Zmiany dokonywane w otoczeniu implikują konieczność przekształcania organizacji w podmioty oparte na wiedzy, umiejętnościach i kompetencjach, zorientowane na ciągły rozwój i realizację procesów uczenia się. W konsekwencji pojawia się konieczność wprowadzania nowych sposobów i koncepcji zarządzania, pozwalających organizacjom wykorzystywać wiedzę, wzmacniać kluczowe kompetencje i rozwijać umiejętności pracowników, wspomagać organizacyjne uczenie się, jak również budować swój wizerunek.
Obserwacja praktyki pozwala stwierdzić, że o wynikach organizacji gospodarczych w znacznej mierze decyduje czynnik ludzki. Współczesne organizacje muszą podejmować więc działania związane z kształtowaniem oraz efektywnym wykorzystaniem kapitału intelektualnego, którego podstawę zawsze stanowi wiedza jej pracowników i kierownictwa. To pracownicy danego podmiotu gromadzą wiedzę, wzbogacają ją o własne doświadczenia, przetwarzają i decydują o stopniu i sposobie jej wykorzystania. Zatem dla rozwoju organizacji istotne jest, aby wiedza, zdolność oraz chęć uczenia się pracowników organizacji były jak największe.
Obserwacja praktyki pozwala stwierdzić, że o wynikach organizacji gospodarczych w znacznej mierze decyduje czynnik ludzki. Współczesne organizacje muszą podejmować więc działania związane z kształtowaniem oraz efektywnym wykorzystaniem kapitału intelektualnego, którego podstawę zawsze stanowi wiedza jej pracowników i kierownictwa. To pracownicy danego podmiotu gromadzą wiedzę, wzbogacają ją o własne doświadczenia, przetwarzają i decydują o stopniu i sposobie jej wykorzystania. Zatem dla rozwoju organizacji istotne jest, aby wiedza, zdolność oraz chęć uczenia się pracowników organizacji były jak największe.
