Granice wyobraźni

"Granice wyobraźni" to analogia, szesnaście różnych historii, napisanych przez szesnastu różnych autorów, którzy złączyli to w całość. Swoją drogą bardzo dobrą całość. Pierwszy raz miałam doczynienia z analogią i było to naprawdę ciekawe doznanie, przez jakie pewnie częściej po owe powieści sięgać.

Te opowiadania są naprawdę bardzo dobre i zdecydowanie dzięki nim można zobaczyć swoje granice wyobraźni. Każda z historii się od siebie różni, jednak każda niesamowicie wciąga i trzyma w napięciu do ostatniej strony! Wszystkie są na równym poziomie! Rzadko mi się zdarza żebym podczas czytania miała ciary na rękach lub czuła ogólny niepokój, na palcach jednej ręki mogłabym policzyć ile książek było w stanie mnie do takiego stanu doprowadzić. Ta książka ląduje właśnie do takiej listy bo podczas czytania jej miałam niezłe ciary i miejscami byłam serio przerażona! Każde z opowiadań gwarantuje, na swój sposób, rollercoster emocjonalny oraz każde z nich daje do myślenia, przez co gdy się skończy daną historię, myśli się o niej jeszcze jakiś czas. Autorzy odwalili kawał dobrej roboty i za to nalezą im się brawa! Ta książka, te historie pozostaną w mojej pamięci na długo.

Jeśli lubicie książki przy których można nabyć się dobrego stracha lub lubicie intrygujące, pełne napięcia (często przerażającego) to "Granice wyobraźni" będą dla was w sam raz!

Ps. Polecam czytać w nocy!

Granice wyobraźni” Grupy literackiej, która miała swoją premierę 13.09.2021. Antologia to książka złożona z krótkich opowiadań, która pozwala poznać twórczość wielu pisarzy. Tu jest szesnastu autorów, z których znam twórczość tylko Sandry Czoik. Czytało mi się opowiadania bardzo szybko i przyjemnie, a kilka historii mi się bardzo spodobało. Najbardziej te oparte na prawdziwych historiach, chyba one wzbudziły u mnie najwiecej emocji i strachu. Miały być chwile grozy, strachu, sporo mroku i to wszystko znalazłam. Szkoda tylko, że te opowiadania były krótkie i szybko się kończyły.

Myślę, że ta książka powinna mieć troszkę inny tytuł, ponieważ autorzy nie mają granic w swojej wyobraźni. Tworzą historie, w których czytelnik potrafi się zatracić i zapomnieć o całym otaczającym świecie. Opowiadania w tej książce są różne i każdy znajdzie coś dla siebie.

Lubicie się bać? Ja uwielbiam! To uczucie niepokoju, narastającego podekscytowania…. To nic, że później zapalam wszystkie światła gdy chcę iść do łazienki. Ale i tak oglądam przez palce horrory lub czytam te wszystkie straszne książki. Znacie to uczucie? Też tak macie?

GRANICE WYOBRAŹNI to zbiór 16 opowiadań, bardzo dobrych mini powieści, różnych autorów. Ze wszyskich pisarzy kojarzyłam tylko dwóch: Ludkę Skrzydlewską i Annę Langner. Ale taka forma książki pozwala na zapoznanie się z twórczością innych dotąd nieznanych mi autorów i powiem, że większość opowiadań bardzo podobały mi się!

Niektóre wywołamy u mnie odczucia grozy, a ich mroczności działała na moją wyobraźnie… Ten lęk i niepewność, co dalej? Jak to się skończy?

Aż żal, że były takie krótkie! Dodam tylko, że niektóre opowiadania były oparte na prawdziwych historiach, co bardziej potęgowało odczuwany strach…

Niejedna mini powieść miało potencjał na pełną, wartościową książkę! Polecam dla śmiałków, którzy lubią się bać.

Książka „Granice Wyobraźni” zawierają szesnaście emocjonujących opowiadań, które zostały zebrane w jednej książce. Znajduje się tutaj kilkanaście historii, w których rzeczywistość miesza się ze złudzeniem. Opowiadania różnią się od siebie diametralnie, dlatego uważam, że każdy znajdzie coś dla siebie.

„Śmiechy w lesie” od Agnieszki Florczak był z pewnością najlepszym możliwym wyborem na rozpoczęcie książki. Historia Dennisa i jego nowej jasnowłosej koleżance, sprawiła iż poczułam gęsią skórkę. Uważam że to opowiadanie znalazło by się w trójce moich ulubionych. Jestem wstanie powiedzieć, że było to jedno z najbardziej kreatywnych i przerażających historii.

„Hollywoodeath” opowiada o młodej aktorce, która popełniła samobójstwo, a teraz próbuje odejść na drugą stronę. Jednak nie jest to takie łatwe. Emilia Szelest w swoim opowiadaniu poruszyła wątek duchów i samobójstwa co sprawiła, iż osobiście czytałam to opowiadanie z zapartym tchem i nie mogłam doczekać się końca.

„Krwawa Mary” od Anny Langner jest jednym z moich ulubionych opowiadań. Podczas czytania z każdej strony otacza nas aura tajemniczości oraz uczucia, że coś nie gra. Mężczyzna i jego stosunek do Mery jest co najmniej dziwny. Zdecydowanie jest to jedna z bardziej tajemniczych historii na tej książce.

Ludka Skrzydlewksa i jej opowiadanie „Martwe Twarze” było dla mnie totalnym numerem jeden. Od początku do samego końca zostałam pochłonięta historią Rosalio, która jest odpowiedzialna za odbudowę domu, w którym pojawiają się tajemnicze twarze. Brzmi kusząco, prawda?

Opowiadanie „Nie depcz duchów” było przepełnione świetnymi opisami, dzięki którym byłam w stanie wszystko dokładnie sobie wyobrazić. Dzięki poruszanemu wątkowi szpitala psychiatrycznego i jego mrocznych historii byłam w stanie poczuć gęsią skórkę.

Katarzyna Jakubowska i jej opowiadanie o garstce przyjaciół, które pojechały na kilka dni w góry całkowicie trafiła w moje gusta. Kłótnie, sprzeczki oraz sekrety, które powstają między tymi młodymi ludźmi sprawiły, że podczas czytania byłam w stanie odczuć ciągle narastające napięcie między bohaterami.

„Sprawa Ethana Patza” moim zdaniem należała do tych spokojniejszych historii. Mimo, iż fabuła jest całkiem spokojna to tak samo jak w poprzednich historiach zakończenie jest w stanie zwalić nas z nóg. Co sprawia, że jest to jedne z tych opowiadań od których ciężko się oderwać.

Grażyna A. Adamska i jej opowieść „Dziennik Samuela” moim zdaniem należy do najbardziej przemyślanym oraz tajemniczych. Zdecydowanie wyróżnia się ON na tle reszty historii. Autorka świetnie prowadziła akcje co sprawiało, że chciałam odwlekać jej koniec.

„W skórze kobiety” jest dla mnie jedną z najlepszych opowiadań na jakie natrafiła podczas czytania tej książki. Ciągłe zabójstwa oraz strach który towarzyszył głównej bohaterce wznosił niepowtarzalny klimat. Jest to jedna z tych historii, które nie będę wstanie łatwo zapomnieć.

„Cywilizacja 2.0” od samego początku przypadło mi do gustu gdyż przypominało mi o jednym z moich ulubionych seriali – „The 100”. Temat kosmosu ciągle jest dla nas wielką zagadką, więc autorka miała naprawdę duże pole do popisu, które w pełni wykorzystała i stworzyła świetne opowiadanie.

„Posłaniec: Ostatni Denhoff” w pewnym sensie na pewno różni się od reszty opowiadań, gdyż główni bohaterowie przenoszą się do dawnych czasów. Mimo iż nie był to do końca mój klimat, jestem w stanie powiedzieć, iż autor wykonał naprawdę świetną robotę podczas tworzenia tej historii, a jego talent do opisywania wydarzeń na pewno jest jednym z najlepszych jakie ostatnio widziałam.

Opowiadanie Kamili Malec o strażnikach miasta, którzy bronili jej przed złem jest jedną z krótszych i przyjemniejszych do czytania. Od początku aż do samego końca toczyła się akcja oraz co chwilę dostawaliśmy nowe zwroty akcji przez co nie wiedzieliśmy czego się spodziewać.

„Zakład” Magdaleny Wojtowicz i jej historia o marynarzach jest przepełniona wieloma wydarzeniami oraz relacjami między bohaterami. Mimo, iż fabuła jest krótka to jednak autorce udało się stworzyć relacje między bohaterami. Zdecydowanie historia ta jest lżejsza niż inne w książce, co jednak jej nie ujmuje a dodaje ciekawego charakteru.

„W mrocznym zwierciadle duszy” było moim zdaniem najbardziej chaotycznym opowiadaniem, co pod żadnym względem mi nie przeszkadzało – wręcz odwrotnie, dzięki temu poczuliśmy ze zdwojoną siłą emocje, które odczuwał bohater.

Sandra Czoik i jej historia „ Trzy prawdy” opowiada o trzech przyjaciółkach które podczas wspólnej wycieczki po pałacu satanistów są świadkami wydarzeń, które na zawsze pozostaną w ich pamięci. Podczas czytania prawie przez cały czas czułam gęsią skórkę, z pewnością było to opowiadanie, które jest w stanie przyśpieszyć bicie serca.

Ostatnie opowiadanie należy do Anny Tuziak, które naprawdę jest świetną historię na zakończenie książki. Autorka podtrzymuje wysoki poziom poprzednich opowiadań i tworzy napięcie, które towarzyszy nam podczas całego czytania.

Każda historia różni się od siebie diametralnie, dlatego nie mogłam powiedzieć, że podczas czytania się nudziłam. Muszę przyznać, iż zakończenia historii prawie za każdym razem mnie zaskakiwały przez co byłam coraz bardziej ciekawa jak zakończą się losy bohaterów innych opowiadań. Jestem pod ogromnym wrażeniem i muszę przyznać, że mam wrażenie, że cały zamysł połączenia tego w jedną książkę był doskonale przemyślany. W środku nie znalazłam słabego ogniwa. Wszystkie te historie pochłonęły mnie całkowicie. Nie raz podczas czytania miałam gęsią skórę. Uważam, że pozycja jest dla każdego. Można przy niej odpocząć, a przede wszystkim to co najważniejsze jest różnorodna i nie będziecie się przy niej nudzić. Jest to również doskonała na pozycja na prezent dla osób, które się interesują tego typu książkami. Zapewniam Was, że nie będą zawiedzione prezentem.

Zapraszam na recenzje antologii "Granice wyobraźni"

Szczerze mówiąc bardzo byłam ciekawa tych opowiadań bo po antologie sięgam bardzo rzadko. Książka miała premiere 02.09.2021.

Nie zawiodłam się , a podchodziłam sceptycznie bo to jak dla mnie spory grubasek liczący ponad 450 stron.

Opowiadań jest sporo, każde ma w sobie coś fajnego, jedne są mniej ciekawe, drugie bardziej.

Książka jest wielowątkowa. Każdy znajdzie coś dla siebie. Niczego mi w niej na pewno nie zabrakło. Większość napisana jest prostym, łatwym w odbiorze językiem. Książkę czyta się szybko. Łatwo wczuć się w każde opowiadanie.

Autorzy zabierają nas w świat duchów, dziwnych zjaw, chorych umysłowo psycholi, i nawet w świat piratów! W tym świecie są też dzieci, syreny, wojownicy.

Polecam czytać wieczorem, jest mega fajny klimacik, momentami serce przyspiesza, a gęsia skórka pojawia się znikąd. Powiem nawet, że poczułam taki magiczny klimat. Wyjątkowy.

Każde opowiadanie wywołuje jakieś uczucie i emocje. Zaczynając od strachu, kończąc na wielkim zdumieniu. Sam fakt, że niektóre zdarzenia są oparte na prawdziwych wydarzeniach, daje dużo do myślenia. Prawie po każdym opowiadaniu dostajemy garść informacji. Aż włos jeży się na głowie

Opowiadania potrafią wbić w fotel. Mi się bardzo podobało! Z niektórych można stworzyć świetną książkę! Bardzo polecam!

Na koniec napisze krótko o dwóch opowiadaniach, które najbardziej mi się podobały.

A jest to opowiadanie Anny Langner "Krwawa Mary", już nigdy nie spojrze na drinka tak samo, mistrzostwo na kilku stronach i

opowiadanie Patrycji Żurek "Nie depcz duchów" mega ciekawe, dobra książka z tego by była! Czułam ciarki na plecach i spore obrzydzenie. Świetnie zbudowane napięcie.

Książke polecam, dla fanów nutki grozy jak najbardziej. Alternatywne zakończenia są nieprzewidywalne. Trzyma w napięciu!

Za egzemplarz dziękuję @waspos!

Nie przepadam za analogiami, bo dla mnie takie króciutkie opowiadania to za mało. W moje ręce trafiła jednak antologia "Granice wyobraźni". I muszę przyznać , że mam co do niej mieszane uczucia.

Jest to zbiór opowiadań, gdzie fikcja miesza się z rzeczywistością. Niektóre są mrożących krew w żyłach, i nie na słabe nerwy. Część z nich ma swoje odpowiedniki w faktach, choć sama historia jest fikcją lub niektóre są lekko zmodyfikowane. Mamy tu dość spory wahasz autorów. Część nazwisk zupełnie mi nieznanych, są i te znana z inne wersji literackie. Jeśli chodzi o same opowiadania, to jest to taka różnorodność, że ciężko by wybrać to najlepsze. Jedne ją mniej upiorne, inne bardziej, część to już typowa fikcja.

Nie będę opisywać opowiadań, bo niektóre są bardzo krótkie wręcz kilka stronek gdzie się nie da streścić. Każde zaskakuje nie tylko samą treścia ale i zakończeniem. Czytając niektóre czujemy strach, niedowierzanie, a same opowiadania nie są zaskakujące. W niektórych do końca nie bardzo wiem, o co w nich chodzi są tak zagmatwane i zaskakujące Inne czyta się z przyjemnością, i aż się chce ciąg dalszy. Są i takie co są fragmentem innej dłuższej serii...

Same postacie są dobrze wykreowane, a opowiadania tak różne i tak zaskakujące czytelnika. Dodatkowo dobór kolejności antologii. Duży szacunek dla osoby, która to redagował. Idealnie układają się w całość...Polecam

Czy nasza wyobraźnia może mieć granice? Jak rozpoznać co jest prawdą, a co iluzją?

„Granice wyobraźni” to zbiór opowiadań, gdzie prawda miesza się z fikcją i nic ani nikt nie jest taki jak mogłoby się wydawać. Każde opowiadanie jest inne i na swój sposób wyjątkowe. Dlatego z góry zaznaczam, że nie będę wybierać najlepszego, ani najgorszego. Czytając książkę możemy wybrać się z wizytą do szpitala psychiatrycznego, poznać smak przygody pirackiej, udać się w Kosmos, zwiedzić cały świat, a także powędrować w czasie.

Każdy z autorów ma swój specyficzny, ale i zarazem genialny styl pisania. Nie łatwo jest stworzyć tak szalone historie, a im się to udało bardzo dobrze. Prócz wciągającej fabuły, opowiadania cechują się także bohaterami, którzy zapadają w pamięci. Nie znajdziemy tutaj dwóch takich samych postaci. Każda z nich jest inna, ma inną osobowość i tak naprawdę nie wiemy kto jest dobry, a kto zły. Fikcja miesza nam się z rzeczywistością, a granice naszej wyobraźni zostają wystawione na próbę. Zakończenia są nieprzewidywalne i powodują, że analizujemy każde przeczytane słowo, a wnioski jakie wyciągamy mogą zmrozić krew w żyłach. Jedak uważam, że to w tych opowiadaniach jest właśnie najlepsze.

W „Granicach wyobraźni” czuć grozę, strach, niepewność i ten niesamowity klimat powodujący szybsze bicie serca. Czyli tak naprawdę znalazłam wszystko czego oczekiwałam. Zdecydowanie polecam Wam tę książkę! Aaaaa i zapomniałbym - koniecznie czytajcie wieczorem! Wtedy dopiero poczujecie klimacik :D

Po opisie oraz tematyce stwierdziłam że chce bardzo tą książkę przeczytać. Połowę piór autorów znam innych kompletnie nie kojarzę. Opowiadania to dla mnie odskocznia. Zazwyczaj czytam je na dobranoc.

Ale tutaj moja granica wyobraźni wybudziła się bardzo mocno ponieważ po niektórych opowiadaniach bałam się że nie zasnę a jeżeli już to koszmary mnie nawiedza. Pierwsza połowa książki znakomita znani autorzy sprawili że miałam ciarki. @emiliaszelest sprawiła że rozpłynęłam się przy jej opowiadaniu i tak bardzo mnie zaciekawiło że czekałam na kolejne trupy. @[Adres usunięty]er_ sprawiła że krwawa mery nabrała dla mnie całkiem innego znaczenia i na pewno nie zapomnę o tej historii. @ludkaskrzydlewska_autorka sprawiła że bałam się zasnąć to co mi zafundowała w kilku stronach wow.

Jak dla mnie to są moje top3 których nie zapomnę. Dalej bywało różnie, niektóre opowiadania były fajne bez większego efekty aż do momentu gdzie zaczęły pojawiać się nie lubiące przeze mnie tematy jak kosmos wyprawy wodne i te bardziej historyczne. Czytałam je ale już bez większych emocji. Więc kto co lubi. Ale książka zdecydowanie dla każdego bo jest wielki wybór autorów jak i tematyczny i każdy znajdzie coś dla siebie. Książka wydaje się być cegłą bo niecałe 500str ale w żadnym stopniu tego nie odczułam parę ciekawych wieczorów spędziłam z tą książka.