Zdarzyło się

Książkę miałam przyjemność przeczytać, dzięki booktourowi zorganizowanemu przez @milbooklove, bardzo dziękuję za możliwość wzięcia udziału.

To moje drugie spotkanie z twórczością autora, wcześniej czytałam tomik poezji, „Pamiętam cię jutro”, którego recenzja, również znajduję się na moim profilu.

Tym razem zamiast wierszy, dostajemy trzynaście wspaniałych, wzruszających czasem smutnych, a czasem wręcz przeciwnie opowiadań. Każde wyjątkowe i szczerze mówiąc, ja chciałabym przeczytać niektóre w pełnej wersji. Wybrałam trzy, które najbardziej mi się podobały, są to opowiadania.

Rysiek- historia wyjątkowego kota, który pomógł w zmianie życia swojemu panu. Rudy kot jest wyjątkowy, dlaczego? Musicie sami się dowiedzieć 😉

Słoneczniki- ostatnie opowiadanie, które mną, wręcz wstrząsnęło. Jest to historia młodego Rosyjskiego żołnierza, który nie do końca wiedział, na co się pisze.

Dwie strony lustra- najdłuższa historia, która uderzyła we mnie swoją realnością. Opowieść o dwójce dojrzałych ludzi, którzy z pozoru wiodą szczęśliwe i spokojne życie, jednak czegoś w nim brak… To moje ulubione opowiadanie i bardzo chętnie poczytałabym o dalszych losach Zofii i Roberta.

Książka niezwykła, melancholijna, słodko-gorzka. Coraz bardziej podoba mi się twórczość autora i myślę, że jeszcze nieraz sięgnę po jego dzieła. POLECAM!

"Zdarzyło się" to zbiór trzynastu opowiadań, które możemy przeczytać (dosłownie) na raz lub delektować się nimi przez dłuższy czas. Wrócić do tego ulubionego, w każdej chwili, wspomnieć różnorodne sytuacje ze swojego życia, zadać sobie pytania i poszukać na nie odpowiedzi...

Autor stworzył opowiadania różnorodne, autentycznie życiowe, pobudzające i wzruszające- okraszając niektóre z nich szczyptą magii, czyni je wyjątkowymi, bo każdy znajdzie tu coś dla siebie i poczuje, że właśnie to jedno, wyjątkowe opowiadanie jest napisane i skierowane właśnie do niego.

Przedstawione historie są dłuższe i krótsze, ale każda z nich niesie w sobie niesłychanie emocjonalny ładunek, chwyta za serce, momentami wyciska łzy z oczu, niekiedy zaś powoduje delikatny bądź nostalgiczny uśmiech. Trudno jest wybrać jedno ulubione, trudno też wskazać to, które może być najsłabsze... ale czy to jest potrzebne? Nie, nie jest. Każde z nich jest inne i każde z nich jest wyjątkowe.

Autor przy pomocy kilkunastu bohaterów, kilku różnych relacji i powiązań, różnych problemów niesie jeden wspólny mianownik – miłość. Pokazuje tym, jak ona jest ważna w naszym życiu, jak bardzo jest potrzebna, jak bardzo jest niedoceniona i niezauważona.

Autor pisze o zwyczajnych rzeczach, takich, których łatwo możemy przeoczyć, takich, które dopiero z perspektywy czasu nabierają znaczenia, to opowiadania o tym, co najważniejsze i najcenniejsze w naszym życiu, a zarazem delikatna wskazówka, by nie zapominać o samym sobie, że warto czasami dać sobie drugą szansę...

Tak jak wspomniałam wyżej, książkę można czytać na dwa sposoby. Ja chciałam sobie je dozować, cieszyć się nimi...nie udało mi się. Książka wciągała mnie od pierwszych zdań pierwszego opowiadania i nim się zorientowałam, to już kończyłam. Przepadłam od początku.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Janusza (pisałam tu na blogu o "Pamiętam cię jutro" i "Myśli słodkie, gorzkie") dlatego też wiedziałam, że te opowiadania będą napisane pięknym i barwnym językiem. Nie pomyliłam się, a lektura była niezwykle przyjemna.

Bardzo się cieszę, że ta książka trafiła do mnie.

Czy polecam?

Zdecydowanie tak. Autor serwuje czytelnikowi cały wachlarz emocji, a ja jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Dawno nie byłam tak poruszona...

Każdy z nas w swoim życiu przeżył zauroczenie, może i wielką miłość. Niektórzy po latach spotkali się, by zakochać się ponownie i być szczęśliwi. A inni nadal żyją samotnie, zamknięci w swoich pokojach i wzdychają, patrząc na zakochanych.

 

„Zdarzyło się” jest jednym z opowiadań o życiu, codzienności, o miłości, jej utracie i ponownym odzyskaniu.

„Zakochał się w jej młodości, urodzie, nogach długich aż do nieba. Przekreślił całe swoje życie. Dostał rozwód bez walki – w zamian za zrzeczenie się wspólnego dorobku. Świadomie zrezygnował z wygodnej stabilizacji. A potem się oświadczył i wyznaczyli datę ślubu.”

Nasz bohater nie jest długo w nowym związku. W końcu zostaje sam bez niczego. Z walizką rzeczy. Pomocy szuka u byłej żony, która mu pomaga, bo zdaje sobie z tego sprawę, że mimo wyrządzonej krzywdy nadal go bardzo kocha. Historia, jak się domyślacie, kończy się tutaj happy endem. Ale nie wszystkie opowiadania będą kończyć się dobrze, bo jak wiecie, w życiu różnie bywa i bardzo przewrotnie. Często sami komplikujemy swoje życie nieświadomie, a może i świadomie. Pozostawiam to Waszej opinii do rozmyślań.

 

13 opowiadań, 13 różnych historii ludzi, którzy skrywają tajemnice, uczucia, mają swoje lęki, wielkie marzenia. Jedni szukają miłości, mimo, iż jest bardzo blisko nich, tuż obok, niedaleko. Może puka do Waszych drzwi, a wy jej nie dostrzegacie. Po miłość trzeba wyciągnąć rękę. Nie przyjdzie zupełnie sama. Trzeba odważyć się postawić ten pierwszy krok. Nie chować tajemnic w listach czy zakamarkach, bo niektóre tajemnice skrywane bardzo długo mogą być tylko chwilą szczęścia w naszym i tak już krótkim życiu. Każda historia jest inna. Jedna doprowadzi nas do wybuchu płaczu, inna rozśmieszy i rozbawi, a jeszcze inna spowoduje, że trzeba będzie się na chwilę zatrzymać, pomyśleć. Osobiście nie dałam rady przeczytać książki jednym tchem, ani w jeden dzień, bo wielokrotnie przy niej uroniłam łzy i wybuchłam płaczem. Nie mogłam rozpocząć kolejnego opowiadania, bo musiałam je przemyśleć. Często miałam niedosyt, bo historia za szybko się urwała i nastąpił jej koniec, a chciałam poznać więcej jej szczegółów i przeżyć głębsze emocje.

Opowiadania są napisane życiem, bo większość z nas mogłaby przeżyć któreś z opowiedzianych przez autora historii.

Książka zostanie w długo w mej pamięci, bo niektóre historie bardzo dogłębnie mnie poruszyły. Jeżeli jesteście wrażliwcami, to pewnie będziecie mieć podobne odczucia do moich. Zachęcam was bardzo do sięgnięcia po tę pozycję, bo naprawdę uważam, że warto. I zaopatrzcie się w kartonik z chusteczkami.