Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach

Książkę czyta się z zapartym tchem, niestety temat bardzo przykry, ale bardzo ważny. Dla mnie osobiście przestroga, których ludzi unikać i na co zwrócić uwagę w sąsiedztwie.

Przejmujący, bolesny, prawdziwy taki jest właśnie reportaż Pana Hołuba, który nie boi się podejmować trudnych tematów.

Opierając się na wnikliwych statystykach uświadamiamy sobie jak wiele rodzin ma założoną niebieską kartę, jak wiele DDA zmierza w podobnym kierunku, bez wzorców do naśladowania, bez miłości, której nie byli w stanie doświadczyć w dzieciństwie wybierają tę samą drogę. Kobiety, które dla dobra dzieci pozostają w związkach, które wyniszczają je psychicznie i fizycznie. Przemoc, agresja, gwałt to są tak bolesne doświadczenia, które wymagają wiele pracy, by oczyścić się z nich, zacząć normalnie żyć. Znęcanie psychiczne, które daję przewagę władzy, za zamkniętymi drzwiami wszystko staje się możliwe, a na zewnątrz stwarzanie iluzji przykładnej rodziny. Ile w tym wszystkim cierpienia, bólu..

Niezwykle ważny reportaż, który przedstawia wiele wymiarów przemocy, uświadamia jak wiele krzywd się dzieje, jak trudno zrozumieć, że te zachowania nie są właściwe, zwrócić się o pomoc, szukać ucieczki i jednocześnie wsparcia. Autor daje czytelnikowi wiedzę w temacie funkcjonowania Fundacji i innych instytucji, które dają azyl, wsparcie i pomoc by wyjść z przemocowej sytuacji. Podaje statystyki, które przytłaczają.

Reportaż z tych, które nie daje o sobie zapomnieć.

Jakub Hołub to autor odważny.

Nie boi się trudnych tematów i kiedy pisze, nie owija niczego w bawełnę.

Jego książki są wstrząsające, smutne, rozrywające serce, drażniące, ale przez to ogromnie prawdziwe.

Każda z nich daje wiele do myślenia.

Każda jest jak zadra, która rozdrapuje nasze poczucie winy i każda powoduje bolesny ucisk w żołądku.

Jak myślicie?

Ile kobiet w swoim życiu usłyszało- ,,beze mnie jesteś nikim".

Ja kilka.

Może słowa nie brzmiały identycznie, ale ich wydźwięk był taki sam.

30% naszego społeczeństwa, czyli około 9mln Polaków przyznaje, że było sprawcami przemocy w rodzinie.

Czynnej i słownej.

Bo ta słowna boli tak samo mocno jak razy.

Sprawia, że powoli znikamy i egzystujemy na granicy dwóch światów czekając na wybuch, cud albo śmierć.

Rodzina, znajomi, sąsiedzi- wszyscy mają oczy szeroko zamknięte, bo jesteśmy od pokoleń nauczeni, że nie wolno się wtrącać.

Gwałt na żonie.

A to żonę można zgwałcić?

Dzieci nie wolno bić?

Ja byłem bity i wyszedłem na ludzi.

Te slogany, od lat zakorzenione w męskich głowach, nie przyjmują zmian.

Nie widzą, że krzywdzą, bo to w końcu mężczyzna jest głową rodziny.

Jemu wolno więcej, a kobieta ma milczeć i służyć.

A kiedy zaczyna mówić i chce odejść, znikąd nie ma pomocy.

I tak nasze kółeczko się kręci.

Dorośli katują swoich partnerów i dzieci.

Te dorastają i terroryzują słabszych.

Żenią się i historia się powtarza.

Rzadko kiedy ktoś mówi stop.

Przez zbyt wiele polskich domów płynie rzeka agresji, bólu, cierpienia i nienawiści.

Przez zbyt wiele lat udawaliśmy, że ten problem nie istnieje.

Ale ON jest i narasta.

I właśnie ta książka nam to dobitnie uświadamia.

Ta lektura była dla mnie cierniową koroną, którą będę nosić do końca moich dni i która będzie mnie uwierać, kiedy będę o niej myśleć.

Ale przynajmniej mam świadomość tego, że jest.

Dlatego otwórzmy serca na drugiego człowieka. Wysłuchajmy, jeśli zechce mówić i podajmy rękę, kiedy o nią poprosi.

No i przeczytajmy tę książkę

Przemoc w polskich domach nie jest ewenementem, ale w dalszym ciągu powszechnością. Często dziecko, które wychowuję się w takim środowisku, jako dorosły krzywdzi innych lub jest krzywdzone. W reportażu ,,Beze mnie jesteś nikim" Jacka Hołuba głos zawierają ofiary i sprawcy. I te wyznania budzą grozę. Cierpienie, ból, często brak konkretnej pomocy, umniejszanie krzywd, rozpacz to wszytko wylewa się z kart tej książki i wbija się w serce czytelnika jak drzazga.

Reportaż pełen wszelkiego rodzaju emocji, który między innym burzy stereotypy dotyczące przemocy domowej, jej sprawców i poszkodowanych. Przedstawia statystyki, które w dalszym ciągu są miażdżące, mimo że dane są niekompletne i zaniżone, bo wielu sprawców odpowiada za czyny z innych artykułów. O ile dochodzi do rozprawy, bo ten proces jest długi. System dziurawy jak ser szwajcarski często podkopuje ofiary zamiast wspomagać.

Autor uświadamia jak funkcjonuje błędne koło przemocy, dlaczego ofiarom jest ciężko coś z tym zrobić i tkwią w takich związkach, jak sprawcy manipulują i kawałek po kawałku niszczą psychicznie...

Ogromnie wam polecam.

Podjęcie się głównego tematu przemocy w książce z gatunku reportaż pt. '' Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach'' autorstwa Pana Jacka Hołuba stanowi nie lada wyzwanie nie tylko dla niego, ale dla osób, z którymi rozmawiał i poznawał, jak wyglądał ten problem z bliska, gdy oni go odczuwali, z niesmakiem będąc jej świadkami.

Autor ujął mnie pozytywnie już na samym początku tym, że potrafi wyjaśnić, na czym polega przemoc oraz określić jej rodzaje i zaznaczył to w pierwszym rozdziale.

Mogłabym jedynie nie zgodzić się z teoriami, które zamieścił autor dotyczących wypowiedzi, co oznacza dla niektórych specjalistów słowo przemoc w praktyce.

Czytając, tę książkę nie zdajemy sobie tak naprawdę sprawy z tego, co czują osoby doznające przemocy i gdy muszą, znosić ją nie mogąc nic zrobić z czystej bezsilności.

Autorowi nie łatwo było opisać przedstawiony problem dotyczący przemocy i kosztowało go to wiele widać pracy, aby dotrzeć do najważniejszych źródeł z nim związanych, jak ON wygląda, gdy my tego nie dostrzegamy, na ogół uciekając, jak najdalej od niego twierdząc, że go nie ma i nas ON nie dotyczy.

Przyznam szczerze, że gdy czyta się tę książkę i na podstawie omówionych przykładów osób, które wiedzą, co znaczy, doświadczyć przemocy to nie jeden z odbiorców przeżyje emocje, gdyż nawet ja je czuje. Muszę, zaznaczyć w tym miejscu jak wielką rolę odgrywa w tym momencie wsparcie od osób bliskich oraz to, co my tak naprawdę wiemy na temat zagadnienia przemocy, która może wpłynąć na późniejszy dalszy rozwój życia osoby krzywdzonej przez swojego oprawcę.

W trakcie czytania tej książki zrozumiałam całościowy przekaz i to, co zostało w niej omówione, a przede wszystkim zanalizowano przykłady osób, które doświadczyły przemocy.

Uważam, że Pan Jacek Hołub, w odpowiedni i dokładny sposób przedstawił w tej książce główny problem, gdyż może dzięki niej pojawi się światełko w tunelu, aby móc rozmawiać na ten temat, który u większości osób krzywdzonych stanowi temat tabu z obawy, że nie zostaną oni zrozumiani bądź żyją w świecie, gdzie przemoc jest wymysłem ich wyobraźni.

Warto przeczytać tę książkę i wyciągnąć z niej odpowiednie wnioski.