Wodny nóż

Paolo Bacigalupi to pisarz, którego bardzo cenię i delektuję się każdą jego książką. To prawdziwa uczta literacka.

Tym razem, Autor przenosi nas w przyszłość i pokazuje nam, jakie skutki może mieć globalne ocieplenie, które pomału nas dopada. Śniegu nie widać, prawdziwej zimy nie było już od kilku lat, jest coraz cieplej i coraz bardziej sucho. A może być znacznie gorzej.....

Stany Zjednoczone stanęły w obliczu klęski żywiołowej, na skutek zmian klimatu brakuje wody. Padający deszcz zdąży wyparować nim spadnie na ziemię, jest straszliwie sucho, ludzie walczą o wodę jak o najcenniejszy kruszec. Świat pomału zamienia się w pustynię.

Phoenix i Las Vegas walczą ze sobą o stale zmniejszające się zasoby wody pochodzące z rzeki Kolorado. Vegas do ochrony zasobów wykorzystuje wodne noże, bezwzględnych bandytów. Kiedy na światło dzienne wychodzi informacja o nowych źródłach wody, władze Las Vegas wysyłają jednego z najlepszych wodnych noży, Angela Velasqueza, w celu zbadania sprawy. Okazuje się, że nie tylko ON usiłuje dostać się do wody.... Rozpoczyna się walka z czasem, zdobywanie informacji, poszukiwania. Kto ma wodę, ten ma władzę.....

Przyznam, że czytając powieść Bacigalupiego, nieraz włos zjeżył mi się na glowie. Opowieść jest bardzo prawdziwa i niesamowicie realna, patrząc, co dzieje się wokół nas. Czy naprawdę taka przyszłość nas czeka? Jeśli nic się nie zmieni, to kto wie....

Brak wody sprawia, że człowiek powoli dogorywa i umiera. Błądzimy jak dziecko we mgle, aby ją znaleźć. Bez wody świat umiera, zarówno ludzie, zwierzęta, jak i rośliny. Świat zmienia się w wielką pustynię....

Powieść "Wodny nóż" wzbudza wiele emocji i zmusza do refleksji i zastanowienia się nad swoim postępowaniem. Wodę trzeba szanować i oszczędzać, bo naprawdę nie wiadomo, na jak długo nam jej wystarczy.... Opowieść zaserwowana przez Bacigalupiego uświadamia nam wiele kwestii, które mogą się zdarzyć, a na pewno coraz bardziej, nieuchronnie się zbliżają. Wszystko ma swoje granice - zasoby wody również. A zawsze znajdą się bezwzgledni ludzie, ktorzy będą chcieli wykorzystać ten fakt dla władzy i pieniędzy. Niewesoło to wygląda....

"Wodny nóż" to mocna i bardzo prawdziwa powieść. Uważam, że każdy powinien ją przeczytać i wyciągnąć własne wnioski. Warto!

[Adres usunięty]

Poaoli Bacigalupi to amerykański autor fantastyki, a dokładniej mówiąc fantastyki ekologicznej. Zdobył ON szeroko cenione nagrody m.in Nebulę, Hugo, Locusa czy Campbella. Twórczość tego autora podkreśla najlepiej zdanie Terry'ego Bissona: "Nie cierpię go. Pojawia się znikąd, pisze jak szalony anioł, zgarnia nagrody i wytrąca nas, starych wyjadaczy, z równowagi opowieściami o czymś, co jeszcze nie przyszło nam do głowy". Bacigalupi posiada niezwykłą wyobraźnię do kreowania niesamowicie realnych wizji przyszłości a przy tym posiada również ogromną wiedzę na temat meteorologi, zmian w środowisku, bioinżynierii, czy też kultury chińskiej.

Przyszłość, jaką tym razem prezentuje nam Bacigalupi to świat dotknięty zmianami klimaty, suszą oraz nieustanną walką o życiodajną wodę. Zmiany te nie oszczędzają Stanów Zjednoczonych, które z każdym rokiem stają się powiększającą się pustynią, która pochłania kolejne miasta. Phoenix i Las Vegas to konkurujące ze sobą metropolie, walczące o wodę z kurczącej się rzeki Kolorado. To drugie miasto posiada wodnych noży - są to bezwzględni zabójcy oraz terroryści, którzy wywierają nacisk na odpowiednie osoby w celu zdobycia praw do czerpania wody. Tym samym doprowadzając Pheonix z każdym rokiem do powolnego upadku. Na wieść o nowym źródle wody wielu graczy podejmuje grę, której stawką są prawa wodne mogące zagwarantować przetrwanie na dziesięciolecia. Las Vegas wysyła więc do Phoenix jednego ze swych najlepszych wodnych noży, Angela Velasqueza, który bynajmniej nie jest jedynym poszukiwaczem. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, w której nie oszczędza się ani środków ani ludzi, aby zdobyć upragnioną nagrodę.

"Ludzie naprawdę żyją tylko wtedy gdy zbliża się śmierć. Przedtem wszystko jest stratą czasu."

Akcja została osadzona jak wspomniałem w Stanach Zjednoczonych. Choć państwo oraz cały aparat władzy wciąż istnieje, to na każdym kroku można odczuć, że są to tylko pozory. Każde miasto, mające prawa wodne żyje i rozwija się na tyle, na ile pozwalają zmiany klimatu. Te, które ich nie posiadają stały się wymarłą pustynią. Każdy z nas zapewne zna zamiłowanie amerykanów do procesowania się. Nie inaczej jest w Wodnym Nożu - miasta walczą ze sobą w sądach, próbując zdobyć upragnione źródła wody oraz pierwszeństwo do czerpania życiodajnej wody z danej rzeki czy zbiornika wodnego. Wykorzystując przy tym niezwykle bezwzględnie każdą możliwą przewagę, czy też wyrok sądu.

Tym co również urzeka mnie w twórczości Bacigalupiego są bohaterowie. Są oni bardzo dobrze wykreowani, z własną historią oraz często z traumatycznymi przeżyciami w przeszłości. W Wodnym Nożu bohaterów mamy właściwie trzech. Z początku czytając odnosi się wrażenie, że nigdy się one nie spotkają i nie mają ze sobą wiele wspólnego. Jednakże autor bardzo zręcznie i ciekawie splata ich losy, aż do samego końca. Angel - wodny nóż, pracujący dla Las Vegas. Został ON uratowany przed ciężarówkami śmierci i zatrudniony do wykonywania brudnej i krwawej roboty. Lucy, dziennikarka pracująca dla krwawych szmatławców, pisząca o postępującym upadku Pheonix. Laureatka nagrody Pulitzera, która chce ocalić miasto do którego przybyła przed laty. Oraz Maria - na co dzień sprzedająca wodę robotnikom, próbująca przeżyć z dnia na dzień i wyrwać się z umierającego miasta. Czy któreś z nich ocali Pheonix, a może wręcz odwrotnie, skaże je na zagładę?

"Dobre dziennikarstwo nie ogranicza się do opisywania teraźniejszości, lecz również odsłania przed nami przyszłość."

Bacigalupi posiada niewątpliwie talent do snucia oryginalnych historii oraz rozważań nad przyszłością. Niestety nie są one zbyt optymistyczne a na dodatek autor poparł swoją wizję wynikami badań oraz opracowaniami, przez co wydają się niezwykle realne. Co roku oglądamy wiadomości o suszach stulecia, jakie nawiedzają USA. Nawet sami nie tak dawno odczuliśmy, a właściwie wciąż odczuwamy skutki suszy. Wydawałoby się, że Polska to kraj, który nie będzie miał problemów z wodą, a jednak. Kto wie jak będzie wyglądał świat za dziesiątki lat... Czy nie ziści się wizja przedstawiona w Wodnym nożu?

Wodny Nóż to książka z niezwykle prawdziwą i realną wizją przyszłości, w której autor bynajmniej nie krytykuje ludzkości za popełnione błędy. Stara się za to bardziej zwrócić naszą uwagę na problem zmian klimatycznych i pogłębiających się okresów suszy. Jeśli nie czytaliście do tej pory książek Bacigalupiego to zdecydowanie polecam zapoznać się z jego twórczością, zwłaszcza z Nakręcaną dziewczynę. Pompa numer 6, czy też Wodnym Nożem. Nie daję jednak gwarancji, że Wasz światopogląd i spojrzenie na niektóre sprawy pozostaną takie same po lekturze książek Bacigalupiego.

Świat umiera od suszy. Las Vegas utrzymywane jest przy życiu dzięki Wodnym Nożom, zbirom i zabójcom pilnującym, by nikt nie wykradał życiodajnego płynu. Gdy okazuje się, że coś śmierdzi w Phoneix jeden z nich, Angel, zostaje wysłany na misje: ma dowiedzieć się, o co tam chodzi.

Nie spodziewa się, że jego los spleciony z inteligentną dziennikarką, Lucy, oraz nastoletnią sierotą, Marią, której jedynym marzeniem jest, by przetrwać i uciec się z umierającego miasta.

„Wodny nóż” okazał się dla mnie jednym z większych, pozytywnych zaskoczeń w ostatnim czasie. Nie spodziewałam się, że trafię na tak dobry kawałek mocnej, realistycznej fantastyki.

Świat wykreowany przez Bacigalupiego jest jak najbardziej „nasz”: jedyna różnica poleca na tym, że brakło w nim wody. Na Ziemi panuje susza, a ludzkość jakoś stara się przystosować do istniejących warunków. Oczywiście, w związku z tym powstają wynalazki, które mają pomóc ludziom przetrwać, ale nawet, jeśli lekko wykraczają ponad to, co mamy dziś to spokojnie da się uwierzyć w to, że takowe mogłyby istnieć w tak specyficznej sytuacji. Dzięki temu „Wodny nóż” to książka nie tyle dla fanów fantastyki, a dla osób, które lubią dobre i mocne historie, które analizują zachowanie ludzi w niesprzyjających im warunkach. Element, który sprawia, że książka to psot-apokalipsa nie zabiera jej nic z realizmu, a jedynie dodaje książce dramaturgii i sprawia, że całość staje się ciekawsza.

Powieść bazuje na trzech głównych postaciach, których losy wzajemnie się przeplatają. „Wodny nóż” jest wręcz doskonale zaplanowany: trzecioosobowa narracja skupia się na jednym z głównych bohaterów, co jakiś czas zmieniając perspektywę, ale nie robi tego w sposób chaotyczny. W tej książce nie ta się zgubić, dzięki czemu czyta się ją niezwykle płynnie.

Skoro już o postaciach mowa, muszę przyznać, że od dawna nie trafiłam na książkę z tak dużą chemią między postaciami. Angel, Lucy i Maria doskonale się dopełniają, a jednocześnie to, co robią pozwala nam na obserwacje świata przedstawionego z różnych płaszczyzn: od slumsów, po miliarderów. Bohaterowie „Wodnego noża” są postaciami z krwi i kości, których przeszłość nie należy do przyjemnych i których przyszłość wcale nie wygląda zbyt różowo. Uwielbiam w tej książce to, jak oddziaływają na siebie i to, jak zgrabnie ich losy łączą się ze sobą.

Chociaż pod względem fabularnym „Wodny nóż” nie jest prekursorem i w sporej mierze bazuje na znanych nam już schematach to sam świat jest tak dobrze przedstawiony, a akcja tak wartka, że tego po prostu się nie zauważa w trakcie czytania, zaś niektórymi z fabularnych wyjść Bacigalupi potrafi zaskoczyć czytelnika, popisując się sporą pomysłowością. Niemniej, uważam, że to książka, która działa głównie przez bardzo dobre wykreowaną rzeczywistość oraz charaktery, które muszą się z nią zmierzyć, a nie przez samą historię.

Nie wiem, czy to kwestia dobrego tłumaczenia, czy samego sposobu pisania autora, ale bardzo lubię także styl, w jakim napisany jest tekst. „Wodny nóż” napisany jest dość dojrzałym, poważnym językiem: nie ma w nim „śmieszkowania”, tak typowego dla dzisiejszej literatury. Przy okazji opisy, których wcale nie ma tu za dużo, są po prostu przepiękne. Przy okazji powieść doskonale buduje napięcie: początkowe rozdziały są dłuższe, pozwalają nam poznać nieco bardziej świat. Z czasem historia wciąga coraz to bardziej i bardziej, nie pozwalając na odłożenie książki choćby na moment.

Jestem pod wrażeniem „Wodnego noża” i niewątpliwie ta książka zostanie w mojej pamięci na dłużej. Uważam, że to kawał dobrej fantastki, która sprawdzi się u każdego zainteresowanego realistycznymi, mocnymi i dobrze napisanymi historiami, nie tylko z tego konkretnego gatunku.