Sny i przebudzenia. Zakryte lustra. Tom 1

Zaczęłam przygodę z nowym cyklem i jestem pewna, że na pewno sięgnę po kolejny tom. Uwielbiam przenosić się w czasie i wracać do świata wiejskiego, który już zniknął, co sprawia, że odczuwam nostalgię.

Nasza rzeczywistość jest już zupełnie inna.

Bohaterowie są tu nietuzinkowi, pięknie stworzeni, a dzięki talentowi autorki powieść czyta się lekko i przyjemnie, bo jej język jest olśniewający.

Historia rozpoczyna się na kilka dni przed Powstaniem Listopadowym we wsi Przylipie, gdzie na świecie pojawia się Zosia, z którą ziemiańska rodzina wiąże ogromne nadzieje. Poznamy tu bliżej losy Stalickich, a także tajniki chłopskiej pracy, bez której w XIX wieku właściciele dworku by sobie nie poradzili. Poznamy zasady funkcjonowania pracy, podział społeczny, wiejskie tradycje i rytuały. Rodzinę i mieszkańców wsi spotykają przeciwności losu, przykre wydarzenia, jednak są silni, wytrwali, pomocni, a co najpiękniejsze tutaj to przyglądamy się szczegółowo ich emocjom, którymi też jest miłość. Motyw całości jest godny uwagi - bycie kobietą w dawnej Polsce nie było łatwe, więc tutaj przeczytamy też o determinacji i uporze oraz wyzwalaniu się kobiet. Da to nam dużo do myślenia. Porównamy, jak bardzo różniło się życie przed laty, bo jest tu wiele autentycznych inspiracji.

Bardzo podobają mi się opisy dworku, postaci i wzmianki historyczne, czytałam z ogromnym zaciekawieniem. Na pewno przyjrzę się bliżej twórczości Ewy Cielesz.

Wieś w literaturze, wydawać by się mogło, temat otrzaskany na wskroś, bo jak tu się równać z Reymontem, albo świeżą premierą „Akuszerek” Jakubowskiej, jednak warto próbować, i Ewa Cielesz zmierzyła się z tym tematem w serii „Zakryte lustra”.

Autorka przenosi nas do wsi Przylipie, gdzie toczą się losy ziemiańskiej rodziny Stalickich. Dworek skromny, wypełniony wiekowymi meblami, obrazami, pamiątkami rodzinnymi, nad którymi pieczę sprawuje obecna głowa rodziny, Rozalia. Pomaga jej syn, Edward. Pomaga oczywiście logistycznie, bo całą pracę wykonują chłopi, zatrudnieni co prawda, ale wciąż traktowaniu gorzej niż każda inna klasa społeczna. Staliccy należą jednak do tych bardziej empatycznych właścicieli ziemskich, ale doskonale widać, że bez pracy chłopskich rąk niewiele by wartali jako gospodarze. Życie dworku toczy się jak pory roku, rutynowo i przewidywalnie, zmiany wprowadza los, stawiając na drodze mieszkańców to śmierć, to zagubionego wędrowca, to znajdę  z wrogiego obozu, to miłość, choć tę jakby rzadziej. W kraju wrze, budzi się Polska, budzi się Orzeł Biały, w głowach szumią marzenia o wolności i niepodległości. Powoli budzą się też chłopi.

„Zakryte lustra. Sny i przebudzenia” czyta się z dużą przyjemnością, o ile ma się sentyment do wsi, do jej obrzędów, rytuałów i wierzeń. Mieszkańcy Przylipia dają się lubić, ale nie ma tu miejsca na jakieś głębsze przywiązanie. Bohaterowie zaciekawiają, czasem złoszczą, ale nic poza tym. Na szczęście jest część druga, a tam jest trochę ciekawiej. Niemniej jednak uważam, że warto zajrzeć do tej książki, dla mnie to był relaks, zwłaszcza tu, w Bieszczadach.

IG @angelkubrick