Hipnotyzer

Piąty tom i jak zwykle para pisarzy nie zawiodła.

Kepler,to książki które należy przeczytać i roztrząsać każde zdanie niczym włos na czworo.Polecam

Parę lat temu, mocno zaangażowałam się w czytanie szwedzkich kryminałów, które uważam za wartościowe, w ten oto sposób sięgnęłam po ' Hipnotyzera' Larsa Keplera. Jestem pod wrażeniem tej książki, od której nie mogłam oderwać się przez wiele godzin, do momentu przeczytania. Jestem pod wrażeniem autora, który po mistrzowsku stworzył bogate wewnętrznie postaci, tak naprawdę brakuje tutaj jedno płaszczyznowych bohaterów. Z pewnością będę sięgać po kolejne książki tego autora. W moim prywatnym rankingu, Kepler znalazł się w ścisłym topie, polecam.

Wciągająca! Choć przyznaję, że musiałam do niej podejść dwukrotnie. To nie jest typowy skandynawski kryminał. Ma w sobie coś z thrillera, jest niepokojąca i intrygująca zarazem. Miejscami trochę nierówna, postaci prowadzone są często trochę nijako. Dla mnie, po przebrnięciu przez początek, to dobrze spędzony czas. Historia wciąga, ma wiele zwrotów akcji, jest nieoczywista i trudno przewidzieć, co będzie na następnych stronach.

O Larsie Keplerze, czyli duecie kryjącym się pod tym pseudonimem czytałam już jakiś czas temu. Dużo pozytywnych i zachęcających recenzji skłoniło mnie tylko do szybszego sięgnięcia po tę, a nie inną książkę. W tym wypadku zaciekawił mnie wątek leczenia hipnozą oraz fakt, że książka jest... szwedzka. Jakże by inaczej. Kryminał skandynawski, zbrodnie, komisarz i przede wszystkim cykl, czyli kilka powieści do przeczytania, jeśli tylko ta pierwsza się spodoba to idealne połączenie dla mnie.

Tumba to małe szwedzkie miasteczko. Do tej pory dość spokojne. Jednak pewnego dnia dochodzi tam do makabrycznej zbrodni. Zostaje zamordowana kobieta i jej najmłodsza córka. Świadkiem tego wszystkiego był starszy syn. Doznał poważnych obrażeń i jest w szoku, który uniemożliwia nawiązanie z nim poprawnego kontaktu, a tym bardziej uzyskania wiarygodnych zeznań. Jako że chłopiec jest jedynym świadkiem morderstwa, to prowadzący sprawę komisarz Joona Lina prosi o pomoc psychiatrę, który lata temu stosował hipnozę. Problem tkwi w tym, że doktor Erik Maria Bark zaprzestał jej stosowania dziesięć lat temu i poprzysiągł już więcej jej nie używać. Za namową Joony łamie jednak swoją przysięgę i zgadza się na seans. Niestety wywołuje to ciąg dramatycznych wydarzeń, których nie da się zatrzymać.

Książka zaczyna się logicznie jako spójna całość. Jednak im głębiej wchodzimy w las, tym bardziej wszystko zaczyna się rozwarstwiać. Dla mnie to świetny przykład thrillera psychologicznego. Mamy tu, że się tak wyrażę pięknie przedstawione zaburzenia psychiczne głównie u dziecka, ale nie tylko. Jest bezsilność rodziców względem swojej pociechy, która żyła w odrębnym świecie. W świecie, do którego nie wpuszczała nikogo. W świecie, gdzie dziecko samo stworzyło reguły gry oparte na przemocy, zasady, o których istnieniu nie wie nikt prócz ich twórcy. A to wszystko ma swój finał. Niestety niezwykle tragiczny.

Powieść niezwykle brutalna stąd nie będę mogła jej polecić każdemu. Jednak typowy miłośnik thrillerów powinien być zadowolony. Ja zdecydowanie będę drążyć dalej, jeśli chodzi o śledztwa i losy komisarza Joony Liny i jego kolegów. Was również do tego zachęcam.

Pod pseudonimem Lars Kepler ukrywa się para małżeńska szwedzkich aktorów, których twórczość urzekła mnie już jakiś czas temu. Sięgnęłam wtedy po piąty tom cyklu z komisarzem Jooną Linną pod tytułem Stalker i byłam naprawdę bardzo zadowolona z owej lektury. A gdy tylko zobaczyłam, że Wydawnictwo Dolnośląskie postanowiło wydać trzy inne tomy tej serii – w tak niesamowicie klimatycznych okładkach – to wiedziałam, że będzie to mój najbliższy plan czytelniczy do zrealizowania.

Hipnotyzer to pierwszy tom tego cyklu, choć zdążyłam już zauważyć, że spokojnie można czytać te książki osobno. Każda z nich skupia się na innym śledztwie, opowiada odmienną historię, aczkolwiek pojawia się oczywiście ciągłość w życiu osobistym głównego bohatera. Mimo wszystko zapewne doskonale wiecie, że czasami są takie serie, gdzie nie robi to czytelnikowi specjalnej różnicy. W moim odczuciu to właśnie jedna z nich. Być może postaram się zachować pewną ciągłość lektury, jeżeli chodzi o kolejne części, ale biorąc pod uwagę, iż zaczęłam od czwartej, a teraz przeczytałam pierwszą, to czy zrobi mi to jeszcze różnicę?

W szwedzkim miasteczku Tumba dochodzi do okropnej zbrodni – ktoś na oczach piętnastoletniego chłopca morduje jego matkę i młodszą siostrę. Co więcej, wcześniej zamordował jego ojca, który przebywał poza domem. Chłopiec ledwo uchodzi z życiem i jest w szoku, przez co policja ma trudności w przesłuchaniu go i uzyskaniu wiarygodnych zeznań. Komisarz Joona Linna postanawia poddać go hipnozie, ponieważ istnieje spora szansa na to, że nastolatek widział twarz zabójcy. Jednakże jeden z najlepszych hipnotyzerów, Erik Maria Bark, dziesięć lat temu obiecał, że już nigdy nie powróci do hipnozy i pozostanie przy konwencjonalnych metodach psychiatrii. Jednak za namową Linny łamie swoje postanowienie, a to wywołuje lawinę dramatycznych zdarzeń.

Muszę przyznać, że genialnie bawiłam się w trakcie lektury tej pozycji. O ile możemy mówić o zabawie w przypadku porządnego kryminału, bowiem na takie miano zasługuje właśnie Hipnotyzer. To rasowa i w pełni przemyślana powieść z tego gatunku, którą autorzy dopracowali pod każdym względem. Pojawia się tutaj idealny ciąg przyczynowo skutkowy i nic nie dzieje się bez przyczyny. Fabuła jest niesamowicie wciągająca i sprawia, że ciężko oderwać się od lektury choćby na chwilę. To naprawdę porywający kryminał, a gdy dodamy do tego mroczną atmosferę, mocny język i sceny, których nie polecam osobom wrażliwym, to otrzymamy coś naprawdę wspaniałego. I tak właśnie tutaj jest – duet małżeński spisał się na medal.

Komisarz Joona Linna to twardy gość, który każdą sprawę musi doprowadzić do końca. Ma niesamowitą intuicję i instynkt, które nigdy go nie zawiodły. Zawsze wyczuwa prawdę, wie, w którym kierunku powinien podążać, choć nie oznacza to, że jest bohaterem idealnym, któremu wszystko przychodzi z ogromną, wręcz niecodzienną i przerysowaną łatwością. Jego dochodzenia są trudne i ciężkie, ale ten facet kocha to, co robi. Czasami brnie po trupach do celu, jednak uważam, że jego kreacja jest naprawdę bardzo dobra. Podobnie jak zaprezentowanie całego dochodzenia – Lars Kepler niczego nie ułatwia, niczego nie koloryzuje. Przedstawia brutalną prawdę, ale jest ona niesamowicie porywająca. Uwielbiam to idealne wyważenie powieści detektywistycznej z rasowym thrillerem – nie brakuje tutaj scen wręcz okropnych, ale są tak idealnie wkomponowane w całość, że nie dominują, ale zdecydowanie podsycają atmosferę.

Z czystym sumieniem mogę Wam polecić pierwszy tom cyklu o komisarzy Joonie Linnie. Jeżeli lubicie dobrze rozwinięte, rozbudowane i przemyślane historie kryminalne, to na pewno będziecie zadowoleni, że sięgnęliście po Hipnotyzera.

[Adres usunięty]