Guerra. Wysłannicy. Tom 2

Podczas jednego z koncertów Patryk ratuje życie Zuzki. W ramach kary za złamanie guardiańskich praw zostaje zesłany do Guerry. Teraz to Zuza musi poświęcić się, aby go uratować.

"Larista" urzekła mnie historią Larysy i Gabriela, więc nie mogłam się doczekać drugiej części serii "Wysłanników". Z książkami Melissy Darwood mam tak, że jak zaczynam czytać - nagle znajduję się na 50 stronie, a za chwile już na 100 i nawet nie wiem kiedy się to stało. "Guerra" nie stanowi wyjątku od tej reguły, bo ze względu na styl pisania autorki, który uwielbiam, czytało się ją bardzo szybko, a dodatkowo akcja jest bardzo dynamiczna, więc nie będziecie mieli czasu na nudę.

Zuzka nie była bohaterką, którą polubiłam podczas lektury "Laristy", ale miałam nadzieję, że tym razem poznam ją z innej strony. Nie zawiodłam się, bo dziewczyna zyskała moją sympatię. Jej niewyparzony język dodaje bardzo fajnego charakteru nie tylko Zuzce, ale też całej fabule. Drugie skrzypce zagrały łącznie 3 postaci: Blanka, Iwo i Bjor. Ta mała grupa stanowi bardzo ważną część całości. Jednak tak naprawdę, każdy bohater, z którym Zuza ma styczność, jest ważny dla fabuły. Nikt nie znalazł się tam przypadkowo.

Lubię fantastykę, w której wszystko jest dopięte na ostatni guzik. W tym przypadku było pięknie, dopóki na horyzoncie nie pokazało się zakończenie. Mam wrażenie, że zbliżał się termin oddania gotowej powieści, więc autorka na szybko napisała zakończenie, które miało być świetnym zwrotem akcji. Nie mogę się nie zgodzić, zaskoczenie było ogromne, ale coś mi się w tym wszystkim przestało kleić, w związku z tym, zaczęłam mieć mieszane uczucia. Nie zmienia to faktu, że z zapartym tchem będę wyczekiwać ostatniej części serii "Wysłanników" i mam ogromną nadzieję, że wszystkie moje wątpliwości zostaną wtedy rozwiane.

W porównaniu do "Laristy" druga część serii wypada według mnie gorzej, ale czy polecam sięgnąć po "Guerrę"? Mam odrobinkę mieszane uczucia, jednak wiem, że wielu czytelnikom ogromnie podobała się ta historia, więc odpowiedź brzmi: tak. Tylko nie rozbierajcie wszystkiego na czynniki pierwsze, bo tylko zepsujecie sobie radość z czytania tej książki ;)

"Guerrę" pochłonęłam tak samo jak "Laristę". Ba, "Guerra" jak dla mnie okazała się jeszcze lepsza od pierwszej części. Zupełnie inna od poprzedniej.

Melissa Darwood stworzyła cudowną historię, pełną tajemnic i pełną uczuć. W tej części poznajemy losy Zuzy i Patryka. Podczas koncertu Patryk ratuje życie Zuzy, tym samym łamiąc guardiańskie prawo, przez co zostaje zesłany do Guerry.

Nie przepadam za fantastyką, ale tę książkę tak fantastycznie mi się czytało, że miejsca wykreowane przez autorkę bardzo mi się podobały i nie mogłam oderwać się od czytania. Książka skrywa w sobie tyle tajemnic, że każda kolejna strona zaskakiwała mnie coraz bardziej. A koniec! Koniec totalnie mną wstrząsnął i nie mogę doczekać się kolejnej części, która mam nadzieję, że się pojawi.

Larista, czyli pierwszy tom serii Wysłannicy, nie pozostawił żadnych wątpliwości. Czytelnik ma do czynienia z historią, w której przebłyskuje wyraźna domieszka fantastyki, zapodanej jednak w bardzo przystępny i łatwy do przyswojenia sposób. Sięgając więc po Guerrę, wiedziałam, czego mniej więcej mogę się spodziewać. Nowi bohaterowie, nowe wyzwania, choć podobny klimat. A jednak autorce i tak udało się mnie zaskoczyć. W końcu to Melissa Darwood, która nietuzinkowymi pomysłami sypie jak z rękawa. Jesteście ciekawi jak wypadła powieść „Guerra. Wysłannicy”? Lubicie książki, w których miłość silniejsza jest niż śmierć (i to dosłownie!)? Zatem poświęćcie parę chwil mojej recenzji.

ZARYS FABUŁY

Podczas koncertu i zarazem występu Zuzi, dziewczyna zostaje zaatakowana przez dwie postaci. Niespodziewane zdarzenie skłania Patryka do raptownej interwencji, na wskutek której chłopak łamie jedną z najstarszych gwardiańskich zasad. Nie wolno mu przecież ingerować w ludzkie życie, a ON postanawia osłonić Zuzię własnym ciałem i uchronić ją przed śmiercią.

Za to spotyka go bardzo surowa kara. Zostaje wysłany do Guerry.

Miejsce, które budzi przerażenie. Środowisko balansujące pomiędzy ziemią, a piekłem. Przedsionek zła. Zuzia zdaje sobie sprawę z tego, że może walczyć o swoją miłość i uratować Patryka. Musi jednak wybrać się właśnie tu, gdzie dobrowolnie ludzka stopa z pewnością nie chciałaby stanąć. Czy jej misja się powiedzie? Czy znajdzie się ktoś, kto zechce jej dopomóc?

ZDOLNI DO POŚWIĘCEŃ

Główna bohaterka to zdeterminowana i silna dziewczyna. Zdolna do poświęceń i odważna tam, gdzie trzeba. Wszak pokłady tej determinacji z pewnością przydadzą się jej w konfrontacji z miejscem, do którego zmierza. Tam czeka ją niejedna próba. Patryk, czyli wspomniany w streszczeniu bohater już na samym początku udowadnia, jakie wartości są dla niego najważniejsze. Dla miłości jest w stanie po prostu umrzeć. Potem jednak w fabule mamy go niewiele. Tak pochłania go Guerra, że nie pozwala mu się wykazać. Są za to bohaterowie drugoplanowi, w tym budzący rozmaite uczucia Bjor, który być może pomoże Zuzi. Czy to będzie jednak pomoc bezinteresowna?

MROCZNY ŚWIAT

Historia Larysy z poprzedniego tomu wydawała się o wiele bardziej romantyczna, zdecydowanie łagodniejsza, łatwiejsza do przełknięcia. Tutaj autorka rzuca bohaterów na głęboką wodę, którą czytelnik również musi przebyć w towarzystwie mocnych emocji i palety wrażeń. A wszystko przez Guerrę, przedsionek piekła, mroczny, niebezpieczny świat, w którym zło może czyhać na każdym rogu i zaatakować w najmniej odpowiednim momencie. Obozy pracy, krew, wycieńczeni skazańcy. Wydźwięk środowiska doprawdy przeraża, stawiając główną bohaterkę przed trudnym zadaniem, dylematami i poświęceniem. Bardzo spodobała mi się kreacja tego na wskroś przerażającego miejsca, choć przyznam, że było ono dla mnie zaskoczeniem. Kolejny raz Melissa Darwood udowodniła, jak bardzo potrafi zafascynować swoimi propozycjami.

ŚWIEŻY POMYSŁ

W przypadku serii często spotykamy się albo z kontynuacją losów danych bohaterów, albo też z nową historią luźno powiązaną z poprzedniczką, z tą różnicą – że nieraz i nie dwa w grę wchodzą utarte schematy. Tutaj autorka postawiła w świetle reflektorów nową parę, delikatnie wspominając o postaciach z pierwszej części, ale co najlepsze, w ogóle nie powieliła fabuły – dając jej nowy, świeży, oryginalny kierunek. Akcja jest dynamiczna, trudno u jej boku o spokój ducha czy wzięcie głębszego oddechu, a że książka jest stosunkowo krótka, przygoda u jej boku nie zabiera sporo czasu. To jednak nie jedna z tych lektur, które wystarczy pobieżnie prześledzić wzrokiem. Tutaj nie może umknąć czytelnikowi żadne słowo. Były zaskakujące zwroty, momenty, których na pewno się nie spodziewałam, była niepewność i oczywiście nieprzewidywalność. „Guerra. Wysłannicy” to powieść o miłości i poświęceniu, paranormal romance z mocnym akcentem mroku. Polecam, jako ekscentryczną, ale wartościową przygodę u boku literatury.

[Adres usunięty]

listopada 19, 2018

Hej,

Dzisiaj przywita Was Larista ;)

Znacie mnie już z pierwszego tomu Wysłanników. Guerra to kolejna część naszych przygód. Tym razem to Zuza zostaje główną bohaterką. Zabierze Was do niezwykłego świata i tylko Wy możecie jej pomóc.

Zuza to moja najlepsza przyjaciółka. Tylko ona nie jest wysłannikiem i zazdroszczę jej chwilami tego. Boję się o nią bo widzę jaka cudną parę tworzy z Patrykiem. I kiedy tak rozmyślałam jak spędzą resztę życia, podczas koncertu zobaczyliśmy WOJNĘ O JEJ DUSZĘ ! Rozumiecie ? Dziewczyna gra mega koncert a tu nagle pojawiają się 2 postacie walczące o jej duszę. Ledwo to zauważyliśmy a tu nagle słychać strzał i Patryka, który przykrywa Zuzkę i krew..

Kiedy wszyscy się ockneli z szoku, odkryliśmy straszliwą prawdę. Patryk złamał zasadę ratując ukochaną.. lecz teraz trafił do Guerry. Uratować może go tylko Zuzka. My nie mamy wstępu. Więc proszę byście dali znać czy jej się uda ? Bardzo martwimy się o nich dwoje..

Trzymajcie się i zdradźcie nam koniec tej przygody !

Gdyby Melissa była nauczycielem i opowiadała mi o historii..to na pewno nie wybrałam bym studiów inżynierskich. Spytacie dlaczego ? To już wyjaśniam.

Każda z książek Melissy Darwood porywa nas do niezwykłego świata. Świata gdzie nawet najmniejszy detal jest dopracowany a opis pozwala naszej wyobraźni szaleć. Książki tej autorki działają na nas jak zapach mandarynek na święta. Kiedy czytam jej dzieła nie czuję jak bym czytała..czuję jak bym płynęła łodzią i słuchała opowieści.

Guerra to przygoda Zuzy, która niczym Lara Croft nie boi się niczego. Jest ostra, zadziorna i bardzo realna. Uczy nas o niezwykłej przyjaźni jak również o potędze miłości. Ale ! 2 tom Wysłanników zdecydowanie nie jest "romansidłem". Jest nauką, która płynie z każdego słowa.

"Czy tylko w obliczu śmierci ludzie potrafią zwolnić i nastawić się na dialog z drugim człowiekiem twarzą w twarz?".

Autorka nie boi się zadawać pytań. Pytań, które zmuszą do przemyśleń. Pod przykrywką młodzieżowej historii mamy bogatą lekcję życia.

„Nikt nie zdoła żyć za ciebie, nikt nie weźmie na własne barki twojego krzyża, nawet, jeśli bardzo tego pragnie, jest, bowiem fizycznie niemożliwe. Może cię wspierać, pomagać ci, wyręczać cię w wielu sprawach, dbać o to, byś nie czuła się samotna, ale nie przeżyje za ciebie życia”.

Napisać, że książka jest wspaniałą, super, mega, fajna to za mało. Nawet teraz, kiedy piszę tę recenzję, przeżywam tę przygodę na nowo. To zdecydowanie lektura 11/10, która długo pozostanie w pamięci. Dynamiczna historia z pewnym prowadzeniem. Dialogi tak realne jakby zasłyszane od przechodnich nastolatek. Opisy pozwalające na podróż do innego świata. I perełki czyli cytaty, które wkradną się do głowy i zostaną na długo albo i zawsze. Szczerość, emocjonalność i wciągnięcie w głąb stron. Tak po krótce można opisać Guerrę.

Polecam każdemu bez względu na wiek, płeć czy ulubione gatunki... Pozwólcie zabrać się do wnętrza książki. Pozwólcie oderwać się od codzienności.

Za książkę dziękuję autorce oraz Wydawnictwu Kobiecie.

Autorka idealnie wprowadzi was w wymyślony świat Guerry. Nie znajdziesz tam niejasności czy niedomówień. Uważam to za bardzo duży plus, ponieważ zdarzały mi się książki, że czytając musiałam zastanawiać się "co autor miał na myśli ". Jak już napisałam wyżej książka jest dla mnie miłym zaskoczeniem. Nie znalazłam tutaj cukierkowej miłości z banalnymi problemami. Jest to książka o poświęceniu dla drugiej osoby. O miłości za, którą oddajemy swoje życie.

Książka jest napisana tak jak uwielbiam, czyli bez zbędnych opisów, widoków "śniegu, który jest taki biały " ,a charakterek i buntowniczość Zuzy daje dodatkowego "kopa" w czytaniu. Muszę się przyznać, że miałam moment kryzysowy. Motywy obozów, brutalnego traktowania ludzi nie jest dla mnie, a gdy występują tam jeszcze dzieci ,to przeżywam to jeszcze mocniej. Ale autorka i tu mnie nie zawiodła. Ten "mały kryzys" szybko zmienił się w kolejne zaciekawienie, zagadkę i przeżywanie wszystkiego wspólnie z bohaterami ,a gdy niespodziewanie pojawia sie Bjor, to dopiero robi sie mieszanka wybuchowa. No i dodajcie do tego jeszcze Iwo, który rozwali was na łopatki . A zakończenie? Do tej pory nie mogę się otrząsnąć z tego co zrobiła ze mną autorką . W ŻYCIU bym się nie spodziewała tego całego obrotu akcji ,po prostu bije brawa @melissadarwood. 👏👏👏👏

.

Jest to seria ,koło której nie można przejść obojętnie 😀

"Guerra" to druga część serii "Wysłannicy", w której Melissa Darwood stworzyła ciekawy i nieoczywisty świat. Powracamy do świata, w którym do czynienia mamy z Tentatorami i Guardianami, którzy to w momencie śmierci człowieka walczą między sobą o jego przyszłość - dobra lub zła droga życia po śmierci. Towarzystwo, które mamy okazję poznać w owej powieści jest dość osobliwe i właśnie dzięki temu czytelnik ma okazję dokładnie zagłębić się w nietypową ideę opisaną przez samą autorkę. "Guerra" to kontynuacja, w której skupiamy się głównie na 2-3 bohaterach z poprzedniego tomu. Najważniejsze postacie pierwszego tomu schodzą tym razem na drugi plan, a akcję powieści przejmuje Zuzka, Patryk i po części Iwo. Patryk na skutek swego błędu i chęci ochrony ukochanej łamie zasady dotyczące posługi Guardiana, przez co za karę zostaje zesłany do Guerry - miejsca między niebem a piekłem, o którym nikt nie chce zbyt wiele mówić. Dziewczyna nie daruje sobie tej sytuacji i utraty swojego mężczyzny, więc za wszelką cenę chce go uratować. Dosłownie, za wszelką cenę, bo jak się okazuje - przed nią ogromnie trudna, ciężka i niezwykle emocjonalna droga.

Bohaterowie, którzy w większej części przejmują akcję tej powieści to Zuzka, Patryk i Iwo - nowy basista w zespole, który zastępuje Patryka w czasie jego nieobecności (a odkąd został Guardianem, jest ich dość sporo). Zuzka to dziewczyna przebojowa i zabawna, ma cięty język a swoimi ripostami rozbawia na każdym kroku. Mówi co myśli, dzięki czemu jest niezwykle realna i do polubienia już od samego początku. W tej powieści jednak przyjdzie jej się zmierzyć z mrocznymi, głęboko schowanymi zakamarkami swojej duszy. W najgorszych momentach słabości jej humor blednie, a racjonalne myślenie i walka o siebie i ukochanego bierze górę nad wszystkim. W książce "Guerra" mamy okazję poznać Zuzę z całkowicie innej strony, która wzrusza i zadziwia.

Klimat tej książki jest dość nieoczywisty i ciężki do zdefiniowania. Da się w niej wyczuć mrok, gęstą leśną atmosferę i niepewność czającą się na kartach powieści. Niemniej jednak ma ona w sobie chwilami coś niemalże przerażającego. Czytelnik chciałby zmienić bieg wydarzeń, podpowiedzieć bohaterom co czai się za rogiem i co powinni w danej sytuacji zrobić - nie mamy jednak zupełnie żadnego wpływu na to, jak potoczy się akcja i przez sporą część powieści siedzimy jak na szpilkach. Decyzje Zuzy i Patryka przynoszą ogrom emocji.

"Guerra" to opowieść, która opowiada o walce, jak sam tytuł wskazuje. Jest to walka o siebie, o swoją miłość, która podnosi na duchu na każdym kroku, choć na co dzień nie zdajemy sobie z tego sprawy. I właśnie ta historia pokazuje, że należy doceniać wszystko co mamy, nawet najdrobniejsze i najmniej znaczące sytuacje i osoby, bo w momencie gdy ich zabraknie, wszystko zmieni się nieodwracalnie. Opowieść o walce, stracie, przeciwnościach losu, miłości, oddaniu, poświęceniu, gotowości na wszystko, ufności, wierze i smutku. Całość bardzo mi się podobała, choć chwilami miałam wrażenie, że niektóre elementy są zbędne. Niemniej jednak historia ta jest wzruszająca, a jej zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego obrotu akcji, co jest oczywiście niezaprzeczalnym plusem.

Guerra to niebezpieczna podróż po świecie, w którym ludzkie uczucia są nieważne. Iwo czy Bjor, dwóch mężczyzn, którzy stają się towarzyszami Zuzy podczas walki o miłość — który z nich skradnie wasze serca? Melissa Darwood udowadnia, że czasami droga, którą przebywamy, sama w sobie jest celem. Niesamowita. Wciągająca. Poruszająca. Musicie ją przeczytać.

[Adres usunięty]

Recenzja patronacka

Premiera: 26.10.2018

Witajcie ponownie w świecie Wysłanników, których nieszablonowa posługa została frapująco rozpisana w inaugurującej serię książce "Larista" (do jej lektury oczywiście gorąco zachęcam jako wierna czytelniczka Melissy Darwood i ambasadorka tytułu). Tym razem za sprawą tajemniczej "Guerry" przekonamy się, co dzieje się z Guardianami, którzy odważyli się sprzeciwić przeznaczeniu w imię miłości i własną piersią zasłonili ukochaną osobę przed pisanym jej finałem życia. Bo ten finał zależy od starcia na słowa Guardianów i Tentatorów, walczących o dusze śmiertelników, natomiast żadnemu z nich nie wolno ingerować w boski plan, jaki pisany jest danemu człowiekowi.

W tej części bliżej poznajemy Zuzannę, najbliższą przyjaciółkę Larysy, frontmankę zespołu The Host, który tworzy między innymi ze swoim chłopakiem, Patrykiem. Patryk - podobnie jak Larysa i Gabriel, główni bohaterowie "Laristy" - odrodził się jako Guardianin, oddając swoje doczesne życie za drugiego człowieka. Kiedy jednak, nie zważając na konsekwencje, chroni od śmierci swoją dziewczynę, przepada w otchłani, tracąc połączenie z doczesnym światem.

Po więcej zapraszam tutaj: [Adres usunięty] a z tego miejsca zachęcam Was do eksplorowania razem z Zuzą mrocznej Guerry.

Poprzedni tom serii „Wysłannicy”, pt. „Larista” od Melissy Darwood, miałam okazję przeczytać w te wakacje. Miałam co do niej pewne obawy, jednak książka okazała się być strzałem w dziesiątkę. Miała w sobie wszystko to, czego szukam w książkach dla młodzieży, tj. wartkiej akcji i nietuzinkowych bohaterów. Ponadto historia ta niosła ze sobą jakiś przekaz, dzięki wychwalaniu pewnych wartości. Dodatkowo poruszała trudną tematykę śmierci i życia wiecznego. Czegóż chcieć więcej?

Dlatego też po „Guerrę” sięgnęłam bez zawahania. Nie miałam wobec niej zbyt wygórowanych oczekiwań, gdyż zazwyczaj bywa tak, że kontynuacja danej serii jest dużo słabsza od pierwszej części.

Tym razem jednak, spotkało mnie miłe zaskoczenie…

Związek Zuzy i Patryka nie układa się tak, jak powinien. Od kiedy jej najbliżsi zostali Guardianami, dziewczyna czuje się samotna. Podczas koncertu, który miał zmienić wszystko, Patryk ratuje życie Zuzki. Łamie przez to jedną z najstarszych guardiańskich zasad i zostaje zesłany do Guerry.

Kiedy dziewczyna dowiaduje się, że ma szansę na uratowanie ukochanego, postanawia odnaleźć go w tajemniczej krainie skrytej gdzieś pomiędzy ziemią a piekłem. Na jej drodze staje Bjor, który ma misję do wykonania. Czy pomoże Zuzi, nie oczekując niczego w zamian?

Guerra, splamiona ludzką krwią, czeka na kolejną ofiarę. Kto nią będzie?

Jedyny zarzut wobec tej książki, jaki przychodzi mi do głowy, to to, że jest stanowczo za krótka. Tak bardzo wciągnęłam się w tą historię, że z bólem serca czytałam ostatnią stronę. Nie sądziłam, że jest taka możliwość, żeby drugi tom był lepszy niż pierwszy. A tu proszę. „Guerra” zdecydowanie w większym stopniu skradła moje serce.

Duży plus dla autorki za to, że nie powielała ona historii z pierwszej części. W przypadku „Guerry” mamy do czynienia z całkowicie innymi (pod względem charakteru) bohaterami, przenosimy się do całkowicie innego świata (o wiele bardziej intrygującego niż Stary Las) i możemy w zupełności oddać się wodzom fantazji.

Pierwszy tom urzekł mnie swoją prostotą, tym, że bohaterowie nie byli oklepani. Gabriel był tak szarmanckim dżentelmenem, że od razu skradł moje serce, a Larysa była inteligentną kobietą, która nie wpakowywała się w kłopoty przez własną głupotę.

Z kolei zaś „Guerra” była dużo żywsza. Miała wartką akcję, mnóstwo zwrotów akcji, które nie raz wywołały u mnie szybsze bicie serca. Fabuła była do tego stopnia wciągająca i interesująca, że nie potrafiłam choć na chwilę odłożyć lektury.

Drugi tom serii „Wysłannicy” jest zdecydowanie odważniejszy. W pierwszym tomie dominował wątek romantyczny. W drugim tomie także jest ON dość istotny, jednak nie w taki sam sposób, jak w poprzedniej części. „Larista” była delikatna, chwytająca za serce, momentami troszkę „cukrowa”. Z kolei zaś „Guerra” jest mroczna i niebezpieczna. Byłam zachwycona stworzonym przez autorkę miejscem, znajdującym się między piekłem a niebem.

Historia jest napisana niezwykle lekkim, ale jakże barwnym stylem. A dzięki ogromnej dawce emocji, jaką Melissa Darwood potrafi przelać na papier, tą książkę czyta się bardzo przyjemnie, a zawarta w niej historia na długo pozostanie w pamięci czytelnika.

Dużym atutem serii są tajemnicze tytuły, które od razu przyciągają wzrok, oraz wspaniałe okładki, wykonane przez Wydawnictwo Kobiece.

Mam ogromną nadzieję, że „Guerra” nie jest ostatnią częścią tej świetnej serii i że wkrótce w zapowiedziach Wydawnictwa Kobiecego zobaczymy informacje o trzecim tomie.

Po lekturze II tomu, jestem zachwycona tą serią i nie pozostaje mi nic innego, jak tylko gorąco ją Wam polecić.

Wydawnictwa zasypują nas wieloma zagranicznymi bestsellerami, a książki Melissy Darwood to przykład tego, że Polak też potrafi napisać coś na wysokim poziomie. Polecam!

Moja ocena: 9/10

[Adres usunięty]

„Guerra” mimo, że jest kolejnym tomem Wysłanników, to jednak różni się od swojej poprzedniczki i to znacząco. Co prawda pojawiają się w niej dobrze znani nam już bohaterowie, ale tym razem cała akcja skupia się na Zuzce i Patryku i to oni grają tutaj pierwsze skrzypce, a co za tym idzie cała historia jest zupełnie inna. Jaka? Bardziej mroczna, niebezpieczna, no i co ważne miejsce akcji, w którym rozgrywa się fabuła to smakowity kąsek dla wyobraźni czytelnika. Nie, tym razem nie będzie żadnej polskiej wsi i tego słodkawego zmierzchowego klimatu jak w „Lariście”. Jeśli tego się spodziewaliście to was rozczaruje, ale obiecuję, że czytanie tej książki sprawi wam wielką frajdę. Kto czytał choćby „Tryjon”, ten wie jakie cuda autorka potrafi wyczarować i w jak barwne, choć niekoniecznie przyjemne miejsca potrafi zabrać swoich czytelników. Tym razem zabiera do miejsca, które raczej przypomina piekło, choć nim nie jest, a dokładnie rzecz ujmując to taki przedsionek piekła. Wyprawa do tego miejsca jest niezwykła, fascynująca i przerażająca. Wymaga odwagi, hartu ducha i prawdziwej miłości. Ci, którzy mieli okazję poznać Zuzkę wcześniej, wiedzą, że nadaje się do tej roli w stu procentach.

Cenię sobie twórczość Melissy Darwood nie tylko za doskonale wymyśloną fabułę i barwny świat, do którego mnie zaprasza, ale również za emocje, którymi operuje. W chwili czytania jej emocje stają się moimi. Za pomocą lekkości pióra, doskonale ożywionych bohaterów, barwnym opisom i wspomnianych wcześniej emocji, potrafi sprawić, że krew w moich żyłach bulgoce by za chwilę się zmrozić. W przypadku jej najnowszej książki również tak było. Na plus wypada zaliczyć autorce, że nie poszła za ciosem i nie stworzyła bliźniaczej powieści, a fabuła charakterem odzwierciedla Zuzkę i Patryka. Prawdę mówiąc Laristy i Gabryiela nie widzę sobie w innym niż typowo romantycznym klimacie, natomiast podobna otoczka nie pasuje do ich przyjaciół.

Podsumowując: Mroczna pełna niebezpieczeństw opowieść o sile przetrwania i potędze prawdziwej miłości. Zero nudy, za to dużo zaskakujących zwrotów akcji, które nadają całości rumieńców i nie ma mowy o jakiejkolwiek przewidywalności. Idealna dla fanów gatunku Young adult i miłośniczek brodaczy o przenikliwym spojrzeniu. Guerra może i nie jest miejscem, do którego chce się trafić, ale mężczyzn mają tam wartych grzechu! Myślę, że będziecie zaskoczeni i zadowoleni tym co przygotowała dla was Melissa Darwood!

"Guearra" to drugi tom serii "Wysłannicy". Autorka książki jest Polką, która pisze pod pseudonimem. Może to niektórych zmylić, tak jak było to w moim przypadku. Po książkę postanowiłam sięgnąć ze względu na to, że miałam ochotę na jakąś powieść fantasy i tak trafiła w moje łapki.

Melissa wykreowała niesamowity świat, w którym oprócz ludzi żyją też Tentatorzy i Guardiani. Walczą oni między sobą o przyszłość zmarłych osób - mogą one trafić na dobrą drogę lub złą drogę życia po śmierci.

Ta część skupia się przede wszystkim na losach Zuzki, która gra w zespole The Host oraz jej chłopaka - Patryka, który również należy do tego zespołu, ale musi ON często opuszczać próby i występu ze względu na to, że należy do Guardianów. Dziewczyna czuje się samotna i zaczyna się obawiać, że jej ukochany zrezygnuje z kapeli... Dlatego decydują się przyjąć do niej drugiego basistę - Iwo.

Powieść jest napisana w sposób fenomenalny, autorka potrafi zaciekawić czytelnika już od pierwszych stron. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Ku mojemu zdziwieniu nie było tu żadnego lania wody aby tylko coś naskrobać. Widać, że Melissa Darwood miała koncepcję na całą powieść.

To czego muszę się przyczepić to imiona bohaterów... Gdyby jeszcze padało określenie "Zuza" albo "Zuzanna"... ale nie, autorka woli pisać "Zuzka". Czy tylko mnie to irytuje? Skoro była w stanie wymyślić genialne nazwy jak "Guardianie" i "Tentatorzy", to wierzę, że mogła wpaść na coś znacznie ciekawszego, przyjemniejszego dla oka niż "Zuzka".

[Adres usunięty]

Panią Melissę nie spotykam po raz pierwszy 🙂 Miałam okazję i jednocześnie przyjemność czytać „Tryjon”, a na mej półce czeka „Luonto”. Zdecydowanie mogę potwierdzić słowa Zagubionej pomiędzy wersami, że co jak co, ale pani Darwood ma wyobraźnię – i to jaką!

Zawsze to, co doceniam w autorach najbardziej, to fakt kiedy jeden z bohaterów przyprawia mnie o wyższe ciśnienie. Tak było właśnie z główną bohaterką Zuzką, która działa na mnie jak płachta na byka. Ona wszystko wie lepiej, ona musi wszystko wiedzieć już, teraz, natychmiast i tak dalej. Mimo to świetnie wpasowała się w sytuację, w której się znalazła. Jej „wycieczka” przyprawiała mnie chwilami o szybsze bicie serca. Czytałam z zapartym tchem, by wiedzieć jak rozwiąże się sytuacja i czy Zuzka podoła zadaniu jakiego się podjęła. Nie chcę za wiele pisać, żeby Wam nie zaspoilerować 🙂 Jedynie mogę namawiać Was na to, byście zaopatrzyli się w „Wysłanników”, bo to historia, której nie można pominąć =)

Bardzo lubię książki takie jak pani Darwood. Nie zanudza nie potrzebnymi opisami i pcha akcję tak, by nawet najmniejsza przerwa w czytaniu, odbijała nam się niemalże jak oranżada z komunii =) Trzyma nas w napięciu, by po chwili rzucić nas w wir emocjonalny, który trzyma nas w ryzach długo po tym jak skończymy lekturę. Rozdziały są smerfne, język jest płynny i zrozumiały, bohaterowie nie są ciepłymi kluchami, a cała akcja toczy się wartko i na poziomie. Tak jak lubię najbardziej!

Melissa Darwood to autorka polskiego pochodzenia, która pisze pod pseudonimem oddzielając w ten sposób życie rodzinne, prywatne z tym zawodowym, które ofiarowuje czytelnikom. Kiedy się dowiedziałam, że Wydawnictwo Kobiece wydaje drugi tom serii Wysłannicy ucieszyłam się, bardzo przypadła mi do gustu pierwsza część, która nosi tytuł „Larista”. Wiadomość o tym, że mogę ją dla Was zrecenzować sprawiła, że moim „och’om” i „ach’om” oraz „yes-yes’om” nie było końca. Czytelnicy, którzy zerkają na mojego bookstagrama wiedzą, z jaką niecierpliwością oczekiwałam przesyłki z „Guerrą” i jakie kary przygotowywałam dla kuriera, który zbłądził po drodze. Tak, planowałam wrzucić go do Guerry, z czego całą pewnością nie byłby zadowolony. Ciekawe, czy miałby, kto po niego iść, w sumie, jakbym miała spotkać po drodze Bjora, to może bym się skusiła na taką wyprawę, a wy?

„Nosisz w sobie Guerrę”.

Ten cytat zrobił na mnie wrażenie, chociaż w całej książce można doszukać się takich perełek bardzo wiele, o czym świadczył fakt, że zaznaczałam strony chusteczkami higienicznymi, bo akurat nie miałam pod ręką znaczników, a tak dobrze mi się czytało, że nie chciało mi się odrywać i wstawać z fotela, czy kanapy. Pozycja horyzontalna też jest fajna, a co! Moja „Guerra” wyglądała, jakby miała katar albo przewlekłe zapalenie zatok.

Guerra oznacza walkę, przypomina o tym, że nasze życie składa się z takich bitew, które musimy przetrwać, aby przejść do kolejnego etapu. Nikt nie zrobi tego za nas, każdy z nas nosi swoje brzemiona, które niejednokrotnie odciskają na duszy piętno. Każdy z nas jest wojownikiem, którego rozpala w środku wola walki i niezłomność charakteru. Z całego serca chce w to wierzyć i życzę wam takiej Guerry w sercu.

W pierwszym tomie Wysłanników poznaliśmy Laryse i Gabriela, którzy przeszli bardzo wiele na swojej drodze, mierzyli się z niebezpieczeństwami, poświęceniami i wątpliwościami dotyczącymi rodzącego się jakże, silnego uczucia. Wspierani przez przyjaciół, którzy byli, jak rodzina, stawiali się silniejsi razem. Poznaliśmy Tentatorów i Guardianów, zaznajomiliśmy się z podstawowymi zasadami panującymi w ich świecie. Uczyliśmy się o sile prawdziwej miłości, takiej na całe życie- lariscie.

W drugim tomie Wysłanników historia skupia się na najlepszej przyjaciółce Larysy – Zuzce, która spełnia swoje marzenie grając w zespole The Host ze swoim ukochanym Patrykiem, który często musi opuszczać próby i występy ze względu na swoją gwardiańską posługę. Nie jest jej lekko, czuje, że nie wszystko układa się dobrze między nią i przyjaciółką, brakuje jej bliskości, mimo częstych rozmów internetowych czuje się samotna. Zuza ma trudny okres, nie czuje się zbyt pewnie także w związku z Patrykiem, spoglądając na przyjaciół, którzy niosą wspólne brzemię, mają przed sobą wieczną przyszłość, czuje smutek. W głębi serca nie widzi, czegoś takiego w swoim związku, z powodu tego, że jest śmiertelniczką. Boi się tego, że Patryk w końcu zrezygnuje z zespołu, aby odwlec tą trudną decyzje, zdecydowali się na przesłuchanie i zaangażowanie drugiego, takiego awaryjnego basisty- Iwo. Ciągłe wezwania Guardiana sprawiają, że trudno jest się jej z tym pogodzić. Stara się ze wszystkich sił go wspierać, ale ma swoje chwile zwątpienia, w końcu wszyscy miewamy słabości.

"Czy tylko w obliczu śmierci ludzie potrafią zwolnić i nastawić się na dialog z drugim człowiekiem twarzą w twarz?".

Dla The Host zbliża się bardzo ważny występ, zespół ma rzeszę wiernych fanek, które nie opuszczają żadnego z ich wystąpień. Wszyscy są podenerwowani, Romeo cierpi z powodu miłosnego rozczarowania, źle się czuje i na scenie staje obok Patryka Iwo. Nic nie wskazuje, aby coś miało pójść nie tak. Nikt nie spodziewał się wydarzeń, które zmroziły krew w żyłach. Dochodzi do strzelaniny, której ofiarą ma paść Zuza, Patryk łamie guardiańskie zasady o nieingerencji w wydarzenia, zasłania ukochaną własnym ciałem. Umiera. Rozpacz dziewczyny i w wiara w to, że wróci do niej, bo przecież jest wieczny sprawiają, że czytelnik balansuje na granicy emocjonalnego wzruszenia, a to dopiero początek tej opowieści.

Semena daje jej nadzieję, opowiada o Guerze, krainie, do której trafił Patryk i możliwości jego odzyskania, pozostała kwestia, czy miłość Zuzanny jest na tyle silna, a ona sama odważna, że uda się w samotną podróż w nieznane? Pytanie! Nie trzeba jej było tego dwa razy powtarzać! Dzielna dziewczyna bez wahania udaje się w nieznane, wiedzie ją myśl o tym, że uratuje ukochanego Patryka i znowu będą razem. Czy jej się to powiedzie? Czy faktycznie uda się sama do krainy, którą twardą ręką rządzą Tentatorzy?

„Nikt nie zdoła żyć za ciebie, nikt nie weźmie na własne barki twojego krzyża, nawet, jeśli bardzo tego pragnie, jest, bowiem fizycznie niemożliwe. Może cię wspierać, pomagać ci, wyręczać cię w wielu sprawach, dbać o to, byś nie czuła się samotna, ale nie przeżyje za ciebie życia”.

„Guerra” różni się od „Laristy”, jest bardziej szorstka, mroczna i niebezpieczna, nie wiadomo, z której strony nadciąga niebezpieczeństwo, komu ufać, ani jakie prawa rządzą w tym świecie. Jest też bardziej dopracowana, przedstawiony przez Darwood świat pobudza czytelniczą wyobraźnie nawiązując trochę do lat wojennych, kiedy na ziemiach naszego kraju były obozy pracy, która była ciężka i nieludzka. Sielankowość i przyjemny krajobraz „Laristy” został wyparty przez miejsce, które można określić, jako namiastkę przedsionka piekielnego.

Bohaterka zostaje wrzucona w świat, którego nie zna, czytelnik porusza się w nim po omacku stawiając niepewnie kroki, wpada w wir akcji, pościg, który nie kończy się upragnioną wolnością.

Zuza trafia do obozu, który patrolują Tentatorzy, a przebywający w nim ludzie noszą nazwę Subiektów. Warunki w nim są nieludzkie, racje żywnościowe zbyt ubogie, aby zapewnić zdrowie i energię potrzebną do pracy. Osobno trzymani są mężczyźni i kobiety, spłacają dług zasięgnięty u Kupca Dusz. Subiekci są wychudzeni, śpią w barakach na piętrowych pryczach, wszędzie unosi się zaduch. Głód i wycieńczenie są na porządku dziennym, kromka czerstwego chleba i nie zawsze pełny kubek wody jest normalnością. Dziewczyna ma wiele szczęścia, bowiem na jej drodze stanie Bjor, a wraz z nim nadzieja na wolność i dotarcie do ukochanego Patryka, który przebywał w Strefie Cedrowej.

Droga, przez którą przyjdzie Zuzi przejść będzie wyboista, trudna, pełna niebezpieczeństw. Spotka na niej wielu ludzi, pomocnych i życzliwych oraz takich, od których lepiej się trzymać z daleka. To lekcja pokory, chwila zastanowienia się nad sobą i tym, czy czasem nie gubimy się w pogoni za codziennością. Zawieszeni między niebem, a piekłem próbują przetrwać, odpracować swój dług wobec Kupca.

Styl Melissy jest bardzo przystępny dla czytelnika, jest lekki i barwny, zawsze bardzo podobały mi się nazwy, którymi posługuje się autorka. Jest bardzo kreatywną osobą, co można zauważyć mając styczność z jej książkami. Często przy kontynuacjach opowieści spotykamy się z tym, że nie zawsze drugi tom jest na wysokim poziomie, czy chociaż zbliżony do poprzedniego, w przypadku „Guerry” nie musicie się obawiać. Książka jest świetna, zaskakująca i barwna. Darwood zdaje się malować emocjami zbierając je w wachlarz, który krąży pod skórą czytelnika. Nie byłam w stanie się od niej oderwać, chłonęłam stronę za stroną nie mogąc się nadziwić, jak skrupulatnie podeszła do tematu. Doskonale odzwierciedliła silną wolę przetrwania człowieka w trudnych warunkach bytowych, czy pogodowych, kierującego się potężnym uczuciem, które jest w stanie przetrwać wszystko- miłością. Gorąco polecam historię pełną bólu, cierpienia, niezłomności ludzkiego charakteru i poświecenia, na które nie zawsze jesteśmy w stanie się zgodzić. Miejcie „Guerrę” w sercach i nie traćcie tej odwagi, którą kierujcie się w życiu.