Co nas (nie) zabije. Największe plagi w historii ludzkości

Co za wyczucie Wydawnictwa Poznańskiego , żeby w czasach epidemii COVID-19, przekazać czytelnikom do księgarni tytuł pozycji „ Co nas nie zabije” Jwnnifer WARIGHT. Biorąc do ręki książkę spodziewałam się jakiś bardzo trudnych zawiłości medycznych. Pomyślałam nie dam rady, w telewizji na wszystkich programach w oczy i uszy kłują wirusy. I jeszcze do tego ta książka. Ale cóż, kupione zatopione. Mała wolna chwila, książka w rękę, pierwsze słowa wstępu i poddałam się plagom. Z wielkim zainteresowaniem przechadzałam się w czasie epidemii w Cesarstwie Rzymskim. Rewelacja dosłownie słyszałam rozkazy Marka Aureliusza. Słyszałam szczęk mieczy w walkach w trakcie podbojów Cesarstwa. Patrząc na to co się działo w czasie epidemii we Włoszech, można się było doszukać pewnych punktów wspólnych.

Zlecenie podczas dżumy, jakże bliskie dzisiejszym czasom do praktyk paramedycznych. Czyż nie zaleca się różnych dziwnych rzeczy, które stosują chorzy w nadziei , że odzyskają zdrowie. Picie moczu do dziś jest stosowane - urynoterapia. Taneczna plaga- zdarza się po dopalaczach. Ospa, dobrze nam znana z epidemii również w Polsce w latach 60, z którą daliśmy sobie radę i jeszcze długo po latach 60 otrzymywaliśmy szczepienie. Ale to dzięki tym wirusom zawładnięto Ameryką Południową.

Syfilis, jakże już znany współczesnym. I sławna pisarka Karen Blixen. Piękna powieść „Pożegnanie z Afryką”. Z ciekawostek, odpadające nosy i cała z tym związana plastyka.

Griźlixa, cholera, Trąd- Pani dr Wanda Błęńska- Matka Trędowatych zmarła w Poznaniu. Tyfus, którego panicznie bali się Niemcy w czasie II Wojny światowej. Grypa hiszpanka- do której porównywany jest do COVID-19.

Nie będę wymieniać kolejnych wirusów. Może jeszcze polio, na które do dziś są szczepione dzieci.

To nie jest taka sobie książka. „Co nas nie zabije”, jest historią plag i ich wpływów na życie na Ziemii.

Przez wirusy destrukcji popada Cesarstwo Rzymskie, zdobywana jest Ameryka Południowa. Jest też postęp w medycynie, zostają wymyślone szczepionki, które po przeczytaniu tej książki nabierają zupełnie innego znaczenia. Książka jest napisana bardzo dostępnym i zrozumiałym językiem. Z lekkim poczuciem humoru, dzięki któremu tym łatwiej jest przebrnąć przez skomplikowaną tematykę. W dodatku oprócz plag jest tam tło historyczne pozwalające zrozumieć opisywane czasy.

I jeszcze jedna ważna refleksja, zmieniła się technika, wynaleziono setki leków ale mentalność niektórych ludzi i podejście do chorób…..no cóż, może to materiał na kolejną książkę.

Bardzo polecam : „Co nas nie zbije”

Przeczytałam jednym duszkiem. Wiele anegdot, trafiony dobór przypadków, zaskakująco mnóstwo empatii pływającej w specyficznym humorze. Po lekturze do mojej listy 'miejsca na świecie do odwiedzenia' doszła też przynajmniej jedna lokalizacja. Świetna książka dla tych, którym historie o chorobach średnio straszne.

Wright Co nas (nie) zabije Największe plagi w historii ludzkości,

Jennifer Wright pisząc swoją książkę kilka lat temu, prawdopodobnie nie sadziła, chociaż w tekście przestrzega przed taką możliwością, że światowa pandemia kolejnego wirusa jest już tak blisko. Polski czytelnik natomiast, biorąc ją do ręki w dniu premiery pod koniec lutego, nie myślał na pewno, że za kilkanaście dni zostanie nie tylko obserwatorem, ale też uczestnikiem wydarzeń związanych z rozprzestrzenianiem się wirusa również w jego kraju. Napisana przez autorkę książka na na celu przybliżenie największych śmiercionośnych chorób, które przez wieki dziesiątkowały ludzkość.

Życie samo niespodziewanie dopisało już następny rozdział i obecnie znajdujemy się w epicentrum wydarzeń związanych z kolejną chorobą . To powoduje, że zawartej w niej treści nie odbieram jako opowieści prehistorycznej czy science fiction, która w tak zaawansowanym naukowo i technologicznie świecie nie ma prawa się już nigdy wydarzyć, ale jako sytuację, która niespodziewanie zaistnieć może w naszym otoczeniu. Wywraca życie ludzkie do góry nogami i staje się zagrożeniem nie tylko dla zdrowia, ale też gospodarki.

Jennifer Wright prowadzi czytelnika przez wieki kolejnych dziesiątkujących populację epidemii i chorób. Robi to jednak w sposób interesujący, zrozumiały, przyjazny, co powoduje, że wszystkie rozdziały czytałam z ogromną ciekawością. Odwołuje się również do światowej literatury czy sztuki, przytacza wiele znanych nazwisk, omawia ówczesne alternatywne metody leczenia, pokazuje sposób przenoszenia chorób pomiędzy kontynentami, umiejętność radzenia sobie z nimi przez przywódców państw. Chociaż pisze o przetrzebiających ludzkość chorobach, bywa też delikatnie złośliwa bądź zabawna, jakby chciała trochę rozładować atmosferę pełną niepokoju o życie innych.

Jak pokazuje historia, choroba może dotknąć każdego i to w najmniej spodziewanym momencie. Zobaczymy więc nie tylko, w jakich męczarniach umierały jednostki, dlaczego ginęły cywilizacje, ale przede wszystkim, na ile ważny był w kolejnych wiekach główny bohater czyli chory.

Jeśli chcecie przeczytać książkę o epidemiach i innych chorobach napisaną w przystępny i empatyczny sposób, która nie nastraszy, ale pozwoli lepiej zrozumieć źródła ich rozprzestrzeniania się Co nas (nie)zabije będzie pozycją idealną

Rewelacyjna! Nie dość, że się mnóstwo dowiedziałam to i zdrowo naśmiałam. Sarkazm autorki to miód na moje serce, uwielbiam. Boszeeee, jak ja się dobrze bawiłam (wiem jak to brzmi przy tym tytule 🙈).

Jest z humorem i przystępnie ale to jednak dawne dzieje i nie udało się tematu przedstawić zupełnie "na lekko". Jest sporo historii i sporo terminów medyczno-naukowych. Szczęśliwie, wszystko opisane w sposób daleki od wiedzy, którą znamy ze szkolnych podręczników. Duży plus, tematy nie są potraktowane po macoszemu, rozdziały są dość wyczerpujące, książka obszerna.

O czym przeczytamy? O epidemiach towarzyszących ludzkości przez stulecia ale także związanym z tym postępem w kulturze i nauce. Marek Aureliusz, Nostradamus, Nietzsche, Aztekowie i inni. Dżuma, syfilis, ospa, ale i wybuchy zbiorowej histerii, objawiające się śmiechem czy tańcem. Doświadczenia przeprowadzane na ludziach, metody leczenia, publikacje medyków z odległych lat ale też wypowiedzi współczesnych historyków medycyny.

Autorka podejmuje się interpretacji pewnych zjawisk bądź metod leczenie porównując je do czasów nam współczesnych, zgodnie z wiedzą, którą dziś dysponujemy. Odnosi się np. do pierwszej próby "szczepionek" czy przeszczepów, wpływu higieny na zdrowie, grup wsparcia itp. Zagadnienia dziś dla nas powszechne, kiedyś stanowiły fanaberie ale też spotykały się z krytykanctwem. Autorka wyciąga z tego zestawienia "kiedyś - dziś" bardzo mądre, wiarygodne wnioski. Całość uatrakcyjniają nawiązania do klasyki literatury ale i współczesnych nam filmów, seriali... W książce, tak bardzo na czasie, Wright nawiązuje do władzy, rządów. Jak bardzo zaufanie publiczne ale też mądre decyzje mogą przełożyć się na ograniczenie skutków epidemii, jak ważne jest, kto nam przewodzi. Bardzo dużo aspektów książki można odnieść do sytuacji, z którą przyszło nam się obecnie zmierzyć.

Ukłon dla tłumacza Macieja Miłkowskiego, bo nie dość, że pozycja  popularnonaukowa to jeszcze ze sporą dawka humoru. Przypuszczam, że to nie łatwe zadanie. Dodatkowy plus dla polskiego wydawcy za świetną okładkę.

POLECAM ANTYSZCZEPIONKOWCOM. NIE MUSICIE SIĘ PRZEMĘCZAĆ, WYSTARCZĄ TRZY STRONY PRZED SNEM! 

„Co nas (nie) zabije. Największe plagi w historii ludzkości” Jennifer Wright był tytułem otwierającym nową serię książek popularno-naukowych przystępnych dla każdego Wydawnictwa Poznańskiego. W swojej książce autorka przedstawia 13 chorób, które opanowały ludzkość – jedne są bardziej znane jak tyfus, polio czy dżuma, inne mniej jak plaga taneczna czy śpiączkowe zapalenie mózgu. Okres, który autorka wzięła pod swoje pióro też jest szeroki – sięga starożytności, poprzez kolejne wieki, aż do współczesności i AIDS, o którym trochę pisze w epilogu. Co ważne, autorka ma rewelacyjne pióro! Z humorem (!) pisze o tych wszystkich makabrycznych chorobach, z taką lekkością, że książkę czyta się jak najlepszą rozrywkę, a przecież temat jest poważny. To książka, która opowiada o rozwoju medycyny, o ważnych postaciach w jej historii i o lekcjach, które możemy wyciągnąć na przyszłość. Dzięki lekkiemu stylowi przystępna jest dla każdego czytelnika. Ja jestem w pełni usatysfakcjonowana i na pewno sięgnę po kolejny tytuł tej autorki „I (nie) żyli długo i szczęśliwie. Najgorsze rozstania w historii”.