Wakacje z duchami

Wakacje z duchami Adama Bahdaja to niesamowita książka o przygodach kilkorga przyjaciół opowiedziana w nietuzinkowy, zabawny i przede wszystkim ciekawy sposób. Pomimo tego, że książka ta napisana została już dawno temu, bo we wczesnych latach 60, nadal jest bardzo aktualna i tak samo bawi oraz sprawia wiele radości z czytania, także dzisiejszym czytelnikom. Książka opowiada nam o przygodach paczki przyjaciół z Warszawy, którzy na wakacje wyjeżdżają do uroczej leśniczówki nad jeziorem, której właścicielem jest jeden z wujków chłopców. To tam właśnie zakładają klub detektywistyczny, biorą udział w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych oraz z niesamowitą odwagą i zaangażowaniem zajmują się tropieniem przestępców. Celem ich zabawy staje się zdemaskowanie złych przestępców, jak i rozwiązanie niewyjaśnionych zdarzeń. Ciekawość głównych bohaterów wzmaga również okoliczny zamek, który najprawdopodobniej nawiedzany jest przez złe duchy, które za cel postawiły sobie nawiedzanie starego budynku, jak i straszenie mieszkańców pobliskiej miejscowości.

Ta zabawna i fantastyczna opowieść nadaje się tak naprawdę dla dzieci w każdym wieku, zdecydowanie pobudza wyobraźnię, jak i żądzę przygód u najmłodszych czytelników oraz pozwala przenieść się w niesamowity świat pełen szalonych historii i zwariowanych zdarzeń. Sięgnij po tę książkę, aby wraz z Mandżarem, Paragonem i Perełką przeżyć fantastyczne, ciekawe wakacje, które wspominał będziesz z zapartym tchem. Wakacje z duchami to książka napisana w sposób lekki, przyjemny i wciągający. Czytając ją, nie sposób się nudzić, ponieważ wartka akcja ani na chwilę nie ustaje, wręcz przeciwnie, cały czas nabiera rozpędu. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę klasyczną już powieść dla dzieci dużych i małych. Do sięgnięcia po książkę zachęca z pewnością także fakt, że powieść ta została zekranizowana, a jej wydanie w wersji papierowej jest bardzo często wznawiane. Warto polecić tę książkę swoim przyjaciołom, dzieciom bądź też wnukom. Z pewnością sprawi każdemu czytelnikowi nie lada radość.

Wakacje to czas, który chętnie poświęcamy słodkiemu lenistwu, choć to też dobry moment na remonty lub robienie konfitur. Jedni zatem odpoczywają, inni pracują, niektórzy zaś pakują walizki i ruszają w świat. Choć w porze letniej lubimy się błogo zrelaksować, w głębi duszy marzymy o zapierających dech w piersiach przygodach, jakie moglibyśmy wspominać latami. Wielu z nas o takich przeżyciach śni od dziecka. Cóż zatem stoi na przeszkodzie? Plecak na ramię i w drogę!

Trzej przyjaciele z warszawskiej Woli, Paragon, Mandżaro i Perełka, spędzają wakacje w leśniczówce nieopodal jeziorka. Z powodu braku internetu, którego w latach sześćdziesiątych przecież nie było, muszą wymyślić sobie jakieś ciekawe zajęcie. Jako że chłopcy z Górczewskiej nie są w ciemię bici, postanawiają pójść w ślady Sherlocka Holmesa i zakładają Klub Młodych Detektywów. A skoro są detektywi, to muszą być i przestępcy. Dzielni chłopcy na pewno wkrótce ich zdemaskują, w gruncie rzeczy przecież demaskują każdego, kogo spotkają: malarzy, profesorów, a nawet duchy nawiedzające pobliskie ruiny. Gdy do brygady dołącza pulchna Jola, przygoda rozkręca się na całego, akcja mknie, wątki się plączą, a tajemnice mnożą jak króliczki. I tylko jedno jest pewne: pierogi z wiśniami na kolację!

„Paragon przystanął. Wolno zwrócił głowę ku zamkowej baszcie. Naraz doznał takiego wrażenia, jak gdyby wrastał w ziemię i stawał się słupem lodu. Włosy zjeżyły mu się na głowie, a na czoło wystąpił kroplisty pot.

Przy akompaniamencie piekielnych jęków na flance baszty ukazała się jasna i zwiewna postać. Jej białe, luźne szaty, przepojone niebieskawym, nieziemskim światłem powiewały na wietrze. Nie szła ani nie kroczyła, lecz płynęła, jak gdyby wiatr lub inne nieokreślone siły przesuwały ją wzdłuż ciemnych murów.” (A. Bahdaj, „Wakacje z duchami”)

Jak ja mogłam, jako dziecko, nie przeczytać tej fantastycznej powieści? No jak? Jest w niej wszystko, czego dziecku do szczęścia potrzeba: wartka akcja, odważni bohaterowie, tajemnice, dobry humor. Dla dorosłych też znajdzie się coś dobrego, a mianowicie niesamowity klimat lat sześćdziesiątych, pozwalający na sentymentalną podróż w czasy niezdominowane technologią, kiedy czas płynął jakby wolniej, a dzieci bawiły się ze sobą na podwórkach, a nie przed komputerem. „Wakacje z duchami” zachwycają dynamicznym ciągiem wydarzeń oraz pięknem języka, jakim zostały napisane. Smaczku powieści dodaje sielski obraz wsi, w który brutalnie wkradają się mroczne cienie kryminalistów z prawdziwego zdarzenia i duchy, których prawdziwość musicie ocenić jednak sami.

„Żeby mnie pchły zjadły, jeśli nie jestem największym tchórzem! - złorzeczył sobie w duchu. -Żeby mnie dzięcioły zadziobały! Żeby mi włosy między zębami wyrosły!” (A. Bahdaj, „Wakacje z duchami”)

Choć Adam Bahdaj w roku 1961 pisał tę powieść z myślą o młodych czytelnikach, jestem żywym dowodem na to, że może ona zafascynować i dorosłych ponad pół wieku później. Nie mogłam oderwać się od tej książki i żałuję, że w młodych latach popełniłam literacki grzech, nie czytając jej. Nie popełnijcie podobnego zaniechania!