Dogonić marzenia

„Wystarczy jeden krok i depresja otoczy panią jak pajęczyna”.

Magda ma dwadzieścia osiem lat, niedawno przeprowadziła się do Wrocławia. Właśnie podjęła nową pracę w dużej korporacji, na której bardzo jej zależy. Chcąc zyskać w oczach przełożonych, bez reszty zatraca się w nowych obowiązkach. Nadgodziny, zabieranie pracy do domu, presja, do tego dochodzi wyjątkowo nieprzyjemna, wręcz toksyczna szefowa. Na efekty takiej harówki nie trzeba długo czekać. Jej przeciążony umysł i ciało zaczynają się buntować. Wyniku omdlenia zostaje zabrana do szpitala, tam poznaje Danutę. Szybko między nimi nawiązuje się nić porozumienia. Dorota w swoim życiu bardzo dużo przeszła, szczera rozmowa uświadamia Magdzie, że droga, którą obrała do niczego dobrego jej nie zaprowadzi. W końcu Magda dostrzega to, czego do tej pory nie widziała, a w wyniku, czego znalazła się w szpitalu. Magda podejmuje jedyne dla siebie słuszne decyzje, zmienia pracę, otwiera się nowe, a przypadkowo poznany mężczyzna wzbudza w niej ciepłe uczucia.

Niewielkich rozmiarów książka a niesie ogromny, wartościowy przekaz. Akcja toczy się niespiesznie, niesie emocje. Muszę przyznać, że Magda swoim postępowaniem, ciągłym narzekaniem, brakiem zdecydowania wzbudzała we mnie sporą irytację. Za to pani Danusia to taki ciepły promyk nadziei. Życie w biegu, w ciągłym pośpiechu, ślepa pogoń za karierą, próba sprostania wygórowanym ambicjom, nigdy nie kończy się dobrze. Coś w końcu musi pęknąć. Warto zawalczyć o siebie, swoje marzenia, pasje. Nasza bierność do niczego nie prowadzi, warto być optymistą. Chociaż nie zawsze jest to łatwe, czasami życie bywa zbyt przytłaczające. Opowieść z pozoru wydaje się być lekką, autorka przemyca w niej wiele mądrości życiowych. Dobre przyjazne rady, serdeczna przyjaźń, taka, która wie, kiedy wysłuchać przytaknąć i kiedy odpowiednia wstrząsnąć.

Ciepła, przyjemna, subtelnie napisana opowieść. Wyraźnie ukazuje, że w życiu zawsze trzeba mieć nadzieję. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, daje do myślenia. Tatiasza i jej książki :)

"Dogonić marzenia" to najnowsza propozycja Małgorzaty Tarczyńskej.

Magda pracuje w dużej korporacji, jednak stres związany z pracą i ciągłe spięcia ze swoją szefową powoduje, że dziewczyna trafia w końcu do szpitala. Tam poznaje dobrą duszę o imieniu Danusia, która pomaga dziewczynie otworzyć oczy na parę spraw i wspiera ją życiowych dylematach. Na dodatek Magda spotyka tajemniczego mężczyznę, w którym zakochuje się po uszy, ale tak jak szybko i niespodziewanie pojawił się jej w życiu, tak szybko znika. Czy ich drogi skrzyżują się po raz drugi? Czasem nic nie dzieje się bez przyczyny. Wystarczy tylko wierzyć w przeznaczenie...

"Dogonić marzenia" to krótka opowieść o miłości i marzeniach. Książka ma ważny przekaz: uświadamia, że czasem trzeba postawić wszystko na jedną kartę i podążać za swoimi marzeniami. Nie można bać się zmian, czasem warto zaryzykować i wygrać swoje marzenia, życie czy miłość. W samej historii mamy zawarte wiele życiowych mądrości i to mnie w niej urzekło. Powinniśmy doceniać codzienne drobiazgi, bo często zdarza się tak, że nie doceniamy tego, co mamy na wyciągnięciu ręki. Dopiero, Miła i lekka pozycja, a przy tym niedługa - idealna na krótką odskocznie od innego gatunku.

Magda jest młodą kobietą pracującą w dużej korporacji. Niestety atmosfera w pracy nie jest tak, jak być powinna, a ona mimo wielkich starań, jest ciągle upominana, że coś robi źle. W pewnym momencie jej organizm odmawia posłuszeństwa, a ona mdleje i trafia do szpitala. Wtedy jeszcze nie wie, że kobieta tam poznana otworzy jej oczy i pomoże odmienić cały jej świat. Czy Magda postawi się szefowi? Czy odejdzie z pracy? Jak potoczą się jej losy?

Książka jest cieniutka, ma tylko nieco ponad 100 stron. Historia Magdy mnie się podobała. To realistyczna opowieść o życiu, jakie wiedzie niejeden z nas, całkowicie oddany pracy, bojący się odezwać, aby jej nie stracić. To historia o zmianach, ciężkich, a jednocześnie niezbędnych, aby móc być szczęśliwy i nie wykończyć się psychicznie i fizycznie.....

Cała recenzja na moim blogu - [Adres usunięty]

Po ostatnim kryminalnym maratonie, dla relaksu postanowiłam sięgnąć po książkę obyczajową, wybór padł na "Dogonić marzenia"- króciutką opowieść o marzeniach, sile przyjaźni i uczuciach, które spadają na człowieka niczym grom z jasnego nieba.

To jedna z tych książek, która da chwilę oddechu, ale także podniesie na duchu- pokaże, że zmiana może być dobra i pozytywna, choć początkowo się jej bardzo boimy i nie wiemy, co na nas wtedy czeka.

Pomysł na fabułę odważny i bardzo ciekawy, mało jest powieści dotykających tak ważnego tematu, jakim jest mobbing czy wypalenie zawodowe... jednak w moim odczuciu autorka zepchnęła je na dalszy plan i przez to straciły dość dużo na swej ważności...

Autorka stworzyła również piękną prawdziwą przyjaźń, która wesprze, ale również potrząśnie człowiekiem kiedy zajdzie taka potrzeba. Postać Danuty zdecydowanie skradła moje serce, przyznam, że chciałabym spotkać na swojej drodze taką niesamowitą, wręcz magiczną osobę...

Moją ciekawość bardzo rozbudził wątek nieznajomego znad rzeki, cały czas zastanawiałam się, jak skończy się ta historia. Wprawdzie droga do kolejnego spotkania okazała się kręta i długa, ale tylko potwierdziła to, o czym zawsze mówię... jeśli ktoś lub coś jest nam przeznaczone, prędzej czy później stanie na naszej drodze...

Książkę czyta się niezwykle szybko, lekki styl autorki, przystępny język i objętość tylko temu sprzyjają. Łatwo się wczuć w postacie i zrozumieć ich emocje oraz nie zawsze łatwe wybory. Da się ich polubić, choć niekiedy ich niezdecydowanie i niechęć do zmian mogą irytować. Mam tu na myśli zdecydowanie główną bohaterkę.

Czy polecam?

Polecam.

Powieść może nie zaskakuje w niespodziewanych momentach, akcja toczy się wolno i jednostajnie, ale całość to niezwykle ciepła, klimatyczna historia, którą przeczytacie jednym tchem, a przy okazji pochylicie się w refleksji nad własnymi marzeniami.

POLECAM...

Dwudziestoośmioletnia Magdalena Gajek działa niczym chomik. Zapracowana i ciągle w biegu. W pogoni za ... no właśnie za czym? Gotówką? Pracą? Statusem społecznym? Taki bieg korporacyjny w końcu musi mieć kryzys. I Magda tego doświadcza. Mdleje w pracy i trafia do szpitala. Tu poznaje Danutę, której historia jest łudząco podobna do jej. A dodatkowo los stawia jest tajemniczego Pawła. Czy Magda zwolni bieg? Kim jest Paweł? Na co zdecyduje się główna bohaterka? Czy odważy się sięgnąć po marzenia? Czy dogoni je zanim ulecą zbyt wysoko, by je chwycić?

Książka zaciekawiła mnie opisem a zaintrygował aparat na okładce. No bo co ma wspólnego ON z pracą w korporacji? Od samego początku byłam zaskoczona postępowaniem głównej bohaterki. Tego jak wygląda jej życie i jak złudne szczęście może dawać praca. To przyzwyczajenie do tego kołowrotka. Do natłoku i nadmiaru zajęć oraz nerwowości. Taka praca bywa destrukcyjna. I o tym właśnie jest ta książka. O pracy, która tak na prawdę szczęścia nie daje. Bo prawdziwe szczęście to coś innego niż stabilność finansowa i myśli ciągle skierowane ku niej. No bo gdzie czas na marzenia? Na życie prywatne? Na realizowanie pasji oraz odnalezienie spokoju i ... miłości? Kontrast między tym wszystkim został tutaj fajnie zaznaczony. Dogłębnie przeanalizowany. Tym bardziej, że Magda do pracy w korporacji w moim odczuciu w ogóle się nie nadawała. Romantyczna dusza, która piękno świata odkrywa na każdym kroku. Lękliwa, niepewna i nie do końca zdecydowana. Właśnie tu widać, jaką karą była dla niej ta korporacja. I jak mocno odbiło się to na jej zdrowiu. Choć mam spory niedosyt. Lepiej w moim odczuciu wyglądałby fakt, gdyby na przykład pojawiła się jakaś retrospekcja, jakiś urywek z przeszłości jak dokładnie wyglądał Magdy dzień w biurze. Pokreśliłoby to większą rozbieżność. Bardzo ucieszył mnie fakt, że do historii dołączyła Danuta. Kobieta, której przeszłość jest łudząco podobna do życia Magdy. Fajna, pomocna i wesoła osoba. Taka przyjacielska z wrażliwą duszą. Choć tak na prawdę nie ma tu nic o tym kim jest, czy ma rodzinę,... Ma pomóc Magdzie i to czyni. Ale to taka osoba widmo. Ogromną zagadką była natomiast męska postać, która pojawiła się tutaj na chwilę. Na minutkę i ekspresowo zakorzeniła się w umyśle głównej bohaterki. Byłam ogromnie ciekawa kim jest i jaka będzie jego rola w tej historii. I tu była fajnie prowadzona historia, wręcz coś ciekawego zaczęło się dziać. Aczkolwiek i tu mam pewne zastrzeżenia. Zbyt skąpo. Akcja może nie gnała niczym rozpędzony wagonik górski ale i tak dostarczyła mi pewnych emocji i wrażeń. Finisz może także nie był zaskoczeniem ale innego nie przewidywałam. Właśnie takie tutaj pasuje, nie inne.

Autorka stworzyła historię pełną nadziei. Pokazała jak niewłaściwa praca może wpłynąć na człowieka. Jak ważne są marzenia i własne szczęście. Pogoń za marzeniami i rodzaj wykonywanej pracy powinny iść w parze, by życie było takie jakie chcemy. By dawało radość i szczęście a nie stres czy strach. Warto zdobyć się odwagę i zaryzykować. Wszystkie te dylematy zostały opisane fajnym stylem. Książka może nie jest zbyt gruba ale znalazło się w niej to, co powinien zobaczyć czytelnik jeśli chodzi o pogoń za marzeniami i szczęście. Mimo, że w moim odczuciu potencjał nie został w stu procentach wykorzystany. Pomysł na fabułę i kolejne wydarzenia fajne. Trafnie połączone ale zbyt mało tego wszystkiego było. Nie zdążyłam dogłębnie poznać bohaterów i ich historii. Tego kim byli oraz jacy byli. Ten mały kawałek historii głównej bohaterki nie dał mi bowiem odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania. To historia ukazująca walkę o marzenia. Dająca nadzieję i potwierdzająca to, że warto zaryzykować. Bo kto nie ryzykuje ten nie ma. Po części książka zmusza do refleksji nad własnym życiem. By przystanąć i się zastanowić, czy to jest takie życie jakie chcemy mieć czy może to czas na zmiany. Jeśli lubicie takie historie, to myślę że powinna Wam się spodobać ta pozycja.