Farma Heidy

Na islandzkich polach

Z czym kojarzy ci się Islandia? Z brakiem przestępczości? Z ograniczoną biurokracją? Z brakiem bezdomnych osób? To wszystko prawda, ale kraj ten przede wszystkim kojarzony jest z bliskością natury, z „ziemią lodu i ognia”, czyli z lodowcami i wulkanami, a także z rozległymi łąkami.

To właśnie na jednej z tych łąk swoje owce wypasa niezwykła modelka… Tak, tak, to nie błąd – owa bowiem o pewnej jasnowłosej i błękitnookiej młodej kobiecie, która zamieniła wybiegi Nowego Jorku na spacery w błocie, ciuchy znanych projektantów na robocze ubrania, a światła fleszy na … słońce. Mimo szansy na międzynarodową karierę Heida Ásgeirsdottír wybrała farmę i ciężką fizyczną pracę. Co więcej, mimo iż nigdy to nie było jej celem, stała się znana jako kobieta, która wypowiedziała walkę koncernowi energetycznemu.

O tej niezwykłej osobie, o ciężkiej pracy na farmie, o Islandii, a także o tym, dlaczego owce są lepsze niż modeling, przeczytać możemy w niezwykle wciągającej książce non-fiction, pt. „Farma Heidy”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego polecana pozycja, to nie tylko niezwykle malowniczy obraz islandzkiej wsi, gdzie pomimo trudów, wielogodzinnej pracy, życie wydaje się być bardziej autentyczne, prawdziwe. To również wołanie o rozwagę i bodziec do zastanowienia się, gdzie przebiegają granice ludzkiej zachłanności i jak daleko jesteśmy w stanie posunąć się w naszym dążeniu, by zawładnąć każdym skrawkiem planety, bezlitośnie go niszcząc.

Po książkę sięgnąć mogą nie tylko kobiety samodzielne, silne, ceniące sobie ludzi, którzy biorą sprawy w swoje ręce i są gotowi do poświęceń w imię wyższych celów. Opowieścią tą zachwyceni będą wszyscy kochający naturę i sprzeciwiający się tym, którzy w bezlitosny sposób chcą ją zniszczyć w imię zysku. Książka została napisana przez powieściopisarkę, Steinunn Sigurðardóttir, która tym razem postanowiła sięgnąć po zupełnie inny gatunek literacki po to, byśmy wszyscy mogli poznać zarówno „superbohaterkę z Islandii”, jak i wysłuchać jej głosu sprzeciwu.

Autorka przemawia do nas za pośrednictwem swojej bohaterki, w której życiu uczestniczyła przez kilka miesięcy. Złożyły się też one na niezwykłe ujęcie tematu – funkcjonowanie farmy oraz rzeczywistość, z którą zmaga się na co dzień Heida, zostały przedstawione w czterech odsłonach, czterech porach roku. Uczestniczymy wraz z modelką w różnego rodzaju konferencjach, śledzimy jej działalność polityczną i zaangażowanie w ochronę dóbr naturalnych, ale i ciężko pracujemy wraz z nią, uprawiając ziemię i hodując stado owiec. Przenosimy się też w przeszłość, by móc śledzić drogę, jaką Heida pokonała z farmy rodziców, poprzez szkolę, pierwsze kursy dla modelek i kroki na wybiegu, aż po powrót do korzeni, czyli zarządzanie farmą. Przy okazji możemy podziwiać niezwykły rozwój kobiety, która z zakompleksionej i samotnej dziewczynki, która musiała wymyślać sobie przyjaciółkę, zmieniła się w niezwykle pewną siebie i swoich racji farmerkę.

Lektura książki, mimo iż brak jej płynności, spójności, chwilami też przypomina szkolne wypracowanie, to wspaniała przygoda. Nie tylko możemy spojrzeć na ten kraj z perspektywy kobiety ceniącej go sobie bardziej niż cały blichtr związany z karierą modelki, ale także możemy uczestniczyć w czymś ważnym. Świadoma decyzja o zajęciu się farmerstwem, a także o podjęciu walki o przyrodę, o edukowanie społeczeństwa imponuje, a także … inspiruje. Pora przyłączyć się do tego głosu protestu, zmieniając w pierwszej kolejności siebie i swoje podejście do ekologii, a następnie próbując zmienić świat!

Justyna Gul

Qultura słowa

Heida to kobieta wszechstronna, która żadnej pracy się nie boi. Kariera modelki nie była do końca tym co ją satysfakcjonowało, więc poświęciła ją na rzecz pracy w gospodarstwie, która mimo tego, że jest ciężka to sprawia jej radość. Bohaterka zajmuje się wszystkich od uprawy roli, po hodowle owiec, a do tego podjęła się walki o ochronę dóbr naturalnych Islandii. Heida to kobieta, która wiele w swoim życiu przeszła i widziała. Z nieśmiałej, skromnej dziewczyny, przeobraża się w pewną siebie i swojego zdania kobietę, która wie czego chce i potrafi o to walczyć. Wykonuje każde zajęcie, mimo, że niektórzy są zdziwieni, że kobieta jest w stanie się ich podjąć, a ona to robi bez mrugnięcia okiem. Heida to nie tylko farmerka z krwi i kości, ale również kandydatka do parlamentu, która ma zamiar zabrać głos w ważnej sprawie, kiedy inni milczą.

"Farma Heidy" to książka po której spodziewałam się czegoś innego. Nie oznacza to jednak, że nie czytało mi się jej dobrze, czy że była zła, a wręcz przeciwnie. Przyjemnie spędziłam z nią czas i bardzo dużo dowiedziałam się o gospodarstwie i pracy jaką trzeba włożyć w jego utrzymanie. Jednak myślałam, że ta książka będzie się opierać na walce Heidy o ochronę dóbr naturalnych Islandii jak i samej Islandii, a tak naprawdę te wątki były mało rozwinięte, przez co czuje pewnie niedosyt. Mimo wszystko książka ta jest niezwykle inspirująca i ciekawa. Podobała mi się główna bohaterka, która była również narratorką książki. Prawdziwa, silna, nie boją się niczego kobieta z własnym zdaniem i mnóstwem pomysłów, których realizacji nie boi się podjąć. Była to naprawdę dobra lektury i jeśli ktoś Was chciałby poznać i dowiedzieć się więcej o wyjątkowej postaci jaką jest Heida, to warto sięgnąć po tę książkę.

„Farma Heidy” to opowieść-monolog Heiðy Guðný Ásgeirsdóttir, głównej bohaterki – zaangażowanej społecznie islandzkiej farmerki. Autorka oddaje jej głos, pozwala mówić o tym, o czym sama chce. A jej bohaterka korzysta z tego i prostym językiem, od serca, choć może nieco chaotycznie snuje swoją opowieść. Opowiada o sobie, swojej rodzinie, farmie, o walce z budową elektrowni, która zniszczy tereny wypasu owiec, rzekę przepływającą przez tamte okolice, a także ogólnie środowisko naturalne tych surowych terenów. Relacjonuje też swoją krótką karierę modelki, opowiada o szkołach jakie skończyła, o propozycji startowania w wyborach parlamentarnych i o implikacjach jej decyzji w tej sprawie.

Z opowieści Heiðy wyłania się obraz kobiety silnej, pracowitej, twardo stąpającej po ziemi, takiej, która nie potrafi usiedzieć w miejscu, która chce działać, pewnej siebie, znającej swoją wartość, ale zarazem skromnej i skrępowanej publicznymi wystąpieniami. Widzimy w niej bowiem kobietę, która pracuje z mężczyznami, wykonuje często bardzo trudną, męczącą pracę, dla której podział na prace „męskie” i „kobiece” jest dziwny i nienaturalny. To taka „Wonder Woman” wychowana na farmie w surowym, islandzkim klimacie.

Drugim „bohaterem” tej książki jest natura – piękne islandzkie krajobrazy, przyroda, której broni Heiða, ale też takie codzienne obrazy: owce pasące się gdzieś na łąkach, mroźne zimy i olbrzymie śniegi, lato spędzone na traktorze, sianokosy… To wszystko to życie głównej bohaterki, a więc nie tylko tło opowieści, ale jej ważna część. I chociaż nie używa ona w swojej opowieści górnolotnych określeń i nie za bardzo potrafi malować słowem, to możemy wyczuć z jej słów wielką miłość do ziemi, natury, do Islandii.

Czytanie o życiu, pracy i walce Heiðy było bardzo ciekawe i inspirujące. Bardzo lubię historie o prawdziwych postaciach – silnych, wartościowych kobietach, które umieją sobie poradzić z przeciwnościami losu i właśnie główna bohaterka tej książki do takich należy. Dlatego też całą książkę czytało mi się wyjątkowo szybko i przyjemnie, polecam ją też Wam, jeśli szukacie ciekawej opowieści o tak nietuzinkowej postaci, jaką jest Heiða.

Za możliwość przeczytania tej interesującej książki dziękuję serdecznie Wydawnictwu Kobiecemu. Moją opinię znajdziecie też na blogu "Rabe i książki"