Diuna. Kroniki Diuny. Tom 1. Wydanie filmowe

"Diuna" autorstwa Franka Herberta to pozycja, której nikomu już przedstawiać nie trzeba - za sprawą niedawno nakręconego filmu w reżyserii Denisa Villeneuve'a, powieść na nowo zyskała rozgłos i aktualnie przeżywa swoją drugą młodość. Ta fala popularności wcale mnie nie dziwi - "Diuna" to książka fascynująca, pobudzająca wyobraźnię i wciągająca w swoje macki do tego stopnia, że przez kilka dni myślałem tylko i wyłącznie o niej. Autorowi udało się stworzyć historię, która mimo, że należąca do gatunku sci - fi, jest wiarygodna i porusza ważne kwestie - zarówno światopoglądowe, jak i społeczne. Bohaterowie wykreowani przez Herberta to sylwetki iście fascynujące, których losy śledzimy z zaciekawieniem (zwłaszcza nasz protagonista Paul). Dawno żadna książka aż do tego stopnia mnie nie poruszyła i mogę ją polecić z czystym sumieniem - warto przekonać się na własnej skórze, "o co ten cały szum".

Mój chłopak uwielbia książki o tematyce fantasy. Ostatnio zdał egzamin na prawo jazdy i stwierdziłam, że zakupie mu z tej okazji jakiś ciekawy tytuł. Nasz wspólny znajomy polecił mi doskonała w jego opinii książkę "Diuna. Kroniki Diuny" Wybór okazał się niezwykle trafiony. Mój chłopak jest zachwycony upominkiem. Zabrał się od razu za lekturę i stwierdził, że dawno nie czytał tak fascynującej powieści. Niezwykle ciekawa fabuła, charakterne postacie oraz wciągające i niesamowite przygody głównych bohaterów, Zachwycona pozytywną opinią, sama sięgnęłam po książkę i podzielam jego zdanie. Rewelacja. Polecam wszystkim fanom gatunku.

Nie przepadam na co dzień za fantastyką, ale ta seria jest całkiem inna niż te powieści fantasy, które znałam do tej pory. Książka wciągnęła mnie od samego początku, tak bardzo, że nie mogłam oderwać się od lektury. Udało mi się ją przeczytać w przeciągu dwóch dni, a przecież nie jest to cienka lektura. Duże wrażenie zrobiło na mnie uniwersum, jakie zostało wymyślone przez autora. Tak naprawdę niczego tam nie brakowało, bohaterowie byli świetnie wykreowani, a świat rozbudowany do granic możliwości. Jeśli wiec lubicie tego typu klasyki, to koniecznie dajcie szansę tej lekturze, bo naprawdę warto.

Powiem wam, że rozmiar książki mnie przeraził. Ale już po pierwszych stronach, nie mogłam oderwać się od lektury, od początku człowiek mu się skupić, aby zapamiętać zależności, nazwy i bohaterów, ale później to mocno owocuje. Już po kilknastu stronach dowiaduje się o zasadzce. Ale nie jest ona tak prędko ujawniona przed księciem Leto, co tylko potęguje zaciekawienie co będzie dalej. Charyzmatyczna postać Paula, bardzo ciekawi a autor dozuje jego coraz bardziej znaczącą rolę. Czyta się cała ta część na prawdę z zapartym tchem i wyczekiwaniem co się wydarzy dalej.

Gdy Paul, przechodzi próbę, w matce wielebnej rodzi się nadzieja, że może ON być długo wyczekiwanym Kwisatz Haderach, który ma się pojawić pewnego dnia i dzięki serum ma poznać swoje wewnętrzne widzenie.

Paul i dwór jego ojca przenosi się na Arrakis.

Dla każdego ta podróż jest wielkim wyzwaniem.

Już po samym przyjeździe matka Paula, doświadcza nieopisanego spotkania z fremeńską ochmistrzynią, która po próbie nazywa Jessice, Tą Jedyną.

Następnie Paul ratuje sobie i ochmistrzynie, kiedy grot- gończyk, zabójcza broń, próbuje go zabić, sterowana przez zdrajcę. Dzięki ukrytej wiadomości od innej Bene Gesserit, Jessica, dowiaduje się, że zamach przeprowadził, ktoś z zaufanych ludzi.

Najpierw każdy podchodzi do nowego władcy z dystansem, jednak zarówno Leto jak i jego rodzina szybko przypadają do gustu rdzennym mieszkańcom. W wielu przypadkach sympatię potęguje legenda krążąca wśród diunian.

Nawet surowy król Leto, znajduje miejsce w sercach mieszkańców. Niestety relacja z prawie najbliższym człowiekiem okazuje się fałszywa. Oddanie Diuny pod panowanie księcia Leto jest pułapką.

Na szczęście inteligentny syn Paul nie daje za wygraną. Dzięki swojemu szkoleniu i wsparciu mieszkańców Arrakis walczy o tron. Czy przeciwności losu obudzą w chłopcu niezwyciężoną siłę? Jak potoczą się losy jego prawdziwych i fałszywych przyjaciół?

"Diuna" u mnie zagościła całkiem niedawno, bo okazało się, że wrócił czas, gdy sięgam z ogromną chęcią po powieści science-fiction i fantasy. Zakupiłam pierwszy tom, z założeniem, że chapnę całą serię jeśli okaże się dobry, a w połowie czytania wiedziałam już, że tak będzie i co lepsze, od Wydawnictwa Rebis przyjechała do mnie z okładką filmową, która niezwykle mi się podoba. Jest klimatyczna i oddaje to, co można znaleźć w środku. Czy przepadłam w tę serię?

Wraz z ekranizacjami wiele osób postanawia najpierw sięgnąć po książki. Ze mną w zasadzie często jest tak samo, choć nie lubię skończyć czytać i od razu iść oglądać. Jeśli jednak mija nieco czasu i wtedy czerpię większą przyjemność z ekranizacji, to jestem na tak! Z tego samego powodu jeszcze nie była w kinie na Diunie... tylko czy faktycznie jest godna uwagi?

Pierwszy to jest potężny. Dosłownie. Niemal 800 stron wcale nie za wielką czcionką i od razu czuć, że trzeba się skupić, bo później może być ciężko się odnaleźć. Poznajemy głównego bohatera od razu, a jest nim Paul. Chłopakowi przyszło walczyć na pustyni po tym jak stracił ojca. Nie jest lekko, bo jednak wody brakuje, a do tego skwar, ogromne robale i w zasadzie niekończąca się walka o przetrwanie. Na tytułowej Diunie istnieje coś takiego, jak melanż. Jest to przyprawa, która charakteryzuje się dziwnymi właściwościami... i tylko tam można ją zdobyć, a wielu jest chętnych. Co z Diuną wspólnego ma Paul? A no, staje na jej czele, a raczej na czele rdzennych jej mieszkańców, zasiada na tronie... co dalej? Musicie sprawdzić sami!

Ta powieść, a raczej cała seria, jest ponadczasowa. Pewnie wiele osób jeśli nie czytało, a tylko oglądało to powie, ale tak to już jest ze sporą częścią dzieł z gatunku sci-fi. Tutaj mamy wizję przyszłości, a napisaną wiele lat temu. Myślę, że jest nadal bardzo aktualna i może siać w głowach zamęt, niepokój, a nawet powodować, że pojawią się w umysłach wizje chociażby braku wody. Nie jesteśmy tak dalecy od tego, prawda?

W tego typu książkach, podczas czytania, ważne są postacie, bo każda ma nietypowe imię i tak samo jest ze światem, który jest nam obcy i dopiero autor otwiera przed nami jego wrota. Winszuję Herbertowi stworzenia tak świetnie świata, w który podczas czytania wpadłam i uderzyłam o twarde podłoże. Śledzenie losów Paula było wręcz fascynujące. Chłopak choć po wielkiej stracie, wstał i postanowił, że się nie poddadzą.

I na koniec o klimacie. No kurczę, uwielbiam post apokaliptyczne historie, te właśnie sci-fi, zapowiadające okropną przyszłość, którą sami jako ludzie sobie mamy stworzyć. Uwielbiam też światy, kosmos, przestrzenie nie tylko te ziemskie, ale podróże na planety inne niż nam znane, łamanie w wyobraźni praw fizyki. Żałuję, że Diunę poznałam dopiero teraz, ale już wiem, że na półce będzie stała cała seria...

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Rebis.

Powieść Diuna jest spełnieniem najbardziej rozmaitych snów z najbardziej urozmaiconą fabułą i najbardziej rozwiniętymi postaciami. Ich oczywiście nie poznajemy do razu, tylko w miarę jak czytamy pojawiają się niczym grom z jasnego nieba, ukazując nam swą wyjątkowość. Posiadają niezwykły rozum, choć nie wszyscy, wspaniałą postawę i charakter, którego w żaden sposób nie można przewidzieć. Czytałam już ją w formie graficznej, jednak największej wyjątkowości dodaje jej właśnie forma zwykłej powieści. Już nie wspominając o okładce, która bardzo mi się podoba. Sama książka jest dość gruba, bo spisana na 777 stronach, aczkolwiek druczek nie jest malutki. Wydrukowana na żółtych stronach jest przejrzysta i taka cenna. W środku zawiera mapę, dzięki czemu możemy śledzić podróż naszych postaci. Napisana została bardzo dawno temu, chyba na przełomie lat sześćdziesiątych, a cokolwiek w niej zawarte jest spisane nie tylko w sposób zrozumiały, ale i ponadczasowy. Jest mądra, pouczająca i ostrzegająca nas przed pewnymi zachowaniami. Jej bohaterzy są inteligentni, którzy potrafią grać na zawołanie i robią to bardzo autentycznie. Wspaniała fantastyka, która będzie trwała tak długo, póki ludzie pamiętać będą o Harrym Potterze.

Wspaniale skonstruowana fabuła, która nie tyle wciąga, co bardzo ciekawi. Zdania praktycznie nigdy nie kończą się w sposób oczywisty. Zawsze pozostaje jakieś ale, które będzie nas ciągnęło dalej i dalej. Czytając ją pobudzamy swoją wyobraźnię, rozbudzamy kreatywność i zaczynamy wierzyć w rzeczy, czy też moce, które sami możemy nabyć. Ona pokazuje nam, że nie ma czegoś takiego jak niemoc. Wszystko możemy osiągnąć, tylko trzeba być tego pewnym. Uświadomi wam, że każdy z nas jest wyjątkowy.

Zadziwiły mnie postacie, które jak tylko zaczęłam lubić, prawie natychmiast ginęły. Jakby przygotowując mnie na to, że w życiu nie można do niczego i nikogo się przyzwyczajać. Można ich podzielić na pustych i pełnych, co odnoszę do ich zachowań. Opowieść szaleje od początku do końca. Nie ma czasu na było, bo zaraz jest teraz:-)

Kto z was kojarzy wydawnictwo Phantom International? To właśnie to wydawnictwo wypuściło całą serię książek o niegościnnej planecie, która skrywała pewien sekret. To niemalże pierwsze science fiction, które przeczytałem i na długo zapadło mi w pamięci. Gdy o wspomnianym wydawnictwie nikt już prawie nie pamiętał, wydawnictwo Rebis wznowiło serię w ekskluzywnym wydaniu, z genialnymi rysunkami Siudmaka, a całkiem niedawno dla mniej wybrednych czytelników – wydanie w miękkiej oprawie. Jednak treść nadal jest doskonała.

O książce możemy przeczytać, że:

Arrakis, zwana Diuną, to jedyne we wszechświecie źródło melanżu. Z rozkazu Padyszacha Imperatora planetę przejmują Atrydzi, zaciekli wrogowie władających nią dotychczas Harkonnenów. Zwycięstwo księcia Leto Atrydy jest jednak pozorne – przejęcie planety ukartowano. W odpowiedzi na atak Imperium i Harkonnenów dziedzic rodu Atrydów Paul staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny i sięga po imperialny tron.

Podsumowując.

Diuna to powieść którą się albo kocha albo nienawidzi. Science fiction czystej wody, zabierające nas na wyprawę na planetę, gdzie historia – można rzec – potoczyła się inaczej i wciąż tkwi na innym poziomie rozwoju – bliskim, a jednocześnie dalekim. Doskonały przykład dzieła które czyta się od deski do deski i na długo zostaje w pamięci. Dla mnie numer jeden w fantastyce. Mogę tylko polecić całość cyklu. A nowe wydanie nawiązuje okładką do filmu, który właśnie trafił do kin i może przywróci moją wiarę w ekranizację naprawdę zacnych dzieł. Zobaczymy, niemniej książki warto poznać

Ta powieść naprawdę bardzo przypadła mi do gustu. Chociaż ta klasyka science-fiction nie należy do "łatwych" książek, które można przeczytać w jeden wieczór, potrafi niesamowicie wciągnąć czytelnika w opisany świat i zmusić go do wysiłku umysłowego i refleksji, co jest dla mnie wielkim atutem. Na szczególną uwagę zasługuje także kreacja bohaterów, do których nastawienie czytelnika może się diametralnie zmienić z biegiem czytania. Akcja fabuły budowana jest powoli, autor wplótł także wątki religijne oraz polityczne, co niektórych może zniechęcić do lektury, jednakże według mnie zdecydowanie warto sięgnąć po ten pierwszy tom "Kronik Diuny".

Obawiałam się tej książki ze względu na ekranizację, która delikatnie rzecz ujmując nie porwała mnie i była ciężka do strawienia. Jednak ze względu na to, że to klasyka literatury science-fiction, musiałam spróbować. Tak miło mnie autor zaskoczył. Owszem na początku było ciężko, książka dla tych którzy nie poddają się po pierwszych wersach. Historia dość skomplikowana ale według mnie to duży plus, bo jest nad czym się zastanawiać. Nie jest to lekka lektura dla każdego. Mnie naprawdę wciągnęła i z przyjemnością pochłaniałam kolejne strony. Świat pięknie rozbudowany i opisany, chociaż momentami zbyt dokładnie. Chociaż dzięki temu naprawdę można sobie wyobrazić jak wygląda świat Diuny.

"Diuna" autorstwa Franka Herberta to powieść, po którą z pewnością warto, a nawet trzeba sięgnąć. Pierwszy tom epickiej sagi opowiadającej o: zdradzie, miłości, honorze, chęci zemsty, stracie oraz o tym, że każda władza deprawuje nawet najbardziej szlachetne osoby, stał się autentycznie jedną z moich ulubionych książek. Gorąco polecam "Diunę" każdemu, bowiem każdy czytelnik, bądź czytelniczka odnajdzie w niej nie tylko: doskonałych bohaterów, genialne intrygi, świetne dialogi oraz wciągającą fabułę, ale również pewne uniwersalne prawdy i wartości, które wciąż są aktualne. Gorąco polecam ten tytuł.

Nie czytam za często literatury fantasy, gdyż nie jest to mój ulubiony gatunek. Na ogół tego typu powieści są dla mnie zbyt ciężkie i trzeba się przy nich mocno angażować, a ja podczas czytania potrzebuję po prostu się zrelaksować. Jednak w przypadku tej lektury jest całkiem inaczej. Czyta się ją naprawdę przyjemnie i dość szybko. Szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę objętość książki, która przekracza siedemset stron. Ta pozycja wciąga niemal od samego początku, tak bardzo, że nie mogłem oderwać się nawet na moment. Jeśli więc szukacie świetnie napisanej, klasycznej powieści fantastycznej, to jest ona właśnie dla Was.

Fantastyka to mój ulubiony dział literatury. Odkąd pamiętam, uwielbiałam sięgać po takie książki, w których opisany jest świat z naszych snów, świat nierealny, ale bardzo ciekawy. Ostatnio wzięłam się za czytanie prawdziwego klasyku, o którym wcześniej naprawdę wiele słyszałam. Muszę przyznać, że książka zrobiła na mnie spore wrażenie. Czytało się ją szybko i przyjemnie. Autor zadbał naprawdę o wszystko. Ciekawa fabuła, intrygujący bohaterowie i uniwersum, które zostało tak szeroko i dokładnie przedstawione, że byłam po prostu zachwycona. Dawno nie czytałam tak świetnej lektury. Zachęcam Was do przeczytania, bo warto.

Lubię czytać fantastykę, dlatego bardzo chętnie sięgnęłam po tę powieść. Wcześniej wiele dobrego słyszałam na temat autora oraz jego powieści, więc bez żadnych obaw wzięłam się za czytanie. Powiem szczerze, że początki mojej przygody z "Diuną" nie należały do najłatwiejszych. Książka na początku nie zachwyca, jest dość trudna w odbiorze i ciężko jest się połapać w fabule, wątkach oraz postaciach. Na szczęście z każdą kolejną stroną to się zmieniało, a powieść stawała się coraz ciekawsza i coraz mocniej mnie wciągała. Polecam przeczytać tę pozycję, ale nie zrażać się na początku, tylko dać szansę autorowi.

Ta powieść to prawdziwy majstersztyk. Dawno nie czytałem tak dobrze napisanej, tak przemyślanej i tak kompletnej powieści, która zrobiłaby na mnie tak ogromne wrażenie. "Diuna" wciąga od pierwsze strony i sprawia, że ciężko jest się oderwać od czytania. Książka ma prawie osiemset stron, a ja przeczytałem ją w ciągu kilku dni, co w moim przypadku jest naprawdę sporym wyczynem. Największe wrażenie w tej powieści zrobiła na mnie kreacja świata. Uniwersum jest tutaj tak dobrze wymyślone, tak rozbudowane, że aż brakuje słów. Autor zadbał tutaj naprawdę o wszystko, o każdy najmniejszy szczegół. Jeśli więc i dla Was ma to znaczenie, to koniecznie dajcie szansę tej lekturze.

"Diuna" to powieść, którą po prostu wypada znać. Przyznam szczerze, że mimo iż lubię fantastykę, to do tej pory nie miałam okazji jeszcze czytać tej klasyki. Postanowiłam jednak to zmienić i nadrobić swoje braki, dlatego wczoraj skończyłam czytanie tej książki. Muszę przyznać, że zrobiła ona na mnie naprawdę spore wrażenie. Nie mogłam oderwać się od czytania nawet na moment. Akcja w powieści nie była może zbyt szybka, ale toczyła się swoim tempem i pełna była niespodziewanych zwrotów akcji. Na duży plus zasługuje w powieści kreacja bohaterów, którzy byli dopracowani w najmniejszych szczegółach. Jeśli jeszcze nie znacie tej książki, to koniecznie musicie przeczytać ją jak najszybciej.

Nie jestem miłośnikiem książek fantasy, ale bardzo lubię tego typu filmy. Po powieść sięgnąłem więc ze względu na film, który wchodzi właśnie do kin. Chciałem najpierw sprawdzić, jak ten klasyk wygląda w wersji oryginalnej, a dopiero potem zobaczę, jak został ON przelany na ekran. Pierwsze dwieście stron książki to pewnego rodzaju wstęp, wprowadzenie w to, co czekać nas będzie potem. Fabuła jest tutaj naprawę przemyślana i bardzo spójna, co pozwala czytelnikom wejść niemalże fizycznie w świat, który został wymyślony przez autora. Jeśli macie ochotę obejrzeć ten film, to zachęcam Was, abyście najpierw sięgnęli po książkę.

"Diuna. Kroniki Diuny. Tom 1

Długo przymierzałem się do całego cyklu ""Kroniki Diuny"" autorstwa F. Herberta i w końcu przeczytałem Tom 1 - ""Diunę"". Jestem zaskoczony, z jednej strony ogromnym rozmachem świata przedstawionego, który zawiera wiele intryg i odnóg np. religijnych, a z drugiej wieloma ciekawymi pomysłami, opartymi na płaszczyźnie filozoficznej. To wszystko daje wrażenie tej ""odrębności"" świata Diuny. Ale jednocześnie stanowi pewien problem, bo łatwo można się zgubić, a jeszcze wówczas nieokrzesany warsztat autora, prowadzi do kilku nielogicznych rozwiązań. Nie są one rażące, jak najbardziej możliwe jest zrozumienie treści książki, ale dla wnikliwego czytelnika mogą być zauważalne.Mimo wszystko, uważam, że ""Diuna"" jest bardzo ciekawą pozycją i dobrym otwarciem do reszty cyklu:)"

Mój przyjaciel pożyczył mi książkę "Diuna" z rewelacyjnej serii "Kroniki Diuny". Przyznam się szczerze, że od dawna nie miałam tak doskonałej powieści w rękach. Klasyka gatunku w najlepszym wydaniu. Doskonała i ciekawa fabuła, charakterni bohaterowie i ich niezwykłe przygody, a także wciągający i jedyny w swoim rodzaju nastrój i klimat sci-fi. Dla mnie osobiście to jedna z lepszych książek o tematyce fantasty.

Naprawdę ciężko uwierzyć, że książka została napisana napisana prawie 60 lat temu. Chyba nigdy nie czytałam science-fiction z tak zapartym tchem, a prawie 800 stron nie minęło mi tak gładko. Wiem, że niektórzy uważają Diunę za książkę trudną, albo niezrozumiałą, cieszę się więc, że mnie nie pokonała. ba, raczej w sobie rozkochała.

Przede wszystkim urzekł mnie wykreowany czas. Pomyślcie, że właśnie spędziliście tyle stron jedynie na pustyni, gdzie każda kropla wody jest warta tyle, co bogactwo niektórych innych planet. Bogato rozbudowana religia, polityka oraz ekologia sprawia, że człowiek zostaje otoczony światem Diuny. Nie jest to książka, gdzie akcja pędzi na łeb na szyję, wręcz stanowi przeciwieństwo, wgłębiając się w psychikę, jak i filozofię, rozciągle przedstawiając podstawowe prawdy, jak i "złote" myśli w poszukiwaniu człowieka w człowieku.

Jestem ogromnym zwolennikiem książek o tematyce s-f i fantasty. Jedną z moich ulubionych serii jest saga Kroniki Diuny. Frank Herbert stworzył niepowtarzalne uniwersum, w którym elementy mistycyzmu mieszają się z wątkami politycznymi i społecznymi. Najbardziej uwielbiam cześć pierwszą sagi pt "Diuna" Wprowadza ona czytelnika w całą serię, a niesamowite przygody głównych bohaterów zapierają dech w piersiach. Doskonała fabuła, wspaniale opisy obcych światów oraz nieprzewidywalne zwroty akcji. Całość czyta się z zapartym tchem, z niecierpliwością czkając na rozwój fabuły. Dla mnie jedna a lepszych kiszek z pogranicza fantastyki.

Uwielbiam fantastykę i zawsze chętnie po nią sięgam. Jeśli chodzi o tę powieść, to jest to moje drugie spotkanie z tą pozycją. Kilka lat temu brałem się już za tę lekturę, ale muszę przyznać, że wtedy nie do końca mi ona przypadła do gustu. Miałem wtedy trudności, aby przebrnąć przez całość. Teraz na szczęście udało się tę książkę przeczytać i przyznam szczerze, że mój odbiór był całkiem inny niż wtedy. Powieść przypadła mi do gustu i całkiem dobrze mi się ją czytało. Największe wrażenie zrobił na mnie świat, który został wykreowany przez autora. Był ON naprawdę mocno rozbudowany i bardzo ciekawy. Zachęcam do czytania!

"Diuna" to książka, którą kilka dni temu przeczytałam po raz drugi. Pierwszy raz miałam ją w swoich rękach około 15 lat temu i powiem szczerze, że wtedy nie do końca przypadła mi ona do gustu. Postanowiłam jednak jeszcze raz spróbować i tym razem powieść zrobiła na mnie spore wrażenie. Przeczytałam ją niemal jednym tchem, tak bardzo nie mogłam się od niej oderwać. Myślę, że potrzebowałam po prostu czasu na to, aby lepiej zrozumieć całość. Wydaję mi się, że nie jest to książka dla każdego, a od czytelnika wymaga się chociaż minimalnego zainteresowania science fiction. Jeśli lubicie czytać klasyki, to jest to powieść, którą warto przeczytać.