Jak wygląda życie po Auschwitz? Czy ponad siedem dekad po opuszczeniu obozu ocaleni mogą zapomnieć o tym, co widzieli i przeżyli? Poruszające opowieści więźniów obozów koncentracyjnych przedstawia Agnieszka Dauksza w książce "Klub Auschwitz i inne kluby".
Gdy opuścili obóz, wielu z nich nie wiedziało, co ma ze sobą zrobić. Świat, który pamiętali sprzed wojny, przestał istnieć. Niektórzy nie mogli wrócić do rodzin, bo te nie żyły, innych członkowie rodziny nie mogli rozpoznać. W książce poznajemy ich niezwykłe życiowe historie. Opowieści o tym, czego doświadczyli w czasie wojny i jaki wpływ wywarła ona na ich późniejsze życie. Tragiczne wspomnienia przez lata wracały do nich, mimo upływu czasu i musieli sobie z nimi radzić. Theodor Adorno mówił, że "pisanie poezji po Auschwitz jest barbarzyństwem", ale życie ocalałych z obozowym piętnem musiało toczyć się dalej.
Czym właściwie było? Jeden z bohaterów książki Stefan Lipniak zwraca uwagę, że tyle lat po wojnie nadal nie ma nazwy dla zbiorowego przeżycia dużej grupy Polaków podczas wojny i po niej. Nie ma polskiego odpowiednika słowa "Holokaust".
To jedna z ostatnich szans poznania relacji naocznych świadków i uczestników tamtych strasznych wydarzeń. Ale dla wielu z nich także pierwsza okazja do ich publicznego opowiedzenia, bo mają poczucie, że dotąd nikt nie chciał ich słuchać. Ich słowa przypominają przeszłość, ale także niosą niezwykle ważne przesłanie na przyszłość.
O autorce
Agnieszka Dauksza jest pisarką i badaczką literatury pracującą na Uniwersytecie Jagiellońskim. Za książkę "Klub Auschwitz i inne kluby" otrzymała nagrodę "Newsweeka" im. Teresy Torańskiej. Była także nominowana do nagrody Nike za biografię Marii Jaremy "Jaremianka".