Dziewczyny ocalałe

Wspomnienia z piekła

Są takie książki po lekturze których kłębi się we mnie tyle różnorodnych emocji, że nie wiem jak je ubrać w słowa i przelać na papier. Należą do nich bez wątpienia "Dziewczyny Ocalałe" Anny Herbich.

Mimo że czytałam już sporo wspomnień, relacji z rzeczywistości obozowej, wojennej, to za każdym razem gdy sięgam po takie wspomnienia, poruszają mnie one dogłębnie. Nie da się przejść obojętnie obok wspomnień ludzi, którzy przetrwali to piekło na ziemi.

Anna Herbich w swojej publikacji przedstawia nam krótkie historie kobiet, które przetrwały Holocaust, wspomnienia z życia przed wojną, szczęśliwego dzieciństwa, które brutalnie przerwało wkroczenie Niemców do Polski, przerażające przeżycia z okresu pobytu w gettach i obozach koncentracyjnych.

Historie siedmiu kobiet, które jako niewinne dzieci zderzyły się ze złem w czystej postaci, z nienawiścią, cierpieniem, bólem, samotnością, stratą najbliższych, które mimo wszystko przetrwały, dzięki odwadze i niezłomnej sile ich matek i ojców, dalszych krewnych czy dobrych ludzi, którzy narażając własne życie ukrywali i ratowali żydowskie rodziny, żydowskie dzieci.

Historie te wzruszają, poruszają, ściskają ze serce, a także uczą. Kobiety, które zdecydowały się opowiedzieć w książce pani Herbich o swoich doświadczeniach wojennych to jedne z ostatnich żywych Ocalałych, świadków tych dramatycznych i nieludzkich zdarzeń, świadków brutalnych i masowych morderstw nazistów. Powtórzę za jedną z bohaterek tejże publikacji, że o Zagładzie trzeba pamiętać, trzeba przekazywać następnym pokoleniom tą krwawą historię, jako przestrogę przed tym, do czego może doprowadzić jedna chora ideologia i do czego są zdolni ludzie. Nie zgadzam się natomiast ze słowami tejże samej bohaterki, która zarzuca Bogu bierność i brak reakcji na zło, które działo się w obozach, gettach, podczas wojny. Najłatwiej człowiekowi winę zrzucić na Boga, zadawać pytania, gdzie był Bóg? To jest źle postawione pytanie, powinno ono brzmieć: gdzie był człowiek? W końcu to ludzie ludziom zgotowali ten los, wojna to sprawa zła, szatana, a nie Boga. A w końcu przecież Bóg działał, pomagał w osobach ludzi, którzy ratowali ludzi z obozów, z gett, którzy ukrywali ich, narażając własne życie, w tych małych drobnych, ale zarazem wielkich czynach, gestach obecny był Bóg. Światłość zawsze pokona ciemność. Dobro jest silniejsze od zła.

Lektura "Dziewczyn Ocalałych" pozostawiła mnie w stanie zadumy, wzruszenia, podziwu dla hartu ducha, siły tych małych dziewczynek, które przetrwały te piekło, i dla ich matek, ojców i dla tych wszystkich odważnych ludzi, którzy w tych nieludzkich czasach pozostali ludźmi i pomagali innym jak mogli, a także wdzięczności za to, że dane jest mi żyć w czasie pokoju.

Wspaniała, choć emocjonalna lektura. Uwielbiam pióro pani Herbich i polecam wszystkim lekturę tej książki, jak i pozostałych z cyklu Prawdziwe Historie, szczególnie tych spisanych piórem pani Anny. Na uwagę zasługuje także jak zwykle przepiękne wydanie publikacji. Twarda oprawa, przejrzysty druk, przyjemny w dotyku papier, i wzbogacające treść zdjęcia. Uwielbiam tę serię i polecam z całego serducha ! To bardzo ważne książki dla nas Polaków.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Znak Horyzont.

Odkąd poznałam pierwszą książkę z serii „Prawdziwe historie", to z wielką chęcią sięgam po kolejne pozycje należące do tej serii. Dzięki niej poznałam już mnóstwo bardzo ciekawych historii życia wielu ludzi. Z wielkim podekscytowaniem sięgam po kolejne książki z „Prawdziwych historii". Wiem, że użycie słowa podekscytowanie może tutaj źle wyglądać, gdyż książki nieraz opisują koszmarne wydarzenia, jakie przeżyli bohaterowie w trakcie wojny. Jednak, ja uwielbiam czytać te książki i z chęcią po nie sięgam. Dla mnie są to historie o niewiarygodnych osobach, które przeżyły przerażające czasy, ale nie poddali się, walczyli o siebie, często też o swoje rodziny. Lubię także przyglądać się, jak potoczyło się życie takich osób po wojnie.

Najnowsza książka należąca do serii „Prawdziwe historie" nosi tytuł „Dziewczyny ocalałe" i opowiada o siedmiu kobietach, które przetrwały wojnę mimo, że Hitler chciał się pozbyć wszystkich Żydów. Bohaterki tej książki miały niewiele lat, jak rozpoczęła się wojna. Kilka z nich nie pamięta całej wojny, ale pamiętają strach, głód, utratę bliskich. Są to historie pełne emocji, ale nie tylko tych negatywnych. Są też pozytywne, towarzyszące światłu w tunelu. W tej książce, przeczytamy nie tylko o czasach wojny, ale także o życiu bohaterek po wojnie. Każdej z nich życie potoczyło się kompletnie inaczej.

Książkę „Dziewczyny ocalałe" przeczytałam bardzo szybko. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Na pewno na długo nie zapomnę o historiach przeczytanych na stronach tej książki i będę polecać ją każdemu, kto potrafi czytać o wojnie, bo wiem, że nie każdy jest w stanie. Polecam także zapoznanie się z serią „Prawdziwe historie". Jestem pewna, że niejedna osoba uzależni się od tej serii tak jak ja.

„Dziewczyny ocalałe” to najnowsza pozycja z cyklu książek o kobietach-świadkach historii autorstwa Anny Herbich, która ukazała się pod koniec stycznia 2020 r.

Tym razem książka ta zawiera relacje siedmiu kobiet żydowskiego pochodzenia, które przetrwały największe ludobójstwo w dziejach, czyli Holocaust. Lektura tych relacji pozwala uświadomić sobie, jaki koszmar przeżywali Żydzi w tamtym czasie: utrudnianie dostępu do szkół i miejsc pracy, szykany, upokorzenia, zamykanie w gettach, w których panował głód i szerzyły się choroby, wywożenie do obozów zagłady, gdzie najczęściej czekała śmierć w komorach gazowych. Bohaterkom relacji zawartych w „Dziewczynach ocalałych” cudem udało się uniknąć śmierci. Opisywane sposoby przetrwania były różne, np. ucieczka kanałami z płonącego getta, adoptowanie żydowskiego dziecka przez polską rodzinę, ucieczka z obozu w Majdanku, a potem z warszawskiego getta, czy załapanie się na słynną listę Schindlera. Bohaterki relacji, które w tamtym czasie były jeszcze dziećmi, często były zdane na łaskę obcych ludzi. Większość z nich potraciła swoich bliskich, np. pani Danuta ocalała jako jedyna ze swojej licznej rodziny.

Książka ta jednocześnie jest przerażająca i stanowi pocieszenie. Przeraża, bo pokazuje, do jakiego zła jest zdolny człowiek, przy okazji ujawniając mechanizmy prowadzące do ludobójstwa (głównie dehumanizacja i utożsamianie ofiar z robactwem i chorobami, np. poprzez zapadający w pamięć plakat przedstawiający Żyda z wszą i podpisem „Żydzi – wszy – tyfus plamisty”). Z kolei pociesza, gdyż wielu ludzi było zdolnych do czynienia dobra. Pomagali Żydom, zapewniając im jedzenie i schronienie, mimo że groziła za to kara śmierci. Poza tym lektura tej pozycji wywołuje wielki podziw, że tym kobietom udało się przetrwać w tak trudnych czasach. Wymagało to niesamowitego hartu ducha, wytrwałości i nierzadko też wielkiej odwagi. No, i oczywiście niezwykle silnej woli życia.

„Dziewczyny ocalałe” Anny Herbich to zdecydowanie książka, którą warto przeczytać. Pokazuje, do czego zdolny jest człowiek w imię ideologii i jak koszmarny los potrafi zgotować innym.

„Dziewczyny ocalałe” to najnowsza pozycja z serii książek o kobietach-świadkach historii autorstwa Anny Herbich, która ukazała się pod koniec stycznia 2020 r.

Tym razem książka ta zawiera relacje siedmiu kobiet żydowskiego pochodzenia, które przetrwały największe ludobójstwo w dziejach, czyli Holocaust. Lektura tych relacji pozwala uświadomić sobie, jaki horror przeżywali Żydzi w tamtym czasie – utrudnianie dostępu do szkół i miejsc pracy, szykany, upokorzenia, zamykanie w gettach, w których panował głód i szerzyły się choroby, wywożenie do obozów zagłady, gdzie najczęściej czekała śmierć w komorach gazowych. No, i oczywiście nieustający strach o własne życie i życie bliskich. Bohaterkom opowieści zawartych w „Dziewczynach ocalałych” cudem udało się uniknąć śmierci. Opisywane sposoby przetrwania były różne: [Adres usunięty]. ucieczka kanałami z płonącego getta, adoptowanie żydowskiego dziecka przez polską rodzinę, ucieczka z obozu w Majdanku, a następnie z warszawskiego getta, czy załapanie się na słynną listę Schindlera. Bohaterki, które w czasie Holocaustu były jeszcze dziećmi, często były zdane na łaskę obcych ludzi. Większość z nich potraciła swoich bliskich, np. pani Danuta ocalała jako jedyna ze swojej licznej rodziny.

Lektura tej książki jednocześnie wywołuje przerażenie i stanowi pocieszenie. Przeraża, bo pokazuje, do jakiego zła jest zdolny człowiek, przy okazji ujawniając mechanizmy prowadzące do ludobójstwa (głównie dehumanizacja i utożsamianie ofiar z robactwem i chorobami, np. poprzez zapadający w pamięć plakat przedstawiający Żyda z wszą i podpisem „Żydzi - wszy - tyfus plamisty”). Jednocześnie ta pozycja pociesza, gdyż wielu ludzi było zdolnych do czynienia dobra. Pomagali Żydom, zapewniając im jedzenie czy schronienie, mimo że groziła za to kara śmierci. Poza tym lektura tej książki wywołuje wielki podziw, że tym kobietom udało się przetrwać tak trudne czasy. Wymagało to niesamowitego hartu ducha, wytrwałości i nierzadko też odwagi. No, i oczywiście niezwykle silnej woli życia.

„Dziewczyny ocalałe” Anny Herbich to zdecydowanie książka, którą warto przeczytać. Warto być świadomym, do czego zdolny jest człowiek w imię ideologii i jak koszmarny los potrafi zgotować innym.