Biały kruk. Raven. Tom 1

Wzruszająca, zabawna, lekka, wciągająca, zmysłowa a to tylko niektóre z wielu cech tej książki. Błyskotliwe dialogi i cięty dowcip to coś co do mnie przemawia a do tego mega przystojniak i w dodatku niegrzeczny chłopiec.... Czegóż chcieć więcej?! Dziewczyny chwytajcie za tę książkę i czytajcie, nie będziecie zawiedzione, gwarantuję! Chłopaki, jeśli chcecie pooglądać jakiś mecz w tv, kupcie swojej dziewczynie tą książkę i sprawa załatwiona. A Euro zbliża się wielkimi krokami 😊.... Nie mogę się doczekać kolejnej części jak również ekranizacji! Szczerze polecam!

Lubię czytać ambitne książki, mądre, przy których można pofilozofować, potworzyć jakieś teorie spiskowe, ogólnie dające do myślenia. Ale lubię też te mniej ambitne, najczęściej młodzieżowe romanse, czasem głupiutkie, choć urocze, z jakimś przystojniakiem, gdzie można trochę pomarzyć i się zrelaksować. A dzisiaj właśnie o takiej książce.

Kiedy mama Piper zostaje zamordowana, dziewczynie usuwa się ziemia spod nóg. Ona i jej brat zostają zdani jedynie na siebie, bo ojciec popada w depresje, przestaje sprzedawać obrazy i interesować się dziećmi. Piper i TJ są źli, kiedy wysyła ich na wakacje do babci, która mieszka na jakimś odludziu. Okazuje się jednak, że babcia jest okropnie bogata, w dodatku wyspa, na której mają mieszkać, jest jej własnością. TJ szybko zapomina o złości, ale Piper wciąż to się nie podoba. W dodatku spotyka chłopaka, na którego widok skacze jej libido, babcia jednak nie pozwala jej na spotykanie się z nim. Ale Piper nie lubi, kiedy ktoś jej rozkazuje i wciąż lgnie do Zane’a, który, nawiasem mówiąc, skrywa przed Piper ogromny sekret, a ona równie ogromnie chce go poznać. Prawda jest jednak jeszcze gorsza, niż podejrzewała, a śmierć jej matki to dopiero początek koszmaru, jaki niesie ze sobą Raven Hollow.

Piper jest typową bohaterką romansów młodzieżowych, więc z łatwością zostanie znienawidzona przez połowę czytelników. Ja jednak uczucia wozbec niej mam nijakie, bo nie wywarłą na mnie ani pozytywnego, ani negatywnego wrażenia. Została wykreowana na pewną siebie, buntowniczą postać, która nawet potrafi myśleć, co jest plusem, ale została też przerysowana i za bardzo wyidealniona. Jej pewność siebie zamieniała się w samouwielbienie, a bunt szybko topniał. Podczas czytania miałam wrażenie, jakby autorka nie do końca wiedziała, jaką chce ją stworzyć, przez co Piper zmieniała swoje zachowanie bardzo często. Poza tym jest oczywiście niesamowicie piękna i bez wad. Inne postacie niewiele się różnią, większość została wykreowana na jedno kopyto - piękni i zabawni. Do nikogo zbytnio nie dało się zbliżyć ani jakoś poznać, ale też nie drażnili za bardzo, a bracia Zet byli nawet przyjemnym aspektem tej książki. Ogólnie to właśnie postacie w tej książce są niby kolorowe i pełne życia, a jednocześnie szare i jednowymiarowe – sztuczne.

Historia nieco podciąga ocenę, bo jest całkiem ciekawa. Autorka wprowadza nowe postacie nadprzyrodzone, jeszcze nie przerobione przez większość pisarzy, więc jest to swego rodzaju powiew świeżości. Oczywiście rozwiązanie nie jest zaskakujące, bo większość kręci się wokół naszej bohaterki, ale dążenie do niego zostało fajnie przedstawione i muszę przyznać, że się wciągnęłam. Mimo że akcja nie jest szczególnie porywająca, to cały czas byłam ciekawa co będzie dalej i na końcu byłam dosyć zaskoczona, autorka pokazała, że jednak potrafi stworzyć jakieś zwroty akcji. Muszę przyznać, że naprawdę mi się podobało. Styl pisania również nie był wymagający, Piper jest narratorką, więc wszystko było opowiadane w dosyć nonszalanckim, typowo nastoletnim stylu, prostym w odbiorze, choć może być irytujący, jeśli się go nie lubi.

Cieszę się, że podeszłam do tej książki nie oczekując za wiele i licząc po prostu na lekką młodzieżówkę, bo się nie zawiodłam, a nawet dobrze bawiłam. Podczas czytania mogłam się uśmiechnąć, rozluźnić, trochę odpocząć. Na pewno sprawdzi się jako „przerwa” między tymi bardziej ambitnymi książkami lub – jeśli macie ochotę na jakiś prosty romans paranormalny – śmiało możecie sięgnąć. Nie uważam, żeby ta książka była zła, z pewnością są o wiele gorsze (ekhm… Król kier… ekhm…), a ona plasuje się gdzieś pomiędzy. Ja na pewno sięgnę po kolejne części.

Matka Piper została zamordowana, a ojciec pogrążył się w rozpaczy. Dziewczyna i jej młodszy brat wyjeżdżają do babci, której nigdy nie widzieli. Wakacje na cudownej wyspie i w przepięknej posiadłości, wydają się spełnianiem marzeń i chwilą wytchnienia od bolesnych wspomnień. Nowo poznany Zane, również intryguję dziewczynę. Prawda jest jednak inna. Babka jest tajemnicza i dziwna, a mieszkańcy wyspy wykazują niezdrowe zainteresowanie jej osobą. Atmosfera jest aż gęsta od wiszących w powietrzy tajemnic, a sama Paper staję się celem. Kto pragnie jej śmierci i kim tak naprawdę są mieszkańcy tej wyspy?

„Biały kruk” zaintrygował mnie opisem, bo liczyłam na powieść z mocnym wątkiem miłosny i taką właśnie dostałam. Ostatnio trafiam a książki, w których uczucia bohaterów są raczej dodatkiem, dlatego zatęskniłam za starym, dobry romansem paranormalnym.

Piper to siedemnastoletnia dziewczyna, która w tak młodym wieku doświadczyła ogromnej straty. Buntowniczka i prowokatorka, jednak potrafi być opiekuńcza i zadbać o bliskich. Bohaterka, która wzbudziła we mnie dużo sprzecznych emocji. Z jednej strony irytuję lekkomyślnością i nieporadnością, którą maskuję ostrym językiem. Jednak ma też młodzieńczy urok i wydaję mi się, że zachowuję się odpowiednio do swojego wieku. Dziewczyna na wyspie szybka zaprzyjaźnia się z Zanem i jego rodziną, choć relację tej dwójki od pierwszej strony są burzliwe, co piekielnie mnie wciągnęło.

Choć mamy dopiero maj, to czytając tę książkę, poczułam wakacje! Wydarzenia rozgrywają się na niewielkiej wyspie, która cieszy się zainteresowaniem wczasowiczów. Klimat lekki i prażące słońce, czyli to, co lubię. Książę czyta się bardzo szybko i świetnie nadaję się na letnie wieczory.

Jeśli szukacie czegoś nowego, to w tej powieści tego nie znajdziecie. Książka raczej schematyczna i chwilami przewidywalna, jednak tajemnica skrywana przez babcię dziewczyny, mocno mnie zaskoczyła. Owszem, wątek paranormalny udany, lecz nim bohaterka odkryła prawdę, przeżywałam momenty wielkiego rozdrażnienia, bo wszystkie istotne sprawy miały zostać rozwiązane „później” i „kiedy Piper będzie już gotowa”. Jak sami widzicie, książka nie ustrzegła się wad, lecz na jej obronę mogę powiedzieć, że w jakiś zadziwiający sposób łatwo się w niej zaczytać.

Zakończenie jest szokujące i pozostawia czytelnika w osłupieniu, dlatego nie mogę doczekać się kontynuacji. Jeśli lubicie lekkie powieści z przystojnymi i niebezpiecznymi bohaterami, to zapewniam, że w tej serii ich nie zabraknie! Wyspa pełna tajemnic i niebezpieczeństw intryguję! Idealna lektura na letnie dni. 6/10!

"Biały kruk" to pierwsza powieść fantastyczna dla młodzieży jaką wydało Wydawnictwo Kobiece. Już kiedy o niej usłyszałam i zobaczyłam przepiękną błękitną okładkę to bardzo ciekawiło mnie jej wnętrze. Czy powieść stworzona przez J.L. Weil zrobiła na mnie duże wrażenie? Czy historia Piper, młodej dziewczyny wyróżniła się czymś innym na tle innych powieści fantastycznych?

Piper to młoda dziewczyna dla której los nie był łaskawy. Jej życie chociaż ubogie i pozbawione wygód było pełne miłości, którą obdarzała ją matka i ojciec. Niestety nastolatka nie mogła długo cieszyć się matczyną miłością. Ukochana matka zostaje zamordowana na jej oczach i od tego momentu życie Piper i jej młodszego brata zmienia się diametralnie. Rodzeństwo zostaje wysłane przez pogrążonego w rozpaczy ojca na wakacje do babki, której nigdy w życiu nie poznali. I tak oto, Piper i jej brat TJ muszą spędzić najbliższe trzy miesiące na wyspie pełnej tajemnic w towarzystwie obcej im kobiety.

Na wyspie Raven Hollow czeka na rodzeństwo wiele niespodzianek, po przyjeździe dowiadują się, że będą mieszkać w ogromnej otoczonej bogactwem rezydencji z własną służbą, a ich babka to ekscentryczna kobieta o długich, biało-srebrnych włosach. Piper stara się zadomowić na wyspie, ale czuje się na niej dziwnie, wokół niej zaczynają się dziać niewyjaśnione rzeczy i wszyscy szepczą o Białym Kruku, tylko kim ON jest?

Podczas zwiedzania wyspy Piper poznaje Zane'a, chłopaka, który rozsiewa wokół siebie aurę powagi i tajemniczości. Pomimo tego, że Zane nie okazuje jej sympatii to dziewczyna nie może przestać o nim myśleć i stara się coraz bardziej do niego zbliżyć. Wkrótce przekonuje się jednak, że Zane stara się ją chronić przed niebezpieczeństwem, które czai się na nią na każdym kroku. Kto i dlaczego poluje na Piper? Czy Zane w końcu odwzajemni uczucia dziewczyny? Kim tak naprawdę jest jej babka i jaką role odgrywa na wyspie?

"Biały kruk" to książka, która wciąga już od pierwszej strony, pochłonęłam ją w jeden dzień z niecierpliwością przewracając kolejne strony. Mimo, że ta historia nie jest bez wad, a główna bohaterka czasami strasznie mnie irytowała, to wiem, że z chęcią sięgnę po kolejne części. Wyspa Raven Hollow to pełne tajemnic miejsce w które warto się przenieść, aby zostać uczestnikiem tych wszystkich intrygujących wydarzeń. Myślę, że każdy czytelnik lubiący fantastykę znajdzie w tej powieści coś interesującego, coś co wciągnie go w tę historię bez reszty. Nie jest to wprawdzie górnolotna lektura, ale przecież czasami potrzebujemy przeczytać coś nie wymagającego zbyt wiele myślenia prawda?

Raven Hollow to niesamowita, urokliwa wyspa, gdzie szum fal rozbijających się o skały oraz skwierczenie złotego piasku, jawią się jako najpiękniejsze miejsce na długie, wakacyjne dni. Nikt nie potrafi oprzeć się magii tej maleńkiej wysepki, która co roku przyciąga coraz więcej osób. Wydawać by się mogło, że każdy nastolatek skorzystałby z okazji umożliwiającej mu spędzenie dni wolnych od szkoły na niebiańskiej wyspie. Czy można oprzeć się magii Raven Hollow? Najwyraźniej tak, ponieważ pewna młoda dziewczyna, myśląc o tym miejscu, nie potrafi opanować swojego gniewu i smutku. Nienawidzi tej wyspy, choć jeszcze nigdy jej nie odwiedziła. Dlaczego? Raven Hollow jawi się jej jako złota klatka, która zniszczy do końca jej poranione serce. Ta zadziorna siedemnastolatka nie chce odchodzić, choć na chwilę ze swoje rodzinnego miasta - miejsca, gdzie dobre wspomnienia mieszają się z koszmarami. Nie potrafi pogodzić się z tym, co stało się kilka miesięcy temu, a perspektywa poznania kobiety, która tak bardzo namieszała w życiu jej rodziców, wywołuje coraz większe fale złości ogarniające jej ciało. Raven Hollow skrywa wiele tajemnic. Czy ta wchodząca w dorosłość kobieta zdoła je odkryć?

Pierwszy tom serii ,,Raven" rozbudził moją ciekawość od chwili, gdy zobaczyłam go w zapowiedziach Wydawnictwa Kobiecego. Zachęcająca okładka, intrygujący opis i... Właśnie: i co? Po zapoznaniu się z historią stworzoną przez J. L. Weil mam mieszane uczucia. Nie jestem pewna, co o niej myśleć. ,,Biały kruk" jawił mi się na samym początku jako wciągająca młodzieżówka pełna tajemnic czekających na to, aż postanowię je odkryć. Miałam duże nadzieje związane z tym tytułem, ale nie wszystko potoczyło się tak, jak sobie wyobrażałam. Z jednej strony dostałam coś całkowicie innego od tego, czego się spodziewałam i jestem tym aspektem trochę zawiedziona, ponieważ liczyłam na wielkie WOW, a dostałam co prawda ciekawą, ale odrobinę dziwną powieść zawierającą w sobie wiele znanych wszystkim czytelnikom schematów. Zapraszam do zapoznania się z recenzją!

,,- Nagle jesteś ekspertką od wariatów?

- Po poznaniu ciebie mogłabym napisać na ten temat doktorat."

Pierwszy tom bestsellerowej serii fantasy dla młodzieży!

Życie Piper i jej młodszego brata zmienia się w ciągu jednej nocy. Po tragicznej śmierci ich matki lądują na idyllicznej wyspie pod opieką nieprzyzwoicie bogatej babci, której nigdy wcześniej nie spotkali. Dziewczyna zaczyna się buntować, bo jedyne co można robić w Raven Hollow to zanudzić się na śmierć.

Biały Kruk to pierwszy tom serii Raven, w której wątki paranormalne łączą się z romansem i tajemnicami! To idealna propozycja dla fanów książek fantasy, którzy zakochali się historiach takich jak Saga Zmierzch, Akademia Wampirów czy Dary Anioła!

Kiedy na drodze Piper staje zabójczo przystojny Zane Hunter, okazuje się, że życie na wyspie może być całkiem znośne. Między parą zaczyna iskrzyć, chłopak ma w sobie coś niezwykłego… coś nadprzyrodzonego i śmiertelnie niebezpiecznego. Dlaczego jednak trzyma ją na dystans?

Piper nigdy wcześniej nie zastanawiała się nad przeszłością swojej rodziny i była przekonana, że jest zwykłą nastolatką. Dlaczego wszyscy w Raven Hollow sprawiają wrażenie, jakby doskonale ją znali i co oznaczają niezwykłe tatuaże, które ożywają na jej oczach?

Kiedy ktoś próbuje zabić dziewczynę, staje się jasne, że ona i jej babcia muszą sobie dużo wyjaśnić. Kim jest Piper? Czym jest Zane? Czy ten cały nadprzyrodzony świat, który znała tylko z filmów może być prawdziwy?

,,- Zane, przestań się na chwilę dąsać i oddaj damie swoją bluzę. Zimno jej.Próbowałam protestować, ale już zdjął ją z polana i mi ją podał.

- Proszę - powiedział ten mroczny i grzesznie piękny półbóg.

Nie cierpiałam tego. Nie cierpiałam jego.

Kłamca, kłamca, kłamca, powtarzała moja podświadomość."

Nieziemska wyspa

Piper po tragicznej śmierci swojej mamy, która wydarzyła się kilka miesięcy temu, przejęła wszystkie obowiązki. Starając się utrzymać dom, zapanować nad młodszym bratem oraz wspierać zrozpaczonego ojca, siedemnastolatka czuje przeraźliwy strach przed zaśnięciem, ponieważ gdy już zaśnie, jej sny zmieniają się w brutalne koszmary, które spędzają jej sen z powiek. Nagle, pewnego dnia, Piper otrzymuje informację, że trzy wakacyjne miesiące wraz z TJ-em spędzi na odciętej od świata wyspie w domu swojej babki, czyli kobiety, która nigdy się nimi nie interesowała, a teraz cudownie przypomniała sobie o tym, że istnieją.

Tajemnicze tatuaże

Piper nie chce wyjeżdżać z rodzinnego miasta, ale nikt nie daje jej wyboru. Podobno wyjazd ten ma na celu polepszenie ich relacji z babcią, ale dziewczyna jest pewna jednego - bez względu na to, co zrobi ta chłodna bogaczka, nie ulegnie jej urokom i sprawi, że pożałuje dnia, w którym postanowiła wejść z butami w jej życie.

Błękitnooki chłopiec

Raven Hollow nie robi zbyt dobrego wrażenia na dziewczynie, choć kusi urokami wzburzonych wód i gorącego piasku. Piper czuje, że te trzy miesiące okażą się dla niej mordęgą, ale właśnie wtedy na jej drodze staje Zane Hunter - diabelsko przystojny, niesamowicie seksowny kruczowłosy chłopak. Czy pobyt na tej rajskiej wyspie okaże się całkowicie inny, niż na początku zakładała?

Rodzinne sekrety

Piper nie potrafi zapomnieć o nim zapomnieć, ale ich pierwsze spotkanie nie przebiega tak, jak sobie wyobrażała. Zane z jakiegoś powodu jej nienawidzi, a na każde jej słowo reaguje grymasem na tych seksownych ustach. Mimo to, gdy przebywają w swoim towarzystwie, nie potrafią zapanować nad emocjami. Coś ich do siebie ciągnie, ale ten błękitnooki przystojniak nie chce tego zaakceptować. Dlaczego Zane zachowuje się, jakby towarzystwo dziewczyny było dla niego solą w oku?

Prawdziwa władza

Piper z czasem zaczyna myśleć, że traci zmysły. Zaczyna dostrzegać przedziwne rzeczy, których nie potrafi racjonalnie wyjaśnić. Gdy w końcu zostaje zaatakowana, zaczyna czuć, że coś jej grozi. Ktoś czyha na jej życie i nie zawaha się przed niczym, aby ją zgładzić. Kim jest Biały Kruk, o którym szepczą wszyscy mieszkańcy Raven Hollow? Kto chce zabić Piper? Co oznaczają tajemnicze tatuaże pojawiające się na rękach ludzi zasiedlających wyspę?

,,Rozpacz przychodziła falami - wzburzonymi, gwałtownymi i łamiącymi serce. Nadeszła już pora, żebym nauczyła się pływać, zanim naprawdę utonę, a fale pochłoną moją duszę."

,,Biały kruk" pozwoli zanurzyć się wam w ciepłych morskich falach pełnych niewypowiedzianych tajemnic, pradawnych podziałów oraz zagadkowych tatuaży, które stanowią przepustkę do fantastycznego świata, gdzie śmierć nie jest wcale taka martwa, jak mogłoby się wydawać, a miłość łączy osoby, które nigdy nie powinny mieć ze sobą do czynienia. Najnowsza powieść J. L. Weil wydana w Polsce należy do grona tzw. młodzieżówek, czyli powieści przeznaczonych dla nastoletnich czytelników, ale również ci starsi mogą się przy niej zrelaksować. Historia buntowniczej Piper przenosi czytelnika do tajemniczego świata, który przemierza się w zaskakującym tempie. ,,Biały kruk" to pozycja pełna niespodzianek, choć również powielająca wiele książkowych schematów. Główni bohaterowie nienawidzą się, ale mimo to coś ich do siebie przyciąga. Piper szczyci się swoją 'dorosłością', a tak naprawdę w niektórych momentach zachowuje się, jak rozkapryszona nastolatka niepotrafiąca zapanować nad samą sobą i mająca wiele pretensji do świata, a także zbytnio ulegającą emocjom. Nie jestem do końca pewna, co sądzić o jej postaci. Z jednej strony próbowałam zrozumieć, że dziewczynie jest niezwykle ciężko po śmierci mamy i próbuje schronić swoje serce w niezdobytej twierdzi, więc dlatego przyjmuje tak negatywną postawę, ale z drugiej jej ekscesy i ciągłe wytłumaczenia wywoływały znudzenie.

,,Raven Hollow było pełne duchów.

Raven Hollow było pełne tajemnic.

Raven Hollow było pełne śmierci."

Choć ,,Biały kruk" nie jest może istną perełką wśród powieści fantastycznych przeznaczonych w głównej mierze dla młodzieży, to spełnia swoją funkcję, czyli bawi i relaksuje oraz pozwala oderwać się od rzeczywistości. Uważam, że warto dać szansę tej pozycji choćby dlatego, że dzięki niej można odpocząć po trudnym dniu i odłożyć wszelkie problemy na bok. Historia przedstawiona w książce J. L. Weil jest ciekawa i przyjemna i każdy z was znajdzie w niej coś dla siebie. Jeżeli szukacie niezbyt wymagającej pozycji, ale takiej, która was zaintryguje i pozwoli stać się czynnym obserwatorem zmagań głównej bohaterki, to sięgnijcie po ,,Białego kruka". Polecam!

Matka Piper zostaje zamordowana. Ojciec nie daje sobie rady psychicznie, dlatego wysyła dzieci na wakacje do babci, na odległą wyspę. Nie zapowiada się na to, by sytuacja miała się poprawić. Dziewczyna zaczyna poznawać miejscowych i dostrzegać kilka dziwnych rzeczy. Dlaczego mieszkańcy nazywają jej babcię, Jej Wysokością? Kim są mieszkańcy wyspy? Jaką tajemnicę skrywa rodzina Piper?

Piękna okładka i intrygujący opis, czego chcieć więcej? Wiadomo, dobrego środka! Czy i to jest świetne? Szczerze, to ciężko mi odpowiedzieć na to pytania, ale o tym powiem w dalszej części recenzji.

Sama historia jest bardzo ciekawa. Razem z główną bohaterką próbujemy zrozumieć, co się tak naprawdę dzieje. To mi się spodobało, ponieważ czytelnik sam mógł robić swoje dochodzenia, mieć własne teorie i ogólnie wyciągać wnioski.

Bohaterowie również zostali świetnie wykreowani. Piper to zbuntowana dziewczyna, która nie pozwala sobą dyrygować. Ma naprawdę cięty język i nie boi się stawić czoła zagrożeniu. Zane (nienawidzę tego imienia) też był ciekawym bohaterem. Miał swoje momenty gdzie chciałam go ukatrupić albo przytulić. Jednak w ogólnym rozrachunku, jestem dla niego na tak. No i mamy tu też Zoe, którą bardzo polubiłam, mimo że było jej dość mało w powieści.

Książkę czyta szybko i bardzo przyjemnie. Jest dużo zabawnych dialogów, przez co powieść idzie jeszcze szybciej. Każda kolejna strona sprawia, że coraz bardziej czytelnik jest ciekawy, o co tam tak naprawdę chodzi. Jeśli miałabym się już czepiać, to właśnie ta tajemnica. Tyle czasu autorka tworzy otoczkę wokół wszystkiego, a jak już prawda wychodzi na jaw, to nie ma tego efektu zaskoczenia, tylko wręcz rozczarowanie, ponieważ to nie jest jakoś wyjątkowa rzecz. No i tak aż trochę przykro mi się zrobiło. Chociaż zakończenie sprawia, że z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Także jeżeli macie ochotę na dobrą lekturą, z wątkiem fantastyki, świetnymi dialogami i wciągającą fabułą, to koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę! Ja teraz będę aby sprawdzać, kiedy będzie zapowiedź kolejnego tomu...

Przeczytałam "Idealna propozycja dla fanów książek fantasy, którzy zakochali się w historiach takich jak.. Dary Anioła" i to była jedna z rzeczy, która mnie przekonała do przeczytania tej pozycji. Dary kocham całym sercem i zawsze z wielką przyjemnością powracam do tej serii. Musiałam zobaczyć, jak to będzie z Białym Krukiem.

Matka Piper zostaje zastrzelona, dziewczyna kilka miesięcy po tym tragicznym wydarzeniu wraz ze swoim młodszym bratem zostaje wysłana na wyspę Raven Hallow, gdzie zamieszka w rezydencji swojej babci Rose. W trakcie zwiedzania wyspy Piper poznaje Zoe, która zaprasza ją na ognisko. Tam dziewczyna poznaje jej braci - Zacha, Zandera oraz Zane'a, którego miała okazję już wcześniej spotkać w klubie "Czarna Wrona". Chłopak od razu wpada w jej oko, ale nie wiedzieć dlaczego, ON nie jest w stosunku do niej miło nastawiony. Mimo to, kiedy na wyspie zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a Piper grozi niebezpieczeństwo, to Zane będzie tam dla niej, by ją ochronić. Dlaczego ktoś usiłuje ją skrzywdzić? O co chodzi z Białym Krukiem?

Zakochałam się w okładce, skusił mnie opis, ale nie sądziłam, że ta książka będzie tak dobra. Jest ona na pewno takim trochę połączeniem Darów Anioła, Szeptem i serii Lux. Ale to naprawdę świetnie zapowiadająca się trylogia fantasy dla młodzieży. Piperjest postacią względem której mam mieszane uczucia. Jest zabawna, sarkastyczna, waleczna i przyznaje, fajnie było 'siedzieć' w jej głowie, bo jej przemyślenia były po prostu komiczne. Niestety momentami mnie wkurzała, a raczej wkurzały mnie buzujące się w niej hormony - to jak śliniła się na widok Zane'a. Jasne, jakieś sensowne i fajne fantazje z jego udziałem były mile widziane, ale nie w takich ilościach. Czasami chciałam to przekartkować, żeby nie musieć tego czytać. Zane jest postacią, dla której straci się głowę. Mimo, że jego postać jest bardzo schematyczna - zły, seksowny i tajemniczy chłopak, który pojawia się nagle w życiu dziewczyny i od teraz będzie przy niej by ją chronić - to jest to coś, co nam się podoba i co przyciąga nas do takich bohaterów. W relacji Zane'a i Piper było coś fascynującego, w to jaki sposób się przekomarzali i jak na siebie oddziaływali. Jestem bardzo ciekawa tego, jak ich relacja się rozwinie. Poznaliśmy także braci Zane'a i jego siostrę. Żałuję, że w tym tomie było ich tak niewiele, liczę na to, że w kolejnych tomach będzie ich więcej. A jeszcze lepiej, gdyby była szansa zobaczyć ich wszystkich razem we wspólnej akcji. Mamy jeszcze postać TJ'a czyli młodszego brata Piper. Nie wiem czy ta postać później będzie grała jakąś ważną rolę, bo w tej części został pominięty, co wcale mi nie przeszkadzało, bo pomimo tego, że był dwa lata młodszy od swojej siostry czyli miał 15 lat, to czułam się jakbym czytała o 10 - latku.

Nie będę wam zdradzać czym jest biały kruk i kim są nasi bohaterowie, bo to byłby spoiler całej książki. Jedyne co mogę zrobić, to wstać i zacząć bić brawo dla autorki za jej pomysłowość. W książce pojawiają się istoty nadprzyrodzone, z którymi ja nigdy wcześniej się nie spotkałam, więc to było coś świeżego i miło było wkroczyć w zupełnie nowy świat.  Najlepszym plusem tej książki był humor. Zabawne dialogi czy też myśli głównej bohaterki sprawiły, że ta pozycja była jeszcze lepsza w czytaniu. Tak jak pisałam powyżej - nie spodziewałam się tego, że ta lektura tak bardzo mi się spodoba. Z każdą stroną było coraz ciekawiej i potrafiła mnie zaskoczyć na każdym kroku. Nie chciałam jej kończyć, a jednocześnie pragnęłam dojść do ostatniej strony, żeby móc wiedzieć, co się wydarzy. Teraz czuję niedosyt i potrzebuje drugiego tomu.

"Biały Kruk" jest wciągającą książką fantasy, pełną zaskakujących i zabawnych momentów. Młodzież lubiąca czytać paranormalne romanse, będzie zadowolona z tej pozycji.

[Adres usunięty]

"Zupełnie jakby poczuł na sobie mój cielęcy wzrok, spojrzał przelotnie w moim kierunku, a ja wstrzymałam oddech. Matko Święta. Przeszedł mnie prąd - może z ładunkiem żądzy? Naprawdę nie wiedziałam, czym był, ale przeszył mnie na wskroś, powodując, że zadrżałam z podniecenia."

"Biały kruk" autorstwa J. L. Weil premierę swoją ma dwudziestego kwietnia. Ma w sobie pewną magię, coś co czytelnika przyciąga i nie mamy ochoty odrywać się od książki. Okładka jest fenomenalna! Księżyc z czarny mi ptakami - jak mniemam krukami, piękne białe pióra oraz postać kobiety, która już z okładki emanuje pewnością siebie. Opis konkretny, rzeczowy i nie zdradzający całej historii. Sam ten fragment powoduje w nas chęć sięgnięcia po tę powieść.

"Spacer po plaży do rezydencji ani trochę mnie nie uspokoił. Zane Hunter był najbardziej wkurzającym facetem, jakiego w życiu poznałam."

Twoja mama umiera, twoja najlepsza przyjaciółka, opoka, powierniczka sekretów. Nie ma jej i nigdy już z nią nie porozmawiasz. Na twoje siedemnastoletnie barki spadają domowe obowiązki, opieka nad młodszym o dwa lata bratem, oraz ojciec malarz, który nie potrafi zarobić na wasze utrzymanie. Mieszkasz w Chicago i gdyby nie śmierć twojej matki, byłabyś szczęśliwa. Pewnego dnia, zostajesz zmuszona do wyjazdu na wyspę do swojej babci, której nigdy nie widziałaś. Wyspa u brzegu Nowej Anglii wygląda cudownie, linia brzegowa ciągnie przykuwa wzrok. Ale czy będziesz szczęśliwa?

Już w pierwszych dniach pobytu w Raven Hollow Piper poznaje pewnego tajemniczego złego chłopca. Typowy bad boy to jej typ, więc nic dziwnego, że akurat na takiego trafiła. Na wyspie zaczynają dziać się przedziwne sytuacje, a jej proste wakacje w willi większej niż biały dom stają się bardzo skomplikowane. Tj - młodszy brat dziewczyny to wkurzający wrzut na [motyla nóżka]. Serio. Jego postać przez całą książkę mnie denerwowała, nie uchwyciłam momentu w którym wyszedłby na wyspę spoza domu, czy country clubu. Rose, momentalnie go przeciągnęła na swoją stronę, xbox, biblioteka gier i fortuna jaką posiadała babka to było coś dla niego.

Chcecie poznać historię, niezwykłą, tajemniczą i nieco mroczną? Czy Piper i nieznajomy niebieskooki bad boy poznają się bliżej? Z pewnością musicie sięgnąć po książkę "Biały kruk" autorstwa J.L. Weil! Mam nadzieję, że was zachęciłam!

"Prostota pocałunku spełnia elementarną potrzebę; tyle że w tym nie było ani grama prostoty. Jakże mógłby być to pocałunek prosty i zwyczajny, skoro aż pojaśniałam od środka, a na mojej skórze tańczyły w parze podekscytowanie i niepokój?"

Pełna emocji, przesiąknięta tajemnicą, pewną magiczną siła powieść, której losy zaskoczą was! Napięcie towarzyszące całej historii pobudza wyobraźnię. Lekka, przyjemna to cechy tej powieści. Z pewnością wciągająca i emocjonująca. Young adult połączone z fantasy nadają pewien urok całej powieści. Aczkolwiek samo zakończenie było tak nagłe, że oczywiście pozostał pewnego rodzaju niedosyt... Z utęsknieniem będę czekać na kolejny tom serii.

Anna Gołuch-Bidas

Do zwrócenia uwagi na cykl Raven miały wpływ doznania wizualne, a mianowicie okładka, która bardzo mnie zaciekawiła, na tyle, że zgłosiłam swoją chęć do udziału w przygotowaniu recenzji. Dzięki Wydawnictwu Kobiecemu udało mi się poznać bohaterów „Białego kruka” i wyruszyć z nimi w podróż przez wszystkie zawirowania, które temu towarzyszyły. Czy były dynamiczne? Czy mi się podobało? Czego można się spodziewać po kruczym cyklu?

J.L. Weil pojawiła się na polskim rynku wydawniczym z młodzieżówką z cyklu Raven, pierwszym tomem pt.: „Biay Kruk”, drugi tom nosi tytuł „Czarna Wrona”, natomiast trzeci, na którego czekamy to „Symetria Dusz”.

„Będę twoim mieczem. Będę twoją tarczą. Będę cię bronił do ostatniego tchu. Przyrzekam ci, że dopóki żyjesz, będę twoją bronią”.

Autorka przedstawia historię nastoletniej, Piper, której życie drastycznie się zmienia w chwili, kiedy jej matka umiera w dziwnych okolicznościach. Dziewczyna przejęła wszystkie kobiece obowiązki w domu, bo jej ojciec pogrążył się w rozpaczy. Taki stan trwa dopóki babcia, której nigdy wcześniej nie widziała zaprasza ich do siebie. Piper i TJ. jej młodszy brat wyjeżdżają na wyspę Raven Hollow, gdzie starsza kobieta posiada piękną posiadłość w malowniczym otoczeniu. Wydawać by się mogło, że skrzywdzona rodzina w żałobie właśnie tego potrzebuje. Spokoju z dala od szarej codzienności i dodatkowych zmartwień. Czy to otrzyma? Niezupełnie.

Kobieta zachowuje się dziwnie i bardzo tajemniczo, zamiast nawiązywać z wnukami więzi wygląda na to, że działa w przeciwny sposób. Mieszkańcy Raven Hallow bardzo interesują się nastolatką, czuje się dziwnie w ich otoczeniu. Zupełnie, jakby wiedzieli coś, co powinna odkryć.

Mimo dziwnej atmosfery udaje jej się poznać miłą dziewczynę o imieniu Zoe, która uprzyjemnia jej pobyt zapraszając na ognisko. Piper poznaje jej rodzeństwo, Zacha, Zandera oraz Zane'a Hunter’ów, jednak to ten ostatni budzi w niej wrogie emocje, które tylko zasłaniają i maską sympatię ze wzajemnością. Ich relacja jest burzliwa, bohaterowie najzwyczajniej w świecie się nie znoszą. Co ciekawe, kiedy Piper jest w niebezpieczeństwie, czuje, że ktoś ją obserwuje, poluje i chce skrzywdzić, to właśnie Zane staje w jej obronie i próbuje pomóc. Tylko, dlaczego ktoś chce skrzywdzić nastolatkę? Co się dzieje z Piper, dlaczego widzi dziwne cienie? Kim jest Biały Kruk, do którego zostaje porównana? Jakie tajemnice skrywa Raven Hollow, czy jej przyjazd był przypadkowy?

„- Nagle jesteś ekspertką od wariatów?

- Po poznaniu ciebie mogłabym napisać na ten temat doktorat”.

Powieść J.L Weil jest schematyczna dla paranormalnego romansu, które lubię, bo w otoczeniu miłosnych uniesień, mamy fascynację i relację, która na nią nie wskazuje. Utarczki słowne, wrogość i wzajemna niechęć, która jest tylko pozorna, właściwie mam wrażenie, że to jedynie ochronna tarcza, którą budują wokoło siebie bohaterowie w obawie przed zranieniem. A to wszystko w otoczeniu nadprzyrodzonych zjawisk, które mają miejsce w Raven Hollow. Czy trzeba czegoś więcej, aby zachwycić? Kreatywność i doborowe wykonanie jest gwarancją sukcesu. Bohaterowi są nastolatkami, przekazują młodzieńcze frustracje, pragnienia i marzenia. Piper jest postacią, która potrafiła zirytować, chociaż ma dość sarkastyczny język, nie można odmówić jej waleczności, jak na młodą osobę przystało, jej przemyślenia bywały komiczne. Zwłaszcza, kiedy dotyczyły Zane’a, niestety było ich zbyt dużo, dlatego czasami traciły na wiarygodności i uroku. Zane, jest tym, który przyciąga, zły chłopak o ciętym języku i szorstkawym usposobieniu gotowy, by chronić bohaterkę z niewiadomego powodu. Dziwnie rozwijająca się czułość może się podobać. Ich relacja ma potencjał i aż chce się spoglądać na nią z perspektywy czasu i kolejnych wydarzeń.

„Biały Kruk” jest książką, która spodoba się młodzieży, ma w sobie wszystko, ciekawy wątek nadprzyrodzony, romans i tajemnice, które będziemy rozwiązywać stopniowo, liczę na ich rozwinięcie przy kolejnych częściach kruczego cyklu.

Akcja zaczyna się powoli. Nie jesteśmy już na samym początku wrzucani "na głęboką wodę".

Tempo stopniowo się rozkręca, zostają dostarczane nowe informacje. Uważam, że to był dobry krok ze strony autorki.

Nie dzieje się zbyt wiele, mamy czas na poznanie bohaterów i "obczajenie terenu". Akcja zaczyna się rozkręcać dopiero po około 60% książki. Można pomyśleć, że w takim razie książka jest nudna.

Jednakże brak nagłych, niesamowitych, emocjonujących wydarzeń przez część książki, rekompensuje główna bohaterka. Jej charakter, osobowość, sposób zachowania bardzo przypadł mi do gustu. Nie jest to typowa "dama w opałach", która czeka aż uratuje ją przystojny rycerz na białym koniu. Wręcz przeciwnie.

Jest to sarkastyczna, silna i dojrzała młoda kobieta. Z nią nie da się nudzić. (I gdy przeczytam całą serię, będę miał cały zasób sarkastycznych tekstów😂)

Gdy akcja zaczyna się rozkręcać, na świat wychodzą tajemnice, to aż chce się czytać i czytać, by dowiedzieć się co wydarzy się dalej.

I minusem właśnie jest to, że akcja nabiera tempa tak późno. Pochłonięty napływającymi wydarzeniami nie zauważyłem kiedy dotarłem do końca książki.

Po zakończeniu czuć niedosyt, chce się sięgnąć po kolejny tom, by dalej móc poznawać losy bohaterów.

Mógłbym się tu przyczepić do kilku rzeczy. Między innymi do zbyt częstego pojawiania się słowa "dupek". Po czasie zaczęło mnie one irytować. Jescze jednym minusem w moim odbiorze jest to iż za mało było TJ'a i Rose (brata i babci głównej bohaterki). Czułem pewien niedosyt tymi postaciami.

Całokształt oceniam pozytywnie. Nie była to wybitna lektura, ani nie sprostała wszystkim moim oczekiwaniom, ale na okres szkolny jest idealna. Lekka, krótka, przyjemnie i szybko się czyta.

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

Po śmierci matki Piper i jej młodszy brat trafiają pod opiekę babci - Rose była matką ich matki. Ojciec Piper i T.J.'a niestety załamał się śmiercią żony i prawda jest taka, że wolał unikać dzieci, a im w sumie też to było na rękę. Ciężko było wszystkim pogodzić się z tym, co się zdarzyło.

Trafiają na wyspę, która wydaje się być cofnięta w czasie. Nie spodziewają się jednak, że ich tymczasowy dom to wielka rezydencja. Okazuje się, że babcia Rose jest kasiasta. Bratu Piper to odpowiada - xbox, śmieciowe jedzenie, cały dzień się opiernicza.

Piper nie jest zadowolona z tego, że musi tutaj spędzać wakacje. Jednak pobyt wydaje się być znośny, kiedy poznaje pewnego chłopaka. Zayne Hunter jest typowym przystojniakiem, który uchodzi za łamacza damskich serc. Dziewczyna jest przed nim ostrzegana, ale przecież serce nie sługa. Między nimi zaczyna coś iskrzyć. Jednak Zayne nie jest zwykłym chłopakiem. Ma w sobie coś tajemniczego i magicznego. W dodatku Piper przekonuje się, że ona sama również nie jest zwykłą nastolatką. Jest o wiele ważniejsza niż by się jej wydawało...

Przyznaję się, że przed premierą nie ciągnęło mnie do tej pozycji. Nie umiem powiedzieć czemu. Opinie po Internecie krążyły różne. Niedawno miała premiera drugiego tomu, więc nadarzyła się okazja, by się przekonać, czy historia spodoba mi się od początku. Sięgnęłam po pierwszą część i co? Podobała mi się!

Piper to czasami niezdarna dziewczyna, ale z pewnością wrażliwa, a rodzina wiele dla niej znaczy. Matka była jej przyjaciółką i boli ją strata tak ważnej osoby. Cierpi również z powodu ojca, który nie potrafi się pozbierać i po prostu unika własnych dzieci. To Piper musi się zająć swoim młodszym bratem.

Jest sceptycznie nastawiona do swojej babci, która próbuje ją też zmienić - nie odpowiada styl jej wnuczki, ani to jak się odzywa, czy zachowuje. Piper jednak nie daje się kobiecie i wciąż jest sobą. Odkrywa też, że wyspa jest pełna tajemnic - tak samo jak dom, w którym miała mieszkać przez kolejne trzy miesiące.

Traci głowę dla nowego przystojniaka. Dosłownie. W sumie to nie ma co się jej dziwić, że Zayne ją przyciąga - przystojny bad boy, ma charakterek, wydaje się być niedostępny. Która by się takim nie zainteresowała?

Zayne z kolei na początku traktuje ją oschle i mówi o niej Księżniczka (jak się potem okazuje - wcale nie bez powodu). On sam jest zamknięty w sobie. Nie mówi o uczuciach, oddany jest swojemu zadaniu i dla niego liczą się zasady rodzinne - coś w stylu kodeksu. Podporządkowuje się tym decyzjom. Z jednej strony jest zły na siebie, że zaczyna coś czuć do Piper, ale z drugiej strony - podoba mu się to.

Ich przekomarzanie się między sobą jest urocze i zabawne. Lubiłam to, jak Piper próbowała sprawić, by wyszło na jej, ale Zayne zawsze miał jakąś odpowiedź - podobnie tak jak nasza bohaterka. Chemia i napięcie między nimi są wyczuwalne i udziela się to czytelnikowi.

Co mogę powiedzieć o Rose? Rose jest kimś ważnym. Okłamuje swoją wnuczkę praktycznie od początku - próbuje się usprawiedliwić, że robi to dla jej dobra, ale Piper tego nie kupuje. Ja sama też byłabym wściekła, że nie znam prawdy o swoim życiu czy nawet przeznaczeniu.

Nie podoba mi się to, że postać brata Piper została praktycznie odstawiona na bok. Była dalekoplanowa, czasami się pojawił, by zagadać i obejrzeć film, ale nic więcej. Jak się zaszył w swoim pokoju tak już nie wyszedł. Okej, autorka pewnie miała zamiar taki, że TJ miał nic nie wiedzieć, ale to odstawienie na bok było aż za bardzo.

Fantastyka przedstawiona w tej książce jest ciekawa. Rzadko kiedy czytam książki tego typu - muszą naprawdę mnie zainteresować. I tutaj, autorce udało się wzbudzić we mnie ciekawość. Mamy tutaj przede wszystkim motyw śmierci. Kilka grup, które mają różne zadania wobec umierającej osoby i jej duszy.

Nie miałam wcześniej do czynienia z twórczością autorki. Jej styl jest prosty i łatwy w odbiorze. Dialogi bohaterów są naturalne, na ich poziomie. Nie ma długich opisów, czego ja nie znoszę. Fabuła też nie jest jakaś zawiła.

Czasami zmiany w naszym życiu są z korzyścią dla nas, a czasami tak bardzo nam się nie podobają, że chcemy zamknąć oczy i powrócić do przeszłości.

Drastyczne przerzucenie ze zwykłego domu, gdzie rodzice ciągle chodzą z przyklejonymi uśmiechami na twarzy, do bogatego dworku na jakiejś dziwnej i mało znanej wyspie jest wielkim przeżyciem dla nastolatki, która właśnie straciła matkę. Świadomość, że jej własny ojciec nie radzi sobie ze sobą, a tym bardziej z dziećmi, jest druzgocące.

Piper to nastolatka, która lubi ciemne kolory, chodzi w glanach i ma wielki kolczyk w nosie. Jej życie dotychczas przebiegało bardzo spokojnie, wkrótce miała wkroczyć w wiek dorosłości i być szczęśliwa jak inni jej rówieśnicy. Do czasu, kiedy pewnego razu dziewczyna z matką wracały do mieszkania po udanych zakupach. Na oczach własnej córki dwoje mężczyzn zabiło jej jedyną przyjaciółkę, pocieszycielkę, a przede wszystkim matkę.

Od tego czasu wszystko zaczęło chylić się ku złemu. Wieczny smutek i depresją panująca w domu, gdzie zabrakło najważniejszego ogniwa w łańcuchu. Niedługo po tym incydencie rodzeństwo zostało oddelegowane do babci, której nigdy nie spotkali. Jak się później okazało, osoba ta mieszka w centrum całej wyspy w wielkim pałacu jak z bajki, a pobliscy mieszkańcy nazywają ją królową.

Spędzając coraz więcej czasu na tej przeklętej dla Piper wyspie, sama dziewczyna stwierdza, że coś dziwnego się z nią dzieje, z czasem zmienia się nie do poznania. Oprócz tego spośród całej ludności na tym małym skrawku ziemi, jest jedna rodzina, która wydaje się bardzo dziwna. Wszyscy nieziemsko przystojni i mają w sobie to niezwykłe coś co sprawia, że nawet w sposobie w jakim jedzą jest magia.

Oczywiście Piper nieświadomie zakochuje się w najgorszym i bardzo niebezpiecznym członku tej rodziny.

Dlaczego oboje czują się w jakiś sposób dziwnie połączeni i dlaczego ta wyspa jest owiana tajemnicą, od której sprzed laty matka Piper próbowała uciec?

Książka z początku może za bardzo nieciekawa z powodu tak wielkiej ilości smutku, jaki odczuwają bohaterowie po stracie najważniejszego członka rodziny. Lecz nie zniechęcajcie się, potem dopiero zacznie się zabawa i to dosłownie. Mroczne tajemnice śmierci, cienie w pobliżu i wypadki, które mają na celu zabić jednego z głównych bohaterów. Oprócz tego oczywiście nie zapominajmy o bardzo ciekawym wątku miłosnym, który w niektórych momentach potrafi doprowadzić do łez. Pierwszy tom serii „Raven” robi wrażenie na czytającym, a na dodatek sprawia, że z czasem nie można się od niej oderwać.

Z romansami paranormalnymi jest taka dziwna sprawa, że chyba muszą do mnie trafić w odpowiednim momencie. Wiecie jednak, na czym polega problem? Nigdy nie wiadomo, kiedy jest ten odpowiedni moment. Czasy świetności tego gatunku już dawno przeminęły, aczkolwiek niektóre pozycje wciąż potrafią zyskać miano bestsellera. Ten gatunek rządzi się swoimi prawami i wydawałoby się, że już wszystko zostało w nim opowiedziane. Czy aby na pewno? A może J.L. Weil miała w zanadrzu pewien haczyk?

Matka Piper niespodziewanie zostaje zamordowana. Dziewczyna przeżywa koszmar i nie jest w stanie sobie poradzić ze stratą najbliższej jej osoby. Jej ojciec całkowicie sobie nie radzi, dlatego korzystając z letnich wakacji odsyła ją oraz jej brata do babci. Rodzeństwo trafia na prywatną wyspę, gdzie odkrywa, że ich nestorka jest nieprzyzwoicie bogata, a dodatkowo cieszy się ogromnym szacunkiem i poważaniem ze strony mieszkańców miasteczka. I choć wydawać by się mogło, że te wszystkie luksusy pozwolą im zapomnieć o rodzinnej tragedii, to Piper zupełnie tego nie kupuje. Zaczyna się buntować, bo uważa, że w Raven Hollow nic ciekawego się nie dzieje, a te wszystkie wytworności to zupełnie nie jej bajka. Jednak gdy na jej drodze staje zabójczo przystojny Zane Hunter, Piper zaczyna mieć nadzieję, że to lato nie będzie wcale takie nudne.

To, co spodobało mi się w powieści J.L. Weil to silna bohaterka. Niestety, bardzo często w romansach paranormalnych mamy do czynienia z zamkniętymi w sobie dziewuszkami, biednymi szarymi myszkami, które nie potrafią się obronić. I wtedy wkracza oczywiście ten nadprzyrodzony, nieziemski przystojniak niczym książę na białym koniu. A Piper? Ta dziewczyna umie o siebie zadbać, a sarkazm to jej drugie imię. A trzecie to kłopoty… Z łatwością pakuje się w najgorsze z możliwych sytuacji, choć częściowo wynika to z jej niewiedzy. Dziewczyna stopniowo zaczyna sobie zdawać sprawę z tego, że na Raven Hollow coś jest nie tak. Piętrzą się tajemnice, a nikt nie chce jej udzielić odpowiedzi. Potrafi pokazać pazurki, posługuje się ostrym językiem, choć gdzieś tam pojawiają się przejawy słabości – jednak wydaje mi się, że to nadaje jej prawdziwości. Każdy momentami ma chwile zwątpienia, gorsze dni. Gdyby cały czas była taka harda, to wyszłoby to po prostu sztucznie.

Dlaczego napisałam we wstępie, że romanse paranormalne muszą trafić w odpowiedni moment? Bowiem większość z nich jest schematyczna i oklepana, niestety. I wtedy targają mną nerwy, bo po prostu czuję, że tracę czas. Jednakże zdarza się, że potrafię przymknąć oko na tę powtarzalność i po prostu dobrze się bawić. Tak było w przypadku powieści Weil, choć nie ukrywam, że znalazło się tutaj kilka zaskakujących elementów, które z pewnością miały też wpływ na mój odbiór tej książki. Pomijając silną bohaterkę, pojawia się tutaj jeden z moich ulubionych wątków związanych z istotami paranormalnymi, jednakże nie chcę go zdradzać, bo wyjawię Wam zbyt dużo. Fabuła mimo wszystko wciąga, ale to jednak wciąż taka lekka powieść, przy której nie trzeba zbyt dużo myśleć. Ma jednak to do siebie, że naprawdę porywa czytelnika do swojego świata.

Autorka świetnie sobie poradziła z kreacją postaci. O Piper już co nieco napisałam, ale również pozostali bohaterowie są znakomicie przedstawieni. Jej babcia to kobieta z klasą, dostojna, dystyngowana, która wzbudza szacunek już samym wyglądem. Kolejna silna osobowość, która wie, czego chce. Młodszy o rok brat Piper to taki typowy nastolatek – dogryza swojej siostrze, choć mimo wszystko idealnie sprawdza się u nich zasada „kto się czubi ten się lubi”. Kiedy trzeba to potrafią się wspierać, a Piper, choć tylko o rok starsza, ma względem niego bardzo opiekuńcze uczucia. No i Zane… Zane, Zane, Zane. Chyba się zakochałam, wiecie? Może to i przewidywalne, ale ON jest naprawdę urzekający. A gdy dodatkowo odkryłam, kim jest naprawdę, to przepadłam na dobre.

Nie myślcie sobie jednak, że Biały Kruk to tylko i wyłącznie ckliwy romans. Właściwie do ckliwości mu daleko, bo tutaj to raczej lecą iskry a nie cukieraski i różowe baloniki. Napięcie pomiędzy Piper i Zane’m jest wyczuwalne już od ich pierwszego spotkania, a potem jest coraz ciekawiej. Pojawia się trochę wątek zakazanej miłości, a trochę obowiązku. Los stanął im na przeszkodzie i choć oboje chcieliby z nim walczyć, to pewne rzeczy są niezależne od nich. Co jest ważniejsze? Idealna harmonia dusz czy obowiązek i dobro ogółu? To dodaje tej historii tragizmu, bowiem nie chodzi o sam romans, ale o historię całego rodu głównej bohaterki, o zachowanie równowagi, o bezpieczeństwo.

Muszę przyznać, że ta powieść miło mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się fajerwerków i też ich nie otrzymałam, ale mimo wszystko to była naprawdę świetna rozrywka. Ta książka pozwoliła mi na chwilę odsapnąć, zatracić się w magicznym świecie, a czasami tego bardzo potrzebuję. Zane był tego katalizatorem… I choć twórczość Weil nie ma w sobie zbyt wiele z oryginalności, to jednak całkowicie przymknęłam na to oko i po prostu dobrze się bawiłam.

Bardzo lubię książki z gatunku paranormal romance. Jest w nich coś, co naprawdę mnie do nich przyciąga. Biały kruk, pierwsza część serii Raven- nie był wyjątkiem.

Piper i jej brat Tj tracą mamę- zostaje ona zamordowana. Rodzeństwo zostaje wysłane na całe wakacje na odciętą od świata wyspę, aby spędzić czas z ich babcią. Pewnego dnia na drodze Piper staje zabójczo przystojny Zane, a między nimi zaczyna iskrzyć. Jednak jest coś jeszcze: dziewczynie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo...

Chciałabym tutaj napisać tyle, ale nie potrafię zebrać odpowiednich słów. Zacznę więc od tego, jak bardzo irytowała mnie Piper.

Główna bohaterka, która okej, rozumiem, że jest w żałobie po stracie matki, zostaje wysłana Bóg wie gdzie i Bóg wie po co, zachowuje się po prostu jak rozpuszczona smarkula. Przysięgam, że ciśnienie gwałtownie mi się podnosiło, kiedy ta dziewucha zamiast choć raz posłuchać rady kogoś, kto miał rację, i tak upierała się przy swoim, przez co dostawała po [motyla nóżka] albo ona albo osoba, która jej broniła. Wybacz Pipe, ale nie. Jesteś tym typem bohaterki, której wręcz nie cierpię.

Zane to uroczy, niegrzeczny chłopak z sąsiedztwa, który całkowicie skradł moje serce i z ogromną chęcią wzięłabym go jako swego męża. Jakby się nad tym dłużej zastanowić, to jest to chyba najciekawsza postać z całej książki. Pomimo tego, że jest to chwilami po prostu buc, to jednak ma w sobie coś, co przyciąga i nie tylko mnie, ale i nieszczęsną Paige...

Babcia, do której przyjeżdżają nastolatki, jest bohaterką, która niestety została trochę potraktowana po macoszemu. Mało znajdziemy scen, w których występuje, bo większość akcji dzieje się wokół głównej bohaterki. Nie twierdzę, że jest to źle, ale jednak myślę, że fajnie byłoby lepiej poznać tą postać.

Fabuła Białego kruka okazała się naprawdę ciekawa i wciągająca. Co prawda nadal nie do końca rozumiem niektórych kwestii poruszonych w książce, ale myślę, że zostaną one wyjaśnione w części drugiej. To, co najbardziej przypadło mi tutaj do gustu, to to jak dobrze autorka opisuje różne wydarzenia oraz jak świetnie wykreowała swoich bohaterów. Umówmy się, że aby jakiś bohater doprowadzał nas do szewskiej pasji, potrzeba wybitnego wręcz talentu.

Mimo moich narzekań, to muszę przyznać, że jest to naprawdę dobra książka. Idealna dla fanów lekkiej młodzieżowej fantastyki połączonej z romansem. Czyta się ją naprawdę szybko, sama nie wiem kiedy przewracałam strony. Z ogromną chęcią sięgnę również po kolejne tomy.

Na jakiś czas muszę chyba zrezygnować z czytania fantastyki i ogółem książek dla młodzieży, ponieważ zauważyłam, że zazwyczaj ich autorzy nie potrafią sprostać moim podstawowym wymaganiom. Jak nie „odgrzewana” historia to irytujący bohaterowie. Jak nie zbędne przeciąganie książki, tak karygodne wykonanie. Niestety, „Biały kruk” nie okazał być się żadnym wyjątkiem i posiadał aż dwie cechy z powyżej wymienionych.

Życie Piper i jej młodszego brata zmienia się w ciągu jednej nocy. Po tragicznej śmierci ich matki lądują na idyllicznej wyspie pod opieką nieprzyzwoicie bogatej babci, której nigdy wcześniej nie spotkali. Dziewczyna zaczyna się buntować, bo jedyne co można robić w Raven Hollow to zanudzić się na śmierć.

Kiedy na drodze Piper staje zabójczo przystojny Zane Hunter, okazuje się, że życie na wyspie może być całkiem znośne. Między parą zaczyna iskrzyć, chłopak ma w sobie coś niezwykłego… coś nadprzyrodzonego i śmiertelnie niebezpiecznego. Dlaczego jednak trzyma ją na dystans?

Piper nigdy wcześniej nie zastanawiała się nad przeszłością swojej rodziny i była przekonana, że jest zwykłą nastolatką,. Dlaczego wszyscy w Raven Hollow sprawiają wrażenie, jakby doskonale ją znali i co oznaczają niezwykłe tatuaże, które ożywają na jej oczach?

Kiedy ktoś próbuje zabić dziewczynę, staje się jasne, że ona i jej babcia muszą sobie dużo wyjaśnić. Kim jest Piper? Czym jest Zane? Czy ten cały nadprzyrodzony świat, który znała tylko z filmów może być prawdziwy?

Sama historia nie była zła, ale to wykonanie? Boże, Ty widzisz i nie grzmisz…

Kto to pisał? Gimnazjalistka? Z tak okropnym stylem to już dawno się nie spotkałam. Ja rozumiem, że książka przeznaczona jest dla młodzieży i jest to fantastyka, więc nie ma co oczekiwać jakiś wybitnych sformułowań, kilku stronnicowych opisów itd. Ale styl w jakim napisana jest ta książka jest po prostu okropny. Zawsze ceniłam sobie sarkazm i ironię w dialogach czy też opisach, ale to? Co to w ogóle było?

Tak jak gdyby mi było mało, przez całe 369 stron musiałam użerać się z jakąś głupią dziewuchą, której rolą w całej tej historii było:

a) dramatyzowanie

b) ślinienie się na widok Zane’a

c) grożenie utratą narządów męskich postaci wyżej wymienionej.

I ten oto ciekawy przypadek ma ocalić cały ród. Super. Życzę powodzenia.

Sięgając po „Białego kruka” miałam nadzieję na lekką historyjkę na jeden wieczór. Jednak jej lektura okazała się być tak uciążliwa, że męczyłam się z nią całe trzy dni. Gdy już raz ją odłożyłam, ciężko było mi po nią sięgnąć z powrotem. Już sam ten fakt nie świadczy o tej książce zbyt dobrze…

Tak jak już wcześniej wspomniałam, fabuła jest interesująca i ma jak dla mnie duży potencjał. Gdy już miniecie ten straszny początek w którym Piper (swoją drogą, dziwaczne imię) wzdycha do Zane’a i wprost mdleje na jego widok, po czym próbuje być super, popisując się ciętym językiem (nieudolnie) - wtedy zaczyna robić się interesująco. Pani Weil widać miała pomysł na tą historię, gdyż jest przemyślana. Cały czas coś się dzieje, kolejne sekrety są odkrywane, a w między czasie zakazany romans kwitnie.

Nie rozumiałam do końca po co autorka aż tak zwlekała z odkryciem prawdziwej tożsamości Piper. Niby ma wybawić cały ród i zapobiec wojnie, ale to roztrzepane dziewczę kompletnie nic nie wie. Nie ma nawet najmniejszych przebłysków, wspomnień z przeszłości. Nic. A pozostali bohaterowie? Czekają aż cudowna Piper ich ocali, ale nikt jej nic nie mówi, bo… po co?

Podsumowując, „Biały kruk” był dla mnie dość dużym rozczarowaniem. Nie do końca rozumiem te wysokie oceny na niektórych portalach, ale jak widać gusta są różne. Pomimo tego, że historia jako tako mi się podobała i dostrzegłam w niej potencjał, to jednak to wykonanie całkowicie zepsuło całokształt. Nie da się ukryć tego, że lektura tej książki była dla mnie po prostu ciężka.

Moja ocena: 4/10

[Adres usunięty]

Bardzo niecierpliwie wyczekiwałam "Białego kruka". Opis książki nie wyróżniał się niczym szczególnym na tle innych, zbliżonych historii, ale miał w sobie jakąś intrygującą świeżość. Co mogę powiedzieć już po lekturze? Hmm... Książka nie zachwyciła mnie tak, jak na to liczyłam, jednak mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że bardzo przyjemnie się ją czytało i jestem ciekawa dalszych losów Piper i Zane'a.

Matka Piper i Ty'a zostaje zamordowana, a ich rodzina rozpada się. Ojciec rodzeństwa nie może pozbierać się po tej bolesnej stracie, dlatego wysyła dzieci na wakacje do babci. Kobieta nigdy wcześniej nie kontaktowała się z wnukami, więc nie wiedzą, czego mają się spodziewać. Kilka dni po dotarciu na wyspę, Piper spotyka Zane'a - zbuntowanego i pełnego dystansu przystojniaka. Między tą dwójką wyraźnie iskrzy, ale chłopak w życiu się do tego nie przyzna. Ponadto, zaczynają się dziać dziwne i niebezpieczne rzeczy. Ktoś wyraźnie poluje na dziewczynę, choć ta nie ma pojęcia dlaczego. Co ukrywają mieszkańcy Raven Hollow i jak to wpłynie na życie Piper?

Jak sami wiecie, książki typu młodzieżowe fantasy mają przede wszystkim bawić, a nie wzbudzać potoku przemyśleń. Tak więc nie oczekiwałam od "Białego kruka" wielkich cudów, ale wartkiej akcji, ciekawej fabuły oraz burzliwego romansu. I każdą z tych rzeczy otrzymałam. Autorka serwuje nam lekką i wciągającą historię, przy której można się zrelaksować i za sprawą dużej dozy humoru - pośmiać. ALE! Moje uczucia są trochę mieszane, niejednoznaczne. Na samym początku stwierdziłam, że nie jestem nią aż tak bardzo zachwycona, więc przecież musi być tego jakiś powód. I jest - śmiesznie paradoksalny. To największe zastrzeżenie tyczy się głównej istoty opowieści - schematu wyjątkowej dziewczyny, buntowniczego i przystojnego nastolatka oraz burzliwej miłości. Czasem czułam rozczarowanie i niedosyt, że Weil poszła w taki typowy i prosty układ. Jest to swego rodzaju odgrzewanie starych pomysłów przewałkowanych już wielokrotnie. Jednak im dalsze rozdziały, tym więcej nowych, ciekawych zwrotów akcji, przez co całość nie wydaje się tak bardzo sztampowa. Druga połowa książki zdecydowanie bije tą pierwszą na głowę. Więcej się w niej dzieje, mamy bardziej złożoną fabułę i dużo zaskoczeń.

"Faceci pokroju Zane'a byli groźni dla moich uczuć. Zwaliłam się w ubraniu na łóżko, przymykając oczy, a jego zapach ukołysał mnie do snu. Był takim dupkiem. Niemiłosiernie przystojnym dupkiem."

Nie będę się zanadto rozpisywać o bohaterach. Jeśli lubicie pyskate, wygadane i rezolutne dziewczyny, to Piper z pewnością przypadnie Wam do gustu. Oj, potrafi pokazać pazurki kiedy ktoś jej zajdzie za skórę. Nie radziłabym z nią również wchodzić w dyskusję - jej riposty i pyskówki są GENIALNE! A Zane? No cóż, po prostu niezłe ciacho. I nie dajcie się zwieść jego mrocznemu charakterowi. Zapewniam Was, polubicie go :D Relacje tej dwójki są gorące, ale nie zawstydzające. I chociaż niektóre rzeczy działy się - według mnie - za szybko, to z wielką sympatią czytałam o ich rodzącej się zażyłości.

Czy odradzam tę książkę? NIE!! Możecie mieć wrażenie, że gdzieś już coś w ten deseń czytaliście, ale i tak powinniście się nieźle bawić. Książkę czyta się niezobowiązująco i zarazem z wielką ciekawością. Jest to bardzo dobry wstęp do obiecującej i intrygującej historii, o ile autorka w kolejnej części wykorzystała drzemiący w niej potencjał. Mam ogromną nadzieję, że tak się stało. Teraz pozostaje czekać, aż w Polsce ukaże się drugi tom cyklu Raven.Oby jak najszybciej! :)

[Adres usunięty]