Złodziej. Nie szukaj mnie. Tom 1

"Złodziej. Nie szukaj mnie" to pierwszy tom nowej serii kryminalnej Joanny Opiat-Bojarskiej. To intrygująca historia osadzona głównie w Łodzi i opowiadająca o kulisach pracy pisarki Joanny Mazur. Kobieta fachowo podchodzi do pisanych przez siebie kryminałów, a chcąc uzyskać istotne informacje, osobiście przeprowadza rozmowy z ludźmi ściśle powiązanymi z łódzkim światem przestępczym. Zaczyna obracać się w niebezpiecznym towarzystwie, co niestety sprowadza na nią niemałe problemy.

Autorka stworzyła bardzo ciekawy kryminał z dobrze przemyślaną fabułą i z wzorowo oddanym klimatem i realiami panującymi na łódzkich osiedlach. Surowość, charakterystyczne opisy ulic i skomplikowane gangsterskie powiązania i relacje między bohaterami dają obraz świata prawa i bezprawia.

Historia została przedstawiona w bardzo autentyczny sposób, przez co czytelnik zostaje wciągnięty w sam środek wielowymiarowej, brutalnej intrygi. Dużym atutem tego kryminału są bez wątpienia wyraziści bohaterowie oraz szemrane towarzystwo, którym się otaczają. Główna bohaterka to kobieta silna, odważna, momentami wręcz bezczelna, ale potrafiąca postawić na swoim. Lubię takie mocne charaktery!

Mamy możliwość poznania od podszewki mrocznego świata przestępczego, w którym nic nie jest przekłamane czy przekoloryzowane. Parokrotnie zaczęłam się nawet zastanawiać, czy przypadkiem niektóre sceny nie zostały żywcem zaczerpnięte z łódzkich ulic. Wyrazistość miejsc, nerwowa atmosfera, dialogi kipiące złością, prawdziwością, nie stroniące od wulgaryzmów dają prawdziwą mieszankę wybuchową. Jest intensywnie, przez co czyta się szybko, chce się poznać prawdę, która nie zostaje nam podana na tacy. To książka, po której już nigdy nie spojrzę tak samo na oblicze Łodzi i jej mrocznych zakamarków. Polecam sięgnąć po ten tytuł!

"Złodziej. Nie szukaj mnie" to intrygujący kryminał, który wciąga czytelnika w mroczny świat łódzkiego półświatka przestępczego. Joanna Opiat-Bojarska konstruuje wielowymiarową intrygę, dzięki której wraz z główną bohaterką stopniowo zanurzamy się w niebezpieczny świat złodziei samochodów.

Główna bohaterka, pisarka Joanna Mazur, jest postacią fascynującą – bezkompromisową, zdeterminowaną i oddaną swojej pracy. Jej dążenie do autentyczności i rzetelności w tworzeniu literatury prowadzi ją do ryzykownej współpracy z tajemniczym informatorem o pseudonimie Surfer – człowiekiem o kryminalnej przeszłości i mafijnych powiązaniach. To, co miało być jedynie researchem do nowej książki, przeradza się w niebezpieczną grę, w której stawką może być życie samej pisarki.

Szczególnie udanym elementem powieści jest kreacja Łodzi jako miejsca surowego i niezbyt przyjaznego, co doskonale koresponduje z pogarszającą się sytuacją Joanny. Niejednokrotnie podczas lektury obawiałam się o główną bohaterkę i byłam pewna, że jej brawura doprowadzi w końcu do tragedii.

Dodatkowo zastanawiałam się kim jest tytułowy złodziej i dokąd naprawdę prowadzi Joannę zakręcony informator o pseudonimie Surfer. Te zagadki zmuszały mnie do przewracania kolejnych stron, by dotrzeć do upragnionego rozwiązania.

Warsztat pisarski autorki charakteryzuje się lekkością i przystępnością, a dialogi są naturalne i wciągające. Momentami brakowało mi jednak większej dynamiki akcji. Częste podróże głównej bohaterki między Łodzią a Poznaniem sprawiały, że czasami trudno było śledzić, w którym mieście aktualnie się znajduje.

Mam jednak świadomość, że jest to pierwszy tom serii, więc dla autorki mogła to być swoista rozgrzewka przed rozwinięciem pełni potencjału cyklu. Polubiłam Joannę oraz jej towarzyszy w śledztwie i z zaciekawieniem czekam na ciąg dalszy ich przygód.

Książkę poznałam w formie audiobooka, co okazało się doskonałym wyborem. Marcin Stec jako lektor perfekcyjnie oddał klimat przedstawionej historii.

"Złodziej. Nie szukaj mnie" to powieść, która nie tylko dostarcza rozrywki typowej dla gatunku kryminalnego, ale również skłania do refleksji nad ceną, jaką czasem płacimy za poznanie prawdy. To historia o przekraczaniu granic – tych między prawem a bezprawiem, między pisarskim researchem a rzeczywistym zaangażowaniem, między ciekawością a obsesją.

Brutalny świat przestępczy, mafijne powiązania, układy, zagadkowe zbr*dnie i Joanna Mazur, pełna determinacji pisarka, która przenika do tej niebezpiecznej społeczności i owianych tajemnicą struktur, by pozyskać materiały do nowej książki. Dokąd zaprowadzi ją spacer mrocznymi ulicami Łodzi? Jak wysoką cenę zapłaci za prawdę?

Brzmi intrygująco, prawda?

„Złodziej. Nie szukaj mnie” to początek świetnie zapowiadającej się serii kryminalnej. Autorka wciąga nas prosto do bezlitosnego świata pełnego gangsterskich powiązań. Serwuje wielowymiarową intrygę, w której prawda z kłamstwem przeplatają się w intensywnym tańcu balansującym na granicy prawa i bezprawia. W niezwykle autentyczny i rzetelny sposób kreśli pełną niepewności i napięcia rzeczywistość. Trzeba przyznać, że research autorki w przypadku tej historii robi wrażanie. Czytelnik wręcz czuje się naocznym świadkiem rozgrywających się na kartach powieści wydarzeń, odczuwa na karku ten dreszcz emocji, buzującą w żyłach adrenalinę, niepewność jutra. Ta opowieść bez zbędnego wysiłku kreśli się w wyobraźni czytelnika, pochłania go. @opiatbojarska_official po mistrzowsku maluje świat pełen kłamstw i sekretów, prowadzi nas po nitce do kłębka umiejętnie dawkując napięcie i myląc tropy, a finalnie totalnie zaskakuje i pozostawia z lekkim niedosytem oraz nadzieją na szybką kontynuację cyklu.

Nie mogę także nie wspomnieć, że niniejsza powieść podana jest niezwykle lekko. Czyta się wyśmienicie, a analizując warsztat pisarski autorki można wysnuć tylko jeden wniosek, a mianowicie w niniejszym aspekcie na próżno szukać wad. Dialogi są bardzo płynne i naturalne, a obraz ciemnej strony Łodzi dodaje wyjątkowego klimatu tej opowieści stając się jej pełnoprawnym bohaterem. W dodatku ta surowość i konkretność, z jaką autorka opowiada nam tę historie. Uwielbiam ten styl kreślenia rzeczywistości.

Jeśli szukacie pełnej zaskoczeń, wartkiej powieści z dopieszczoną warstwą kryminalną, to koniecznie pomyślcie o tym tytule. Zdecydowanie WARTO! Będziecie czytać w napięciu z permanentnym uczuciem nieuchronnie nadciągającej katastrofy. Rozrywka jak się patrzy!

Książka niewątpliwie wymaga dużego skupienia, a chwilowe rozproszenie skutkuje brakiem zrozumienia dalszych wydarzeń. Wielokrotnie zdarzało mi się powtórnie czytać jakiś fragment, ale składam to na karb własnej dekoncentracji.

Może brak zaangażowania w fabułę wynikał częściowo z faktu, że nie do końca polubiłam główną bohaterkę. Jeśli już mowa o postaciach - dla mnie osobiście było ich zbyt dużo i chwilami zastanawiałam się kto jest kim i w jaki sposób powiązany jest z innymi.

Atutem książki było dla mnie realistyczne przedstawienie świata przestępczego, na które niewątpliwie wpływ miał głęboki research dokonany przez autorkę i za to wielkie ukłony! Podobała mi się również wartka akcja i nieoczekiwane jej zwroty, które bardzo lubię.

Polecam Wam sprawdzić tę książkę, bo wiem, że wielu czytelnikom bardzo przypadła do gustu, więc może i Was zachwyci. 🙂

Plastyczny język, idealnie wyważona równowaga między ilością opisów i dialogów, nie ma dłużyzn, napięcie utrzymuje się przez całą książkę, chwilami jest podbijane zwrotami akcji, co dodatkowo uprzyjemnia czytanie.

Na ile mogę to ocenić z pozycji osoby, która w Łodzi była raz w życiu, to wszystko wygląda bardzo wiarygodnie. Bez trudu dałam się wciągnąć w nastrój i nerwową atmosferę, a wyrazistość wszystkich miejsc i postaci kazała mi się zastanawiać, jak bardzo ta książka jest oparta na faktach. Bo może faktycznie autorka była w Łodzi, rozmawiała z Surferem, Borysem, Włochem, Jarem…

Największe brawa należą się jednak za kreację głównej bohaterki. Nawet teraz, już po lekturze, nie mam problemu z wyobrażeniem sobie, jak ta kobieta wygląda. I powiem Wam, że naprawdę ją polubiłam. Super babka! Ale taka z jajami ;-P

Książka nie jest długa i świetnie nadaje się do przeczytania za jednym zamachem, o ile macie wolne trzy godziny. Bardzo polecam to rozwiązanie, bo pozwala dokładnie zagłębić się w akcji, ale przede wszystkim w atmosferze. Po opisie wędrówki kanałami do dziś mam ciarki, to było przerażające. Jednocześnie dobrze wiem, że to właśnie takie fragmenty nakręcają atmosferę, chociaż tu właściwie mamy samograja – ze strony na stronę jest coraz bardziej gorąco.

Pełna recenzja w serwisie W Roli Mamy