Bronagh. Bracia Slater. Tom 1.5

Druga część historii Dominica i Bronagh :D

O ich historii nie można zapomnieć. Za każdym razem kiedy przypominam sobie poprzednią część, przypominam sobie również różne że tak powiem "przygody" Dominica i Bronagh.

Druga część ma miejsce 3 lata po zakończeniu ostatniej książki, a Bronagh i Dominic nic się nie zmienili i bardzo się z tego cieszę. Nadal są wybuchowi, ale ich uczucia nie osłabły, wręcz przeciwnie umocniły się.

Polecam książkę każdemu bez względu na wiek :D

DOMINIC-BRONAGH

Trudno zapomnieć tak wybuchową parę nastolatków. Poznaliśmy ich w pierwszej części serii i wiem, że w wielu czytelnikach mogli wywołać silne, czasami sprzeczne emocje. Ich relacja była pełna hormonów i dość infantylna, by starsze osoby razić po oczach. Tymczasem młode kobiety mogły odnaleźć się w tej pozycji. W końcu "Dominic" ocieka seksapilem i zaborczymi mężczyznami, na których to ostatnio obserwuje się tak wielki popyt na rynku wydawniczym.

"Bronagh" zaś jest krótkim zwieńczeniem "Dominica". Konieczne było wydanie tych dwóch książek razem, ponieważ tworzą nierozerwalny duet i umożliwiają wgląd w dalsze losy bohaterów. Jednocześnie "Bronagh" stanowi łącznik pomiędzy pierwszą a drugą częścią serii i umożliwia płynne przejście pomiędzy nimi.

KU UCIESZE WSZYSTKICH KOBIET

Akcja w "Bronagh" rozgrywa się kilka lat po zakończeniu "Dominica". Bohaterowie są już dorośli. Pytanie, czy bardziej dojrzali? Przepaść czasowa sprawia, że czytelnik jeszcze silniej zauważa zmianę, która zaszła w tej dwójce. Udało im się zrozumieć siebie nawzajem. Wspólnie mieszkają i podejmują decyzje. Są już dorośli i można wyczuć to w ich zachowaniu, które nie jest aż tak skrajne i wybuchowe.

Nadal udało im się zachować pewną lekkość właściwą osobom młodym. Nie wyzbyli się też całkowicie dziecinności i beztroski, które może obserwować, gdy Bronagh świętuje swoje dwudzieste pierwsze urodziny. W najróżniejszych sytuacjach, rozgrywających się w czasie tego wyjątkowego dnia, na nowo zapoznajemy się ze starszymi wersjami bohaterów.

To słodka książka napisana ku uciesze wszystkich kobiet, o których urodzinach zapomniano. Zwieńczenie historii dwojga temperamentnych i do szaleństwa zakochanych w sobie nawzajem osób.

UCISZMY ZNIECIERPLIWIENIE

"Bronagh" liczy sobie zaledwie 168 stron. To książka, która umożliwia krótkie zerknięcie na życie bohaterów, gdy pragniemy dodatkowych, pikantnych szczegółów, których nie jest w stanie wytworzyć nasza wyobraźnia.

Jest to świetny sposób na uciszenie niecierpliwego drżenia w oczekiwaniu na kolejną część serii, ale również dobra zabawa. Gdy wiemy, że nie mamy dużo czasu, a od środka buzuje w nas potrzeba czytania, "Bronagh" okaże się idealnym rozwiązaniem - treściwym i ekscytującym.

"Bronagh" to kontynuacja pierwszej części cyklu "Bracia Slater" stworzonej przez L.A. Casey, i wprowadzenie w dalsze wydarzenia znanych nam już bohaterów. Widzimy tu ich przemianę, wkraczanie w dorosłe życie i układanie swoich spraw zgodnie z priorytetami.

W tej części przenosimy się trzy lata do przodu od wydarzeń z "Dominica", jesteśmy w dniu dwudziestych pierwszych urodzin głównej bohaterki. Dominic, który aktualnie mieszka ze swoją ukochaną, przygotował dla niej niesamowicie romantyczne niespodzianki. Ta część to krótka nowelka, dopełnienie części pierwszej, chociaż miałam pewien niedosyt związany z zakończeniem. Pewne zamieszanie związane z planowaniem przyszłości przez naszych bohaterów zostaje niedopowiedziane, mogę nawet powiedzieć, że niedokończone. Akcja urywa się jakby autorce brakło pomysłu na ciąg dalszy. To główny minus tej książki. Poza tym podoba mi się przemiana Dominica, stał się bardziej dorosły, dojrzały. Usiłował nawet wpłynąć na Bronagh, aby ta również zastanowiła się nad własnym życiem i przyszłością. Powieść ta to zaspokojenie ciekawości czytelnika co do losów Braci Slater, chociaż ja osobiście wolałabym aby autorka bardziej skupiła się na tej "mrocznej" stronie ich charakterów. Tutaj natomiast głównym wątkiem jest romans, a nie kryminalne sprawy i porachunki rodzinne. Brakowało mi również wątków, które dotyczyłyby braci Dominica. To właśnie ich historia w poprzedniej części najbardziej mnie porwała, a tutaj L.A. Casey skupiła się bardziej na relacji jednego z bliźniaków. Powieść w wyjątkowy sposób ukazuje miłość dwojga ludzi. Zazwyczaj, w literaturze, to kobieta w związku jest tą racjonalną, dojrzałą stroną. Tutaj mamy odwrotną sytuację, co wpędzi naszych bohaterów w niemałe kłopoty. Romantyczna strona brutalnego Dominica zaskoczy nie jedną czytelniczkę. Jego pomysł na pierwszy prezent urodzinowy dla Bronagh bardzo mi się spodobał. Z niecierpliwością oczekiwałam tej serii. Wam, jeśli jeszcze nie czytaliście, polecam ją z całego serca. Nie brakuje tu miłości, pożądania. Jest mniejsza ilość kłótni, ale za to dużo niepewności co do przyszłości naszych bohaterów. Nikt nie obiecuje, że dorosłe życie będzie łatwe, prawda? A książka w dobry sposób obrazuje różnicę pomiędzy dorosłością a dojrzałością, którą wykazuje się Dominic.

Lubicie książki z porządną dawką miłości i pasji, szczyptą nienawiści, odrobiną brutalności i wielkich marzeń, to książka dla Was. Nie będziecie żałowali ani chwili z nią spędzonej. Teraz czekam na następne części!

Mówi się, że miłość to akceptacja wszystkich wad i zalet innej osoby. Więź pomiędzy ukochanymi nie powinna doprowadzać do zmiany samego siebie. Twierdzi się, że zawsze należy być sobą i nigdy nie pozwalać, aby ktoś próbował nas stłamsić. Czy się z tym zgadzam? Nie do końca. Uważam, że miłość oznacza akceptację, ale nie aprobatę wszystkich ludzkich działań. Niekiedy należy popracować nad własnym charakterem, ponieważ może ON uprzykrzać życie zarówno nam samym, jak i bliskiej osobie. Walczmy z naszymi słabościami, kontrolujmy swoje życie, a jeśli widzimy lub ktoś, kogo kochamy, daje nam do zrozumienia, że coś z naszym temperamentem jest nie tak, musimy zatrzymać się na chwilę i głęboko pomyśleć o tym, co takiego możemy w sobie zmienić, aby nasza relacja z drugą osobą nie przynosiła tylko codziennych rozczarować, ale szczęście. Pracujmy nad samymi sobą, nie lękajmy się zmian, ponieważ mogą one wnieść do naszego istnienia coś nowego, coś, co nas uszczęśliwi. Miłość oznacza akceptację, ale również chęć zmiany i poszerzanie własnych horyzontów. Kiedy coś dzieje się źle, pomyślmy, jak to zmienić. Nie poddawajmy się. Walczmy o to, co kochamy, a przy okazji nie dajmy się stłamsić. Odnajdźmy złoty środek, który wprowadzi w nasze życie harmonię i nie przyniesie ciągłych rozczarować. Kochani, chciałabym zaprosić dziś was do zapoznania się z recenzją ,,Bronagh" autorstwa L. A. Casey, która jest dodatkiem do historii ,,Dominica". Zabawna, wciągająca i poprawiająca humor - pozycja umożliwiająca ponowne spotkanie z najbardziej temperamentnymi postaciami w dziejach literatury. Czy jesteście gotowi na powrót do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło, a zarazem wszystko się zakończy?

,,96. Kocham cię, bo mogę.

97. Kocham cię, bo taka jest prawda."

Pasjonujące dopełnienie pierwszej części z najgorętszej serii o braciach Slater!

Bronagh Murphy w ciągu ostatnich lat przeszła wiele, zatem kiedy zbliżają się jej dwudzieste pierwsze urodziny, jedyne, o czym marzy, to relaks z rodziną. Na spokojnie.

Jej chłopak, Dominic Slater, nie zna pojęcia „na spokojnie”. Mówiąc szczerze, nigdy nie znał i nie zamierza poznać. Adrenalina to jego narkotyk. Wymyśla doskonały plan – jednocześnie romantyczny i ekscytujący. Jednak jego wersja słowa „ekscytujący” bardzo różni się od tej znanej przez Bronagh. Wkrótce się dowie jak bardzo.

Kiedy sprawy przyjmą niekorzystny obrót, a Dominic znowu będzie walczyć o swoją dziewczynę, Bronagh stanie w obliczu bardzo trudnej decyzji. Trwać u boku swojego gorącego faceta albo odejść i nigdy nie oglądać się za siebie.

Bronagh zatrzymuje to, co kocha

,,- Muszę pożegnać się z moim skarbem i zapewnić ją, że wrócę.- Przestań o mnie mówić jak o innej osobie.

- Shh, ona cię usłyszy."

Bronagh Murphy od czasu poznania najbardziej upartego, niesamowicie seksownego i zadziornego mężczyzny na świecie, bardzo się zmieniła. Młoda kobieta pokonała swoje lęki i otworzyła się na ludzi. Strach przed śmiercią nadal jej towarzyszy, ale Dominic Slater robi wszystko, aby nie powstrzymywało ją to od chłonięcia życia pełną piersią.

Dominic Slater przeszedł długą drogę, aby zapanować nad swym trudnym charakterem. Bronagh okazała się jego siłą napędową, która pozwala mu się podnieść po każdej porażce. Mężczyzna wie, że ta złośliwa, pewna siebie kobieta jest mu przeznaczona.

Bronagh pragnie spędzić swoje zbliżające się dwudzieste pierwsze urodziny z rodziną. Chwila relaksu bardzo by się jej przydała, ale jej chłopak ma inne plany. Idealne urodziny? Według Dominica oznaczają one dzień pełen przeżyć, którego nigdy się nie zapomni. Bronagh czeka wielka niespodzianka, ponieważ jej ukochany już zaplanował ten dzień, co znając jego usposobienie, oznacza wielkie kłopoty.

Dominic pragnie, aby ten wielki dzień okazał się dla młodej kobiety niezapomniany. Romantyczna kolacja przy świecach? Kto by chciał spędzić swoje urodziny w tak popularny sposób, prawda? Dominic ma plan - romantyczny i intrygujący.

Bronagh i Dominica czeka największa przeprawa życia, ponieważ dzień dwudziestych pierwszych urodzin dziewczyny oznacza wielkie zmiany. Mężczyzna znów musi zawalczyć o ten ekscytujący związek, a kobieta stanie przed najpoważniejszą decyzją w swoim życiu. Czy tej parze jest pisane życie u swego boku?

,,- Gdzie ON jest? - zapytałam podekscytowana.

Dominic skinął głową w kierunku kubełka z kurczakiem, więc pochyliłam się i zajrzałam do środka. Wytrzeszczyłam oczy, gdy ujrzałam czarne, prostokątne pudełko na dnie kubełka. Moja dolna warga zaczęła drżeć.

- Włożyłeś prezent pod kurczaka? - wyszeptałam. - Ale ty jesteś romantyczny."

,,Bronagh" to kolejna intrygująca przejażdżka na sam szczyt namiętności, której nie można zapomnieć. Kontynuacja historii, przez którą zarywa się noce, a rumieńce ciągle są widoczne na policzkach, sprawia, że wszystko na chwilę odchodzi w niepamięć. ,,Bronagh" to ponowne spotkanie z najbardziej upartymi, charakternymi bohaterami, jakich miałam okazję poznać. L. A. Casey wie, że ta historia uzależnia, a każdy kolejny kęs wywołuje wielki głód na więcej. Pasjonująca, pełna wyśmienitego humoru, wzruszająca i pochłaniająca powieść o tym, w jaki sposób miłość kształtuje ludzkie życie. Opowiadająca o zmianach, które nie dotyczą tylko nas samych, ale również bliskich nam osób, odkrywająca wszystkie karty jednego z najpiękniejszych, a niekiedy z najboleśniejszych uczuć. ,,Bronagh" to w pewnym sensie dopełnienie pierwszego tomu, który skradł moje serce. L. A. Casey stworzyła swoim czytelnikom możliwość ponownego spotkania, które jest równie ekscytujące i intrygujące, co poprzednie. Czy chcecie powrócić, choć na chwilę do świata Dominica i Bronagh? Macie ochotę znów spotkać braci Slater? Ten dodatek to obowiązkowa pozycja dla fanów serii!

,,Czy ja wszystko rujnuję? Czy to przeze mnie cały czas się kłócimy? Czy... Czy ja nie panuję nad swoim gniewem?"

,,Bronagh" zahipnotyzuje was swoją historią. Uzależniająca niczym najlepsza czekolada powieść, która stanowi klucz do ponownego spotkania z braćmi Slater, którego nie da się zapomnieć. L. A. Casey swoją twórczością skradła moje serce. Nie mogę doczekać się, aż w moje ręce wpadnie historia Aleca. Seria ,,Bracia Slater" to gwarancja świetnie spędzonego czasu, którego nie można zapomnieć. Polecam!

O czym marzą kobiety?

„Miłość nie wyraża się w pragnieniu spółkowania (to pragnienie dotyczy przecież niezliczonej ilości kobiet), ale w pragnieniu wspólnego snu (to pragnienie dotyczy tylko jednej jedynej kobiety)” – pod tymi słowami mogłaby podpisać się niejedna kobieta, dla której pragnienie cielesnej bliskości jest ważniejsze, niż sex, ważniejsze niż puste słowa, zapewnienia o miłości.

Milan Kundera w „Nieznośnej lekkości bytu” opisał słowami wszystko, czego pragną kobiety, natomiast L.A.Casey w swojej przesyconej erotyzmem powieści, jeszcze rozwinęła ten temat, dodając relacji pomiędzy kobietą a mężczyzną nutki ironii, ale też nie stroniąc od pikanterii. Książka „Bronagh” z serii „Bracia Slater”, to kolejny już tom opowieści o przystojnych braciach, którzy utrzymują się z walki w podziemiu, którzy nie stronią od zabawy i od towarzystwa pięknych dziewczyn. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego historia, to lektura dla wszystkich kobiet, które pragną nadać swojemu życiu koloru, które chętnie zatopiłyby się w męskich ramionach, które cenią sobie w mężczyznach stanowczość, ale i dystans do siebie.

Bronagh Murphy nie miała łatwego życia, ale teraz, po spotkaniu Dominica Slatera, wszystko wydaje się zmierzać w dobrym kierunku. Zarówno on, jak i pozostali bracia Slaterowie to mężczyźni o żelaznych zasadach, którzy stoją za sobą murem, przy których można czuć się bezpiecznie. Decyzja o zamieszkaniu z Dominicem była dla Bronagh trudna, przy jej wybuchowym temperamencie para nieustannie się kłóci, jednak to, w jaki sposób się godzą, rekompensuje wszystko.

Teraz Dominic po raz kolejny udowadnia, że dziewczyna zrobiła bardzo dobrze, decydując się na ten związek. Jej dwudzieste pierwsze urodziny zamienia ON w pasmo przygód i morze prezentów, choć wydawałoby się, że jedynym marzeniem Bronagh jest pozostanie w łóżku, a realizując pieczołowicie przygotowany przez Dominica plan, wielokrotnie ma chęć go zamordować. Począwszy od ścianki wspinaczkowej, na szczycie której znajduje się jeden z prezentów, aż po gimnastykę na torze do kręgli, do której zmusza ją chłopak ukrywając kolejny podarek w maszynie do kręgli – wszystkie pomysły Dominica sprawiają jednak, że nie tylko Bronagh wydaje się kochać go z każdą chwilą mocniej, ale i każda czytelniczka pragnie, by jej partner choć raz się postarał i przygotował coś wyjątkowego w dzień urodzin.

Czy jednak Dominic będzie w stanie wytrzymać w dłuższej perspektywie czasu wybuchowy charakter dziewczyny? Czy jej skłonność do osaczania i jego pragnienie wolności można pogodzić? Na to pytanie odpowiada książka „Bronagh”, która rozpala nasze pragnienia, która pozwala mieć nadzieję, że tacy mężczyźni jak Dominic istnieją. Powieść, choć niewielka objętościowo, wydaje się być znacznie bardziej wciągająca niż jej pierwszy tom, sprawia również, że na kolejne tomy opisujące przygody fascynujących braci czekamy z niecierpliwością.

Justyna Gul

Qultura słowa

Jestem świeżo po przeczytaniu tej powieści. Osobiście pierwszą część o braciach Slater niemal połknęłam. Nie mogłam więc nie sięgnąć po kolejną część, która jest dopełnieniem pierwszej części. Już teraz wiem, że ta seria jest na pewno dla mnie!

Ponownie mamy do czynienia z Bronagh oraz Dominicem. Tej pary nie w sposób jest nie polubić ani zapomnieć. Koniecznie musiałam doczytać losy Dominica i Bronagh oraz dowiedzieć się, co jeszcze przyszykowała dla nich autorka.

"Nie masz liny, nie ufam ci, nie mam pewności, że uratujesz mi życie. W sumie masz przesrane, bo nie oddam ci mojej liny, a nie jestem wystarczająco odważna, by spróbować cię ratować, jeśli spadniesz."

W tej powieści mamy do czynienia z dalszymi losami Bronagh i Dominica. Lektura jest cieńsza od poprzedniczki, lecz równie żarliwa. Ta książka liczy zaledwie 162 strony, które połyka się błyskawicznie! Bardzo się cieszę, że autorka napisała to dopełnienie. Lektura ma swoją akcję w niedalekiej przyszłości, a więc jest dalszym ciągiem pokazującym miłość znanej i lubianej przez nas pary. Narratorką ponownie jest Bronagh, której uczucia i sprzeczne emocje, doskonale wkomponowują się w akcję.

Osobiście uważam, że dla fanów I części, ta powieść jest obowiązkowa! Koniecznie do niej zajrzyjcie. Na pewno się nie zawiedziecie ani przez chwilę nie poczujecie nudy. Ja osobiście ponownie się ubawiłam i zrelaksowałam. Jest to świetna komedia!

Z wielkim zniecierpliwieniem czekam na dalsze losy rodziny Slater. Już teraz powiem wam, że jestem fanką autorki! Stworzyła piękne pozycje, które wciągają i hipnotyzują.

Po przeczytaniu i zrecenzowaniu I części serii „Bracia Slater”, pt. „Dominic”, postanowiłam od razu kontynuować lekturę tej serii, dlatego też sięgnęłam po dopełnienie I tomu – „Bronagh”. Z racji tego, że książka liczy sobie niewiele ponad sto stron, przeczytałam ją w ciągu jednego wieczoru. Po zakończonej lekturze muszę jednak przyznać, że jestem trochę rozczarowana.

Bronagh Murphy w ciągu ostatnich lat przeszła wiele, zatem kiedy zbliżają się jej dwudzieste pierwsze urodziny, jedyne, o czym marzy, to relaks z rodziną. Na spokojnie.

Jej chłopak, Dominic Slater, nie zna pojęcia „na spokojnie”. Mówiąc szczerze, nigdy nie znał i nie zamierza poznać. Adrenalina to jego narkotyk. Wymyśla doskonały plan – jednocześnie romantyczny i ekscytujący. Jednak jego wersja słowa „ekscytujący” bardzo różni się od tej znanej przez Bronagh. Wkrótce się dowie, jak bardzo.

Kiedy sprawy przyjmą niekorzystny obrót, a Dominic znowu będzie walczyć o swoją dziewczynę, Bronagh stanie w obliczu bardzo trudnej decyzji. Trwać u boku swojego gorącego faceta albo odejść i nigdy nie oglądać się za siebie.

Bronagh zatrzymuje to, co kocha.

Odnoszę wrażenie, że ta część była zupełnie niepotrzebna. W jakimś minimalnym stopniu obniżyła moją wysoką ocenę dla tej serii, jaką miałam po przeczytaniu I części. Problem, przed jaką staną główni bohaterowie, jest dla mnie kompletnie nie trafiony i wręcz „wyssany z palca”. Nie mam pojęcia skąd autorka wpadła na taki pomysł, ale mnie niestety nie przekonała. Może gdyby fabuła byłaby bardziej rozwinięta, a historia ta liczyła sobie trochę więcej stron, to może i byłabym skłonna uwierzyć w tą wizję autorki. Na chwilę obecną mówię jednak stanowcze NIE.

Cała fabuła historii rozgrywa się w ciągu jednego dnia, a mianowicie – w dniu dwudziestych pierwszych urodzin Bronagh. W tej części poznajemy tą romantyczną stronę Dominica i płaczliwość Bronagh. Pomimo tego, że bohaterowie są trzy lata starsi, to jednak ich charakterystyczne zachowanie nie uległo zbyt dużej zmianie. I tu właśnie pojawił się największy problem, jaki wpłynął na moją ostateczną opinię na temat tej książki. Nie spojlerując, chodzi w głównej mierze o to, że autorka w tej części stwierdziła, że to, co charakterystyczne i wyjątkowe w ich charakterach jest złe. Zupełnie się z tym nie zgadzam i nie potrafię zrozumieć, dlaczego L. A. Casey postanowiła z oryginalności zrobić wadę.

Cała historia nie jest jednak zła. Całość czyta się bardzo szybko i przyjemnie, dzięki lekkiemu stylowi pisania autorki. Podobał mi się proces rozwoju emocjonalnego Dominica. Autorka ukazała go zupełnie z innej perspektywy. Szkoda tylko, że postąpiła tak, a nie inaczej z Bronagh.

Tak jak już wspominałam, uważam, że „Bronagh” jest zbędnym dodatkiem, który w jakimś stopniu zepsuł moją idealną wizję tej pary. Nie oznacza to jednak, że rezygnuję z kontynuowania lektury tej serii. „Dominica” szczerze Wam polecam, ale „Bronagh” bierzecie na własną odpowiedzialność.

Moja ocena: 6/10

[Adres usunięty]

Bracia Slater, ah ci bracia... Już dawno żadna książka, ani seria nie wywołała we mnie tak skrajnie sprzecznych uczuć, jak książka o Dominicu i Bronagh. Świetny styl, dosłownie przepływałam przez kolejne strony i czytałam je z przyjemnością, ale... te wulgaryzmy, agresja, przemoc, które zdominowały treść, przyprawiały mnie o ból głowy! Mimo wszystko Drugi tom był dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Liczyłam na historię o dalszych relacjach pomiędzy bohaterami. Po przeczytaniu opisu na okładce czekałam na coś, co wdarło się w życie bohaterów i zachwiało się ich światem. Nie przyszło mi do głowy, że cała akcja książki skupi się na dosłownie jednym dniu i będzie tylko jedną kłótnią z wielu. Według mnie nie wniosła zbyt wiele do całej historii Bronagh i Dominica. Głównie bohaterowie nie zmienili się nawet odrobinę. Wciąż tworzą razem mieszankę wybuchową, są nieprzewidywalni. Ich spory są infantylne, a zachowania całkowicie niezrozumiałe. Chociaż od akcji pierwszego tomu minęły trzy lata para wciąż zachowuje się niedojrzale.

Autorka utrzymała wysoki poziom, jeżeli chodzi o styl językowy. Kolejne rozdziały czytałam w zatrważającym tempie. Przeczytałam ją w dwie, może trzy godziny - to bardzo króciutka książka! Czerpałam przyjemność z lektury, nie czułam się znużona, ani znudzona, a strony dosłownie znikały mi w oczach. Szybko przepłynęłam przez książkę, chociaż fabuła nie do końca była w moim guście.

Książka o Braciach Slater trafią w gusta tylko niektórych czytelników. Wielu z Was prawdopodobnie będzie zniesmaczonych wszechobecną agresją tak jak ja. Nie spodziewałam się jej, aż tyle. Z drugiej strony jestem pewna, że wielu czytelników poszukuje właśnie takich historii, ostrych romansów pełnych przemocy słownej i fizycznej. W tej serii agresja i walki są na porządku dziennym, a liczne wulgaryzmy dodają całej fabule pikanterii. Zastanówcie się dobrze, czy jesteście gotowi na taką historię. A jeśli "brzydkie słowa", bijatyki i rozróby Wam nie straszne to gorąco zachęcam do lektury, bo ta książka z pewnością przypadnie Wam do gustu!

„Bronagh” jest dopełnieniem pierwszej części. Akcja rozgrywa się tylko jednego dnia. To dwudzieste pierwsze urodziny dziewczyny. Dominic pragnie aby ten dzień był romantyczny i ekscytujący. Jak można łatwo się domyślić – nie wszystko idzie zgodnie z planem. Czy tym doczekamy się szczęśliwego zakończenia?

Bronagh to kontynuacja pierwszej części Dominica autorki L.A. Casey.

Wracamy do Bronagh i Dominica a dokładniej trzy lata później do 21- wszych urodzin dziewczyny.

Mieszkają razem, a Dominic przygotowuje dla swojej ukochanej romantyczne niespodzianki z okazji urodzin.Jest przekonany że urodziny trzeba obchodzić hucznie. Jednak Bronagh marzy tylko o chwili relaksu.

To część dla tych którzy czują niedosyt po Dominicu. Nasi bohaterowie nie są już tak wybuchowi i dziecinni, stali się bardziej dojrzali.

Jednak czy wiedzą czego chcą od życia ?

Wydaje się że Bronagh jest tego pewna ,lecz nie wie jak ma wyznać to Dominicowi. Bardzo boi się jego reakcji.

Książka bardzo krótka,lekka szybko się ją czyta jest w niej więcej zgody, miłości i zrozumienia. Polecam tę książkę i czekam na następną część

Jest mi niezmiernie przykro, gdyż od dłuższego czasu żadna książka tak mnie nie zawiodła jak ta obecna. Spodziewałam się tych samych wrażeń, co po pierwszym tomie, a tymczasem nastało tylko rozczarowanie. Książka nie wniosła żadnych uczuć, nie rozbiła mnie emocjonalnie jak w przypadku pierwszej części. Oczekiwałam czegoś więcej, a tymczasem...

Otrzymałam jeden dzień z życia bohaterów zawartych na 159 stronach. Nie mówię, że źle się czytało, bo styl autorki mi odpowiada i książkę pochłonęłam w strasznie szybkim tempie. Jednakże nie było przyspieszonego bicia serca, wylanych łez czy też jakiegoś szczególnego zaskoczenia. Po prostu przeczytałam, dobrnęłam do końca i ... nic, zupełne zero reakcji. Nie tego się spodziewałam.

Oczywiście uwielbiam postać Bronagh, Dominica i jego braci, tego nie mogę się wyprzeć. Ale zabrakło mi tutaj jakiejś adrenaliny, owszem, były sceny bójek, jednak to nie było to. Akcja toczy się w dzień 21 urodzin Bronagh i w sumie tylko na tym się skupiamy. Jej chłopak Nico, zaplanował dla niej dzień. Wspólnie z nimi wybieramy się w podróż punkt po punkcie. Bee nadal nie panuje nad swoimi emocjami, ale w dalszym ciągu nie zdaje sobie z tego sprawy.

Prawdę powiedziawszy zabrakło mi słów i nie wiem co mam więcej napisać na temat tej części. Może tylko tyle, iż z powodu kiepskiego drugiego tomu, nie skreślam autorki i liczę, że trzeci rozwali mnie na łopatki jak pierwszy. Wtedy może będę w stanie wybaczyć autorce ten tom.

Bracia Slater. Bronagh to książka, która niestety mnie rozczarowała, przynudziła i nie wniosła do mojego życia żadnych emocji, na co zawsze liczę w książkach. Po prostu przeżyłam wspólnie z bohaterką, jej chłopakiem i ich przyjaciółmi jej urodziny. Książkę dobrze się czyta, jednakże pozbawiona jest wszelkich emocji.