Widmo nad Arkham

1. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Klaudyna C. w dniu 2022-01-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   Gry paragrafowe to dla mnie kompletna nowość. Widziałam, że pojawia się ich coraz więcej, że ludzie z chęcią po nie sięgają, ale sama nie miałam dotąd takiej okazji. Ten stan rzeczy zmieniło dopiero „Widmo nad Arkham”
   
   Myślę, że większość spośród miłośników literatury grozy słyszała o Lovecrafcie lub zdążyła poznać się z jego twórczością. Wstyd przyznać, ale sama nie czytałam (jeszcze!) żadnego z jego utworów. Mimo to wiem, co kryje się w ich treści. Okultyści, mroczne rytuały, tajemne stowarzyszenia, przedziwne i groźne kreatury, a wszystko to w jednym z małych, dusznych i ponurych miasteczek.
   
   „Widmo nad Arkham” też takie jest. Przesiąknięte strachem, ze stale wyczuwalną nutą czegoś nieznanego. Za każdym razem tworzenie swej historii zaczyna się w tym samym miejscu. Wcielamy się w rolę podstarzałego bibliotekarza, który wraz ze swoim przyjacielem stoi na straży zapomnianych przez świat rękopisów Lovecrafta.
   
   Na początku autor zaznajamia nas z kilkoma wydarzeniami, które miały miejsce w przeszłości obu panów. Nie ukrywam, że podczas pierwszej rozgrywki trochę dłużyło mi się to całe wprowadzenie. Dopiero później zrozumiałam, że taki zabieg miał swój cel i pozwolił mi bardziej wczuć się w historię. Polubiłam bohatera, którym stałam się na czas rozgrywki. Moją sympatię zyskało też kilka innych postaci.
   
   Co warte uwagi, nie grałam w „Widmo nad Arkham” w pojedynkę. Towarzyszyło mi dwoje znajomych. Czytałam poszczególne paragrafy na głos, a następnie razem podejmowaliśmy decyzje o kolejnych krokach. Kilka świec wokół, klimatyczna muzyka i snuta wspólnie historia była dla nas przyjemną odmianą spędzania czasu, a także gimnastyką dla wyobraźni.
   
   Nie mogliśmy się nadziwić, jak przeplatają się ze sobą ścieżki naszych wyborów, za każdym razem tworząc zupełnie inną opowieść. Zakończenia także okazały się zaskakujące i bardzo zróżnicowane. Jestem pełna podziwu dla Beniamina Muszyńskiego, który stworzył tę grę. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, jak rozbudowaną siatkę powiązań i zależności musiał opracować, by spisać ponad tysiąc paragrafów, które w odmiennych kompilacjach prowadzą łącznie do ponad stu zakończeń.
   
   Za mną dwie rozgrywki i muszę przyznać, że wcale nie tak łatwo spotkać potwora. Jeszcze mi się to nie udało, ale jestem pewna, że w końcu się to zmieni. Tym bardziej, że mam w planach jeszcze nie raz, nie dwa zasiąść do „Widma nad Arkham”. Jestem przekonana, że nie będę się nudzić, bo regrywalność tej gry wprost przekracza ludzkie pojęcie.
   
   Co tu dużo mówić, zostałam oczarowana, a obszar moich zainteresowań został poszerzony o teren gier paragrafowych. Oby wszystkie, na które trafię w przyszłości, były równie udane i wciągające.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina K. w dniu 2022-02-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Widmo nad Arkham" to dwutomowa gra paragrafowa, która zachwyca nie tylko wydaniem i ilustracjami, ale także - a właściwie przede wszystkim - arcyciekawą fabułą, złożonością i oryginalnością. Autor stanął na wysokości zadania i stworzył ponad tysiąc (dokładnie 1056) fascynujących paragrafów, w których to my, czytelnicy, decydujemy, jak dalej potoczy się fabuła. Istotnym elementem gry jest także zbieranie informacji. Czasami od tego, czy posiadamy daną informację, zależy to, czy możemy wybrać daną ścieżkę. A ścieżek jest całe mnóstwo! Wyobraźcie sobie, że grę można przecież zakończyć na sto różnych sposobów!
   
   Czasem grając w paragrafówki mam wrażenie, że autorzy tak skupiają się na formie, że zapominają zadbać o wartość literacką. Tutaj na szczęście tak nie jest - Beniamin Muszyński pisze świetnie, dba o szczegóły, kreację bohaterów oraz opisy. Nie brak mu też humoru, często tego czarnego.
   
   Jeśli lubicie klimat twórczości H.P. Lovecrafta, "Widmo nad Arkham" na pewno Wam się spodoba. Myślę że nie przesadzę, jeśli powiem, że jest to paragrafówka na światowym poziomie - zarówno pod względem treści, jak i wydania! I przy okazji najlepsza, z jaką miałam kiedykolwiek do czynienia.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Martyna B. w dniu 2022-01-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Lovecraft. Samotnik z Providence. Twórca nienazwanego horroru, który czai się tuż za granicami naszego widzenia, horroru, który możemy dostrzec kątem oka tylko po to, żeby wpaść w otchłanie szaleństwa.
   
   Gra paragrafowa utrzymana w klimacie jego opowiadań mogła być albo czymś świetnym i wartym wszelkiej uwagi, albo... cóż. Parafrazując zasadę Trzech Z - czymś co Przeczytam, Zrecenzuję i Zapomnę.
   
   Szata graficzna
   
   Gdyby wydawano więcej książek z taką dbałością o detale, to świat byłby naprawdę cudownym miejscem.
   
   ,,Widmo nad Arkham'' zostało wydane w dwóch tomach (o tym więcej za chwilę) i w twardej oprawie. Tekst na poszczególnych stronach mieści się w dwóch kolumnach zaś kolejne karty książki stylizowane są na stare papierzyska spod których wystają notatki, jakieś ciekawe informacje, szyfry i szkice. To wszystko na grubym papierze i w pełnym kolorze.
   
   Klimatu dopełniają duże, zajmujące całą stronę ilustracje autorstwa Anny Jarmołowskiej-Goryńskiej, Marii Siwińskiej i Martyny Starczewskiej. Ilustracje, co trzeba przyznać, mroczne, intrygujące i duchem wpisujące się w klimat prozy Lovecrafta.
   
   I do tego, żeby było nam łatwiej grać, w dolnych rogach każdej strony znajdują się rysunki karteczek zawierających numery paragrafów, które na danej stronie się znajdują.
   
   Jako bonus dostajemy też dwie stylizowane Karty Informacji (w trakcie czytania natykamy się na różne informacje, które będą nam potrzebne w dalszej części lektury) i cztery zakładki na których z jednej strony znajduje się miejsce do robienia notatek, a z drugiej jedna z ilustracji, które możemy znaleźć w książce.
   
   Czego chcieć więcej?
   
   Rozgrywka
   
   Gry paragrafowe są różne, tak jak różne są książki na które się natykamy w trakcie naszych czytelniczych poszukiwań. Mamy gry labiryntowe, mieszane i fabularne. Jak zauważył w swojej przedmowie Mikołaj Kołyszko - najbardziej rozpowszechnione są paragrafówki labiryntowe (i są one na dłuższą metę nużące dla odbiorcy), zaś najciężej jest stworzyć dobrze rozpisaną, spójną i ciekawą grę fabularną. Za chwilę opowiem Wam o tym, czy udało się to Beniaminowi Muszyńskiemu.
   
   Teraz jednak skupmy się na chwilę na samej rozgrywce - ,,Widmo nad Arkham'' jest grą fabularną. Oznacza to, że nie będziemy tu mieli do czynienia z rzucaniem kośćmi, z tasowaniem kart, w skrócie: z tym elementem losowości, który skutecznie może zakończyć naszą rozgrywkę po tym, jak pożarł nas na wpół mechaniczny królik zombie. Wszystko co zrobimy, każda decyzja, jaką podejmiemy, ma wpływ na fabułę. I chociaż czasem są to decyzje, które wydają się błahe, to potrafią zaprowadzić nas do naprawdę nieoczekiwanych wydarzeń i plot twistów.
   
   Jeśli zaś boicie się formatu książek (A4) i tego, że rozgrywka będzie dla Was niewygodna, bo będziecie musieli skakać między tomem pierwszym i drugim to spieszę Was uspokoić - nic takiego nie będzie mieć miejsca, gra się naprawdę wygodnie. W przeciwieństwie do standardowych paragrafówek w których musimy skakać między paragrafami o różnych, znajdujących się daleko od siebie numerach (np. 5 - 89 - 623 - 18) w ,,Widmie nad Arkham'' nie napotykamy tego problemu. Paragrafy między którymi się przemieszczamy znajdują się raczej blisko siebie (np. 2 - 16 - 29 - 18) co sprawia, że nie trzeba skakać po całej książce w celu znalezienia odpowiedniego akapitu do przeczytania.
   
   Dodatkowo, podzielenie całości na dwa tomy ma też swoje wytłumaczenie - w tomie pierwszym znajdują się cztery rozdziały (,,Stare, dobre Arkham'', ,,Czarne chmury'', ,,Laura'', ,,Konsekwencje'') z kolei w tomie drugim mamy po prostu finał gry. Nie dziwi to, zważywszy na to, że historia Beniamina Muszyńskiego oferuje nam ponad sto możliwych zakończeń.
   
   Jeśli też obawiacie się, że przejście ,,Widma nad Arkham'' zajmie Wam zbyt dużo czasu, to i tu muszę Was uspokoić. Gra zajmuje kilka godzin i jest na tyle wciągająca, że nie odczuwamy upływu tego czasu.
   
   Fabuła
   
   Wcielamy się w postać Eliego Cartera, statecznego bibliotekarza z Arkham, który w wolnych chwilach, wraz ze swoim przyjacielem Howardem i młodą Meg, która jest dla niego jak córka (ale to zagmatwana historia i sami musicie dowiedzieć się więcej) opracowuje i udostępnia światu opowiadania Howarda Philipsa Lovecrafta. Bo musicie wiedzieć, że ten świat, w którym będziecie się poruszać jest światem alternatywnym - proza Lovecrafta nigdy nie ujrzała w nim światła dziennego.
   
   Za to powstał Ezoteryczny Zakon Dagona i ma się całkiem dobrze.
   
   To od Was i Waszych wyborów zależeć będzie czy rozpoczniecie walkę z Wielkimi Przedwiecznymi czy może przyłączycie się do ich wyznawców. To od Was zależy czy użyjecie Necronomiconu (tak, TEGO Necronomiconu!) i czy najdziecie się w końcu na R'lyeh. To Wasze wybory doprowadzą do śmieci niektórych bohaterów albo Eliego. To Wy zdecydujecie czy świat jest gotowy na to, żeby poznać prawdę o tych okropnych bluźnierstwach i wynaturzeniach czy jeszcze nie.
   
   Przerobiłam kilka zakończeń i będę przerabiać je dalej, bo ,,Widmo nad Arkham'' jest naprawdę świetnie stworzoną i dobrze zbudowaną grą paragrafową. Ma w sobie wszystko to, czego szukam w rozrywce tego typu - jest horror, jest Cthulhu, jest ,,ojciec Dagon i matka Hydra'', są bluźniercze rytuały i są realne, a nie tylko pozorowane, konsekwencje naszych działań.
   
   Na koniec muszę też wspomnieć o tym, że dwa razy udało mi się ,,zepsuć'' grę - przy pierwszym podejściu grałam bardzo zachowawczo i racjonalnie. Nie chciałam się pakować w absolutnie żadne kłopoty i doprowadziło mnie to ostatecznie do ślepego zaułka w postaci paragrafu 28. Jakoś udało mi się dotrzeć do tego momentu w taki sposób, że nie zdobyłam żadnej informacji, która mogłaby popchnąć fabułę dalej.
   
   Za drugim razem zdecydowałam się użyć Necronomiconu (a co mi tam, pomyślałam) i jakoś udało mi się prześliznąć przez koszmar w taki sposób, że finalnie znalazłam się w innym miejscu, niż zaczęłam rytuał i z innymi osobami.
   
   Kończąc: jestem przekonana, że ta gra naprawdę spodoba się wszystkim fanom Lovecrafta i nie tylko. Całość jest naprawdę dobrze zbudowana i wciągająca. Zakończenia na które do tej pory natrafiłam nie były, co prawda, specjalnie optymistyczne, ale nie oczekiwałam tego od nich, zważywszy na charakter i całokształt twórczości Samotnika z Providence.
   
   ,,Widmo nad Arkham'' może się wydawać drogie (250 złotych) ale zapewniam Was, że jest warte każdej wydanej na nie złotówki.
   
   To co, Iä Dagon?
   
   *książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina R. w dniu 2022-01-07

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Kiedy pierwszy raz natknęłam się na wzmiankę dotyczącą gier paragrafowych, od razu wzbudziła ona moją ciekawość. Minął pewien czas i nagle kolejny kontakt z tematem. Doszłam do wniosku, że koniecznie trzeba przetestować - tym bardziej, że po horrory sięgam bardzo rzadko.
   
   Kiedy odpakowałam przesyłkę i wzięłam zawartość do rąk poczułam się jak dziecko, które dostało nową zabawkę. Nie taką zwyczajną, ale zdecydowanie piękniejszą niż sobie wyobrażało. Tak, jestem "wzrokowcem" i z tego powodu aspekt wizualny ma dla mnie znaczenie. No, ale do konkretów. Duży format, piękne okładki, mroczne i tajemnicze ilustracje - wizualnie po prostu cudowne (mimo pewnego rodzaju upiorności). Wewnątrz niespodzianka - równie wspaniałe karty do zaznaczania uzyskanych numerów z informacjami i zakładki (o tych drugich więcej nie napiszę, bo córka-nastolatka od razu przechwyciła, więc nawet nie zdążyłam się przyjrzeć, ale były w podobnym klimacie co reszta). Drobna uwaga - koniecznie trzeba się zaopatrzyć w coś do pisania!
   
   Po wprowadzeniu i wyjaśnieniu, o co w tym wszystkim chodzi i jak korzystać z publikacji (spokojnie - wszystko jest łatwe do ogarnięcia) nadchodzi czas na prolog - moim zdaniem najstraszniejszy fragment całej książki. Później przechodzimy do "właściwej" fabuły i dowiadujemy się więcej na temat głównych bohaterów. Jednym z nich jest Howard - wyrzucony z uniwersytetu przed dwudziestu laty za romans ze studentką, a drugi to Eli - bibliotekarz. Obu panów łączy pewna tajemnica, którą dzielą z jeszcze jedną bohaterką - znacznie młodszą Meg. Uwaga, fantastyczna wiadomość dla tych, którzy marzą lub marzyli, by zostać bibliotekarzem, bo właśnie w tę postać wcielamy się w dalszej części gamebooka.
   
   Jeśli chodzi o ogólne wrażenia po pierwszym przeczytaniu gry paragrafowej to muszę przyznać, że fajnie sięgnąć od czasu do czasu po coś zupełnie innego. Lekkim zaskoczeniem było dla mnie to, że dość szybko skończyłam obie książki (trwało to kilka godzin, ale nie jestem w stanie określić, ile dokładnie). Z jednej strony można to uznać za drobne rozczarowanie, ale po namyśle doszłam do wniosku, że to raczej pewnego rodzaju szansa i zachęta do podjęcia kolejnej próby oraz wyboru innych losów głównego bohatera. Spodziewałam się nieco większego budowania napięcia i w zasadzie najwięcej emocji wzbudził we mnie wspomniany wcześniej fragment prologu.
   
   Książki polecam szczególnie osobom, które poszukują nowości, lubią eksperymentować i często zastanawiają się, co by było, gdyby... "Widmo nad Arkham" Benjamina Muszyńskiego daje podobno około stu możliwych scenariuszy wydarzeń!!! Ze względu na treści gra jest przeznaczona dla czytelników od 16. roku życia.
   
   Gratulacje dla Wydawnictwa Black Monk za niesamowite wrażenia estetyczne.
   
   Z pewnością będę robiła kolejne podejścia do książek, ponieważ jestem bardzo ciekawa innych możliwości, jakie daje ten gamebook.
   
   Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty].

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina R. w dniu 2022-01-07

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Kiedy pierwszy raz natknęłam się na wzmiankę dotyczącą gier paragrafowych, od razu wzbudziła ona moją ciekawość. Minął pewien czas i nagle kolejny kontakt z tematem. Doszłam do wniosku, że koniecznie trzeba przetestować - tym bardziej, że po horrory sięgam bardzo rzadko.
   
   Kiedy odpakowałam przesyłkę i wzięłam zawartość do rąk poczułam się jak dziecko, które dostało nową zabawkę. Nie taką zwyczajną, ale zdecydowanie piękniejszą niż sobie wyobrażało. Tak, jestem "wzrokowcem" i z tego powodu aspekt wizualny ma dla mnie znaczenie. No, ale do konkretów. Duży format, piękne okładki, mroczne i tajemnicze ilustracje - wizualnie po prostu cudowne (mimo pewnego rodzaju upiorności). Wewnątrz niespodzianka - równie wspaniałe karty do zaznaczania uzyskanych numerów z informacjami i zakładki (o tych drugich więcej nie napiszę, bo córka-nastolatka od razu przechwyciła, więc nawet nie zdążyłam się przyjrzeć, ale były w podobnym klimacie co reszta). Drobna uwaga - koniecznie trzeba się zaopatrzyć w coś do pisania!
   
   Po wprowadzeniu i wyjaśnieniu, o co w tym wszystkim chodzi i jak korzystać z publikacji (spokojnie - wszystko jest łatwe do ogarnięcia) nadchodzi czas na prolog - moim zdaniem najstraszniejszy fragment całej książki. Później przechodzimy do "właściwej" fabuły i dowiadujemy się więcej na temat głównych bohaterów. Jednym z nich jest Howard - wyrzucony z uniwersytetu przed dwudziestu laty za romans ze studentką, a drugi to Eli - bibliotekarz. Obu panów łączy pewna tajemnica, którą dzielą z jeszcze jedną bohaterką - znacznie młodszą Meg. Uwaga, fantastyczna wiadomość dla tych, którzy marzą lub marzyli, by zostać bibliotekarzem, bo właśnie w tę postać wcielamy się w dalszej części gamebooka.
   
   Jeśli chodzi o ogólne wrażenia po pierwszym przeczytaniu gry paragrafowej to muszę przyznać, że fajnie sięgnąć od czasu do czasu po coś zupełnie innego. Lekkim zaskoczeniem było dla mnie to, że dość szybko skończyłam obie książki (trwało to kilka godzin, ale nie jestem w stanie określić, ile dokładnie). Z jednej strony można to uznać za drobne rozczarowanie, ale po namyśle doszłam do wniosku, że to raczej pewnego rodzaju szansa i zachęta do podjęcia kolejnej próby oraz wyboru innych losów głównego bohatera. Spodziewałam się nieco większego budowania napięcia i w zasadzie najwięcej emocji wzbudził we mnie wspomniany wcześniej fragment prologu.
   
   Książki polecam szczególnie osobom, które poszukują nowości, lubią eksperymentować i często zastanawiają się, co by było, gdyby... "Widmo nad Arkham" Benjamina Muszyńskiego daje podobno około stu możliwych scenariuszy wydarzeń!!! Ze względu na treści gra jest przeznaczona dla czytelników od 16. roku życia.
   
   Gratulacje dla Wydawnictwa Black Monk za niesamowite wrażenia estetyczne.
   
   Z pewnością będę robiła kolejne podejścia do książek, ponieważ jestem bardzo ciekawa innych możliwości, jakie daje ten gamebook.
   
   Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty].

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję