Agatowa komnata

Okazuje się, że dom ciotki to część wielkiej rezydencji. Inna jego część to sąsiedni budynek, który kupił policjant. Kiedyś to był jeden wielki dom, ale dawny właściciel wysadził w powietrze przed wojną jego środkową część. Był złotnikiem, jubilerem, wynalazcą. Pewnego dnia zniknął wraz z córką. Legenda powiada o komnacie ukrytej gdzieś pod domem. Komnacie z agatami, a nie komnacie z Agatami. Niewiele trzeba, żeby rozbudzić wyobraźnię ludzi zachłannych na szybkie wzbogacenie się. Co to się wyrabiało w ogrodzie ciotki! A co w jej domu! Muszę przyznać, że pomysł z windą to strzał w dziesiątkę. Najpierw jej znalezienie i otworzenie, potem podróże ku dołowi i górze, by na koniec straszyć domowników i niepożądanych gości w zadziwiający sposób. Ser szwajcarski to przy tym wysiada! Jeśli ciocia nie zwariuje, to przynajmniej przetestuje swojego narzeczonego w różnych kryzysowych sytuacjach. A tych jest bez liku!

Z wielką chęcią powróciłam do Bolesławca, by jeszcze trochę pomieszkać u ciotki Marty wraz z Guśką, Leonkiem i Ptysiem. Oczywiście z Lalunią i skunksiczką Pusią także. Sąsiedzi twierdzili, że moi gospodarze nie byli normalni. No cóż… każdy sądzi po sobie. Częste wizyty policjanta Marka u ciotki Marty wynikały z planów matrymonialnych tych dwojga. Było miło i romantycznie, ale najczęściej zaskakująco, dziwnie, nietypowo, odlotowo, strasznie. Również głodnie i sąsiedzko. Agaty nie poznałam, ale to już inna kwestia. Sami się musicie dowiedzieć, jak to było. Na pewno jest o czym opowiadać kolegom w szkole. Koleżankom też. Takie wakacje to jedna wielka, niekończąca się przygoda!

Powiem Wam w sekrecie, że świetnie się bawiłam, czytając tę powieść dla starszych dzieci. Iwona Banach sprytnie zaplanowała fabułę wokół zawiłej intrygi oraz nadała akcji dobre tempo. Co poniektórym utarła nosa. Niewątpliwie potrafi zaintrygować zagadkami do rozwiązania, ukrytymi tajemnicami, dziwnymi zjawiskami, przestraszyć, a jednocześnie zafascynować makabrą, świetnie posługiwać się logiką dziecięcą i władać językiem młodszego pokolenia, w logiczny sposób przedstawić punkt widzenia dzieci na te same sprawy co dorośli (zabawa zapałkami!), a przy tym wchłonąć przez osmozę do swojego słownika cudne neologizmy oraz zakałapućkać czytelnika, zakręcić i odkręcić, językowo także. A jeszcze mimochodem zdradzi niekonwencjonalne patenty. Kluczologia to jest to!

„Agatowa komnata” gwarantuje przeżycie niezapomnianych przygód we własnym domu i wokół niego. Wciąga w świat zagadek, otula tajemnicami, straszy makabrą, uczy myślenia i planowania, rozwiązywania i wspólnego działania, a nawet zachęca do czytania e-booków i korzystania z dobrodziejstw Internetu. Wszystko dla skarbu, który niejedno ma imię.

„Agatowa komnata” to powieść dla dzieci i młodzieży. Jest kontynuacją historii, którą znamy z akcji " Gnomon i tajemnica starego domu „.

Przedstawia ona historię wakacyjnej przygody trójki przyjaciół: Ptysia, Gusi i Leona. Spędzają oni wakacje u cioci Marty. Wkrótce zaczynają się zdarzać rzeczy, które ciężko jest wytłumaczyć, a powiązane są z piwnicą, w której dzieciaki często się bawią. Jak detektywi, powoli dokonują zaskakujących odkryć, jakich? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Treść powieści jest napisana i przedstawiona z punktu widzenia nastolatków. Dorośli nie są opisani w sposób, jaki byśmy się spodziewali, ale trzeba przyznać, że ich przedstawienie jest trafione w 10! Książka pełna jest dwuznaczności i poprzekręcanych słów. Czyni ją to zabawną i pełną niespodzianek.

Bardzo serdecznie ją polecam. Jest wiele intrygujących wątków, bardzo wartka akcja, szczypta tajemniczości i strachu, ale przede wszystkim bardzo dużo zabawy. A idealne uwagi na temat poszczególnych zachowań dorosłej części społeczeństwa, pozwalają nam dostrzec przytyki, z którymi borykamy się nawet współcześnie.

Nie czytałam z racji, że to literatura dziecięca, ale córka pochłonęła "Agatową komnatę" w kilka wieczorów i natychmiast książkę przejął syn (8 lat). Idzie mu powoli, ale jeszcze niezbyt szybko czyta. Ważne, że jest zaciekawiony fabułą. Piszę opinię, bo myślę, że warto promować czytelnictwo wśród dzieci i dobrych polskich pisarzy (Banach, Pękalski). Przy zakupie sugerowałam się wysokimi opiniami (9/10). Książka ładnie wydana, przyciągająca wzrok kolorowa okładka, a dzięki twardej oprawie nie zniszczy się tak szybko.

Te wakacje zapowiadały się naprawdę fenomenalnie. Co prawda znaleziony w piwnicy ciotki szkielet został zabrany przez policję (i niestety okazał się być sztuczny!), to Guśka, Leonek i Ptyś nie zamierzali odpuszczać. Byli przekonani, że podziemne pomieszczenia muszą skrywać inne tajemnice, skoro ktoś zadał sobie tyle trudu, by umieszczać w nich sztucznego kościotrupa. Szybko okazało się, że przyjaciele nie mijali się z prawdą!

Gdy znaleźli dziwaczne bombki w bolesławieckie ciapki i równie intrygujące dziury w ścianach, postanowili powtykać jedne w drugie i sprawdzić co się wydarzy. Nie wiadomo, czego spodziewali się młodzi poszukiwacze przygód, ale z pewnością nie tego, że szklane ozdoby otworzą przejście do ukrytego pomieszczenia z globusem. Gdy zaś okazało się, że pomieszczenie to jest tak naprawdę sekretną windą, wszyscy byli wręcz przekonani, że prowadzi ona wprost do złotego pociągu lub… agatowej komnaty, o której mówiło całe miasteczko. Prawdziwe cuda zaczęły się jednak dopiero wtedy, gdy do miasta zawitał dziwny wróż, mężczyzna z wężem i roztagniony pan, który ciągle mylił domy. Czego szukali i co z tym wszystkim miała wspólnego przyjaciółka babci Zosi? Sięgnijcie po książkę i przekonajcie się sami!

Jeśli podobał Wam się „Gnom i tajemnica starego domu”, to „Agatowa komnata” Was zachwyci. Fabuła jest tu równie lekka, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, wybitnego dowcipu, przezabawnej gry słowem (przejęzyczenia chłopców i ich dyskusje z Guśką i ciotką Martą naprawdę robią robotę!) oraz zagadek zarówno ciekawych, jak nieoczywistych. To wszystko sprawia, że książkę połyka się w mgnieniu okiem i naprawdę ma się ochotę na więcej. I coś czuję, że o Guśce, Leonku i Ptysiu jeszcze usłyszymy!

Co nie bez znaczenia, autorka naprawdę zachęca do odwiedzenia Bolesławca i poszukania miejsc, opisywanych w fabule. Co prawda nie znajdziecie tu zachwytów nad topografią czy rozwlekłych opisów miejsc wartych uwagi, ale przygody bohaterów skutecznie kuszą, by rozejrzeć się za złotym pociągiem czy agatową komnatą, gdy już zajedziecie do tego słynnego z ceramiki miasta. I kto wie, może Wam również się poszczęści i znajdziecie jakiś skarb?