Wójt. Jak goliłem frajerów. O piłce, pieniądzach i kobietach

książka średnia. Można przeczytać. pierwsza część zdecydowanie lepsza

"Wójt. Jak goliłem frajerów" to już druga książka wydana przez SQN autorstwa byłego trenera reprezentacji Polski. Tym razem powieść skupia się nie tylko na sferze piłkarskiej, ale również osobistej - dużo jest historii o pieniądzach i kobietach.

"Wójt. Jak goliłem frajerów" nawiązuje do wspaniałych lat kariery popularnego "Wója", o których jak sam twierdzi - można tylko marzyć. Książka zawierająca prawie 300 stron daje naprawdę dużą dawkę humoru, jak i zadziwienia odnośnie tego, co przytrafiło się w życiu trenera: próba wrzucenia go pod pociąg, czy upicie SS-mana to tylko jedne z licznych anegdot z owej książki. Druga część życiowych przygód, w odróżnieniu od pierwszej, nawiązuje bardziej do spotkanych postaci, a nie do futbolu. Co wcale nie dziwi, bo Janusz W. był w tamtych czasach ważną i popularną osobą. Niektórzy twierdzą, że Wójcik zmyśla, kłamie i wyciąga te wszystkie niezwykłe przygody, nie tylko związane z futbolem, z rękawa lub kapelusza. Ja czytając obie książki Janusza Wójcika jestem niemalże pewna, że te wszystkie historie miały prawo się wydarzyć. Dlaczego? A dlaczego by nie? Potwierdza to bardzo szerokie grono byłych kadrowiczów, trenerów, a także były kucharz reprezentacji Polski.

W książce znajduje się m.in. porównanie dzisiejszych zawodników reprezentacji do prowadzonej wcześniej przez niego reprezentacji olimplijskiej. Janusz wyjawia wiele ciekawostek - np. własną tezę odnośnie przyznania Polsce i Ukrainie Euro 2012. Pisze również o swoich kontaktach z prezentami Wałęsą oraz Kwaśniewskim, rozmyśla nad faktem, że dopiero po śmierci generała Kiszczaka wyszły na jaw informacje na temat sprawy towarzysza Bolka. Jedną z ciekawszych historii jest uratowanie przez Wójcika Polki przebywającej w 1976 roku w Afganistanie. Oczywiście sporą częścią książki są opowieści o litrach spożytego alkoholu z ludźmi dużego formatu, możliwościach zarobienia naprawdę sporych pieniędzy, czy chociażby spotkania niezliczonej ilości kobiet. Ciekawym dodatkiem są zawarte w tej publikacji wywiady przeprowadzone przez współautora - Przemysława Ofiarę. W książce wypowiada się m.in. Ryszard Kalisz, Arek Onyszko, czy Cezary Kulesza. Janusz Wójcik na pewno był ważną postacią w sferze polskiej piłki nożnej, ale również miał swoje pięć minut na scenie politycznej. Mimo iż w przeszłości zarzucano mu korupcję, to i tak jego nazwisko zostanie odciśnięte na kartach historii polskiego sportu. Jak sam o sobie mówi: "Jedyny taki trener".

Moim zdaniem pierwsza część pt. "Wójt. Jedziemy z frajerami" była trochę ciekawsza, gdyż nawiązywała do tematyki czysto piłkarskiej, sportowej. Według mnie, w drugiej części utytułowany trener za bardzo skupił się na omawianiu przeróżnych, pobocznych tematów, zamiast na tym co satysfakcjonowałoby mnie najbardziej - na piłce nożnej.

Frajerzy ogoleni po raz drugi!

Janusz Wójcik to postać wyjątkowa – pod każdym względem. W przeszłości prowadził on, z sukcesami, reprezentację Polski. Przez kilka lat pracował w krajach arabskich, gdzie poznał wielu wpływowych ludzi, no i oczywiście prowadził kilka polskich klubów. Ostatnio "Wójt" przypomina się szerszej publiczności jako autor książek. Niespełna rok temu na półki księgarń w całej Polsce trafiła książka "Wójt. Jedziemy z frajerami! Całe moje życie", zaś w końcówce września tego roku kontrowersyjny szkoleniowiec wydał kolejną książkę, której tytuł nosi "Wójt. Jak goliłem frajerów. O piłce, pieniądzach i kobietach". Tak więc możemy powiedzieć, że frajerzy zostali ogoleni po raz drugi...

Janusz Wójcik jest człowiekiem, który lubi być w centrum uwagi. Łatwo się o tym przekonać choćby po lekturze jego dwóch książek. "Wójt" w niezwykle barwny, niekiedy nawet groteskowy, sposób opisuje swoje dawne przeżycia. Niekiedy możemy odnieść wrażenie, iż historie przez niego przytaczane są wręcz fantastyczne. Najbardziej w pamięci zapadła mi ta, w której "Wójt" uśmiercając ludożerczego tygrysa ratuje z opresji wioskę położoną w pakistańskich górach. Oczywiście, gdyby nie on, wszystkich czekałaby się śmierć.

Innym razem autor wyznaje, że pił wódkę z samym Seppem Blattere, a pewnego razu spotkał się nawet z Baszszarem al-Asadem. Wszystko to jest opisane językiem potocznym więc możemy odnieść wrażenie, że "Wójt" ze wszystkimi swoimi towarzyszami doli i niedoli był w stosunkach przyjacielskich. Czy tak rzeczywiście było? Tego nie wiemy i prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy.

Druga książka Janusza Wójcika, podobnie jak i pierwsza, jest wręcz naszpikowana wulgaryzmami. Praktycznie na każdej stronie znajdziemy po kilka słów uznanych powszechnie za obraźliwe. Niektórzy uznają to za wadę książki, zaś inni wręcz przeciwnie. Każdy czytelników z pewnością ma swoją opinię na ten temat. Mnie wulgaryzmy nie raziły aż tak bardzo, gdyż sięgając po tę książkę po prostu wiedziałem, co mnie czeka. Historie opisane językiem ulicznym czyta się bardzo szybko, a kolejne rozdziały wywołują równą ciekawość, dzięki czemu czytelnik nie może narzekać na nudę.

Książka jest wzbogacona o wywiady z osobami, które w przeszłości miały do czynienia z charyzmatycznym szkoleniowcem. O "Wójcie" wypowiadają się takie postaci jak Arkadiusz Onyszko, Robert Sowa, czy nawet Ryszard Kalisz. Wszyscy oni podkreślają, jak wyjątkową postacią jest Janusz Wójcik. Opisują go jako nie tylko wybitnego trenera, ale także człowieka, który mimo odniesionych sukcesów pozostał sobą i w każdej chwili był chętny na spotkanie przy wódeczce. Przez lata nie porzucił swoich niektórych nawyków, które go charakteryzują.

O książce "Wójt. Jak goliłem frajerów. O piłce, pieniądzach i kobietach" krąży wiele skrajnych opinii i z pewnością w każdej z nich jest ziarnko prawdy. Janusz Wójcik to postać niezwykle kontrowersyjna, co dobitnie udowadnia na każdym kroku. Niektórzy ludzie nie są zwolennikami takiej postawy, jednak są też i tacy, którym ona odpowiada. Lektura drugiej książki "Wójta" w moim odczuciu może sprawić przyjemność, jeśli będziemy pamiętali, kto jest jej autorem. Jeśli czytelnik nastawi się na dogłębne analizy taktyczne, to będzie srogo zawiedziony. Z kolei jeśli ktoś chciałby przeczytać kilka zgrabnie opisanych wesołych historyjek, to bez wahania może sięgnąć po najnowszą pozycję "Wójta". Książka ta nie jest zbyt obszerna treściowo więc przeczytamy ją w kilka jesiennych wieczorów. Z pewnością każdy, kto po nią sięgnie, nie raz uśmiechnie się z pod nosem podczas jej czytania...