Zagubieni w kłamstwie. Wszystkie nasze chwile. Tom 2

Tytuł: "Zagubieni w kłamstwie"

Autor: Katarzyna Grabowska

Wydawnictwo: VIDEOGRAF

Weronika po odkryciu intryg, nie poddaje się i postanawia walczyć nie tylko o dobre dobre imię dziadka, ale również o przywrócenie należytej działalności firmy. Ciężko jest jej znieść widok ukochanego Jusufa u boku Agnes, ale postanawia zrobić wszystko, by odkryć prawdę która zniszczyła jej życie. Straciła wszystkich i jedyna osoba na którą może liczyć jest Artur, który nie spuszcza jej z oka i mocno angażuje się w jej sprawy. Dziewczyna czuje, że wszyscy ją oszukują i pogubiła się w tych kłamstwach. W tej chwili tylko Artur jej nie zawiódł i tylko jemu może ufać.

Do czego może doprowadzić chęć wzbogacenia się na ludzkiej krzywdzie? Czy na kłamstwie można zbudować szczęście?

"Zagubieni w kłamstwie" jest to drugi tom z serii "Wszystkie nasze chwile". Zarówno pierwszy jak i drugi tom napisany jest z taką lekkością, że nie można się od niej oderwać. Autorce ponownie udało się mnie pozytywnie zaskoczyć, zauroczyć i zadziwić. Ja jestem tą historią zachwycona. Ta opowieść jest nasiąknięta różnorodnymi emocjami, które sieją w naszej głowie wielki chaos i niedowierzanie. Jak to możliwe, że jedna osoba musi zmagać się z tyloma okrutnymi i ciężkimi wydarzeniami...

Cała fabuła jest pełna tajemnic, zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pomimo tego, że autorka nie daje nam wytchnienia i porusza w niej wiele trudnych wątków, to jest ona niezwykle prawdziwa. Nie ocenia się książki po okładce i tak samo nie powinno się oceniać ludzi po wyglądzie tylko dlatego, że ktoś ma inny kolor skóry, wyznanie, religię czy pochodzenie. Tak łatwo jest innym oceniać obcych, wydawać wyroki, ale niestety często bywa tak, że obłudni i fałszywi okazują się ludzie, którzy są blisko nas.

Uwielbiam książki Kasi za tą niesamowitą wrażliwość i umiejętność dawkowania emocji, które sprawią, że chce się więcej i więcej... Ta historia zwala z nóg i sprawia, że pomimo swoich gabarytów czyta się ją w ekspresowym tempie i jest ona nieodkładalna. Z utęsknieniem będę czekać na zakończenie tej niesamowitej trylogii. Mam nadzieję, że zachęcę Was moja opinią i sięgnięcie po książki Kasi. Ja przepadałam już po pierwszej❤️

Recenzja:

„Zagubieni w kłamstwie” to druga część trylogii „Wszystkie nasze chwile” Katarzyny Grabowskiej. To powieść obyczajowa z porządną dawką kryminału. Kontynuacja losów Weroniki w staraniach o odzyskanie przetwórni i wyjaśnienie śmierci dziadka. Nie wiadomo kto jest przyjacielem,

a kto wrogiem, Jusuf czy Artur, a może każdy z nich nie jest tym za kogo się podaje?

Jak potoczą się zagmatwane losy Niki?

•

•

To nie jest moje pierwsze spotkanie z panią Kasią. Poznałam już ją w pierwszej części pt. „Obca miłość” i także w trylogii „Magia ukryta w kamieniu”. Książkę czytało mi się bardzo szybko, z każdą przewracaną stroną coraz bardziej mnie intrygowała. Odkrywałam kolejne tajemnice i sekrety. Pojawiają się w niej gangsterskie porachunki, policja, bandyci. Nic nie wydaje się prawdą, a wątki coraz bardziej się gmatwają. Polubiłam powieści tej autorki. Bohaterowie knują intrygi. Denerwowała mnie trochę Weronika, taka naiwna, ufa każdemu bezgranicznie, a na świecie jest pełno podłych ludzi, którzy czyhają na majątek. Zakończenie kolejnej części jest zaskakujące i niespodziewane, nie taką tajemnicę prognozowałam, ale ta zwala z nóg. Przeczytajcie nie zawiedziecie się, super powieść. Polecam. Z wielką niecierpliwością czekam na kolejną i ostatnią odsłonę.

- Aneta

Katarzyna Grabowska w swojej najnowszej książce pt. „Katarzyna Grabowska w swojej najnowszej książce pt. „Zagubieni w kłamstwie”

Tajemnica goni tajemnicę. Kłamstwo goni kłamstwo.

„Zagubieni w kłamstwie” to kontynuacja „Obcej miłości”. Poznajemy dalsze losy Weroniki Skarbierskiej i jej próby odzyskania rodzinnej firmy – przetwórni. Jeśli nie czytaliście tomu pierwszego to serdecznie Was do tego zachęcam, dlatego też nie będę się tutaj odnosiła do tego co się wówczas wydarzyło. Kto czytał ten wie, a kto nie czytał to zachęcam aby to jak najszybciej uczynił.

W związku z tym co się wydarzyło Weronika czuje się oszukana i wykorzystana przez Jusufa. Widząc go obok menedżerki przetwórni zalewa ją fala wściekłości i zazdrości. Zdała sobie sprawę, że pomagał jej tylko po to, aby przejąć jej majątek a ślub miał tylko spotęgować jej zaufanie do niego. I się zakochała. Co prawda ich ślub w obrządku muzułmańskim nie miał żadnego znaczenia dla polskiego prawa to i tak wpadła jak śliwka w kompot.

W dalszym ciągu Weronika nie dowiedziała się co takiego jej dziadek przekazał dziadkowi Artura. Mężczyzna czuł się na tyle źle, że wszelkie formy kontaktu były niemożliwe. Cały czas pobrzmiewały jej słowa dziadka, że dopadł go grzech z przeszłości i chce aby Weronika sprzedała firmę. Jusuf również wszelkimi sposobami próbuje przegonić dziewczynę z firmy, jak i samego Skarbiesza.

Spokój, zaufanie, opiekę i bezpieczeństwo znalazła u boku Artura, policjanta, który aby się nią zaopiekować wziął kilka dni urlopu. Zawiodła się na Jusufie, Ance, Jacku czy też jego rodzicach. Arturowi zaufała na tyle aby móc mu się zwierzyć z sekretnego ślubu czy też ze swoich podejrzeń co do mordercy dziadka. Widząc jak bardzo męczy ją sprawa przetwórni, niewyjaśnionych kwestii z domniemanym przemytem narkotyków, kreatywnej księgowości czy też śmierci kolejnej bliskiej i pomocnej osoby zaproponował jej aby wyjechali na kilka dni nad morze. Jego ciotka w Łebie posiada ogromny dom, dawnej prowadziła w nim pensjonat ale szybko z tego zrezygnowała. Pozwoliła im spędzić w nim kilka dni. „Costa Blanca” – nowoczesna piętrowa willa w stylu budowli z Półwyspu Iberyjskiego.

Pewno wieczoru Weronika zatraciła się i spędziła noc z Arturem. Miała ogromne wyrzuty sumienia, gdyż mimo wszystko nadal kochała Jusufa. Nie potrafiła przestać go kochać pomimo całego bólu jaki jej sprawił. Artura wezwały obowiązki w pracy. Nie chcąc aby Wernika przebywała w willi sama poprosił o przyjazd Jacka i Anię. Wierzył, że ponownie dziewczyny zbliżą się do siebie i naprawią swoją przyjaźń. Zakochani chcą skorzystać z pięknego zachodu słońca zostawili Weronikę samą. Mimo, iż zamknęła się na klucz w pokoju i obiecała im, że nic się nie stanie i spokojnie mogą wyjść, została zaatakowana. Napastnik włamał się do domu.

Kim okazał się napastnik? Czy Jusuf rzeczywiście okazał się tym złym a Artur dobrym? Jak poradzi sobie Weronika z całym tym zajściem? Jaką tajemnicę skrywał jej dziadek? Dlaczego jako menedżera firmy zatrudnił właśnie Agnes Rodriguez? Czyżby była ona tajną agentką rozpracowującą przemytników od wewnątrz?

Podsumowując. Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Jak tylko zaczęłam czytać to nie mogłam się od niej oderwać. Musiałam wiedzieć czy dobrze obstawiam kto, co i dlaczego. Autorka znakomicie buduje napięcie, czyta się ją szybko i płynnie. Nie ma tutaj zbędnych scen aby tylko dodać objętości. Całość jest bardzo ciekawie połączona i to w taki sposób, że sporo się dowiadujemy o bohaterach i ich intencjach ale nadal jesteśmy trzymani w napięciu bo przecież przed nami jeszcze trzecia część. Jeszcze bardziej niż w części pierwszej jest tutaj pokazany rasizm. Nasze podejście do ludzi w tym wypadku o innym kolorze skóry, wiary. Tajemnica goni tajemnicę. Kłamstwo goni kłamstwo. Do czego to może doprowadzić? Na pewno nie do czegoś dobrego. I tutaj są przedstawione tego skutki.

Czytając wyciągamy wnioski. Ale wnioski wnioskami a życie życiem. Łatwo powiedzieć, trudniej się tego trzymać. Komu ufać w swoim życiu, kto patrzy na nas jedynie przez pryzmat pieniędzy a kto kieruje się naszym szczęściem? Życie z czasem to weryfikuje.

[Adres usunięty]