Z tej strony Sam

Niesamowicie delikatna, a zarazem rozdzierająca serce historia. Dająca nadzieje, ale również sprawiająca potok łez na policzkach.

Pożegnanie się ze stratą bliskiej osoby, nie jest łatwe, a czytając historię Julie i Sama dogłębnie to odczułam. Niebanalna historia o otrzymaniu szansy na pożegnanie się i pozbieranie po śmierci ważnej dla nas osoby, jak i zaczynanie nowego rozdziału, który jak widać po Julie nie bedzie łatwy. Pokazuje nam, jak ważny jest kontakt z drugą osobą po stracie, by nie zatracić się w złych myśląch, a iść do przodu, albo po prostu spróbować. Klimat panujący w książce był magiczny. Czasami czułam się jakbym była w środku książki i stała obok Jules, a nie siedziała na fotelu z książką w ręku i chusteczkami w drugiej.

Książka, którą najpierw pokochacie przez okładkę, a później przez treść. Muszę poruszyć temat okładki, bo jest ona obłędna i idealnie pasuje do książki. Jednak treść jest czymś co chwyci was za serce i nie puści. Na początku nie potrafiłam czytać więcej niż parę stron na raz, ponieważ za bardzo mnie bolało co czytałam, ale również dawałam sobie chwilę na przemyślenia, których podczas czytania miałam wiele. Jednakże po połowie nie potrafiłam się oderwać i pomimo wielkiego bólu w sercu, skończyłam ją. A po zakończeniu mogę wam jedynie powiedzieć, że odczuwam ogromną pustkę. Jest to przepiękna, lecz bolesna historia, którą na długo zapamiętam. Jest ona bezpieczna ostoją, do której będę niejednokrotnie wracać.

„Z tej strony Sam” to opowieść pełna żalu rozdzierającego serce i nadziei, która pozwala uwierzyć, że pożegnanie też może być pozytywne.

Obserwując teraźniejszość i wspomnienia z przeszłości czułam się, jakby ktoś zabierał powietrze z moich płuc. Spodziewałam się, że rozmowa z zmarłym chłopakiem mnie poruszy, ale nie sądziłam, że zabierze mi możliwość wzięcia oddechu. Tę historię przeżyłam całą sobą i jedyne o czym marzyłam to przytulenie głównych bohaterów, aby ich pocieszyć.

Początkowo myślałam, że ta historia ma pokazać jedynie druzgocące konsekwencje żałoby, jednak po zakończeniu stwierdziłam jedno. Ta historia opowiada o pożegnaniu. Pożegnaniu, które koi duszę i pozwala żyć dalej.

Historia Julii i Sama pokazała mi, że można w piękny sposób przeżywać stratę bliskiej osoby. Nie warto zadręczać się tylko tą jedną złą chwilą, ponieważ w ten sposób zniekształcamy obraz naszej relacji. Najważniejsze jest to, aby pamiętać o tych wszystkich cudownych chwilach, które razem się przeżyło. O tych, które rozgrzewają serce i przywracają uśmiech na twarzy.

Szykujcie chusteczki i sięgajcie po ten tytuł ❤️

Zadaliście sobie kiedyś pytanie dlaczego książki nie są wodoodporne? Ja po przeczytaniu „Z tej strony Sam” zadałam sobie takie pytanie wielokrotnie.

Książki o stracie, żałobie i smutku nigdy nie są łatwe, a już szczególnie wtedy kiedy wczujemy się całym sobą w historię.

„Z tej strony Sam” jest historią niebanalną przedstawiajacą przebieg żałoby ukochanej osoby, o której nie w sposób jesteśmy zapomnieć. Książka o tym by po stracie kochającej nas osoby iść na przód i spróbować zacząć żyć z nowym rozdziałem w życiu oraz historia o darowanej szansie by móc się pożegnać. Opowieść po której każdy z was zada sobie pytanie dlaczego książka nie jest wodoodporna i czemu tak pięknie napisane wydarzenia wyzwolą w nas płacz i smutek.

Nie każdy z nas dostaje taką szanse by móc się z kimś pożegnać na dobre. Dustin Thao taką szanse daje naszej nastoletniej Julie, która po stracie kochającego Sama nie potrafi ruszyć do przodu i stoi w miejscu gdzie świat ani na chwile się z nią nie zatrzymał.

Mogłabym pisać i pisać o tej historii, ale wszystko co wartościowe i pięknie nie napisze tutaj tylko zachęcam byście o nich osobiście przeczytali i stali się częścią historii Julie i Sama.

Tylko proszę przyszykujcie sobie chusteczki i dużą ilość znaczników by móc zaznaczyć to co dla was jest ważne i wartościowe.

„Z tej strony Sam” to piękna i zarazem rozrywająca serce książka opowiadająca o wielkiej miłości i jeszcze większej stracie.

Osobiście uważam, że to co autor chciał nam przekazać w tej powieści wyszło mu fenomenalnie.

Jego kunszt literacki jest na tak wysokim poziomie, że czytając nie oderwiecie się!

Sam pomysł na fabułę już jest genialny. Z motywem rozmów telefonicznych spotkałam się małą ilość razy, dzięki czemu napewno książka zostanie mi w pamięci na długo, bo była dla mnie wyjątkowa.

Ja osobiście jestem zwolenniczką bolesnej literatury i takiej, która zostawi mnie w rozpaczy na pewien czas, abym mogła na nowo się pozbierać. Ta pozycja definitywnie to mi zapewniła! Ból, który odczuwała Julie po stracie swojego chłopaka był odczuwalny w każdej jej myśli lub wspomnieniu.

Bardzo podobało mi się to, że autor nie wykreował głównej bohaterki na postać idealną. Julie miała liczne wady i popełniła wiele błędów, co czyni ją bardzo ludzką i realną. Czytając tą książkę mogliśmy również wraz z nią pokochać postać, jaką jest Sam, bo uważam, że dla wielu osób taki chłopak to ideał!

Końcówka oczywiście zostawiła mnie z łzami na całej twarzy i piekącymi oczami, ale właśnie na to nastawiałam się sięgając po tą pozycje. Jest to skarbnica cytatów i pięknych momentów, które sobie pozaznaczałam, więc jestem pewna, że nie raz do niej wrócę!!

Bardzo polecam tę pozycję i mam nadzieję, że wielu z was po nią sięgnie

„I cokolwiek się zdarzy, nie zapomnij o mnie, dobrze?”

[moja opinia]

Książkę widziałam już dużo wcześniej na zagranicznym tiktoku i zastanawiałam się nad zakupieniem jej w oryginale a tu nagle ogłoszenie o wydaniu jej w Polsce! Bardzo się ucieszyłam i postanowiłam poczekać… i powiem Wam, że było na prawdę na co.

Mimo zastoju,„Z tej strony Sam” przeczytałam w zaledwie 3 dni. Książka jest bardzo wzruszająca i taka… prawdziwa. Ilość bólu - ogromna. Czytając miałam wrażenie, że stoję obok tych bohaterów a ich uczucia po prostu przelewają się na mnie. Płakałam bardzo dużo (część z Was na pewno widziała na story lub tiktoku), ale nie żałuję ani jednej wylanej łzy.

Pozycja ta opowiada o stracie bliskiej osoby i o tym, jakie piętno ono może na nas odcisnąć. O tym, że każdy radzi sobie w inny sposób i nie można go pod tym względem oceniać.

O miłości która pozostaje w nas na zawsze.

Polecam każdemu, kto lubi sobie czasem popłakać a także tym, którzy szukają wartościowej młodzieżówki.

Mam nadzieję, że się nie zawiedziecie.

Kinia🌸

PS. Uzbrójcie się w chusteczki. Najlepiej tonę.

Kocham ta historie. Najpierw zakochałam się w okładce, a później w jej wnętrzu. Książka zawiera wiele cudownych cytatów i przemyśleń przez które często odkładałam książkę i rozmyślałam nad nimi. Książka jest napisany w prosty sposób, ale na spokojnie mogłaby być literatura piękna przez cytaty i przemyślenia. Bohaterowie byli typowo ludzcy, a nie idealnie wykreowani. Każda z postaci miała swoje mocne strony i słabe co jeszcze bardziej mnie związało z tą historia. Książka dała mi nadzieje na to, że z czasem do niektórych rzeczy się przyzwyczajasz i będzie lepiej. Książka opowiada w piękny sposób o utracie bliskiej osoby oraz jak to może wpłynąć na człowieka. Pokazała ze każdy przeżywa inni żałobę i nie można tego definiować jako złe czy dobre! Fenomenalny pomysł na fabułę. Bardzo ciesze się że poznałam ta historie, która złamała mnie od pierwszych stron. Końcówka to totalny rollercoaster więc zabezpieczcie się w chusteczki!

Kiedy zamykam oczy, widzę wszystkie nasze wspólne chwile.

Twój pierwszy nieśmiały uśmiech, który posłałeś mi między regałami księgarni, w której pracowałam.

Naszą pierwszą rozmowę, która nastąpiła w kawiarni po tym, gdy przyniosłeś mi latte, mimo że nawet jej nie zamawiałam.

Nasz pierwszy pocałunek, który zainicjowałam po tym, gdy specjalnie dla mnie wypożyczyłeś teleskop, bym mogła zobaczyć coś niezwykłego i dzięki temu napisać najlepsze wypracowanie.

Te dni, w których grałeś dla mnie na gitarze.

Te, w których na mnie patrzyłeś.

Mieliśmy wspólne plany.

Mieliśmy przekroczyć granicę i wyruszyć w świat.

Mieliśmy skończyć szkołę i pójść razem na studia.

Miałeś zabrać mnie do Japonii i pokazać mi kwitnące wiśnie.

Miałeś zaśpiewać mi moją ulubioną piosenkę, którą ciągle ćwiczyłeś, bo bałeś się, że nie zaśpiewasz jej dobrze.

Miałeś zaprowadzić mnie do pewnego wyjątkowego miejsca, bo wiedziałeś, że się w nim zakocham.

Kiedyś mieliśmy zrobić te wszystkie rzeczy.

Razem.

Jednak to „kiedyś” nigdy nie nadeszło.

„Z tej strony Sam” to książka, przy której płakałam i nie mam tu na myśli uronienia kilku łez. Emocje wylewały się ze mnie do tego stopnia, że przyćmiewały mi widok, a litery rozmazywały mi się przed oczami i w pewnych momentach uniemożliwiały mi czytanie. To takie krótkie ostrzeżenie, które każdy powinien usłyszeć, zanim sięgnie po tę książkę. Jednak nie uważam, że jest to coś, przez co powinno się wzbraniać przed sięgnięciem po tę książkę.

To dobre łzy.

Łzy, które przypominają nam, że nic nie trwa wiecznie i los bywa przewrotny. Uświadamiają, że życie czasem bywa bolesne, bo tracimy kogoś, kto był jego sensem. Kogoś, kto napędzał nas do działania i stanowił dużą część naszych przyszłych planów. A kiedy odchodzi, musimy poukładać sobie wszystko na nowo. Od nowa poznać siebie i przypomnieć sobie, że nasze życie wciąż toczy się dalej. Że nasze serce wciąż bije. Mimo że przychodzi mu to z wielkim trudem.

Razem z Julie uczyłam się akceptować nową rzeczywistość. Wtrącenia w postaci wspomnień jej szczęśliwych momentów z Samem bywały bardzo bolesne i wyciskały ze mnie łzy, ale przynosiły również mnóstwo radości, ukojenia i podnosiły mnie na duchu. W piękny sposób pokazywały, że po stracie bliskiej osoby nie powinniśmy czepiać się wyłącznie przykrych myśli o tym, że już jej przy nas nie ma, a powinniśmy skupić się na tym, jak wiele cennych wspomnień dzięki niej mamy. To takie przypomnienie, że oprócz tej jednej druzgocącej chwili, mamy masę innych, pięknych i szczęśliwych momentów, które warto przywoływać pamięcią i czerpać z nich energię do postawienia kroku naprzód.

Uwielbiam historie, które wzruszają i pozostawiają głęboki ślad w duszy i sercu. Prawdopodobnie dlatego – jak zdołał nawet wyjaśnić to jeden z bohaterów – że poszukuję czegoś, co poczuję całą sobą. Szukam emocji, które są silne i rzeczywiste. Takich, które sprawiają, że czuję, że żyję. „Z tej strony Sam” idealnie wpasowuje się do tej kategorii.

Jeśli jesteście gotowi uronić kilka łez, a może nawet ich całe mnóstwo...

Jeśli chcecie poczuć coś głęboko w sercu i zachować to tam na zawsze...

Jeśli potrzebujecie historii, która Was poturbuje, ale jednocześnie ukoi i przypomni, że życie składa się również z dobrych i pięknych momentów...

Sięgnijcie po „Z tej strony Sam”.

Pozwólcie mu stać się cząstką Was, a ja obiecuję, że nigdy o nim nie zapomnicie.

Z tej strony Sam to niesamowicie bolesne i chwytająca za serce historia o stracie bliskiej osoby. Pokazuję nam, jak żałoba wpływa na nasze życie i jak bardzo potrafi zmienić postrzeganie pewnych aspektów.

Wraz z odejściem Sama wszystkie chęci do życia i euforia związana z wyjazdem na studia zniknęły, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Dziewczyna próbowała poskładać swoje życie, natomiast bez kluczowego elementu układanki nie jest to już takie proste. Jest to możliwe, ale wymaga w nas wiele siły, a tragedia w postaci śmierci Sama, była sytuacją, na którą absolutnie nikt nie był gotowy, więc Julie tym bardziej trudno jest się pogodzić z tym co się wydarzyło. Zamyka się na przyjaciół i najzwyczajniej w świecie nie potrafi ruszyć do przodu, a swojego chłopka zostawić w tyle.

Autorka w bardzo lekki, łamiący serca, ale i piękny sposób przekazuje nam, że jeżeli chcemy coś zrobić to nie odkładajmy tego w bardzo daleką przyszłość, bo czego jak czego, ale nigdy nie możemy być do końca pewni, co zgotuje nam los i, w którym momencie postanowi zabrać nas z tego świata. Planowanie jest fajne, ale pamietajmy, aby chociaż czasem żyć chwilą i nie trzymać się kurczowo ustalonych schematów.

Na koniec chciałabym dodać, że nieważne ile czasu minie, to osoba nam bliska zawsze pozostanie z nami i nigdy o niej nie zapomnimy. Ważne jest natomiast, aby mieć ją w sercu i potrafić korzystać z życia, bo ma się je tylko jedno.

Z całego serca polecam wam zapoznać się z tą pięknie bolesną historią Julie i Sama oraz mam nadzieję, że poruszy waszymi sercami tak samo, jak moim.

Kiedy w końcu przestałam ryczeć mogłam napisać cudowną recenzję książki, która mnie zachwyciła 😭😭💔💔 Moje serce zostało złamane.

💔Julie bardzo kochała Sama i kiedy zmarł nie mogła pogodzić się z jego śmiercią, więc kiedy do niego zadzwoniła - on odebrał. Mogłoby się to wydawać nierealne a jednak się zdarzyło.

💔 Niesamowita historia, która pokazuje nam jak człowiek radzi sobie ze stratą bliskiej osoby i jak ona wpływa na dalsze losy. Czy się podniesiemy i pójdziemy dalej czy będziemy żyć przeszłością.

💔 Z reguły nie czytam smutków, ale musiałam poznać ich historię i szczerze wylane łzy były tego warte.

💔 Fabuła jak i pomysł na książkę są niespotykane. Rozmawianie przez telefon z kimś kto odszedł jest bardzo wyjątkowe. Każdy z nas pewnie miał taką osobę w swoim życiu z którą nie miał szansy się pożegnać.

💔 Nie mogłam się oderwać od czytania. Jest to wyciskacz łez, który daje nam jednocześnie do myślenia i pokazuje jak jedna chwila zmienia nasze życie.

💔 Ulubiony cytat: Koniec wiadomości głosowej. Ponownie ją odsłuchuję. Słucham jej w drodze do domu, a potem jeszcze kilka razy przed snem. Słucham jej następnego ranka, kiedy przychodzi Mika i słuchamy jej razem. Słucham ponownie wieczorem i kolejnego dnia. Słucham w dni, gdy najbardziej tęsknię za Samem i chcę znów usłyszeć jego głos. Słucham tej wiadomości, aż znam ją na pamięć i nie muszę więcej tego robić.

Książka nie była zła po opiniach liczyłam na coś lepszego ale to tylko moja opinia. Trochę przewidywana przez to nudna raczej nie sięgnę po nią drugi raz (dziwnie sie ją czytało była trochę dziwnie napisana) Ciekawi bohaterowie....podobało mi sie że autor wracał do wspomnień głównej bohaterki a nie nawiązywał tylko do tego co dzieję się teraz.Ciekawy pomysł na tą historię piękna okładka polecam dla 11-12 latki ponieważ starszym tak jak mi może ona znudzić 🩷

! TW : ŚMIERĆ, WYPADEK SAMOCHODOWY !

Utrata bliskiej osoby dla nikogo nie jest łatwa.

Kiedy Sam ginie w wypadku samochodowym, życie Julie traci sens. Wszystkie plany, jakie układała ze swoim chłopakiem, legną w gruzach. Pod wpływem emocji, dziewczyna wyrzuca związane z nim rzeczy, a nawet nie pojawia się na pogrzebie – stara się raz na zawsze o wszystkim zapomnieć.

Jednak los ma dla niej inne plany. Jules, pragnąc po raz ostatni usłyszeć Sama, dzwoni na jego telefon – wiedząc, że usłyszy jedynie głos, automatycznie nagrany na sekretarkę.

I wtedy zdarza cud. Sam odbiera telefon.

„Z tej strony Sam” Dustina Thao to książka, która opowiada o procesie.

o procesie pożegnania

o żałobie,

o stracie,

na którą nikt w rzeczywistości nie jest gotowy.

„Naprawdę muszę się skupić i wziąć w garść, bo cóż innego mi pozostaje? Świat idzie naprzód bez względu na to, co nas spotyka.”

Nie jest to książka idealna, nie jest to książka wybitna. Znajdzie ona zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. Jednak jeśli kiedykolwiek dotknęła was strata bliskiej osoby, dotknie was również i ta lektura. Jules, pozornie może się wydawać bohaterką nie do polubienia – skupioną na sobie i podejmującą irracjonalne decyzje.

Właściwie i taka jest, lecz autor pokazuje w ten sposób realia, to co dzieje się w głowie złamanego człowieka – jest to istna pogoń za potokiem myśli, które czasem nie mają racji bytu, a tylko nieustannie przytłaczają.

„Mamy w głowach zbyt wiele głosów. Trzeba wybrać te, które są dla ciebie ważne, w świetle tego, co masz do przekazania.”

Dustin Thao z niezwykłą wrażliwością i uwagą opowiada historię. Wyjątkową historię, w której każde słowo wydobywa z czytelnika najgłębsze emocje. „Z tej strony Sam” trafiło do mnie na wszystkich płaszczyznach – bezwarunkowo zapadło w pamięć. Dało nadzieję, mnóstwo łez, zrozumienie, jednocześnie łamiąc serce na mnóstwo kawałków.

Wobec "Z tej strony Sam" miałam chyba zbyt duże oczekiwania albo wyobrażałam sobie po prostu coś innego. Myślałam, że wywoła we mnie większe emocje, a tymczasem okazało się że jest to książka, którą wiem że szybko zapomnę. Niestety. Prawdopodobnie jednak jest to spowodowane właśnie tym, że liczyłam na ból serca a dostałam bardzo leciutką młodzieżówkę. Myślę jednak, że pomysł miał ogromny potencjał, natomiast autor chciał trafić bardziej do młodszego czytelnika niż ja.

.

Koncepcja książki polega na tym, że do tragicznie zmarłego chłopaka dodzwania się jego dziewczyna w momencie swojej najgłębszej rozpaczy. I tak zaczynają ze sobą rozmawiać ze sobą jak gdyby nigdy nic. A jednak rozmowy przez telefon, jak oboje wiedzą, kiedyś będą musiały się skończyć. I powiem Wam, czemu nie będzie to książka którą zapamiętam na dłużej. Przede wszystkim oczekiwałam, że smutek dziewczyny będzie lepiej przedstawiony, bardziej się na tym skupimy skoro w zasadzie książka ma opowiadać o traumie po stracie ukochanego. Najzwyczajniej nie poczułam tego co chciałam.

.

Nie mówię więc, że jest to książka zła, po prostu nastawiłam się na coś innego i trochę już nie czuję tak jak kiedyś młodzieżówek.

Za niecałe dwa miesiące Julie ma skończyć szkołę średnią. Zaplanowała już całą swoją przyszłość - wysłała podania na studia, skupia się na nauce i jak najlepszych ocenach. Razem ze swoim chłopakiem Samem zaplanowała też wyjazd do Portland gdzie wynajmą mieszkanie, potem może wezmą ślub i być może doczekają się potomstwa. Takie plany ma większość zakochanych w sobie po uszy nastolatków, jednak nie każdemu udaje się to zrealizować. W przypadku Julie i Sama nie będzie kolorowo, bo chłopak niespodziewanie umiera.

Żeby tego było mało, nasza bohaterka obwinia się na śmierć chłopaka. Pojechał ze znajomymi na ognisko, trochę się zasiedział i kiedy zadzwonił, ona na niego nakrzyczała, a później nie odbierała od niego telefonów. Chłopak wsiadł w samochód i jechał do niej, ale nie dojechał, bo na drogę wyskoczyła mu ciężarówka, pozbawiając go życia. Julie nie potrafi poradzić sobie z wyrzutami sumienia i stratą ukochanego. Odcina się od wszystkich, zawala pracę i szkołę, a nawet nie pojawia się na pogrzebie. W pewnym momencie wpada na pomysł i wybiera numer chłopaka, a ten, ku jej ogromnemu zaskoczeniu odbiera połączenie.

Dzięki rozmowom z Samem życie Julie ponownie nabiera sensu. Wszystko ponownie staje się kolorowe, dziewczyna na nowo odkrywa swojego chłopaka i ponownie się w nim zakochuje. Wie, że w końcu nadejdzie moment, że będzie musiała się z nim pożegnać na zawsze, jednak za wszelką cenę przedłuża rozmowy nie chcąc dopuścić do siebie myśli o pożegnaniu. Czy dziewczyna w końcu pozwoli mu odejść?

Książka bardzo mnie poruszyła. Czytałam wiele opinii na jej temat i były one niezwykle różne. Moja dobra znajoma blogerka napisała, że zupełnie nic nie sprawiło, żeby poczuła się poruszona, a ja czuję się zupełnie odwrotnie. Wczułam się w historię tych dwoje, przez moment miałam wrażenie, że czytam o sobie i nie potrafiłam pozwolić odejść temu chłopakowi. Razem z bohaterką przedłużałam moment rozstania i nie dopuszczałam myśli, że może do niego dojść. Fakt faktem, że czytałam ją w bardzo trudnym momencie mojego życia i może właśnie moja życiowa sytuacja sprawiła, że odebrałam tę książkę tak, a nie inaczej. Nie jest to może książka wysokich lotów i zakończenie jest trochę niezrozumiałe (przynajmniej dla mnie) ale całość ogólnie bardzo mi się spodobała. Myślę, że za jakiś czas ponownie się na nią skuszę i zobaczę jak ją wtedy odbiorę.

Przyznaję, że przyciągnął mnie do tej książki motyw rozmowy ze zmarłym przez telefon. Jak to dziwaczkę. Kolejne strony odkrywały sny Julie, pomieszane z jej lękiem i poczuciem winy. Wspomnienia ujawniały jak się oboje poznali, pasję Sama, jego charakter, relacje z przyszywaną siostrą Sama, przyjaciółmi, znajomymi. Pomiędzy tym przenikało miasto, często pogrążone w deszczu, lub w czasie burzy, z uwagi na bliskość gór. Jego wiśniowe drzewa. Miejsca, w których Sama już z Julie nie było...

Najciekawsze były oczywiście ich rozmowy przez telefon. Sam ma u mnie wielki plus za samoświadomość i rozpaczliwe stanie obiema nogami w sytuacji, która momentami przerastała Julie. Takie chwilami miałam niestety wrażenie. Na pewno jest wiele cech, za które można go polubić, o czym przeczytacie w tej książce. Natomiast jeśli chodzi o Julie, na początku mnie bardzo irytowała, choć nie tylko ona(ale zaraz do tego wrócę) dopóki wreszcie nie wbiłam sobie do głowy, że każdy przeżywa żal po ukochanym zmarłym inaczej.

Ale...i tu zaczynają się moje lekkie pretensje, więc można to pominąć, lub czytać książkę z uwagą.

Dlaczego po tygodniu życie dziewczyny MIAŁO wrócić do normy, Panie Dustinie Thao? Czemu nikt nie liczył się z jej emocjami?

Czemu mam wrażenie, że rodzina Sama PO TYGODNIU spakowała już jego rzeczy w kartony? Działanie Julie pod wpływem wewnętrznego napięcia w pełni rozumiem.

Ogólnie miałam przez cały czas wrażenie, że w miasteczku panuje japoński klimat, związana z tym krajem surowość czasem(okiem niewprawnego Europejczyka) zarówno norm jak i uczuć. Podobnie rzecz miała się z tradycjami.

Niby amerykańskie miasto, ale jakby jednak nie...

Można przeczytać, a nawet jest parę rzeczy, które powinny zapaść Wam w pamięć, a jednak jestem rozczarowana.

Z perspektywy czasu oceniam, że raczej do niej nie wrócę.

Przeczytajcie, może dojdziecie do innych wniosków. Znam bardziej poruszające książki o nastolatkach.

Jeśli chcecie wiedzieć jak zakończy się ta historia, żadne moje słowa Was od niej nie odciągną.

Chcecie to wiedzieć. Tak jak ja.

Chciałabym poczuć miłość i radość, którą mieli Sam i Julie. Nigdy jednak nie pragnęłabym ceny, którą za to zapłacili. Płakałam okropnie przez połowę książki. Leżałam i ryczałam. Dosłownie kilka kartek musiało wyschnąć. Bardzo związałam się z obiema postaciami. Czuję, że, gdyby były realne, świetnie byśmy się ze sobą dogadali. Możliwość rozmowy z ukochanym, wiedząc jednocześnie, że on już nigdy nie wróci, była dla mnie najtrudniejsza. Nie wiem, jak postąpiłabym na miejscu Julie, jednak żaden wybór nie byłby dobry. Polecam każdej romantycznej duszy.

Bohaterowie w tej książce są naprawdę cudowni i dla nich samych warto już po nią sięgnąć. Na szczęście to nie wszystko, ponieważ również przedstawiona historia jest bardzo ciekawa i wciągająca. Całość napisana jest w świetnym i przyjemnym stylu. Po jej ukończeniu ciężko było mi się pożegnać z przedstawionymi bohaterami, co jest chyba najlepszą rekomendacją. Na pewno przyjdzie czas kiedy to znowu sięgnę po tę książkę, ponieważ naprawdę świetnie się przy niej bawiłem i polecam ją każdemu, ponieważ każdy z elementów jest w niej na swoim miejscu. 

Lubię książki z gatunku young adult, dlatego zaciekawiona opisem postanowiłam dać jej szansę. Moim zdaniem ta pozycja nie jest aż tak dobra jak Gwiazd naszych wina, ale generalnie spodobała mi się i mogę ją polecić. Książka porusza bardzo ważny temat, bo przecież każdy z nas straci kiedyś kogoś bliskiego… Podoba mi się, jak autor przedstawił drogę głównej bohaterki od momentu wyparcia śmierci ukochanego chłopaka, aż do pogodzenia się z nową rzeczywistością. Ta historia wzruszyła mnie tak bardzo, że kilka razy płakałam podczas czytania.

Wszystko, co mamy, może zostać utracone w mgnieniu oka. Osoba, która była dla nas całym światem, może zniknąć i pozostawić po sobie jedynie czarną otchłań smutku. Historia ta zabolała mnie okropnie, co pewnie ma związek ze zdarzeniami, które miały miejsce w moim życiu. Utrata ukochanej osoby może być niezwykle bolesna. Nie wiem jednak, czy, tak jak Julie, chciałabym kontaktu ze zmarłym, którego nigdy już nie zobaczę. To utrzymywanie nadziei, która musi kiedyś umrzeć. Na zakończenie polecam chusteczki. Przydadzą się.

[Q] Lubicie sobie popłakać na książkach? Macie co polecenia taką książkę?

[współpraca reklamowa z @[Adres usunięty] ]

🌷 „Z tej strony Sam” to powieść, przez którą po prostu się płynie! Przeczytałam ją na raz, co ostatnio zdarza mi się coraz rzadziej.

🌷 Poruszająca powieść o sile miłości, którą każdy chciałby przeżyć. „Z tej strony Sam” to prosta historia, która zawładnie waszymi sercami i na długo o niej nie zapomnicie!

🌷Spodziewałam się troszkę czegoś innego, ale i tak to była naprawdę bardzo przyjemna lektura.

🌷 Kategoria wiekowa: 14+

🌷 Ocena: 3.5⭐/5

Julie Clarke to siedemnastolatka z idealnym planem na życie. Dziewczyna nie może doczekać się aż wyprowadzi się z domu, pójdzie na studia i wreszcie zacznie spełniania swoje marzenia. Plany planuje realizować w towarzystwie swojego ukochanego chłopaka, Sama. Niestety wszystko zmienia się tamtego wieczoru. Sam ginie w tragicznym wypadku, a życie Julie traci sens. Dziewczyna nie potrafi poradzić sobie ze stratą, chłopak, którego kocha nie żyje, a wszystkie jej nadzieje umarły wraz z nim. Julie nie może pogodzić się z jego śmiercią. Postanawia zapomnieć o tym, że kiedykolwiek znała kogoś takiego jak Sam. Uważa, że dzięki temu wszystko będzie prostsze, jednak nie jest. Dziewczyna pragnie usłyszeć Sama po raz ostatni, więc do niego dzwoni, mając nadzieje, że włączy się sekretarka.

Nigdy nie pomyślałaby, że ten jeden telefon zmieni wszystko. To jedno połączenie jest cudem, ponieważ Sam odbiera…

„Z tej strony Sam” autorstwa Dustina Thao to książka, na którą czekałam naprawdę mocno. Odkąd wyświetliła mi się ona w internecie chciałam ją przeczytać. Podeszłam do powieści z myślą, że z pewnością będę płakać i dla niej przepadnę. Niestety tak nie było. Z pewnością nie mogę powiedzieć, że jest to historia, która mi się nie podobała, bo tak w żadnym przypadku nie było. Nie uważam również, że jest to słaba książka.

Autor ukazał to jak ludzie radzą sobie ze stratą najbliższych osób, co robią i jak się zachowują. Sądzę, że pod tym względem powieść jest naprawdę dobra. Rozumiem zamysł, jednak liczyłam na coś więcej. W pewien sposób nudziłam się podczas czytania i nie potrafiłam przywiązać się do bohaterów. Same postacie są dobrze wykreowane, jednak nie związałam się z nimi na poziomie emocjonalnym. Sam został dobrze napisany. Ujęło mnie to jak bardzo pragnął, żeby wszyscy, których kocha poradzili sobie z jego śmiercią i byli szczęśliwi.

Definitywnie jest to powieść smutna i przyznam, że kilka razy było mi niesamowicie przykro, nie było to jednakże uczucie, na które liczyłam. Nie poczułam tego co sprawia, że książka staje się dla mnie wyjątkowa. Nie była to dla mnie historia podczas której czytania nie mogę się oderwać. Mimo to zasmuciło mnie to jak cierpiała Julie oraz rodzina i przyjaciele Sama. Ten aspekt powieści został przedstawiony dobrze, jednak, jak dla mnie, w zbyt małym stopniu.

„Z tej strony Sam” jest książką, którą mogę polecić i z pewnością znajdzie ona wiele miłośników. Jednak jest to również powieść, o której szybko zapomnę i definitywnie nie zostanie ze mną na dłużej.

"Z tej strony Sam" autorstwa Dustina Thao to poruszająca powieść dla młodzieży, która porusza temat walki z chorobą psychiczną. Książka opowiada o młodym chłopaku, który zmaga się z depresją i próbuje znaleźć drogę do wyjścia z ciemności. Thao w wnikliwy sposób ukazuje trudności, z jakimi młodzi ludzie często się borykają, a także daje nadzieję na wyjście z trudnych sytuacji. "Z tej strony Sam" to bardzo ważna lektura, która może pomóc młodym ludziom zrozumieć swoje emocje i stan psychiczny oraz dać im poczucie, że nie są sami w swoich trudach.

Prawdopodobnie zostanę za to zlinczowana, ale każda moja opinia jest szczera i w tym przypadku nie może być inaczej.

Trochę mnie ta książka zmęczyła. Nie wiem czy to dlatego, że była tak reklamowana i promowana i przez to zawiodła moje oczekiwania, czy jestem już za stara na tego typu książki.

Lubię w książkach to, że dla jednej osoby (jak dla mnie) książka jest słaba a u drugiej sprawia, że łzy lecą wodospadem a emocji nie da się opanować. I serio, myślałam, że w moim przypadku będzie tak samo. Jeszcze biorąc pod uwagę mój aktualny ciążowy stan i to, że wzrusza mnie dosłownie wszystko tu czułam jedynie irytację.

Ja wiem, że każdy radzi sobie z żałobą w inny sposób i naprawdę to rozumiem ale Julie w wieku siedemnastu lat zachowywała się strasznie. Najpierw sama chciała pozbyć się Sama i wspomnień z nim związanych ze swojego życia, po czym stwierdziła, że olać cały świat, całe życie, wszystkich ŻYJĄCYCH najbliższych, ona do końca życia woli wisieć na linii ze swoim zmarłym chłopakiem. Nie ma to jak odpowiedni plan na życie.

I zanim ktokolwiek mi zwróci uwagę, że pewnie nigdy bliskiego w swoim życiu nie straciłam i pewnie dlatego inaczej odbieram tą książkę. Nie, straciłam bliskie osoby będąc nawet młodszą od głównej bohaterki, więc widzę jak irracjonalne było jej zachowanie.

Do tego te dialogi.. One nie składały się z więcej niż 3-4 słów, mój mózg nawet nie zdążył się rozgrzać a całość już była skończona. Wszystkie zdania w tej książce były krótkie, przez co bardzo dziwnie mi się ją czytało.

Rozumiem, że dla niektórych jest to świetna książka i ja to szanuję. Cieszę się, że innym się podobała, pomogła im przetrawić pewne rzeczy. Mi po prostu nie podeszła.

Julie jest zrozpaczona po śmierci swojego chłopaka - Sama. Bardzo się kochali, mieli wiele wspólnych wspaniałych planów na przyszłość, które już nigdy nie dojdą do skutku w taki sposób, jak wspólnie planowali. Dziewczyna jest zagubiona, w końcu strata bliskiej osoby to duża rzecz, ale z drugiej strony próbuje o nim zapomnieć aby móc żyć dalej. A na dodatek w głębi serca obwinia siebie o to co się stało.

Pewnego dnia Julie dzwoni na numer Sama, a ten nieoczekiwanie odbiera, tak jak to robił za życia…

„Z tej strony Sam” to bardzo przejmująca książka. Obserwujemy w niej jak różni ludzie radzą sobie ze stratą bliskiej osoby.

Muszę przyznać, że z początku nie byłam fanką głównej bohaterki. Momentami jej zachowania wydawały mi się nielogiczne, ale po pewnym czasie zrozumiałam, jak wiele skrajnych emocji ta dziewczyna miała w sobie i że taki jest jej sposób na radzenie sobie z traumą.

Zwróciłam uwagę na jej styl pisania, który wydał mi się wyjątkowy bo w oszczędny sposób malował barwne opisy, co w moim przypadku bardzo działała na wyobraźnię i czytając czułam się jakbym oglądała film. Jest to dość smutna książka, jednak wywoływała ona u mnie dużo pozytywnych emocji - pewną komfortową nostalgię.

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie słyszał o "Z tej strony Sam" autorstwa Dustina Thao? 🤍

Bardzo długo myślałam o tej książce. W końcu skoczyłam ją dwa tygodnie temu. Tak samo jak usilnie zastanawiałam się jak ubrać w słowa to, co czułam po odłożeniu jej na półkę.

Tak bardzo chciałam ją pokochać. Chciałam by łzy wylewały się strumieniami. Chciałam by moje serce cierpiało. Dlaczego więc zamiast tego czuję jedynie kompletną pustkę?

Pierwsze strony dały mi nadzieję, na piękną, aczkolwiek smutną historię. Każde kolejne mi ją odbierały. To miała być historia wielkiej miłości, siłą wyrwanej przez śmierć. Opowieść o stracie, tęsknocie i żałobie. O radzeniu sobie z utratą ukochanego. W zamian za to otrzymaliśmy relację, która utknęła w pułapce. Takiej, która nikomu nie pozwoliła ruszyć dalej.

Pewnie nie raz, nie dwa zastanawialiście się jak by to było, gdyby jeszcze raz, ten ostatni, pozwolono nam usłyszeć czyjś głos, porozmawiać z nim. Przeprosić, podziękować, zapytać o najbardziej nurtujące nas kwestie. Dlatego tak sobie myślę, że może gdyby Julie porozmawiała z Samem raz, ten jeden jedyny raz, odebrałbym ją lepiej. Co prawda ten zabieg rozmÓW (nie rozmowy) wyjaśniony jest wraz z zakończeniem, to mimo wszystko czułam ogromną złość. Dlaczego? Tego niestety nie mogę Wam zdradzić.

Wiem jednak, że "Z tej strony Sam" to książka, która spodoba się wielu z Was. Będziecie nią zachwyceni, wzruszy Was i doprowadzi do łez. Choć ja czuję się debiutem Dustina Thao rozczarowana, to myślę, że warto przekonać się samemu i dać historii Sama i Julie szansę.