Wskrzeszenie. Krzyk księżyca. Tom 1

Mega! Cieszę się że natrafiłam na autorke na twiterze, od tego czasu śledze publikowane przez nią pracę i jestem zachwycona! Ta książka jest tylko dowodem jej talentu literackiego. Świat który został tam wykreowany dogłębnie mnie zachwycił. Pokochałam te klimaty, wszystkie tajemnice i zagadki. Nie mówiąc o zakończeniu które wgniotło mnie w fotel! Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy!

W "Krzyku księżyca" znajdujemy dość ciekawe i niespotykane w książkach połączenie: wilkołaki i czarodziejów (a nie wampiry, jak to zwykle bywa). Do tego dość mocno tajemniczy klimat, sporo niejasności, przez co na początku można się trochę pogubić.

Trudno odczuć, że książka została napisana przez polską autorkę, klimat Hiszpanii jest oddany perfekcyjnie, a jeszcze trudniej odczuć, że to debiut literacki.

Tą historię z pewnością pokochają wszyscy fani Zmierzchu czy najróżniejszych serii o wilkołakach. Myślę jednak, że lepiej będą się przy niej bawić nieco młodsi nastolatkowie, chociaż i starszym pozwoli w przyjemny sposób oderwać się od rzeczywistości, chociaż niektóre decyzje i przemyślenia bohaterów mogą być momentami irytujące.

Zakończenie całkowicie zwaliło mnie z nóg, w życiu bym się nie spodziewała takiego obrotu zdarzeń, który szeroko otwiera furtkę na kolejną (albo i kolejne) części.

"Krzyk księżyca" to debiut Oliwii - młodej Autorki. Jest to dynamicznie napisana młodzieżówka, która może się podobać nastoletnim Czytelnikom. Samą książkę czytało się dobrze. Jest napisana prostym językiem, choć zdarzyły się małe błędy językowe czy literówki. Miejscem akcji jest Hiszpania. Internat położony jest w lesie niedaleko jakiegoś miasteczka - jakiego? tego nie wiem - nie było wspomniane. Brakowało mi mapki. W takich książkach jest ona potrzebna. Pomysł na fabułę jest interesujący. W nastoletnim życiu czytałam dużo książek na temat wampiryzmu, ale nigdy nie sięgnęłam po książkę, w której pierwsze skrzypce grają wilkołaki. Jest to dla mnie nowość i to całkiem fajna. W książce mamy również czarodziejów, strażników czasu oraz łowców, którzy nie pałają miłością do wilkołaków.

Młodzieży, jeśli lubicie klimaty rodem ze Zmierzchu czy Pamiętników Wampirów, to ta seria będzie również dla Was. To całkiem nowy świat, w którym między sobą walczą o władzę czarodzieje z wilkołakami.

Charlotte niebawem zaczyna naukę w nowej szkole w Hiszpanii, z czego jest bardzo zadowolona. Podróż nie przebiega bezproblemowo, na dodatek dziewczyna nie jest dowieziona pod internat, w którym ma mieszkać i tylko dzięki pomocy pewnego chłopaka dociera na miejsce. Jest zmęczona, zła, a jednocześnie ciekawa co ją czeka w nowym miejscu.

Nastolatka dość szybko poznaje nowych ludzi i się zaprzyjaźnia. Niestety ma dar pakowania się w kłopoty, czasem niemałe. Pewnego dnia zostaje ugryziona przez wilkołaka i musi dołączyć do stada, w którym samiec alfa nie jest miły i uczynny. Zaraz po przemianie dostaje niełatwe zadanie odnalezienia artefaktów niezbędne do magicznego rytuału wskrzeszenia. Nie może odmówić, pomimo że zadanie wydaje się niewykonalne. Na szczęście nowi przyjaciele zamierzają jej pomóc. Charlotte zaczyna odkrywać tajemnice i intrygi, a świat, do którego trafia, okazuje się zupełnie inny, niż myślała. Czy sobie poradzi w nowej rzeczywistości? Czy odnajdzie artefakty? Jakie tajemnice odkryje?

Książka jest z gatunku literatura młodzieżowa, dlatego czytała ją Amelka i jej się bardzo podobała. Historia ciekawa i wciągająca, pełna magi i wilkołaków. Akcja toczy się dość szybko, jest pełna niebanalnych zwrotów.

Bohaterowie dość ciekawi zarówno ci pierwszoplanowi, jak i pozostali. Córka polubiła główną bohaterkę, którą uważa za miłą i przyjacielską.

„Krzyk księżyca. Część I: Wskrzeszenie” to ciekawa książka młodzieżowa. Córce się bardzo podobała i z niecierpliwością czeka na tom drugi. Polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„Krzyk księżyca. Część I: Wskrzeszenie” autorstwa Oliwii Stój to dość dobra młodzieżówka, fantasy.

Dużo akcji i wiele wątków, które bardzo szybko się zmieniają, przez co odrobinę można się pogubić. Zapewniam jednak, że z czasem idzie się do tego przyzwyczaić, przez co łatwiej jest się połapać we wszystkim.

Sama fabuła pełna jest magii, stworzeń z legend, spisków i zdrad. Dostajemy także wątki miłosne, ale są bardziej takim dodatkiem do historii i mnie osobiście to w ogóle nie przeszkadzało.

Co się zaś tyczy bohaterów to, że tak powiem, są to jeszcze takie pisklaki. Ich osobowości i charaktery dopiero się rozwijają, a my właśnie przez to poznajemy ich stopniowo w miarę ich rozwoju. Niestety są też postacie, które giną w tle, ale kto wie, może w późniejszych się to zmieni i autorka poświęci im odrobinę więcej uwagi.

Ogólnie cała ta pozycja nie jest także typową młodzieżówką. Ma, swój własny niepowtarzalny klimat dlatego czytając, nie miałam, wrażenia deja vu jak to niekiedy bywa przy takich pozycjach.

Podsumowując „Krzyk księżyca” to dość dobra książka, choć zdecydowanie są lepsze to i tak dobrze bawiłam się w trakcie czytania.