Ja chyba zwariuję! Miłość i inne szaleństwa. Tom 1

Pierwsze spotkanie z autorką i znów bardzo udane. Rewelacyjnie się bawiłam przy jej czytaniu. Momentami płakałam ze śmiechu. Były chwile, że współczułam głównym bohaterom. To czego musieli doświadczyć dzięki swoim mamuśkom przechodzi wszelkie pojęcie, a wyobraźnia obu pań nie miała żadnych granic.

To moje drugie spotkanie w twórczością Agaty Przybyłek i tym razem było zdecydowanie lepiej.

Historia miłości Niny i Jacka wydaje się być lekka i zabawna, jednak na ich drodze stają „kochające” mamusie.

Nina jest mamą dwójki dzieci, od kilku lat rozwiedziona ze swoim byłym mężem. Pracuje, jako salowa w szpitalu psychiatrycznym. Jej mama - Sabina - jest królowa zdrowego trybu życia. Codziennie rano chodzi na siłownię i gotuje tylko fit potrawy. Za wszelką cenę chce ułożyć życie najstarszej córki, temu kupuje jej karnet na siłownię i zakłada jej konto na portalu randkowym. Nina sceptycznie podchodzi do pomysłów matki jednak przystaje na jej propozycje.

Jacek to młody lekarz psychiatra. Po śmierci ojca postanawia wrócić z Warszawy do Brzózek i zamieszkuje z mamą. Anita - mama głównego bohatera - tez ma bzika na punkcie zdrowia. Traktuje Jacka jak małego chłopca. Jednak mężczyzna przez to wszystko nabawił się nerwicy i nie wie jak wytłumaczyć matce, że jest już dorosły, by nie sprawić jej przykrości.

Postacie, które również korzystnie wpływają na fabułę to dzieci Niny. Kalinka to rezolutna dziewczynka, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Oraz Ignaś, który jest ciekawy świata i zawsze stoi murem za starszą siostrą.

Ta książka zdecydowanie bardziej mi przypadła do gustu niż „Bądź moim światłem”. Czytało się szybko a i też byłam zaciekawiona, co wymyślą mamy głównych bohaterów. Historia nie raz wywoływała uśmiech na mojej twarzy, ale czasem wywoływała irytację względem niektórych bohaterów.

To, że Nina i Jacek odnajdują swoją miłość w szpitalu psychiatrycznym jest nietypowe, jednak jak najbardziej na plus dla tej powieści.

Tak samo bardzo miło czytało się o początkach znajomości dwojga ludzi z różnych sfer, że się tak wyrażę. To, że salowa przechodzi na Ty z lekarzem, ona ma trochę obiekcje, co do tego jednak go nie obchodzi, co inni pomyślą.

Książka schematyczna i przewidywalna jednak bardzo przyjemna w czytaniu. Idealna by oderwać się od spraw codziennych i się zrelaksować.

[Recenzja w pierwszej kolejności pojawiła się na moim blogu, stronach internetowych księgarń, oraz na portalach o tematyce książkowej.]

Książka cieszy się dużym powodzeniem wśród czytelników, o czym świadczy spis uczestników book tour, a to jest tylko półmetek. Od czasu do czasu lubię przeczytać coś lekkiego, gdzie będę mogła nie raz roześmiać się czytając o przygodach bohaterów i tak było w przypadku książki "Ja chyba zwariuję".

Jednak ta historia ma drugie dno - nadopiekuńcze matki. Każdy z nas chce być traktowany poważnie, gdy osiągniemy magiczny wiek osiemnastu lat i to jest jak najbardziej w porządku. Ale co zrobić z osobą, która ma trzydzieści lat i jest na garnuszku u mamusi, która sprząta, pierze i gotuje, aby dziecię nie musiało martwić się o tak przyziemne sprawy? Muszę przyznać się, że postać Jacka irytowała mnie. Dorosły facet, niby ceniący niezależność, ale z chęcią pomieszkujący u mamusi, która niańczy go pod każdym względem. Do tego matka stosuje wobec niego szantaż emocjonalny. A to nie podpada czasem pod przemoc psychiczną? Od tej ciągłej kontroli ze strony Anity można zwariować! Nie wyobrażam sobie mieszkać z matką Jacka, to grozi kalectwem psychicznym i społecznym! W nie lepszej sytuacji jest Nina, której matka za wszelką cenę chce córce ułożyć życie osobiste i na siłę szuka jej potencjalnego kandydata na męża. Już całkowitym brakiem rozsądku było założenie na portalu randkowym konta Ninie, pod które podszywała się jej matka korespondując z mężczyznami.

Jest to bardzo przejaskrawiona historia nadopiekuńczych matek, które za wszelką cenę chcą decydować o życiu dorosłych dzieci. Jednak czy aby jest to tylko fikcja literacka? Czy nie znamy wśród najbliższych nam osób w rodzinie czy pracy takich matek? Matek, które wydzwaniają do swoich dorosłych dzieci z ciągłymi pytaniami co robią, czy zjadły posiłek czy załatwiły daną sprawę? Ja niestety znam i nie jest to normalne, gdyż one ciągle żyją życiem swoich dzieci, zamiast odciąć pępowinę i pozwolić swoim latoroślom podejmować samodzielne decyzje i ponosić ich konsekwencje. Nie jesteśmy w stanie przeżyć życia za nasze dziecko.

[Adres usunięty]

,,Ja chyba zwariuję!" to pierwszy tom jednej z serii Agaty Przybyłek. Czy warto się z nim zapoznać?

Nina ma 29 lat, dwójkę dzieci i byłego męża na koncie. Matka nie może przeżyć tego, że jedna z jej córek nie znalazła sobie nowego partnera. Nina jest salową w szpitalu psychiatrycznym, w którym pracuje psychiatra Jacek. Mężczyzna nie ma łatwego życia, bowiem mamusia nie odstępuje go niemalże na krok. Czy losy tej dwójki mają się ze sobą złączyć?

Nie ukrywam, że w ostatnim czasie zapoznałam się z dość ciekawymi publikacjami autorki pt. ,,W promieniach szczęścia" i ,,Bądź przy mnie zawsze". Byłam ciekawa, jak spodoba mi się ,,Ja chyba zwariuję!", szumnie okrzyknięta komedią romantyczną.

Po komedii spodziewałabym się niepowstrzymywanych napadów śmiechu. Podczas całej lektury uśmiechnęłam się może dwa razy, o innych oznakach wesołości nie mogło być mowy. Fabuła jest momentami naiwna, czasami irytująca. Sceny, które miały z zamiaru śmieszyć, niekiedy mnie drażniły.

Agata Przybyłek i tak poczyniła znaczy postęp od swojego debiutu, przez który mimo kilku prób nie udało mi się przebrnąć. Ten tom opowiada o Ninie, z tego, co widzę kolejny będzie poświęcony jej siostrom bliźniaczkom - Elizie i Pati. Z czystej ciekawości chyba się na niego skuszę.

,,Ja chyba zwariuję!" to lekkie czytadło. Jeśli chcecie zapoznać się z twórczością autorki, polecam dwie wspomniane powieści. Nie są może rewelacyjne, ale przynajmniej niosą ze sobą jakieś przesłanie.

Miłość można znaleźć wszędzie, nawet… w szpitalu psychiatrycznym!

ONA - Nina Maj dwudziestodziewięcioletnia salowa w szpitalu psychiatrycznym, rozwódka i matka ośmioletniego Ignacego oraz jedenastoletniej Kalinki, każdego dnia zmaga się z prozą życia. Aczkolwiek urozmaiceniem szarych dni Niny, jest jej cudowna mamusia - Sabina, która z głową pełną pomysłów i wdziękiem osobistym, próbuje na własną rękę wprowadzić zmiany w życiu kobiety. Zdrowe odżywianie, wizyta u fryzjera, zakupy w celu zmiany garderoby, a nawet usilne poszukiwania kandydata na nowego męża dla córki, nie mają żadnych tajemnic przed Sabinką. Energia i zapał Sabiny, są tak silne, że ani groźba, ani prośba nie są w stanie jej powstrzymać...

ON - Jacek do tej pory wiódł spokojne życie warszawiaka, aż do dnia kiedy ponownie wprowadził się do matki. Nie chcąc zostawić rodzicielki na pastwę samotności, po śmierci swojego ojca przeprowadza się do Brzózek i tam zatrudnia się jako psychiatra w jednym ze szpitali. Jako szanowany i rzetelny psychiatra, każdego dnia próbuje stawić czoła nadopiekuńczej Anicie, która jest w stanie zrobić wiele dla swojego ukochanego jedynaka. Śniadanka, obiadki do pracy, zawsze wyprasowane ubrania i nieustanna troska, w rezultacie doprowadziły do tego, iż Jacek musi leczyć się na zaburzenia lękowo-depresyjne (nerwice)...

Pewnego dnia w szpitalu psychiatrycznym (i to całkiem przypadkiem) Nina poznaje Jacka. Pierwsza dłuższa rozmowa powoduje, iż pomiędzy tym dwojgiem pojawia się nić porozumienia. Jednak czy mają szansę na zbudowanie związku? A co jeśli do ich relacji wtrącą się obie matki? Jak zakończy się ta historia?

Otrzymałam w swoje dłonie wyjątkową i nieszablonową komedię romantyczną. Autorka już od pierwszych stron częstuje nas oryginalnością i humorem. Całość świetnie wpasowała się w mój gust czytelniczy, serwując mi wiele pozytywnych emocji!

Niewątpliwą zaletą niniejszej publikacją są nietuzinkowi oraz różnorodni bohaterowie. Każdy z nich jest inny, wyróżniający się na tle pozostałych. Autorka wykreowała postacie wyjątkowo wyraziste i barwne, lekko przerysowane, ale takie, które dostarczają całej historii niebywałego kolorytu. Pierwsze skrzypce gra oczywiście Nina i Jacek, muszę przyznać, iż podziwiałam ich, za cierpliwość, jaką posiadali względem swoich matek. Sabina na każdym kroku wykazywała się oryginalnością i brakiem granicy w szalonych pomysłach, w stosunku zmiany życia swojej córki. Zaś Anita, swoją nieustanną troską i nadopiekuńczością względem trzydziestolatka, niejednokrotnie wywoływała we mnie nutkę irytacji. Choć postacie matek są w stanie dostarczyć odbiorcy ambiwalentnych emocji, to bez dwóch zdań udowadniają, iż są wyjątkowe, nietypowe i nadzwyczajne. Bardzo ujęła mnie również postać Kalinki (córki Niny), a jej dojrzałość i mądrość są naprawdę godne podziwu!

Agata Przybyłek posiada niebywale lekkie pióro. Tworzy intrygujące i plastyczne oraz barwne opisy, które karmią naszą wyobraźnię. Dialogi są adekwatne w stosunku do danej sceny, jak i przyozdobione humorem. Zaś dynamiczne tempo akcji powoduje, iż książkę pochłania się jednym kęsem. Znajdziecie tutaj także wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji, które naprawdę nadają całej historii niepowtarzalności i uroku.

Nie zabrakło również wątku romantycznego, który został wkomponowany w całość z dozą lekkości i smaku. Ninie wydawało się, iż już nigdy nie trafi ją strzała amora, a tu takie zaskoczenie! Jednak miłość można znaleźć wszędzie, nawet w szpitalu psychiatrycznym! Sukcesywnie i stopniowo kiełkujące uczucie pomiędzy Jackiem i Niną, przeodziane różnymi niuansami, jest urzekające i autentyczne. Wątek romantyczny nie przytłacza, nie jest także uciążliwy, a tym bardziej przerysowany. Autorka pięknie ukazała odbiorcy dojrzałą i szczerą miłość.

Reasumując: Agata Przybyłek stworzyła przeuroczą, ciepłą i przezabawną obyczajową komedię romantyczną, która gwarantuje niesamowite chwile odprężenia i relaksu! Czytając tę książkę będziecie się nieustannie uśmiechać, bo w przeważającej części to właśnie humor ma tutaj decydującą rolę! Dawno tak świetnie nie bawiłam się podczas czytania książki! Rewelacja! Gorąco Wam polecam! Nie zawiedziecie się! :)

Super książka! Bardzo dużo przygód i bardzo przyjemna w czytaniu ;)!

Nina, salowa w szpitalu psychiatrycznym, matka dwójki dzieci, rozwódka. Jacek, młody lekarz pracujący w tym samym miejscu, jedynak. Ich matki, niby tak bardzo różne, a jednak z podobnie silną osobowością, wymuszające na dzieciach podporządkowanie się. Czy ta para ma szansę być razem pomimo otaczającego ich szaleństwa? I nie mam tu wcale na myśli miejsca ich pracy. Jakie problemy stworzą im nadopiekuńcze mamuśki? Przeczytajcie!

Nie jestem zbytnią fanką tzw. "literatury kobiecej", więc byłam ostrożnie nastawiona do tej książki od samego początku. Niepotrzebnie. "Ja chyba zwariuję!" wciąga, od samego początku, i ciężko się od niej oderwać. Pełna humoru, więc co chwilę wybuchałam śmiechem. Napisana lekko, dzięki czemu strony leciały jedna po drugiej. Bohaterki pierwszoplanowe, czyli obie matki, były bardzo absurdalnymi postaciami, choć nie wątpię, że takie sytuacje zdarzają się w realnym życiu. Szczególnie mając na myśli matkę Jacka. Autorka trochę z przymrużeniem oka przedstawia toksyczne relacje i wpływy rodziców na swoje dzieci, często już dorosłe, pakowanie się z butami w ich życie, co, dzięki humorowi jest łatwiejsze do przełknięcia a jednocześnie mocno daje do myślenia, i rodzicom dorosłych dzieci, i dorosłym dzieciom nadopiekuńczych i zaborczych rodziców. Bardzo podoba mi się postawa Niny w stosunku do pacjentów i pacjentek szpitala, których i które traktuje jak wszystkich innych, niestety postawa Jacka jest inna, i bardzo niewłaściwa ze strony lekarza, który pacjentów infantylizuje, traktując ich jak duże dzieci. W naszym społeczeństwie niestety pokutuje takie podejście, by osoby z zaburzeniami czy chorobami psychicznymi traktować jak gorsze, ułomne, nie w pełni człowiecze, co jest nie tylko przykre ale też łamie ich prawa i poniża. To postawa Niny, zdawałoby się, zwykłej salowej, jest godna naśladowania. Polubiłam bardzo postać córki Niny, Kalinki, wygadanej i pewnej siebie jedenastolatki, która zawsze przegada każdego dorosłego czy dorosłą, a poza tym jest inteligentna ponad wiek. Chciałabym, żeby moja córka była podobna do niej za kilka lat;) Sam wątek związku Jacka i Niny jakoś nie zrobił na mnie większego wrażenia, nie jest to mój typ relacji. Największy moim zdaniem minus książki to zbytnie przyspieszenie akcji pod końcem. Przez większość książki mamy ogromną ilość opisów osób, zdarzeń, ze wszystkimi szczegółami, a końcówka została potraktowana po "macoszemu", bo para już jest razem więc w sumie o czym tu wiele opowiadać, a moim zdaniem kilka wątków bocznych można było jeszcze bardziej rozwinąć (szczególnie ten dotyczący matki Jacka). Czuję w związku z tym pewien niedosyt.

Czy polecam? Nie wiem. Zależy komu. Mi się podobała. Jeśli lubicie lekką literaturę komediową na odpoczynek po ciężkim dniu, jak najbardziej. Tytuł jest jak najbardziej adekwatny do treści;) Całe szczęście to też jedna z niewielu pozycji, gdzie nie znajdziecie ani szczególnego seksizmu, ani nietolerancji, ani postaw antykobiecych, a jeśli już są, zostają dosadnie ośmieszone przez autorkę.

Ona i On - spotkali się... w szpitalu psychiatrycznym w Brzózkach. On, lekarz, który sam leczy się na nerwicę i mieszka z mamusią. Ona, rozwiedziona z dwójką dzieci i matką, która za punkt honoru wzięła znalezienie jej faceta. Jacek i Nina, spotkali się zupełnie przypadkiem, choć wielokrotnie musieli się minąć na szpitalnych korytarzach. Do Niny przyczepił się szalony pacjent, który ubzdurał sobie, że Nina jest miłością jego życia i nie chce się odczepić. Kobieta zaczyna się bać przychodzić do pracy, a Jacek jak rycerz na białym koniu obiecuje jej pomóc. Kobieta robi na nim wrażenie i umawiają się na randkę. Na randkę ku radości matki Niny i ku frustracji i rozpaczy matki Jacka, która traktuje go jak małe dziecko - gotuje mu, szykuje ubrania i wręcz wpadła na pomysł, że może odwozić go do pracy :) Pomimo przeciwności losu miłość kwitnie, a wokół zakochanych dzieje się wiele, Innych by ten natłok wydarzeń przeraził, ale nie ich :)

Poznaj Jacka i Ninę i niespodzianki, które przygotowało dla nich życie!

Agata Przybyłek napisała kolejną niezwykle optymistyczną i wzruszającą opowieść, gdzie świat wokół się wali, a miłość kwitnie. Przeczytałam z przyjemnością i uśmiechem na twarzy w jedno popołudnie, leżąc na leżaku i ciesząc się słońcem. Ja chyba zwariuję! to znakomita lektura na lato, która przynosi odprężenie i chwile relaksu po ciężkim dniu pracy. Polecam serdecznie!

[Adres usunięty]