Gruzja. W drodze na Kazbek i z powrotem

Cudowna, wciągająca, magiczna. "Gruzja" Grzegorza Kapla to książka, która porywa czytelnika od pierwszych stron. Dosłownie od pierwszej strony, ponieważ już samo spojrzenie na okładkę pobudza wyobraźnię.

"Gruzja" to mój pierwszy raz z książką o tematyce podróżniczej. Nigdy nie ciągnęło mnie czytanie o podróżach innych ludzi. Sądziłam, że będzie to nudny opis zabytków i spis ewentualnych baz hotelowych. Och, jakże się pomyliłam. Do książki zachęciła mnie gruzińska kuchnia, której miałam okazję próbować. W restauracji gruzińskiej, którą odwiedziłam, na ścianach wisiały zdjęcia wspaniałych krajobrazów Gruzji. Te zdjęcia natchnęły mnie do poszukiwania informacji na temat tego niesamowicie przyciągającego kraju. A gdy tylko natrafiłam na tę książkę nie mogłam przegapić okazji i jej nie przeczytać. Nie zawiodłam się.

Obraz Gruzji, który kreował się w mojej głowie po próbowaniu tamtejszej kuchni znalazł swoje pokrycie w opowieści o tym państwie. Grzegorz Kapla opisuje Gruzję w sposób magiczny, wciągający i zachęcający do podróżowania po tym wspaniałym i niedocenianym kraju.

Już od pierwszego rozdziału rozpoczynamy przygodę razem z Grzegorzem Kaplą. Autor opisuje swoją przygodę z Gruzją w sposób niepretensjonalny, prosty, przeplatając historię tego wspaniałego kraju z dialogami z ludźmi spotkanymi na tej wciągającej wyprawie. Ta książka jest historią człowieka, który próbuje odnaleźć spokój przepełniający Gruzję.

Zagłębiając się w tę książkę poznajemy bogatą i nieśpieszną kulturę Gruzinów. Doświadczamy sytuacji, które autor miał okazję poznać, zapoznajemy się z magicznymi legendami, krążącymi wśród ludności tego kraju. Mamy też okazję poznać historię i tragiczne wydarzenia, które miotały tym niewielkim państwem. Dzięki tej książce poznałam mentalność Gruzinów, zbliżyłam się do ich kultury. Ta książka tylko rozpaliła moją ciekawość i chęć zwiedzenia tego kraju osobiście. Czytając tę książkę czułam zapachy i smaki Gruzji. Razem z autorem przeżywałam wojenne losy i tragedie, których to państwo doświadczyło.

Dodatkowym i bardzo ważnym atutem tej opowieści są zdjęcia w niej zamieszczone. Wszystkie, z wyjątkiem jednego, zrobił Grzegorz Kapla. Ukazują one piękno krajobrazów, nieśpieszność ludzi i wspaniałość zabytków. Polecam tę książkę każdemu, kto chciałby poznać Gruzję oraz każdemu kto ma choć cień wahania czy warto odwiedzić ten cudowny kraj. Odpowiem, że warto. A ta książka jest tego dowodem.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

Gruzja – kraj stworzony przez Boga i dla Boga!

Mówi się, że po tym, jak Bóg stworzył niebo i ziemię, ustawiły się do niego w kolejce różne ludy, a każdy z nich chciał dla siebie najlepszą krainę. Tylko Gruzini nie przepychali się i nie prosili o nic, siedzieli za to pod drzewem i raczyli się winem. Kiedy nadszedł wieczór, zmęczony Bóg przysiadł się do nich, by móc skosztować tego pysznego trunku. Posłuchał wspaniałych gruzińskich opowieści, uczestniczył w spontanicznie przygotowanej uczcie i bardzo polubił Gruzinów. Zrobiło mu się jednak przykro bowiem pojął, że nie pozostał mu już ani jeden kawałek świata, którym byłby wart podarowania. Wówczas podjął decyzję, za którą zarówno Gruzini, jak i turyści są mu wdzięczni po dziś dzień – oddał ten kawałek, który stworzył dla samego siebie.

O pięknie Gruzji, o jej wzruszeniach i smutkach, o skomplikowanej, krwawej historii pisze Grzegorz Kapla w fascynującej książce „Gruzja. W drodze na Kazbek i z powrotem”. Opublikowany nakładem Wydawnictwa National Geographic reportaż z podróży do Gruzji, to nie tylko opis drogi, jaką autor przebył, ale i pochwała życia, które w tym nękanym konfliktami kraju jest szczególnie doceniane. To publikacja dla tych wszystkich, którzy Gruzję już zdążyli pokochać, a także dla tych, którzy planują podróż w tamtym kierunku. To również lektura dla tych, którzy kochają dobrze opowiedziane historie.

Wrażenia z drogi, ludzie spotkani w trakcie podróży, opowieści o przeszłości i o losach jednostek – te wszystkie tematy przenikają się w książce, mieszając z mitami, historiami o świętych i cudach. „Nie wiem, czy można ją zrozumieć” – pisze Kapla o Gruzji, zaś kolejne rozdziały przekonują nas, że to kraj pełen skrajności, jedną nogą wciąż mocno stojący w przeszłości i może dlatego tak nam bliski.

Wraz z autorem odwiedzamy kościół Kaszweti, poznając jednocześnie opowieść o Dawidzie z Garedży, który zaklina w kamień łono kłamliwej kobiety. Odwiedzamy stolicę kraju, Tbilisi, jedziemy do Gori zobaczyć dom Stalina, a także do małej mieściny, Mcchety, gdzie jest Słup, który chronił szatę Chrystusa. Przekraczamy granicę pomiędzy Azerbejdżanem a Gruzją, jedziemy również do Sighnaghi. Poznajemy też historię gruzińskich klasztorów, dowiadujemy się, jak wygląda Laszaroba, czyli ceremoniał poświęcony zarówno Maryi Bogurodzicy, jak i duchom przodków. Zdobywamy też wraz z autorem Kazbek choć zatrwożeni stylem, w jaki ta eksploracja szczytu się odbywała – z pustym brzuchem i bez odpowiedniego sprzętu.

Ale książka Grzegorza Kapli to nie tylko przemierzone kilometry i zwiedzone miejsca. To również ludzie spotkani na drodze, tacy jak Kuba, właściciel hotelu Opera, staruszka przy kościele Dżwari, która profesjonalnie trudni się modlitwą czy też towarzysze wspinaczki na Kazbek. To wreszcie trudna i krwawa historia kraju, to pułapka w której znalazła się Gruzja, zakleszczona pomiędzy dwoma rosnącymi imperiami, Turków otomańskich i Persów, to czasy rządów Stalina, to wreszcie wciąż trudna teraźniejszość.

Autor, tworząc książkę „Gruzja. W drodze na Kazbek i z powrotem”, zabrał nas w fascynująca podróż do kraju przesiąkniętego legendami, cudownymi opowieściami, wiarą, cierpieniem, ale i dobrą zabawą. Gruzini ze swoją otwartością, umiłowaniem trudnego dość życia, miłością do kraju budzą podziw i sympatię, zaś lektura wzbudza w nas pragnienie odwiedzenia tego miejsca wśród mgieł. Piękne zdjęcia, które stanowią integralną część książki, a także wyjątkowy talent autora do snucia opowieści o podróży tworzą klimat, któremu trudno się oprzeć. Pozostaje tylko spakować plecak i wyruszyć w drogę, przemierzając szlak przetarty już przez Kaplę lub też odkrywając Gruzję na własną rękę.

Justyna Gul

Qultura słowa