Amerykański Brud

𝑷𝒐𝒅𝒔𝒘𝒊𝒂𝒅𝒐𝒎𝒊𝒆 𝒛𝒅𝒂𝒋𝒆 𝒔𝒐𝒃𝒊𝒆 𝒔𝒑𝒓𝒂𝒘𝒆, 𝒛𝒆 𝒋𝒂𝒌 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒃𝒆𝒅𝒂 𝒃𝒆𝒛𝒑𝒊𝒆𝒄𝒛𝒏𝒊, 𝒅𝒆𝒎𝒐𝒏𝒚, 𝒌𝒕𝒐𝒓𝒆 𝒅𝒐 𝒕𝒆𝒋 𝒑𝒐𝒓𝒚 𝒑𝒐𝒛𝒐𝒔𝒕𝒂𝒘𝒂𝒍𝒚 𝒘 𝒖𝒌𝒓𝒚𝒄𝒊𝒖, 𝒘𝒚𝒑𝒆𝒍𝒛𝒏𝒂 𝒏𝒂 𝒑𝒐𝒘𝒊𝒆𝒓𝒛𝒄𝒉𝒏𝒊𝒆, 𝒂 𝒘𝒓𝒂𝒛 𝒛 𝒏𝒊𝒎𝒊 𝒑𝒐𝒋𝒂𝒘𝒊𝒂 𝒔𝒊𝒆 𝒏𝒐𝒘𝒆. 𝑪𝒂𝒍𝒂 𝒉𝒐𝒓𝒅𝒂.

Krew. 16 pozbawionych życia ciał. I dojmujące uczucie straty, które przyćmiewane jest jedynie przez jedno - wolę walki. Lydia przez przywódcę kartelu straciła niemal całą rodzinę, pozostał jej jedynie ukochany syn, dla którego zdecyduje się na czyny, o których nigdy nawet by nie pomyślała. Na żmudną i niebezpieczną przeprawę z Meksyku do USA, byleby ocalić jego życie.

Premiera "Amerykańskiego brudu" była przekładana kilkukrotnie, i ostatecznie dobrze się stało, bo nie ma lepszej pory na tak bardzo poruszającą książkę niż jesień.

Czasami trafiamy na pozycje, podczas czytania których nieustannie czujemy gulę w gardle. Chwilami wstrzymujemy powietrze, kompletnie nie zdając sobie z tego sprawy - niemoc, lęk, wzruszenie, obezwładniająca bezsilność, wiele emocji kotłowało się we mnie podczas czytania tej historii. I przerażenie, że pojedyncze brutalne akty, gdy w końcu stają się codziennością, są powszechnie akceptowalne przez społeczeństwo. Że ludzie odwracają wzrok i po cichu łudzą się, że ich to nie dotyczy. I że nigdy nie będzie. Jeanine stworzyła historię nie tylko o piekle migracji, ale przed wszystkim o ludziach i ich skrajnych relacjach. O okrucieństwie, ale i bezinteresowności.

Pamiętajcie, jak ostatnio pisałam Wam, że nie mogę trafić na żadną perełkę? Na książkę, która zrobiłaby na mnie tak wielkie wrażenie, że chciałbym do niej wrócić? Cóż, to się właśnie zmieniło.

"Amerykański brud" zostawiła trwałą rysę w mojej pamięci, to jedna z lepszych, o ile nie najlepsza przeczytana przeze mnie pozycja 2020.

Do czego zdolna jest matka, by obronić swoje dziecko? W świecie rządzonym przez kartele narkotyowe próżno szukać schronienia. Zapraszam na recenzję Amerykańskiego brudu, którego autorką jest Jeanine Cummins. Bardzo ważna, niezwykle trudna książka, która zwraca uwagę na tragiczną sytuację migrantów z Ameryki Środkowej.

Lydia, właścicielka księgarni, prowadziła stabilne i ustatkowane życie u boku kochającego męża dziennikarza i synka. Pewnego dnia poznaje Javiera, jednak nie ma pojęcia że to przywódca gangu, siejącego postrach w Acapulto. Do czasu... Podczas rodzinnej imprezy do domu kobiety wpadają uzbrojeni mężczyźni, gnie 16 osób. Jedynie Lydii i synowi udało się ujść z życiem. Od tego momentu rozpoczyna się przerażająca ucieczka.

Lydia w jednym momencie traci wszystko, kochającą rodzinę, pracę, którą uwielbia, poczucie bezpieczeństwa. Musi uciekać, by chronić swoje dziecko i siebie. Nie może sobie pozwolić na chwilę zwątpienia, rozpamiętywanie czy żałobę, bo zło czai się tuż za rogiem. Desperacko chwyta się każdej możliwości, by dotrzeć do Stanów i ochronić syna. Jako matka, podziwiałam bohaterkę jeszcze bardziej, szczerze jej współczułam i mocno kibicowałam.

Amerykański brud to przerażająca i zapierająca dech w piersi historia o okrucieństwie i bezwzględności współczesnego świata, ale też o miłości która jest motorem do heroicznej wręcz odwagi, bezinteresowności i empatii. Poznajemy środowisko migrantów, piekło, które przeżywają i walkę o lepsze jutro. Bezprawie, handel ludźmi, gwałty, morderstwa pod okiem skorumpowanej policji to codzienność dla mieszkańców Ameryki Środkowej. Beznadzieja i bezsilność, którą odczuwają jest wręcz paraliżująca.

Powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie i cały czas tkwi w mojej głowie. Zostałam porwana przez szalenie zajmującą historię, a napięcie nie ustępowało niemal do ostatniej strony. Autorka pisała książkę 4 lata, prowadziła wnikliwe badania, odbywała liczne podróże w rejony po obu stronach granicy. Wynikiem jej ciężkiej pracy jest przejmująca opowieść, która mimo, że opowiada o fikcyjnych bohaterach, w bardzo realny sposób oddaje niezwykle trudną sytuację meksykańskich migrantów. Podsumowując, Amerykański brud to bardzo dobre połączenie thrillera i dramatem, przerażające i bardzo wzruszające. Bardzo polecam!

Pieśń rozpaczy

„Każdą niegodziwość można odkupić pod warunkiem, że siła odkupienia będzie równoważna niegodziwości jaka popełniliśmy.”

Kartele narkotykowe w Meksyku działają bezkarnie, zastraszając ludzi, bo nic tak na ludzi nie działa, jak strach. Osoby, które doświadczyły przemocy, nie mogą nawet ubiegać się o pomoc prawną. Wszyscy, włącznie z władzą doskonale wiedzą, o co chodzi, lecz wolą się nie wtrącać. Albo ktoś jest z kartelem lub przeciwko. Żyje niezgodnie ze swoim sumieniem, ale żyje. Każdy, kto spróbuje się sprzeciwić jak mąż Lydi, traci wszystko i wszystkich w jednej chwili, płaci najwyższą cenę. Lydia i jej ośmioletni syn, po masakrze całej rodziny muszą uciekać, aby ocalić życie. Byle dalej od Acapulco i Javiera, którego dotąd Lydia miała za przyjaciela. Nie może pozwolić sobie na rozpacz, żałobę musi uciekać. Musi uciekać, żyć, by ocalić syna, który jest jej jedyną rodziną. Niewinna matka i jej synek desperacko i nielegalnie usiłują przedostać się z Meksyku do Stanów Zjednoczonych, uciekając przed zemstą ludzi kartelu, zostają migrantami. Bezwzględność i okrucieństwo kartelu nie jest tu jedynym tematem, bo w istocie jest to powieść o ofiarach, których jest tu mnóstwo. Chociaż wśród barbarzyńców, którzy chcą się wzbogacić kosztem ofiar, pojawiają się również dobre dusze, które pomagają bezinteresownie.

Mieszkam z dala od Meksyku i Ameryki, więc nie mam osobistego doświadczenia związanego z kwestią meksykańskich migrantów i dlatego trudno ustosunkować mi się, czy „Amerykański brud”, w większym czy mniejszym stopniu zbliżony jest do faktów znanych z autentycznych historii. Mogę jedynie opisać własne wrażenia dotyczące lektury książki. Można zarzucać tej powieści, że jest zbyt melodramatyczna, że niektóre fakty zbyt naciągane i nierealne, ale jak dla mnie jest napisana zaskakująco dobrze, zwłaszcza że dotyczy ważnego tematu. Lubię z książki, którą czytam czegoś się dowiedzieć, nauczyć, pogłębić swoją wiedzę. „Amerykański brud” ma wiele do zaoferowania i trudno nie docenić wagi i aktualności tej historii. Każda książka, która zachęca do mówienia o losie innych, jest dobra. Każda książka, która rzuca trochę światła na trudny temat, jest warta przeczytania. Na koniec lektury polecam zapoznać się z przypisem autorki, gdzie bardzo rzetelnie opisuje proces powstawania powieści. Cummis spędziła cztery lata na badaniu i przygotowywaniu się do napisania książki, ale zastrzega , że jest to fikcja literacka, że ta powieść nie jest literaturą faktu. Chciała napisać książkę, która koncentrowałaby się na przeżyciach migrantów, dzięki czemu czytelnik mógłby ich lepiej zrozumieć. Moim zdaniem udało się jej to doskonale.

Zachęcam do lektury. Bardzo poruszyła mnie ta historia, która toczy się w Meksyku i w całości dotyczy migrantów. Powieść jest porywająca, pouczająca, trzymająca w napięciu, rozdzierająca serce. Klimatem przypomina mi dwa filmy emitowane w Polsce. „Miasto śmierci”, kontrowersyjną produkcję odsłaniającą szokujące kulisy bestialskich zabójstw kobiet w Meksyku i drugi „Kochając Pabla, nienawidząc Escobara”, historię związku najpotężniejszego barona narkotykowego, Pablo Escobara i kolumbijskiej prezenterki, chociaż ta historia nie ma nic wspólnego z Meksykiem, ale pokazuje sposoby działania karteli narkotykowych, daje to jakieś wyobrażenie o tym, co mogło spotkać Lydię i jej rodzinę. Każdy ma inne marzenia, ale czasami zbyt wiele poświęceń i pozostawienie za sobą starego życia i dawnych jaźni może być zbyt trudne i zniewalające, więc czasami po prostu zwlekasz lub z nich rezygnujesz, ale kiedy trzeba ratować swoje dziecko, zrobi się wszystko, by je ocalić, a nawet więcej.

„Po tej stronie też są marzenia”

"Lęki z przeszłości mieszają się z horrorem teraźniejszości, niczym niepasujące do siebie kawałki puzzli, których nie można ułożyć, ponieważ nigdy nie miały do siebie pasować”.

Poznajemy Lydie i jej rodzinę. Kobieta prowadzi księgarnię, praca daje jej dużo zadowolenia. Lubi rozmawiać o książkach z klientami. Z jednym z nich nawiązuje szczerą, przyjacielską relację. Potrafią rozmawiać ze sobą na wszystkie tematy, rozumieją się doskonale. Lydia jest przekonana, że zyskała przyjaciela. Kiedy się tego najmniej spodziewa, okrutna prawda wychodzi na jaw. Kobieta w jednej chwili traci wszystko, całe dotychczasowe życie, zostaje sama z synem.

Marzenia o spokojnym, bezpiecznym życiu. Miłość do syna napędza wszystko i dodaje odwagi do dalszego działania. Ogromna determinacja, podejmowanie trudnych decyzji. Ile człowiek jest w stanie, znieść, przeżyć, wytrzymać? Koszmarna wędrówka przez pustynie, walka o przetrwanie, samotność, upór. Prawdziwe życie, codzienność mieszkańców Ameryki Środkowej. Gdzie na porządku dziennym są gwałty, bezprawie, handel ludźmi, morderstwa, przekupstwo. Wszystko to za zgodą skorumpowanej policji. Przeraża ubóstwo w jakim żyją ci ludzie, głód, brak pracy. Ich życie, życie migrantów jest niewiele warte…

Powieść wywarła na mnie ogromne wrażenie, do bólu przejmująca, szokująca, brutalna i realna. Niesamowita, cały czas trzyma w nerwowym napięciu. Jest to fikcja literacka, jednak bijący z niej realizm poraża. Takie rzeczy się niestety dzieją… Jedna z lepszych, jakie miałam okazję przeczytać. Myślę, że zostanie ze mną na zawsze. Bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :)

Być może mieliście okazję słyszeć o "Amerykańskim brudzie" wcześniej, ponieważ jakiś czas temu pojawiły się pierwsze zapowiedzi. Wydawnictwo jednak zdecydowało się przesunąć premierę na jesień i choć nie mogłam się już doczekać lektury to uważam to za mądre posunięcie. Takie książki czyta się najlepiej w tym okresie roku.

Dużo głosów z zagranicy sugerowało, by jak najszybciej zabrać się za czytanie, ponieważ podobno to klasyk na miarę współczesnych czasów i historia równie silna w przekazie co "Grona gniewu". Zazwyczaj unikam wszystkich haseł promujących powieść tak intensywnie, ale przyznam, że tu czuję się złapana na haczyk i to nawet skutecznie, bo książka faktycznie okazała się fenomenalna.

Mam jednak wrażenie, że nie będzie to lektura dla każdego. Ona zmusza silnie do myślenia, każde drążyć, doszukiwać, czytać między wierszami i bardzo silnie skupia się na profilach psychologicznych bohaterów. To chyba podobało mi się najbardziej, ta możliwość wejścia w głąb umysłu danej postaci, fantastyczne rozłożenie na czynniki pierwsze działań, wyborów, myśli. Przez to miałam poczucie, że nie tylko wiem co kierowało danym bohaterem, ale w pewnym momencie po prostu nim byłam. Jeanine Cummins - chapeau bas!

To mocny, silny w przekazie thriller, który rozpoczyna się dość spokojnie. Widzimy ustatkowane życie Lydii prowadzącej swoją księgarnię. Ma synka Lucę oraz wspaniałego męża a także kartele narkotykowe tuż obok siebie choć nie czuje się tym faktem zagrożona. Do czasu, gdy szef kartelu zjawia się w księgarni kobiety. Wówczas jej życie wywraca się do góry nogami.

Powieść napisana jest silnym w przekazie, ale przyjemnym w odbiorze językiem. Prowadzi czytelnika przez zawiłe tajniki życia prywatnego, które stało się celem narkotykowych porachunków i przyznam, że wiele razy podczas czytania czułam na plecach dreszcz przerażenia. To co spotkało tą rodzinę to horror w czystej postaci, tym straszniejszy, że rzeczywisty. Mnóstwo w tym wszystkim emocji, mnóstwo skrajnych myśli, ale to co szokuje najbardziej to zacierająca się granica między fikcją a rzeczywistością.

"Amerykański brud" to powieść obok której nie powinno przechodzić się obojętnie. Mocna, uzależniająca, niebezpieczna. Tym razem hasła reklamowe nie kłamały i zasługuje na wszystkie słowa uznania. Jeśli jesteście gotowi stanąć na miejscu głównej bohaterki i dowiedzieć się co ją spotkało - przygotujcie się na jazdę bez trzymanki. Uwaga! Ta książka otwiera oczy na otaczający nas świat.

Jeanine Cummins Amerykański brud, jakże niesamowicie wciągająca była ta powieść. Nie mogłam się od niej oderwać, czytałam praktycznie na jednym oddechu. Jednocześnie w mojej głowie zbierały się przeróżne uczucia. Od złości, przez niedowierzanie, strach o bohaterów, do trzymania kciuków za pomyślne zakończenie podróży.

Nie jest to kryminał ani thriller, ale wzruszająco opowiedziane, pełne dramatu, dzieje matki i prawie dziewięcioletniego syna. Z meksykańskiego Acapulco, po wymordowaniu kilkunastu członków ich rodziny, jako jedyni, którzy ocaleli, muszą uciekać przed zemstą kartelu narkotykowego, kontrolującego tę część kraju. Jednak wpływy kierującego organizacją bossa, ludzie, którymi się posługuje, żeby tropić tych, którzy mieli odwagę przeciwstawić się organizacji, są dużo szersze. Dzięki przeróżnym metodom są w stanie wyciągnąć uciekającego przed nimi człowieka chociażby spod ziemi. Historia ta pokazuje niesamowite niebezpieczeństwo przedsięwzięcia, jakim jest ucieczka pociągami towarowymi na północ w celu wymarzonej wolności. Wolności zwanej Stanami Zjednoczonymi.

Ogromna matczyna determinacja, odwaga, chęć ocalenia za wszelką siebie i syna, warte są podjętego przez Lydię ryzyka. Oboje nie będą też osamotnieni w tej trudnej i pełnej zagrożeń podróży, spotkają na swojej trasie innych migrantów, którzy z przeróżnych powodów opuścili domy i poszukują na północy swojego szczęścia. Wszystkich ich łączy wspólny cel. Nie wszyscy jednak mają czyste intencje. Nie wszyscy również bezpiecznie i szczęśliwie dotrą do celu swojej podróży.

Ta przepełniona emocjami powieść jest niejako hołdem złożony wszystkim tym, którzy z różnych powodów wybierają ciężką podróż ku lepszej przyszłości, nie tylko mieszkającym w Meksyku, ale także na całym świecie. Takich lub podobnych dramatów ludzkich są tysiące.

Dodatkowym podkreśleniem latynoamerykańskiego rodowodu bohaterów jest sporo zdań, wtrąceń czy wyrazów, które posiadają swój oryginalny hiszpańskojęzyczny zapis. To bardzo dobry pomysł, jeśli znacie język. Jeśli nie, jest słowniczek i tłumaczenie. Sięgnijcie, a z pewnością poczujecie ogrom emocji od pierwszej do ostatniej strony. Polecam bardzo.

Poczucie bezpieczeństwa –jest elementarną potrzebą człowieka, ale jak żyć we współczesnym nieprzewidywalnym, pełnym zagrożeń świecie. Bo pozornie my współcześni ludzie winniśmy bać się mniej niż nasi pradawni przodkowie, na których za każdym krzakiem czyhał dziki zwierz, albo członek innego plemienia.

,, Amerykański brud’’ zachwycająca, niewiarygodna historia matki i syna. Opowieść fikcyjna, która jest dokładnym odzwierciedleniem obrazu realnego współczesnego świata, świata migrantów. Książka która ma w sobie mocny i ważny przekaz, podany w wyjątkowy sposób. Opowieść której kluczem są ogromne emocje wzruszająca, szokująca, ponadczasowa, historia która zostanie z nami na zawsze. Po przeczytaniu której długo jeszcze nie będziemy w stanie się otrząsnąć.

Acapulco - artykuł o kartelach - przyjęcie w ogrodzie- huk, wystrzały które następują jeden po drugim , matka i syn cudem udaje się im przeżyć. Szesnaście zmasakrowanych, zimnych, pozbawionych tchu ciał, wśród nich Sebastian ukochany mąż, cudowny ojciec. Szok, niedowierzanie - Jak żyć dalej? Ale Lydia wie, że nie może sobie pozwolić na żałobę, na rozpacz, nie teraz gdy trzeba ratować życie syna na to będzie czas później. Powstrzymuję się od krzyku, rozpaczy, cały żal tłumi w zarodku. Działa pod wpływem impulsu, wiedziona instynktem przetrwania, na szybko wdraża plan ucieczki. Muszą zniknąć, uciec jak najdalej od miasta w którym rządzi przemoc i narkotyki. Bo tu każdy jest wrogiem, bo tu każdy figuruje na liście osób opłacanych przez kartel- policjanci, medycy, kierowca autobusu, kelner, recepcjonista, sprzedawca na targu ……. Tu nikomu, nie można ufać.

Ośmioletni chłopiec Luca, dziecko które czuje, że musi przestać być dzieckiem, musi być dzielny, nie wolno mu narzekać. To ON teraz powinien zaopiekować się ,,mami’’, w jednej chwili zmienić całe swoje życie, w expresowym tempie musi dorosnąć.

,,Wczoraj Lydia miała księgarnię. Wczoraj Lydia miała męża. Wczoraj była ze wszystkimi ludźmi, których kocha.”

Matka i syn w drodze do miejsca, w którym będą bezpieczni, ile przeszkód będą musieli pokonać, ile okropności czeka na nich po drodze, totalne bezprawie, mieszanka strachu i bólu……… Lydia stara się skupić na celu ciągle powtarzając ,, nie myśl, nie myśl, nie myśl’’ i tylko dzięki tej samokontroli migawki straszliwych wspomnień, pomału spycha w zakamarki pamięci. Przez całe życie wspomagała finansowo i współczuła migrantom. Zawsze zastanawiała się co spotkało tych ludzi, skąd pochodzili, dlaczego wybrali taki sposób życia, to wszystko działo się gdzieś obok, a teraz ona stała się jedną z nich.

,, Prawa autorskie zostały sprzedane do 28 krajów jeszcze przed oficjalną premierą!-

Czasami bierzemy do ręki książkę i po przeczytaniu kilku stron, wiemy, że jest to opowieść od której nie będziemy mogli się oderwać, która zostanie z nami na zawsze. Bo jest to historia którą napisało życie a my uwielbiamy czytać takie historie.

Bo Pani Jeanine Cummins posiada magiczną umiejętność przyciągnięcia czytelnika, dzięki wrodzonemu talentowi opowiedziała nam wstrząsającą historię uchodźców z krajów Ameryki Środkowej zmierzający ku bezpieczniejszemu i lepszemu życiu w Stanach Zjednoczonych.

Książkę mogłam przeczytać dzięki Wydawnictwu NieZwykłe i portalowi Lubimyczytać.

„Palce leżą w bezruchu. Na jednym ciąży obrączka…Pozostał tylko ukochany, znajomy kształt pozbawiony tchu”.

Siedzę nad tekstem i zastanawiam się jak przelać swoje emocje po lekturze „Amerykańskiego brudu”.

Czy to, że miejsce akcji oddalone jest od nas 10 tys. km, na innym kontynencie, coś może zmienić w jej odbiorze?

Po to właśnie autorka podjęła bardzo duże ryzyko napisania tej powieści, aby ta książka dotarła do całego globu. Może tu przesadziłam, jednak już ilość sprzedanych egzemplarzy mówi sama za siebie. Ponad milion egzemplarzy sprzedanych za granicą, a prawa autorskie zostały sprzedane do 28 krajów jeszcze przed oficjalną premierą książki.

„To nie powinno się wydarzyć. To wszystko nie powinno mieć miejsca”.

Nie powinno, lecz się dzieje. Mimo że „Amerykański brud” jest fikcją literacką, to przedstawia ON dramatyczne historie kilkuset tysięcy ludzi widziane oczami bohaterów powieści, ukazujące faktyczna bezkarność meksykańskiego kartelu. Nie podejmę się próby oceniania oddania realności tego problemu, jednak statystyki dotyczące, chociażby liczby niewykrytych przestępstw (wspomniane przez autorkę), czy też artykuły, które można dziś znaleźć w sieci, są zatrważające.

„Jedna śmierć więcej nie powinna mieć znaczenia”.

Matka i żona Lydia Quixano Perez prowadzi księgarnię w Acapulco.

Pewnego dnia w tym niebezpiecznym mieście, splamionym krwią, traci wszystko, co jej bliskie. Zostaje tylko z synkiem oraz trudnym, ale koniecznym wyborem, aby przeżyć, musi uciec z tego piekła. Droga, która będzie przed nimi, jej i synem, będzie torem pełnym krwawych przeszkód, gdzie szybka i bezbolesna śmierć czasem może okazać się wybawieniem.

Nie jestem w stanie, jako matka, człowiek, zrozumieć ogromu cierpienia, które na swoich barkach miała główna bohaterka. To, z czym ona musiała się zmierzyć w tej niebezpiecznej podróży szlakiem emigrantów, by znaleźć powrót do normalności, przechodzi ludzkie pojęcie.

Koniecznie przeczytajcie.