Jesteś cudem

Być może niewielu z Was miało tę wątpliwą przyjemność uczestniczenia w wypadku. Pomijając jednak kwestię prawdziwości tego stwierdzenia, wyobraźcie sobie – jak moglibyście zareagować w takiej sytuacji? Wiadomo, że życie często samo weryfikuje nasze plany, ale zastanówcie się – czy poradzilibyście sobie w stresującej sytuacji, kiedy na szali waży się ludzkie życie? Jest to dość ciężkie pytanie – z czego zdaję sobie sprawę – ale już na samym początku chcę Wam uświadomić, że nie musicie wcale być jak główny bohater powieści Elżbiety Rodzeń, Kamil, studentem ratownictwa medycznego, który potrafi udzielić bardziej szczegółowej pomocy poszkodowanemu. Czasem samo powiadomienie służb ratunkowych może pomóc w uzyskaniu cennego czasu. Wystarczy tylko pamiętać, by nie być obojętnym.

Kolejnym sposobem na pomoc drugiemu jest zarejestrowanie się jako potencjalny Dawca w Fundacji DKMS, co umożliwi uratowanie komuś życia za pomocą przeszczepu szpiku lub komórek macierzystych po przejściu odpowiedniej kwalifikacji. Pokrótce proces ten opisany został przez Elżbietę Rodzeń. Kupując „Jesteś cudem”, wspieracie również wspomnianą fundację.

Odwołując się do treści samej książki – bo to o niej w głównej mierze powinien być ten post – pomimo swojej tematyki (choroba, uzależnienie, trudności w relacjach) jest lekturą, która potrafi zmusić do zarwania prawie jednej nocy. Tak było w moim przypadku. Pisanie czy czytanie o chorobach może być dla niektórych trudne i to wcale nie dziwi – nie są to łatwe tematy i nikt nie życzy sobie w swoim życiu przechodzić takich ciężkich chwil. Nie wiem, jak bardzo prawdziwe jest odwzorowanie trudnych sytuacji bohaterów (= sama nie byłam takich świadkiem), jednak w obrębie opisanej historii wydaje się to całkiem wiarygodne, dlatego myślę, że warto poświęcić jej czas.

Kwestii uzależnienia – od jakiejkolwiek substancji – należy się choć wspomnienie. Spodobało mi się przede wszystkim to, że historia z „Jesteś cudem” udowadnia, jaką moc ma terapia i obecność drugiego człowieka, który zawsze może wesprzeć dobrym słowem lub nawet przypilnować, by nic złego się nie stało. Powtórzę – nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, jednak wydaje mi się, że pokazanie, iż terapia wcale nie musi być taka zła, może pomóc. Uważam, że społecznie boimy się chyba jeszcze takich spotkań i nie chodzi już tylko o uzależnionych. Czasem rozmowa może być pomocna, ale niewykluczone, że nie sprawdzi się to we wszystkich przypadkach. Istnieje potrzeba, by przełamywać ten strach przed tak wykreowanym przez nas samych „wrogiem”, by w końcu uwolnić się od niego i odetchnąć.

Historia ta opowiada również o przebaczeniu, pozostawieniu pewnych rzeczy w przeszłości po to, by móc ruszyć dalej. W połączeniu z szerzeniem świadomości w kwestii nowotworu klaruje się powieść dobra, ale nie do końca moralizatorska (nikt nie lubi być pouczany). Dodając do tego dość burzliwą relację bohaterów, jak również i swoiste katharsis, które przeżywają – sprawia to, że warto dać szansę „Jesteś cudem”.

Ta książka mnie uwiodła❤ Podobało mi się tu wszystko od fabuły, świetnie wykreowanych bohaterów, aż po zakończenie.

Historia Mai i Kamila jest niełatwa, pełna wątpliwości, niepewności i trudnych decyzji. Podaba mi się to jak autorka kreuje swoich bohaterów, pokazuje ich przemianę, rozterki wewnętrzne. Są niezwykle prawdziwi.

Polecam! Jest to kolejna świetna książka p. Rodzeń, po którą warto sięgnąć.

[…] życie jest największą wartością, a nie czymś, czego można się pozbyć, gdy cię przerasta.

Jeden moment. Tyle wystarczy, by zmieniło się czyjeś życie. Nie, nie nagle, ale powoli, stopniowo. Czasem wręcz niezauważenie. Jednak to ta jedna chwila stała się początkiem zmian lub szansą na nie. Tylko czy zawsze jesteśmy na nie gotowi?

Zarys fabuły

Kiedy na drodze dochodzi do karambolu, Kamil wraz z kolegami działa bez chwili wahania. Zaczyna pomagać poszkodowanym. Na końcu dociera do Mai. To ona jest najbardziej poszkodowana, ale chłopakowi udaje się ją uratować. Niestety dziewczyna musi pożegnać się z marzeniami. Nie ma szans, by jeszcze kiedykolwiek mogła zostać baletnicą. Los odbiera jej jedyną rzecz, która nadawała sen życiu Mai. Dziewczyna stara się z tym pogodzić, ale tak naprawdę tylko coraz mocniej pogrąża się w mroku i smutku. Jednak od czasu wypadku Kamil cały czas pojawia się na drodze młodej kobiety i gdy widzi, co się z nią dzieje postanawia się nią zaopiekować. Tym bardziej że wie, co znaczy prawdziwe cierpienie.

Mam kilku autorów, po których książki sięgam w ciemno. Jedną z takich autorek jest właśnie Elżbieta Rodzeń. Z utęsknieniem czekam na informacje o kolejnej powieści i gdy tylko trafia w moje ręce, biorę się za nią bez chwili wahania. Nie inaczej było z Jesteś cudem. Czy i tym razem się nie zawiodłam?

Moje przemyślenia

Lubię w książkach Elżbiety Rodzeń to, że są napisane lekkim językiem i praktycznie czyta się je na raz. Jednak nigdy nie są pozbawione jakiegoś ważnego i trudnego tematu. Tym razem poruszone zostały takie tematy, jak między innymi trudne relacje z rodzicami, poczucie osamotnienia, brak szczerych rozmów, walka z demonami przeszłości i spełnianie czyiś oczekiwań kosztem siebie samego. Dodatkowym plusem są również emocje – otuliły mnie niczym puchowa chmurka i nie pozwoliły pozostać obojętną na to, co dzieje się w tej książce. Jesteś cudem to dwie historie, których ścieżki się krzyżują i mogłam powoli poznawać losy Mai i Kamila. Autorka zadbała o bieg wydarzeń, o dopracowanie wątków oraz o realność. Nic tutaj nie jest przesłodzone ani wyidealizowane. Jest jak nasze życie – gorycz przeplata się ze słodyczą, a na wszystko musi przyjść właściwy czas.

O bohaterach słów kilka

Nie można też zapomnieć o bohaterach. Każde z nich ma swoje wady i zalety, potrafią wiele zepsuć, zranić słowami lub czynami, ale również wyciągnąć z tego lekcje. Są świadomi, że zmagają się z traumatycznymi rzeczami i żadna miłość tego w cudowny sposób nie naprawi. Łatwo się z nimi zżyć i ich polubić – są naturalni, charakterni i potrafią zaskoczyć. Autorka pokazała na ich przykładzie, jak wiele może znaczyć relacja z rodzicem, czy też po prostu z drugim człowiekiem. W moim odczuciu to przekaz, że potrzebujemy wsparcia. Poczucia, że komuś na nas zależy i jest gotów nam pomóc. Zawsze. Niezależnie od tego, w czym tkwimy.

Na zakończenie

Muszę przyznać, że już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak jak Jesteś cudem. Naprawdę. Zarwałam dla niej noc, a nie pamiętam, kiedy tak ostatnio miałam. Jak już zaczęłam czytać, to nie mogłam się wręcz oderwać od historii Mai i Kamila. Strona po stronie zagłębiałam się w ich świat i razem z nimi przeżywałam każdą chwilę. To, co przeżywali i jak sobie z tym radzili. To nie było może i właściwe ani dla nich dobre, ale… potrafiłam to zrozumieć. Takie wydarzenia mieszają w głowie, w emocjach i wtedy naprawdę jedyne, co się liczy, to przetrwanie. Ta książka mnie zachwyciła, oczarowała i skradła kawałek mojego serca. Chciałam jak najszybciej dotrzeć do ostatniej strony i jednocześnie to opóźnić. Uwielbiam, gdy czytana powieść dostarcza mi tak wielu intensywnych emocji i pozostaje w głowie po jej odłożeniu.

No i nie można zapomnieć o najważniejszym. O tym, jaki przekaz niesie sobą ta powieść. Jeśli tylko możemy, zgłośmy się do oddania szpiku. Dla nas to chwilą dyskomfortu, dla kogoś to szansa na nowe życie. Tak niewiele, a zarazem tak niewyobrażalnie wielki gest.

Polecam wam z całego serca Jesteś cudem, bo ta powieść jest cholernie życiowa. Pełna emocji, realnych bohaterów, trudnych chwil i momentów pełnych radości oraz nadziei. Jest jak życie, pokazuje, że po każdej burzy wychodzi słońce i czasem naprawdę warto przestać walczyć samemu i atakować pierwszemu, by znowu nie zostać zranionym. No i rozmawiajmy, ważne jest, by rozmawiać.

Kupując Jesteś cudem wspierasz Fundację DKMS.

Minęło ponad trzy lata od kiedy pierwszy raz w ręce, totalnym przypadkiem wpadła mi powieść Elżbiety Rodzeń, od tamtej chwili pilnie śledzę, czy nie wydała czegoś nowego. Gdy dowiedziałam się, że wydaje nową książkę byłam pewna, że szybko się do niej dobiorę, ledwo wskoczyła na listę nowości już się nie mogłam doczekać. Jesteś cudem jest książką, która już okładką i opisem obiecuje mnóstwo emocji. Z drugiej strony, wiadomo, trochę się bałam, bo jednak nawet najlepsi autorzy mają słabsze dni i gorsze powieści. Okładka jest jak zwykle śliczna, wpisuje się w serię powieści autorki wydanych przez Znak.

Jest ponury dzień, gdy dochodzi na drodze do karambolu. W jednym aucie mocno poturbowana jest Maja, na szczęście na miejscu pojawia się auto w którym jadą młodzi studenci ratownictwa medycznego. Jeden z nich, Kamil prędko udziela pomocy, chociaż obrażenia dziewczyny są poważne. Okazuje się, że Maja od zawsze trenowała balet, taniec jest jej życiem, tresowana przez rodziców, bez wsparcia u chłopaka, który po prostu pasuje do idealnego obrazka. Prędko okazuje się, że na razie musi swoje baletki odwiesić na kołek, a gdy później nie jest w stanie tańczyć pogrąża się w mroku. Pomiędzy nią a Kamilem momentalnie pojawia się chemia, ale chłopak nie pasuje do układani, pochodzi ze wsi, nie jest bogaty, dlatego Maja wraca do swojego bogatego chłopaka, ale prędko zaczyna mieć dosyć i znowu pojawia się Kamil, już nie wyrywa się ze swoimi uczuciami, oferuje konkretną pomoc, a Maja odkrywa jak wiele przeszedł chłopak i jakie demony wciąż go dręczą.

Ta powieść jest niesamowicie emocjonalna. Dotyka wielu, naprawdę wielu problemów. Po pierwsze historia dziewczyny, która związała swoje życie z tańcem a w skutek jednego wypadku nie może już kontynuować kariery, taniec był jej przekleństwem, morderczą ciężką pracą, ale i pasją, a teraz los jej to zabrał, bez wsparcia w bliskich Maja traci sens życia. W krytycznym momencie sięga po tabletki i chce się zabić. To rozwściecza Kamila, który obraca się wśród ludzi śmiertelnie chorych i widząc ich determinację, nie rozumie jak można z tego rezygnować. Także Kamil nie jest bezproblemowy, ale nie chcę więcej pisać, żeby nie spojlerować. Prócz bardzo dobrej warstwy obyczajowej mamy tu do czynienia z pięknym romansowym wątkiem, który zapiera dech w piersiach i niesamowicie mnie zaangażował. Nie mogłam się oderwać. Bardzo polecam!

Wierzycie w przypadki i zbiegi okoliczności ? Ja uważam, że czegoś takiego nie ma i nic nie dzieje się bez przyczyny, ktoś nam zaplanował życie i my, tak naprawdę niewiele mamy do powiedzenia. Na swojej drodze spotykamy różnych ludzi, jedni zostają w naszym życiu na dłużej inni są tylko przez chwilę. Ale i nawet dla chwil warto żyć, bo życie jest krótkie.

"Widzisz, zawsze kiedy coś udaje nam się zdobyć, ryzykujemy tym, że możemy to stracić."

Maja do tej pory była doskonała, wszystko szło po jej myśli, kocha taniec, bo tak naprawdę niczego innego nie zna, ale wypadek powoduje, że dziewczyna traci szansę na zrealizowanie zaplanowanej przyszłości, jednak się nie załamuje, a oparciem okazuje się przypadkowy chłopak, który uratował jej życie, czy Kamil będzie w stanie odciągnąć myśli Majki od najgorszego ? Czy będzie jej aniołem stróżem?

"Ty ją uratowałeś, niech teraz ona ma szansę uratować ciebie."

Spotkanie dwójki zagubionych ludzi, gdzie oboje boją się tego, co się stanie, oboje boją się otworzyć swoje serce na to, co niesie przyszłość. Czy będą w stanie pokochać na nowo ?

Kamil jest młodym studentem ratownictwa, nie jedno już widział, ale i sam niejednego już doświadczył. Chciał wyrwać się z domu, gdzie oczekiwania względem niego były inne. Miał przejąć gospodarstwo rodziców. Jednak ON zupełnie tego nie czuje, czy dziewczyna z miasta, która na pozór ma wszystko odnajdzie się w jego życiu i poradzi sobie z jego przeszłością, a co najważniejsze również swoją ?

"Obca dziewczyna, która nie zwróciłaby na ciebie uwagi, gdybyś nie wyciągnął jej z kłopotów."

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Pani Eli i zdecydowanie, ta jak i poprzednia książka chwytają za serce i pozostają w nim na długo. Jest to przede wszystkim tytuł dający nadzieję, ale także pokazujący wiele elementów na które na co dzień nie zwracamy uwagi, gonimy za pieniędzmi, pracą, przyjemnościami, a nie zwracamy uwagi na potrzeby innych.

Jeszcze jedno jest istotnie, może najważniejsze. To, że ta książka może skłonić nas do tego, że jesteśmy w stanie uratować komuś życie oddając szpik. Myślę, że to największy prezent dla autorki, wydawnictwa jak i dla nas samych. Dodatkowo nabywając książkę wspieramy fundację DKMS.

Myślę, że to piękna inicjatywa, tak samo jak piękna jest opowieść, którą stworzyła Pani Ela. Zdecydowanie przeczytam kolejne książki spod pióra tej autorki. Wzruszają, bawią i przede wszystkim mają wielkie przesłanie.