Wilk z Wall Street

Czy oglądałeś Szanowny Czytelniku rewelacyjny film Martina Scorsese „Wilk z Wall Street”, z genialną rolą Leonardo DiCaprio? Jest to ekranizacja książki Jordana Belforta, którą wreszcie po pięciu latach udało mi się przeczytać.

Jordan Ross Belfort urodził się 9 lipca 1962 w Nowym Jorku. Amerykański były makler giełdowy i mówca motywacyjny. W latach 90. założył firmę maklerską Stratton Oakmont, której działalność polegała na oszukiwaniu inwestorów poprzez sprzedaż fałszywych akcji, za co został skazany na 22 miesiące pozbawienia wolności.

Satyryczna rekonstrukcja jednej z najbardziej zwariowanych karier w historii światowego biznesu. W latach 90-tych XX wieku Jordan Belfort był jednym z najbardziej znanych ludzi w Stanach Zjednoczonych. Za dnia zarabiał tysiące dolarów na minutę. Nocą wydawał je równie błyskawicznie na narkotyki, seks i zagraniczne podróże. Prowadząc interesy na krawędzi prawa bądź je łamiąc, zwrócił na siebie uwagę amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, lecz nawet wtedy nie zrezygnował z hulaszczego trybu życia. W ten sposób rozpoczęła się emocjonująca gra w kotka i myszkę z FBI oraz instytucjami nadzorującymi nowojorską Wall Street.

Tak jak napisałem w pierwszym akapicie, jestem wielkim fanem filmu Scorsese. Niestety okazało się, że książka bardzo mocno różni się od swojej ekranizacji. O ile sam początek jest niemal identyczny, to po kilkudziesięciu stronach akcja przenosi się już do czasów, gdy Jordan jest już mężem pięknej Nadine. I o ile jeszcze przez moment czyta się to bardzo dobrze (fanów drugiej żony Wilka uspokajam, że w książce jest słynna scena w ukrytą kamerą w dziecięcym pokoju), to gdzieś po mniej więcej stu stronach zaczyna bardzo mocno wiać nudą. Po pierwsze pojawia się mnóstwo giełdowy pojęć, które w pewnym momencie dla osoby niemającej do czynienia z tym tematem, stają się bardzo trudne do ogarnięcia. Po drugie tytułowy bohater, co chwila chwali się ile czego nie wziął, czym tego nie popił, a słowo „cytrynki” jest kilkaset razy odmieniane prze wszystkie przypadki. Scorsese w filmie pokazał to wszystko w szalony, ale dowcipny sposób. Tymczasem tutaj praktycznie nie ma opisanych większości wybryków zwariowanej ekipy z Stratton Oakmont, a za to, co chwila czytamy, że Jordan Belfort może bezkarnie połknąć taką ilość narkotyków, jaka powaliłaby całą drużynę futbolu amerykańskiego. I tak niestety jest praktycznie do końca. Dopiero ostatnie pięćdziesiąt stron czyta się bardzo przyjemnie. Niestety sto pięćdziesiąt stron dobrego czytania, przy pięciuset stronicowej książce to zdecydowanie za mało, żeby uratować tę lekturę.

Tytułowego bohatera z jednej strony bardzo ciężko polubić. Narkoman, alkoholik, zdradzający na prawo i lewo swoją piękną żoną. W dodatku bardzo irytuje w nim jego cwaniactwo, przechwałki i zarozumiałość. Ale z drugiej strony muszę uczciwie przyznać, że gdzieś w duchu zazdrościłem mu takiego życia w luksusie. Tego amerykańskiego snu, który z biedaka z kilkoma dolarami w kieszeni, stał się milionerem mogącym sobie pozwolić na spełnienie każdej fantazji.

Niestety „Wilk z Wall Street” okazał się moim kolejnym czytelniczym rozczarowaniem. Po obejrzeniu filmu spodziewałem się równie rewelacyjnie przedstawionej historii. Niestety dzieło Scorsese opiera się tylko w niewielkiej części na książce, a cała reszta jest wytworem wyobraźni scenarzysty. Pomimo bardzo dobrego początku i naprawdę niezłej końcówki, nie mogę powiedzieć, że jest to dobra lektura. Gdyby ją skrócić o połowę i zmniejszyć ilość chwalenia się na każdej stronie ilością pochłoniętych narkotyków, to moja ocena byłaby dużo lepsza. A tak mogę ją polecić tylko pasjonatom giełdy oraz tym czytelnikom, którzy nie widzieli jeszcze ekranizacji.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

„Wilk z Wall Street” jest pierwszą autobiografią, jaką przeczytałam. Nigdy nie ciągnęło mnie do literatury faktów i historii prawdziwych. Wolałam czytać mniej lub bardziej nieprawdopodobne książki. Ta autobiografia zmieniła jednak moje wyobrażenie o tego typu literaturze. Spodziewałam się nudnawego pamiętnika bogacza, a dostałam sarkastyczną, genialnie napisaną książkę przedstawiającą historię młodego bankiera żyjącego tak, jakby jutro miało nie nadejść.

Lata 90. XX wieku, Wall Street – ulica krezusów i amerykańskiej finansjery, młodzi, ambitni, spragnieni Życia (tego przez duże „ż”) chłopcy i wielka gotówka. Setki osób skuszonych obietnicami wielkich, łatwych pieniędzy napływało do Stratton Okmont - firmy brokerskiej rządzonej przez Jordana Belforta, tytułowego wilka z Wall Street, legendarnego milionera z piękną żoną i malutką córeczką. Znanego ze skandalicznego trybu życia, z balansowania na granicy prawa i wielu niepochlebnych artykułów mówiących o jego pijaństwie i rozpuście. Życie nie jest dla naszego wilka takie łaskawe, jakby się zdawało. Każdego dolara zarobił sam, zmaga się z wieloma uzależnieniami, nie umie nikomu w pełni zaufać. Jego druga żona, księżna Bay Ridge, nie jest taka głupiutka i potulna, jak wydaje się na pierwszy rzut oka. Mimo finansowania jej kolejnych zachcianek, ona nie chce zapomnieć o wszystkich grzeszkach męża.

W książce historię swojego życia opowiada sam Jordan Belfort, dzięki czemu możemy dowiedzieć się bezpośrednio od autora, co myśli o konkretnej sprawie, jaki jest jego świat uczuć, jego światopogląd. Jest to bardzo ciekawe także dlatego, że mogłam się dzięki temu sama przez chwilę poczuć jak milionerka rozważająca kolejne ważne zagadnienie. Narracja jest niezaprzeczalnie największą zaletą biografii: jest sarkastyczna, autor nie owija w bawełnę i przedstawia swój sposób myślenia bez ogródek, nieważne, jak jest niemoralny czy głupi. Belfort nie próbuje się usprawiedliwiać, wybielać. Pisze, jak było i tyle.

Nie jest to jednak książka dla ludzi ze słabymi nerwami czy osób pruderyjnych. Przeklinanie wyniesiono w niej na wyższy poziom, czyniąc z niego sztukę. Wulgaryzmy stosowane są tutaj niczym znaki interpunkcyjne.

Alkohol leje się strumieniami, a wymienienie narkotyków, które bierze główny bohater zajmuję strony. W firmie Jordana w nagrodę za dobrze wykonaną pracę urządza się rzucanie karłami do celu i wielkie imprezy ze striptizerkami. Jednym słowem wielki obłęd. Lub patologia. Świat Belforta to świat zepsuty; świat, w którym głos sumienie zostaje zagłuszony szelestem mamony, alkoholem, narkotykami i innymi przyjemnościami cielesnymi. To świat napędzany adrenaliną, w którym bohater, balansując na granicy i prawa, i życia czasem, ciągle stoi nad przepaścią.

„Było to moje życie. Moje. Tak czy inaczej ja, Jordan Belfort, Wilk z Wall Street, byłem człowiekiem szalonym i nieobliczalnym. Wielokrotnie unikając śmierci i więzienia, żyjąc jak gwiazdor rocka, pochłaniając więcej narkotyków, niż mogło pochłonąć ich bezkarnie tysiąc ćpunów, zawsze uważałem się za kuloodpornego.”

W tym szaleństwie jest metoda. Nie będę oceniać, czy postępowanie wilka z Wall Street, zarabiającego miliony tygodniowo było słuszne, nie dochodzę, czy kierował się właściwymi pobudkami. Oceniam po prostu książkę, a ta jest niezaprzeczalnie rewelacyjna.