Zranić marionetkę

1. 

   Recenzentus NotPospolitus

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Dorota W. w dniu 2019-07-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Marionetka-lalka teatralna poruszana od góry za pomocą nitek lub drucików... W najnowszej książce Katarzyny Grocholi rozpoczynającej się od sceny zabójstwa Dominika Cedr-Cedrowskiego, zostajemy pochłonięci przez szeroko rozpatrywane zagadnienie molestowania w dzieciństwie, ale też całe spektrum problemów społecznych (niedopasowanie w związku, brak komunikacji z najbliższymi, poczucie osamotnienia). Główni bohaterowie, porucznik z brygady śledczej, Natan oraz Weronika, antropolog, szukając odpowiedzi na pytania dotyczące tajemniczych śmierci, szukają jednocześnie odpowiedzi na pytania związane z własnymi życiowym doświadczeniami. Czy prawda jest zawsze tylko jedna? Czy można żyć w oderwaniu od przeszłości? Czy można "zranić marionetkę"? Jeśli patrzymy na życie jak na teatr, to każdy z nas jest marionetką,odpowiadającą własną historię, marionetką poruszaną przez nitki zasad i wychowania, początkowo całkowicie poddaną woli rodzica. To rodzice w dzieciństwie pociągają za sznurki, kierując nas na określone sceny teatru życia. To, czy od początku rola pasuje do nas, czy też nie zgadzamy się z nią można ocenić będąc już osobą dorosłą, świadomie i samodzielnie podejmującą życiowe decyzje. Czy zraniona marionetka ma szansę na naprawę, ocalenie? Jak rozegra spektakl swojego zycia? Czy, jak Weronika, odnajdzie siłę i przetrwa, czy wybierze drogę Janki?
   
   "Nie oceniaj człowieka, skup się na tym, co robi, co robił i na tym, że każdemu, bez wyjątku każdemu należy się rzetelne wyjaśnienie sprawy. Wszyscy jesteśmy tacy sami, nie oceniaj, oceny wynikają ze strachu."
   
   Nie oceniaj... przeczytaj... zatrzymaj się na chwilę... pomyśl...

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ilona M. w dniu 2019-11-24

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Recenzja:
   
   „Zranić marionetkę” Katarzyny Grocholi to powieść kryminalna.
   
   Porucznik Natan, policjant dochodzeniówki prowadzi śledztwo w sprawie zagadkowego morderstwa. Przydzielona do sprawy Weronika, pani antropolog pomaga mu rozwikłać śledztwo. Tajemnica goni tajemnice, dziewczyna skrywa też okropny sekret. Kryminał pełen zagadek, głupiego wygłupu nastolatek, który prowadzi do strasznej tragedii. W tle pedofilia i jej skutki. Kilka śledztw, które mają zaskakujące zakończenie.
   
   Znam panią Katarzynę od innej strony. To mój pierwszy jej kryminał. Trochę mnie zaskoczyła tą książką, powieść intryguje. Książka na czasie, wszędzie się słyszy o pedofilii. Powieść trzyma w napięciu, fabuła i treść zaskakująco napisana.
   
   Problem dziewczyn molestowanych w dzieciństwie mnie bardzo przeraził.
   
   Byłam pełna smutku czytając. Bardzo współczułam bohaterkom.
   
   Historia przedstawiona w powieści jest bardzo realistyczna, i nie zawsze kończy się happy endem. Powieść wciąga do ostatniej strony, odkrywa mroczne sekrety ludzkiej natury. Nigdy nic nie jest biało- czarne, zawsze jest jakieś drugie dno ludzkiej tragedii. Książka przedstawia pedofilię z puntu widzenia ofiary i intryguje nas tym tematem. Kryminał napisany bardzo dobrze, przekonujący i wiarygodny. Konkretnie napisany i w zdecydowanym tonie. Autorka dobitnie ukazała nam losy bohaterów. Zakończenie znakomite. Polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Anna S. w dniu 2019-07-25

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Poznawałam i odkrywałam powiązane ze sobą wydarzenia mające związek z tajemniczymi do rozwiązania wielu spraw, które są nietypowe dla tej niezwykle opisanej zagadki kryminalnej, gdyż sposób dokonania mordu na jednym z warszawskich biznesmenów wywoływał we mnie ogromne emocje od samego początku rozpoczęcia czytania.
   
   Pani Katarzyna Grochola debiutująca w tej oto powieści kryminalnej pt. ''Zranić marionetkę'' precyzyjnie zilustrowała główną fabułę, która właściwie porusza w niej wiele zagadnień związanych z popełnianymi samobójstwami czy choćby nawet problemami pojawiającymi się wśród młodzieży- uwięzionej w świecie wirtualnym.
   
   Doskonała została ujęta przez autorkę znajomość obserwacji codziennej pośród społeczeństwa, będącymi świadkami występującym w sprawie na dokonanym mordzie biznesmenie. Ludzie Ci są bardzo tajemniczy, ostrożni. Mający chwilami swój indywidualny i nieufny świat, któremu policja i Pani antropolożka chcą dokładnie się przyjrzeć z bliska i zanalizować ich wypowiedzi.
   
   Umiejętnie został dopasowany barwny język, którym się posługują na co dzień skonstruowani występujący w tej powieści kryminalnej bohaterowie we wszystkich przeprowadzonych z nimi dialogach.
   
   Nie da się tak naprawdę przejść obojętnie obok tematu, który ma związek z popełnianymi samobójstwami czy problemami młodzieży, którzy mają indywidualny swój świat w wirtualnej rzeczywistości nieprzynoszącej im pozytywnej korzyści, lecz możliwości na zwrócenie na siebie szczególnej uwagi.
   
   Przykład. Dziewczyny Miśka i Marcelina były tak różne od siebie, ale ciekawość ich nie zna granic, by uciec od codzienności domowej, szkolnej. Brak szacunku dla rodziców.
   
   Na szczęście w sprawie dokonanego mordu na biznesmenie badały dokładnie dwie osoby pracujący policji, a w tym do pomocy mieli Weronikę Sarnę, młodą antropolożkę, porucznika Natana, aspiranta Koziołka.
   
   Każdy z nich wykazywał się rzetelną i dokładną pracą nad sprawą. Różni od siebie, ale są sobą w każdej sytuacji, czasem bywają poważni, ale mają chwile powodujące do uśmiechu wraz z nimi.
   
   Tutaj każdy z bohaterów cierpi po cichu, ale nie mówiąc o swoim bólu nikomu. To taka gra, w której nikt nic nie wie. Nawet ja.
   
   Uważam, że jest to trafnie napisana przez Panią Katarzynę Grocholę powieść kryminalna, w której to od samego początku do końca trzyma w napięciu, że nie było możliwości oderwania się od jej czytania.
   
   Polecam przeczytać tę książkę.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina S. w dniu 2019-07-24

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Jakiś czas temu będąc z wizytą u rodziców, zmuszona zostałam do obejrzenia jednego odcinka tasiemca "Na wspólnej". No dobrze, może nie przykuto mnie do kaloryfera i kazano gapić się w telewizor, jednak moja mama lubi decybele, więc nie szło uciec przed głosami bohaterów, więc jak już słuchałam to chociaż chciałam wiedzieć, do kogo należy głos. Trafiłam akurat na scenę w której dwóch gówniarzy, podkłada śpiącemu (chyba bezdomnemu) mężczyźnie, bomby hukowe, jednocześnie nagrywając całe zdarzenie na komórkę. Właśnie wtedy dowiedziałam się o istnieniu takiego zjawiska jak patostreamy- czyli postowanie szeroko pojętej patologii w mediach społecznościowych. Muszę przyznać, że nie początku nie mogłam w to uwierzyć. Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że od kiedy na yt da się zarobić, to w sieci pojawiło się mnóstwo śmieci, jednak nie wiedziałam, że nasze społeczeństwo posunie się do tego, by "lajkować" przemoc. Kiedy jedna z moich koleżanek wspomniałam mi o najnowszej książce Grocholi, w której autorka porusza temat tego zjawiska, nie mogłam się powstrzymać i postanowiłam ją przeczytać, licząc że dowiem się więcej. I dowiedziałam...a teraz jestem przerażona, bo scenariusz jaki stworzyła autorka, jest niestety bardzo prawdopodobny. A może nawet się już zdarzył?
   
   Warszawa, tu i teraz. W luksusowym apartamencie odnalezione zostaje ciało znanego biznesmena. Po oględzinach miejsca zdarzenia policja ogłasza, iż było to samobójstwo. Gdy jednak wkrótce dochodzi do kolejnych tajemniczych zgonów, śledczy muszą wziąć pod uwagę, że za wszystkim może stać morderca. Sprawę prowadzi Natan, doświadczony policjant, jeden z ostatnich mężczyzn z zasadami, i przydzielona mu przez policyjną „górę” młoda antropolożka Weronika, pisząca pracę doktorską na temat samobójstw. Obydwoje zmagają się z demonami przeszłości, a nowe śledztwo zaprowadzi ich w rejony, których nawet nie byliby w stanie sobie wyobrazić.
   
   Nazwisko Grochola, kojarzy mi się z łzawymi romansami, sztampowymi powieściami obyczajowymi i ogólnie pojętą literaturą kobiecą. Więcej na temat tej autorki z pewnością usłyszelibyście od mojej mamy zamiast od mnie, gdyż nie jestem fanką tego gatunku. Jednak kiedy dowiedziałam się, że pisarka postanowiła wypuścić się na głębokie wody, porzucić swoją zonę komfortu, i zacząć na przeciwnym biegunie literackim, to nie poczułam nic innego tylko wielki szacunek. Nie każdy się bowiem odważy na tak ryzykowny krok, szczególnie w czasach, kiedy konkurencja jest ogromna. Katarzyna Grochola miała jednak coś, co nieco ułatwiło jej start, a tym czymś było znane i szanowane nazwisko. Wiadomo, że wierne czytelniczki i tak się poświęcą i przeczytają a pisząc coś nowego autorka zyskała szansę na zyskanie nowych fanów. Muszę przyznać, że ja dałam się przekonać. Mało tego, uważam iż "Zranić marionetkę" było jednym z lepszych, oryginalnych i przerażających thrillerów psychologicznych jaki czytałam. Aż nie mogłam uwierzyć w to, że wyszło spod pióra autorki, która jeszcze kilka lat temu pisała o miłości, zdradach, rozstaniach i wiejskich dworkach.
   
   "Zranić marionetkę" to książka, w której wszystko mamy podane jak na tacy, znamy nawet mordercę. Pewnie teraz pomyślicie, że to trochę kiepsko, gdyż ominie nas element zaskoczenia, jednak nic bardziej mylnego. Fakt, że wiemy kto morduje i wiemy też dlaczego nic nie zmienia. Nadal książka jest pełna zwrotów akcji, ślepych zaułków i ciągle się pojawiających nowych motywów i tematów. Mamy tutaj do czynienia ze wspomnianym już patrostreamingiem, pedofilią, przemocą domową czy korupcją. Jak widać autorka nie boi się szokować. Zresztą sam wątek skrzywdzonej w dzieciństwie przez ojca kobiety, która zakłada stronę internetową, gdzie znajduje ofiary przemocy w rodzinie, którym stara się w "niekonwencjonalny" sposób pomoc, zasługuje na medal. Jako wielbicielka kryminałów i pasjonatka thrillerów psychologicznych, bardzo rzadko trafiam na coś co może mnie zaskoczyć. Tym razem Grochola wspięła się na wyżyny swojej wyobraźni (bo nie wiem czy może być jeszcze lepiej) i stworzyła dzieło, które przez kilka godzin trzymało mnie w napięciu, dodam że to były te godziny przeznaczone na sen. Od tej książki po prostu nie da się oderwać. Kiedy już już wiemy co się wydarzy, Pani Kasia zmienia zdanie i znowu zaczyna meandrować, porzuca jeden temat na koszt drugiego, tworzy nieprawdopodobne zwroty akcji, którymi zaskakuje czytelnika. Zaskoczył mnie jedynie koniec książki. Zaskoczył i jednocześnie rozzłościł. To właśnie tam, dwójka naszych głównych bohaterów zastanawia się co ma zrobić, wtedy kiedy ja z góry wiedziałam co jest słuszne, Co TRZEBA zrobić, by świat stał się lepszy.
   
   Zastanówmy się chwilkę nad dzisiejszą młodzieżą. Na wstępie chciałam zaznaczyć, że sama nie byłam aniołkiem, wracałam do domu pijana, popalałam trawkę i zdarzyło mi się parę incydentów w które zaangażowana była również policja. Jednym słowem byłam rozrabiaką. Jednak przejście po rozpadającym się moście, wrzucenie koleżance do plecaka śmierdzące jajko czy podłożenie gumy na siedzenie nauczycielki, nijak się ma do tego co wymyślają dzisiejsi nastolatkowie. Wydawanie odgłosów pierdzenia już nie śmieszy, teraz trzeba nagrać jak się robi kupę. Każdy z was zapewne oglądał komedie z serii "American pie"? To chciałam wam powiedzieć, że również i one są już passe. Smutna prawda jest taka, że dzisiejsza młodzież już nie chce rozrabiać jak my kiedyś. Oni chcą zaistnieć, zdobyć szacunek i poważanie. I oczywiście zrobić to w sposób jak najmniej obciachowy i oryginalny. A co jest oryginalne? Okazuje się, że to co szokuje, jest z pogranicza norm społecznych, jest brutalne i "świeże". Stąd właśnie się wzięły patostreamy. Są one odpowiedzią na modę i popyt. Dzisiejsi młodzi ludzie, nie tylko chcą być najlepsi, lubiani i sławni, chcą również móc sobie powiedzieć " popatrzcie są ludzie bardziej świrnięci ode mnie". Żyjemy w świecie gdzie nie ma tabu, w świecie znikających więzi społecznych, gdzie ludzie już nie potrafią ze sobą rozmawiać. Liczy się tylko "lajk", "kciuk w górę" czy liczba wyświetleń. Mało nas obchodzi kto lajkuje i ogląda, ważne by zdobyć kolejne unikatowe IP. Do tej pory myślałam, że w "zabawę w patostreamy" bawią się dzieci i młodzież z rodzin albo patologicznych właśnie, albo takich w których jest znikoma władza rodzicielska. Książka Grocholi pokazuje jednak, że jest zupełnie inaczej. Nie ważne jak wychowują nas rodzice, czy spędzają z nami czas czy też puszczają samopas, czy kontrolują czy dają wolną rękę, najważniejsze jest jednak otoczenie, które będzie nas oceniać i osądzać czyli koledzy ze szkolnej ławy i podwórka. Wiadomo przecież, że w oczach rodziców nigdy nie będziemy przegrywami, jednak jeśli taka etykietka trafi do nas w szkole, to nasza kariera towarzyska jest skończona. A jak wiadomo człowiek jest istotą społeczną i musi być otoczony przez innych by czuć własną niezależność.
   
   Chcąc sprawdzić, skąd Pani Kasia, ma tak doskonałą wiedzę na temat młodzieży, postanowiłam zgooglować jej sylwetkę. Byłam bardzo zaskoczona kiedy dowiedziałam się, że ma córkę, Dorotę Szelągowską, która prowadzi jeden z moich ulubionych programów telewizyjnych na temat wystroju wnętrz. Co prawda Pani Dorotka ma już ponad 30 lat i wygląda na aniołka, jednak może to ona była pierwowzorem Marceliny bądź Miśki? Oczywiście to są żarty, jednak muszę przyznać, iż portrety psychologiczne nastolatek były bardziej niż wiarygodne. Miałam wrażenie, ze wyjdą z kart książki i usiądą koło mnie. Czułam ich fascynację , bunt, ciekawość i jednocześnie desperację i strach. Wiedziały, że sięgają po owoc zakazany, jednak konsekwencje jego zerwania były przez nie konsekwentnie ignorowane. To co się stało potem, dosłownie wyrzuciło mnie z butów. Spodziewałam się, że małolaty dostaną nauczkę, jednak w życiu nie sądziłam, że będzie ona aż tak dotkliwa. Chciałabym aby każda czytelniczka, która sięgnie po tę książkę, podzieliła się nią ze swoim nastoletnim potomstwem. Niech wiedzą. Co z tego, że jest tu przemoc, brutalna siła, morderstwa i szokujące treści? Wierzcie mi wasze dzieci więcej złego zobaczą w internecie.
   
   No dobrze, a co z miłością? Czy najnowsza książka Pani Grocholi, zadowoli również wierne czytelniczki? Otóż miłe Panie, uczucie to się pojawi, jednak nie zdominuje fabuły powieści. Paradoksalnie jest to książka, o tym jaki "nie powinien być związek" i jak łatwo wpakować się w coś, z czego ciężko jest się potem wyplątać. Związek porucznika Natana z Joaną bawił mnie do łez, choć w gruncie rzeczy więcej było tutaj z tragedii niż z komedii romantycznej. Sama sylwetka młodej artystki była ciekawie wykreowana, choć muszę przyznać iż nieco przerysowana i stereotypowa. Niemniej jednak się w niej zakochałam. Podobnie zresztą jak w Natanie, który wyrobił sobie w moich oczach opinię "policjanta z ludzką twarzą". Choć był odważny, inteligentny i błyskotliwe to czasami popełniał błędy i nie wstydził się do nich przyznawać. Jego wpadki na komendzie były przekomiczne. Więc jak widzicie miłość tutaj będzie, jednak samej cielesności, buziaczków i przytulasków tu raczej nie znajdziecie.
   
   Katarzyna Grochola umie pisać tak, by trzymać czytelnika w nieustającym napięciu. Muszę przyznać, iż troszkę się obawiałam tego "debiutu" w nowym dla niej gatunku, jednak to co dostałam sprawiło, że pisarka dostała u mnie nieskończony kredyt zaufania. Jeśli każda z jej książek ma tak genialną fabułę, jest tak świetnie napisana i broni się przed tym by odłożyć ją na półkę, to w ciemno biorę wszystkie, nawet jeśli to romanse erotyczne. "Zranić marionetkę" to książka o której długo nie zapomnę, powieść która mnie przeraziła, zszokowała i nauczyła czegoś nowego. Dziś stwierdziłam, że boję się ludzi i tego do czego mogą się posunąć byle tylko stać się rozpoznawalni. Kiedyś sądziłam, że światem rządzi pieniądz, teraz muszę zweryfikować swoją opinię okazuje się bowiem, że to media społecznościowe stanowią o naszym być albo nie być. Biorąc pod uwagę, że książka Grocholi opowiada o samobójcach, to nasze społeczeństwo czeka dość ponury scenariusz. Zastanawiam się, czy jest jeszcze czas żeby zmądrzeć? Polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Weronika T. w dniu 2019-07-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   WARSTWA PSYCHOLOGICZNA I OBYCZAJOWA
   
   Powiedziałabym, że kryminałowi Katarzyny Grocholi raczej bliżej do Puzyńskiej niż do Mroza, choć oczywiście autorka zarezerwowała dla siebie swój własny styl i koncepcję. Dlaczego? Ponieważ dość mocno skupiła się na warstwie obyczajowej i psychologicznej, łagodząc w ten sposób nacisk kładziony na tą typowo kryminalną, krwawą, czy budzącą ogromne napięcie stronę. Puzyńska również nie szczędzi szczegółów życia prywatnego bohaterów, choć zarazem daje popis wyobraźni jeśli chodzi o krwawe opisy. Tutaj tego nie było. Taki zabieg zaś może fanom typowych, męskich, mocnych sensacji przynieść niepełną satysfakcję. Po prostu przestrzegam, choć u mnie absolutnie nie miała to miejsca. Katarzyna Grochola tak poprowadziła portrety psychologiczne bohaterów i poruszyła tak ciekawe i aktualne tematy, że całość wydała mi się bardzo wiarygodną i wartą uwagi historią.
   
   ŚLEDCZY I PANI ANTROPOLOG
   
   Natan to błyskotliwy śledczy, raczej niechętnie przytakujący konieczności współpracowania z kobietą. Człowiek z nie do końca poukładanym życiem prywatnym, pozornie szczęśliwy, jednak na każdym kroku upominany czy zasypywany pretensjami. Daleko mu do superbohatera czy wielce nieomylnej persony. Dzięki swoim słabościom zyskuje na wiarygodności. Weronika to gotowa do poświęceń młoda antropolożka łamiąca wyobrażenia Natana dotyczące ludzi parających się taką dziedziną nauki. Spostrzegawcza, łatwo irytująca się błędami popełnianymi przez innych, fanka seriali kryminalnych. Czy będą potrafili odnaleźć wspólny język i czy z sukcesem stawią czoła postawionemu przed nich zadaniu?
   
   PEDOFILIA, SPOŁECZEŃSTWO I MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE
   
   Bardzo dużą rolę odgrywają w tej historii postaci drugoplanowe mające na swoim sumieniu mniejsze bądź większe grzeszki, ale budujące obraz urozmaiconego, momentami patologicznego, ale na pewno współczesnego społeczeństwa. Autorka genialnie oddaje klimat świata młodzieży, starszych ludzi, osób wyjętych z różnych warstw społecznych. Jest raczej mało wrażliwa na sensację młodzież, która to próbuje szukać szczęścia w „lajkach” pozyskiwanych na portalach społecznościowych. Jakby to one miały być wyznacznikiem ludzkiej wartości. Są głupie pomysły zrodzone z nudy, ogromny wymiar krzywd wyrządzonych przez Internet, pozornie niewinny, a jakże potężny środek przekazu. W końcu pojawia się burzliwy i jakże aktualny temat pedofilii skontrastowany z politycznymi realiami. I choć czytelnik ma kontakt ze sprawcą, odkrywając jego myśli, nie wszystko jest takie czarno-białe, jakby się mogło wydawać. Bo każdy popełniony czyn ma przecież jakieś źródło.
   
   PODSUMOWANIE
   
   Katarzyna Grochola udowadnia, że doskonale czuje się w każdym obranym sobie za cel gatunku. Kryminał skupiony na warstwie psychologicznej i obyczajowej, może nie typowo „męski”, brutalny i krwawy, za to na pewno poruszający aktualne tematy, które dają do myślenia i pokazują współczesny obraz naszego społeczeństwa. Autorka wykazała się bardzo trafionym zmysłem obserwacji i przelała na papier przekonującą, wiarygodną historię, która mogła mieć miejsce naprawdę. Może niekoniecznie sugerowałabym szukania tutaj napięcia, ale na pewno emocje są. Ja jestem bardzo zadowolona.
   
   Więcej na: [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 1 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję