Wilk. Tom 1

1. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Renata Ż. w dniu 2018-09-12

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Muszę przyznać , że pani Berenika ściągnęła moją uwagę właśnie oryginalnym drugim imieniem, a potem już poszło jak burza! Brawo autorka, jest to kobieta o bardzo dużej i wszechstronnej wyobraźni. Wilk to kolejna pozycja , jakże różna od diablicy albo pustułki a nadal interesująca. Jest to książka interesująca zarówno młodych czytelników, jak i wytrawne wiecznie młode czytelniczki . Polecam!!!!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Natalia Ś. w dniu 2019-08-21

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Pewnego dnia rodzice Margo oznajmiają jej, że muszą przeprowadzić się z Nowego Jorku do małego miasteczka Wolftown. Oczywiście, dziewczynie kompletnie się to nie uśmiecha, więc stara się jak najbardziej uprzykrzyć rodzicom życie. Od przyjazdu do nowego domu, dziewczynę zaczynają męczyć koszmary, w których musi uciekać przed kimś przez ciemny las. W szkole poznaje nowych znajomych: zwariowaną Ivette, kochającą kolor różowy oraz cichego i zdystansowanego Maksa, nazywanego przez wszystkich metalowcem. Margo bardzo chce rozwiązać zagadkę swoich snów, a także tę ciążącą na miasteczku od lat. Czy jej się to uda?
   
   Zanim zabrałam się za tę książkę, zastanawiałam się, jaka będzie ta książka. Czy mnie rozczaruje, czy może jednak zachwyci? No i przede wszystkim: czy będę mogła nazwać ją typową powieścią młodzieżową? Oczywiście, za chwilę spróbuję na te pytania odpowiedzieć.
   
   Główną bohaterką jest zbuntowana Margo, która nie jednego potrafi wyprowadzić z równowagi, uwierzcie mi. Dziewczyna jest inteligentna i bardzo dobrze się uczy, jednak czytając, miałam wrażenie, że chwilami nie potrafi ona opanować swoich emocji. Muszę przyznać, że miałam wtedy ochotę zrobić jej krzywdę, żeby tylko się ogarnęła. No ale koniec końców całkiem ją polubiłam, choć i tak za przyjaciółkę jej chyba bym nie chciała.
   
   Max to chłopak cichy, nienarzucający nikomu swojej obecności, choć i tak wszyscy go zauważają. Ze względu na jego styl ubierania oraz fakt, że jeździ motocyklem, jest nazywany metalowcem. Oczywiści wzbudza tym ogólną niechęć i strach wśród uczniów. I kompletnie nie rozumiem takiego szufladkowania ludzi. No bo każdy ma prawo do ubierania się, jak chce i nie może ze względu na to być nazywany metalowcem, dresem czy kimś innym. Tak, przyznaję, że z początku chłopak nie do końca wzbudził moją sympatię, jednak z każdym kolejnym rozdziałem lubiłam go coraz bardziej.
   
   Wcześniej miałam okazję czytać tylko dwie powieści pani Katarzyny, a były to dość nowe książki. W przypadku Wilka mamy do czynienia z debiutem tej autorki, więc też ten styl pisania różni się od pozostałych powieści. Mnie jednak w żadnym stopniu to nie przeszkadzało, a książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie i całkiem szybko.
   
   Historia tu przedstawiona jest trochę schematyczna, to prawda. Jednak trzeba wziąć pod uwagę to, że jej pierwsze wydanie miało miejsce 13 lat temu, a wtedy wątki wilkołaków, międzygatunkowej miłości i tego typu spraw był czymś zupełnie nowym.
   
   Mnie bardzo przypadł do gustu pomysł ze stworzeniem Wolftown- miasta wilków. Dla mnie już sama ta nazwa przywołuje na myśl jakąś tajemnicę i sprawia, że czuję ciarki na plecach. Na brawa zasługuje moim zdaniem również klimat, jaki udało się stworzyć autorce, a który momentami wywoływał we mnie lęk.
   
   Odpowiadając już na pytania zadane wyżej: według mnie Wilk to bardziej powieść skierowana do młodzieży. Osobom dorosłym może przeszkadzać język, jakim posługują się bohaterowie oraz sama fabuła może im wydać się nudna i dziecinna. Ja, choć jestem już dawno po osiemnastce, to jestem oczarowana tym światem i mnie naprawdę ta książka przypadła do gustu.
   
   Także, jeśli macie ochotę na fajną i wciągającą młodzieżówkę, to sięgajcie po Wilka. Jednak przymknijcie oko na pewne schematy, które się tutaj pojawiają i po prostu cieszcie się lekturą.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Joanna T. w dniu 2018-12-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   To była pierwsza książka którą przeczytałam do końca i jestem nią zachwycona. Jest napisana typowo młodzieżowym słownictwem więc nie nadaje się dla każdego ale mi osobiście bardzo przpadła do gustu ;). Autorka napisała ją, gdy miała 15 lat więc nie ma się co dziwić. Najbardziej podobało mi się zachowanie u chłopców, które można zauważyć również w „Zmierzchu”. A mianowicie chodzi tu o to że Max i Aki za wszelką cenę chcą chronić swoje ukochane. Zamówiłam już drugą część i nie mogę się jej doczekać :).

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zuzanna C. w dniu 2018-10-12

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Czego spodziewać się po powieści fantasy dla młodzieży o tytule "Wilk", której akcja toczy się w miasteczku Wolftown? Moim pierwszym skojarzeniem były wilkołaki, ale... okazało się, że nie o nie tutaj chodzi. Nie mamy tu też do czynienia ze zwyczajnymi wilkami. Co w takim razie czai się w okolicznych lasach i skąd się tam wzięło?
   
   Margo Cook przeprowadza się z rodzicami z Nowego Jorku do Wolftown. Dziewczynie zupełnie się tam nie podoba. Nie dość, że praktycznie nic tam nie ma, to jeszcze tuż za furtką zaczyna się gęsty, ciemny las. Nastolatka postanawia trzymać się od niego z daleka, zwłaszcza gdy słyszy, że mieszkają w nim wilki. Równie mocno przeraża ją także zmiana szkoły. Bycie "tą nową" w miejscu, gdzie wszyscy się znają, do przyjemnych nie należy. W dodatku od przyjazdu zaczyna ją dręczyć pewien koszmar. Dlaczego wciąż śni jej się to samo? Przed kim ucieka w środku nocy przez mroczny, niebezpieczny las?
   
   "Wilk" to debiutancka powieść Katarzyny Bereniki Miszczuk, napisana przez 15-letnią wówczas autorkę. W niektórych momentach da się to bardzo wyraźnie odczuć, choć gdybym nie wiedziała, kiedy powstała ta historia, powiedziałabym, że zarówno styl wypowiedzi, jak i słownictwo są nadzwyczaj autentyczne. Główna bohaterka, a zarazem narratorka, na większość wydarzeń reaguje bowiem jak typowa nastolatka. O ile na początku jest to całkiem zabawne, o tyle z czasem zaczyna trochę irytować. Teksty w stylu: mój chłopak może być niebezpieczny, ale pomyślę o tym kiedy indziej (bo przecież najważniejsze, że jesteśmy razem!), niestety działają mi na nerwy. Na szczęście Margo zrobiła na mnie całkiem pozytywne wrażenie ogólne. Chociaż zachowywała się dość naiwnie i impulsywnie, jej nieustępliwość, wytrwałość w dążeniu do celu i lojalność wobec przyjaciół bardzo mi się spodobały. Uroku książce dodawał nawet jej buntowniczy charakter, mimo że zazwyczaj ujawniał się w najmniej odpowiednim momencie.
   
   Pomysł na fabułę przypadł mi do gustu, ale pewne fragmenty nie zostały zbyt dobrze przemyślane. Zwłaszcza scena w szpitalu była dla mnie mało przekonująca. Wiem, w filmach też zwykle tak to wygląda. Człowiek ma czas, aby kilka razy powtórzyć, że za wszystkim stoją jacyś tajemniczy ONI, ale nigdy nie zdąży wydusić z siebie żadnych konkretów. Tutaj ta sytuacja chyba była za mocno przeciągnięta. Bohaterka powtarzała, że to ONI tak długo, aż w końcu pojawił się ktoś, by jej przeszkodzić. A przyjaciele, którzy właśnie się przekonali, że dzieje się coś naprawdę złego? W zasadzie zwrócili uwagę, że ten ktoś może jej faktycznie zrobić krzywdę, ale grzecznie się zabrali i poszli do domu przedyskutować sytuację. No litości!
   
   Moje spotkanie z pierwszą powieścią Katarzyny Bereniki Miszczuk przebiegło całkiem przyjemnie. Początek zrobił na mnie wyjątkowo dobre wrażenie. Małe miasteczko, w którym kryje się jakaś niebezpieczna tajemnica i dziewczyna dręczona przez koszmary - wciągnęłam się i chciałam koniecznie sprawdzić, co takiego jeszcze się wydarzy. Później niestety zaczęło to coraz bardziej przypominać typowy romans dla nastolatek i tutaj już dało się poczuć, że pisała to 15-latka. Niemniej dzięki ciekawym bohaterom i temu, że Margo to dziewczę o wielkim talencie do pakowania się w kłopoty, przez większość czasu naprawdę dobrze się bawiłam, a akcja nie dłużyła mi się ani nie nudziła. Poleciłabym tę powieść jednak głównie nastolatkom, gdyż w moim odczuciu to taki polski prekursor "Zmierzchu". Ale o wiele lepiej napisany.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Agata W. w dniu 2018-09-18

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Dla każdego fana fantastyki i paranormal romance wilkołaki nie są czymś tajemniczym, czy świeżym, co nie oznacza, że nie można o nich pisać. Katarzyna Berenika Miszczuk udowodniła, że można, a nawet trzeba, ponieważ fanów tych istot jest równie wielu, jak wiedźm, czarowników, czy wampirów. W literaturze tego typu można dostrzec prześciganie się w pomysłach, kreacji bohaterów, świata, a także fabuły. Wydawnictwo W.A.B sprezentowało mi egzemplarz recenzyjny, obok „Drugiej szansy” jest to moje drugie spotkanie z twórczością autorki, dlatego ucieszyło mnie wznowienie wydania z nieco inną, korzystniejszą dla pozycji okładką. Jak Wam się podoba?
   
   „Proszę, zatrzymaj czas,
   
   byśmy przeżyli to jeszcze raz,
   
   Niech znów śpiewa dla nas las,
   
   proszę, zatrzymaj czas...”
   
   Książka opowiada o nastoletniej Margo Cook, która przeprowadza się z miasta, które nigdy nie śpi- Nowego Yorku, do małego miasteczka o nazwie Wolftown. Czy jedna przeprowadzka może zmienić tak wiele? Czy jest odpowiedzialna za wplątanie nas w świat stworzeń, o których istnieniu nie chcielibyśmy wiedzieć? Miszczuk pokazuje, że tyle wystarczy. Nowa uczennica w każdej szkole staje się obiektem zainteresowania, czuje się wyobcowana, nie może wpasować się w żadną z grup, czy to moli książkowych, czy sportowców, wszystko za sprawą panujących w szkole reguł. W tym całym dziwnym otoczeniu znajduje się jednak życzliwa duszyczka, z którą się zaprzyjaźnia. Ivette, co prawda także jest nowa w szkole, jednak jest tam znacznie dłużej od Margo, mimo znacznych różnic, dziewczynom to nie przeszkadza nawiązać nici sympatii.
   
   Już pierwszego dnia w nowej szkole nasza bohaterka poznaje tajemniczego chłopaka, przedstawiciela subkultury metalu- Maksa Stone’a. Chodzący ideał Margo, jednak zdaje się jej nie zauważać, sprawiając wrażenie skrywania jakiegoś ważnego sekretu.
   
   „Czuję się jak powietrze. Jestem, ale mnie nie ma.”
   
   Margo jest uparta, za wszelką cenę chce rozwikłać skrywaną tajemnicę, chce poznać bliżej chłopaka i znaleźć lekarstwo na dręczące ją senne koszmary. Gdyby tylko wiedziała, gdzie ją doprowadzi ten upór, że zostanie wplątana w świat, który tak bardzo się różni od tego jej znanego.
   
   Bohaterowie są sympatyczni, da się ich lubić, a nawet pokochać, oprócz tych głównych mamy także ich najlepszych przyjaciół, tak jak dla Margo przyjaciółką jest Ivette, tak dla na początku małomównego i mrukliwego Maxa najlepszym kolegą jest Aki.
   
   Margo bywa lekkomyślna, w gorącej wodzie kąpana, nie przypomina w niczym słodkiej i mdłej dziewczyny, która nie wie, czego chce, to młoda, gotowa do poświęceń dorastająca kobieta, która tym uporem walczy o to czego pragnie. Nie użala się nad swym losem. Ivett jest bezkompromisową fanką różowego koloru, co nieco odstrasza większość potencjalnych znajomych, jednak dla Margo nie stanowi to problemu. Max jest tajemniczy, niedostępny i szorstki dla otaczających go ludzi, takie zachowanie ukrywa jego wrażliwość i romantyzm. Przyciągnął mnie do siebie swoją osobowością.
   
   „- Czemu ubrałaś się cała na czarno?
   
   - Jestem w żałobie- mruknęłam.- A poza tym pasuję teraz do twojego samochodu- dodałam zgryźliwie."
   
   „Wilk” jest debiutem Katarzyny Bereniki Miszczuk, operuje w nim językiem bardzo prostym i młodzieżowym, w kontekście tej historii mi to nie przeszkadzało. Książka ma wiele humorystycznych momentów, dzięki czemu czyta się ją z pasją i ciekawością. Spodobał mi się motyw tworzenia wilkołaków, z czymś takim nie spotkałam się wcześniej, dlatego tak bardzo mi się spodobała. Może i w fabule mamy kilka oklepanych motywów, jak trójkąt miłosny, czy nastolatka w przyjeżdżająca do dziwnego miasteczka, które wstrząśnie jej postrzeganiem otaczającego świata, ale nie uważam tego, za coś złego. Czuję do tej pozycji sentyment i cieszę się, że posiadam jej drugi tom, jestem ciekawa, jak autorka poprowadzi losy Margo, Maxa i ich przyjaciół.
   
   Jest to lekka lektura dla młodszych czytelników, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby starsi, jeśli poczują taką potrzebę i są miłośnikami Katarzyny Bereniki Miszczuk dali jej szansę.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 5 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję