Audiobook Iron Flame. Żelazny płomień. Empireum. Tom 2 mp3

„Iron Flame” to drugi tom serii „Empireum” czyli kontynuacja losów Violet i Xadena z „Fourth Wing”. Wszyscy spodziewali się, że Violet Sorrengail umrze w trakcie pierwszego roku w Uczelni Wojskowej Basgiath. Jednak Odsiew był zaledwie pierwszym niemożliwym testem mającym na celu pozbycie się kadetów o słabej woli, niemających szczęścia i niegodnych. Teraz zacznie się prawdziwy trening i Violet już się zastanawia, jak to przetrwa. Nie chodzi o to, że jest wyczerpujący czy wyjątkowo brutalny albo stworzony do tego, by przesuwać próg bólu kadetów do granic wytrzymałości. Problem stanowi nowy wicekomendant, który postawił sobie za punkt honoru udowodnienie Violet, że jest bezsilna – chyba że zdradzi mężczyznę, którego kocha. Mimo że ciało Violet jest słabsze i bardziej kruche niż innych, dziewczyna wciąż ma spryt… oraz żelazną wolę.

„W trakcie pierwszego roku część z nas traci życie. W trakcie drugiego reszta traci człowieczeństwo" - Xaden Riorson

Szczerze mówiąc, moim zdaniem nie ma słów by opisać to, co czuję po skończeniu „Iron Flame”. To, co się wydarzyło, co się tam działo – do tej pory nie potrafię się pozbierać. Wiem jedno – ta książka to fenomen fenomenów i dzieło tak genialne, że ja biję pokłony. Ale od początku. Jak wiecie zabrałam się za czytanie „Fourth Wing” po upływie czasu. Do tej pory nie wiem dlaczego tak zwlekałam z przeczytaniem tego cuda. Bo przeczytałam i się zakochałam. Zakończenie mnie rozbiło i potrzebowałam drugiego tomu jak powietrza. Próbowałam dawkować sobie „Iron Flame” żeby nie skończyć go na raz, zważywszy, że trzeci tom ma mieć premierę dopiero w styczniu przyszłego roku. No nie udało mi się to (wszyscy w szoku, tak wiem). Bo jak tylko przeczytałam kilka rozdziałów – kolejne poszły jak lawina a ja po raz kolejny uciekłam do świata Basgiathu i moich ukochanych smoków. Ten stan w jaki ja wpadam podczas czytania tych książek nie równa się z żadnym innym. Ja nie mogę przestać o tym myśleć, nie chcę spać ani w ogóle funkcjonować bo chcę tylko czytać. A jak kończę – jestem jak wyprana, bez chęci do czegokolwiek. Tak, takie coś mogą spowodować książki a dokładniej „Fourth Wing” i „Iron Flame”. Ubóstwiam styl pisania autorki i wielbię to, jak cudowanie i płynnie ona pisze. Ponadto jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak wszystko tutaj jest przemyślane. Każdy zwrot akcji, tajemnica bądź sekret wychodzący na wierzch sprawia, że moja szczęka leży na podłodze. Napięcie niejednokrotnie sięga zenitu a punkt kulminacyjny – szok, masa emocji i niedowierzanie. Rebecca Yarros jest mistrzynią w manipulowaniu czytelnikiem tak, by nic nie wiedział i nie był w stanie się domyśleć. Kontynuacja fabuły z „Fourth Wing” jest jeszcze bardziej emocjonalna. Violet wie, o co tak naprawdę toczy się gra i co ukrywają wyżej postawione osoby, które notabene – chcą oddzielić ją od Xadena. Xadena, który naruszył mocno jej zaufanie. Gra toczy się na wielką skale a niebezpieczeństwo jest coraz bliżej. Nie brakuje adrenaliny, niebezpieczeństw czyhających na życie Violet i innych. Dziewczyna musi chronić to, co wie bardziej niż mogłaby przypuszczać. Relacja Violet i Xadena zostaje wystawiona na próbę i w sumie cały czas jest pod ostrzałem. Pomimo bardzo silnych uczuć jakie między nimi są i pożądania – tajemnice i brak zaufania skutecznie to hamują. Ponadto pojawiają się pewne przeszkody, które chcą jeszcze bardziej to zaburzyć. Ja jestem absolutnie zakochana w tym tomie i choć miałam lekkie obawy, czy drugi tom będzie tak samo świetny jak pierwszy, były one bezpotrzebne bo był nawet lepszy. Kocham całym sercem Tairna i dosłownie ten smok jest genialny. Andarma również. Nie raz bolało mnie serce i roniłam łzy. Zakończenie – nawet gdybym chciała się przygotować to nie dałabym rady. Nie mam pojęcia jak wytrzymam do stycznia ale jakoś muszę. Standardowo miałam takiego kaca czytelniczego jak stąd do księżyca ale było warto. „Iron Flame” było warte tych wszystkich emocji jakie przeżyłam. Brak skali bym mogła ocenić tą książkę bo była zbyt fenomenalna. Gorąco polecam!🧡

Kontynuacja "Czwartego Skrzydła" rozwija wątki rozpoczęte w pierwszym tomie, pogłębiając relacje między bohaterami i wprowadzając nowe wyzwania. Violet musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów, a także odkryć tajemnice związane z jej przeszłością. Yarros umiejętnie balansuje między akcją a momentami refleksji, ukazując rozwój postaci i komplikacje ich relacji. "Żelazny Płomień" to emocjonująca lektura, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Kontynuacja "Czwartego Skrzydła" rozwija wątki rozpoczęte w pierwszym tomie, pogłębiając relacje między bohaterami i wprowadzając nowe wyzwania. Violet musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów, a także odkryć tajemnice związane z jej przeszłością. Yarros umiejętnie balansuje między akcją a momentami refleksji, ukazując rozwój postaci i komplikacje ich relacji. "Żelazny Płomień" to emocjonująca lektura, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Postaram się uniknąć spoilerów Iron Flame ale żeby opisać swoje odczucia pewnie zdradzę trochę fabuły.

Gdy kadeci wracają ze śmiertelnie niebezpiecznej misji w Ressonie, dla Violet rozpoczyna się drugi rok nauki w akademii, natomiast Xaden zostaje wysłany do Samary. Ten rok dla główniej bohaterki będzie zdecydowanie ciężki, nie dość, że jest zmuszona do rozłąki a Xadenem przez co cierpią również smoki, skazana na wieczne życie w drodze miedzy Basghiatem, a miejscem stacjonowania Xadena. To w uczelni czeka na nią jeszcze więcej niebezpieczeństw. Drugi rok ma bowiem wyprać z kadetów resztki ludzkich emocji a nowy wice komendant Varrish postanowił za wszelka cenę udowodnić, że Violet jest bezsilna. Xaden kontynuuje swoją misję, zaopatruje w broń rebeliantów i szykuje do nieuniknionego ataku weninów.

Moje emocje podczas czytania tej części były tak skrajne jak emocje dorastającego smoka😉

Przez pierwsze 200 stron myślałam, że umrę z nudów. Bezustanne latanie w te i we wte, które w żaden sposób nie popychało fabuły na przód. Do tego wieczne, irytujące rozterki Violet: ufać Xadenowei czy mu nie ufać, przespać się z nim czy nie? Xaden naprawdę musi ją kochać, że przez to przebrnął. Ogólnie wątek romantyczny oceniam dużo niżej niż w pierwszej części. Gdzieś w okolicach 300 strony akcja nabiera tempa i wtedy, książka staje nieodkładana. Świetne plot twisty, sceny walki i intrygi zaskakują z każdą przeczytaną stroną. Bardzo podoba mi się wątek skupiający się na przyjaźni i lojalności. Te dwie cechy naprawdę łączą bohaterów, którzy są gotowi pójść za sobą w ogień. Trochę szkoda, że smoki są jakby postaciami pobocznymi. Jeśli chodzi o Adarnę to rozumiem czemu ale bardzo brakował mi by większa rolę u fabule odgrywał Tarin. Uwielbiam jego postać, poczucie humoru i przekomarzania.

Czy to była najlepsza książka którą czytałam? Nie

Czy sięgnę po kolejną cześć? Zdecydowania tak

Po finałowych wydarzeniach Violet i jej przyjaciele postanawiają znaleźć sposób na ochronę ludności po za barierami, a wróg nie odpuszcza i nasila swoje ataki. Szkoła stała się jeszcze bardziej niebezpiecznym miejscem, bowiem Violet zyskuje nowego wroga w postaci wicekomendanta. Jest mroczniej i brutalniej, ich codzienność to treningi i szukanie odpowiedzi w przeszłości, a szkoła będzie robić wszystko i za wszelką cenę by nie dopuścić do wyjścia prawdy na jaw. Poznajemy przeszłość i motywy postępowania pewnych kluczowych bohaterów, przez co pojawiają się nowe ciekawe wątki.

Książka jest naszpikowana dynamiczną fabułą oraz zwrotami akcji, po których nie da się odłożyć książki i po prostu trzeba przeczytać kolejny rozdział, ale są i też momenty kiedy akcja odpowiednio zwalnia. W tym tomie między Violet a Xadenem jest dużo nie porozumień, ale mimo to ich relacja rozwija się i staje się silniejsza. Uczą się siebie nawzajem, docierają się. Niestety, ale Violet przez ponad połowę książki mnie drażniła 🤷‍♀️

Nowe sojusze, krwawe pojedynki, przygotowanie taktyczne, strategie wojenne, magia, tajemnice, sceny walki ze smokami oraz gorące sceny bohaterów. Wszystko to składa się na kolejną emocjonującą i wciągającą historię przyspieszającą bicie serca i pobudzającą wyobraźnię.

Zakończenie jak zwykle pozostawia nie dosyt i już nie mogę się doczekać kolejnego spotkania z bohaterami, by poznać dalszą część historii

Bardzo przyjemna książka, osobiście jestem zachwycona światem stworzonym w serii Empireum! Wciągnęła mnie tak bardzo, że jednym tchem przeczytałam obie części. Jedynym mankamentem historii jest strasznie irytująca główna bohaterka... niby ma 21 lat, jest inteligentna i sprytna, a jednak emocjonalnie "zajeżdża" mi dopiero co zaczynającą dojrzewać nastolatką. Na szczęście smoki, które uwielbiam nadrabiają! Polecam szczerze!

Jak ja nie mogłam się doczekać aż wezmę ją do rączek ❤️

Po pierwszej części myślałam, że nic jej nie pobije, aż dostałam kontynuację, która wbiła mnie w fotel.

Kiedy Violet przetrwała odsiew i niezwykle trudny pierwszy rok, wtedy dopiero zaczęła się prawdziwa jazda. To teraz została zmuszona do pokonywania własnych granic i walki ze słabościami. Ten czas podda próbie jej miłość, przyjaźń, siłę i wytrwałość, a Xaden odnajdzie sens swojego istnienia.

Ta seria jest kwintesencją tego, co kocham w książkach. Niejednokrotnie do niej wrócę.

Cenię ją za intensywność emocji jakie gwarantuje. Za cudowną magię oraz potęgę i moc smoków, budzących respekt.

Natomiast miłość i namiętność między Violet i Xadenem zakrawa o grzech, to powinno być zakazane 😉 Ich spojrzenia, spotkania, oddanie, zawziętość i wytrwałość, zaburzają rytm serca.

Za to kocham romantasy. Po lekturze tej książki pozostaję jej wierną fanką.

Uwielbiam wszelkie romantasy, a jak jeszcze dodatkowo są smoki, szkoła i bitwy, to jestem od razu kupiona. Ten zacny grubasek przyniósł mi mnóstwo radości i mnogość emocji.

Czytając "Iron Flame" jest się uczestnikiem wydarzeń, książka wciąga do swojego świata i nie pozwala Ci odejść jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.

Ile tu się dzieje. Intrygi, bitwy, sekrety, śmierć, miłosne rozterki, smoki, gryfy, oprócz jeźdźców pojawiają się lotnicy, no i ogrom czystej magii.

Tu nie ma chwili na oddech i odpoczynek, trzeba czytać, trzeba działać, trzeba wspomóc swoją drużynę 😉

"Iron flame" to niezaprzeczalnie kontynuacja pierwszej części więc od razu mówię, należy czytać tę książki po kolei! Tylko wtedy uchwycie prawdziwy sens. Choć nie ukrywam, że Autorka przypomina najważniejsze kwestie, czy wydarzenia.. ale po co psuć sobie zabawę? 🥹💖

Violet zaskakuje wszystkich! W tym nawet samą siebie, i zostaje uczennicą drugiego roku! Przeżyła... Jednak wbrew pozorom to teraz zaczynają się schody, tym bardziej że nowy wicekomendant jakby uwziął się na dziewczynie i zrobi wszystko by uprzykrzyć jej życie... Jednak dziewczyna choć krucha fizycznie, ma serce wojownika i nie podda się tak łatwo. 🔥. Prawdziwa gra dopiero się rozpoczyna.

Violet jest rozdarta, kocha swoich nowych przyjaciół, ufa im, a jednocześnie odsuwa się od nich, się że nie może im powiedzieć wszystkiego .. Prawdziwi przyjaciele, jednak nigdy nie odpuszczają! I wiedzą kiedy trzeba się pojawić...

Ta część to kolejna dawka emocji, zaskakujących wydarzeń i szokujących zwrotów akcji od których serduszko bije szybciej, a na skórze pojawia się gęsia skórka! Ponownie mamy tutaj brutalność i czułość, miłość i nienawiść.. Autorka przeplata to wszystko bardzo umiejętnie, wszystko jest przedstawione w sposób bardzo obrazowy, czuję jakbym czytając oglądała film! Kocham takie książki! Choć to kawałek lektury u zdecydowanie zajmie Wam kilka dni, to od tej książki ciężko odpocząć... Nie da się jej odłożyć! Ja nawet gdy szłam spać to nadal śniłam o fabule! Coś pięknego!

I zakończenie... Zakończenie, które wywołało szok i zdecydowanie przyspieszyło pracę mojego serca, bo teraz... Teraz to wszystko staje się trudne... 🥺💔 Jak się potoczą losy Violet skoro stało się to co się stało? Teraz nie pozostaje mi nic innego jak czekać na początek roku 2025 i kontynuację, a Was muszę przekonać do lektury !

Ta seria, może stać się serią życia z gatunku fantastyki 🔥💖🐉

„-Jeszcze rok temu nigdy bym nie pomyślała, że najbezpieczniejszym miejscem na świecie jest grzbiet smoka.

-Jeszcze rok temu wziąłbym cię za przystawkę”.

[ Współpraca z wydawnictwem ]

Czytając „Fourth Wing” poczułam, że odnalazłam tam nowy dom, miejsce, w którym mogę się zatracić, kiedy tylko poczuje, że potrzebuje oderwać się od rzeczywistości. Premiera „Iron Flame” była dla mnie najbardziej wyczekiwaniom i nigdy bym nie pomyślałam, że tak mocno złamie mi serce… ⚔

Nikt nie spodziewał się, że Odsiew był zaledwie testem dla kadetów, który za zadanie miał wyeliminować tych najsłabszych i niemających wystarczająco szczęścia. Prawdziwa walka i straty miały dopiero nadejść, a wśród nich o miłość i prawdę zawalczyła Violet, czy wygrała te walkę?

Jedno jest pewne, w tej części jej próg wytrzymałości zostanie wystawiony na próbę, a Xaden w tym czasie będzie ukrywał więcej, niż można by się spodziewać! Jak wiele kłamstw i przemilczanych słów są w stanie przetrwać? Czy nowy wicekomendant dopnie swego i rozdzieli te dwójkę? I co z sekretem, który skrywa Uczelnia Wojskowa Basgiath?

Ponownie ten świat zaskoczył mnie ilościom mniej lub bardziej dramatycznych w skutkach akcji. Nudy z pewnością nie można zarzucić tej serii!

Wiecie, co jeszcze stało się ponownie? Otóż ponownie ilość zgonów wśród bohaterów była zatrważająco duża, w pierwszej części mnie to dziwiło i choć powinnam się przyzwyczaić, to w tej części ponownie byłam w szoku jak wielu z nich ginie. Na przestrzeni dwóch części straciłam wielu ulubieńców, ale nie to jest najgorsze. Myślę, że gorszy był niespodziewany powrót jednego z nich, który tak mocno złamał mi serce, że łzy płynęły strumieniami. Nie chce mówić kto, aby nikomu nie zepsuł zaskoczenia, ale ten chwilowy przebłysk jego osoby był jak cios w serce. Pojawił się ktoś jeszcze i cóż, autorka zdecydowanie lubi pozbawiać bohaterów życia, aby później zrobić im niespodziewany powrót!

Cieszę się, że przynajmniej Tairn poprawiał mi humor za każdym razem, gdy postanowił zabłysnąć jakimś tekstem! 😅 Osoby, które już czytały! Musicie przyznać, że w tej części to on był głównym bohaterem!

Mam wrażenie, że wszystko, co dotychczas wiedziałam o tym świecie, okazało się kłamstwem, a kolejne wydarzenia, które zagwarantowało mi „Iron Flame”, utwierdziło mnie w przekonaniu, że każdy tam ma swoje sekrety, który znacząco mogą wpłynąć na bieg historii. Ta część wyprułam mnie z łez, chęci do czegokolwiek i przede wszystkim z poczucia, że mogę normalnie czytać inne książki, nie widząc co dalej stanie z Xadenem i Violet! 🥲

Jeśli nie jesteście przekonani, czy warto sięgnąć po tę serię, to wymienię wam czego możecie się w niej spodziewać.

Ta seria zapewni wam mnóstwo emocji, tych lepszych i gorszych, doskonale opisanej walki, która nie pozwoli wam się oderwać od stron nawet na minutę, bohaterów, których pokochacie całym sercem, niesamowite smoki posiadające własne prawo, romans, który wciągnie was bez litości i przede wszystkim doskonale wykreowany świat, brutalne szkoły i podziały między ludźmi! Seria Empireum przestawi wam całkowicie nowy świat, w którym wszystko jest dopracowane. Obiecuję, że zaprze wam on dech w piersi! 🐉

Zakończenie „Fourth wing” otworzyło historię na wiele nowych możliwości, więc do drugiego tomu starałam się podejść neutralnie. Nie wiedziałam, którą ścieżkę obierze Yarros, ani co na nas czeka. Jedynym pewniakiem była relacja Violet i Xadena oraz niezastąpione smoki. A w Iron Flame Rebecca zdecydowanie postawiła na to drugie.

Jeśli miałabym porównywać pierwsze dwa tomy, to Iron flame jest zdecydowanie dużo bardziej dynamiczne. Rebecca zaserwowała nam kilka scenerii, a Violet doskonale radzi sobie na grzbiecie Tairna, więc ma dużo więcej swobody w ruchu. Znowu trafiamy w mury akademii wojskowej, ale nie patrzymy na nią już oczami niepewnej i kruchej Violet. Pod tym względem zarówno opisy, jak i akcja zdecydowanie nabierają kolorów.

Nie ma co ukrywać, że bohaterowie w tej części w dużej mierze nie są już tymi samymi osobami. Każdy z nich dźwiga na barkach ciężar tajemnic, rewolucji i brutalnej rzeczywistości. Iron flame jest zdecydowanie dużo mroczniejsze, a jedynym blaskiem na niebie są błyskawice Violet, choć i te mogą być zagrożeniem dla niektórych osób.

Nieco kontrowersyjna kreacja Xadena w tym tomie mi osobiście nie przeszkadzała. Mimo, że to druga część, a książki same w sobie są cegiełkami, to wciąż jesteśmy na początku ich przygody, dlatego musi się dziać, a bohaterowie muszą się zmieniać i popełniać błędy. Pokochałam wszystkie momenty, w których Xaden udowadniał Violet i całemu światu, ile dla niego znaczy. A Violet, cóż… mogłaby być bardziej wyrozumiała, ale naprawdę doceniam rozwój jej postaci i siłę, która od niej bije w tym tomie. Jestem przekonana, że na końcu naszej przygody z serią będzie jedną z mocniejszych postaci w fantastyce, jakie miałam okazję bliżej poznać.

Najlepsze zostawiłam na koniec, więc teraz krótko o SMOKACH. Kocham Xadena, ale smoki w tej historii rzucają cień na każdą postać i jestem im za to wdzięczna. To dzięki nim podczas czytania szybko zapominałam o drobnych niedociągnięciach i z zapartym tchem śledziłam historię. Do tego ogromne emocje i plot twisty macie jak w banku!

Arcydzieło! Na początku byłam sceptycznie nastawiona do lektury, przez pierwsze kilkanaście stron praktycznie nie było żadnej akcji, ale jak już się zaczęła - nie dało się oderwać wzroku od tekstu! Niezdecydowanym bardzo polecam, zakończenie Was zaskoczy!

Pierwsza część fantastycznego cyklu Empireum skradła moje serce, więc z przyjemnością i wysokimi oczekiwaniami ponownie zagłębiłam się w niebezpiecznym świecie magii, smoków, tajemnic i silnych emocji. I choć nie sposób nie wspomnieć o kunsztownym wydaniu i bogatym w detale, spójnie wykreowanym świecie, to „Iron Flame” porywa właśnie przede wszystkim emocjami. A przy czytaniu doświadczyłam ich całą paletę, podobnie zresztą jak bohaterowie powieści.

Bo czy nie przeżywa się wszystkiego zdecydowanie intensywniej, gdy każdy dzień, każda kolejna próba może okazać się tą ostatnią? Gdy obcowanie ze śmiercią nie tylko wrogów, ale i przyjaciół staje się codziennością? Gdy podstawy znanego dotychczas świata chwieją się w posadach i rozpadają z hukiem? Czy w efekcie ulotności życia miłość nie staje się bardziej namiętna i zaborcza?

Związek Violet i Xadena zdecydowanie należy do tych iskrzących, a ognia dokłada również rozłąka i manipulująca emocjami jego była dziewczyna. To więź pełna trudności i nieufności, której nie pomaga obniżone poczucie wartości Violet, ale jedyna w swoim rodzaju. Relacji tych dwojga Autorka poświęca równie dużo miejsca, jak dramatycznemu zagrożeniu, które może pogrzebać znany im świat i próbom zapobieżenia zagładzie.

Podobnie, jak bohaterowie zmuszeni są szybko dorosnąć w zderzeniu z prawdą i trudną rzeczywistością, tak i złota smoczyca Violet, Andarna, wchodzi przedwcześnie w wiek dojrzewania. Przynosi to niespodziewane i trudne konsekwencje, ale również wiele powodów do uśmiechu wywołanych jej przekornymi tekstami i zachowaniem. To najbardziej sympatyczny akcent tej części dodający jej lekkości.

Rebecca Yarros po mistrzowsku łączy elementy romansu i fantastyki wciągając czytelnika w wielowarstwowy, pełen brzydkich sekretów i śmiertelnych niebezpieczeństw świat. Znakomicie wyważa dynamikę powieści, więc te siedemset stron mija nie wiadomo kiedy, by ponownie zaskakującym zakończeniem przyspieszyć bicie serca i obudzić apetyt na ciąg dalszy. Premiera „Onyx Storm” zapowiadana na początek przyszłego roku jest w tej chwili jedną z moich najbardziej wyczekiwanych kontynuacji.

Z jednej strony mamy znany schemat od wrogów do kochanków, ale jest coś w tej historii, że ciężko jest się oderwać. Wątek romantyczny na najwyższym poziomie, a fabuła wciągająca i trzymająca w napięciu. Dawno nie czekałam z taką niecierpliwością na kolejne tomy.

Rebecca Yarros w “Iron Flame. Żelazny płomień” pokazuje, że prawdziwa siła tkwi w determinacji i wierze w siebie. Jej bohaterowie są przykładem, że nawet w obliczu największych przeciwności można znaleźć drogę do zwycięstwa co pokazuje wytrwałość i upór. ️

„Iron flame. Żelazny płomień” to druga część cyklu Empireum, na którą czekałam i trzymałam kciuki by jak najszybciej znalazła się u nas. Paczka promocyjna, którą otrzymałam była przepiękna, w smoczym kubku pijąc kawę zastanawiam się, jak wytrwać w oczekiwaniu na kolejny tom. Jestem przekonana, że nie tylko ja pragnie poznać kolejne wydarzenia, autorka nie ma litości dla swoich czytelników. Rozpoczęła się rewolucja, a właściwie trwała, jednak otworzyła swoje sekrety przed nami. Dla bohaterki rozpoczyna się drugi rok zajęć, jest bardziej świadoma tego, co tak naprawdę się dzieje wokół niej, z czym naprawdę musi się mierzyć. Rebecca Yarros jednak na tym nie poprzestała, dostarczyła mi więcej pytań niż odpowiedzi. Nie miałam wybory, dosiadłam swojego smoka i wyruszyłam u boku bohaterów w podróż, z której nie chciałam wracać do rzeczywistości.

Główną bohaterką książki autorstwa Rebecci Yarros pod tytułem „Iron flame. Żelazny płomień” jest Violet Sorrengail, dziewczyna, która odstawała od innych pod każdym względem. Nie tylko była drobna, bardziej krucha fizycznie, ale niesamowicie inteligentna i błyskotliwa. Miała dobre serce, którym zjednała sobie przyjaciół w miejscu, w którym nie można było nikomu ufać, zwłaszcza, że panowała wśród nich ogromna rywalizacja. W Basgiath’cie śmierć mogła czyhać za każdym rogiem, a przetrwać mogli jedynie najsilniejsi, ona taka była, udowodniła to tym, że związała się z dwoma smokami. Starcie z nowym wice komendantem i chronienie Xaidena nie należy do łatwych, jest jeźdźczynią o żelaznej woli, czy uda się ją złamać? Wieź Tairna i Sgayl wymaga tego, by dziewczyna latała na front, jej relacja z Xaidenem jest burzliwa, zwłaszcza, kiedy pojawia się była jego dziewczyna. Czy uda im się przetrwać kolejny rok? Czy walka, którą toczą jest skazana na klęskę? Ile jeszcze istnień pochłonie?

„Iron flame. Żelazny płomień” to niesamowita książka, która sprawiła, że emocje się we mnie kotłowały. Rozwijająca się budowa świata jest naprawdę fascynująca, bardzo lubię zwiedzać nowe miejsca, poszerzać wiedzę na temat tego, co Rebecca Yarros przedstawiła obecnie. To spostrzeżenie dotyczy także odkrywania nowych informacji na temat historii i polityki tego świata. W drugim tomie moja wiedza o tym, co naprawdę dzieje się na kontynencie jest bardziej złożona, jednak wciąż pozostaje wiele pytań bez odpowiedzi dotyczących przeszłości, mam nadzieję, że w dalszych częściach uda się ją pozyskać. Violet prowadziła wiele wewnętrznych walk, tłumiąc swoje emocje, dystansując się od przyjaciół i biorąc na siebie czasami zbyt dużą odpowiedzialność. To silna i zdeterminowana dziewczyna, która nie zawsze dostrzega, jaka jest odważna. Podjęła kilka wątpliwych decyzji, ale to właśnie sprawia, że jej postać jest dla mnie realistyczna, nikt z nas nie jest bez wad. Stara się, ale czasami to nie wystarczy, Violet nigdy się nie poddaje. Będzie wstawać, niezależnie od tego, ile razy upadnie. Bardzo brakuje mi Liama, jego śmierć odcisnęła Pietno na wszystkich, był świetnym bohaterem i żałowałam, że nie mogłam lepiej go poznać i zobaczyć w akcji. „Iron flame. Żelazny płomień” to książka, która nie tylko skupia się na akcji, ale także na relacjach bohaterów. Nie jestem pewna, czy będę gotowa w najbliższym czasie pożegnać się z Nawarrą, więc cieszę się, że przede mną jeszcze kilka książek, kwestia tego, jak poradzić sobie z oczekiwaniem na kolejne tomy, zwłaszcza, że zakończenie książki wbiło mnie w fotel.

Chciałabym być taka jak Violet. Podoba mi się jej siłą charakteru i chęć do tego, aby pokazać na co ją tak naprawdę stać. Nie mogłam doczekać się tego tomu, a teraz żałuje, że już jestem po. Niesamowita historia. Świetna kontynuacja jednej z najlepszych serii ostatnimi czasy.

Pierwsza część była niezmiernie ciekawa, a druga… po prostu wciągająca, nie dało się nie myśleć o tej książce po jej przeczytaniu! Wszystkie postacie są doprecyzowane, jest dużo akcji, intryg oraz miłości😜 nie dało się nie zakochać w Xadenie, już się nie mogę doczekać kolejnej części!

IRON FLAME. ŻELAZNY PŁOMIEŃ to kontynuacja, na którą czekałam z niecierpliwością. Już od pierwszych stron znowu poczułam ten charakterystyczny klimat smoczego świata i z zachwytem przewracałam strony. I chociaż ta historia liczy blisko 700 stron, to pochłonęłam ją w zaledwie parę dni. Rebecca Yarros zadbała o to, by czytelnik się nie nudził i co chwilę serwowała nam nowe zagadki, odkrywała tajemnice i zaskakiwała zwrotami akcji. Niektóre udało mi się przewidzieć, ale wiele z nich mnie zszokowało. Nie mogłam narzekać na brak akcji. Pojawiło się też wiele nowych bohaterów, którzy wnieśli sporo do fabuły. Ale dam Wam radę - nie przywiązujcie się do nikogo - Autorka nadal nie cacka się z czytelnikiem i bez skrupułów pozbywa się postaci w najmniej oczekiwanych momentach. Dużo dzieje się też wokół relacji Violet i Xadena - ta dwójka może przyprawić o zawał. Ich relacja zbudowana jest na chemii i sekretach, ale czy uda im się zbudować zaufanie?Jedyne, czego żałuję, to że w tym tomie było tak mało smoków. A szkoda, bo gdy już się pojawiły, to zaczęło się dziać, zwłaszcza jeśli chodzi o naszą małą smoczycę Andarnę. Nie chcę spoilerować, więc nie zdradzę głównych wydarzeń, ale drugi rok w Akademii to nie przelewki. Jeżeli wydawało się, że przeżycie pierwszego roku gwarantuje wytrzymanie już wszystkiego, to jakże naiwne było to myślenie. Nowe postacie, nowe okoliczności, wychodzą jakieś zaszłości, a także... nowe powody do pragnienia zemsty. Nigdy nie wiesz, czy ktoś za tobą nie planuje właśnie twojej zagłady. Dodatkowo, na jaw wychodzą kolejne tajemnice, a znana naszym bohaterom rzeczywistość okazuje się być bardzo zagrożona. Czy uda im się zapobiec najgorszemu? Czy pokonają wroga? Po której stronie się opowiedzą - nowego, czy starego ładu?I moje ostatnie pytanie - czy uda mi się wytrzymać do stycznia i premiery trzeciego tomu? Bo po takim zakończeniu, nie wiem jak wytrzymam!Polecam serdecznie wszystkim miłośnikom fantastyki - ja jestem zachwycona!

Amanda Says

Długa, ale bardzo wciągająca lektura. Wszystko jest płynne i mimo wielu stron do przeczytania, fabuła nie przeciąga się nadmiernie. Czytało się bardzo dobrze, a przy każdym odłożeniu książki na półkę miałam niedosyt i ogromną chęć, żeby jak najszybciej do niej wrócić. Polecam :)

Drugi tom znacznie lepszy od poprzedniego. Wciągnął mnie od samego początku. Podoba mi się, że Violet dalej robi progres. To chyba jedna z lepiej napisanych postaci we współczesnym fantasy. Mam tylko nadzieję, że autorka pociągnie dalej jej historię.

Kto tak jak ja czekał na tą kontynuację??? Kto z was nie mógł się doczekać powrotu do tego świata?? Kto tęsknił za smokami???

Jak ja tęskniłam za smokami, za Tairnem i Andarną. To oni jak dla mnie skradli całe show. Chętnie bym przeczytałam tą książkę z ich perspektywy. Tairn i jego teksty, to po prostu mistrzostwo świata, a Andara to taka rozkapryszona nastolatka😁😁😁, upierdliwa i agresywna, ale przy okazji jaka urocza. Napsuła krwi Tairnowi🤣🤣🤣.

Jeżeli chodzi o Violet, to wkurzały mnie jej pretensje i brak zaufania do Xadena. Rozumiem, że się zawiodła, ale ile można iść w zaparte. Sama oszukiwała przyjaciół, ale oni umieli jej wybaczyć, a ona nie bardzo. Za to Xadenemw tej części to po prostu słodziak. Rozumie swój błąd, zrobi wszystko by Violet mu wybaczyła, ale nie może zdradzić wszystkiego. Nie tylko jego życie zależy od tego i on to szanuje, a ona niestety czasami nie. Chciała by wiedzieć wszystko.

Uwielbiam Ridoca, jajcarz jakich mało. Daina już nie mogę tak nienawidzić, bo trochę się wyrabia, a szkoda😅. Za to mam nową postać do nienawidzenia, Varrisha i jego smoka, Solasa.

W tej części pojawią się Cat, była Xadena, jak ja nie znoszę tej baby🤣🤣🤣, choć niestety pod koniec już mi tak nie przeszkadzała, a szkoda🤣🤣🤣.

Wreszcie dowiadujemy się więcej o tym świecie, wreszcie więcej się dzieje, zbliża się wojna z veninami, tylko kiedy i gdzie to nastąpi to się okaże. Ta część jest, tak jak poprzednia, brutalna i krwawa, trup gęsto się ścieli. Jest niebezpiecznie i tajemniczo, niektóre sekrety wychodzą na jaw, inne nadal zostają niewiadomą.

Przeczytałam, pokochałam i długo nie mogłam otrząsnąć się po zakończeniu. Jak to już koniec, a teraz co, mam czekać? Ale ile, ja najchętniej bym już przytuliła kolejną część😊😊😊. POLECAM, POLECAM, POLECAM❤️❤️❤️❤️

Trzyma w napięciu i jest emocjonująca od pierwszej do ostatniej strony, mimo że jest to dość długa książka. Akcja toczy się tu na prawdę szybko i dynamicznie, nie ma chwili na nudę, bo ciągle akcja pędzi do przodu. No i to zakończenie, zupełnie się takiego nie spodziewałam.

Drugi tom jest na tak wysokim poziomie jak pierwszy! Super się czyta. Jest dużo wątków uczuciowych i często na pierwszy plan wychodzą miłosne rozterki bohaterów. Nie znaczy to jednak, że brakuje akcji i smoków. Tego na szczęście również jest pod dostatkiem!

Za mną drugi tom cyklu Empireum – „Iron Flame. Żelazny Płomień” pióra Rebecci Yarros

Akcja książki dzieje się zaraz po wydarzeniach z „Fourth Wing”. Nie będę tutaj pisać zbytnio o fabule, żeby tym, którzy jeszcze cały cykl mają przed sobą nic nie zaspoilerować, napiszę bardziej o moich odczuciach.

Ten tom miał bardzo wysoko postawioną poprzeczkę, ponieważ „Fourth Wing” pokochałam całym sercem. Czy dał radę?

Przeważnie drugi tom wciąga mnie od pierwszych stron. Tutaj nie było miłości od samego początku. Musiałam przegryźć się przez początek, by później już delektować się każdym słowem.

Najmocniejszym punktem tej historii dalej są smoki. Dzięki tej serii pokochałam je! Uwielbiam Tairna, jego odwagę, przywiązanie i poczucie humoru. Kocham Andarnę z jej nastoletnim buntem i negowaniem wszystkiego, co wokół niej. Jednak tym razem autorka idzie o krok dalej i pokazuje także drugie oblicze tej rasy.

Wiecie co jeszcze ujęło mnie w Iron Flame? Tutaj nic bohaterom nie przychodzi za łatwo. Jest krew, pot i łzy. Są porażki, a każde zwycięstwo okupione jest wysoką ceną. Wszystkie decyzje mają swoje konsekwencje i nasi bohaterowie muszą się z nimi zmierzyć.

Ten tom pozwolił mi też zweryfikować swoje opinie, jeżeli chodzi o bohaterów. Nie wszystko jest czarne i białe, jak wydawało się po pierwszym tomie.

W tej historii nie ma postaci idealnych. Mimo swoich niesamowitych mocy są oni ludzcy, popełniają błędy, dają się ponieść emocjom i kochają. A dla tej miłości są w stanie poświęcić nawet siebie.

Mimo nużącego początku, pokochałam Iron Flame. Ta historia zagnieździła się gdzieś we mnie i sprawiła, że non stop o niej myślę, a emocje dalej we mnie buzują. Czytając przewinęła się przeze mnie cała masa emocji. Od strachu o los bohaterów przez złość na niesprawiedliwość losu po radość.

Strasznie bałam się zakończenia tego tomu, po tych wszystkich recenzjach, które do tej pory przeczytałam. Jednak nie było tak źle. Jest ono z rodzaju tych słodko-gorzkich i jestem niesamowicie ciekawa jak autorka pociągnie tę historię dalej. Z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnego tomu. A Wam mimo małych dram z początku tego tomu, polecam go z całego serca. Ta historia wciąga i nie chce wypuścić.

7⭐️

Przez większość tą książka jest w porządku, całkowicie poprawna z kilkoma momentami, które totalnie zapadają w czytelnikowi pamięć. Sposób patrzenia na pewne wydarzenia nabiera nowego wymiaru i wiele pobocznych postaci otrzymuje, takie sceny, że stają się one nieoczywiste. Tarin, Mira, Imogen, Felix i Ridoc to najlepsza postacie i powód dla którego czułam ekscytację, gdy wracałam do tej książki. Szkoła Basghiat dawała mi Hogwart vibes ze względu na opisy lekcji, które przybliżają nam wykreowany świat, który w tej cześci jest niebezpieczniejszy, niż to co dostaliśmy w 1 tomie. Czy pojawił się cringe? Tak, na 15 rozdziale dość nieoczekiwanie zaskoczył mnie swoim rozmiarem, jednak nie obecnością. I gdyby autorka kontynuowała pisanie tej książki tak, jak robiła to przez jej 70% to wystawiłabym jej 6⭐️

Przez 550 stron czekałam, na taką akcję, jaka dzieje się na ostatnich 150 rozdziałach. Jednak ostatnie 10 rozdziałów, to historia godna najwyższych not. Wszytko to co zostało tam napisane - akcja, potyczki, poświęcenia i dreszczyk emocji dowodzi mi, że autorka umie pisać książki z motywem wojennym i wojskowym i wychodzi jej to genialnie. Zwyczajnie nie umiałam się oderwać i zbierałam szczękę z podłogi. Dlatego tym bardziej nie rozumiem, czemu przez lwią część tej książki sprowadza historię do miłosnych rozważań głównej bohaterki.  Każde spotkanie Violet z Xadenem jest takie same i czytając je chciałam krzyczeć "TAK, WIEM! DOTARŁO DO MNIE ZA PIERWSZYM RAZEM!!" Xaden jest atrakcyjny i Violet go pragnie, a potem się kłócą. I to by było na tyle z budowania relacji między główną parą. W pewnym momencie zastanawiałam się czy Violet go nie kocha, bo jest ✨️PIĘKNY✨️, a on bo przy niej może czuć się tym niebezpiecznym typem, który mimo wszystkiego troszczy się o kogoś (czytaj: jest nadopiekuńczym dupkiem-cytat wprost z książki). Nie rozumiem dlaczego autorka przyjęła postawę Daina, co do tego JAK BARDZO Violet musi być chroniona i jak bardzo słaba/bezbronna czasami jest i postawiła go nam przed oczy w postaci Xadena robiąc z niego RED FLAG. Ktoś może mi zarzucić, że to jest romantasy i oczywiste jest, że wątek miłosny będzie na pierwszym miejsce. Proszę bardzo, jednak nie zważając na to, do jakiego gatunku dopisana jest konkretną książka, to chce się na niej dobrze bawić i chciałabym by toksyczne zachowania były poprawnie rozpoznane przez postacie.

Długo zastanawiałam się nad jej oceną. Ta książka nie jest dobra jak "Iron Flame". Miałam wrażenie, że przez wątek romantyczny dynamika jak i fabuła siadają. Violet zaczęła też mnie poważnie denerwować i moja sympatią do niej gdzieś się ulatniała. Może jestem naiwna, ale ostatnie rozdziały dały mi nadzieję, na to że ta seria może odbić się od schematów i być dla mnie swietna rozrywką. Tak więc daje jej 7⭐️ i liczę, że autorka nie zaprzepaści potencjału finału, który wbił mnie w ziemie

Iron Flame. Żelazny Płomień to druga z pięciu tomów seria skupiająca się głównie na smokach, przynajmniej dla mnie, a także losach Violet w świecie który jest przesiąknięty tajemnicami, intrygami i kłamstwami. Drugi tom zaskakuje, wzrusza, szczególnie przy końcu i sprawia, że trudno oderwać się od czytania, a szczególnie rozstać się z bohaterami. I teoriami spiskowymi…

"Jesteśmy bronią, a to miejsce jest kamieniem, którego używają do naostrzenia nas".

Początek książki jest słodko-gorzki, mamy wrażenie że znaleźliśmy się w zawieszeniu, a nowe informacje momentami wszystko utrudniają a nie odwrotnie. Wraz z drugim tomem pojawia się sporo nowych bohaterów i ciężko zapamiętać każdego, a przynajmniej tych którzy wnoszą coś więcej do fabuły. W tym tomie Xaden schodzi na drugi plan, spokojnie, jest, ale odsuwa się w cień przez inne wydarzenia. Dopiero w drugiej części pojawia się częściej, ale nie jest tak obecny jak w pierwszej części.

"Pamiętaj, że tylko ciało jest kruche. Ty jesteś niezniszczalna".

Kreacja Violet w drugim tomie jest znacznie lepsza niż w pierwszym. Bardzo mi się podobało to jak Vi rozwinęła się przez te wszystkie wydarzenia, to jak stara się pomimo przeszkód. Jej spryt i to jak wielką ma wiedzę sprawia, że rozdziały skupiające się na akcji z nią stają się niesamowicie wciągające.

Tarin to mój ulubieniec. A w tej części jest jeszcze zabawniejszy. Jego teksty są epickie i nie raz doprowadzą Was do łez, oczywiście ze śmiechu. A wraz z Andarną stanowią dość niecodzienny duet. Ich riposty to złoto. Mimo, że Andarna nieco irytuje w tej części z wiadomych przyczyn to i tak pod koniec zyskuje w naszych oczach i czujemy że nie wszystkie karty zostały jeszcze odkryte. A przy tym czujemy szacunek.

Najsłabszym ogniwem w tej części jest związek Xadena i Violet. Nie do końca rozumiem ich relacje, to czy już sobie wybaczyli czy jeszcze nie. Na czym opiera się ich związek oprócz pożądania. Akurat tutaj Violet mocno sobie przeczy, bo w podobnej sytuacji postawiła swoich przyjaciół i oni okazali się bardziej wyrozumiali niż ona sama. A to sprawia, że nie do końca czekamy na ich wspólne rozdziały. Odnosi się też wrażenie, że Tarin nieco przysłania Xadena. Choć obydwoje mają kultowe fragmenty to Tairna bardziej zapadają w pamięć.

Każdy kto uważał Daina na Tampona na pewno pluje sobie w brodę. Mimo to, nadał mu nie ufam i mam wrażenie że każdy się na nim przejedzie, miejmy nadzieję że się mylę. Końcówka książki doprowadziła mnie do łez, bardzo przeżyłam to co się stało i jak to wpłynęło na rodzeństwo. Tajemnica wroga staje się coraz ciekawsza, a rozwiązanie nie wydaje się aż tak oczywiste jak wydawało się na początku.

Choć drugi tom nie kończy się aż tak przełomowo, na pewno czekam na rozwinięcie. Mimo niezrozumiałej relacji głównych bohaterów, Tairn i Andarna sprawią że pokochacie smoki jeszcze bardziej niż przedtem. Plot twist mnie zaskoczył, ilość teorii spiskowych tylko wzrosła. Ten tom również wymaga przeczytania po raz drugi tak na spokojnie by wychwycić wiele rzeczy ukrytych między wierszami. Oby kolejny tom miał jeszcze więcej stron.

Polecam ♥

Absolutnie wspaniała, zapierająca dech w piersiach kontynuacja historii, która zawładnęła mną bez końca.

Jak cudownie było znów zanurzyć się do świata Violet, pełnego sarkastycznych smoków, niebezpiecznych misji i trudnych decyzji. To właśnie te latające stworzenia sprawiły, że pokochałam tą część niemal od pierwszych stron. Ich słowne przekomarzanki to jedynie tło dla ogromnej miłości i oddania, jakim darzą się wzajemnie.

Ten tom serii jest bardziej mroczny, akcja jest szybka i dynamiczna. Od początku czuć napięcie między bohaterami, spowodowane widmem nadchodzącej wojny. Widać to też w relacji Violet z Xadenem, w której wiele jest złości, żalu i niedopowiedzeń. Cieszę się, że autorka zdecydowała się ukazać bardziej wrażliwą stronę dowódcy, kierującego się dobrem swojej wybranki i ludu. Doceniam też, że to Violet wyszła na pierwszy plan, a jej relacja z Riorsonem nie była tutaj dominująca, chociaż miała ogromne znaczenie dla przebiegu fabuły. Uwielbiam relację romantyczną w tej książce i to, że bohaterowie są gotowi walczyć w swojej obronie na wszystkich polach. Nie zabrakło jednak spicy scen, które totalnie rozpalają zmysły!

"Iron Flame" to przede wszystkim walka o tożsamość, władzę i własne serce. Mamy tutaj wiele scen bitewnych, ale również sporo negocjacji, odkrywania tajemnic i budowania taktyki. Życie na uczelni wojskowej nie toczy się już normalnym rytmem, a Violet i jej przyjaciele zmuszeni są bardzo szybko zdobywać nowe umiejętności. Pojawia się wiele przemocy, dzięki czemu Violet staje się silniejsza i bardziej odporna na zło, które ją dotyka. Jest gotowa poświęcić wszystko, a nawet własne życie, aby uratować niewinnych. Dziewczyna podejmuje wiele ryzykowanych decyzji, nie zawsze licząc się ze zdaniem innych, co pozytywnie wpływa na jej odbiór. Pojawiają się nowi bohaterowie, wracają też stare koszmary - nie brakuje zatem emocji, które potrafią wywołać uśmiech, rozpalić policzki i doprowadzić do płaczu.

Ważny w tej części jest wątek relacji rodzinnych pomiędzy Violet i jej rodzeństwem, a także matką. Jest ukazana zdecydowanie szerzej, Violet potrafi postawić swoje decyzje na pierwszym miejscu, nawet pomimo decyzji matki. Jest to jeden z najciekawszych wątków, który wywołał we mnie ogrom emocji.

Kocham tą książkę całym sercem i mówiąc szczerze - nie jestem w stanie wskazać jej wad. Jest zdecydowanie bardziej dynamiczna, ciekawsza niż pierwszy tom i rozjaśnia sporo aspektów, które w Czwartym Skrzydle były owiane tajemnicą. Świetnie, że autorka dawkuje te informacje, dzięki temu wywołuje w czytelniku niesamowitą ciekawość. Ta książka stoi smokami - Andarna i Tairn to dwa jej najjaśniejsze punkty, które wprowadziły niesamowitą atmosferę. Chętnie przeczytałabym opowieść tylko o smoczych relacjach!

Zakończenie tej historii to istny kosmos - wprawiło mnie w osłupienie i nie wiem, jak wytrzymam kolejne miesiące do premiery trzeciego tomu. Autorka niesamowicie mnie zaskoczyła, wprowadzając tak mocny plot twist, że niczego się nie spodziewałam. Płakałam razem z Violet, którą Żelazny Płomień poturbował na wszystkie możliwe sposoby. Dawno nie miałam tak dużego kaca czytelniczego, co bardzo dobrze świadczy o "Iron Flame".

Pierwszy tom, oprócz przygodówki, miał też mocny wątek miłosy między bohaterami, który był ważnym elmentem historii. W tej części uwaga skupia wciąż mocno na romantycznej relacji, ale też na wyeksponowaniu samej Violet i jej walce o przetrwanie, co nadaje jej ducha girl power, który bardzo mi się podoba!  

Na kontynuację jakiej serii czekacie najbardziej?

Jeżeli chodzi o mnie to zdecydowanie była to właśnie druga część serii "Empireum", czyli "Iron Flame. Żelazny Płomień". Czy długo wyczekiwana kontynuacja "Fourth Wing. Czwarte skrzydło" spełniła moje oczekiwania? Już spieszę z wyjaśnieniem!

Po lekturze pierwszego tomu byłam zachwycona, ponieważ Rebecca Yarros w mojej ocenie stworzyła zdecydowanie najlepsze romantasy, jakie miałam okazję przeczytać w zeszłym roku. I oczywiście zgadzam się z licznymi opiniami, że nie była to fantastyka na najwyższym poziomie, ale ten odłam właśnie taki ma być. Ma dawać niesamowite przeżycia w akcji pełnej nadprzyrodzonych mocy i jednocześnie wchodzić głębiej w relacje międzyludzkie, które ostatecznie mają zakończyć się miłością.

Jeżeli natomiast chodzi o drugi tom, to w zasadzie można było się po nim spodziewać wszystkiego, ponieważ to, co wydarzyło się na końcu pierwszej części, było na tyle zaskakujące i niespodziewane, że nie do końca było wiadomo, co autorka przygotowała dla swoich bohaterów. Szczególnie że niemal każdy związany z Uczelnią Wojskową Basgiath był przekonany, że Violet Sorrengail umrze, jednak ona udowodniła, iż byli w błędzie. Czy kobieta przetrwa również drugi rok?

Jedno jest pewne. Odsiew był zaledwie pierwszym niemożliwym testem mającym na celu pozbycie się kadetów. Zatem czy kadetka Sorrengail zmierzy z tym, co szykuje dla niej los? Czy Violet poradzi sobie z nowym wicekomendantem, który uwziął się na nią? Czy rozłąka Tairna i Sgaeyl, będzie miała wpływ na więź Sorrengail i Riorsona? Co stanie się, kiedy Violet pozna prawdziwy sekret ukrywany przez Uczelnię? I wreszcie, o co chodzi z Żelaznym Płomieniem? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że "Iron Flame. Żelazny Płomień" wciągnął mnie już od pierwszej strony. Zanim zaczęłam czytać, zastanawiałam się, czy nie zrobić rereadu pierwszej części, bo nie byłam pewna, czy nie umkną mi jakieś szczegóły z pierwszego tomu, ale zupełnie nie było mi to potrzebne, ponieważ, niemal od razu w mojej głowie wszystko wskoczyło na swoje miejsce.

W książce znalazło się dokładnie to, czego oczekiwałam. Pełna napięcia akcja, walka z czasem, odkrywanie tajemnic, próba odbudowy utraconego zaufania, romans oraz przede wszystkim smoki, które pokochałam już w poprzedniej odsłonie. I chociaż wielu czytelników ma liczne uwagi do zachowania głównej bohaterki i jej niezdecydowania w kwestii zaufania i swoich uczuć, ja uważam, że autorka idealnie odzwierciedliła to, co dzieje się w głowach młodych ludzi, którzy dopiero wchodzą w dorosłość.

Pomimo iż zazwyczaj nie lubię, kiedy książki kończą się tzw. Cliffhangerem, czyli zabiegiem fabularnym, polegający na nagłym zawieszeniu akcji w sytuacji pełnej napięcia, w której główni bohaterowie znajdują się w trudnej sytuacji, nawet zagrożenia życia. Tutaj pasował on idealnie! I chociaż będę musiała teraz uzbroić się w cierpliwość, w trakcie wyczekiwana na kolejną część, myślę, że będzie warto!

Opisu nie piszę by przypadkiem komuś czegoś nie zaspoilerować. Drugi tom ma aż 700 stron, ale czytając nie czuje się kompletnie tej ilości stron. Od razu wciągnęłam się w tą historię i przepłynęłam przez te 700 stron. Autorka w tej części jeszcze bardziej wprowadziła nas w wykreowany świat. Poznajemy dużo nowych informacji, ale jeżeli ktoś dobrze pamięta pierwszy to, nie będzie miał problemu z przyswojeniem ich. W tym tomie dzieje się dużo i to poza obszarami uczelni. W ułożeniu sobie tych miejsc i rozłożeniu na kontynencie, bardzo pomogła mi mapa, która jest zamieszczona w książce. Podczas czytania nie było momentu kiedy bym się nudziła czy chciała przekartkować trochę tą książkę. Nie było tu opisów czy momentów tylko po to by wypełnić tą książkę. Każde wydarzenie jest ważne dla rozwoju wydarzeń i dla rozwoju bohaterów. Na szczęście akcja nie goni akcji, przez co z większą niecierpliwoscią i ciekawością czekałam na to co znajduje się na kolejnej stronie. W tym tomie bardzo polubiłam Violet i bardziej pokochałam Xadena. Myślę, że na to wpłynęło w dużej mierze pokazanie ich charakterów i uczuć oraz co najważniejsze, że nie są idealni, popełniają błędy i mają swoje słabości. Na szczególne wyróżnienie zasługuje tutaj Tairn i Andarna. Ich dialogi do siebie i Violet to jedne z lepszych momentów w książce. Zakończenie zwala z nóg i pozostawia w sercu strach co się wydarzy dalej. Tego się nie spodziewałam i rosnącej w mojej głowie teorii spiskowych co może się wydarzyć dalej. Co do pojawiającego się romansu w książce, mam tylko jedno ale. A więc na początku książki miałam wrażenie jakby bohaterowie kręcili się wokół się w kółko wałkując ten sam temat, przez co z lekka się wnerwiłam na nich. Poźniej na szczęście to już się poprawiło. Jeśli lubisz czytać historie, w których są nieoczekiwane zwroty akcji, niebezpieczeństwo, tajemnice, śmierć, postać silnej bohaterki, magia, smoki, cudowny Xaden, dynamiczna akcja i romans, to jest to książka dla ciebie. Ja polecam z całego serduszka i czekam z niecierpliwością na kolejny tom. 10/10

Lubisz fantastykę i jesteś fanem/fankom romansów?

Zatem świetnie trafiłeś/-aś! „Iron Flame. Żelazny płomień” z całą pewnością jest dla Ciebie!

„Iron Flame” to długo przeze mnie wyczekiwana kontynuacja „Fourth Wing” autorstwa Rebecci Yarros. Część ta rozpoczyna się dokładnie w tym samym miejscu co zakończyła się jej poprzedniczka i oczywiście oba tomy są ze sobą ściśle powiązane. Zatem na wstępnie zaznaczam, abyś pamiętał/-a o zachowaniu chronologii.

Fabuła jest przemyślana w najmniejszym szczególe i bardzo dobrze dopracowana. Być może pojawiają się wątki, które można było pominąć, bądź rozwiązać w inny sposób. Jednak uważam, że wszystko tutaj ma swój cel i nie da się ukryć, że tworzy fenomenalną całość.

W tym tomie na pierwszy plan wysuwa się uczucie nadchodzącej wojny i obserwujemy wroga, który rośnie w sile. Dlatego jest krwawo, brutalnie, śmierć znacznie częściej dotyka bohaterów, bezwzględność momentami szokuje, a cierpienie staje się namacalne.

W porównaniu do „Fourth Wing” w „Iron Flame” możemy znaleźć zdecydowanie więcej intryg, tajemnic, ciekawych zwrotów akcji i… pikanterii. Uczucie Xaden-Violet jest dynamiczne, pełne ognia, temperamentu i pieprzu. Czuć panującą pomiędzy nimi chemię nawet jeżeli zahacza ona o nienawiść. Spicy sceny z ich udziałem są naprawdę mocne, pobudzające wyobraźnię i z całą pewnością skierowane do dorosłego Czytelnika.

Oczywiście nie brakuje także SMOKÓW. Już od pierwszego tomu fascynowała mnie więź jeździec-smok, a tutaj została ona jeszcze bardziej rozwinięta. Mamy okazję odkryć więcej tajemnic związanych z gatunkiem i nie mogę się doczekać co jeszcze szykuje dla nas Autorka w tym temacie, bo czuję, że dopiero się ona rozkręca.

Samo zakończenie? SZOK! To znaczy po „Fourth Wing” łatwo się domyślić, że Autorka lubi brutalne zakończenia, ale tutaj kompletnie się tego wszystkiego nie spodziewałam. Na już potrzebuję trzeciego tomu!

Podsumowując „Iron Flame” to naprawdę udana kontynuacja z cyklu Empireum. Yarros tworzy coś wyjątkowego i jedynego w swoim rodzaju. Z jednej strony otrzymujemy pikantny romans, a z drugiej genialnie wykreowany fantastyczny świat, który pozwala nam się przenieść do zupełnie innej rzeczywistości. Jej książki wzbudzają ogrom sprzecznych emocji i tak naprawdę żadne słowa nie są w stanie ich opisać. Dlatego koniecznie sięgnij po serię i przekonaj się sam/-a czy jest ona dla Ciebie. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠! Aaaa i pamiętaj - SMOKI RZĄDZĄ! ♡