Jedno życie

Świetna książka, wspaniała osoba, duża motywacja. Megan nie jest tylko piłkarką, ale również aktywistką, feministką a przede wszystkim wielka inspiracją dla wielu kobiet z wielkimi marzeniami. Polecam

“Powiedz, co zamierzasz wreszcie robić z twoim jedynym zwariowanym i cennym życiem?” tym cytatem z “Letniego dnia” Mary Oliver, Megan Rapinoe rozpoczyna swoją autobiografię. Te słowa doskonale oddają to, o czym jest ta książka. Bo autorka przeprowadza nas przez to co zrobiła ze swoim życiem od czasów dorastania w konserwatywnym chrześcijańskim domu, przez odkrywanie swojej orientacji seksualnej aż do pandemii i ruchu Black Lives Matter, który aktywnie wspiera. Wiele tu relacji z turniejów i meczów, jeszcze więcej krytyki polityki Stanów Zjednoczonych, a gdzieś pomiędzy tym czytamy manifesty Rapinoe aktywistki. Piłkarki i lesbijki, która swoją popularność wykorzystuje do walki o sprawy, w które wierzy. Seksizm, biała supremacja czy dyskryminacja płciowa to tylko niektóre z nich.

Wiedziałam, że piłkarki są gorzej traktowane od piłkarzy, jednak skala tego problemu zrobiła na mnie duże wrażenie. Bo mężczyźni nieodnoszący sukcesów w tej dyscyplinie są lepiej wynagradzani za przegrany mecz niż zawodniczki najlepszej reprezentacji, które mecze wygrywają. A to tylko z wielu przykładów opisanych przez Megan.

.

Muszę zaznaczyć, że niezwykle irytowało mnie tłumaczenie książki a dokładniej kompletne pomieszanie terminów piłkarskich. Ale to szczegół, bo ta książka ma naprawdę dużo plusów, a największym z nich jest sama Megan Rapinoe. A dokładnie jej szczerość. Bo nie każdy wprost pisze o bracie narkomanie czy bardzo dosadnie charakteryzuje trenerów, z jakimi pracuje. A jeżeli jesteście tu ze mną już jakiś czas, to chyba wiecie, że ja bardzo lubię czytać o takich postaciach, dlatego nie mogłam oderwać się od tej książki, której lektura dała mi kopa do działania i pozostanie ze mną jeszcze długo. Dlatego nie pozostaje mi nic innego jak polecić tę książkę nie tylko kibicom piłkarskim, ale wszystkim, bo wierzę, że każdy wyniesie z niej coś dla siebie.

Nie kupiłam tej książki, ponieważ gdyby nie została mi ona polecana, to na pierwszy rzut wcale bym nie zwróciła uwagi na nią w sklepie. Może to przez to, że Megan Rapinoe nie jest mi znaną osobą. Piłka nożna jakoś niespecjalnie mnie interesowała - nawet, jeżeli chodzi o kobiety. Po przeczytaniu tej książki nadal nie będę wielką fanką tej dyscypliny, ale już wiem, że autorka i jednocześnie bohaterka książki to wielka kobieta. To dla mnie osoba o której powinien dowiedzieć się cały świat. Szczerze polecam tą książkę, ponieważ jest to jedna z lepszych biografii, jakie miałam przyjemność czytać w swoim życiu.

Inspiracje do rozwoju, do stawania się lepszym człowiekiem możemy znaleźć w wielu drobnych, zwyczajnych gestach, ale także w czynach odważnych, przełamujących bariery. Do tej drugiej kategorii możemy zaliczyć zachowanie jednej z największych gwiazd kobiecego futbolu Megan Rapinoe, która między innymi przyklęknęła w trakcie odgrywania hymnu Stanów Zjednoczonych Ameryki by okazać wsparcie wszystkim dyskryminowanym osobom, przede wszystkim ze względu na rasę. Nie jest to jednak jedyne takie posunięcie piłkarki, która za sprawą silnego charakteru, inicjatywy oraz tolerancji i szczerości daje nam wszystkim przykład jak powinniśmy kroczyć w przyszłość. Za sprawą premiery jej autobiografii na polskim rynku możemy teraz dowiedzieć się skąd tak właściwie wzięła się ta uparta i śmiała kobieta, co motywuje ją do działania oraz jak radzi sobie ze sławą, presją otoczenia oraz krytyką.

Książka, pt. „Jedno życie” ukazała się w Polsce za sprawą wydawnictwa Relacja. Na jej kartach piłkarka przeprowadza nas przez swoje życie od momentu narodzin, aż do chwili wybuchu pandemii koronawirusa. Opowiada nam o dorastaniu w wielkiej, w większości konserwatywnej rodzinie, o tym kiedy zrozumiała, że jest lesbijką i jak zareagowała na to jej rodzina, najbliżsi oraz współpracownicy, w końcu dzieli się z nami swoimi doświadczeniami z gry w reprezentacji USA oraz wielu klubach piłkarskich.

To jednak nie powyższe zdarzenia z życie Rapinoe są tutaj najważniejsze, ale jej silny charakter, o którym czytamy w każdym kolejnym rozdziale. Trzeba wykazać się wielką odwagą by kroczyć przez swoje życie z takimi pokładami szczerości jak reprezentantka Stanów Zjednoczonych, by otwarcie mówić o swojej orientacji seksualnej, o wszechobecnej dyskryminacji ze względu na płeć czy rasę, o nierównościach finansowych i zawsze walczyć o swoje.

Ten opisany wyżej charakter bohaterki przebija z książki, fascynuje i motywuje czytelnika do tego by przejął inicjatywę we własnym życiu i nie pozwalał by ze względu na płeć, kolor skóry, czy wyznanie traktowano go gorzej niż innych. „Jedno życie” inspiruje i podnosi na duchu, wlewając w nas ogromne pokłady pozytywnej energii.

Megan Rapinoe w sposób bardzo zwięzły i przystępny dla czytelnika opowiada o swoim życiu. Nie ma tutaj tzw. lania wody. Autorka skupia się na najważniejszych jej zdaniem fragmentach swojego dzieciństwa, okresu dojrzewania oraz piłkarskiej kariery. Opowiada o tym jak to jest mieć siostrę bliźniaczkę, jak to jest mieć narkomana w rodzinie, a czytając kolejne historie mamy wrażenie, że absolutnie niczego przed nami nie ukrywa.

Autorka dzieli się z nami także doświadczeniami z piłkarskich boisk. Bez ogródek przekazuje nam jak wyglądają jej relacje z władzami Federacji Piłki Nożnej Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz o ich jawnej dyskryminacji piłkarek i kolosalnych różnicach finansowych w futbolu męskim i żeńskim i to pomimo ciągłych sukcesów w tym drugim. Opisuje swoje najtrudniejsze chwile jak choćby dwukrotnie zrywane więzadła krzyżowe, czy samotność podczas krótkiego okresu gry dla Olympique Lyon. Mówi też o najwspanialszych fragmentach swoich boiskowych przygód, o triumfach na Mistrzostwach Świata oraz Igrzyskach Olimpijskich.

W trakcie czytania napotkałem tylko jeden, niewielki problem, a jest nim tłumaczenie. Można nie być fanem piłki nożnej i w ogóle się na niej nie znać, ale jeśli zajmujemy się redakcją książki, to pewną wiedzę po prostu trzeba sobie koniecznie przyswoić. Dlatego powtarzające się określenia typu „wygrałyśmy dwoma punktami”, podczas gdy w piłce nożnej nie zdobywa się punktów, może czytelnika nieco zirytować, tak jak odmienione nazwisko Cristiano Ronaldo zapisane jako Cristiana Ronalda. Kładzie to malutki cień na tym wspaniale wydanym tytule.

Lektura książki zajmie wam jedno popołudnie, ale jej treść oraz płynące z historii Megan Rapinoe przesłanie pozostanie w waszej świadomości jeszcze długo. Śledząc jej losy poczujecie, że warto być odważnym i dać się pokroić za własne przekonania nawet jeśli po drodze ma spotkać was sporo bólu i krytyki. Jak bowiem podsumowuje sama autorka „Wszystko się zmienia. Zmieniajmy się i my. Serio, my też”.