Dziewczyna, którą kochałeś

Popularność Jojo Moyes w naszym kraju nie słabnie. Autorka „Zanim się pojawiłeś” podbija serca coraz to nowych czytelników i tą powieścią właśnie podbiła moje. Niniejszym dołączam do wiernych fanów Jojo Moyes.

Ani po ujrzeniu okładki, ani po przeczytaniu opisu nikt nie domyśli się, że połowa tej książki poświęcona jest pierwszej wojnie światowej. Sophie, żona francuskiego malarza Eudouarda Lefevre’a opuszcza Paryż i wraca w rodzinne strony, by wspierać siostrę i pozostałych mieszkańców okupowanego przez Niemców St Peronne. Miasteczko odcięte od reszty Francji zmaga się z głodem i uciskiem wrogich wojsk. Najcenniejszą rzeczą, jaką posiada młoda kobieta jest jej portret namalowany przez męża. Obraz pomaga jej przetrwać rozłąkę z ukochanym Eduardem, który walczy z okupantem i znosić bezczelność coraz bardziej panoszących się po jej hotelu Niemców.

Niemal sto lat po wydarzeniach mających miejsce w miasteczku St Peronne portret Sophie Lefevre zatytułowany „Dziewczyna, którą kochałeś” wisi na ścianie sypialni młodej wdowy Liv Halston. Kobieta kocha go tak samo mocno, jak jego pierwsza właścicielka i kiedy dowiaduje się, że rodzina malarza chce jej go odebrać, zaciekle walczy o jego zatrzymanie. Gotowa jest poświęcić wszystko: ostatnie pieniądze, ukochany dom, a nawet swoje dobre imię i reputację zmarłego męża. Jednak w odróżnieniu od Lefevre’ów, nie chodzi jej o obraz – farbę na płótnie o nieprzyzwoitej wręcz wartości materialnej. Liv po prostu nie chce rozstać się z Sophie, która od dekady jest jej bliska jak przyjaciółka.

Już czytając „Zanim się pojawiłeś” czułam podobieństwo między stylem Jojo Moyes a mojej ukochanej Cecelii Ahern. Historia Willa i Lou przywodziła na myśl zmagania Christine, która w powieści „Zakochać się” próbowała przekonać Adama, że warto żyć. „Dziewczyna, którą kochałeś” to historia trochę jak z „P.S. Kocham Cię”, ale tylko częściowo. Jojo Moyes przeplata w niej losy bohaterów, których dzieli niemal cały wiek. Wspaniale było poznać te dwie dzielne kobiety oraz krok po kroku razem z Liv i Paulem odkrywać losy portretu Sophie Lefevre.

Dziewczyna, którą kochałeś, to wyjątkowy obraz, zmieniający życie wielu osób na przełomie niemal stu lat. Obraz, który hipnotyzuje od pierwszej chwili... Patrząca śmiało dziewczyna z błyskiem w oku i wszystkimi kolorami tęczy na twarzy kryje w sobie bowiem niesamowitą historię. Okazuje się jednak, że portret Sophie namalowany z zachwytem i miłością przez jej męża budzi emocje, które prowadzą nie tylko do miłości, ale również do konfliktów...

Sophie była niegdyś olśniewająco piękną i radosną dziewczyną. Wojna jednak zabrała z niej cały blask i zostawiła tylko chudą i smutną powłokę. Kobieta mieszka wraz z siostrą i jej dziećmi w okupowanym przez Niemców francuskim miasteczku i prowadzi restaurację. Z dnia na dzień czuje się gorzej, nieprzytomnie tęskniąc za mężem i bojąc się o jego życie. Historię Sophie poznajemy z jej własnej perspektywy, dokładnie obserwując czasy pierwszej wojny światowej we Francji, przez co książka jest jeszcze bardziej przejmująca.

W pewnym dramatycznym momencie historia Sophie się urywa (by za jakiś czas powrócić) i przenosimy się do czasów współczesnych, by poznać Liv, teraźniejszą właścicielkę obrazu. Nie powiem dlaczego ta dziewczyna jest ważna, ale zdradzę Wam, że jej opowieść jest niemal równie wzruszająca.

Jojo Moyes stworzyła niewyobrażalne prawdziwe postacie, dbając nawet o różne poczucie humoru i sposób wypowiadania się. Piękny język sprawia, że od książki trudno się oderwać. Jedynym minusem są dla mnie nieco przegadane opisy, zwłaszcza w przypadku tej współczesnej części i toczącej się rozprawy sądowej. Sama Liv też działała mi na nerwy, bo ja postąpiłabym zupełnie inaczej, ale ona, dla dobra fabuły, musiała się tak zachować. Na szczęście piękna historia Sophie, która jest tu najważniejsza i zaskakujące zakończenie zrekompensowały mi te chwile nudy i braku dynamizmu. Polecam tę książkę z całego serca, sama na pewno do niej jeszcze wrócę!

To, że uwielbiam Jojo Moyes nie jest chyba dla nikogo nowością. Pokochałam "Zanim się pojawiłeś", zanim był na nią szał i zanim wszyscy się nią zachwycali. Z każdą kolejną książką autorki, poznawałam ją na nowo, bo każda z historii, jakie stworzyła jest niezwykła i zupełnie inna od poprzednich. Jednym co je łączy jest miłość, która i tak w każdej jest inaczej "ujawniana". Kiedy przywędrował do mnie przepiękny egzemplarz "Dziewczyna, którą kochałeś", nie mogłam przestać się uśmiechać! Tak to już jest z nami, fanami czyjejś twórczości. Cieszymy się jak dzieci z każdej kolejnej książki naszego ulubionego autora.

Tak naprawdę "Dziewczyna, którą kochałeś", to dwie historie różnych kobiet, które łączą się w jedną. A najlepsze jest to, że jedna opowiada nam o życiu podczas I wojny światowej, a druga o współczesnych czasach i obie są cudowne. Jestem bardzo, ale to bardzo zadowolona z lektury i nie mogę przestać o niej myśleć. Ba! Nadal czuję podekscytowanie nią, więc jeśli coś będzie bez ładu i składu, proszę o wybaczenie, ale jestem świeżo po lekturze i spieszę z przelaniem moich odczuć odnośnie lektury.

Sophie, kobieta z pierwszej części powieści Moyes. Postać kluczowa dla całej fabuły. Poznajemy Sophie oraz to całe piekło, przez które przeszła. Poznajemy zaledwie kawałek świata w jakim przyszło jej żyć, a pech chciał, że był to czas, gdzie Niemcy uważali siebie za panów wszystkich i wszystkiego, co tylko wpadło im w ręce. I ciągle pragnęli więcej. Sophie wraz z bratem, siostrą i dwoma szkrabami prowadziła hotel w mieście St Peronne we Francji (1916 rok), które zajęli Niemcy. Sophie i jej siostra żyją samotnie, ponieważ ich mężowie zaciągnęli się, by walczyć z wrogiem. Zanim stał się żołnierzem, był wybitnym malarzem i właśnie tytuł książki odnosi się do obrazu o tym samym tytule "Dziewczyna, którą kochałeś". Obrazie, który namieszał w życiu drugiej bohaterki, ale o tym za chwilę, bowiem warto, a nawet należy poświęcić uwagę Sophie. Bardzo polubiłam tę silną kobietę pełną nadziei, sprawiedliwości i sympatii dla innych. Sophie to cudowna kobieta, która została potraktowana okrutnie, nie tylko przez los, ale przez najbliższych również. Podoba mi się w niej ta wiara i moc miłości, jaką darzyła swojego męża - to wszystko było dla mnie ogromnie budujące. Sophie dosięgła niesprawiedliwość i bardzo mnie to poruszyło. Niestety tak było w czasie wojny... W niektórych krajach nadal tak jest i będzie. Nie chciałabym czegoś takiego przeżyć. Coś okropnego...

Liv, to druga postać kobieca, do której należy druga część książki Moyes. Kolejna cudownie wykreowana postać kobieca, którą polubiłam od samego początku. Liv również straciła męża, którego kochała z tak budującą mocą, że to aż boli. Historia jej i jej męża wzruszyła mnie do łez... Chociaż Liv należy do tych naiwnych postaci kobiecych, to jednak nie jest głupiutka. Nie poddaje się, walczy o swoje, choćby na placu boju musiała pozostać sama - co tak naprawdę w pewnej chwili ma miejsce. Odchodząc od walki o swoje, przejdę do rodzącego się uczucia pomiędzy Liv a Paulem. Zabawnie się zaczęło, powoli kiełkowało i wybuchło w piękny sposób. Aczkolwiek nie obyło się bez trudów... Paul to mężczyzna, który podejmuje słuszne decyzje, jest odpowiedzialny, spokojny, zabawny i przystojny (ale bez rozpływania się nad jego urodą, za co ogromny plus dla autorki). Fajnie, że autorka postanowiła wpleść w treść opisy widziane z jego punktu widzenia.

Ogólnie rzecz biorąc: uwielbiam bohaterów tej książki, każdego z osobna i wszystkich razem. Prócz tych, które wymieniłam, jest ich wiele więcej i każda jest świetnie wykreowana.

Czy "Dziewczyna, którą kochałeś" podbiła moje serce? Jak najbardziej. Jest to opowieść o miłości, stracie, walce o swoje, trudnych wyborach, żegnaniu się z przeszłością. Książka, która budzi w czytelniku całą masę emocji, zaskoczenie, wzruszenie, żal, smutek, śmiech... Uwielbiam książki Moyes, a ta jest czymś nowym. Czymś po co niewątpliwie warto, a nawet trzeba sięgnąć. Ja gorąco i z całego serca polecam!

[Adres usunięty]

Świat pogrążony jest w wojnie. W małym miasteczku we Francji Sophie, razem ze swoją siostrą próbują zachowywać pozory normalnego życia i dalej starają się prowadzić rodzinny hotel. Nie mają prawie nic do zaoferowania mieszkańcom St Peronne, mimo to Ci często przesiadują w restauracji. Pewnej nocy żołnierze niemieccy dowiadują się o nielegalnym przetrzymywaniu świni w hotelu Le Coq Rouge. Wyciągają z hotelu siłą Aureliena, najmłodszego z rodzeństwa i przeszukują ich dom. Sophie, znajdując w sobie niezrozumianą odwagę, ostro traktuje Kommandanta, pokazując jak bardzo nie podoba jej się całe zajście. Przez to sprowadza do swojego hotelu niemieckich żołnierzy - siostry będą gotować kolacje dla swoich wrogów.

Kobiety nie mają wyjścia, codziennie w pocie czoła gotują wyborne dania, w zamian nie dostając zupełnie nic. Jest to dla nich podwójną katorgą, ponieważ same chodzą głodne i zapach gotowanych potraw przyprawia ich o szaleństwo. Tylko myśl o mężu pozwala Sophie przetrwać ten okropny okres. Jedyne, co jej pozostało, to obraz - portret jej samej, który namalował Edouard, kiedy jeszcze mieszkali razem w Paryżu. Kobieta nie zdjęła go ze ściany, mimo że siostra prosiła ją o to, bo wiedziała, że obraz może sprowadzić na nie nieszczęście. Miała rację, ponieważ malowidło przyciąga uwagę Kommandanta za każdym razem, kiedy ten pojawia się w Le Coq Rouge. Wtedy Sophie jeszcze nie wiedziała, jak bezcenny okaże się dla niej ten obraz.

Wiele lat po wojnie przenosimy się do Londynu. Liv Halston razem ze stratą ukochanego męża, straciła również samą siebie. To tak, jakby ona sama umarła razem z Davidem. Mieszka w Szklanym Domu wybudowanym przez męża, codziennie biega, sprawdza maile i podziwia obraz, wiszący na jej ścianie. Stara się zachować pozory normalnego życia, ale tak naprawdę nadal nie może poradzić sobie ze stratą. Kiedy niespodziewanie wprowadza się do niej dawna znajoma, Liv potrzebując chwili wytchnienia udaje się do baru dla gejów, gdzie postanawia się upić. Poznaje tam Paula, który właśnie odwiedzał brata w pracy. McCafferty okazuje się zbawieniem dla Liv, chociaż ta jeszcze nie zdawała sobie sprawy, jak wiele ten mężczyzna zmieni w jej życiu.

Dziewczyna, którą kochałeś to obraz, który Liv dostała od męża jako prezent ślubny i jest to jedyna rzecz, którą kobieta tak mocno kocha. Kiedy dowiaduje się, że potomkowie autora dzieła chcą jej go odebrać, wbrew wszystkiemu i wszystkim, zaczyna walczyć. Poszukiwania informacji na temat pochodzenia i historii obrazu pochłaniają jej całe życie. Autorem jest Edouard Lefevre, który namalował portret swojej żony Sophie wiele lat temu. Docierając do zapisków i listów młodej kobiety, żyjącej w czasach wojny, Liv zaczyna żyć jej życiem. Dokąd doprowadzą ją poszukiwania? Co stało się z Sophie i jaka jest historia obrazu? Czy potomkowie Edouarda odbiorą kobiecie tak cenną dla niej rzecz?

Mam trochę mieszane uczucia, co do tej książki. Ogromnie ciekawe były części z 1914 roku, które opowiadały losy Sophie i jej rodziny. Nie mogłam się wtedy oderwać od książki. Kiedy jednak czas i miejsce powieści się zmieniły, ciężko mi było przez to przebrnąć. Dopiero kiedy Liv zaczyna walkę o obraz, akcja nabrała tempa i ponownie nie mogłam się od niej oderwać, szczególnie, że wydarzenia te były mocno powiązane z życiem Sophie oraz fragmentami pojawiały się również dalsze jej losy.

Dziewczyna, którą kochałeś to opowieść o wielkiej miłości między dwojgiem ludzi. Historia ta pokazuje, jak wiele rzeczy jest się w stanie zrobić dla drugiej osoby. Pokazuje również jak ciężko było żyć w czasach, kiedy świat zajęty był wojną i jak trudno pogodzić się ze stratą najbliższej osoby.

Jestem zaskoczona pomysłem na fabułę tej książki. Nie jest, to pierwsza książka autorstwa Jojo Moyes, którą przeczytałam. Mam ich na swoim koncie już kilka i muszę przyznać, że i tym razem wysoki poziom jej pisarstwa został zachowany.

Jest, to niezwykła książka opowiadająca o losach dwóch zupełnie różnych kobiet: Sophie, której przyszło żyć w czasach I wojny światowej i doświadczać okrucieństwa z rąk niemieckich okupantów. Drugą postacią jest, Liv, która żyje w czasach teraźniejszych i także zmaga się z wieloma problemami. Różne historie, światy, które dzieli kilkadziesiąt lat i zupełnie inna rzeczywistość. Jest jednak jedna rzecz, która łączy je obie. Jest, to obraz "Dziewczyny, która kochałeś". Jedna z kobiet jest gotowa oddać go, aby odzyskać, to, co kocha. Natomiast druga walczy o niego, ryzykując, to, że straci, to co najważniejsze. Akcja książki biegnie dwutorowo, co przybliża nas do obu bohaterek.

Opowieść Sophie, budziła we mnie mnóstwo emocji i wzruszeń. Przeżycia Liv, sprawiały, że czułam coś innego, ale równie mnie zainteresowały. Jednej miałam ochotę pomóc, a drugą wstrząsnąć...

Poruszająca, pouczająca książka, która nie należy do łatwych i lekkich, choć czyta się ją naprawdę dobrze.

Wspaniała, mądra, bardzo dobrze napisana książka o sile, walce i miłości. Nie przepadam za wątkami wojennymi, ale tu mnie ON zaciekawił i całość bardzo mi się podobała. Polecam.

Jest to jedna z lepszych książek, które ostatnio przeczytałam. Historia dwóch kobiet, które żyją w różnych czasach, ale stają przed podobnymi wyborami. Dążą do tego samego celu.

Jest to opowieść o silnych kobietach, które wytrwale walczą o swoje szczęście i rzeczy dla nich najważniejsze.

Jojo Moyes po raz kolejny oczarowała mnie swoim dziełem. To nie jest powieść na jeden wieczór. Tą książkę smakuje się jak dobre wino. Mnie wciągnęła na tyle, że nie potrafiłam oderwać od niej myśli. Zastanawiam się czy umiałabym podjąć tak trudne decyzje jak bohaterki powieści. Decyzje, które stawiają na szali wszystko, co mają, a przede wszystkim dobre imię... nie mając nawet pojęcia do czego ich to zaprowadzi.

Książka bardzo mi się podobała. Cieszę się, że mogę odkrywać jeszcze takie perełki.

Warto przeczytać!

Zainteresowała mnie okładka i tytuł, spodziewałam się w sumie zwykłej miłosnej historii, ale coś takiego? Nie powiedziałabym. Pięknie przeplatające się dwie historie opowiadające o walce, przetrwaniu, wielkiej miłości, poświęceniu. Czasy pierwszej wojny światowej przeplatane z życiem głównej bohaterki już w 2006 roku. Rewelacja! Polecam.

Jojo Moyes oficjalnie zostaje jedną z moich ulubionych autorek. ‘Dziewczyna, którą kochałeś’ zyskuje zaszczytne 10/10

Jojo Moyes jest uwielbianą przez czytelników na całym świecie brytyjską pisarką, której wstrząsająca i niezwykle dramatyczna powieść Zanim się pojawiłeś podbiła serca milionów fanów. Sukces książki sprawił, że doczekała się głośnej ekranizacji i ugruntowała pozycję Moyes na rynku wydawniczym. Sięgając po jej książki można spodziewać się niebanalnych historii, wyjątkowo przejmujących i pełnych emocji. Jej historie poruszają ważne tematy, a każda z nich opowiedziana została w charakterystycznym dla pisarki, niepowtarzalnym stylu, który niejednemu czytelnikowi dostarczy prawdziwie zmysłowej uczty.

W swojej najnowszej książce Dziewczyna, którą kochałeś pisarka całą fabułę oplata wokół portretu pięknej, pewnej siebie młodej kobiety Sophie Lefevre, ubóstwianej przez malarza żony. Szczęśliwe życie małżeńskie Sophie i Edouarda przerywa brutalnie I wojna światowa. Małżonkowie zostają rozdzielenie, niepewni swej przyszłości. On, narażony na niebezpieczeństwa wojny, niepokoi się o swą wybrankę. Ona, w okupowanym przez Niemców francuskim miasteczku St Peronne, walczy o przetrwanie z głodem, strachem oraz lękiem o męża i najbliższych. W prowadzonej wraz z siostrą rodzinnej restauracji zmuszona jest przygotowywać posiłki dla niemieckich oficerów oraz komendanta Friedricha Henckena. Próbuje być silna, odważna, lojalna i wierna swoim przekonaniom. Przerażona wieściami z frontu gotowa jest wiele poświęcić, aby znowu połączyć się z mężem.

„Stałam i patrzyłam na nią, i na kilka sekund przypomniałam sobie, jakie to uczucie być tą dziewczyną, wolną od głodu i strachu, pochłoniętą jedynie beztroskimi myślami o tym, jakie to wspaniałe chwile czekają ją z Edouardem, kiedy będą tylko we dwoje.”

Akcja powieści toczy się dwutorowo. Autorka kreśli dramatyczne losy Sophie, pierwszej właścicielki obrazu Dziewczyna, którą kochałeś, po czym przenosi nas do współczesności. Mieszkającą w Londynie Olivię Halston, młodą wdowę po przedwcześnie zmarłym, utalentowanym i wizjonerskim architekcie, przy życiu utrzymuje jedynie obraz, podarowany jej przez męża w prezencie ślubnym. Stanowi ON dla niej pociechę. Jest jej najcenniejszą pamiątką. Liv z trudem dochodzi do siebie po stracie męża, boryka się z cierpieniem i tęsknotą, a także z problemami finansowymi. Dzięki splotowi różnych wydarzeń poznaje Paula. Czy dostanie od losu kolejną szansę na bycie szczęśliwą? Czy na nowo odkryje siebie? Kapryśny los stawia na jej drodze kolejną przeszkodę, zmuszając do podjęcia walki o obraz, a tym samym o siebie i swoją przyszłość.

„Budzi się, myśląc o nim, o tym, jak ON pochyla się ku niej, gdy jej słucha, jakby nie chciał uronić ani słowa, o tym, jak włosy na skroniach ma przedwcześnie posiwiałe, i o jego niebieskich jak ocean oczach. Zapomniała już, jak to jest budzić się z myślą o kimś, chcieć być fizycznie blisko niego, czuć lekki zawrót głowy na wspomnienie zapachu jego skóry.”

Nikt nie przypuszczał, że obraz zadecyduje o losach kilku osób. Nikt nie podejrzewał, że może dać początek dramatycznym wydarzeniom. Jojo Moyes po raz kolejny pokazała, że jest mistrzynią w tworzeniu niesamowicie emocjonalnych historii o niezłomnej miłości, a przy tym bezbrzeżnej tęsknocie za mężczyzną. Pisarka stworzyła powieść o zdeterminowaniu oraz poświęceniu, które nie zawsze spotyka się ze zrozumieniem ogółu. Wydaje się nam zadawać pytanie, czy warto stawiać wszystko na jedna kartę, nie mając pewności co do rezultatu podejmowanych działań?

Postacie wykreowane przez pisarkę cechuje ogromna siła wewnętrzna oraz lojalność. Żyjące w różnych epokach kobiety, połączyła przede wszystkim miłość do tego samego obrazu. Obie zostały także zmuszone do zmierzenia się z brutalną rzeczywistością. Obie na swój sposób gotowe były poświęcić wiele, aby osiągnąć upragniony cel.

Miałam ochotę rozkoszować się, smakować każde napisane przez Moyes słowo. Chciałam czytać jak najszybciej, by poznać ciąg dalszy historii, lecz jednocześnie zatracałam się w pojedynczych wyrazach, niektórych zdaniach. Powtarzałam je w myślach, wypowiadałam na głos, delikatnie obracając na języku. Ogarnęła mnie euforia w najczystszej postaci. Wszystko dookoła zniknęło. Byłam tylko ja i TA historia. Zapraszam Was do zapoznania się z nią, abyście także poczuli magię słów Jojo Moyes.

Recenzja ukazała się na blogu Lustro Rzeczywistości [Adres usunięty]

Gdy nieznany dotąd autor napisze bestseller, gwałtownie wzrasta zainteresowanie jego poprzednimi książkami, a premiera każdej następnej wywołuję falę gorączkowej ekscytacji i - chcąc nie chcąc - piramidę oczekiwań. Bo czy nowa powieść okaże się równie dobra co poprzednia? A może jedynie sprzeda się na fali jej popularności i słuch zaginie o niej szybciej niż zdążysz powiedzieć "accio"?

Te właśnie pytania zakiełkowały mi w głowie niemal w tym samym momencie, w którym ujrzałam zapowiedź nowej książki Jojo Moyes. O ile "Zanim się pojawiłeś" uwielbiam i wciąż przeżywam, to "Ostatni list od kochanka" (który wpadł mi w ręce nieco później) zanudził mnie niemal na śmierć. Czy muszę więc mówić jak bardzo (i dlaczego) wahałam się poznać "Dziewczynę, którą kochałeś"? Bo co, czytać? Nie czytać?

Przeczytałam.

I absolutnie nie żałuję.

Liv ma obraz, a prócz niego w zasadzie nic.

Dawniej prowadziła ciekawe życie, miała męża, pracę i głowę wypełnioną planami na przyszłość.

Była sobą.

A później... Później straciła ukochanego, a wraz z nim bezpieczeństwo, wiarę w siebie i wszystko, co tylko miało znaczenie.

Liv ma jednak obraz. A ten - swoją historię.

Przygotowałam się na srogie rozczarowanie. Na to, że będę narzekała i wytykała Moyes niezliczone wady, które - byłam pewna! - znajdę w jej nowej powieści. Okazuje się jednak, że nie będę i wręcz nie mogę, bo autorka ponownie zachwyca. I choć (dzięki Bogu!) teraz nie łamie nam serca i nie rozgniata go w moździerzu (a dokładnie to zrobiła z moim przy okazji "Me before you"), to i tak przedstawia nam pełną emocji historię, do której aż chce się wracać.

Tym razem snuje dwie pozornie odrębne opowieści, które splata ze sobą pewien niezwykły przedmiot. W pełen realizmu sposób opisuje ludzi i ich życie w świecie ogarniętym wojną, a później - równie sprawnie - kreśli przed nami losy żyjącej współcześnie Liv. Kolejny już raz nie mogę wyjść z podziwu nad stworzonymi przez nią bohaterami - wydaje się wręcz, że Moyes posiada jakiś niezwykły dar kreowania postaci. Zawsze są wyraziste, przezabawne i niezwykle sympatyczne, a główny bohater męski (w tym przypadku Paul) nieustannie wzbudza mój zachwyt i sprawia, że (dosłownie!) się roztapiam. Jojo Moyes umiejętnie igra z uczuciami czytelnika i w fantastycznym stylu osładza gorzką rzeczywistość. Jej "Dziewczyna, którą kochałeś" pokrzepia i daje nadzieję, i pokazuje, że czasem jedyne, co musisz zrobić to po prostu wziąć się w garść i ruszyć dalej. Tak po prostu.

I chociaż widać w tej książce schemat, który autorka nieco później ponownie wykorzystała w "Kiedy odszedłeś" (ona poturbowana i osamotniona; ON nad wyraz dojrzały emocjonalnie i szalenie pociągający, a gdzieś w tle jej niecodzienna współlokatorka, rzucająca jak z rękawa życiowymi mądrościami), to wiecie co? W najmniejszym nawet stopniu mi ON nie przeszkadza. Po co zmieniać to, co jest idealne? ;) "Dziewczyna, którą kochałeś" wzrusza, bawi i niesie pociechę - a to jest chyba najważniejsze.

Gdy nieznany dotąd autor napisze bestseller, gwałtownie wzrasta zainteresowanie wszystkimi jego książkami. Rzadko jednak zdarza się, że jego kolejne dzieła również porwą tłumy i przysporzą mu grono nowych (i wiernych) fanów.

A "Dziewczyna, którą kochałeś" jak najbardziej ma na to szansę.

Sophie wraz z siostrą i jej dziećmi mieszka w małym francuskim miasteczku okupowanym przez Niemców. Jej mąż walczy na wojnie, a ona walczy na miejscu – o godność, odrobinę jedzenia, życie. Jedyną pamiątką, na której jej zależy, jest jej portret pędzla męża. Niestety, obraz podoba się również żołnierzowi, który przychodzi na obiady do hotelu prowadzonego przez siostry. Jednak wbrew obawom Sophie, wcale nie chce go skonfiskować, jedynie używa go jako pretekstu do rozmów o sztuce. Gdy wiele lat później obraz ten wisi w domu Liv, trzydziestoletniej wdowy, nie wie ona jeszcze, że być może niedługo będzie jej odebrany. Rodzina Sophie stara się bowiem odzyskać cenną pamiątkę. Niestety, dla Liv również jest ona wiele warta, głównie z powodów sentymentalnych.

Dziewczyna, którą kochałeś Jojo Moyes to książka, w której dostajemy dwie historie. Pierwsza rozgrywa się podczas wojny. Tu poznajemy Sophie, żonę malarza, która wraz z najbliższymi prowadzi hotel w miasteczku okupowanym przez Niemców. Kobieta jest silna, odważna i często zaskakuje wszystkich swoim zachowaniem. Czy nie sprawi jej to jednak kłopotów? Druga historia dzieje się współcześnie i opowiada o Liv. To młoda kobieta, która nagle straciła męża i mimo upływu czasu nadal za nim tęskni. Ostatnio nie układa jej się za dobrze – ma długi, słabe widoki na dobry zarobek, a na dodatek ktoś chce zabrać jej ukochany obraz. Czy Liv uda się wyjść z tych kłopotów obronną ręką?

Mamy zatem dwie zupełnie różne opowieści, które łączy jeden obraz. Dla obu kobiet był ON bardzo ważny i obie były w stanie zrobić wiele, by go zatrzymać. Czy jednak to się opłacało? Głównymi wątkami w powieści są przetrwanie i zamartwianie się o los męża oraz chęć połączenia się z nim – jeśli chodzi o Sophie – a także, w przypadku historii Liv, powolne godzenie się ze stratą ukochanego i stawianie czoła bieżącym problemom. W tle otrzymujemy miłość, nadzieję, rozczarowania i wiele innych emocji, z żonglowania którymi znana jest autorka.

Muszę przyznać, że są w tej książce rzeczy, które mnie oczarowały i takie, który rozczarowały. Do pierwszych zalicza się świetnie napisana historia Sophie, klimat, który wokół tej opowieści zbudowała autorka. Bardzo cieszę się, że opowieść ta nie skończyła się w momencie końca pierwszej części, lecz pokazano nam jej dalsze losy, przytaczając różne dowody, listy, notatki i wspomnienia. Minusem jest za to zachowanie Liv, które nie miało dla mnie ani odrobiny logiki, a także okładka, która mimo że pasuje do serii książek Jojo Moyes, stoi w całkowitej sprzeczności z pierwszą częścią książki, która nie napawa raczej optymizmem.

Dziewczyna, którą kochałeś zaskoczyła mnie akcją umieszczoną podczas wojny. Powieść jest dobra i wciągająca, a ten, kto zna już styl autorki, wie, czego się po niej spodziewać – wielu emocji, skomplikowanych relacji międzyludzkich i ciekawej fabuły. Jeśli więc szukacie książki, która być może was wzruszy, a z pewnością pochłonie na kilka wieczorów, śmiało sięgajcie po Dziewczynę, którą kochałeś.