Zanim zostaliśmy potworami

Gdybym miała opisać tę książkę jednym słowem, to powiedziałabym, że jest-oryginalna, jednak gdybym miała się posiłkować jeszcze jednym określeniem, to padłoby pokręcona, a teraz postaram się to nieco bardziej rozwinąć.

Dość nietypowy, a zarazem odważny ruch, na jaki zdecydowała się autorka to narracja trzecioosobowa, osobiście nie miewam z tego typu zabiegami problemu, tak w tym przypadku przyprawiło mi to lekkich trudności podczas czytania. Narracja czasem ma formę żeńską, a czasem męską i ta zmiana odbywa się bez jakiegoś przejścia, swoją cegiełkę w chaosie dokładają również skoki czasowe przedstawiające retrospekcje. Jednak wbrew pozorom można do tego przywyknąć, zwyczajnie ta lektura wymaga więcej skupienia wiec, jeśli panie chciałybyście przyjąć dwa rozdziały między robieniem pierogów leniwych, albo wy panowie między koszeniem trawnika to odpuścicie, bo to nie książka tego typu. Zarezerwujcie czas i wtedy czytajcie.

W powieści wywarło na mnie olbrzymie wrażenie naszkicowanie portretu seryjnego zabójcy, wiele w życiu już przyjęłam powieści true crime i nie sposób nie docenić tego, jak autorka przedstawiła postać, jak zrobiła to precyzyjnie i obrazowo.

Zazwyczaj sięgam po historie dynamiczne, „Zanim zostaliśmy potworami” ma jednak zdecydowanie wolne tempo, ale o dziwo zupełnie mi to nie wadziło, czuć jak autorka pieczołowicie buduje historie, jak jest to wszystko przemyślane i nie sposób tego docenić.

Wisienką na torcie jest opis zapachów (tak wiem brzmi to dziwnie) byłam, a w zasadzie nadal jestem w szoku, jak można tak sugestywnie opisać zapachy, to jest lekko absurdalne, ale momentami te „aromaty” można poczuć i powiem, że gdyby tak opisywano dania w książkach kucharskich, to chyba jadłabym te strony.

W moim odczuciu ta powieść jest dość unikatowa na naszym rynku wydawniczym (a przynajmniej nie przychodzi mi do głowy nic porównywalnego), zdecydowanie warto ją przeczytać, chociażby jako egzotyczną ciekawostkę. Warto jednak pamiętać, żeby przysiąc do niej z zarezerwowanym czasem, bo lektura wymaga sporo skupienia.

Jak zawsze, gdy warto a tutaj tak jest to doceniam szatę graficzną, jest bardzo estetyczna i wpisuje się w azjatycki klimat.

Post powstał w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem MOVA

Dawno nie czytałam tak oryginalej historii podanej w tak unikatowej formie.

„Zanim zostaliśmy potworami” to opowieść zupełnie nietypowa, która z jednej strony niezwykle przyciąga, a z drugiej potrafi być odrzucająca. Jedno jest pewne! To kawał niebanalnej, ciekawej i nieszablonowej historii, przy lekturze której emocji Wam nie zabraknie. Opowieść będąca dla odbiorcy mieszanką zupełnie skarajnych odczuć i doznań. Znajdziecie tutaj szokujące i zatrważające fragmenty, ale także te melancholijne i smutne, a i na niedosyt dopieszczonej warstwy psychologicznej narzekać nie będziecie. Nie brakuje tutaj licznych retrospekcji, przeszłość przeplata się z teraźniejszością obnażając mroczną stronę ludzkiej osobowości. Autorka wyjątkowo obrazowo i realiastycznie kreśli miejsca śmierci, więc momentami jest to dość mocna i dosadna lektura, raczej dedykowana czytelnikom o mocnych nerwach. Główna bohaterka trudni się bowiem sprzątaniem miejsc zgonów. Wcześniej obdarzona niezwykłą wrażliwością węchu, teraz, na skutek dźwiganego bagażu traumatycznych doświadczeń, zupełnie go pozbawiona. Pewnego dnia otrzymuje na pozór standardowe zlecenie, którego realizacja zupełnie nie wróży kłopotów, jakie mają ją spotkać. Okazuje się jednak, że wykonując obowiązki na rzecz nowego klienta nieświadomie usunęła ślady morderstwa. Bedąc podejrzaną w sprawie o zabójstwo, którego nie dokonała, podejmuje próbę odkrycia tożsamości sprawcy.

Brzmi intrygująco? Jeśli tylko szukacie nietuzinkowej powieści, która wykracza poza ramy typowego thrillera, to dajcie się porwać tej historii. Będzie dla Was sporym zakoczeniem i czymś totalnie nowym.

Kryminalna powieść, w której znajdziemy ogrom nawiązań do motywów znanych filmów i literatury, która korzysta z dobrodziejstwa i inspiracji z różnych dziedzin sztuki? A przy tym debiut? To wszystko zgadza się z tym, co przynosi powieść “Zanim zostaliśmy potworami” tajwańskiej autorki Katniss Hsiao. Gatunkowo określona jako kryminał psychologiczny i choć sama się z tym określeniem zgadzam, to jednak dorzuciłabym tutaj też literaturę piękną - gdyż już sama warstwa językowa tej powieść zachwyca. W prostych słowach przekazuje ogrom emocji i robi to w naprawdę pięknym stylu, momentami można powiedzieć, że nawet lekko poetyckim. Jest to historia młodej kobiety, która sprząta miejsca zbrodni - kryje się w niej bardzo smutna prywatna historia, ale i kryminalna zagadka, która od samego początku mocno frapuje. Tekst podzielony jest na trzy części i mnie mocno kojarzy się z czymś spotykanym w muzyce klasycznej - podziałem na segmenty, które znacząco się od siebie różnią. Tutaj z początku dostajemy historię nad wyraz smutną, którą raz po raz przełamuje dosyć realistyczno-makabryczny opis miejsc zbrodni, by zaraz na kolejnej stronie pojawiło się smakowite jedzenie… W środku jest ten kryminał psychologiczny, w którym zgłębiamy umysł seryjnego mordercy, a na koniec wielki finał - trochę dynamiki, ale przede wszystkim głębokie zagadnienia psychologiczne na temat istoty zła, tego czy na pewno możemy podchodzić do niego tak czarno-biało i co się zdarza, gdy faktycznie mocno się o nie otrzemy. W książce bardzo wyraźnym motywem jest też odbieranie świata poprzez węch, który mocno nawiązuje do “Pachnidła” i to chyba jest jedyna powieść, której tytuł mogę zdradzić, by nie spoilerować, choć takich nawiązań jest sporo. Przyznam, że tak zbudowanej powieści jeszcze chyba nie czytałam, jej sposób budowy absolutnie mnie zachwycił, a ogrom emocji i refleksji jakie ze sobą ta powieść niesie, sprawił, że bardzo długo, jeśli w ogóle kiedyś, o książce nie zapomnę. Jeden z najlepszych tytułów 2024 roku!

Czy masz wrażliwy węch? Świat zapachów jest dla Ciebie ważny? Ja muszę przyznać, że kiedyś miałam bardzo wrażliwy nos, jednak covid to zmienił. Obecnie mam węch na poziomie przeciętnym, są też niektóre zapachy, których w ogóle nie czuję 😒.

Za to przy lekturze "Zanim zostaliśmy potworami" Katniss Hsiao wydanej przez Wydawnictwo Mova czułam więcej niż przy jakiejkolwiek innej książce!

Yang Ning jest obdarzona niesamowitym węchem, który czasem utrudnia jej życie. Całe dzieciństwo i młodość spędza opiekując się młodszym bratem, nie raz mają wrażenie, że mają tylko siebie. Gdy dorosła, Ning uciekła z prowincji do dużego miasta. Podejmuje się pracy sprzątania miejsc zgonów- przy jej węchu to przekleństwo, jednak dzięki temu może szybko zarobić, by przygotować bratu godne życie u swego boku. Niestety zanim jej się uda Yang Han umiera. Dziewczyna na skutek szoku traci swój doskonały węch i jedynym, co może poczuć jest zapach śmierci i rozkładu. Od tej chwili praca staje się jej obsesją. Praca i polowanie na mordercę, bo tylko ona wierzy, że śmierć jej braciszka nie była samobójstwem. Jakby tego było mało sama zostaje uwikłana w sprawę pewnego morderstwa...

Minęło już parę dni od czasu jak przeczytałam tę książkę, a ona wciąż rezonuje mi w głowie i nie daje usnąć emocjom. Z początku byłam zaskoczona oziębłością głównej bohaterki, byłam przekonana, że ona nie czuje nie tylko zapachów, ale i emocji. Dopiero z czasem zrozumiałam, że to odrętwienie i pustka są skutkiem przeogromnej, niewysłowionej tęsknoty i samotności. Autorka nie opisuje uczuć bohaterów, ale umiejętnie użytymi słowami po prostu wzbudza je w czytelniku. Poza tęsknotą czujemy powoli narastającą zgrozę poznając powoli schemat myślenia i działania seryjnego mordercy. Jest to świetny kryminał, w którym ze strony na stronę napięcie rośnie i utrudnia odłożenie książki.

Powieść ta uświadomiła mi też ile dla mnie znaczy mój węch. Zmysł, na który na codzień nie zwracamy aż takiej uwagi, głównej bohaterce pomagał zakotwiczyć się w codzienności, nawet jeśliwiązałosięto z wdychajiem trupiego odoru i obcowaniem ze śmierciąblizej niżtonkonieczne. Myślę, że bez węchu czułabym się zagubiona i pusta, ale potrzebowałam tej książki, by sobie to w pełni uświadomić. Poza doskonale skonstrowanym kryminałem psychologicznym, jest ona niesamowitą podróżą przez zapachy- te, które lubimy czuć, ale też i te nieporządane. Dawno nie czytałam książki, która aż tak wpłynęłaby na moją wyobraźnię. Węch jest ściśle powiązany ze smakiem, więc poza zapachami niemal czułam też smaki chińskich potraw, o których tak naprawdę nigdy nie słyszałam. Oprócz kunsztu pisarskiego autorki na pochwałę zasługuje też pan Jarek Zawadzki, odpowiedzialny za tłumaczenie, które dostarczyło mi taką gamę odczuć

" [...] Przynosimy wolność, zabieramy śmierć, oddajemy pomieszczenia żywym w nadziei, że wprowadzimy żywych i umarłych w kolejny rozdział ludzkiego życia. [...]"

Pierwszy raz czytałam powieść z Tajwanu. Jest to w tym roku, moje kolejne czytelnicze odkrycie. "Zanim zostaliśmy potworami" jest debiutem literackim tajwańskiej autorki Katniss Hsiao. Była jedną z najciekawszych powieści 2022 roku w Tajwanie. Czy jesteście gotowi na nadejście czegoś zupełnie innego, bardziej brutalnego?

Fabuła tej książki przekonała mnie do poznania innych dzieł Tajwańskich autorów.

Poznałam tutaj dosyć oryginalną bohaterkę, która zajmuje się czyszczeniem miejsc po zmarłych osobach i miejscach zbrodni. Pracuje w firmie Next Stop-Company. Pewnego razu po raz pierwszy sama odbiera telefon od klienta, który zleca jej sprzątanie mieszkania. Zostawia jej idealne wskazówki. Jest jeden warunek, musi zdążyć przed 5. Dlaczego? Yang Ning jeszcze tego nie wie, ale to sprzątanie wywróci jej życie do góry nogami. Czy wyjdzie z tego w całości? Kto jej pomoże w pozbyciu się zarzutów? Ta bohaterka nie jest typowa. Nie czuje zapachów, ale na miejscu zbrodni jej blokada ustępuje i wtedy na chwile zaczyna odczuwać zapachy. Dziwne prawda? Podobały mi się wątki związane z nią i jej rodziną.

Znalazłam tutaj sceny, które niestety nie przypadły mi do gustu. Nawet mnie lekko zniesmaczyły. I z przyjemnością bym je wycięła. Dlatego tę lekturę polecam jedynie osobom pełnoletnim. Na szczęście takich scen nie było dużo i dałam radę czytać dalej. Pozostałe sceny są dobre.

"Zanim zostaliśmy potworami" Katniss Hsiao wciąga od samego początku aż do samego końca.

Nie jest to lekka lektura, ani nie nadaje się dla czytelników o słabych nerwach i węchach. Jednak dla mnie był to ciekawy psychologiczny kryminał, który zmusił mnie do intensywnego myślenia. Jak na debiut, to jest to dość ciekawa lektura. Widać, że Katniss ma potencjał na bycie dobrą pisarką. Jestem ciekawa kolejnego dzieła tej autorki.

Dzięki idealnym opisom czułam się, jakbym wstępowała w tej historii. To jest jednocześnie fajne, mroczne i przerażające.

Na okładce tej książki powinien być moim zdaniem znaczek 18+. Sama okładka jest taka bardzo tajemnicza i szczerze powiem dziwna. Tą dziwnością przyciąga do siebie czytelnika. Na przykład ja nie umiem oderwać od niej wzroku.

Jeżeli lubicie duszne i mroczne klimaty w książkach, to serdecznie zapraszam was do przeczytania "Zanim zostaliśmy potworami".

Ps.

Nie żałuję, że przeczytałam tę historię.

Czytacie czasem specyficzne książki?

Lubicie czy raczej nie przepadacie za tego typu literaturą?

Ja zdecydowanie lubię, i jedną z takich książek zdecydowanie jest „Zanim zostaliśmy potworami”. Czyli thriller który od samej zapowiedzi w wydawnictwie zdecydowanie przypadł mi do gustu. Po przeczytaniu opisu wiedziałam że muszę zapoznać się z tą książką i muszę powiedzieć że się nie rozczarowałam. I owszem było w tej książce kilka rzeczy które niekoniecznie przypadły mi do gustu, ale finalnie muszę powiedzieć że bawiłam się dobrze, ale może więcej szczegółów? Jestem tym typem czytelnika który przepada za specyficznymi powieściami, ale tu chyba tej specyfiki było zbyt dużo, nie chcę dokładnie wchodzić w szczegóły bo byłoby to spojlerem natomiast zdradzę coś co niekoniecznie przypadło mi do gustu, a mianowicie umiejętność lub super moc głównej bohaterki, kto wie ten wie, ale myślę że jest to istatny wątek którego nie chcę zdradzać. Intryga w tej książce jest za to świetna i sam pomysł na fabułę niezwykle mnie do siebie przyciąga. Kolejnym plusem tej książki jest to że nie miałam ochoty jej odkładać i mimo że na zewnątrz są okropne upały to właśnie ona jako jedyna książka w ostatnim czasie spowodowała że o nich zapomniałam.

Jeśli szukacie specyficznej książki która zajmie wam głowę to bardzo polecam 🖤

7,5/10 ⭐

Ta książka była dla mnie istną przeprawą. Nie będę ukrywać, męczyłam się na niej okrutnie. A to wszystko głównie przez narrację, czyli główny aspekt konstrukcyjny każdego dzieła literackiego. Zwykle nie mam do tego żadnego problemu. Ba! W większości przypadków nawet nie zwracam na to uwagi. Gdybyście mnie zapytali, w której osobie napisana jest jedna z moich ulubionych książek, to bym wam nie odpowiedziała. Dlaczego więc przy tym tytule jest inaczej? Otóż czytało mi się to topornie, doświadczałam dużej dezorientacji i czułam dziwny niesmak, i nie to wcale nie przez odór śmierci i rozkładających się ciał. Z początku trudno mi było stwierdzić, co mi nie odpowiada w tej książce, ale im więcej czytałam, wniosek nasunął się sam. Mamy tutaj narrację trzecioosobową, narrator wie wszystko o wszystkim i wszystkich, a na dodatek w trakcie akcji występują randomowe skoki perspektyw. W jednym momencie czytamy o emocjach głównej bohaterki, a chwilę później inny bohater raczy nas wstawką emocjonalną i życiorysową. Według mnie wprowadza to istny chaos i wcale nie ulepsza tej historii, a tylko jej ujmuje. Moim zdaniem ta książka byłaby lepsza, gdybyśmy nie skakali tak między postaciami, a te inne punkty widzenia wydają mi się zbędne.

W gruncie rzeczy fabularnie nie jest to zła pozycja, ale przez sposób jej przedstawienia, nie potrafię jej docenić. Początek lekko się ciągnie, ale potem robi się ciekawiej, szczególnie gdy do słowa dochodzi seryjny morderca. Niestety wydarzenia w niej zawarte nie wywołały we mnie pozytywnych emocji, zaskoczenia czy przejęcia się losami głównej bohaterki, ale jest to spowodowane moimi katuszami związanymi z narracją. Myślę, że jeśli ktoś od samego początku to zaakceptuje i lubi taką literaturę, to książka może mu się spodobać.

Portret seryjnego mordercy został przedstawiony w interesujący sposób. W sumie to była dla mnie najciekawsza część całej tej historii. Trochę się znam na takich tematach, w swoim życiu przeczytałam niejedną książkę z gatunku true crime, a opowieści o seryjnych mordercach puszczałam sobie na dobranockę i uważam, że zostało to zaprezentowane poprawnie. Ten czynnik uratował trochę ocenę tego tytułu.

Niestety ja wam tego tytułu nie mogę polecić, bo książka mi się nie podobała, czytało mi się ją źle i okropnie wspominam spędzony z nią czas.