Kraj, w którym każdy krok obywateli jest kontrolowany. System ingerujący na każdej płaszczyźnie życia i obarczający karami za każde, choćby najmniejsze, odstępstwo. Kobiety zmuszane już jako małe dziewczynki do kaleczącego i bolesnego rytuału zmniejszenia stóp. Miejsce, w którym ze względu na tradycję preferuje się, by na świat przychodzili synowie, gdyż to oni są w stanie utrzymać rodzinę. System popychający do aborcji i dzieciobójstwa, w którym nie ma najmniejszego miejsca na litość. "Dzikie łabędzie. Trzy córki Chin" doskonale opisuje życie w takim systemie i to z przegranej pozycji, bo kobiecej. Trzy pokolenia kobiet, które żyły pod presją brutalnej polityki, wkradającej się do każdej sfery życia prywatnego.
"Dzikie łabędzie. Trzy córki Chin" to książka przetłumaczona na kilkadziesiąt języków, lecz zakazana w samych Chinach. Opisuje życie babki, mamy i córki, a ta ostatnia jest autorką. Jak udało jej się napisać książkę, w której obnaża politykę swojego kraju? Jako młoda kobieta wykorzystała szansę od losu, która więcej mogłaby się nie trafić i wyemigrowała z Chin, by już tam nie wrócić. Dzięki temu mogła opisać życie swojej babki, która musiała wedle tradycji poddać stopy deformacji na rzecz rzekomego zwiększenia atrakcyjności i bandażować je, bowiem dzięki temu rodzina mogła przeznaczyć ją na konkubinę generała.
Jej matka była komunistką, która dopiero po jakimś czasie uświadomiła sobie, że proceder, w którym uczestniczy to nie walka o nowe Chiny, po czym została ukarana pobytami w obozach pracy. Ona sama wyzwolona z ciężaru, który dźwigały jej poprzedniczki, po to by pokazać światu prawdziwą twarz Chin.
Chang Jung swoją twórczością poruszyła wielu Czytelników, a jej książkę można przeczytać jednym tchem. Oprócz słynnych "Dzikich łabędzi" jest autorką również "Cesarzowej wdowy Cixi", która w młodym wieku została wybrana na nałożnicę i dołączyła do haremu cesarza. Dając mu syna dostała przepustkę do władzy. Choć nigdy tronu nie objęła była inicjatorką poważnych zmian w kraju, w tym unowocześnienia armii, rozwoju przemysłu, kolei, elektryczności, przyczyniła się, m.in. również do zniesienia rytuału bandażowania stóp u dziewczynek. Jednak jej życie nie jest ciągła sielanką, bowiem w świecie władzy miłość nie jest wskazana.
"Dzikie łabędzie. Trzy córki Chin" to książka przetłumaczona na kilkadziesiąt języków, lecz zakazana w samych Chinach. Opisuje życie babki, mamy i córki, a ta ostatnia jest autorką. Jak udało jej się napisać książkę, w której obnaża politykę swojego kraju? Jako młoda kobieta wykorzystała szansę od losu, która więcej mogłaby się nie trafić i wyemigrowała z Chin, by już tam nie wrócić. Dzięki temu mogła opisać życie swojej babki, która musiała wedle tradycji poddać stopy deformacji na rzecz rzekomego zwiększenia atrakcyjności i bandażować je, bowiem dzięki temu rodzina mogła przeznaczyć ją na konkubinę generała.
Jej matka była komunistką, która dopiero po jakimś czasie uświadomiła sobie, że proceder, w którym uczestniczy to nie walka o nowe Chiny, po czym została ukarana pobytami w obozach pracy. Ona sama wyzwolona z ciężaru, który dźwigały jej poprzedniczki, po to by pokazać światu prawdziwą twarz Chin.
Chang Jung swoją twórczością poruszyła wielu Czytelników, a jej książkę można przeczytać jednym tchem. Oprócz słynnych "Dzikich łabędzi" jest autorką również "Cesarzowej wdowy Cixi", która w młodym wieku została wybrana na nałożnicę i dołączyła do haremu cesarza. Dając mu syna dostała przepustkę do władzy. Choć nigdy tronu nie objęła była inicjatorką poważnych zmian w kraju, w tym unowocześnienia armii, rozwoju przemysłu, kolei, elektryczności, przyczyniła się, m.in. również do zniesienia rytuału bandażowania stóp u dziewczynek. Jednak jej życie nie jest ciągła sielanką, bowiem w świecie władzy miłość nie jest wskazana.
