Zaślepiona blaskiem Paryża

"Zaślepiona blaskiem Paryża"- zacznę od tego, że jest to książka opisująca prawdziwe wydarzenia. Autorka opisuje swoje życie w Paryżu u boku męża.

Książka wzbudziła we mnie wiele emocji i nie ukrywam, że przy czytaniu jej poleciały mi łzy. Ale był też moment, w ktorym byłam zła na bohaterkę za pewną decyzję,

nie chce pisać za jaką, żeby nie zdradzać Wam fabuły. Czytając książkę szybko się domyślicie o którym momencie piszę.

Poznając historię Sylwii przekonacie się jak działa umysł ofiary, ile niektóre kobiety potrafią wybaczyć, jak potrafią wybielić oprawcę i szukać winy w sobie.

Mocno przeżyłam tę opowieść, najgorsze, że to wszystko wydarzyło się naprawdę. Trzymam kciuki, żeby życie oszczedziło już takich przeżyć autorce. Żadna osoba nie powinna czegoś takiego doświadczyć.

"Najtrudniej jest znieść nie to, czego doświadczamy od obcych osób, ale to, co robią nam najbliżsi."

„Najtrudniej jest znieść nie to, czego doświadczamy od obcych osób, ale to, co robią nam najbliżsi”.

Historia Sylwii początkowo brzmi jak bajka. Przypadkowe spotkanie w Paryżu jest początkiem wielkiej miłości niemal od pierwszego wejrzenia. Przeprowadzka do ukochanego i założenie rodziny jest w tym wypadku kolejnym etapem. Zresztą co może być nie tak gdy parter wydaje się być wręcz ideałem. Nawet nieznaczne ostrzeżenia czy chwilowe rozterki wydają się nieistotne. Jednak wszystko się zmienia gdy na świecie pojawia się córka. Szybko okazuje się, że tak naprawdę nie znała swojego męża. Wiedziała o nim tylko to co jej chciał powiedzieć, a jej życie zmienia się w koszmar.

„Zaślepiona blaskiem Paryża” to historia autorki, która chciała podzielić się swoimi bolesnymi, a momentami wręcz wstrząsającymi doświadczeniami. Niejednokrotnie bita do utraty przytomności trafia do szpitala czy na blok operacyjny. Całość zmusza do refleksji i zastanowienia. Trudno też nie postawić sobie pytania jak my byśmy zachowali się na jej miejscu. Jakie byśmy podjęli decyzję i czy bylibyśmy w stanie trwać przy kimś kto nas krzywdzi. Gdzie utartym schematem staje się bicie, poniżanie, a później przeprosimy czy udawanie, że nic takiego nie miało miejsca. A nasza bohaterka do pewnego momentu znosi to bo kocha, bo dzieci powinny mieć ojca. I tu nasuwa się pytanie czy aby na pewno? Myślę, że nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Każdy z nas jest inny, każda sytuacja jest też inna. Jest to również książka, którą trudno ocenić. Bo jak oceniać czyjeś życie i wybory. Ja nie potrafię ale za to wiem co bym zrobiła gdyż czasem trzeba odejść pomimo iż się kogoś kocha dla własnego dobra ale i dla dobra naszych dzieci. Zdaje sobie również sprawę, iż nie byłabym w stanie wybaczyć kłamstwa, którego dopuścił się mąż bohaterki. Tej zmowy milczenia której dopuściła się jego rodzina. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

„Osoby patrzące z boku widzą pewne rzeczy inaczej, są bardziej obiektywne, a my – oczarowane drugim człowiekiem – nie dostrzegamy tego, co się dzieje, albo nie chcemy dostrzegać. Wydaje się nam, że tak jest wygodniej.”

„Najtrudniej jest znieść nie to, czego doświadczamy od obcych osób, ale to, co robią nam najbliżsi”.

Co byś zrobiła, gdyby pewnego dnia, On – miłość Twojego życia, ktoś, kto miał być Twoją przyszłością i wiecznością, mąż, partner, ojciec dzieciom, Twoja ostoja i opoka, „ulubiony człowiek na świecie”, ktoś komu ufasz, kogo szanujesz i na kim możesz polegać – pewnego dnia Cię skrzywdził?

Co byś zrobiła, gdybyś patrząc w lustro zobaczyła w swoich oczach strach, dezorientację i zwątpienie, na twarzy zasinienia, na szyi odbite palce ukochanej dłoni..

Wiesz co byś wtedy zrobiła?

Dziś może wiesz.

Ja też wiem.. Ale nie chcę nigdy sprawdzać tej teorii w praktyce, bo wtedy właśnie może się okazać, że ten śmiertelny strach burzący wszystko co do tej pory było pewne, paraliżuje nie tylko ciało, ale i rozsądek..

Poznaj wiec Sylwię. Młodą kobietę, która myślała, że złapała Pana Boga za nogi.. a okazało się, że za życia zstąpiła do piekła i omal tam nie została..

Gdy pewnego dnia w mieście miłości i świateł, w Paryżu, poznała człowieka, który okazał się ucieleśnieniem jej ideału mężczyzny była pewna, że właśnie spełniają się jej marzenia. Zakochała się. I choć może codzienność dawała jej jakieś tam ostrzeżenia, ona trwała w swoim przekonaniu, że przecież zasługuje na to, by być szczęśliwą i teraz właśnie jest. Co tu mogło pójść nie tak? Wszystko układało się po jej myśli, mieszkała w pięknym mieście, miała pracę, i kogoś kto ją kocha, wspiera i motywuje, kogoś, kto wkrótce został jej wymarzonym mężem z którym pragnęła żyć, spełniać się, mieć dzieci.. A potem okazało się, że jej mąż wcale nie jest taki za jakiego go uważała.. Jej życie zaczęło przypominać koszmar, a ona choć doświadczała tego na własnej skórze, nie mogła uwierzyć, że „miłość” może stać się tak nieprzewidywalna, chora, toksyczna, naznaczona strachem i agresją.. zdolna do wszystkiego.

„Zaślepiona blaskiem Paryża” to oparta na faktach historia o tym, jak trudno dryfując po morzu emocji usłyszeć głos rozsądku. Krótki, ale ważny list do kobiet, które myślą, że ten pierwszy raz będzie tym ostatnim i karmią się nadzieją, która wysysa z nich życie. Dobitny głos niezgody na przemoc, której nic nie jest w stanie usprawiedliwić. I w końcu drogowskaz dla kobiet które potrzebują pomocnej dłoni, by otworzyć oczy, patrzeć i widzieć, walczyć o siebie, dla siebie, bo przemoc domowa wciąż funkcjonująca w dzisiejszych czasach jako temat tabu to ciągle mur, który trzeba obalić.

Polecam.

Cześć kochani 🌿

Kto był w Paryżu? A kto by chciał zobaczyć słynną wieżę Eiffla ⭐ ?

Ja chętnie ale przeraża mnie ilość turystów 😀

Chciałabym Was zachęcić do przeczytania książki Sylwii Chlebowskiej pt. „𝚉𝚊ś𝚕𝚎𝚙𝚒𝚘𝚗𝚊 𝚋𝚕𝚊𝚜𝚔𝚒𝚎𝚖 𝙿𝚊𝚛𝚢ż𝚊”. To książka oparta na doświadczeniu pewnej kobiety, autorki książki, która doznała przemocy domowej.

Czytając z każdą stroną dziwiłam się coraz bardziej jak taka chora osoba, w tym przypadku mąż może być manipulantem. Książka wywołała we mnie wachlarz emocji - strach, niedowierzanie chociaż początek zaczął się dość sympatycznie. Z każdą kolejną stroną historia kobiety mroziła krew w żyłach. Książka jest niedługa, ale dająca mocno do myslenia. Ukazuje również ogrom wsparcia dobroduszny i sąsiadów jakie otrzymała bohaterka.

Powieść ma na celu dać nadzieję osobom, które doświadczyły lub doświadczają przemocy domowej, że można uciec z tak toksycznej relacji.

⭐⭐⭐⭐/5

Młoda dziewczyna wyjeżdża ze znajomymi na wycieczkę do Paryża. Zamieszkują u młodego chłopaka, z którym autorka łapie świetny kontakt. Zakochują się w sobie, biorą ślub a gdy rodzi się ich wymarzona córka … coś w zachowaniu mężczyzny się zmienia. Po pewnym czasie kobieta odkrywa najskrytszą tajemnicę mężczyzny …

Zachęciłam?

Na polskim rynku nie brakuje książek, w których bohaterka już od samego początku ma nadzieję na szczęśliwy związek, jednak następnie życie pisze własny scenariusz i nie wszystko układa się w zadowalający dla niej sposób. Problem pojawia się jednak i sytuacja wygląda zupełnie inaczej w chwili, gdy okazuje się, że wydarzenia związane z przemocą miały miejsce naprawdę. O tym właśnie opowiada książka ,,Zaślepiona blaskiem Paryża" Sylwii Chlebowskiej, którą autorka postanowiła spisać na podstawie własnych przeżyć po latach uratowania siebie od takiego męża.

Sylwia była na drugim roku studiów turystycznych, wierzyła, że poznanie takiego mężczyzny, jakim był Mr K może okazać się spełnieniem jej marzeń. Niestety, okazało się, że to raczej był koszmar niż prawdziwa miłość. Okazało się, że jej partner bardzo lubuje się w zadawaniu jej bólu, poniżając ją i bijąc. Czy udało jej się od niego uwolnić? W jaki sposób obecnie wygląda życie Sylwii Chlebowskiej, która odważyła się spisać to wydanie?

,,Zaślepiona blaskiem Paryża" Sylwii Chlebowskiej jest lekturą stosunkowo krótką, jednak jednocześnie nasączoną wielkim bólem. Wynika to z tego, iż jest ona napisana na faktach i emocje autorki wyzierają i wpływają na czytelnika z każdej strony. Choć nie jest to łatwe wydanie uważam, że warto mówić także o tym, co miało miejsce naprawdę i pokazywać, że zawsze jest dobry czas na zmianę swojego życia.

Paryż dla Sylwii okazał się miejscem, w którym spędziła najwspanialsze i jednocześnie najgorsze dni w swoim życiu. Pierwszy raz wyjechała na wymianę studencką, to wtedy zakochała się nie tylko w tym miejscu, ale również w pewnym mężczyźnie. Mr K. – bo tak jest nazywany w książce, praktycznie nosił ją na rękach. To była piękna miłość i, mimo że po roku kobieta wróciła do swojego kraju, nie skończyła się. Udało się im przetrwać okres studiów, a później Sylwia wyjechała do niego na stałe. Mężczyzna tłumaczył, że nie może przyjechać do kraju, ponieważ uciekł przed wojskiem.

Czas mijał, a oni nadal byli szczęśliwi. Wspólne mieszkanie, ślub, pierwsze dziecko i w pewnym momencie wszystko zaczyna się sypać. Mr K. zupełnie się zmienia, staje się agresywny, wychodzi na jaw wiele jego kłamstw, a życie Sylwii zmienia się z bajki w koszmar. Co takiego się stało? Jakie kłamstwa Mr K. wyszły na jaw? Jak potoczyły się dalsze losy Sylwii.

Zacznę od tego, że autorka książki i jej bohaterka to ta sama osoba. Historia, jaką przeczytałam była bardzo emocjonująca, tym bardziej że jest ona prawdziwa. Nie jednokrotnie było mi bardzo żal Pani Sylwii, nie mogłam zrozumieć, jak można być takim potworem, jakim okazał się Mr K. To jedna z tych książek, o których nie zapomina się szybko.

Główną bohaterkę zdecydowanie polubiłam. Nie zamierzam oceniać jej zachowania. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji jak ona i nie mam pojęcia, jak sama bym się zachowywała. Jednak nie jednokrotnie ją podziwiałam. Niestety nie mogę zdradzić z jakiego powodu, jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele z fabuły.

„Zaślepiona blaskiem Paryża” to książka, która wywołała we mnie bardzo dużo emocji. Moim zdaniem warto ją przeczytać i zdecydowanie polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Paryż przez wielu określany jest jako miasto miłości. Niepowtarzalny klimat stolicy Francji, urokliwe uliczki, wyjątkowe widoki, a do tego otaczający zewsząd język francuski nazywamy także językiem miłości. Nie da się tam nie poczuć szybszego bicia serca. Jednak nie każda historia zapoczątkowana nawet w tak charakterystycznym mieście, ma swoje szczęśliwe zakończenie. Bowiem w złym towarzystwie, nawet Paryż nie przedstawia się zachęcająco...

"Zaślepiona blaskiem Paryża" to z uwagi na swoją objętość bardziej opowieść aniżeli pełnowymiarowa książka. Narratorem jest Autorka jak i zarazem główna bohaterka tej historii, która zdecydowała się podzielić swoimi doświadczeniami, zarówno ku przestrodze jak i ku pokrzepieniu, że nie jest się samemu. Doświadczeniami bolesnymi, wstrząsającymi, przerażającymi, choć tak naprawdę brakuje tu przymiotników na ich opisanie.

Historia Pani Sylwii rozpoczyna się tak, jak wiele innych- wielką miłością, niemal od pierwszego wejrzenia, niesamowitym przyciąganiem i poczuciem, że to jest to, że trafiła na tego jedynego. Wszystko wygląda niczym bajka, układa się raz lepiej raz gorzej, ale najważniejszym jest przecież niegasnące uczucie zakochanych w sobie ludzie. Naturalnym wyborem zdaje się podjęcie decyzji o złożeniu sobie obietnicy trwania u swego boku do końca życia. Lecz jak się okazuje, wszystko może się zmienić w mgnieniu oka, a jakiekolwiek deklaracje mogą szybko stracić na znaczeniu...

Ta historia zarówno w trakcie lektury jak i po jej zakończeniu nasuwa czytelnikowi wiele pytań. Dlaczego Pani Sylwia szybciej nie odeszła od męża? Jak mogła przez tak długi czas wierzyć w jego poprawę? Co takiego wydarzyło się z mężem Pani Sylwii, że stał się tak złym człowiekiem, a może po prostu zawsze taki był i umiejętnie to ukrywał? Czy człowieka można tak naprawdę poznać i być go pewnym, skoro to ci najbliżsi zawsze krzywdzą najmocniej? Czy system prawny funkcjonujący nie tylko w Polsce ale i na świecie tak naprawdę sprzyja pokrzywdzonym kobietom i skutecznie zapewnia wsparcie? Ale także pojawia się to najgorsze, najtrudniejsze ale i najsmutniejsze pytanie- co będzie, gdy mąż Pani Sylwii wyjdzie z więzienia? Jestem wysoce przejęta tą opowieścia, a jednocześnie zupełnie nią rozbita. To, przez co przeszła Autorka, jest równoznaczne z piekłem, bo naprawdę trudno to inaczej określić. A najgorszy w tym wszystkim jest fakt, że na razie Pani Sylwia ma jedynie od tego piekła wakacje, bowiem trudno przewidzieć co będzie dalej. I to jest zatrważające.

Ta pozycja, choć krótka, wywarła na mnie ogromne wrażenie, a Autorka naprawdę potrafi i pisać i przekazywać za pomocą słów swoje emocje. To wyjątkowa opowieść, którą, zaręczam, warto poznać. To także ważny głos dla wszystkich kobiet, bowiem większość doświadczających przemocy w rodzinie nie zabiera głosu, a część z nich swoje historie i ból zabiera do grobu- czasem w wyniku przedwczesnej śmierci. A to, co zostało opisane w tej pozycji, wymagało ogromnej siły i odwagi, a wszelkie doświadczenia będące udziałem Pani Sylwii jednoznacznie ukazują, że ma w sobie nieopisaną wolę walki ale także wolę życia. Chylę czoła przed Autorką za to, że przetrwała ale i za to, że zechciała otworzyć się przed światem- być może komuś uratuje to życie.