Zatopić niezatapialną

Nes jest kapitanem pirackiego statku „Niezatapialnej”. Nie są to łatwe czasy dla piratów – władza nie zamierza dłużej tolerować wybryków tych wyjętych spod prawa złodziei i rozbójników. Nigdzie nie jest bezpiecznie, a pani kapitan nie chce narażać dawnych znajomych, którym za pomoc piratom grozi teraz stryczek bez sądu. Nim jednak ukryje się gdzieś z załogą na dłużej, postanawia się rozerwać. Nie wie jednak, że mężczyzna, z którym spędzi noc, będzie najgorszym z możliwych kandydatów...

Zatopić „Niezatapialną” Anny Hrycyszyn to powieść, w której narrator pokazuje nie tylko to, co dzieje się u głównej bohaterki, Nes, lecz uzupełnia tę historię także o wydarzenia rozgrywające się wokół innych postaci, dając tym samym czytelnikowi pełniejszy obraz sytuacji społeczno-politycznej krainy, w której rozgrywa się akcja. Co ciekawe oprócz narracji skupionej na teraźniejszości pojawiają się również retrospekcje. Niektóre wydarzenia z przeszłości wspomniane są też mimochodem, w trakcie opowieści rozgrywającej się „tu i teraz”.

Główną bohaterką jest Nes – kapitan „Niezatapialnej”. Dziewczyna jest odważna, pomysłowa, ma posłuch u załogi i dobre serce. Dba o inne piratki i traktuje je raczej na równi, sama też się nie wywyższa. W przeszłości wiele przeszła, co ją w jakiś sposób zahartowało. Jaka będzie jej przyszłość? Jest najbardziej poszukiwaną kapitan pirackiego statku na wodach Krainy Tysiąca Jezior i Rzek. Czy uda jej się uciec i przyczaić?

Fabuła skupia się na dwóch rzeczach – po pierwsze próbie ucieczki przed władzami, po drugie – na tym, co dzieje się w Krainie i jak egzekwuje się nowe prawa, a także jak w tym nowym świecie poradzi sobie Nes, której przypadnie całkiem nowa rola. Można zatem podzielić książkę na dwie części. W obu nie brakuje akcji, bijatyk, spektakularnych pościgów na wodzie, sprytnych ucieczek i intryg. To powieść, w której ciągle coś się dzieje, akcja nie zwalnia nawet na chwilę.

Jednak poza urokami pirackiego życia mamy też inne tematy poruszane na kartach tej książki. Pojawia się wątek miłosny, są motywy związane z zaufaniem i szacunkiem dla kapitana i jego woli oraz te pokazujące podejmowanie trudnych wyborów. Bohaterowie muszą zdecydować, czy chcą posłuchać obcych, których pomysły są dobre i wróżą powodzenie, czy z zasady je zignorować. Dodatkowo obecny jest też ważny temat uczenia się na błędach innych i wiary w to, co się czuje. Niektórzy będą musieli przymknąć oko na to, skąd ktoś jest i jaki ma zawód, bo to uczucia są najważniejsze.

Pomysł na fabułę, w której występuje żeńska załoga piracka jest bardzo ciekawy. Plusem jest też ostatni rozdział, który autorka dodała, by czytelnik nie musiał się domyślać, co było po zakończeniu historii przed Epilogiem. Trochę szkoda, że tekst skupia się aż tak bardzo na wątku uczuciowym, który moim zdaniem nieco słabo został poprowadzony, a nie zagłębia się bardziej w motywy związane z technologią, życiem pirackim (może chociaż odrobinę więcej żargonu?) i kryształami, które były nieraz pomocne piratkom. Daleko tej powieści także do steampunku, a szkoda, bo wyszłoby całkiem oryginalnie.

Jeśli lubicie polską fantastykę, to wiecie, że wydawnictwo Genius Creations nie wydaje byle czego. Zatopić „Niezatapialną” to powieść dobra, acz nie wybitna. Idealna na letni wieczór, gdy chcecie przeżyć przygodę na szerokich wodach.

Panna Jollienesse Rożnowski jest chyba najsłynniejszą osobistością spośród pirackiego bractwa. Nie dość, że sama jest kobietą i kapitanem parowca, to jeszcze jej załoga składa się z samych przedstawicielek płci pięknej i jedynego mężczyzny urzędującego w kuchni. Choć dla władz stanowi wielkie zagrożenie i problem, który należy natychmiast rozwiązać, to opinia prostego ludu jest zgoła odmienna. To właśnie ci prości ludzie najlepiej znają dobre serce niezwykłej pani kapitan i jej załogi. Czy więc próba uczynienia z niej symbolu władzy odniesie pożądany skutek?

Całość recenzji dostępna pod adresem: [Adres usunięty]