Duma i uprzedzenie

Książka jest przecudowna. Ukazuje kształtujące się relacje, związki partnerskie czy przyjaźnie. Pokazuje, że miłość jest silniejsza od wszystkiego.

Wspaniała książka, czytałam z zapartym tchem i czekałam na rozwój dalszych wydarzeń. Klasyk literatury, który polecam absolutnie kazdemu. Jeśli już ją przeczytasz, pragnę polecić również sześcioodcinkowy serial z Colinem Firthem i Jennifer Ehle. Idealnie odwzorowana książka i dobrana obsada.

Klasyka sama w sobie -po kilku ekranizacja trzeba bylo siegnac po klasyke i oplacalo sie !Romans wielobarwne wátki,przyjemnosc czytania -ironicznie, z humorem ,pisana ze stylem i czytane z latwosci - zajmuje gorna polke w moim zbiorze

„Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.”

Bardzo długo zajęło mi przeczytanie tej książki. Nie tylko to, że została wydana w XIC wieku, a ja się urodziłam ponad dwa stulecia później, ale też zabrało mi tydzień na przeczytanie jej, zanalizowanie, przemyślenie. Ktoś powie długi, ktoś inny krótko. Tyle czasu potrzebowałam. Chciałam się też dowiedzieć o co większości kobiet chodzi, gdy wspominają i wzdychają do Pana Darcy.

Tak więc przeczytałam i ja. Zgodnie z moimi odczuciami, niestety, nadal nie pojmuję do końca jej fenomenu.

Nie ukrywajmy. Książka nie została napisana łatwym językiem. Trzeba się dobrze wczytać. Dla mnie to nie jest powieść na jeden wieczór, dla przyjemności. W sumie jest to książka z przesłaniem. Jest to wyczuwalne między wierszami.

Więcej na: [Adres usunięty]

Teraz już rozumiem czemu większość osób po przeczytaniu „Dumy i uprzedzenia” wzdycha do pana Darcy'ego, bo sama zaczęłam to robić. 🤭

Po pierwszym spotkaniu z twórczością Jane Austen i jej „Rozważną i romantyczną” nie byłam do końca przekonana czy jest to autorka, która będzie spełniać moje oczekiwania. Jednak po komentarzach pod moim postem widziałam, że najczęściej wymienianą książką od Austen, którą warto poznać jest „Duma i uprzedzenie”.

I przyznaję wam rację. ✨

Nie mogę napisać, by w stylu pisania te dwie książki się od siebie diametralnie różniły, ale w tym przypadku główni bohaterowie są bardziej ujmujący pod względem charakteru. Z resztą kreacja każdego z bohaterów wpasowuje się idealnie do całości, bo kto ma wzbudzać sympatię i wzruszać przedstawiony jest tak, że nie sposób tego nie czuć, a ci co mają denerwować podłością i wyniosłością robią to tak dobrze, że ma się ochotę zrobić im coś niezbyt dobrego...

Sama historia niby niespieszna, a jednak co chwilę wydarza się coś czego warto nie przegapić i wyłapać, by zobaczyć jak będzie to rzutowało na dalsze wydarzenia. Świetnie jest tu przedstawiona gra pozorów i nauka wynikająca z błędnych wniosków, które zdarza się wyciągać z pierwszego wrażenia. Z drugiej strony mądrze jest też poprowadzone drugie podejście do tematu uprzedzeń, bo są postacie, które mimo wydarzeń się nie zmieniają. Przez panią Bennet większość osób doceni jeszcze bardziej swoją mamę. 😉

To też kolejna znana książka, której nawet jak się nie zna to kojarzy się główną parę, czyli Elizabeth Bennet i Fitzwilliama Darcy'ego, a w książce jest też równie ważna para w postaci starszej siostry Elizabeth i przyjaciela pana Darcy'ego, której kibicuje się równie mocno.

Po przeczytaniu książki obejrzałam sześcioodcinkowy serial nakręcony w 1995 roku i jestem pod dużym wrażeniem obsady i jej gry aktorskiej. Cudownie każdy oddał ducha swojej postaci. Nie miałam pojęcia, że Colin Firth w swojej aktorskiej karierze był podwójnie panem Darcym. 😉

Kochani wracając do klasyki może nie polskiej, ale jakże ważnej tym bardziej w moim życiu. Twórczość autorki poznałam jako większa nastolatka i przyznam, że nie zrozumiałam jej tak jak np. obecnie. Kiedyś gardziłam Panem Darcy za jego gburowatość (na pierwszy rzut okiem), małomówność, wycofanie społeczne (dzisiejszy introwertyk) tak dziś mam w domu swojego prywatnego Darcy w domu! :D Co się wydarzyło?? No cóż jest to mój osobisty bunt przeciwko normom społecznym :p (żarcik)

Na poważnie wracając do wcześniejszej wypowiedzi książkę zrozumiałam będąc dużo straszą panną a i Darcy nabrał rumieńców w moich oczach. Duma i uprzedzenie kojarzy mi się z Rozważną i romantyczną. Książka to zaledwie 333 strony historii o prawdziwej miłości, która przeszła trudną drogę i zwyciężyła wszystkie te niedopowiedzenia, fałszywe plotki, insynuacje. Nie raz wspomniałam, że uwielbiam wydawnictwo MG za to, że co jakiś czas wznawia wydania książek, które są klasykami i większość z nas powinna mieć na swojej półce a tym bardziej każdą książkę Jane Austen. Historia nie należy do dynamicznych, ale miło się czyta lub słucha audiobooka. Nie wiem, czy wiecie, ale są dwie ekranizacje jedna z 1995 a druga 2005 r. Osobiście wole te starszą. Przełom XVIII i XIX wieku konwenanse, etykiety w środowisku angielskich elit były jako podstawa egzystencji. Jaka kobieta, dziewczynka nie marzyła o wystanych balach, sukniach? Temat który zawsze mnie irytował i cieszę się, że tego już nie ma a mowa o dziedziczeniu po ojcu spadku. No kurka wodna, żeby kobieta nie mogła dziedziczyć po swoim ojcu to już cios powyżej pasa. Tamte czasy były mocno ograniczające dla egzystencji kobiet.

Reasumując książka, którą warto mieć i wracając do niej jak najczęściej. Idealne odetchnienie od kryminałów czy fantastyki. A wy którą książkę autorki lubisz?

"Duma i uprzedzenie", powieść opublikowana po raz pierwszy w 1813 roku, nie słabnie na popularności mimo upływu lat. Złośliwi twierdzą, że jej fabułę można streścić w jednym zdaniu, ale przecież to samo można zrobić z każdą inną historią, prawda? Tak. Jednak w ten sposób znacznie spłaszczamy utwór, co też czyni wiele osób w przypadku najsłynniejszej powieści Jane Austen.

Akcja "Dumy i uprzedzenia" została osadzona w Anglii na przełomie XVIII i XIX wieku. Na kartach powieści przedstawiono losy bohaterów pochodzących z wyższych sfer. Arystokratyczne pochodzenie wiązało się z mnóstwem ograniczeń powodowanych społecznymi nakazami i zakazami, przez co nierzadko życiu zamożnych osób towarzyszyły obłuda, fałsz i konwenans. Powieść Austen w założeniu miała obalić pewne obyczajowe stereotypy i zachęcić ludzi do innego życia, z daleka od sztucznej konwencji.

Mimo mało przyjemnej problematyki - wszak czytanie o kobietach mających więcej obowiązków niż praw nie należy do komfortowych - powieść nie jest pozbawiona humoru. Postacie są pełnokrwiste, z nadzwyczajną łatwością zapadają w pamięć i dają się lubić. Świadczy o tym nieprzemijająca żywotność "Dumy i uprzedzenia". Historia pana Darcy'ego i sióstr Bennet na stałe zagościła w kulturze i popkulturze. Pojawiły się liczne adaptacje filmowe, komiksy oraz mnóstwo nawiązań do powieści Austen w innych tekstach kultury. W moim przekonaniu niewątpliwie mówimy tutaj o tekście ponadczasowym, nieśmiertelnym. Odnotowano go zresztą na liście stu książek BBC, które powinno się przeczytać przed śmiercią.

Nie twierdzę z całą pewnością, że każdy pokocha "Dumę i uprzedzenie", jednak istnieje na to duża szansa. Sama przyznaję, że kiedy pierwszy raz wzięłam tę powieść do ręki byłam, jak w tytule, dumna i uprzedzona. :) Szybko jednak przekonałam się, że jestem w błędzie i warto dać szansę zanim wydamy ostateczną ocenę. O tym też traktuje powieść Jane Austen.

Zarzuty, pojawiające się wobec "Dumy i uprzedzenia" dotyczą przede wszystkim mało ciekawej fabuły. Mamy tu, co prawda, do czynienia z powieścią społeczno - obyczajową, która z natury rzeczy nie zapewni nam fajerwerków. Jednak świat powieści nie tylko przekazuje nam pewne uniwersalne prawdy o człowieku, lecz także zapewnia czytelnikowi rzut oka na świat, którego nigdy już nie doświadczymy. A jakie przemyślenia za tym pójdą? Zapewne inne dla każdego czytającego. Jedno pozostaje pewne - "Duma i uprzedzenie" to powieść, którą każdy powinien poznać.

W domowej biblioteczce każdego zaangażowana fana czytelnictwa powinny znaleźć się klasyki, które kształtowały pokolenia. Nawet jeśli z danym gatunkiem nam nie po drodze i zazwyczaj nie sięgamy po podobne historie to są książki, które po prostu trzeba przeczytać. "Duma i uprzedzenie" bez wątpienia należy do kategorii tych wyjątkowych i jedynych w swoim rodzaju a najnowsze wydanie w przepięknej szacie graficznej tylko dodatkowo kusi, by odświeżyć sobie lekturę.

Do historii Jane Austen robiłam trzy próby, które na początku okazały się klęską. Dużo lepiej odnajdywałam się w stylu sióstr Brontë oraz ich spojrzeniu na świat a Austen wydawała mi się zbyt melancholijna, zbyt mocno nastawiona na relację damsko męskie, które wypaczały postrzeganie rzeczywistości. Tak, na początku naprawdę trudno było mi zrozumieć wizję autorki. Jednak po czasie zdecydowałam się na kolejne podejście i wtedy - przepadłam. Zupełnie odmieniło się moje podejście do stylu autorki a losy bohaterów ręcz chwyciły mnie za serce co ostatecznie poskutkowało czytaniem przeze mnie "Dumy i uprzedzenia" przynajmniej raz w roku a niektóre fragmenty znam na pamięć.

To opowieść o wielkiej miłości wystawionej na próbę. Historia dwóch skrajnie różnych charakterów, które przez cały czas się oszukiwały. To także nawiązanie do krótkowzroczności, potrzeby widzenia jedynie ludzkiej krzywdy oraz brak własnej indywidualnej drogi. Mówimy bowiem nie tylko o parze głównych bohaterów, którzy bawili się w pościg między kotkiem a myszką, ale i o otaczających ich ludziach, którzy zbyt mocno mącili. Gdyby pozostawić sprawy samemu sobie i dać Elizabeth Bennet oraz panu Darce'mu szansę na nawiązanie konkretnej relacji, udałoby się uniknąć wielu nieprzyjemności. Z drugiej strony nie byłoby całego tego dramatu i tak ponadczasowej fabuły, więc nie ma co narzekać, tylko przyjąć twórczość Jane Austen jako coś absolutnie emocjonalnego i wyjątkowego.

Nie trzeba przedstawiać fabuły, bo każdy zna jej zarys a by poznać przesłanie oraz piękno tej opowieści koniecznie należy zmierzyć się z nią samemu. Piękna szata graficzna oraz wyjątkowa oprawa od wydawnictwa MG zaostrzają jedynie zmysły i potęgują odbiór a towarzyszące mi podczas czytania uczucia były równie intensywne co za pierwszym razem. Przenosimy się na angielską prowincję XIX wieku, więc otulamy się wyjątkowym klimatem niczym ciepłym kocykiem i zatapiamy w poruszanych wartościach, które mają swój silny wydźwięk po dziś dzień jako ważne, ponadczasowe oraz pozwalające wyciągnąć odpowiednie wnioski.

"Duma i uprzedzenie" nie bez powodu kształtuje pokolenia. To opowieść o sile miłości, o walce z przeciwnościami oraz o stawianiu pierwszych kroków na drodze indywidualności. Miejscami zabawna, kiedy indziej szczera i dosadna, zawsze chwytająca za serce, ponieważ mówiąca o dwójce zagubionych bohaterów. Jane Austen to wielka pisarka, której echo wyjątkowości nie cichnie po dziś dzień a my z dumą sięgamy po jej dzieła, których znaczenia doszukujemy się w otaczającej nas rzeczywistości.

„Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony.”

„Dumę i uprzedzenie” cenię nie tylko za fantastyczne kreacje postaci, ale także za rewelacyjny ironiczny dowcip. Trudno nie uśmiechać się do fenomenalnie oddanych dialogów, spostrzeżeń małżonków, kontekstu sytuacyjnego. W tej powieści bohaterowie są mi bardzo bliscy, matka próbująca za wszelką cenę wydać za mąż pięć córek, ojciec żyjący w sfeminizowanej rodzinie, inny mąż zmęczony głupotą i gadulstwem żony. Jakże fantastycznie Jane Austen rozłożyła wady i zalety, wymieszała gorzkie i słodkie nuty, okryła w angielskie konwenanse, realia społeczne przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku. 

Natychmiast nawiązuje się nić porozumienia z bohaterami, wzruszają i bawią, a także nakłaniają do refleksji i przemyśleń. Spoiwem są gorące uczucia, skrywane pod młodzieńczą dumą i nierozważnym uprzedzeniem, miłość intensywnie przebijająca się na powierzchnię prawdy i szczerości. Jak wiele zależy od pierwszego wrażenia, czy słuchamy podszeptów intuicji, czy raczej opieramy się im w imię tego, co nas uczono, na co uczulano, czym karmiono duszę. Bezpośrednia i ujmująca dwudziestoletnia Lizzy oraz przystojny i wyniosły dwudziestoośmioletni Fitzwiliam zdecydowanie mają się ku sobie, jednak wpadają w pułapkę własnych wad i pochopnego osądzania innych. Czy uda im się przełamać słabości i dotrzeć do siebie nawzajem? Bookendorfina

W domowej biblioteczce każdego zaangażowana fana czytelnictwa powinny znaleźć się klasyki, które kształtowały pokolenia. Nawet jeśli z danym gatunkiem nam nie po drodze i zazwyczaj nie sięgamy po podobne historie to są książki, które po prostu trzeba przeczytać. "Duma i uprzedzenie" bez wątpienia należy do kategorii tych wyjątkowych i jedynych w swoim rodzaju a najnowsze wydanie w przepięknej szacie graficznej tylko dodatkowo kusi, by odświeżyć sobie lekturę.

Do historii Jane Austen robiłam trzy próby, które na początku okazały się klęską. Dużo lepiej odnajdywałam się w stylu sióstr Brontë oraz ich spojrzeniu na świat a Austen wydawała mi się zbyt melancholijna, zbyt mocno nastawiona na relację damsko męskie, które wypaczały postrzeganie rzeczywistości. Tak, na początku naprawdę trudno było mi zrozumieć wizję autorki. Jednak po czasie zdecydowałam się na kolejne podejście i wtedy - przepadłam. Zupełnie odmieniło się moje podejście do stylu autorki a losy bohaterów ręcz chwyciły mnie za serce co ostatecznie poskutkowało czytaniem przeze mnie "Dumy i uprzedzenia" przynajmniej raz w roku a niektóre fragmenty znam na pamięć.

To opowieść o wielkiej miłości wystawionej na próbę. Historia dwóch skrajnie różnych charakterów, które przez cały czas się oszukiwały. To także nawiązanie do krótkowzroczności, potrzeby widzenia jedynie ludzkiej krzywdy oraz brak własnej indywidualnej drogi. Mówimy bowiem nie tylko o parze głównych bohaterów, którzy bawili się w pościg między kotkiem a myszką, ale i o otaczających ich ludziach, którzy zbyt mocno mącili. Gdyby pozostawić sprawy samemu sobie i dać Elizabeth Bennet oraz panu Darce'mu szansę na nawiązanie konkretnej relacji, udałoby się uniknąć wielu nieprzyjemności. Z drugiej strony nie byłoby całego tego dramatu i tak ponadczasowej fabuły, więc nie ma co narzekać, tylko przyjąć twórczość Jane Austen jako coś absolutnie emocjonalnego i wyjątkowego.

Nie trzeba przedstawiać fabuły, bo każdy zna jej zarys a by poznać przesłanie oraz piękno tej opowieści koniecznie należy zmierzyć się z nią samemu. Piękna szata graficzna oraz wyjątkowa oprawa od wydawnictwa MG zaostrzają jedynie zmysły i potęgują odbiór a towarzyszące mi podczas czytania uczucia były równie intensywne co za pierwszym razem. Przenosimy się na angielską prowincję XIX wieku, więc otulamy się wyjątkowym klimatem niczym ciepłym kocykiem i zatapiamy w poruszanych wartościach, które mają swój silny wydźwięk po dziś dzień jako ważne, ponadczasowe oraz pozwalające wyciągnąć odpowiednie wnioski.

"Duma i uprzedzenie" nie bez powodu kształtuje pokolenia. To opowieść o sile miłości, o walce z przeciwnościami oraz o stawianiu pierwszych kroków na drodze indywidualności. Miejscami zabawna, kiedy indziej szczera i dosadna, zawsze chwytająca za serce, ponieważ mówiąca o dwójce zagubionych bohaterów. Jane Austen to wielka pisarka, której echo wyjątkowości nie cichnie po dziś dzień a my z dumą sięgamy po jej dzieła, których znaczenia doszukujemy się w otaczającej nas rzeczywistości.

Powrót po latach do doskonałej lektury. W takim przypadku zawsze jestem ciekawa, jak po x lat odbiorę daną książkę. Nie inaczej było w przypadku Dumy i uprzedzenia.

Powieść Jane Austen nic nie straciła w moich oczach. To ponadczasowa powieść o życiu, o ludziach, ich marzeniach, czynach. To książka, która niezależnie do tego kto i kiedy ją czyta, podbija serca. Autorka i jej bohaterowie ponownie mnie zachwycili.

Akcja rozgrywa się na angielskiej prowincji na przełomie XVIII i XIX wieku. Niezbyt zamożni, żeby nie rzec ubodzy, ot taka zubożała szlachta, państwo Bennetowie mają nie lada (jak na tamte czasy) kłopot. Mają pięć córek. Niby nic takiego. Jednak w tamtych czasach córki oznaczały konieczność wydania ich w odpowiednim momencie za mąż. To nastręczało konieczność przyszykowania posagu, a Bennetowie, jak napisałam, są zubożałą hmmm pseudo arystokracją. Majątku na posagi brak, To jedno. Drugi problem, równie ważny, to brak odpowiedniego kandydata na męża. Akcja toczy się na angielskiej prowincji. Liczba młodych mężczyzn w promieniu kilkunastu kilometrów jest ograniczona. A czas goni. Bo co ludzie powiedzą, gdy córki w odpowiednim czasie nie wyjdą za mąż?!

To tylko początek, zalążek fascynującej na równi zadziwiającej, jak i rozśmieszającej książki. Pozostałej fabuły nie będę wam streszczać żeby nie psuć elementu zaskoczenia. Napiszę tylko, iż w książce dzieje się oj dzieje. Niektórzy sądzą, że powieść sprzed ponad 150 lat, angielska prowincja, to nudy nad nudami. Nic bardziej mylnego. To cudowna, skrząca się niesamowitymi pomysłami, inteligentnymi dialogami, zaskakującymi zwrotami akcji powieść, którą czyta się z wielką przyjemnością.

Książka bawiła ponad 150 lat temu, bawi i to niezmiernie nadal. Czapki z głów dla autorki za taką książkę.

Jane Austen była zręcznym obserwatorem, miała doskonałe i cięte pióra oraz niesamowite i bardzo inteligentne poczucie humoru.

Mistrzowsko nakreślone tło społeczno- obyczajowe, genialnie przedstawieni bohaterowie i te dialogi...

(...) – Ty zupełnie nie szanujesz moich biednych nerwów!

– Mylisz się, moja droga. Mam dla twoich nerwów najwyższy szacunek. To moi starzy przyjaciele. Co najmniej od dwudziestu lat słyszę, jak się nad nimi rozwodzisz. (...)

Nic tylko się uśmiechnąć :) Polecam. Mistrzowska powieść, genialne studium ludzkich charakterów, ponadczasowa literatura.

Autor: Jane Austen

Tytuł: Duma i uprzedzenie

Wydawnictwo: MG

Świetna historia, która pochłonęła mnie bez reszty.

Miałam z nią mały problem, a mianowicie chciałam szybszego rozwoju fabuły. Nie mogłam się doczekać tego, kiedy w kocu będzie się działo to, na co czekałam. Mimo oczekiwania bawiłam się przy niej przednio.

Czytało mi się ją przyjemnie. Pojawiły się momenty, gdzie były długie opisy, ale nie przeszkadzały one w świetnej zabawie.

Wzbudziła ona we mnie mnóstwo uczuć. W pewnych momentach bohaterowie działali mi na nerwy. Musiałam się przyzwyczaić, ponieważ takie mieli charaktery.

Jak najbardziej będę chciała do niej podejść jeszcze raz.

Ocena 4/5

[Adres usunięty]

Opowieść o codziennym życiu angielskiego ziemiaństwa na przełomie XVIII i XIX wieku. Niezbyt zamożni państwo Bennetowie mają nie lata kłopot – nadeszła pora, by wydać za mąż ich pięć dorosłych córek. Sęk w tym, że nie łatwo jest znaleźć na prowincji odpowiedniego kandydata. Pojawia się jednak iskierka nadziei, bo oto do położonej w sąsiedztwie posiadłości Netherfield Park wprowadza się młody i bogaty kawaler. Wiadomość ta elektryzuje panią Bennet, okazja do nawiązania stosunków towarzyskich nadarza się niebawem podczas publicznego balu, na który nowy sąsiad przybywa w towarzystwie dwóch sióstr, szwagra oraz swego przyjaciela, jeszcze bardziej majętnego kawalera.

***

„Dumę i uprzedzenie” miałam okazję poznać po raz pierwszy w technikum. Choć nie czytałam wówczas zbyt wiele literatury klasycznej, to jednak historia Elżbiety i pana Darcy jest jednym z moich ulubionych romansów. Mam ogromny sentyment do tej historii i byłam ogromnie ciekawa, jak odbiorę ją po kilku latach. Mimo iż czytałam ją przez kilka dni, żałowałam, gdy dotarłam do końca. Z pewnością nie jest to książka, którą czyta się szybko. Wymaga delikatnego skupienia, a jej odpowiednie dawkowanie sprawia, że czytelnik daje się jej pochłonąć całkowicie.

Bohaterowie tej historii to mieszanka różnorodnych charakterów. Mamy tu do czynienia z dumnym dżentelmenem – panem Darcy, błyskotliwą Elżbietą, pełną dobroci i dziecinnej naiwności Jane, roztrzepaną i głupiutką Lidią, czy też panią Bennet – osobę o bardzo zmiennym humorze. Moje serce skradła Elżbieta i Darcy. Żałowałam, że w całej powieści nie było więcej scen z ich udziałem.

Historia ta ma niesamowity klimat. Napisana jest pięknym, choć dość prostym językiem, dlatego jestem zdania, że „Duma i uprzedzenie” to idealna propozycja dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z literaturą klasyczną.

Jestem zachwycona nowym wydaniem „Dumy i uprzedzenia” od Wydawnictwa MG. Ogromnie się cieszę, że wydawnictwo to, postanowiło wydać pozostałe powieści autorki.

„Duma i uprzedzenie” to nie tylko piękny romans. To historia, która pokazuje, że nie warto oceniać ludzi przez pryzmat opinii innych ludzi i wątpliwych pogłosek.

Moja ocena: 9/10

Klasyk nad klasyki. Książka, która zachwyca czytelników od ponad dwustu lat. Jest ciągle wydawana na nowo i nadal kręcone są nowe ekranizacje. Kto nie zna historii Elizabeth Bennet i pana Darcy?

Jest to jedna z piękniejszych historii o miłości. Napisana błyskotliwie i z humorem. Jane Austen była świetną obserwatorką ludzkich charakterów i miała ogromny pisarski talent. Co tu dużo mówić, nowa seria od wydawnictwa MG zachwyca. Ich wydania klasyków naprawdę warto mieć w swojej domowej biblioteczce. Oprócz pięknej okładki, druk w książce jest dobrej wielkości. Ilość tekstu na stronie też jest dobra więc książkę naprawdę czyta się łatwo. Może mało kto zwraca na to uwagę, ale moim zdaniem to dość istotna kwestia. I w tym wydaniu można to znaleźć. Dzięki temu można cieszyć się czytaną historią, a w przypadku „Dumy i uprzedzenia” jest czym. Tą powieść polecam każdemu.

"Duma i uprzedzenie" Jane Austen

W sąsiedztwie państwa Bennetów pojawia się majętny kawaler. Z racji tego, że Bennetowie mają na wydaniu pięć córek i troszczą się o dobra nabyte, postanawiają ożenić jedną z nich właśnie z bogatym gospodarzem. Bieg wydarzeniom nadaje bal, na którym pojawia się wyniosły pan Darcy...

"Duma i uprzedzenie" - czy jest ktoś, kto nie słyszał nigdy o tym tytule? Z pewnością nie. Powieść Jane Austen wrosła się w popkulturę na całego. Na jej fundamentach powstają rozmaite produkcje, filmy, seriale, retellingi. Można śmiało rzec, że jest to sztandarowa powieść światowej literatury, bez której wszystko wyglądałoby inaczej.

Jane Austen perfekcyjnie odmalowuje słowem obraz angielskiej prowincji w XIX wieku. Zagłębia się w zwyczaje ziemiańskie, przeróżne tradycje i obyczaje, z namaszczeniem opisuje każdy element, wkładając tym samym w niego więcej niż tylko zwykłe, nic nieznaczące starania. Mamy niepowtarzalną okazję do zapoznania się z codziennością i nietuzinkowymi zachowaniami przedstawicieli tej licznej w minionej epoce klasy społecznej. Autorka stworzyła opowieść niesamowicie barwną i bezbłędnie wprowadzającą czytelnika w klimat tamtych lat! Podczas lektury odkrywamy, że podróż w czasie jest możliwa, a my przenosimy się do świata sukien, wystawnych przyjęć, zagmatwanych miłości i namiętności.

Pierwsze skrzypce w "Dumie i uprzedzeniu" gra, rzecz jasna, wątek romantyczny. Wydaje się on banalny, przewidywalny i wręcz stereotypowe, jednak ma w sobie to "coś", co sprawia, że chcemy dalej podążać ścieżkami wytyczonymi przez Austen, odkrywać kolejne karty, które doprowadzają nas do satysfakcjonującego finału.

Nie była to przeprawa łatwa. Autorka posługuje się pięknym, lecz zawiłym i kwiecistym językiem, nieułatwiającym lektury. Dużo uwagi poświęca też na konstrukcję portretów psychologicznych wykreowanych postaci; mają one ogromny udział w całokształcie.

Podsumowując, jest to klasyk, który z pewnością warto poznać, mimo że wielu czytelnikom może nie przypaść do gustu. Jednakże Jane Austen w "Dumie i uprzedzeniu" przemyca pomiędzy wierszami niezapomnianego wiktoriańskiego ducha, moc emocji i uniesień, które są elementami tego dzieła wszech czasów! A do tego dochodzi jeszcze galeria barwnych, zapadających w pamięć postaci.

⭐6/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu MG.

Rodzina Bennetów mieszka na prowincji i zazwyczaj nie mają żadnych poważniejszych zmartwień- zazwyczaj, bowiem starsze dziewczęta weszły w odpowiedni wiek do zamążpójścia. Niestety, jak to na wsi bywa, odpowiednich kandydatów brak; szczególnie że pani Bennet szuka kogoś z odpowiednio wyższych sfer. Prawdziwym szczęściem dla niej okazuje się przyjazd do pobliskiego domostwa pewnego młodego mężczyzny ze znacznym majątkiem. W jego osobie widzi szansę na wydanie za mąż najstarszej córki. Wraz z paniczem przybywają także jego dwie siostry oraz przyjaciel, jeszcze majętniejszy kawaler.

Nie ma nic bardziej ekscytującego dla pani Bennet niż nawiązywanie znajomości, bale i marzenia o rychłym zamążpójściu córek. A ma ich aż pięć, więc powodów do zadowolenia ma pod dostatkiem. Liczy, że może przystojny kompan nowego sąsiada zainteresuje się drugą z kolei spośród jej córek, Elżbietą. Jednak... pan Darcy od początku daje się poznać jako gbur, zaś swą wyniosłością mógłby obdarować wszystkich przybyłych, a i tak sporo zostałoby dla niego. Elżbieta Bennet znienawidziła go od pierwszego spojrzenia, a dokładniej- pierwszego, przykrego komentarza w swoim kierunku. I choć dziewczyna nie jest przewrażliwiona na swoim punkcie, to uważa, że pan Darcy jest okropnie niemiły, a przy tym porażająco dumny. Zbyt dumny i pełen uprzedzeń.

Czy pierwsze wrażenie zawsze jest nieomylne?

Kto nie zna jeszcze Dumy i uprzedzenia, ten naprawdę ma jeszcze sporo do nadrobienia w temacie klasyki literatury światowej. Powieść zekranizowano, tak więc nie widzę żadnych przeszkód, by poznać tę specyficzną love story rodem z przełomu XVIII i XIX wieku. Ale do rzeczy; możliwość sięgnięcia po nowe wydanie owej historii wprawiło mnie w euforię- filmu jeszcze nie zdążyłam obejrzeć, ale książkę poznałam parę lat temu. I opcja odświeżenia sobie tej opowieści podziałała na mnie jak wizja zamążpójścia córki na panią Bennet.

Lubię sięgać po klasykę, ponieważ tamte czasy tak bardzo różnią się od naszych. Nie powiem, że są lepsze- w końcu kobiety stanowiły raczej piękną ozdobę dla męża, a małżeństwa najczęściej aranżowali rodzice, pragnący połączyć majątki pary młodej. Wiadomo jednak, że literatura upiększa pewne wydarzenia, tak więc dostajemy piękny obrazek dawnych lat. Duma i uprzedzenie to jednak nie tylko love story inna niż wszystkie, lecz także uniwersalna prawda, która powinna nam przyświecać po dziś dzień.

Jak już wspomniałam, Elżbieta Bennet poczuła dość silną awersję do pana Darcy'ego, a to za sprawą kilku jego przykrych komentarzy, uderzających zarówno w jej osobę, jak i jej bliskich. Miała słuszność; co prawda zdawała sobie sprawę ze śmieszności własnej matki i braku ogłady młodszych sióstr, jednak jak można kogoś sądzić, nie znając go dobrze? Nie mając pojęcia o tych wszystkich szczegółach z życia, które składają się na większą całość? Zresztą, rzecz ma się bardzo podobnie w odwrotnym ułożeniu- to fakt, że Darcy od razu emanuje uprzedzeniami, nie poznając bliżej towarzystwa, jednak nasza bohaterka robi dokładnie to samo względem niego. Jest w stanie uwierzyć każdemu, kto mówi o nim źle, znając sprawę tylko z punktu widzenia jednej strony. Mogę śmiało rzec, iż oboje są w tym temacie siebie warci.

Dlaczego to takie nietypowa historia miłosna? Ponieważ tutaj od początku nic nie jest oczywiste. Główna para bohaterów nie darzy się specjalnymi względami, a już na pewno nie można posądzać panienki Bennet o jakiekolwiek cieplejsze uczucia względem Darcy'ego. Aż miło się czyta, nie wiedząc, czy ta relacja ma szansę na rozwój. No i nie oszukujmy się, liczne mniej lub bardziej tragiczne dla rodziny wydarzenia także przyciągają naszą uwagę, nie pozwalając się nudzić ani przez sekundę. Psioczymy na zachowanie niektórych spośród rodziny Bennetów, a także na ludzi z ich otoczenia. Przedstawieni zostali w bardzo realistyczny sposób- oni i ich lepsze czy gorsze zachowania. Jak prawdziwi ludzie, pełni blasków i cieni.

Wierzę, że już od dawna znacie tę historię; jednak gdyby w jakiś sposób Wam umknęła, to teraz macie najlepszą sposobność do nadrobienia jej. Myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

Pomimo tego, że nie jestem wielką fanką romansów, to Duma i uprzedzenie zdecydowanie mnie przekonała. Czytanie jej zajęło mi dłużej niż się spodziewałam, ale dzięki temu mogłam się lepiej wczuć w emocje jakie mi towarzyszyły. Każda akcja według mnie została przedstawiona bardzo realistycznie, co kocham w książkach przez co się czułam, że jestem jedną z bohaterek. Nie chcę się za bardzo rozpisywać, ponieważ boję się, że napiszę coś co może kogoś nie zachęcić do przeczytania jej a jest tego warta. Tak czy siak polecam oraz zachęcam do zapoznania się z wspaniałą historią rodziny Bennet.

Dla państwa Bennetów nadszedł upragniona czas. Córki czas wydać za mąż, a jest ich pięć, więc wyzwanie będzie nie lada. I o ile dwie pierwsze z kolejności słyną z bystrości umysłu, inteligencji, niebywałych manier i dobrego serca o tyle pozostałe trzy reprezentują ich przeciwności. Problemem może być też zalezienie odpowiedniego kandydatów na mężów dla tych wytwornych dam, ale tu jeden problem może rozwiązać się sam. Wszak w granice hrabstwa sprowadza się młody, przystojny i zarazem bogaty młodzieniec.

Ja w romanse nie umiem, nie lubię. Z natury się przy tego typu lekturach nudzę, ale nie tutaj. I nie wiem od czego zacząć wychwalać tą powieść.

Z racji tego, że pierwsze wydanie datuje się na rok 1813 to wyobraźcie sobie język jakim została napisana książka. Pierwsze rozdziały szły mi ciężko, bo stylistyka jest wytworna, kunszt sam w sobie, ale kurcze ja nie jestem zwyczajna takich epickich zwrotów 🙈 ale jak już wtopiłam się literacko w ten XIX wiek, to wierzcie albo nie, ale książki nie chciałam odłożyć.

Dżentelmeni, damy, kapelusze, strojne suknie, wtorkowe bale i powozy. To wszytko pozwala się zatopić w fabule. Ale to wszystko jest mały pikuś, jeśliby wziąć pod uwagę, co tam się wyprawia. Uczuciowy galimatias. Niedomówienia, niedopowiedzenia, jeden trzepot rzęsami za mało albo za dużo może być odebrany jako nie takt.

Kolejna kwestia. Jakie charakterki mają te dziewczyny to ja nie wiem czy zazdrościć czy współczuć. Na najwięcej uwagi zasługują najstarsze siostry, niby tak podobne a zupełnie inne. I one jakby są tu pierwszoplanowe, ich perypetie, wybory i przemyślenia rozkładane są na czynniki.

Ale to wszystko jest nic. Ta książka to przepis na ,,jak pocisnąć komuś w wytwornym stylu" 😅wszyscy bohaterowie jadą sobie równo, docinają, ale z jaką, to wszytko odbywa się, klasą🙈nawet wssytkich sąsiadów można obrobić w arystokratycznym, dystyngowanym i ekskluzywnym stylu🤣

Jestem pod wrażeniem, doprawdy🤭nie sposób zauważyć jak wybrzmiewa wątek obyczajowo-społeczny. Małżeństwo to było życiowe być albo nie być. Szczęśliwą? To w drugiej albo i trzeciej kolejności. Poważaną czy szanowaną? No też ważne. Ale bogatą! A jakże, to czesto było stawiane na piedestale przy wyborze przyszłego męża tudzież żony.

Ja nie wiem nawet jak wyrazić zachwyt nad ta lekturą, ale wierzcie, że warto się nad nią pochylić📚

Niesamowita powieść, pełna niezykłego klimatu XIX wiecznej Anglii😍

Chyba nigdy nie zdarzyło mi się ocenić książki 10/10 a już na pewno nie romans, ale tutaj jestem w stanie przyznać najwyższą ocenę!

Czy ktoś z Was miałby ochotę wybrać się choć na kilka godzin na angielską prowincję na przełomie XVIII i XIX wieku? Pochodzić w długich wytwornych sukniach, spacerować po zawiłych korytarzach zamków, planować bale i obmyślać intrygi małżeńskie? Może jeszcze napić się dobrej angielskiej herbaty z filiżanki z prawdziwej porcelany, być obiektem westchnień młodych, przystojnych mężczyzn i prowadzić z nimi rozmowy? Rozmowy, których przekaz byłby nieoczywisty, które musiałyby być dopełnione ukradkowymi spojrzeniami? A wszędzie wokół dobre maniery, klasa i elegancja…

Dobrze, że takie podróże nic nie kosztują i każdy może się w nie wybrać … Wystarczy chwycić do ręki przepiękną książkę „Duma i uprzedzenie” Jane Austen od Wydawnictwa Świat Książki i zanurzyć się jej lekturze…

Historia dotyczy niespecjalnie zamożnych państwa Bennetów, którzy chcieliby wydać za mąż pięć dorosłych córek. Jednak mieszkanie na prowincji zupełnie im tego nie ułatwia – znalezienie odpowiedniego kandydata jest nie lada wyzwaniem. Wkrótce do sąsiedniej posiadłości ma sprowadzić się atrakcyjny i majętny młody człowiek Charles Bingley wraz ze swoimi siostrami, szwagrem i Panem Darcym….

Bardzo serdecznie polecam tę pełną poczucia humoru ale też wzruszającą powieść, gdzie bohaterowie zupełnie różni wzburzają ogromne emocje. I choć to typowy romans, którego lektura roztacza różne odcienie miłości warto się w niego zanurzyć i poczuć ekscytację. A zakończenie, choć jest - co tu dużo mówić, dość przewidywalne nie zabiera przyjemności z jego przeczytania…

Genialny romans przenoszący w czasie do XIX wieku. Po przeczytanie nie dziwię się, że jest to klasyk literatury. Świetna książka, wciągnęłam się od razu i bardzo przeżywałam jakbym to ja była główną bohaterką. Według mnie Jane Austen świetnie ukazała Elizabeth Bennet jako kobietę dość niezależną, mającą swoje zdanie jak na tamte czasy. Powieść skupia się na relacji panny Bennet i pana Darcy'ego, który nie jest łatwą w obcowaniu osobą, ponieważ patrzy na wszystkich z góry. Ich historia jest pełna emocji, a styl pisania autorki bardzo dobrze to podkreśla.

"Duma i uprzedzenie" zdecydowanie zalicza się do jednej z moich ulubionych książek.

Jane Austen w zachwycający sposób ukazała losy sióstr Bennet i tego jak radzić sobie muszą w świecie gdzie liczy się dobre pochodzenie. Historia skupiała się głównie na relacji między Elizabeth i Pana Darcy'ego. Jest ona mocno skomplikowana. Początkowo czują do siebie silnie negatywne odczucia, ale z czasem okazuje się, że wszystko potoczy się inaczej. Jednakże, duma Elizabeth nie pozwala jej na przyznanie się sama przed sobą do tych uczuć po krzywdzących słowach mężczyzny z ich pierwszego spotkania. Przed nimi ciężka droga pełna silnych emocji i krzywdzących stereotypów. Jednakże, pamiętajmy o tym, że miłość jest najsilniejszym uczuciem.

Gdy tylko pierwszy raz sięgnęłam po tę historię od razu się zachwyciłam. Styl autorki jest cudowny. Jeden z lepszych z jakimi się spotkałam. Nie ma co się dziwić, że jest to klasyk literatury. Kreacja postaci także sprawia, że odczuwamy wszystko razem z nimi. Czułam się jakby wszystkie ich emocje były moimi. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście to naprawdę polecam po nią sięgnąć.

Arcydzieło! Majstersztyk, cudo, perełka, skarb. Kocham "Dumę i uprzedzenie" i tak strasznie żałuję, że Jane Austen nie podpisze mi mojego egzemplarzu... Jestem pewna, że każdy kto czytał, tak samo jak ja ubóstwia pierwsze zdanie.

"Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu, a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony."

Muszę przyznać, że pierwsze strony były po prostu nieciekawe. Zastanawiałam się czy cała książka kręci się wokół jednego tematu - wyjścia za mąż? Ale czytałam dalej. Do pana Darcy'ego poczułam ogromną sympatię, odkąd tylko się pojawił. To pewnie przez moją skłonność do uwielbiania negatywnych bohaterów. Całe towarzystwo stwierdziło, że go nie lubi, gdyż zachowuje się dumnie, jakby był lepszy od nich wszystkich.

Uznanie "Dumy i uprzedzenia" za romans byłoby ogromnym błędem. Wątek zamążpójścia jest wysunięty na pierwszy plan, ale powieść ukazuje realia XVIII/XIX Anglii. Co dla ludzi w tamtych czasach było ważne, jak spędzali czas, etykietę i arystokrację. Chociaż to i tak nie jest głównym przesłaniem "Dumy i uprzedzenia". Autorka pokazała jak mylne jest pierwsze wrażenie, że tylko szczera rozmowa może pokazać nam jaki człowiek jest naprawdę. Dwuznaczność tytułu według mnie było świetnym pomysłem. Metaforyczne odniesienie do głównych bohaterów w ten sposób sprawiło tylko, że jeszcze bardziej zachwycam się dziełem Jane Austen. Aby lepiej to zrozumieć musicie przeczytać tę książkę, nic innego wam doradzić nie mogę.

Powieść po raz pierwszy została wydana w 1813 roku, do tej pory cieszy się wielką popularnością na całym świecie. Ja miałam przyjemność zapoznać się z najnowszym przekładem, który wyszedł spod pióra p. Doroty Sadowskiej i towarzyszył mi przez ostatnie kilka dni.

"Duma i uprzedzenie" to dość zabawna opowieść o małżeństwie Bennet, ich pięciu córkach, szukających mężów, przystojnym panu Bingleyu i wyniosłym panu Darcym oraz ciekawie opisanej i wytłumaczonej atmosferze życia średnich i wyższych sfer w epoce wiktoriańskiej.

Cała historia została okraszona subtelnym angielskim humorem, bardziej lub mniej błyskotliwymi dialogami (w zależności od postaci, które akurat przebywają w swoim towarzystwie) oraz olbrzymią ilością przypisów, w których pani Sadowska częstuje nas niezwykle ciekawymi detalami z epoki, pokazując i tłumacząc, jak wyglądało codzienne życie, obyczajowość i normy społeczne w osiemnastym wieku.

Przyznać jednak muszę, że momentami dość ciężko mi się czytało.

Nie wiem, czy zależy to od tłumaczenia, czy po prostu stylu samej autorki. Nie mam niestety porównania, bo jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jane Austen.

Akcja nie goni na złamanie karku, momentami staje się wręcz nużąca, ale zdarza się kilka ciekawych zwrotów. Można się momentami szczerze ubawić, ale na wielkie wzruszenia raczej nie można liczyć.

Bohaterowie to ciekawa mieszanka różnorakich charakterów. Niektóre postacie są niezwykle infantylne, wręcz groteskowe, bardzo irytujące. Do innych można poczuć nawet sympatię.

Przyjemne w odbiorze opisy architektury i całego otoczenia, pozwalają "przenieść" się do czasów dziewiętnastowiecznej Anglii i poczuć ten specyficzny klimat.

Czy polecam?

Polecam. Możemy się przekonać, że pierwsze wrażenie często bywa mylące, a dłuższa znajomość może diametralnie zmienić spostrzeganie drugiej osoby.

POLECAM...

Akcja książki toczy się w Anglii w XIX wieku. Historia dotyczy niezbyt zamożnej rodziny Państwa Bennet, którzy mają pięć córek. Niestety nadszedł czas by te dziewczęta wydać za mąż, więc trzeba im znaleźć odpowiednich mężów. Nadarza się ku temu idealna okazja gdyż posiadłość po sąsiedzku dzierżawić będzie pewien młody, przystojny i bogaty mężczyzna.

Najstarsza z córek państwa Bennet, zakochuje się ze wzajemnością w szanowanym i zamężnym młodzieńcu. Jednak ta miłość jest tłem do znajomości między Lizzy a Panem Darcy. Ten oto mężczyzna jest mało rozmowny, nietowarzyski lecz ma w sobie coś interesującego.

Bardzo romantyczna książka. Ukazuje realia Anglii na przełomie XVIII – XIX wieku. Czytałam tą historię z zapartym tchem, wywołuje sprzeczne emocje: złość i ekscytację, smutek z rozbawieniem, co jest wspaniałe w tej powieści. Jest to klasyk godny polecenia, który powinien przeczytać każdy.