Kiedy pada deszcz

1. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Marta U. w dniu 2017-07-24

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   6 z 6 osób uznało recenzję za przydatną

   Wiele słyszałam o tej książce, wszyscy opowiadali ile to łez wylali nad tą Książka- twierdziłam,że to nie możliwe. Jak można płakać czytając książkę? A jednak można....wylałam morze łez....
   
   Historia tej trójki pokazuje Nam jaki los potrafi być okrutny. Książka opowiada piękna historię,pokazuję nam,że los potrafi dać nam.w kość,ale po każdym deszczu przychodzi słońce....
   
   Polecam gorąco tą książkę. Książka warta każdej wylanej łzy.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Anna R. w dniu 2016-11-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   8 z 8 osób uznało recenzję za przydatną

   Moje spotkanie z książką było całkiem przypadkowe chciałam ją przeczytać, ale nie wiedziałam kompletnie, o czym jest ta powieść i muszę stwierdzić, że pierwszy raz w życiu na książce się poryczałam. Płakałam jak małe dziecko i chociaż minęło, już sporo czasu od jej przeczytania nadal, czuje lekkiego kaca książkowego.
   
   Myśl o mnie, kiedy pada deszcz. Będę Twoim parasolem. Będę ochroną przed burzą, kiedy życie stanie się nieznośne. Nie pozwól, by deszcz Cię zmył.
   
   Kate to z pozoru normalna nastolatka, która buntuje się na swoje życie. Nie wie czego chce i nie ma planów na życie. Nikt jednak nie widzi, że zmiana dziewczyny nie jest przypadkowa, niegdyś wesoła dziewczyna staje się smutna i płacze. Planująca swoje studia prawnicze nagle zmienia zdanie i odcina się od całego świata. Nikt przez 2 lata nie zauważył jaką tragedię dziewczyna przeżywa. Co się z nią stało tego parszywego dnia po meczu. Dopiero gdy poznaje tajemniczego chłopaka jej życie nabiera sensu. Jednak Asher też musi odejść i ją zostawić. Dlatego za wszelką cenę stara się naprawić jej krzywdy i przygotować na to, co musi nastąpić.
   
   To zadziwiające, jak wiele razy w życiu powiedziałam "chcę to kiedyś zrobić", nie myśląc o tym, że "kiedyś" może nigdy nie nadejść. Nigdy już nie przyjmę jutra za pewnik.
   
   Autorka naprawdę daje wiele do myślenia, rozrywa nas na kawałki i pozwala łzą cieknąć po policzku. Naprawdę zaskoczyła mnie i muszę powiedzieć szczerzę, że nie spodziewałam się właśnie takiego rozwoju sytuacji. Myślałam, że to kolejna typowa młodzieżówka jakich wiele, ale jakie jest teraz moje zdziwienie. Myślę, że jeśli nie chcecie czytać tej książki, bo boicie się typowego schematu to nie myślcie o tym nie czytajcie recenzji tej powieści tylko sięgajcie po nią i czytajcie. Przygotujcie się, że ta książka was złamie na milion kawałków.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Redakcja E. w dniu 2016-09-19

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   7 z 8 osób uznało recenzję za przydatną

   Masz wspaniałego przyjaciela, który jest w stanie zostawić wszystko, by pokonać dla ciebie ponad pięć godzin drogi, która was dzieli. Wydaje ci się, że jesteś szczęśliwa, jednak w ciągu zaledwie kilku chwil wydarza się coś, co determinuje twoją przyszłość do tego stopnia, że budujesz wokół siebie mur. Żeby się przez niego przebić, potrzeba wielu (często żmudnych) prób. Czy się uda? Czy wystarczy ci odwagi, samozaparcia i siły, żeby odnaleźć w sobie prawdziwą siebie?
   
   Tego się obawiałam: że Hopeless i Promyczek nie były jedynymi powieściami, które mnie złamały i zrujnowały moją psychikę, tak że rozpadła się na kawałki. „Skoro wiesz, że będziesz ryczeć, po co czytasz takie książki?” – pytają wielokrotnie moi znajomi. Przyznam, że sama raz zadałam sobie to pytanie. Raz, bo takich „razów” nie było piętnaście, ale… dwa, może trzy. Zwykle nie płaczę podczas czytania. Nie lubię, gdy literki rozmywają mi się przed oczami, a później niemiłosiernie bolą. No cóż… czasami nie da się tego w żaden sposób uniknąć. Wtedy ryczę jak bóbr i nie interesuje mnie nic, co znajduje się dookoła mnie – przepadam.
   
   Kiedy pada deszcz wydawało się ciekawą lekturą na kilka wypełnionych pracą dni. Uznałam, że przemawia do mnie sam tytuł, który intryguje na tyle, że niesięgnięcie po tę książkę staje się po prostu niemożliwe. Długo zbierałam się do przeczytania tej powieści. Nie, nie odkładałam jej celowo. Wiecie, jak to jest. Niby masz czas, ale go nie masz – codzienność studenta, który po ciężkim roku chce się rozerwać, ale praca się sama nie zrobi, a wakacje kurczą się w zastraszającym tempie.
   
   Od razu się nie zakochałam. Na początku w ogóle nic mnie do niej nie ciągnęło. Czytałam, żeby czytać, ale bez fajerwerków. I nagle coś ruszyło… rzec by można: z kopyta. Ze strony na stronę akcja zaczęła przyspieszać, a bohaterowie na moich oczach zmieniać. Nie wiedziałam, co się ze mną dzieje. Siedziałam zapatrzona w strony jak jakiś maniak gier w ekran komputera. Co to ja napisałam wcześniej? „Kiedy pada deszcz wydawało się ciekawą lekturą na kilka wypełnionych pracą dni”? Aha. Odwołuję. Albo nie. Wystarczy zmienić parę wyrazów i zastąpić „kilka wypełnionych pracą dni”… JEDNYM dniem, bo tyle dokładnie zajęło mi poznanie całej historii Kate.
   
   Nie chcę wam opowiadać fabuły, choć powinnam. W skrócie: dziewczyna się zmieniła. Ni stąd, ni zowąd ze śmiałej Kate stała się Kate wycofaną i ostrożną. Dlaczego? Nikt tego nie wie, mało tego – nikt nie może się o tym dowiedzieć. Jest jeszcze Beau, jej przyjaciel, który robi wszystko, by w jakiś sposób do niej dotrzeć. Co z tego? Nie udaje mu się to. Aż tu nagle do restauracji, w której pracuje nastolatka, przychodzi „nowy” – Asher. Kim jest? Tego też nikt nie wie. Wiadome jest tylko jedno: nic nie będzie już takie samo jak przedtem.
   
   Domyślacie się, że tajemnic w tej powieści jest sporo, prawda? Niestety, tylko dla jej bohaterów. My jako czytelnicy pierwszą tajemnicę poznajemy już w prologu. I według mnie jest to jedno z najgorszych rozwiązań fabularnych. Przez to „coś” straciłam część przyjemności z lektury, bo Kate wydawała mi się… beznadziejna i płaczliwa. Jej monologi doprowadzały mnie do szału. Chciałam czegoś nowego, a nie powtarzania po raz setny tego samego – tego, co wywnioskowałam sama, a było mi to wpajane, jakbym była niekumata. Z psychologicznego punktu widzenia rozpamiętywanie wydarzeń z przeszłości jest gorsze od samego wydarzenia, gdyż prowadzi do depresji.
   
   W każdym razie brnęłam w to, mając czasami ochotę ominąć szczegółowe opisy przeżyć wewnętrznych. No i właśnie w momencie, w którym czułam, że dłużej tego nie zniosę, nastąpił przełom. Prawdziwy przełom, który sprawił, że czytałam z zapartym tchem, modląc się, żeby 200 stron nie minęło zbyt szybko. Wreszcie zaczęłam czuć się dobrze w towarzystwie Kate i Ashera i z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy. Nie rozczarowałam się nawet na moment aż do ostatniej strony. Przekonałam się ponadto, że fakt zdradzenia jednej tajemnicy na początku książki nie przesądza jej zakończenia, które – zdradzę wam – zwala z nóg.
   
   Wątek miłosny nie jest tutaj przesadzony. W tej książce wszystko ma swoje miejsce, a seks nie jest priorytetem. Uff, naprawdę mnie to ucieszyło. Nie żebym nie lubiła poczytać raz na jakiś czas erotyków, ale wprowadzanie scen erotycznych na siłę jest bez sensu. Miłość została przedstawiona wiarygodnie, wręcz jako idea platońskich połówek. W dodatku nie chodziło wyłącznie o rozwój związku, ale raczej o… dojrzewanie do prawdziwego uczucia. Kate stała się kimś w rodzaju ofiary niezdolnej do dalszego życia. Wcale jej się nie dziwię. Wydaje mi się, że dzięki temu, że tak ją początkowo znienawidziłam, później doceniłam zmianę (kolejną!), która w niej zaszła. Zżyłam się z nią i pozostałymi postaciami tak, że przez myśl przeszło mi nawet… celowe zwolnienie akcji (odłożenie książki na półkę, żeby zbyt szybko jej nie skończyć). Wiem, dziwna jestem, ale sami powiedzcie – co to za frajda, kiedy przewracacie ostatnią kartkę książki, która porządnie wami wstrząsnęła?
   
   Lisa de Jong stworzyła powieść pełną emocji, które sączą się z każdej strony niczym sok z pomarańczy. Im dalej w las, tym więcej drzew – tak było i w tym przypadku. Skoro zabrnęliśmy już tak daleko, głupio byłoby przerwać. Właśnie dlatego przeczytałam Kiedy pada deszcz w jeden dzień, niemal bez przerwy (niemal, bo praca to jednak praca). Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, jaka jest ta książka. Tytuł mówi jedno, a treść drugie. Wystarczy sukcesywnie łączyć fakty i składać je w całość. Nie martwcie się, jeśli lubicie PRAWDZIWE New Adult, to się nie zawiedziecie.
   
   I jeszcze jedno: nastawcie się na podróż w głąb ludzkiej duszy. To naprawdę „ciężka” powieść; taka, która wdziera się w wasze serce i obarcza was nie waszymi problemami, a jednak gdy czytacie, jest wam wszystko jedno – i tak macie wrażenie, że jesteście Kate, choć tak naprawdę wiele was różni. Najlepiej przeczytajcie Kiedy pada deszczu w deszczu. Wówczas lepiej ją zrozumiecie i głębiej ją przeżyjecie. W końcu nie zawsze musi być słonecznie i kolorowo.
   
   KIEDY PADA DESZCZ… MYŚL O MNIE.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Marta W. w dniu 2016-10-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   Co się stało z tą niegdyś pogodną i towarzyską dziewczyną? Podczas gdy wszyscy zastanawiają się gdzie podziała się dawna Kate Alexander, ona coraz bardziej usuwa się w cień, rezygnuje z wyjazdu na studia i oddala się od wszystkich znajomych. Tragedia, której doświadczyła przed dwoma laty diametralnie ją zmieniła, jednak nie jest gotowa by komukolwiek opowiedzieć o tym, co ją spotkało. Do czasu, gdy w miasteczku pojawia się Asher Hunt - chłopak, który nie szuka dawnej Kate, bo nigdy jej nie poznał. Jest więc szansą na pozostawienie bolesnej przeszłości za sobą i rozpoczęcie życia na nowo. Ale ON też skrywa pewną tajemnicę...
   
   Kiedy pada deszcz to przede wszystkim powieść bardzo delikatna. To słowo oddaje wrażliwość głównych bohaterów - Kate i Ashera oraz subtelność uczucia, które zostało tu przedstawione. Miłość w książce Lisy De Jong jest wątkiem wiodącym, ale nie w sposób narzucający się czytelnikowi. Są momenty słodkie jak miód, ale zostały one przełamane sporą dawką goryczy, która ściska za gardło, dzięki czemu romans jest tu idealnie wyważony. Sieć skomplikowanych relacji, w jakie autorka uwikłała swoich bohaterów robi wrażenie i nie pozostawia czytelnika obojętnym na rodzące się uczucia, które czasem bywają zranione. Byłam oczarowana tym w jaki sposób Asherowi udało się dotrzeć do Kate, przełamać strach i zastąpić przykre wspomnienia zupełnie nowymi, dając jej tym samym szansę na nowy początek. Z drugiej strony żal mi było Beau, przyjaciela o jakim można marzyć, który został odtrącony nie wiedząc nawet z jakiego powodu. Kreacja bohaterów w tej książce w ogóle stoi na wysokim poziomie, szczególnie wspomniany już Asher, który mimo ogromu własnych problemów potrafi odsunąć je na bok i w całości poświęcić się drugiej osobie.
   
   Nie da się zaprzeczyć, że jest to historia pełna schematów. Z łatwością znalazłam w niej motywy znane z innych książek, ale prawda jest taka, że chyba nie ma dziś autora, który nie powieliłby w swojej książce przynajmniej jednego elementu, dlatego - o ile nie jest to nachalne - staram się przymykać oko na takie rzeczy. Wiem jednak, że niektórym może to przeszkadzać, zresztą mnie również w pewnym momencie zaczęło uwierać podobieństwo do pewnej znanej książki, której tytułu nie zdradzę ze względu na spojlery, więc uprzedzam, że nie ma co spodziewać się oryginalnej historii, bo może spotkać was zawód. Jednak Kiedy pada deszcz ma w sobie pewną życiową mądrość, która ją wyróżnia na tle innych powieści. Pokazuje, że nie można żyć przeszłością i trzeba po pierwsze dać sobie pomóc, a po drugie ruszyć naprzód i nie podporządkowywać całego życia jednemu wydarzeniu, jakkolwiek bolesne by nie było.
   
   Nie zachwyciła mnie ta książka, ale mnie w ogóle ostatnio mało co zachwyca, więc to niekoniecznie musi działać na jej niekorzyść. Oczekiwałam więcej emocji i potoku wylanych łez, a tymczasem czytałam tę książkę w melancholijnym nastroju, ale bez tak dużych wzruszeń jakich się spodziewałam. Nie mogę jednak odmówić autorce pięknie poprowadzonego wątku romantycznego i dobrze wykreowanych bohaterów oraz kilku chwil zadumy, które Kiedy pada deszcz wam zagwarantuje. Jeśli chodzi o literaturę dla młodzieży to tę książkę z pewnością warto wciągnąć na listę do przeczytania.
   
   Marta Włodarczyk
   
   ([Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Beata W. w dniu 2023-01-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Ksiazka jest niezwykla,piekna i zarazem okrutna. Pierwszy raz czytalam ksiazke tej autorki i szczeze jesli reszta ksiazek sa takie to raczej po wiecej nie siegne spodziewalam sie czegis lekkiego a zaserwowano mi LZY przez pol histori. Jak dla mnie to 10/10. Warto przeczytac jezeli ktos lubi takie klimaty.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 4 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję