Znaki życia. Tom 2

Malwina i Błażej są małżeństwem z niemal dwudziestoletnim stażem. Ich związek stanął pod znakiem zapytania, już przed dziewięcioma laty, gdy Malwina zdała sobie sprawę z uzależnienia, w które oboje zabrnęli. Mężczyzna nie chce słyszeć o terapii, więc Malwina podejmuje walkę o ocalenie związku w pojedynkę. Żadne z nich nie ma pojęcia, jak zawiłe są meandry nałogu, i jak bardzo są już w nim pogrążeni.

Sylwia jest nauczycielką. Wiedzie spokojne życie u boku męża. Nie podejrzewa, że powód jego częstych wyjazdów za granicę jest inny, niż sądzi. Kiedy Marian nie odbiera telefonów, kobieta postanawia sprawdzić przyczynę jego milczenia. To, co odkrywa przerasta jej najśmielsze oczekiwania. Okazuje się, że mężczyzna wiedzie podwójne życie.

Dwudziestodziewięcioletnia Wiktoria ciężko pracuje, by utrzymać dom, uczy się i zajmuje gospodarstwem. Ma córkę i jest związana z Ksawerym, którego przywiązanie do rodziny pochodzenia sprawia, że jeszcze nie jest gotowy na dojrzały związek z kobietą. Przeprowadzka Tomka i Agaty zapowiada odciążenie Wiktorii w obowiązkach. Niemal natychmiast kobieta uświadamia sobie, że jej oczekiwania wobec współlokatorów minęły się z rzeczywistością.

Malwina zdaje sobie sprawę, że jej odkrycia są podyktowane zdolnościami, o jakie siebie nie podejrzewała. Wkrótce pomaga rozwikłać zagadkę kradzieży, które dotknęły Wiktorię i Sylwię. Równolegle pracuje nad odpowiedzią na pytania o przyczynę uzależnienia. Gdy staje się ona oczywista, dochodzi do tragicznego wydarzenia. Wydaje się że kobieta wyjdzie z opresji bez szwanku, jednak dziwny zbieg okoliczności sprawia, że zgłoszenie zostaje zignorowane. Będąc głównym świadkiem w dochodzeniu, Malwina orientuje się, że postępowanie jest prowadzone tak, by sprawę uciszyć.

Trzymająca w napięciu powieść o relacjach damsko-męskich i nie tylko. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Wydawałoby się, że w obecnych czasach różnice na tle płci pod względem przywilejów i obowiązków są coraz rzadszym zjawiskiem. Natomiast jeśli przyjrzymy się dogłębnie otoczeniu to sytuacja wcale nie jest taka optymistyczna, jakby się mogło nam wydawać. Nadal zależność kobiety od zdania mężczyzny jest dość duża zwłaszcza w społecznościach zacofanych cywilizacyjnie.

Zarys fabuły

W książce otrzymujemy kontynuację losów głównych bohaterek, mieszkanek wsi Pietruchy, poznanych w pierwszym tomie. Malwina dalej walczy o lepsze jutro z niewiernym mężem Błażejem, choć wszyscy wokół niej poza nielicznymi wyjątkami mają ją za wroga i krzywdzicielkę biednego w ich mniemaniu jej męża. Wiktoria nadal jest wykorzystywana przez wszystkich domowników i raczej nie zanosi się na poprawę jej sytuacji. Natomiast Sylwia będzie musiała stawić czoła przykrym informacjom, które zaważą na jej dalszej przyszłości. Jakie tragiczne wydarzenia czekają Malwinę? Jakich okropnych przeżyć doświadczył Błażej za czasów swego dzieciństwa? Do jakich wniosków dotyczących jej życia dojdzie Wiktoria? Czego dowie się Sylwia o swym związku z Marianem oraz jaka będzie diagnoza dotycząca jej ciągłych bólów głowy? Jak zakończy się ten tom? O tym w książce „Znaki życia. Tom 2” autorstwa Wioletty Milewskiej.

Nikczemni mężczyźni

Autorka w poprzednim tomie starała się ukazać na różne sposoby samotność bohaterek, a w przypadku tejże książki dołożyła do tego jeszcze obraz niesprawiedliwości na tle płci, która korzystna jest dla mężczyzn pomiatających kobietami. Poszczególni partnerzy bohaterek charakteryzowali się konkretnymi przejawami pogardy wymierzonymi w swe małżonki. np. kłamali, zdradzali, nie poświęcali żadnej uwagi, stosowali różnego rodzaju przemoc i ogólnie kobieta była dla nich elementem domowej infrastruktury, który powinien służyć wielmożnemu panu i nie mieć żadnych zachcianek, czy potrzeb. Niestety takie przypadki uprzedmiotowiania człowieka są nadal spotykane i najczęściej dotyczą osób płci żeńskiej, o czym możemy dowiedzieć się z mediów lub po bliższym przyjrzeniu się naszemu otoczeniu. Zawsze należy z tym walczyć nawet, jeśli nikt nie stoi po naszej stronie, czego doświadczyła Malwina. Kolejnym powiązanym z tym tematem jest zjawisko znieczulicy społecznej, zobrazowanej w postaci ogólnego zezwolenia na różne akty niedozwolone ze strony panów. I to sięga już zarówno sąsiadów, jak i członków rodziny ofiar, którymi są kobiety i dzieci w tej książce. Nikt z osób mających świadomość występującej jakiejkolwiek krzywdy w danym domu nie stanął w obronie słabszych od siebie, co również jest nagminne w prawdziwym życiu. O tych i o innych wartościowych tematach, o których należy rozmawiać przeczytacie już sami na kartach tej powieści.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się dość płynnie, aczkolwiek nie mogę użyć tu słowa przyjemnie, gdyż gryzłoby się ono z poważną tematyką pozycji, niemniej odbiór był w istocie pozytywny. Niesłychanie irytowało mnie postępowanie policjantów, jak i większości mężczyzn występujących w lekturze, co należy traktować, jako plus, gdyż to są zawsze jakieś emocje sprawiające, że się w tę historię wciągnąłem. Oczywiście wrażeń jest więcej chociażby takie jak smutek, czy radość dotycząca pewnego wydarzenia mającego miejsce pod koniec pozycji. Akcja od pierwszych stron nabrała rozpędu i praktycznie nie zwalniała, aż do końca tej książki, dzięki czemu nie ma mowy tu o nudzie. Niektóre przydługie rozdziały mogłyby być podzielone na podrozdziały, co ułatwiłoby lekturę. Myślę, że okładka przypadnie do gustu osobom lubiącym minimalizm, a wiem, że tacy też są, natomiast mi się podoba, gdyż uwielbiam różne odcienie fioletu. Gorąco polecam pozycję wszystkim fanom powieści obyczajowych, którzy nie boją się trudnych tematów, a także chcących poznać emocjonalną historię kobiet unieszczęśliwianych na każdym kroku przez mężczyzn.

Jesteście ciekawi, jak potoczyły się dalsze losy bohaterek mazurskiej wsi Pietruchy? Pomiędzy czytaniem pierwszego i drugiego tomu "Znaki życia" postanowiłam chwycić inne książki i zrobić sobie małą przerwę. Musiałam ochłonąć, pomyśleć. Żadna z tych trzech bohaterek nie miała łatwego życia. Byłam ciekawa czy cokolwiek u nich się zmieniło na lepsze.

Powróciłam na Mazury pooddychać świeżym, wiejskim powietrzem. Zajrzałam do Sylwii, no cóż, ona nadal zmaga się z bólem. Postanawia wyjechać do Szwecji i zrobić mężowi niespodziankę. Odwiedza Mariana i doznaje szoku. Po powrocie do Polski poznaje przyczynę bólu głowy. Malwina ma prorocze sny. Bez skutku próbuje pozbyć się Błażeja z domu. Jak to jest, że samodzielna, przedsiębiorcza, zorganizowana i porządna kobieta jest traktowana przez męża jak służąca i niewolnica? Wiktoria pomimo tego, że w jej domu jest głośno i gwarno to czuje się rozbita i osamotniona. Nadal wszystko spoczywa na jej barkach. Trzy różne kobiety, samotne, niemogące liczyć na wsparcie najbliższych. Robią wszystko, aby zadowolić bliskich. Siebie i swoje potrzeby spychają na dalszy plan. Bo jakoś to będzie. Pewne wartości, czyli wzorce wynosimy z domu rodzinnego. Mamy w głowie wręcz zakodowane, że w naszym domu to działało tak, a nie inaczej i sami nic nie będziemy zmieniać. Nakłada się dzieciom do głowy, że nikomu przeszkadzać nie wolno, a dziewczynie to już w ogóle nie uchodzi. To, w jaki sposób traktują się w naszym domu rodzice nawzajem, ma wpływ na to, jak my będziemy traktować naszych partnerów. Tego, co się dzieje w domu, nikt nie widzi. Grunt to się przed ludźmi pokazać. Jak myślicie, czy jeżeli rodzice w dzieciństwie nie okazują nam uczuć, to czy my jako dorośli będziemy tak samo bezdusznymi istotami wobec naszych dzieci? W II części autorka sporo uwagi poświęca Malwinie. To jest kobieta, którą szczerze podziwiam. Ona doznaje krzywdy i ani przez moment nie myśli o sobie tylko o zwierzętach czy mają co jeść i pić. Kibicowałam jej z całych sił i z niedowierzaniem kręciłam głową, widząc, na jakie próby wystawia ją los. To, co ją spotkało, dla mnie było niepojęte. Jeden z mężczyzn przedstawiony w tej książce to typowy samiec alfa gotowy pozbawić żonę środków do życia, upokorzyć ją i udowodnić jej, że jest nikim.

Czytałam i wszystko we mnie kipiało. Jak można komukolwiek dać przyzwolenie na takie traktowanie drugiej osoby, to po prostu w głowie się nie mieści. Najprościej byłoby stwierdzić, że kobiety w tej powieści są naiwne. Nic bardziej mylnego. Każda z nich wiele przeszła i ma jakąś granicę wytrzymałości. Czytając pierwszą część "Znaków życia" myślałam, że już nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Byłam w błędzie, bo w drugiej części autorka się "rozkręciła" i nawet nie przebierała w słowach. Napisanie takiej powieści to nie jest "bułka z masłem" tutaj trzeba mieć albo doświadczenie w temacie, albo być bardzo dobrym obserwatorem.

Wioletko dziękuję za kolejne emocje, jakich dostarczyła mi Twoja powieść. Cieszę się ogromnie, że dwie kolejne Twoje książki czekają na mnie na półce.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji z piękną dedykacją.

Polecam!

Brutalna rzeczywistość

Człowiek jest zdumiewającym konstruktem, a jego fenomen potwierdzi niejeden psycholog. Jesteśmy zdolni do miłości i do nienawiści, potrafimy uszczęśliwiać, ale też krzywdzić – w tym krzywdzić samego siebie. Bardzo często bowiem nasz mózg zadowala się wyborem życiowych ścieżek, które zostały nam wpojone, a są dla nas niezwykle krzywdzące. Mimowolnie idziemy na skróty, sięgając do utartych schematów zachowań, nawet wówczas, kiedy widzimy ich nieskuteczność. Najczęściej powtarzamy błędy, które zostały nam zakodowane już w dzieciństwie, nie dostrzegając nawet pułapek, jakie na siebie zastawiamy.

Czy tak właśnie robią bohaterki książki „Znaki życia”, autorstwa Wioletty Milewskiej? Opublikowana nakładem Wydawnictwa Psychoskok książka jest jedną z tych pozycji, które brutalnie sprowadzają nas na ziemię, które pokazują życie, o jakim nie chcemy słyszeć i wybory, których sami nie chcemy dokonywać. Ale dokonujemy, dlatego lektura takich książek jest bolesna, bardzo często bowiem mamy wrażenie, że czytamy swoją historię. Dwutomowa opowieść o Malwinie, Sylwii i Wiktorii to książka w której nie ma tematów tabu – znajdziemy tu uzależnienie od seksu, zdradę, ciemiężenie, niesprawiedliwość, a także szereg stereotypów, które do dziś są wpisane w atmosferę małych miejscowości. Przyjemność w lekturze drugiego tomu znajdą szczególnie te osoby, które spotkały już wcześniej owe bohaterki. Jednak ci czytelnicy, dla których będzie to pierwsze spotkanie z mieszkankami mazurskiej wsi, również bez problemu podążać będą za akcją, która u Milewskiej toczy się leniwie, a jednocześnie niezwykle emocjonalnie.

Sylwia wciąż cierpi na dokuczliwe bóle głowy, których nie uśmierzają już nawet tabletki. W tym cierpieniu jest sama, bowiem jej mąż wyjechał poza granice kraju i kobieta powoli traci z nim kontakt – małżonkowie oddalają się od siebie. Dlatego też Sylwia decyduje się odwiedzić męża w Sztokholmie, nie wyobrażając sobie nawet, jak daleko idące konsekwencje będzie miała ta wizyta. Jednak nic nie jest bardziej przerażające od diagnozy lekarskiej…

Malwina wciąż próbuje walczyć z uzależnieniem męża od seksu, ale ON nie chce nawet współpracować. Coraz częściej znika na długie godziny, coraz częściej też wraca wspomnieniami do przeszłości, do czasów, kiedy w rodzinnym domu sam przeszedł piekło na ziemi. Wydaje się, że Malwina cierpieć ma za nienawiść Błażeja do matki, ale również za przekonanie wyniesione z domu, że kobieta ma w domu status niewolnicy – nadaje się tylko do prac gospodarskich i do zaspokojenia chuci. Jednak kobieta ma coraz częściej dość takiego stanu i w akcie desperacji decyduje się na założenie sprawy o rozwód. Tyle tylko, że Błażej nie chce dobrowolnie zrezygnować z wiktu i opierunku, a także ze źródła utrzymania, jakim jest dla niego żona.

Źle dzieje się też w małżeństwie Wiktorii, która od lat związana jest z leniem i egoistą. Teraz spadł na nią dodatkowy obowiązek niańczenia nowych domowników, którzy panoszą się coraz bardziej i bez skrępowania wykorzystują kobietę. Czy będzie ona umiała zawalczyć o swoje prawa? Przekonamy się o tym dzięki lekturze drugiego tomu powieści „Znaki życia”. Mimo niezwykle trafnej analizy zarówno wiejskich społeczności jak i destrukcyjnych współczesnych czasów, w których to wciąż mężczyzna często jest traktowany niczym pan i władca, można odnieść wrażenie, że wciąż poruszamy te same tematy, drobiazgowo roztrząsamy przeszłość bohaterek, nieustannie doszukując się tam przykładów niesprawiedliwego traktowania i społecznych nierówności.

I choć to właśnie z przeszłości biorą się modele zachowania prezentowane przez bohaterki, to można odnieść wrażenie, że tych opisów i analizy jest stanowczo zbyt dużo. Być może powieść powinna ograniczyć się do jednego tomu, być może należało nadać jej wyrazu, być może powinno być w niej nieco więcej akcji. Niezależnie jednak od faktu, że drugi tom zawiera sporo nużących nas fragmentów, to nie da się ukryć, że autorce udało się uchwycić zaściankowy klimat panujący w małych społecznościach, podwójną moralność i osobliwe pojmowanie wartości. Chociażby z tego względu warto po tę pozycję sięgnąć.

Justyna Gul

Qultura słowa

Życie Malwiny, Sylwii i Wiktorii, mieszkanek małej mazurskiej wsi, biegnie utartym torem.

Gdy nadchodzi czas przełomowych zmian, które każda z kobiet odbiera na swój sposób, pojawiają się komplikacje. Sylwia zmaga się z objawami bólowymi. Zgłasza się do lekarza i poznaje oblicze polskiej służby zdrowia. Wyniki badania zbijają ją z nóg. Otrzymuje również odpowiedź na pytanie o powód milczenia męża, który wyjechał za granicę. Przeżywa kolejny szok. Co naprawdę stoi za jego częstymi wyjazdami za granicę? Jak kobieta zmierzy się z prawdą i jak postąpi Marian?

Malwina przez lata zadawała sobie pytania o przyczynę uzależnienia. Kiedy zaczynają pojawiać się odpowiedzi i kobieta decyduje się na rozwód, dochodzi do przestępstwa. Zdaje sobie sprawę, że znalazła się w poważnych tarapatach. Jak postąpi w obliczu zagrożenia i pewności o celu prowadzonego śledztwa? Czy znajdzie wsparcie w rodzinie? Czy może bezpiecznie powiedzieć o swoich zdolnościach?

Wiktoria zajmuje się małym gospodarstwem, uczy się i wychowuje córkę. Brakuje jej wsparcia Ksawerego, który woli spędzać czas poza domem. Kiedy do domu sprowadzają się Tomek z Agatą, uświadamia sobie swoją rolę. Zdaje sobie również sprawę z jej przyczyny i poznaje siłę rutyny. Czy w końcu uwolni się od narzuconej roli? Czy zachowanie Ksawerego ulegnie zmianie?

Odważnie napisana powieść bez tematów tabu. Dla miłośników silnych wrażeń pojawiają się dreszcze emocji, a nawet wątki mistyczne.