Zoo

Główny bohater Jackson Oz jeszcze kilka lat temu miał przed sobą świetlaną przyszłość. Mógł zajść naprawdę wysoko po szczeblach kariery. Stało się jednak inaczej... Dostrzegł, iż zachowanie zwierząt stopniowo zaczęło ulegać zmianie. Próbując przestrzec przed nadciągającymi konsekwencjami dalszego pogłębiania się tego zjawiska, uznany został za szaleńca głoszącego zwariowane teorie, który za wszelką cenę pragnie zwrócić na siebie uwagę.

Nikt nie chciał go słuchać. Aż do teraz... kiedy to wojnę ludzkości wypowiedziała Natura.

"Istnienia nie sposób pojąć. Gwiazdy rodzą się po to, by wybuchnąć. Stworzenia polują a inne stworzenia, a potem giną. Wszechświat to chaos irracjonalnych sił zmagających się ze sobą w walce, która nie ma końca. Jej ofiarą stała się właśnie ludzkość."

Z niewiadomych przyczyn na całym świecie gwałtownie wzrosła agresja zwierząt względem człowieka. I to nie tylko w obrębie jakiegoś konkretnego gatunku. Niebezpieczeństwo nadeszło zarówno ze strony dziko żyjących przedstawicieli przyrody, jak też z tej, z której najmniej się tego spodziewano - domowych pupili, dotąd traktowanych przez nas za przyjaciół człowieka.

"- Nazwaliśmy tę fatalną sytuację w środowisku Z-O-O (...)

- A my jesteśmy po prostu zwierzętami."

Jackson z pomocą Chloe Tousignant, kobietą specjalizującą się w ekologii populacyjnej, podejmuje rozpaczliwą próbę znalezienia wyjścia z tej trudnej sytuacji. Czy uda im się odkryć, dlaczego zwierzęta zwróciły się przeciwko ludziom, nim na świecie zapanuje totalny chaos?

"Zoo", będące pierwszym tomem serii pod tym samym tytułem autorstwa duetu Patterson - Ledwidge, uznawane jest za jedną z najlepszych powieści w dorobku literackim (liczącym nota bene blisko sto pozycji) Jamesa Pattersona, czołowego amerykańskiego autora powieści sensacyjnych, zdobywcy Edgar Award. Nie dane mi było prędzej sięgnąć po inne jego dzieła. Podejrzewam jednak, iż nie nadrobię tego w przyszłości. Czemu? "Zoo" okazało się bowiem mocno przeciętną lekturą - a skoro uważa się, iż jest jedną z jego najlepszych powieści... nie widzę po prostu ku temu żadnego sensu.

Szkoda, bowiem zapowiadało się, iż będzie to naprawdę mocna i trzymająca w napięciu książka. I początkowo naprawdę tak było. Dostaliśmy porządny, wstrząsający wstęp, który nie przypadnie do gustu osobom o słabych nerwach, oraz naprawdę niezłą akcję związaną z atakiem zwierząt podczas pobytu głównego bohatera w Botswanie, do której wybrał się, by zdobyć dowód na nietypowe zachowanie tamtejszych lwów. Byłam naprawdę ciekawa, jak też dalej potoczy się cała ta historia. Z nadzieją więc śledziłam dalsze losy Oza.

Niestety z każdym kolejnym rozdziałem mój zapał oraz pokładana w powieści wiara powoli topniały. Cała akcja i towarzyszące jej napięcie rozwiały się niczym dym na wietrze. Ustąpiły miejsce toczącym się na różnym szczeblu naukowym i państwowym rozmowom oraz towarzyszącym im przepychankom o to, kto ma rację i jak powinno się dalej postępować. Od czasu do czasu zaserwowano nam wzmiankę w postaci króciutkiego rozdzialiku ukazującego atak jakiejś grupy zwierząt na przedstawiciela homo sapiens (a to delfiny atakujące kuter, a to horda wilków podążająca tropem myśliwych), oczywiście niepozbawiony drastycznych szczegółów (jakby to miało cokolwiek naprawić), by za moment na powrót powrócić do dalszej, nudnej części historii - kolejnych rozmów, kolejnych konferencji, kolejnych prób wyjaśnienia, co się właściwie dzieje.

Wszystko sprowadza się do tego, że sami ściągnęliśmy na siebie całą tę katastrofalną sytuację. Autorzy starają się zwrócić uwagę czytelnika na pewne kwestie związane z naszym codziennym życiem, które w przyszłości faktycznie mogą pociągnąć za sobą nieprzyjemne dla przyrody konsekwencje, a co za tym idzie - dla nas, ludzi. Czy akurat takie, jakie przedstawili w swoim dziele? Mam nadzieję, że nie... Nie chciałabym się pewnego dnia obudzić i być zmuszona walczyć ze swoim kotem, który nagle postanowił pozbawić mnie życia.

Na podstawie powieści powstał serial telewizyjny o tym samym tytule wyprodukowany przez Midnight Radio, Treeline Films oraz James Patterson Entertainment. Jeszcze go nie widziałam. Czytałam jednak wiele pozytywnych opinii na jego temat, a wśród nich sporo takich, które mówią o tym, iż jest ON dużo lepszy od książkowego pierwowzoru. Obejrzeć obejrzę, choćby z ciekawości, by zobaczyć jak twórcy poradzili sobie z jego realizacją, oraz z nadzieją, iż faktycznie lepszy jest ON od tego, co miałam okazję przeczytać.

Bo książka jest, no cóż, naprawdę bardzo przeciętna...

Moja ocena: 3/6

Recenzja pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Jackson Oz już od dawna przeczuwał, że ze środowiskiem naturalnym dzieje się coś złego. Zauważał zachwiania równowagi ekosystemów, wyłapywał informacje o nietypowych zachowaniach zwierząt. Jego głos był jednak głosem wołającego na pustyni. Nikt nie potraktował poważnie jego ostrzeżeń, co więcej, kariera naukowa Oza poważnie ucierpiała w skutek jego domniemań. Tak jednak było tylko do czasu…

Pewnego słonecznego dnia dochodzi do tragedii w jednym z hollywoodzkich ogrodów zoologicznych. Lwy zagryzają swojego opiekuna i wyrywają się na wolność. Wkrótce ich śladem idą kolejne zwierzęta, zarówno te dziko żyjące, jak i domowe pupilki. Świat zaczyna pogrążać się w chaosie, gdy okazuje się, jak niewielką siłą dysponuje człowiek w starciu z potęgą natury. Czy rodzaj ludzki przetrwa to nierówne starcie? Czy cywilizacja ma szansę w boju, w którym śmierć niosą szpony i kły?

Choć jestem świadoma popularności Jamesa Pattersona, „ZOO” to moje pierwsze spotkanie z jego twórczością, w tym przypadku wspomaganą piórem Michaela Ledwidge’a. Po książkę tę sięgnęłam w momencie, gdy potrzebowałam wciągającej lektury, nad którą niekoniecznie musiałabym łamać sobie głowę. Przyznam szczerze, że „ZOO” te warunki spełniła. Zarówno tematyka powieści- apokalipsa nadciągająca ze strony świata przyrody- jak i ukryte za nią, proekologiczne przesłanie, znakomicie wpisały się w obszar moich zainteresowań. Pomysł oparcia fabuły na zagrożeniu czyhającym na naszą cywilizację ze strony „braci naszych mniejszych” uważam za znakomity. Niestety, autorzy nie w pełni poradzili sobie z tą, dającą duże możliwości, koncepcją. Uważam, że tak dobry temat mógł zostać opisany bardziej dosadnie, drobiazgowo, a nawet bardziej krwawo. Zabrakło mi odczucia realnej grozy, które powinno pojawić się w trakcie tego typu lektury. Nie było dreszczyku niepokoju, choć tego właśnie oczekiwałam. Akcja powieści rzeczywiście mnie wciągnęła, kilka wydarzeń nawet zaskoczyło, a jednak nie mogę powiedzieć, żebym była usatysfakcjonowana dziełem duetu Patterson- Ledwige. Jestem przekonana, że koncept powieści zasługuje na większe rozbudowanie. Wręcz żal mi, że interesująca idea nie została okraszona równie ciekawym wykonaniem, że utonęła w opisach militarno- politycznych przepychanek, zamiast oddać dramat jednostek i społeczeństw walczących o przetrwanie.

„ZOO” nie do końca spełniło moje oczekiwania. Co prawda, odnalazłam w tej powieści rozrywkę idealną na wolny wieczór, jednak nadal czuję niedosyt spowodowany zbyt pobieżnym potraktowaniem tematu przez autorów. Chciałabym więcej: więcej treści, więcej emocji, a biorąc pod uwagę lekkość piór pisarskiego duetu, nawet więcej stron. Czy polecam tę książkę? Oczywiście, jeśli potrzebujecie lekkiego thrillera dla zabicia czasu. Jeśli zaś szukacie mocniejszych wrażeń, spokojnie obejdziecie się bez tej powieści.

Więcej ciekawych książek na [Adres usunięty]