Aż do śmierci

O ile jestem fanką fantastyki tworzonej przez Jennifer, o tyle "Aż do śmierci" to zwyczajny przeciętniak, w którym kryminalna intryga została przyćmiona przez odradzające się życie miłosne głównej bohaterki. O ileż bardziej ciekawie byłoby, gdybyśmy tylko otrzymali coś więcej niż lakoniczne wzmianki o tym, co dekadę wcześniej przeżyła Sasha. Tak się niestety nie dzieje i naprawdę ciężko mi wskazać choć jedną rzecz, która rzeczywiście byłaby dobra w tej powieści. Co więcej, już na samym początku lektury miałam moment zawahania, podczas którego zastanawiałam się, czy aby na pewno nie przerwać czytania tuż po ukończeniu 10 rozdziału. Przemogłam się jednak, by książkę dokończyć. Co poszło nie tak? Wiele czynników. Przez słabe dialogi, papierowe postaci, aż po niezbyt wyraźnie nakreślony kryminał. Zabrakło też niezbędnego dreszczyku emocji. Napięcia. Oczekiwania na rozwiązanie. Natomiast prawdą jest, że potencjalnym oprawcą często okazuje się ktoś, kogo znamy. Lub przynajmniej wydaje nam się, że go znamy. Ode mnie tyle.

Do większości autorów można by przykleić łatki poszczególnych gatunków. Ten od kryminałów, tamta od romansów, jeszcze inna od powieści obyczajowych. Co zatem powiedzieć o twórczości Jennifer L. Armentrout? Sama już nie wiem. Po przyziemnych New Adult, fantastycznych paranormal romance przyszedł czas na powieść z wątkiem sensacyjnym. Jak głosi okładka, tzw. sexy crime. Co to oznacza? Podchodziłam do książki zupełnie zdezorientowana nie bardzo wiedząc, czego mogę się spodziewać. Teraz już wiem i mogę uchylić Wam rąbka tajemnicy. Zapraszam na recenzję powieści „Aż do śmierci”.

ZARYS FABUŁY

Nie wszystkie powroty bywają łatwe i przyjemne. Zwłaszcza te do miejsca, w którym przeżyło się piekło.

Po dziesięciu latach nieobecności Sasha Keaton zjawia się w rodzinnym pensjonacie by pomóc mamie w jego prowadzeniu. Wciąż ma w pamięci obraz tragedii, która ją dotknęła. W końcu nie na co dzień udaje się ludziom spojrzeć śmierci w oczy i uciec z rąk seryjnego mordercy. Czy to jednak faktycznie jedynie traumatyczna przeszłość? No do końca… Dziewczyna czuje, że jest śledzona.

Pomocną dłoń oferuje jej przystojny agent FBI, Cole, z którym zaczyna łączyć ją coś więcej, niż sprawa bezpieczeństwa. Czy mężczyzna będzie potrafił ją ochronić, kiedy sytuacja wymknie się spod kontroli?

WĄTEK NR 1 - UCZUCIE

Zwyczajna, dwudziestodziewięcioletnia dziewczyna po przejściach, przystojny funkcjonariusz i związek, który rozwija się dość prężnie. Jak na sexy crime przystało, są miłosne smaczki z bardzo męskim bohaterem na czele, które zmierzają w całkiem romantycznym kierunku, pomimo tego, że Sasha zarzeka się, iż nigdy nie włoży sukni ślubnej. Kreacja bohaterów pierwszoplanowych wypadła całkiem dobrze, a biorąc pod uwagę całą ciekawą czeladkę postaci stojących na drugim planie, mamy pokaźne grono potencjalnych podejrzanych. Wszak wątek miłosny nie jest jedynym motywem powieści. I dobrze, bo gdyby skończyło się na nim, może nie byłabym do końca usatysfakcjonowana z lektury. Dlaczego? Wolę, kiedy tego typu relacje dojrzewają z większym oporem.

WĄTEK NR 2 - MORDERCA

Wisienką na torcie, a właściwie wielką wiśnią historii, jest bowiem sprawa mordercy sprzed lat. Kiedy nikt nie spodziewa się jego powrotu, do „głosu” dochodzi seria dziwnych zdarzeń. Hipotez może być wiele, podobnie jak tropów. Jedno jest jednak pewne, coś jest nie tak. W tej całej zabawie w polowanie dałam się wodzić za nos i choć po odkryciu prawdy nie padłam z wrażenia, nie udało mi się zdemaskować właściwego sprawcy. Pojawił się elementy dreszczyku i niepewności, a emocji dodały obnażone myśli zabójcy. To nie jest lektura na miarę rasowych czytelników kryminału, prawdziwych demaskatorów żądnych ponadprzeciętnych wrażeń. Dla tych zaś, którzy lubią książki nieograniczone schematami i niewpisane w ramy jednego gatunku, kawałek warty ugryzienia i rozgryzienia. Dla mnie zagadka na pewno stanowiła wyzwanie.

SEXY CRIME – DLA KOGO?

Pierwszoosobowa narracja, przekonujące dialogi, dość detaliczne, a zarazem niedługie opisy. Miłość, przyjaźń, śledztwo, niebezpieczeństwo i odmieniona Szkarłatna Dziewoja. Gdybym nie wiedziała, że to książka Jennifer L. Armentout, pewnie bym się tego nie domyśliła. Nie byłam w stanie doszukać się tutaj jej pióra, co nie znaczy, że książka jest zła. Jest po prostu inna od pozostałych. Autorka z pewnością potrafi obracać się w kręgu wielu gatunków, płynnie buduje wielowątkową akcję i zaskakuje każdą kolejną książką. „Aż do śmierci” polecam jako ciekawy eksperyment zwłaszcza tym, którzy znają autorkę dzięki jej innym powieściom.

[Adres usunięty]