eBook Zgromadzenie cieni. Odcienie magii. Tom 2 mobi epub

Rewelacyjna książka. Nie mogłam się od niej oderwać. Może nawet lepsza od poprzedniej części. Szczerze polecam!

Autorkę V.E. Schwab chyba nie trzeba przedstawiać (tak myślę) Jest jedną z tych, do których podchodzi się z szacunkiem za książki, jakie wydaje. Cieszę się, że w moje ręce trafia coraz więcej książek autorki. Seria „Odcienie magii” sprawią, że mogłam odpłynąć daleko w morze, nie martwiąc się o to, co zostało na lądzie. Sprawi, że będziesz chciał poczuć to, co nasi główni bohaterowie. W poprzedniej recenzji do tomu 1 napisałam, że jest to książka dla miłośników „Piratów z Karaibów”, tylko że w żeńskiej roli występuje Lila, która udowodni, że wzrost i siła nie ma nic wspólnego z bystrością i zawziętością, jaka charakteryzuje właśnie te cwaną istotkę! Lila i Kell mają przed sobą kontynuację tego, co było w pierwszym tomie, lecz tutaj większość książki skupiona są Igrzyskach Żywiołów w Czerwonym Londynie oraz spektakularnego i kosztownego międzynarodowego turnieju mającego dać widzom rozrywkę i utrzymanie dobrych stosunków z sąsiednimi mocarstwami.

Mnóstwo znanych osobistości, jak i starzy znajomi/przyjaciele ze znanego statku pirackiego. W przyrodzie wszystko musi mieć swoje miejsce i musi panować równowaga, więc jeżeli jedno znika coś musi powstać. Czarny Londyn pnie się ku górze więc któreś musi upaść. Które? No ja wam tego nie zdradzę, ale Lila i Kell będą mieli spore problemy, jak i zabawy. Dodatkowo bardziej rozwinięty jest wątek uczucia, jakie powstało między tą dwójką co mnie ogromnie raduje i cieszy. Jak każde mocarstwo tak tutaj każdy Londyn ma swoje tajemnice, intrygi, zagadki.

Chęć powstania i bycia tym najlepszym też nabiera na siłę. Każda z postaci, jaką stworzyła autorka jest naprawdę oryginalna i nietuzinkowa, przez co czytając masz wrażenie, że możesz utożsamiać się z jedną z nich. Statek piracki, bale, turnieje, intrygi, miłość, rodzina, chęć udowodnienia sobie, innym, że możemy, chcemy więcej, ale za jaką cenę? Ile jesteś w stanie znieść, żeby chronić tych, których kochasz, ale ile jesteś w stanie poświęcić, żeby zniszczyć tych, którzy chcą zniszczyć to, co kochasz, szanujesz.

Z całego serca polecam tę serię, bo warta jest każdej sekundy. Przyznam się, że nie chce kończyć trzeciego tomu, bo już mi nic nie zostanie, a poważnie polubiłam Lilę i ten jej zadziorny charakterek oraz Kella który naprawdę wiele przeszedł.

Po przeczytaniu 1 tomu z serii "Odcienie magii" z zainteresowaniem i ciekawością sięgnąłem po tom 2. W Zgromadzeniu cieni ponownie mogłem spotkać ciekawych bohaterów z poprzedniej części oraz poznać kilku nowych. Momentami tom 2 jest trochę przegadany, jednak utwór pozostaje jednym z lepszych oraz z bardziej wciągających fantasy jakie czytałem. Pozytywne zdanie o opowieści podtrzymało się i jednocześnie przysporzyło o parę nowych emocji. Przez cały utwór autor kreuje napięcie, finał książki pozostawia nas z takim uczuciem i tworzy podwaliny pod kolejną część. Opowieść jest bardzo ciekawa i z niecierpliwością czekam, żeby zacząć finałowy tom tej serii.

„Zgromadzenie cieni” autorstwa Victorii Schwab to drugi tom cyklu „Odcienie magii”, który przypadł mi do gustu. Cieszę się, że nie musiałam oczekiwać na kontynuację, bowiem Wydawnictwo Zysk i S-ka zadbało o to, abym otrzymała cały komplet, co bardzo mnie cieszy, zwłaszcza, że seria jest tak wciągająca, że nie potrafię się od niej oderwać. Czas z Schwab spędziłam miło, zdołałam się odprężyć i przenieść do alternatywnego świata czterech Londynów.

„Antari usiłował przybrać typową dla siebie surową minę, lecz mu się nie udało. Nic nie mógł na to poradzić. Ostatnim razem tak bardzo żywy czuł się, gdy ktoś próbował go... zabić”.

Od tragicznych z poprzedniej części minęły cztery miesiące, w tym czasie Kell i Rhy uczą się żyć na nowo, w zupełnie innej rzeczywistości. Nic nie jest takie samo, Antari i książę zachowują pozory normalności. Ten pierwszy nie przemyca już przedmiotów między wymiarami, jest nerwowy, zadręczany przez koszmary dotyczące złej magii. Krwawe obalenie okrutnych rządów bliźniaków Dante w końcu doprowadza do względnego pokoju. Lila zdecydowała się na odbycie wymarzonej morskiej podróży. W Czerwonym Londynie rozpoczęto przygotowania do Igrzysk Żywiołów, czyli spektakularnego międzynarodowego turnieju wszystkich magów. Przesłanie tego turnieju to przede wszystkim rozrywka dla widzów, a także umocnienie dobrych stosunków z sąsiednimi mocarstwami.

„Magia jest tak naprawdę piękną chorobą”.

Antari zapragnie wziąć udział w turnieju, co jest zabronione, więc jest zmuszony jest udać się do podstępu i zachować przy tym niezwykłą ostrożność. Kiedy w czerwonym Londynie trwają przygotowania do Essen Tasch, w Białym Londynie nowy król sprawia, że magia zaczyna budzić się do życia, jednak czy takie wydarzenie nie będzie niosło za sobą konsekwencji? Kto je poniesie? Mieszkańcy? Władca? A może wszystkie alternatywne światy? Czas zabawy zostanie zakłócony przez odradzającą się czarną magię, a to nie wróży niczego dobrego.

„- Świat nie jest ani uczciwy, ani sprawiedliwy, a jednak w jakiś sposób potrafi utrzymać równowagę.”

Schwab w drugim tomie stara się, aby stworzony przez nią świat, był jeszcze bardziej realistyczny, abyśmy czuli się w nim, jak w domu, znali uliczki, kolor nieba i całą atmosferę wysławianych Igrzysk. Czytelnik czuje, że w pierwszym tomie poznał zaledwie fragment wykreowanego świata, ten jest znacznie bardziej złożony. Pomysł rywalizacji najsilniejszych magów z królestw: Faro, Vesk i Arnes, był obiecujący, wzbogacający fabułę. Był rodzajem dopieszczenia niż głównym wątkiem powieści. Nie udało mi się wytypować trójki finalistów, dla mnie była zaskakująca.

„- Nie wiem, dlaczego wy dwoje krążycie wokół siebie jak gwiazdy. Taki kosmiczny taniec to nie moja bajka.”

Bardzo podobały mi się rozdziały opowiadane z perspektywy naszej złodziejki Lili, chociaż bywa niezwykle pyskata, nie zawsze postępuje etycznie, nie można jej nie określić mianem nieznośnej, nie dało się jej nie lubić. Jest bardzo żywiołowa, próbowała dowiedzieć się czegoś o sobie, a także obudzić w sobie magię, kibicowałam jej ze wszystkich sił. Jest silna i niezależna, ale potrafi przywiązać się do innych ludzi, stać częścią czegoś większego. W drugim tomie udaje nam się lepiej poznać Alucarda, który został wygnany z Londynu przez Altari. Jest bardzo ciekawą postacią, tajemniczą i zabawną nie sposób nie wspomnieć o tym, jaką fajną relację stworzył wraz z Lilą.

„Czy śmierć mogła być światem samym w sobie? Czy miała muzykę?”

Postacie się rozwijają nie pozostają takie same, bierne, a ich relacje stają się ważnym elementem książki. Kwestie z pierwszego tomu stają się pogłębiane. Działania i reakcje, które wykonują pasują do ich charakteru, chociaż zdarzało się, że Lili działa bezmyślnie, z drugiej strony jest żywiołowa i ognista, daje się ponieść emocjom.

Fabuła jest trzymająca w napięciu, oferuje kilka zaskakujących momentów, jest szybka, mimo wszystko nie jest chaotyczna. Zakończenie sprawia, że mam ochotę złapać za kolejną książkę i wgryźć się w lekturę do samego końca, oderwać od świata i rzeczywistości. Magia wymaga równowagi, kiedy z mroku wyłania się Czarny Londyn, inne miasto musi upaść, jaki będzie finał tej historii?

Mroczniejszy odcień magii pozostawił po sobie bardzo dobre wrażenia. Była to interesująca lektura, w której nie brakowało akcji, magii oraz ciekawych przygód bohaterów. Czegoś podobnego spodziewałem się po Zgromadzeniu cieni, czyli drugim tomie z serii, ale nie do końca autorka sprostała temu zadaniu.

Minęły cztery miesiące od emocjonujących wydarzeń z poprzedniej części i z pozoru wszystko wróciło do normy. W Czerwonym Londynie trwają przygotowania do Igrzysk Żywiołów Essen Tasch, spektakularnego i kosztownego międzynarodowego turnieju – mającego na celu rozrywkę i zachowanie dobrych stosunków z sąsiednimi mocarstwami. Podczas gdy w innym Londynie rozkwita życie, a ci, którzy mieli rzekomo odejść na zawsze, powracają. Magia wymaga bowiem równowagi, więc by odrodził się Czarny Londyn, inne miasto musi upaść...

W drugim tomie panuje zdecydowanie inny nastrój. Niby wszystko wróciło do normy, ale jednak każdy z bohaterów odczuwa pewien niepokój i nie potrafi się odnaleźć w nowej sytuacji. Lila w końcu odnalazła wolność i wyruszyła w podróż wraz z korsarzami, przy okazji odkrywając w sobie talent magiczny. Jednak jest to dla niej za mało i za wszelką cenę chce spróbować swoich sił w Igrzyskach Żywiołów. Król Maxim stracił zaufanie Kella, ciągle go obserwuje i nie może pozwolić, by w obliczu turnieju tak potężny mag mógł robić co chce. Przez to Kell ma wrażenie że się dusi, że potrzebuje działać - to magia w jego żyłach domaga się czynów. Choć skończył już z przemytem przedmiotów pomiędzy światami, to wciąż ma wyrzuty sumienia w związku z wydarzeniami do jakich doprowadziło przyniesienie czarnego kamienia. Zaś Rhy spoważniał i mamy okazję lepiej go poznać, a także jego przeszłość oraz dowiedzieć się jaka łączy go relacja z kapitanem pewnego statku... Ogólnie bohaterowie są lepiej przedstawieni, zmienili się, a jednocześnie toczą wewnętrzne spory związane z lojalnością, odpowiedzialnością za swoje czyny, czy szukaniem prawdy o sobie i swojej przeszłości.

W drugim tomie stosunkowo niewiele poznajemy inne światy poza Czerwonym Londynem, ponieważ to w nim rozgrywa się zdecydowana większość opisanych wydarzeń. Przede wszystkim największym wydarzeniem jest turniej Essen Tasch, w którym rywalizuje po dwunastu magów z trzech królestw Faro, Vesk i Arnes. Był to udany i interesujący pomysł, choć mam wrażenie, że pochłonął zbyt dużą uwagę autorki i zbyt wiele szczegółów i kwestii z nim związanych chciała przekazać czytelnikowi. Niemniej jednak odegrał ON ważną rolę - skupiał uwagę Kella i innych bohaterów, gdy tymczasem w innym Londynie działy się bardzo istotne sprawy, które mogą na zawsze zmienić wszystkie światy i ich magię.

Najogólniej mówiąc, nazwałbym drugi tom rodzajem wstępu do nadchodzących wydarzeń, albo nakreśleniem tła pod nie. Jednocześnie nie da się ukryć, że jest to książka przegadana. Niestety. Czytając może się wydawać, że dużo się dzieje, obserwujemy przygotowania do turnieju, poznajemy nowych uczestników, śledzimy poszczególne walki i tak dalej. Jednak to wszystko dałoby się skrócić co najmniej o połowę, a fabuła nie ucierpiałaby na tym. Zabrakło mi tej w tej książce jakiejś zdecydowanej akcji, jakiegoś zagrożenia, czy celu ku któremu by dążyli bohaterowie, jak to miało miejsc w pierwszym tomie. Tymczasem wszystko jest tutaj po prostu poprawne. Dopiero pod koniec akcja zaczyna nabierać kształtów i zapowiadać interesujące wydarzenia.

Zgromadzenie cieni jest słabszą powieścią niż Mroczniejszy odcień magii. Odniosłem wrażenie, że jest to książka troszkę przegadana, w której stosunkowo dużo się dzieje i to na różnych płaszczyznach, ale bardzo powoli widzimy tego efekty. Niemniej jednak końcówka zapowiada naprawdę interesujące wydarzenia w trzecim tomie, jest więc nadzieja.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka!