"Wspomnienie z Maripozy" to wypełniona patriotyzmem i nostalgią nowela Henryka Sienkiewicza, opublikowana w 1889 roku na łamach czasopisma "Słowo". Życie na obczyźnie okazuje się nieustanną walką o zachowanie w sobie polskiego ducha, a pielęgnowanie rodzimej kultury jest tutaj przedstawione jako wewnętrzny przymus prawdziwych Polaków.
Nowela jest historią Polaka, który podróżuje po Stanach Zjednoczonych w drugiej połowie XIX wieku. Narrator poznaje w Maripozie swojego rodaka, który od ponad dwudziestu lat mieszka w Ameryce. Pan Putrament jest samotnym osadnikiem, który żyje z dala od innych Polaków, ale codziennie z pietyzmem dba o to, aby nie zapomnieć ojczystego języka. W tym celu każdego dnia czyta Pismo Święte w przekładzie Jakuba Wujka. Nowela ta jest dowodem na to, że patriotą można być w każdym miejscu na ziemi, a dbałość o przetrwanie polskiej kultury i języka, nawet w skali jednostki, świadczy o umiłowaniu do ojczyzny.
O autorze
Henryk Sienkiewicz był jednym z najpopularniejszych pisarzy, publicystów oraz nowelistów epoki pozytywizmu. Do dziś jest uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy w historii. Do jego najważniejszych dzieł należą "Quo vadis", "W pustyni i w puszczy", "Krzyżacy", a przede wszystkim Trylogia, do której zaliczają się następujące tytuły: "Ogniem i mieczem", "Potop" oraz "Pan Wołodyjowski". W 1905 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.