Jak zawsze w grudniu

„Josie miała przeczucie, że ludzie obserwują ich z okien, ale w ogóle się tym nie przejmowała – śmiała się i wirowała, i uznała, że taniec w deszczu na przypadkowej ulicy w Londynie to coś, co u każdego powinno znaleźć się na liście rzeczy do zrobienia przed śmiercią”.

Wzruszyłam się. Tak bardzo, że potrzebowałam całej paczki chusteczek.

„Jak zawsze w grudniu” swoim początkiem zapowiadała się zwyczajnie. Nawet podczas czytania przeszło mi przez myśl, że fabuła i bohaterowie są tacy bez wyrazu. Jednak im dalej czytałam tym bardziej zaczęłam czuć przesłanie tej historii i przede wszystkim zobaczyłam, że autorka stworzyła tym samym bohaterów naturalnie błądzących w życiu. Josie i Max poznali się przypadkiem w zgiełku świątecznej atmosfery. Spędzili ze sobą dosłownie chwilę, ale ich duszom to wystarczyło. I chociaż ścieżki bohaterów schodziły się i rozchodziły ich uczucie było niezapomniane i pogłębiało się z każdym ich spotkaniem. To nie jest idealna historia idealnej miłości. Bohaterami chce się potrząsnąć, skierować na właściwy tor, pokazać, w którym kierunku powinni się udać, aby znaleźć swoje szczęście. Jednak tak się nie da. „Jak zawsze w grudniu” to historia emocjonalna, która pokazuje, że czas jest naszym sprzymierzeńcem, ale i wrogiem. Autorka pięknie ukazała jego kruchość dając całej historii przesłanie. Czytając, miałam ochotę rozpaść się na kawałki i stawić czoła wszystkim troskom, które brutalnie odciągały bohaterów od happy endu. Z drugiej strony momentami otulało mnie ciepło tych dobrych chwil, które wynagradzało mi chwile chłodu. Zakończenie natomiast wprawiło mnie w osłupienie, chociaż część mnie czuła, że tak potoczą się losy bohaterów. Polecam, jeśli tylko macie ochotę się wzruszyć!

Nie da się ukryć, że powieść sama w sobie jest wyjątkowa. Pomijając ogromny warsztat autorki, jej styl jest tak urzekający. Przede wszystkim, emocje, jakie są w tej książce mnie, rozłożyły na łopatki. Pochłonęłam historię, bohaterów, wydarzenia. Wszystko. Albo raczej ta książka pochłonęła mnie. Warto przygotować sobie chusteczki, bowiem pod koniec utworu płakałam jak bóbr. Dawno tak nie wciągnęła i nie poruszyła mnie historia, którą przeczytałam. Piękna historia miłosna, niebanalna, bardzo wzruszająca. Mimo iż to książka świąteczna, nie jest lekka i przyjemna. Ponadto, owe święta nie odgrywają tutaj najważniejszej roli. Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji, jaką mam na swojej półce.

"Jak zawsze w grudniu" nie jest książką świąteczną lekką i przyjemną. Czyta się ją – owszem – z przyjemnością, ale Emily Stone nie usłała życia bohaterów różami. Josie została doświadczona przez życie i do tej pory nie potrafi pogodzić się ze stratą. Ona i Max szukają swojego celu w życiu. Połączyła ich groteskowa kolizja, a rozdzieliło nagłe bolesne dla obojga rozstanie.

Lektura nie nudzi, a pozwala czytelnikowi zaangażować się w fabułę. Autorka perfekcyjnie potrafiła oddać zarówno smutne, jak i zabawne sytuacje. W książce zaskakuje akcja, miejsca, a w szczególności zakończenie.

Warto zwrócić uwagę na opisy: Londynu, Nowego Jorku, Edynburga, a przede wszystkim świątecznej atmosfery. Emily Stone pozwala czytelniczkom zobaczyć piękne dekoracje, poczuć zapachy, smaki, a nawet temperaturę.

"Jak zawsze w grudniu" jest bardzo przemyślaną historią. Autorka sprawnie prowadzi przez najważniejsze momenty z roku życia Josie i Maxa. Jeżeli sytuacje, które opisuje są zabawne - można śmiać się z całej duszy. Jeżeli ma być wzruszająco czy smutno - to łzy mogą lać się strumieniami. Emily Stone wyraża w słowach żałobę swojej bohaterki, jej zagubienie i strach przed zmianami w życiu.

Niejedna chusteczka może się przydać podczas lektury. Ta książka świąteczna opowiada o żałobie, próbie pogodzenia się ze stratą i znalezienia swojego miejsca w świecie. Zachęca do refleksji i pozwala wciąż na nowo przeżywać tę historię.

Pisałam tu już kiedyś, że wierzę w to, że to książki nas znajdują. Po raz kolejny miałam okazję przekonać się, że tak jest.

"Jak zawsze w grudniu" autorstwa Emily Stone trafiła w moje ręce pod koniec października, ale czytanie zaplanowałam sobie na początek listopada.

Ten czas pomiędzy Zaduszkami a świętami Bożego Narodzenia jest dla mnie bardzo trudny. Podobnie jak Josie, główna bohaterka, w okolicy świąt straciłam tatę...

Z jednej strony ta książka rozdrapała stare rany, a z drugiej okazała się dla mnie terapią. Przeżywałam ból straty na nowo, ale wiadomo nie od dziś, że tylko stawiając czoła lękom nabieramy siły.

Nie mogę wam za wiele zdradzić jeżeli chodzi o fabułę, bo popsułabym cały efekt.

Na samym początku czytałam tę historię z zaciekawieniem, później wydawała mi się troszeczkę przeciągnięta, co okazało się swoistym podłożem do spektakularnego zakończenia. I rzeczywiście ostatnie rozdziały wywołały we mnie taki szok i niedowierzanie, taką lawinę emocji, że nie mogłam się pozbierać. Po zakończeniu ten spokojny środek nabrał sensu, tak jak nabierają sensu wspomnienia z naszego życia, krótkie chwile, które nigdy nie wrócą, a oddalibyśmy wszystko, żeby niektóre przeżyć jeszcze raz...

Ciężar braku możliwości pożegnania się z najbliższymi osobami nosimy w sobie całe życie. Nie znamy dnia, ani godziny. I wiem co mówię. Nie zapominajcie mówić swoim bliskim, że ich kochacie. Też chciałam to powiedzieć, ostatni raz. Zabrakło mi pięciu godzin...

To mała być recenzja, a jest trochę wspomnień i prywaty. Przepraszam Was za ten chaos.

Ale czy nie jest najlepszą recenzją to, że książka wywołuje tyle emocji, że nie można powstrzymać łez albo że historia żyje w nas?

Ta opowieść wbrew pozorom nie jest smutna. Niesie ogrom nadziei i pokazuje czym jest prawdziwa miłość.

Dajcie się ponieść, zatraćcie się w niej, a zobaczycie, że było warto.

Josie Morgan nie przepada za świętami Bożego Narodzenia. A to dlatego że ten dzień przypomina jej przykre wydarzenia sprzed dwudziestu lat kiedy to w wypadku zginęli jej rodzice. Kiedy dziewczyna skończyła osiemnaście lat, wyjechała z rodzinnego miasta które przypominało jej o tragedii. Lecz Josie ma pewną tradycję, co roku wysyła list z życzeniami świątecznymi który nigdy ma nie zostać otwarty. I tak było tym razem. Jadąc na rowerze dziewczyna wpada na nieznajomego mężczyznę, który nie jest zbyt przychylnie do niej nastawiony.

Max utknął w Londynie na święta. Jego lot został odwołany i mężczyzna musi przeczekać do następnego. Gdy przypadkiem wpada na niego kobieta nie sądził że sprawy zajdą tak daleko. Kobieta zaprasza go na drinka i tak lądują w pubie by następnie spędzić kilka przyjemnych chwil razem.

Jednak w drugi dzień świąt dziewczyna budzi się w łóżku sama a obok zamiast mężczyzny leży krótki list.

Czy mężczyzna chciał zabawić się w oczekiwaniu na samolot?

Czy jeszcze kiedyś się spotkają?

,,Jak zawsze w grudniu" to lekka, niezwykle poruszająca świąteczna książka. Bardzo polubiłam bohaterów. A emocje jakie towarzyszyły mi razem z nimi żal, współczucie ,ból i tęsknota rozrywały moje serce na kawałki. Piękna okładka z cudownym wnętrzem. Autorka ma świetny styl pisania, lekki i docierający do każdego zakamarka duszy. Chodź od początku można pomyśleć że wszystko toczy się szybko to koniec książki przyprawił mnie o wiele wylanych łez.

Książka o podejmowaniu trudnych decyzji i radzeniu sobie z przeszłością. Smutna historia przeplatana cieplejszymi momentami.

Macie czasem tak, że przeglądacie zapowiedzi w księgarni internetowej i nagle wpada Wam w oko tytuł, który nie należy do Waszego ulubionego gatunku, a mimo to czujecie ogarniającą Was niepohamowaną chęć poznania tej historii? Tak się właśnie stało w przypadku powieści „Jak zawsze w grudniu” autorstwa nieznanej mi Emily Stone. Przeczytałam opis, przyjrzałam się cudownie magicznej, zimowej okładce i podświadomie wyczułam, że to będzie piękna, choć słodko-gorzka opowieść o przypadkowym spotkaniu dwojga ludzi, których połączyło coś wyjątkowego.

„Jak zawsze w grudniu” to książka, którą otrzymałam do recenzji od księgarni internetowej TaniaK[Adres usunięty]. Bardzo cenię literaturę, która wywołuje u czytelnika emocje, ale nie skłamię, mówiąc, że staram się podobnych historii unikać, ponieważ nigdy nie wiadomo, czego można się po nich spodziewać. Zbyt często się zdarza, że zamiast happy endu, na który wszyscy liczyli, czeka nas dramatyczny koniec i nagle w miejsce uśmiechu na naszej twarzy pojawia się strumień łez, którego nie da się powstrzymać. Z drugiej strony tego rodzaju powieści są bardzo ludzkie – w końcu nasze życie nie zawsze jest usłane różami, chwile szczęścia przeplatają się z chwilami smutku, których nie da się uniknąć, mimo że bardzo byśmy chcieli, by było to możliwe.

Ach, cóż to była historia! Pełna emocji, poruszająca i niezapomniana. Piękna i ciepła, ale też niewyobrażalnie smutna i przejmująca. Przyznam szczerze, że siadając do lektury powieści Emily Stone, nie do końca uwierzyłam w blurb okładkowy Josie Silver, autorki książki „Jeden dzień w grudniu”, który sugerował zaopatrzenie się w chusteczki higieniczne. Niby sama jestem sobie winna, ale sami wiecie, jak wiele razy podobne frazesy pojawiały się na okładkach słodko-gorzkich historii, że zdążyły się już wyświechtać.

Czuję się, jakby przejechał po mnie walec. Emocjonalnie książka Emily Stone mnie przeczołgała. Dosłownie. Nic nie zapowiadało wodospadu łez, który wyleje się ze mnie pod koniec opowieści o Josie i Maxie. Przez większość książki miałam poczucie, że to przyjemna, ale wcale nie aż tak wyjątkowa historia dwojga ludzi, których los niespodziewanie ze sobą zetknął, by potem w wyniku różnych okoliczności jednak ich rozdzielić. Od samego początku miałam wrażenie, że wszystko toczy się tu zbyt szybko. „Jak zawsze w grudniu” dzieli się na kilka części, każda z nich rozgrywa się parę miesięcy po poprzedniej, np. grudzień – kwiecień – wrzesień – grudzień etc. Nie do końca mi to pasowało, bo każda część urywała się dość nieoczekiwanie, pozostawiając niedosyt i wrażenie braku zakończenia. Pierwsza część, gdy Josie i Max dopiero się poznali, bardzo mi się podobała, a potem mój entuzjazm jakoś opadł. Nadal chciałam się dowiedzieć, co jeszcze los (a dosłowniej mówiąc autorka) przygotował dla naszych bohaterów. A potem nagle ostatnie rozdziały czytałam, zalewając się łzami, wreszcie rozumiejąc, o co chodzi. Zatkany nos, rozmazany wzrok, czerwone podpuchnięte oczy i ucisk gdzieś pomiędzy gardłem a sercem. Trzy razy musiałam przerywać, by pójść obmyć twarz zimną wodą i wytłumaczyć sobie, że to tylko fikcja literacka, wymyślona historia, więc nie powinnam aż tak rozpaczać, ale rozemocjonowane serce wciąż mi podpowiadało, że przecież takie rzeczy się zdarzają...

Przepiękna powieść, nieprzesłodzona, absolutnie poruszająca z końcówką, która łamie serce na milion kawałków. Jeśli o jakości książki świadczą emocje, które wywołuje u czytelnika, to „Jak zawsze w grudniu” od Emily Stone jest prawdziwym arcydziełem! Polecam, ale przed lekturą koniecznie uzbrójcie się w karton chusteczek! Bez niego nie przebrniecie ;)

📖 RECENZJA

Tytuł: Jak zawsze w grudniu

Autor: Emily Stone

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_slowne ❤️

Josie nie lubi Świąt, miesiąc ten przypomina jej tragiczne wydarzenia z przeszłości. Od lat w Boże Narodzenie stroni od towarzystwa i spędza je samotnie. Dziewczyna nie przypuszcza, że niespodziewany wypadek i spotkanie Maxa tak zmieni jej życie. Mężczyzna utknął w Londynie i prawdopodobnie spędzi tu jeszcze kilka dni.

"Jak zawsze w grudniu" to piękna i pełna wzruszeń historia. Po wielu pozytywnych recenzjach miałam wobec niej ogromne oczekiwania. Czytałam i czekałam, z lekkim zniecierpliwieniem, aż nastąpi "to coś". Lektura była w porządku, czytało się przyjemnie, chociaż fajerwerków nie było, ale.. w pewnym momencie to się stało! Zrozumiałam, co wszyscy recenzenci mieli na myśli, mówiąc, że pokochali tę książkę!

Nie chcę Wam zdradzać fabuły, więc powiem tylko, że pewne wydarzenia całkowicie zmieniły moje spojrzenie na całą historię. Płakałam jak bóbr i nie mogłam przestać. Wy także przygotujcie sobie paczkę chusteczek! Będzie emocjonująco, ponieważ nie jest to słodka i lekka książka. To taki rodzaj, który zostaje z czytelnikiem na dłużej, nie jest to zwykła opowieść świąteczna. Jest niezwykle piękna.

Dziś odkryłam, że ta pozycja jest debiutem autorki. Wielkie wow! Chcę więcej!

“Jak zawsze w grudniu”

Czytacie książki świąteczne ?Ja nigdy nie zwracałam uwagi na to jaka pora roku, święta itp , Nie dopasowywałam tematyki książek po które sięgałam do okoliczności. Ale chciałam w tym roku to zmienić i książka Emily Stone , to już druga świąteczna jaką przeczytałam w tym październiku . Nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, przyznaję bez bicia , że nawet opisu nie przeczytałam. Wpadła mi za to w oko opinia , sugerująca, że ta książka doprowadza do łez. W sumie po ok 50 stronach , zaczęłam podejrzewać co może do tych łez doprowadzać, jednak nie chciało mi się wierzyć, że autorka aż tak poturbuje emocjonalnie główną bohaterkę. I wiecie co zrobiłam ? To czego nikt robić nie powinien - zajrzałam na koniec. Ale byłam wkurzona … Na siebie , na całą sytuację , na to co mnie czeka... Już się nie bałam ale nie mogłam uwierzyć, że to nie będzie szczęśliwa historia . Ciągle miałam nadzieję, że się pomyliłam , źle spojrzałam i będzie dobrze ale…nic z tego.

Ale po kolei. Josie rozstała się z chłopakiem, który ją zdradził. Zbliżają się święta - czas którego nie znosi bo kilka lat temu , właśnie w tym czasie, zginęli jej rodzice i ten czas , dla niej nie jest wesoły. Przywołuje wspomnienia , ból , poczucie straty .Wciąż ewidentnie nie otrząsnęła się z tego, wciąż cierpi nie mając ich przy sobie. Zamyślona , próbując odgonić bolesne wspomnienia, jadąc rowerem nie skupiła się na tym co przed nią i wjechała w niego - Maxa.

Max utknął w Londynie, jego lot do Nowego Jorku został wstrzymany i miał spędzić święta samotnie w hotelu. Jednak mimo zaistniałej sytuacji - spędza ten czas z Josie. Poznają się bliżej, rodzi się między nimi uczucie, którego żadne z nich się nie spodziewało, zaś Max dochodzi do wniosku, że nie może sobie na nie pozwolić i znika . Czy na zawsze ?

W tej książce mamy kilka przeskoków w czasie . Zaczyna się właśnie od ich spotkania, następnie autorka przerzuca nas kilka miesięcy dalej , gdy ci dwoje , znów przypadkiem spotykają się ponownie. I tak raz za razem … Mamy w tym czasie okazję dokładniej poznać bohaterów i bliskie im osoby, jednak powód ucieczki Maxa na początku tej historii, poznajemy dopiero pod koniec i mimo ,że zajrzałam , byłam zszokowana tym co się wydarzyło. Rozdziały pisane są zarówno z perspektywy Josie jak i Maxa, dzięki czemu my - jako czytelnicy wiemy więcej niż oni.

“Jak zawsze w grudniu” to książka pełna emocji. Jeśli spodziewacie się wesołej świątecznej historii , to ona nie należy do takich. Przy niej lepiej mieć chusteczki pod ręką. Może jest nieco przewidywalna. Ale nie rozczarowuje. Bohaterowie są tu pięknie wykreowani, wyraziści, ciężko ich nie polubić. Jednak główną dwójkę miałam momentami ochotę natrząsnąć , pchnąć ku sobie by wykorzystali ten czas...Życie jest tak ulotne. Szkoda go tracić na wyciąganie pochopnych wniosków , czy niedopowiedzenia . Mogło być tak pięknie…

Boli to jak okrutnie wręcz obeszła się autorka z naszą Josie. Dziewczyna straciła już rodziców , święta były dla niej tak trudnym czasem , a teraz…. Nie będę spojlerować, rzucam już i tak pewnie zbyt jednoznaczne aluzje ale wierzcie mi, to książką , która zostanie Wam w pamięci. Warto po nią sięgnąć i nie żałuję , że ją przeczytałam . Szkoda tylko ,że nie można zmienić zakończenia …

Polecam i dziękuję wydawnictwu za możliwość jej przeczytania .

Josie nienawidzi grudnia, ten miesiąc przypomina jej o tym co utraciła, jednak go właśnie wtedy wysyła tajemniczy list, który nigdy nie zostanie przeczytany. Kobieta przypadkowo spotyka Maxa, który z powodu odwołanego lotu utknął w Londynie. To przedświąteczne spotkanie odmieni życie bohaterów. Jak potoczą się losy Josie i Maxa? Jakie tajemnice skrywa mężczyzna?

Książka przyciąga z pewnością już sama piękna i zimową okładką, ale zapewniam, że jej treść jest jeszcze piękniejsza!

To jedna z tych książek, które po prostu należy przeczytać, ja czytając losy Josie Maxa po prostu przepadałam! Świat wykreowany przez autorkę jest zarazem magiczny i prawdziwy, bohaterowie są świetnie wykreowani, a pomysł na fabułę moim zdaniem niebanalny i świetnie poprowadzony.

Poczatkowo może się wydawać, że to kolejny romans, w którym dwoje ludzi przypadkowo się ze sobą spotyka i spędzą razem czas, jednak zagłębiając się dalej w tej historii dojdziecie do wniosku, że ta historia ma w sobie wiele mądrości życiowych. Poprzez kolejne spotkania bohaterów odkrywamy jak wpłynęli na swoje życie i dokąd ich te spotkania zaprowadziły, doświadczymy z nimi wielu radości, ale i chwil smutku oraz złości. Odwiedzimy z bohaterami Londyn, Nowy York, Edynburg i w każdym z tych miejsc coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że mimo przeciwności losu prawdziwa miłość oraz przeznaczenie istnieją naprawdę, tylko należy je dostrzec i poddać się tej magii, tylko czy czasami nie jest na to za późno?

Jestem urzeczona postacią Maxa, to właśnie dzięki niemu Josie otworzyła się na świat, mężczyzna swoimi działaniami sprawił, że kobieta zawalczyła o siebie i zaczęła realizować swoje pasje.

Czułam, że autorka na koniec zrzuci na czytelnika emocjonalną bombę, jednak nie spodziewałam się, że nastąpi to tak szybko i w taki sposób, łamiąc serce czytelnika!

Książka "Jak zawsze w grudniu" wzbudziła we mnie ogrom emocji, wzruszyła bez reszty i pozostawiła z wieloma pytaniami.

Jestem pewna, że będę często wracała do tej historii myślami. Polecam z całego serca i czekam na więcej takich historii od autorki!

Wzruszająca i z zaskakującym zakończeniem! Tak mogę krótko opisać "Jak zawsze w grudniu" autorstwa Emily Stone.

Uwielbiacie książki z wątkami świątecznymi/zimowymi? Ja po prostu uwielbiam, a im bardziej dana historia odchodzi od tego najbardziej typowego schematu, tym chętniej sama się za nią zabieram. Tu muszę przyznać, że do samego końca nie byłam pewna, co dostanę. Opisy nie zawsze wiernie oddają wnętrze, a opinie sobie odpuściłam - głównie po to, by uniknąć spojlerów. I wiecie co? Nie zawiodłam się!

Jak zawsze w grudniu zaskoczyła mnie pod wieloma względami i naprawdę ciężko mi ująć wrażenia w słowa tak, by nic wam nie zdradzić. Nie skłamię jednak jeśli powiem, że to prawdziwy wyciskacz łez i bez chusteczek lepiej do niej nie podchodzić. Szczególnie końcówka jest tu tak przejmująca, że sama musiałam zrobić sobie do niej dwa podejścia. Ze strachem przewracałam te końcowe kartki i myślałam sobie "Emily, co ty jeszcze zrobisz naszym bohaterom"! Bardzo wkręciłam się w tę historię na poziomie emocjonalnym, a to chyba najlepiej o niej świadczy.

Ze stylem autorów bywa tak, że coś co jednych zachwyci, innym nie przypadnie do gustu. Ja zaczęłam tutaj pierwszy rozdział "tak na próbę" z zamiarem późniejszego dokończenia i... pochłonęłam prawie całość na raz. To chyba najlepsza rekomendacja. Na dodatkową pochwałę zasługuje również bardzo estetyczne wydanie - książka pięknie prezentuje się na półce. Wielki plus za projekt okładki.

Cudowna, ciepła historia z zakończeniem, które jednocześnie was zniszczy i da nadzieję na "coś lepszego". Polecam!

‘Jak zawsze w grudniu’ to opowieść, która jest momentami wzruszająca i zabawna, wciągająca a zarazem rozrywająca serce na wiele małych kawałków, by potem powoli je sklejać kawałek po kawałku. Ta historia po prostu złamała mi serce i doprowadziła do łez, a to zdarza się bardzo rzadko.

Po okładce zakładałam, że będzie to historia bardzo świąteczna, lekka i nawet przesłodzona. Okazało się, że mimo iż znajdziemy w niej klimaty świąteczne, to nie one stanowią główny wątek, są raczek dodatkiem do całości. Pod tą zimową okładką, skrywa się historia o przyjaźni, złamanym sercu, miłość oraz drodze do nowego początku. Wszytko to połączone w piękną, prostą historię, która daje do myślenia.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze i lekko, choć nie od samego początku. Na początku miałam wrażenie, że akcja jest trochę za bardzo przeciągana ale gdy w pewnym momencie ruszyła do przodu a karty bohaterów zostawały odkrywane, to już nie mogłam się od niej oderwać. Pędziłam strona po stronie aż dotarłam do końca który sprawił, że łzy leciały mi ciurkiem. Co prawda, trochę się spodziewałam takiego zakończenia tego opowiadania, jednakże to jak autorka je poprowadziła i przedstawiła sprawiło, że emocje wygrały. I pomimo tego, że byłam na to przygotowana, a przynajmniej tak mi się wydawało, to czytająć zakońcenie, łzy leciały mi ciurkie. Sami bohaterowie historii zostali przestawieni w sposób bardzo realistyczny. Bardzo miło ich będę wspominać, a zwłaszcza babcię głównej bohaterki oraz jej szaloną przyjaciółkę. Czemu? To już sami musicie sprawdzić.

„Jak zawsze w grudniu’ - książka, która wyciśnie z Was łzy, zapadnie wam w pamięć i jednocześnie da iskierkę nadziei na nowe jutro. Bardzo mocno Wam ją polecam, gdyż ta opowieść skradła moje serce i mam nadzieję, że zrobi to samo z Waszymi. Tylko nie zapomnijcie przygotować chusteczek, i to dużej ilości. Będą Wam potrzebne!

Na sam koniec zostawię Was z cytatem z książki o którym za wszelką cenę chcę pamiętać:

‘Nie da się tak planować całego życia, bo ma ono w zwyczaju odmówić współpracy.’

„Jak zawsze w grudniu”, Emily Stone to historia, która na długo pozostanie w moim sercu i z pełnym entuzjazmem mogę ją wszystkim zarekomendować.

Josie utknęła. Jej związek właśnie się posypał, w pracy nie idzie najlepiej, a w dodatku zbliżają się znienawidzone święta. Najpewniej spędzi je sama. W wyniku bardzo niefortunnych okoliczności, poznaje Maxa, który również utknął - dosłownie. Jego lot do Nowego Jorku został odwołany. Choć Josie i Max na pierwszy rzut oka, nie wydają się pałać do siebie nadmierną sympatią, ostatecznie spędzają razem święta. Czy może wyjść z tego coś dobrego?

„Jak zawsze w grudniu” to piękna, niesamowicie wzruszająca historia o miłości, przezwyciężaniu strachu i pogoni za marzeniami. To książka, która chwyta za serce, miażdży je i składa na nowo. Według mnie opowiada o przeznaczeniu, odwadze i wierze w lepsze jutro.

Postacie przedstawione w książce są sympatyczne i realistyczne. Josie jest taką osobą, której po prostu chce się kibicować, a Max, choć wiele jego zachowań jest tajemniczych, jest mężczyzną, którego z łatwością można pokochać. Ich relacja jest prawdziwa, bolesna i zawiła. Mimo to, wydają się być dla siebie stworzeni.

Duża część powieści jest poświęcona stracie, rodzice Josie zmarli, kiedy była małą dziewczynką, co jest olbrzymią wartością tej książki. Mimo, że główna bohaterka jest już dorosłą kobietą, towarzyszący jej smutek jest namacalny i wyraźny. Budzi w czytelniku troskę i chęć opieki nad Josie.

„Jak zawsze w grudniu” to cudowna, okraszona duchem świąt opowieść, którą koniecznie powinniście przeczytać. Choć jest smutna, dała mi ostatecznie poczucie spokoju i tlącą się iskierkę radości.

Josie Morgan nie przepada za świętami z powodu śmierci rodziców sprzed lat właśnie w wigilię. Ma już swoją tradycję, w której co roku w święta pisze do nich listy, które i tak do nich nie trafiają. Gdy wybierała się na pocztę wpadła na Maxa. Chłopak utknął w Londynie tuż przed Bożym Narodzeniem. Niestety są takie opóźnienia, że chłopak zostaje i spędzają ten czas razem. Jak potoczą się ich losy? Czy po kilku dniach ich drogi rozejdą?

Gdy zaczynałam tę książkę nie spodziewałam się aż takich emocji. Myślałam, że to będzie lekka obyczajówka. A była to bardzo emocjonalna historia, która nawet wycisnęła ze mnie łzy.

Autorka nie dała nam bohaterów, którzy mają idealne życie. Mamy tutaj ludzi, którzy wiele przeszli w swoim życiu. Główna bohaterka nie może się pogodzić ze stratą rodziców. A Max szuka sensu życia.

Książka nie nudzi, czytelnik bardzo angażuje się w fabułę i przeżywa każdą scenę. Historia przedstawia to, jak można się łatwo oddać miłości oraz jak trudna może być rozłąka.

W tej obyczajówce z wątkiem romansu nie spodziewałam się aż tak dynamicznej akcji. Zdecydowanie w tej książce możemy zauważyć, że autorka także skupia się na krajobrazie który świetnie opisuje.

Książka jest naprawdę dobrze opisana. Autorka sprawnie wraca do wcześniejszych lat bohaterów i nie odczuwa się tego przejścia do przeszłości.

Dostajemy tu także sceny, które rozbawią nas lub doprowadzą do łez. Książka jest naprawdę emocjonalną propozycją, która idealnie wpasuje się w okres świąteczny, jak i zimowy. Więc zachęcam po sięgnięcie tej pozycji właśnie teraz, między: „zostaw, to na święta”, a „jedz, bo się popsuje!”.

Sięgając po te książkę nie sądziłam, że złamie mi ona serce. Naprawdę. Musze przyznać, że na początku obawiałam się, czy w ogóle się polubimy. Styl Autorki był dla mnie trochę specyficzny, narracja wydawała się być przegadana, ale całość mnie zauroczyła – na tyle, że naprawdę poczułam się zainteresowana historią Josie i Max’a.

Lubicie książki typu "Zanim się pojawiłeś"? Jeśli tak to "Jak zawsze w grudniu" jest obowiązkową pozycją. I lepiej zaopatrzcie się w chusteczki, z pewnością wam się przydadzą.

Przyznajcie, ile książek świątecznych macie już za sobą?🎅🎄 A może uważacie, że jeszcze na to za wcześnie? Ja przeczytałam już kilka i jeszcze cały stos przede mną ☺

"Jak zawsze w grudniu" to przepiękna i wzruszająca książka o miłości, tęsknocie, bólu, ale również walki o siebie i swoje marzenia.

Josie nie lubi świąt, ponieważ przypominają jej o stracie rodziców. Co roku wysyła do nich list, to jej forma oczyszczania.

Max przed samymi świętami utknął w Londynie, a mały wypadek sprawia, że wpadają na siebie z Josie. I to przypadkowe spotkanie sprawi, że ich życie już nie będzie takie samo. Oboje się w sobie zakochają, ale będą musieli się rozstać.

Zakochałam się w tej książce, pokochałam bohaterów, a zakończenie sprawiło, że miałam łzy w oczach. Koniecznie przeczytajcie tę książkę. To najpiękniejsza zimowa opowieść o miłości.

Grudzień zawsze staram się rozpocząć lekturą zimową lub świąteczną. Lubię wprawić się w klimat a do podobnych lektur mam po prostu ogromną słabość. Liczne słowa zachwytu nad "Jak zawsze w grudniu" sprawiły, że to na tą książkę zdecydowałam się w tym roku i uważam, że to był strzał w dziesiątkę.

Na początku nie byłam przekonana. Książka troszkę mi się dłużyła a główna bohaterka nie przekonała mnie do siebie charakterem. Jednak to był wstęp, który powoli przerodził się w cudowną, swobodnie prowadzoną, niespieszną opowieść. Moim błędem było to, że nastawiłam się na romans z którym ta powieść ma bardzo mało wspólnego, ponieważ na pierwszym planie króluje proza życia, troski dnia codziennego, wyzwania z jakimi się mierzymy oraz typowe życie a dopiero później pojawia się miłość, która również nie jest wcale taka oczywista i wręcz czasami miałam ochotę popchnąć bohaterów w odpowiednią stronę, by w końcu przejrzeli na oczy.

Najpierw poznajemy Josie, która stoi na życiowym zakręcie. Rozstała się z chłopakiem, który bezczelnie ją zdradził a z pracy dziewczyna nie ma żadnej satysfakcji. W dodatku zbliżający się czas świąteczny ogromnie ją przytłacza, ponieważ Boże Narodzenie kojarzy się jej jedynie z tragedią i stratą najbliższych. Jednak Josie tuż przed Wigilią poznaje Maxa na którego niefortunnie wpada rowerem a który, jak się okazuje, jest niezwykle skrytym mężczyzną z urokiem osobistym oraz tendencją do skrywania uśmiechu. Max spędza w Londynie tylko kilka dni czekając na lot do domu, ale to wystarczy, by nawiązała się pomiędzy nim a Josie sympatia. Jednak czy kilkudniowe zauroczenie jest w stanie pokonać rzeczywistość?

Byłam zła na Maxa za to jak postąpił. Zauroczył Josie i mnie a później zniknął. I tak pojawiło się w mojej głowie wiele skrajnych emocji, które pozwoliły mi nawiązać nić porozumienia z główną bohaterką i początkowa niechęć do jej charakteru uciekła w niepamięć. To sprytna zagrywka ze strony Emily Stone, która stworzyła wielowymiarowych bohaterów i pokazała nam ich historię na bazie prawdziwego życia - nic nie ubarwiała, nic nie koloryzowała, nie słodziła czytelnikowi i nie mamiła go obrazkami wielkiej miłości od pierwszego wejrzenia. W tej książce wszystko ma swoje miejsce i czytelnik musi cierpliwie czekać na ciąg dalszy skupiając się na faktach z życia Josie i Maxa oraz towarzyszących im emocjach. Przyznaję, że to właśnie najbardziej podobało mi się w tej książce - szczerość, wiarygodność a także ładne tło obyczajowe jedynie z zabarwieniem romantycznym w drugiej połowie książki.

Sięgając po "Jak zawsze w grudniu" polecam przygotować sobie sporą paczkę chusteczek. Mnie nikt przed tym nie przestrzegł i gdy nadszedł odpowiedni moment zalałam się niespodziewanymi łzami. Na początku lektury nawet nie pomyślałam, że w dalszej części czeka mnie tyle wzruszeń! Emily Stone składa na nasze dłonie powieść nieoczywistą, która dojrzewa wraz z rozwojem fabuły i oferuje czytelnikowi wiele, wiele wrażeń. Początkowe rozterki czy to na pewno książka dla mnie rozwiały się w oka mgnieniu, ale przyznaję, że książka najbardziej zyskuje, gdy zna się całą historię Josie i Maxa. Innymi słowy - oto idealna propozycja na grudzień, której po prostu nie możecie przegapić!

Okładka tej książki sprawiła, że myślałam, że będzie to książka lekka, słodka i idealna do czytania w zimowe wieczory. Ale pod tą okładką kryje się opowieść o miłości, przyjaźni, złamanym sercu i zaczynaniu od nowa.

Josie Morgan nie czeka z utęsknieniem na grudzień. Ten miesiąc przypomina jej o stracie bliskich osób. Na swojej drodze spotyka Maxa Cartera. Mężczyzna utknął na święta w Londynie, bo jego lot odwołano. Przypadkowe spotkanie jest jednak dopiero początkiem.

Nie chcę Wam za wiele zdradzać, bo im mniej wiecie o fabule tym lepiej. To jedna z najpiękniejszych i poruszających historii, jakie czytałam. „Jak zawsze w grudniu” złamała mi serce. Wylałam wiele łez, ale oprócz tego otrzymałam piękne, ponadczasowe przesłanie.

To jest taka książka, której nie da się odłożyć. Spokojnie jesteście w stanie przeczytać ją na raz. Styl pisania autorki jest bardzo lekki, ale przy tym angażujący. Całość jest bardzo dobrze przemyślana.

Bardzo polubiłam się z bohaterami. I choć miałam pewne teorie co do zakończenia, które zresztą się sprawdziły, to nie uchroniło mnie to przed ogromnymi emocjami.

Ta książka wyciśnie z was łzy. To opowieść momentami zabawna i wzruszająca, a czasami wręcz rozrywająca serce. Ale musicie ją poznać!