W twoją stronę

„Wszystko ma swój czas i wszystko przemija. Wielka namiętność zamienia się w spokój, a młodość w starość. Ale wszystko co nas spotyka, jest piękne i wyjątkowe.”

„W twoją stronę” to powieść obyczajowa z siostrami Łucją i Felicją w roli głównej. Kobiety wyjątkowo się nie dogadują, jedna nie rozumie zachowania drugiej, wzajemnie krytykują swoje wybory życiowe, a na domiar złego w tym wszystkim pojawia się ich matka, która ponad rodzicielską miłość wybrała zamiłowanie do sztuki. Dziwna relacja łączy tą trójkę, na pewno nie przypomina to standardowej relacji sióstr i matki.

Powrót do źródła, czyli wizyta u babci sprawia, że siostry odnajdują drogę do siebie, wyleją z siebie całą gorycz, oczyszczając tym samym wzajemną relację, ale jak się okazuje wizyta u babci Michaliny stanie się nowym początkiem reszty życia Łucji i Felicji.

Karolina Winiarska napisała piękną powieść obyczajową, w której pokazała z czym kobiety mierzą się na co dzień. Jest ból po stracie, odrzucenie, samotność, niska samoocena, potrzeba bliskości. Mamy tu rozterki żony, którą mąż lekceważy, mamy rozterki singielki, która po stracie ukochanego nie potrafi ułożyć sobie życia uczuciowego na nowo.

Mamy tu też historię babci Michaliny i opowieść o wojnie, śmierci, prześladowaniu żydów i pomagających im Polakach.

Ta książka to wielowątkowa powieść, a każdy z wątków, aż prosi się o rozwinięcie, dlatego mam nadzieję że pani Karolina napisze kolejne części.

Polecam całym sercem.

"To nie była moja decyzja. To życie tak zdecydowało, a ja po prostu wszystko zaakceptowałam."

Łucja i Felicja to siostry, które gdzieś na drodze swojego życia utraciły łączącą ich więź. Różni je zupełnie wszystko, a jednak obie też, znalazły się na życiowym zakręcie i każda z nich musi odnaleźć sens swojego życia.

Czy wspólny wyjazd na rodzinną wieś sprawi, że ich więzi się zacisną i inaczej spojrzą na świat i swoje dotychczasowe życie? Jaką drogę obiorą i czy ich wybory będą słuszne?

"Życie zatoczyło koło, choć świat wokół był już inny."

Muszę się Wam przyznać, że z początku miałam ciężko wgryźć się w tą historię. Przeszkadzało mi brak podziału na rozdziały. Byłam przekonana, że nic mnie w niej nie zaskoczy i nastawiłam się na kompletną klapę, a jednak...

W miarę rozwoju sytuacji, coraz bardziej wchodziłam do świata bohaterów i całe moje nastawienie zaczęło się zmieniać. Przede wszystkim bardzo podobały mi się retrospekcje czasowe, dzięki którym mogliśmy cofnąć się do odległych lat.

Po przeczytaniu całej książki, mogę z czystym sumieniem napisać, że jest to piękna, bardzo emocjonalna i sentymentalna opowieść wielopokoleniowa, o różnych losach kobiet i ich trudnych wyborach. Dość szybko zapomniałam o słabym początku i dałam się ponieść tej historii...

Bolesne i skomplikowane relacje rodzinne i małżeńskie, tudzież brak zrozumienia, komunikacji, nieporozumienia i niedomówienia... Autorka w umiejętny sposób pokazała nam historię, która jest namacalna, autentyczna i niezwykle realna.

Każdy z bohaterów czy to głównych, czy pobocznych, ma swoją niezwykłą historię. Tajemnice rodzinne, niespełnione uczucie, romans, zaburzona relacja między rodzeństwem i żale między matką i córkami... Czy można zapomnieć o przeszłości i iść na przód, nie oglądając się za siebie?

„W twoją stronę” to pierwsza część dylogii poruszającej zagadnienia skomplikowanych relacji rodzinnych, a przy tym zwracająca uwagę na kilka istotnych kwestii. Bohaterem jest tu przede wszystkim życie, gdyż autorka porusza sprawy ludzkiej egzystencji i skutków podejmowanych decyzji. Z tego względu jest to bardzo naturalna, autentyczna historia, bez koloryzowania i idealizowania. Pokazuje, że problemy nie biorą się znikąd, lecz mają swoje źródło ukryte w wydarzeniach z przeszłości, niewypowiedzianych żalach czy zaniedbaniu wobec siebie w związku. Przede wszystkim uświadamia, że nic nie dzieje się bez przyczyny i każde działanie ma swoje głębsze podłoże a czasami kieruje nami po prostu przeznaczenie. Dodatkowym walorem są wplecione w prowadzone dialogi mądre przesłania, co sprawia, że fabuła nabiera głębszego, refleksyjnego sensu i nie jest tylko opowieścią o kolejach losu poszczególnych postaci.

Cała recenzja na moim blogu: Oaza Recenzji

Łucja i Felicja to siostry, które nie są ze sobą zbyt mocno związane. Są swoimi przeciwieństwami, dzieli je praktycznie wszystko. Felicja to kobieta, która twardo stąpa po ziemi, jest silna i pewna siebie. Spełnia się zawodowo i robi karierę. Łucja od lat zajmuje się domem i rodziną. Wspólny wyjazd do babci Michaliny pozwala siostrom spojrzeć na siebie z innej perspektywy. Czy powrót do rodzinnych wspomnień zmieni zbliży do siebie siostry?

"W Twoją stronę" to historia pełna wątpliwości, bólu i trudnych relacji. To książka, która pokazuje, że życie nie zawsze jest łatwe i lekkie, niejednokrotnie wymaga od nas poświęceń.

Sama nie wiem co tej książce myśleć, jej odbiór jest nierówny. Na początku długo nie mogłam się zaangażować, fabuła była powolna, brakowało mi akcji i emocji. Później było trochę lepiej i fabuła nabrała tempa. Od tego momentu wydawała się ciekawsza, aby ponownie pod koniec zwolnić tempo. Zabrakło mi też zakończenia kilku wątków, być może ich kontynuacja nastąpi w kolejnym tomie.

Nie zmienia faktu, że historia ma swoje przesłanie, jest ciepła i wartościowa. Polecam fanom subtelnej literatury obyczajowej.

Bardzo lubię książki pani Karoliny Winiarskiej. Są lekkie, przyjemne, a jednocześnie bardzo życiowe. Czyta się je szybko i tak też jest z najnowszą książką autorki, która swoją premierę miała 9 czerwca.

„W twoją stronę” to przede wszystkim historia dwóch sióstr. Łucję i Felicję dzieli wszystko. Podróż, którą odbywają do swojej babci zmusza je do rachunku nad własnym życiem. Będą kłótnie, wrzaski, łzy i śmiech.

Bardzo oczarowała mnie historia przodków obu pań, którą poznajemy podczas lektury. Przenosimy się do czasów wojennych, gdzie Dobrosława z mężem pomagają rodzinie Żydów. Jednak jest to tylko wątek poboczny. Główny wątek to relacje siostrzane. Dziewczyny, mimo że łączą je więzy krwi, są bardzo różne, mają inne spojrzenie na świat. Na dużą uwagę zasługuje również relacja sióstr z matką, która nie była obecna w ich życiu. Dużo mądrych przesłanek przekazuje najstarsza z rodu, babcia Michasia. Jest to niezwykła osoba.

„W twoją stronę” to ciepła i wartościowa lektura o poszukiwaniu siebie. Podczas lektury nie zakręci się łza w oku, ale również pojawi się uśmiech.

,,W twoją stronę" to pierwszy tom dylogii i zarazem pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki.

Łucja i Felicja mimo że były siostrami obecnie nie miały za poprawnych relacji. Obecnie jednak połączyła je babcia, którą należało odwiedzić z matką kobiet. Po drodze jednak zdarzył się wypadek i do Michaliny dotarły tylko obie wnuczki. Jednocześnie w jakiejś części książki przenosimy się w czasy wojenne i poznajemy rodzinę Michaliny oraz wątek ochrony Żydów.

Fabularnie książka zapowiadała się naprawdę świetnie, więc postanowiłam skusić się na tę obyczajową lekturę. Pierwszy tom serii okazał się ciekawym doświadczeniem literackim, wprowadzenie wątku wojennego na pewno dodało tej historii pewnych większych emocji. Ciekawa jest także miłosna sfera jednej z sióstr, związana z pewną tajemnicą z przeszłości. Ta sprawa pewnie zostanie bardziej rozwinięta w drugiej części.

Karolina Winiarska stworzyła wciągającą historię, idealną na jedno popołudnie, z którą można się zapoznać naprawdę ekspresowo. Nie wszystko zostało w tej części wyjaśnione, ale na pewno ma to na celu budowanie napięcia w zwieńczeniu tego cyklu. Mam nadzieję, że na jego premierę nie przyjdzie nam czekać zbyt długo.

,,W twoją stronę" Karoliny Winiarskiej to zajmująca publikacja, idealna na jedno dłuższe czytanie z wciągającym wątkiem wojennym, który mógłby zostać bardziej rozbudowany. Może jeszcze się tego doczekamy.

Książka "W Twoją stronę " to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Winiarskiej i z przyjemnością stwierdzam , że niezwykle udane.

Autorka wprowadza nas w życie dwóch sióstr , które wiodą diametralnie różne egzystencje. Łucja jest z pozoru szczęśliwą matką , żoną , natomiast Felicja realizuje się zawodowo pracując w korporacji. Jej życie osobiste jest ... skomplikowane.

W tle wydarzeń pojawia się ich matka - malarka , która oddała swe życie pasji , ale czy tego nie żałuje? Czy to był dobry wybór?

Miłym choć bolesnym wspomnieniem jest historia babci i pamiętnik , który wiele wnosi do życiowego nurtu bohaterów.

Lektura tej powieści wiele wniosła do mojego życia. Autorka nazywa to co trudne jest do zdefiniowana , maluje słowem złożoność relacji interpersonalnych, daje nadzieję. Pokazuje , że szczęście można znaleźć po drugiej stronie lęku . Trzeba tylko wykrzesać w sobie tę odrobinę odwagi.

Zakończenie zaskakuje , a jednocześnie jest niezwykle inspirujące.

Szczerze polecam tę lekturę na wakacyjne wieczory .

Szukacie ciekawej i inspirującej lektury na wakacje? Polecam Wam tę ponadczasową powieść, która umili czas i pozwoli się Wam zrelaksować. Jest to bardzo realistyczna książka, poruszająca relacje rodzinne, problemy małżeńskie i życiowe. Autorka napisała tę piękną historię i wplotła tu przesłanie by zawsze starać się odnaleźć w sobie prawdziwe ja, spełniać swe marzenia i cieszyć się z życia, które jest niestety zbyt krótkie by je zmarnować.

Akcja dzieje się w Rzeszowie, gdzie mieszkają dwie siostry Łucja i Felicja. Pierwsza z kobiet jest „doskonałą”mężatką, wychowuje dwójkę dzieci i ma zapracowanego męża, który wprawdzie dobrze zarabia, ale nie ma prawie wcale czasu dla rodziny. Małżonkowie coraz bardziej oddalają się od siebie a ich związek wisi na włosku. Druga siostra jest kobietą sukcesu, zapracowana, zabiegana, żyjąca niestety samotnie. W młodości odrzuciła miłość swojego życiu co zaważyło na jej dalszych losach. Dodatkowo śmierć sprzed sześciu laty narzeczonego, pogłębiła jeszcze ten stan, oraz trauma z dzieciństwa porzuconego dziecka przez lekkomyślną matkę. Ich babcia Michalina, wspaniała, kochająca, ma duży wpływ na wnuczki i to dzięki niej kobiety zaczynają inaczej patrzeć na życie oraz zaczynają wreszcie dostrzegać co jest tak naprawdę ważne.

Poruszająca była dla mnie historia rodziców Michaliny opisana w dzienniku. Powrót z Ameryki, wybuch wojny, okupacja i ukrywanie rodziny żydowskiej oraz strach o najbliższych. Ta historia daje wiele do myślenia, wzrusza, chwyta za serce i uczy.

Czy Łucja odzyska zaufanie męża i uratuje małżeństwo? Czy Felicja znajdzie miłość i ułoży sobie życie? Czy kiedyś uda się siostrom zakopać topór wojenny? Jeśli jesteście ciekawi czy dziewczynom uda się odnaleźć właściwą drogę do szczęścia to zapraszam do lektury. Jest to wartościowa, wspaniała książka, którą przeczytałam bardzo szybko. Podoba mi się styl autorki i na pewno sięgnę po inne książki napisane przez panią Winiarską. Nie zabraknie Wam tu niczego i nie będziecie się nudzić. Polecam.

Witam, dziś mam dla was recenzję książki W Twoją stronę autorki Karoliny Winiarskiej.

„Emocje, które ranią. Więzi, które dają siłę. Czy da się uciec od przeszłości?”.

W Twoją stronę to książka, która pokazuje jak mogą podzielić się losy własnej rodziny. Felicja i Łucja dwie kobiety, które pogubiły się w swoim życiu. W dzieciństwie pozostawione przez własną matkę, niosą za sobą traumę i wiele gniewnych emocji do chwili, kiedy postanowią w końcu dać upust emocją. Jedna z nich straciła wielką miłość, drugiej sypie się małżeństwo. Czy to w końcu połączy ich więzy rodzinne? Czy kobiety zaznają spokój i poukładają swoje życie?

Autorka porusza tutaj bardzo dużo tematów, które wcale nie są takie proste niestety nie raz nie mamy wpływu, jak potoczy się nasze życie. Małe dzieci pozostawione przez własnych rodziców nie mają łatwego życia, niewiedzą dlaczego tak się stało, zastanawiają się co też zrobili źle i jakie błędy popełniły. Taka sytuacja zostawia w takich dzieciach bardzo dużo pytań, które nie raz zostają bez odpowiedzi.

Kolejnym tematem jest to, że małżeństwo nie jest łatwym zadaniem. Bardzo często przychodzi rutyna, wzajemne mijanie się, czy po prostu żal do drugiej osoby. Kobiety pochłania codzienność, gdzie muszą radzić sobie z obowiązkami domowymi, ale nie tylko, a mężczyzna ucieka w wir pracy, gdzie nikt mu nie przeszkadza. Niestety zapomina się w życiu o różnych rzeczach, takich małych, które cieszą i wtedy wszystko zaczyna się sypać. Życie jest krótkie, więc trzeba brać garściami to, co się ma i nie oglądać się za siebie.

Jesteśmy świadkami także wielkiej młodzieńczej miłości, gdzie w chwili nieporozumienia można stracić coś, na co zależy nam najbardziej. Nie raz można zdać sobie sprawę z tego, że kochało się całym sercem, ale niestety może być na to za późno.

Bardzo podobało mi się, iż autorka powiązała życie teraźniejsze z życiem sprzed i po wojnie. Jak to wszystko się odbywało i jakie konsekwencje ze sobą poniosło. Przyjemna lektura na wieczór, gwarantowane emocje i bardzo dużo życiowych problemów.

Miłość siostrzana ma różne blaski, może rozświetlić codzienność lub ją zaślepić. Trudne rodzinne relacje są głęboko osadzone i nie da się ich naprawić bez dokopywania do samych korzeni. Dwie kobiety, które poszukują szczęścia, ale ich decyzje nie zawsze są dobre i mogą ranić innych. Obie bohaterki cudownie przedstawione, naturalne, borykają się z prawdziwą codziennością. Mężczyźni tutaj stanowią tylko tło, ale również zasługują na uwagę, bo pomagają zrozumieć postępowanie głównych bohaterek. Doskonale uchwycona smutna relacja małżeńska, której towarzyszą obojętność, milczenie, marazm.

Opowieść czyta się bardzo szybko, wciągają wydarzenia, które wzbudzają ciekawość czytelnika przez cały czas. Tajemniczy list z przeszłości jest kolejnym wątkiem, który odkrywa się z zafascynowaniem. Polubiłam zagubioną Łucję, a podkarpackie rejony dały mi przyjemność obcowania z zachwycającą przyrodą. Doskonałe dialogi, lekkie pióro autorki i biegnące wydarzenia oraz poboczni bohaterowie, stanowią dużą wartość dla całej historii. Obraz sióstr przedstawiony bardzo wyraziście ich złośliwości, zjadliwe przytyki wypadają bardzo naturalnie.

"W twoją stronę" to opowieść, która da nam chwile refleksji. Doskonale opisane relacje między siostrami, ale i żale między matką i córkami. Problemy małżeńskie niespełniona miłość, tajemnice rodzinne z lat wojny, to wszystko w tej jednie opowieści, którą będziemy czytać z przyjemnością. Pięknie opisane bohaterki i ciekawa fabuła wielowątkowa to atuty tej powieści. Siostrzana miłość jest trudna i ciernista, a relacje rodzinne bolesne. Nie obyło się bez łez wzruszenia, a satysfakcja z lektury nie opuszczała mnie aż do ostatnich stron. To historia o kobietach poszukujących szczęścia i niełatwej drodze do niego.

Przeczytałam tę książkę na jednym wdechu. Moje zaangażowanie w lekturę było początkowo umiarkowane, rosło jednak z każdą stroną coraz bardziej, a kiedy dotarłam do czytanego przez Felicję zeszytu, zawierającego wspomnienia jej przodków, nie mogłam się już oderwać. Ogromnie podobały mi się w tej powieści retrospekcje. Historia przodków Felicji i Łucji, poruszająca do głębi, interesująca i bardzo wciągająca, to najlepsze, co mogło się tej książce przydarzyć. Opowieść ta rozpoczyna się w 1930 roku, kiedy babci Michaliny nie ma jeszcze na świecie, a zza wielkiej wody wraca w rodzinne strony Dobrosława z mężem. I zaczyna się dziać. Dzieje się w tej rodzinie tak dużo, że nie można przestać czytać. W międzyczasie rodzi się Michasia, rozpoczyna się i kończy wojna. Wiele się u tej rodziny zmienia, wiele się jej członkowie przy okazji ówczesnych wydarzeń uczą. Główną osią fabuły nie są jednak retrospekcje, chociaż wyjaśniają bardzo dużo, a historia kilku kobiet. Kilku, bo chociaż opowieści Łucji i Felicji zostały w książce wyeksponowane, pojawiają się w niej też historie babci Michaliny i matki dziewczyn, Elżbiety. Matki, której nieobecność w życiu sióstr sprawiła, że są takie, a nie inne, że znajdują się obecnie na rozdrożu i nie wiedzą, jak mają ruszyć dalej. Najmniej z powieści dowiadujemy się o matce właśnie, ale to, czego się dowiadujemy, jest wystarczające, abyśmy mogli wszystko dobrze zrozumieć. Najbardziej spodobała mi się opowieść o Michalinie i jej przodkach. Babcia dziewczyn to złota kobieta, z sercem na dłoni i umysłem otwartym na wszystkie niespodzianki tego świata. Widać, że kobieta dużo w swoim życiu przeszła. Jest mądra, niezwykle wyrozumiała, troskliwa. Nie ocenia i nie krytykuje. Potrafi doradzić. Wszystkich traktuje równo, każdemu pomoże i każdego wesprze. Dzięki niej Felicja wyrosła na wrażliwą, znającą swoją wartość kobietę. Ale mimo to, tak samo pogubioną i poharataną przez los, jak jej starsza siostra.

Książka skupia się przede wszystkim na trudnych relacjach rodzinnych, nie pomijając jednak innych, równie ważnych tematów. Łucję i Felicję różni praktycznie wszystko, łączą jedynie więzy krwi i postać babci, osoby bliskiej ich sercu. Relacje sióstr są delikatnie mówiąc napięte. Kobiety nie potrafią ze sobą rozmawiać. Albo na siebie warczą, albo krytykują swoje postępowanie, albo obrzucają się pretensjami. Jeszcze gorsze relacje łączą obie siostry z matką, która w poszukiwaniu lepszego życia wyjechała dawno temu do Niemiec i zostawiła dziewczynki z babcią. Kiedy po latach wszystkie trzy mają znów okazję się spotkać, kompletnie nie potrafią się porozumieć. Matka nie rozumie, jak bardzo skrzywdziła córki, nie sądzi nawet, aby zrobiła coś złego. Dziewczyny mają do niej ogromny, uzasadniony zresztą, żal. Wydaje się, że tej relacji nic już nie będzie w stanie uratować. Ogromnie podoba mi się w powieści kreacja bohaterów, a w szczególności kobiecych postaci. Nie znajdziecie tu dwóch takich samych bohaterek. Każdą z kobiet wyróżnia odmienny styl życia i zupełnie inne do niego podejście. Każda wyznaje inne wartości, dąży do czegoś innego. Jedno je wszystkie łączy, poszukiwanie własnego miejsca na ziemi, próba odnalezienia szczęścia i odkrycia, czym tak naprawdę jest prawdziwa miłość. Książka ma wszystko to, co cenię w powieściach obyczajowych. Jest wielowątkowa, ale w żaden sposób nie przytłacza, wzbudza całą gamę emocji i przede wszystkim porusza wiele, często bardzo trudnych tematów, zdecydowanie wartych przemyśleń. To piękna, ciepła, mądra i wartościowa historia. W zależności od tego, na jakim etapie życia jesteśmy, wyciągniemy z tej powieści coś odpowiedniego dla siebie. Bo to książka uniwersalna i ponadczasowa. Zadowoli czytelnika w każdym wieku.

"W twoją stronę” to poruszająca historia opowiadająca o sile rodzinnych więzi, które w takim samym stopniu potrafią człowieka wzmocnić, jak zniszczyć. I o siostrach, które zanim będą mogły ruszyć dalej, muszą poukładać sobie wiele rzeczy w głowie i w życiu. Powieść zachwyca prostotą, szczerością, autentycznością i masą trafnych przemyśleń. Pokochałam ją od pierwszych stron i serdecznie ją Wam polecam 🤍

Felicja to bohaterka która wydaje się być typem kobiety wyzwolonej, spełniająca się zawodowo, luźno podchodząca do relacji damsko-męskich, robiąca to na co w danej chwili ma ochotę. Z kolei jej siostra – Łucja – to przykład idealnej żony, matki i pani domu, całkowicie poświęconej swojej rodzinie i odnajdującej szczęście w przytulnym zaciszu własnych czterech ścian w otoczeniu najbliższych. Obie kobiety, choć tak różne, z boku zdają się wieść szczęśliwe życie. Jednak i w jednym i w drugim przypadku jest to obraz daleki od rzeczywistości. Każda z tych bohaterek niesie za sobą własny bagaż doświadczeń i problemów, a ich wzajemne relacje są delikatnie mówiąc napięte. Jakby tego było mało obie zmuszone są zająć się pewnymi, dawno zapomnianymi sprawami rodzinnymi, które niespodziewanie wypływają na światło dzienne. Tym samym popychając je do konfrontacji z narastającymi wokół przeszkodami i podjęcia decyzji co tak naprawdę jest dla nich w życiu ważne.

,,W twoją stronę” to kawał dobrej obyczajówki. Mamy tutaj praktycznie wszystko za co można lubić ten gatunek literacki – podczas lektury nie brakuje całej gamy emocji, zamkniętych w licznych wątkach fabularnych. Nie ma tutaj także dwóch takich samych bohaterów. Każdy z nich cechuje się własnym spojrzeniem na świat, a starcie owych światopoglądów niekiedy prowadzi do naprawdę napiętych sytuacji. Idealnym przykładem jest tutaj chociażby rodzina głównych bohaterek – Felicji i Łucji. Już same siostry różnią się tak bardzo jak to tylko możliwe, a ich matka jak się przekonamy w trakcie lektury, także stanowi nietypowy przypadek. Trzy kobiety, trzy różne podejścia do życia i wartości rodzinnych, a co gorsza każda próbująca na siłę udowodnić, że to ona ma rację i wyszarpać odrobinę szczęścia, której każdej z nich brakuje w życiu.

W najnowszej książce Karoliny Winiarskiej poprzez wykreowanych przez nią bohaterów i sytuacje w jakie zostali wplątani przed czytelnikiem rysowany jest naprawdę bogaty zestaw tematów wartych przemyśleń. Poczynając od ról które każdy z nas gra w życiu – i to zarówno tych wybranych przez nas samych jak i narzuconych nam przez innych, poprzez odrzucanie własnych potrzeb by dopasować się do nich. W książce mowa jest również o samotności, wartościach rodzinnych, wpływie wychowania i tego w jakich warunkach dorastamy oraz jak to rzutuje na nasze dorosłe życie, relacjach z innymi osobami, tego jak płynne jest pojęcie szczęścia i podejścia do pewnych wartości, które teoretycznie uważa się obecnie za uniwersalne. Pisać można by sporo, bo i książka kryje w sobie naprawdę wiele.

Muszę przyznać, że choć dopiero skończyłam lekturę ,,W twoją stronę” to najchętniej od razu sięgnęłabym po dalsze losy poznanych bohaterów. Niektórych z nich polubiłam, innych mniej, jednak niezależnie od moich sympatii ich dzieje czytałam z prawdziwym zainteresowaniem i książkę przeczytałam praktycznie jednym tchem. Dlatego już teraz wypatruję drugiego tomu dylogii, który ma pojawić się na jesień, a Wam życzę miłej lektury i mam nadzieję, że ,,W twoją stronę” również trafi w Wasze gusta.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

„Każdy ma tajemnice. Każdy ma czarne wspomnienia. I każdy ma wybór.”

Dwie siostry, Felicja i Łucja, zawsze mogły liczyć tylko na siebie, matka wolała zajmować się swoją karierą. To na barkach starszej o dziesięć lat Łucji spoczywał ciężar dbania o młodszą siostrę. Kochają się, ale nie potrafią dogadać. Za dużo między nimi zranionych uczuć, niedopowiedzeń i pretensji. Wkrótce po długiej nieobecności mają odwiedzić babcię Michalinę. Może w tym miejscu, przy kochającej i mądrej babci uda im się w końcu ze sobą porozmawiać?

Tak trudno czasami zdobyć się na szczerość… Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, niesie ogromną dawkę przeróżnych emocji. Pamiętnik pradziadków, ich niepokojące, trudne losy, podnosi walory powieści. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Pani Dorota z łatwością, wnikliwością i szczyptą dobrego humoru ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca i bunty naszych bohaterów. A ci bardzo ciekawie, naturalnie ukazani, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności. Felicja i Łucja, siostry – kochają się, ale zdecydowanie nie lubią się. Są zupełnie różne, inaczej patrzą na życie, czegoś innego od niego oczekują, grupy mur wzajemnych pretensji skutecznie je od siebie odgradza. Poczułam do nich sporą sympatię, potrafiłam zrozumieć i miałam ogromną nadzieję, że w końcu szczerze porozmawiają. Moje serce skradła babcia Michalina, mądrość, prostota i dobro biją od tej kobiety.

Rewelacyjnie napisana powieść obyczajowa, pomimo poruszanych trudnych problemów przez książkę się płynie, a ciekawość co jeszcze zgotuje los naszym bohaterom wzrasta w miarę czytania. Życie gna do przodu, ciągłe zmiany, nowe możliwości, nowe znajomości. Nie wszystko zawsze idzie po naszej myśli, a niewyjaśnione sprawy i żale z przeszłości, mają negatywny wpływ na teraźniejszość. Poczucie winy, smutek, rozczarowanie, samotność. Walka ze sobą, swoimi słabościami, miłość, która wpędzie codzienności gdzieś się zapodziała, niby razem, a jednak osobno. Zdrada. Czy jest szansa, aby to naprawić? Popełnione błędy, konsekwencje nietrafionych decyzji, szukanie swojego miejsca w życiu.

Wciągająca, ciepła, mądra życiowo, magiczna opowieść. Zmusza do refleksji, daje do myślenia, czasami wystarczy zwykła, szczera, wyjaśniająca rozmowa, a iskierka nadziei błyśnie. Wartości rodzinne, szukanie swojego miejsca w życiu, różne odcienie miłości. Było to moje pierwsze spotkanie z Autorką, jestem pewna, że nie ostatnie. Bardzo, bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

"Są takie dni, które choć zaczynają się zupełnie zwyczajnie, mają wyjątkowe znaczenie. Niespodziewanie, niemal niezauważalnie rozdzielają etapy naszego życia. Ni stąd, ni zowąd wywracają wszystko do góry nogam."

@[Adres usunięty]

Jeśli macie ochotę oderwać się od rzeczywistości i wejść w świat szaleństwa, komplikacji, tajemniczych wątków przeszłości i błędów, na których warto się uczyć, to ta książka jest zdecydowanie dla was. Fajnie napisana powieść obyczajowa, która czaruje nas swoją magiczną mocą. Losy sióstr Łucji i Felicji szukających swojego szczęścia w życiu. Łucja ma rodzinę, wspaniałego męża i stabilizację, po wcześniejszych komplikacjach życiowych, ale czegoś zaczyna jej brakować. Felicja natomiast wciąż szuka swojej miłości, która dawno temu ją opuściła, nic nie jest w stanie jej zastąpić, a pogoń za przeszłością jest pogonią za duchem. Jak potoczą się koleje ich losu, kiedy u jednej wszystko zaczyna wracać na swoje tory, to u drugiej wszystko psuje się lawinowo. Najlepiej zagłębić się w lekturę, poznać bliżej bohaterki i spróbować wejść w ich skórę. Dopiero później można oceniać czy postępowały właściwie czy nie.

Pierwsze moje spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostanie. Książka ciekawa, zaskakująca, przeplatająca teraźniejszość z przeszłością. Łącząca kilka histori w jedną wspólną. Babcia Michalina jest tutaj łącznikiem między wszystkim co dobre, złe, nieznane, nowe a także mające swój początek w przeszłości, która teraz odbija swoje piętno. Zmuszone powracają w rodzinne strony. U babci mogą złapać oddech i zastanowić się nad własnym życiem. Nad niespełnionymi marzeniami, nad popełnionymi błędami, nad konsekwencjami działań, które mogą wszystko zmienić, niekoniecznie na lepsze. Zostawione przez matkę musiały radzić sobie. Wytyczały nowe ścieżki, goniły wyimaginowane ideały, szukały spokoju i własnego miejsca, zapominały o tym, że gubiły w tym szaleństwie samych siebie. Emocjonalna i szalona, ciekawa i zagmatwana jak życie, nieprzewidywalna i tajemnicza, bo taka książka powinna być. Nie ma tutaj zawirowań miłosnych i szaleństwa namiętnych chwil. Jest masa wartości życiowych, zagubienia, problemów, prawdy.

Felicji los nie oszczędzał, lata temu straciła ukochanego, a teraz pracę. Łucja właśnie przechodzi kryzys w małżeństwie. Życie kobiet ulega zmianie, za sprawą pamiętnika swoich pradziadków, którego otrzymała od matki Felicja. Kobiety wyjeżdżają na wieś do babci Michaliny. Jak ta podróż odmieni ich życie? Czy bohaterowie odnajdą szczęście?

To już moje kolejne spotkanie z piórem Pani Karoliny i poraz kolejny jestem mile zaskoczona jej pomysłowością na fabułę oraz tym jakich nad wyraz realnych bohaterów tworzy. To postaci z którymi każda z nas mógłaby się na spokojnie utożsamić - to kobiety doświadczone przez los, które popełniają błędy, jednak potrafią się do nich przyznać i wyciągać wnioski. Ta książka porusza wiele codziennych i zwyczajnych problemów z jakimi każdy z Nas boryka się każdego dnia i właśnie to jest w niej najpiękniejsze - realność.

W tej historii głównym tematem przewodnim są relacje międzyludzkie - głównie rodzinne, ale również małżeńskie oraz te na stopie przyjacielskiej. Autorka w świetny sposób pokazuje jak ważna w ralacjach jest szczera rozmowa, to ona jest tutaj znaczącym fundamentem.

Pani Karolina oprócz współczesnych losów dwóch sióstr - Felicji i Łucji, które zmagają się właśnie z problemami w sferze uczuciowej, wpłata w tą historię losy ich prababci Dobrosławy, którą los mocno doświadczył lata temu - mam jednocześnie nadzieję, że w drugim tomie dowiem się zdecydowanie więcej o tej kobiecie i jej dalszym życiu, bo niesamowicie ujęła mnie jej dobroduszność, ciepło i odwaga.

Nie mogę się doczekać kiedy poznam dalsze losy sióstr oraz dowiem się czegoś więcej o Dobrosławie i Michalinie, bo przyznam szczerze, że to ich historia najbardziej mnie zaintrygowała.

"W Twoją stronę" to opowieść przede wszystkim o odnajdywaniu swojego miejsca w życiu, wartościach rodzinnych oraz wielowymiarowej miłości. Polecam i czekam na więcej!

Pamiętam, że gdy do moich rąk wpadła powieść Karoliny Winiarskiej, nie mogłam doczekać się, aż po nią sięgnę. Liczne obowiązki jednak skutecznie odciągały moją uwagę od tej książki. Teraz gdy już jestem po jej skończeniu, stwierdzam, że po prostu na tę historię musiał przyjść czas. No i właśnie nadszedł, a ja dzisiaj już mogę opowiedzieć Wam coś więcej na temat tej pozycji. Czy mnie zachwyciła? Przeczytacie o tym poniżej.

Felicja i Łucja są siostrami, ale tak naprawdę dzieli je wszystko. Sposób życia, podejście do ważnych spraw... Ponadto jedna z nich straciła swoją wielką miłość, a druga przeżywa kryzys małżeństwa. Kiedy jednak po namowach pewnej starszej pani wybierają się w podróż w rodzinne strony, ich relacja będzie musiała przejść ciężką drogę. Na dodatek za rogiem czyha przeszłość, która bardzo nie chce zostać zapomniana. Czy siostry zdobędą w sobie siłę i odbudują siostrzaną więź?

Pozwólcie, że na samym początku zacznę od plusów tej powieści, a ma ona ich naprawdę sporo. Przede wszystkim bardzo przypadła mi do gustu kreacja głównych bohaterek. Zarówno Felicja, jak i Łucja zostały stworzone w dopracowany sposób, nie wyidealizowany, ale też nieprzesadzony. Obie mają pewne doświadczenia, które wpłynęły na nie w dorosłym życiu i obie starają się jakoś poskładać swoje życia w jedną, zgrabną całość. Bardziej zżyłam się z Felicją, której wybuchowy charakter zdecydowanie jest mi bliższy, ale Łucji też nie skreślam i momentami również odczuwałam w stosunku do niej sympatię.

Kolejnym plusem książki jest styl pisania autorki. Uważam, że Karolina Winiarska ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, dzięki któremu lektura tej pozycji była dla mnie po prostu relaksująca, nawet biorąc pod uwagę trudne wątki, jakie są tutaj poruszane. A skoro o nich wspomniałam, to muszę pochwalić również autorkę za to, jak świetnie oddała emocje swoich bohaterów. Wątek kryzysu małżeńskiego, który można spokojnie zażegnać przy pomocy rozmowy, ale tylko jeśli dwie osoby słuchają się wzajemnie, był dla mnie bardzo poruszający. Bardzo barwnie zostały tu oddane emocje i odczucia bohaterów oraz ich późniejsze rozterki związane z tym aspektem.

Ogromną zaletą tej powieści jest też przedstawienie siostrzanej relacji, która nie jest łatwa i przyjemna, a ostra i dość chłodna. Ten wątek również mnie poruszył, ponieważ sama mam starsze siostry i nie wyobrażam sobie sytuacji, gdy żadna z nas nie potrafiłaby ze sobą rozmawiać i gdybyśmy ciągle się ze sobą sprzeczały. Cieszę się, że Karolina Winiarska wspomniała o takiej relacji w swojej powieści i pokazała, że nawet jeśli u nas trzaskają pioruny, to zaraz i tak wyjdzie słońce - a wszystkie problemy da się rozwiązać.

Przejdę teraz do minusów, które udało mi się wychwycić. Pierwszym z nich jest brak podziału treści na rozdziały. Ja tego nie cierpię i męczy mnie taka forma książki - nawet jeśli jest ona najprzyjemniejszą lekturą na świecie. Tutaj to niestety wystąpiło i niestety, chwilami odczuwałam takie znużenie faktem, że cała historia zapisana jest jednym ciągiem. Drugi minus bezpośrednio łączy się z tym, ponieważ w pewnym momencie autorka wplata do treści retrospekcję i wydarzenia z czasów wojny. Brak konkretnego oznaczania poskutkował tym, że nie wiedziałam, co się stało. Skąd się wziął ten fragment? Dlaczego akurat teraz? Może i jest to marudzenie, lecz jestem tu po to, by po prostu opisywać swoje wrażenia - a ten aspekt też się do tego zalicza.

Podsumowując całą recenzję, mogę śmiało napisać, że W twoją stronę to powieść naprawdę dobra. Zdarzyły się tutaj pewne wpadki, ale i tak uważam tę książkę za bardzo dobrą i przyjemną lekturę, która idealnie sprawdzi się na letni, długi wieczór lub po prostu jako lektura, która oderwie myśli czytelnika od codzienności. Jeśli literatura obyczajowa Wam nieobca - śmiało sięgajcie po ten tytuł.

Niestety, ale książka mnie rozczarowała. Owszem, nie oczekiwałam wielkiej literatury, ale mimo to....

Mamy tu zdarty, wyeksploatowany do bólu schemat, dwie siostry. Jedna szczęśliwa, druga nie. Jedna ma rodzinę, męża, dzieci, druga singielka, która goni za karierą i tylko ona się dla niej liczy. Do tego konflikt między siostrami i niezrozumienie.

Sami przyznacie, iż szkielet fabuły mało ciekawy, zero oddechu świeżości, zero zaciekawienia. Ile razy spotkaliście się z takim zarysem fabuły w książkach? Ja co najmniej kilka razy. W sumie nie mam nic przeciwko nawet bardo oklepanym schematom, fabułom jeżeli są one ciekawie, z ikrą, z dodatkiem czegoś nowego poprowadzone. Tutaj jednak tego brak.

Cala powieść sprawia wrażenie jakby autorka chciała złapać kilka przysłowiowych srok za jeden ogon.

W książce mamy wiele wątków, zbyt wiele moim zdaniem. Nie byłoby w tym nic złego gdyby autorka rzetelnie je poprowadziła i jakoś sensownie zakończyła, a nie pourywała w połowie.

Wątki naprawdę istotne dla opowieści są niedokończone. Za to dodano wątki całkowicie nic nie wnoszące do całej historii, jak np. historia babci Michaliny. To nie jedyny taki wątek. Jest ich kilka. Do tego okładka...litości, kto ją projektował. Nijak się ona ma do treści książki. Zdaje się być zdjęciem wyciągniętym na chybił trafił z darmowej puli fotografii.

Książka sprawia wrażenie, jakby autorka na siłę powkładała do niej co jej przyszło do głowy na zasadzie jakoś to będzie. No niestety, ale jest kiepsko.

Brak całkowity emocji. Niby opowieść o uczuciach, namiętnościach, wzajemnych relacjach, romansie, a jakby ich w ogóle nie było. Historia jest całkowicie bezbarwna, wyprana z jakichkolwiek emocji.

Do tego kiepsko narysowani, bezbarwni bohaterowie i nijakie zakończenie. Finał taki sam, jak i cała historia.

Rzadko książki aż tak nie przypadają mi do gustu, rzadko wystawiam im złą ocenę. Z reguły wtedy piszę, iż decyzję czytać czy nie, pozostawiam wam. Jeżeli chodzi o W twoją stronę nie polecam, nie zachęcam do lektury. Wierzcie mi, jest dużo o wiele ciekawszych książek. Ja przeczytałam całą tylko dlatego, że byłam na urlopie i nie miałam żadnej innej lektury przy sobie. Bardzo tego żałuję.

"Są takie dni, które choć zaczynają się zupełnie zwyczajnie, mają wyjątkowe znaczenie. Niespodziewanie, niemal niezauważalnie rozdzielają etapy naszego życia. Ni stąd, ni zowąd wywracają wszystko do góry nogami..."

Bardzo spodobał mi się cytat, który znalazłam w książce Karoliny Winiarskiej pt. "W Twoją stronę".

Myślę, że doskonale oddaje również to, co działo się w tej powieści.

O czym jest ta książka...?

Otóż...

O relacjach rodzinnych - małżeńskich, rodzicielskich...siostrzanych...

O problemach, które wg mnie ciągnęły się tutaj latami i z pokolenia na pokolenie sie pogłębiały.

Historia zaczyna się od opowieści Michaliny, która jest babcią dwóch głównych bohaterek - Łucji i Felicji - sióstr, które nie miały ze sobą dobrego kontaktu. To wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy za sprawą babki jadą w Bieszczady załatwić sprawę rodzinną...

Jaką?

Nie zdradzę, bo przecież nie byłoby radości z czytania :)

Poza tym Łucja ma ogromny problem rodzinny. Oddała się od swego męża Cezarego... czy ON to zauważa?

Szczerze się przyznam, że mnie ten wątek denerwował.. kurczę... tutaj w tym małżeństwie brakowało rozmowy. Ona chciała mieć męża blisko i pozwalała mu wyjeżdżać zarabiać... Z czegoś przecież trzeba być zadowolonym... ON to robił dla rodziny, żeby ją utrzymać... To co zrobiła Łucja nie podobało mi się. Ja rozumiem. Każdy może mieć chwilę słabości...Ale wg mnie najpierw powinna być szczera rozmowa...A nie później zastanawianie się jak ratować małżeństwo, kiedy jest już trochę za późno...

Siostry na wyjeździe zbliżyły się do siebie...A dlaczego? Bo szczerze porozmawiały...

I tam powinno być. Chcociaz zdaje sobie sprawę, że jest to czasami bardzo ciężkie...

Tę pozycję czyta się nawet szybko, chociaż nie ma żadnych podziałów na rozdziały (A ja mimo wszystko wolę jak one są🙈)

Jeżeli lubicie takie historie rodzinne to polecam :)

Felicja i Łucja to dwie siostry, które są jak ogień i woda. Obydwie mają zupełnie inne podejście do rodziny, związków i przyjaciół. Ich temperamenty niejednokrotnie wpędzą je w tarapaty. Nie przepadają też specjalnie za sobą. Wszystko się zmieni, kiedy niejako będą zmuszone pojechać do babci w Bieszczady i nabrać dystansu do wszystkiego, co robią. Ich poszukiwanie właściwej drogi jest ciekawe i inspirujące. Również nieoczywiste. To lekka, przyjemna lektura, akurat na słoneczne popołudnie. Najważniejsze jest to, że od samego początku wiemy, że wszystko skończy się dobrze, a to wcale nie zaburza odbioru całości.

Przed chwilą odłożyłam książkę na półkę i czuje mnóstwo pozytywnej energii, jaka wyszła z książki. Nie umiem opisać emocji, ale może tak po trochu opiszę własne emocje, zdanie na ten temat.

Tak jak w każdej rodzinie wszyscy mamy jakieś tajemnice, ale co z tymi, które ciągną się latami? Co kiedy kolejne pokolenie przeżywa to samo, co ty kiedyś? W książce spotkamy się z Felicja i Łucją, czyli dwie siostry, które są tak różne jak noc i dzień, ale.. Dziewczyny przeżyły coś, czego ja nie jestem w stanie sobie wyobrazić, ale tu uwieźcie będzie lepiej jak sami odkryjecie. Historie lubią się powtarzać i tutaj też miało miejsce, ale ciiiii już nic więcej nie powiem.

To jest jedna z tych książek, po których chcesz wstać i zacząć biegać, ściskać, przytulać się do domowników, bo wiesz, że będzie dobrze! Nie ma rzeczy, których nie da się naprawić, ale trzeba najpierw zacząć od siebie. W każdym związku no może, w co jakimś dochodzi do zdrady, ale teraz, co wtedy? Odejść? Zostawić to wszystko i iść dalej? Pomyślcie, przez wiele lat budowałaś/łeś z drugą osobą, a z tego zrodziły się owoce w postaci dzieci. Lata mijają a wy nagle zorientowaliście się, że odeszliście w jakąś stronę sami nie wiedząc gdzie i nagle wstajesz myślisz kurka wodna gdzie ja jestem? Co się stało?

Mnie uczono, że do tanga trzeba dwojga, a wina zawsze jest po środku. Oczywiście nie ma złotego środka na związek, rodzinę, ale uważam, że na pierwszy rzut idzie rozmowa! Nie taka w nerwach i wylewaniu na siebie pomyj, ale taka dojrzała na spokojnie i zobaczenie siebie, jakim się było. Nie jestem zwolennikiem odejść i koniec, ale porozmawiać i o ile to możliwe starać się odbudować to coś, co zostało zepsute. Oczywiście jest wiele sytuacji, które mogłyby mi powiedzieć, że czasem się nie da, czasem to nie możliwe etc., ale załóżmy, że w tym przypadku się da! Jaka byłaby wasza rada dla małżeństwa, które zbłądziło? On i Ona czują, że zawiedli.

Innym problemem jest pogubienie się w życiu, stracenie pracy, możliwe, że i stracenie mężczyzny swojego życia?! Do tego dorzuć traumę z dzieciństwa, jaką przeżyło się z siostrą. Jak żyć? Dokąd udać się żeby stanąć na nogi? W tym przypadku dom rodzinny na Podkarpaciu. Tam wszystko się zaczęło i skończyć się musiało. Mamy też historię rodziny tak gdzieś lata 20-40 rodzina, różne sytuacje, wojna oraz coś, co nie musiało się tak skończyć.

Tajemnice, decyzje podjęte z czasem pokazują nam czy były dobre czy nie, ale trafiają się takie, których nie da się zapomnieć, nie da się pogodzić. Zawsze trzeba pamiętać, że rodzina jest najważniejsza. Wszystko inne przemija, odchodzi, zmienia lokalizacje, ale brat-siostra to związek na wieki, o który powinno się walczyć (owszem są wyjątki)

Mam dwie młodsze siostry i to ile bitew ze sobą stoczyłyśmy to tylko my trzy wiemy, ale dziś po tylu latach gdzie każda ma własną rodzinie nie widzimy świata poza sobą i każdego dnia mamy kontakt oraz to zapewnienie, że jest się kochanym.

Nie ma ludzi idealnych, bez skazy, ale jest rozmowa, która w spokojny sposób może zdziałać cuda.

Dziękuję Wydawnictwu Jaguar za możliwość zrecenzowania tej książki, a was kochani zachęcam całym moim sercem do przeczytania tej pozycji. To było moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.

Emocje. Niby coś oczywistego, a jak jest z nimi po przeczytaniu książki.

Czy czytacie i idziecie dalej czy są książki, które Was na chwilę zatrzymują, skłaniają do przemyśleń?

Dzisiaj przychodzę do Was z taką właśnie książką, która wywołała dużo emocji. Od zaciekawienia po kibicowanie bohaterom, aż po wzruszenie i przeżywanie z nimi ich rozterek.

To w książkach jest piękne, kiedy autor potrafi nas tak wciągnąć w losy bohaterów, że niemal czujemy całym sobą co przeżywają, potrafimy wczuć się w ich sytuację, być tak obok nich.

💥💥

Poznajemy losy dwóch sióstr, których drogi życiowe dawno się rozeszły. Jedyne co ich łączy to więzy krwi.

Jedna jest matką i żoną. Jednak czy to daje jej szczęście, czy jest coś co spędza jej sen z oczu.

Druga poświęca się całkowicie pracy. Po tym jak jej chłopak zginął chce ułożyć sobie życie na nowo. Chcieć to nie znaczy móc.

Losy Łucji i Felicji połączy wspólny wyjazd w rodzinne strony.

Między siostrami jest przepaść wywołana między innymi przez matkę dla której kariera była najważniejsza. Nie są to jedyne powody ich niechęci do siebie. Dużo bólu, uraz, przemilczane żale. To wszystko po latach wypływa.

Autorka porusza wątek wojenny. Opowiada historię babci. Co dla mnie było ogromnie ciekawe i przybliża nam historię rodziny.

Autorka w cudowny sposób potrafi lawirować emocjami czytelnika.

Jedno ze zdań użyte w książce pozwala nam myśleć, że będzie kontynuacja.

Jak dla mnie świetna historia, bardzo ciekawie napisana. Styl pisarski autorki jak najbardziej mi odpowiada. Jest czysty i klarowny. Nie ma udziwnień i zbędnych zapełniaczy.

Chętnie sięgnę po jej inne książki.

Za cudowną historię dziękuję

Felicja po śmierci mężczyzny, z którym planowała spędzić resztę życia, postawiła na pracę i zakupowe szaleństwa. Po związku został smutek i niedoszła teściowa, która uważa, że kobieta ma obowiązek być na każde jej zawołanie. Chociaż Felicja nie jest typem kobiety dającej sobą manipulować, jej na to pozwala. Czuje, że to jej obowiązek, w końcu miały być rodziną. Pewnego dnia jej szef doprowadza ją do wybuchu, a przez słowa, które wtedy padają, kobieta traci pracę.

Łucja jest szczęśliwą matką i żoną. Tylko czy aby na pewno? Inni tak ją widzą, jednak ona ma coraz bardziej dość. Czuje się niedoceniana, jej mąż przestał się nią interesować, dla niego liczy się tylko praca. Kobieta zaczyna czuć się samotna, niedoceniana, odstawiona w kąt i dlatego, kiedy poznaje pewnego mężczyznę, zaczyna myśleć o sobie.

Felicja i Łucja są siostrami, jednak nie widują się za często. Zostawione przez matkę, dla której ważniejsza była kariera, nie miały bardzo szczęśliwego dzieciństwa. Nadchodzi jednak dzień, kiedy muszą pojechać do babci, do domu, w którym się wychowały, a po drodze wybuchają, nawzajem wytykając sobie błędy. Czy dojdą do porozumienia? Kim jest mężczyzna, którego poznała Łucja? Czy wybierze nową znajomość, czy rodzinne życie? Jak potoczy się życie Felicji?

Historia Felicji i Łucji wywołała we mnie wiele emocji podczas czytania. Chociaż są zupełnie inne, obie tak naprawdę są nieszczęśliwe, a pierwszym krokiem do ich szczęścia jest pogodzenie się z przeszłością. To historia o dzieciach pozostawionych przez matkę dla kariery, o stracie kogoś bliskiego, o małżeństwie, które dawno przestało być szczęśliwe, o szukaniu własnego szczęścia.

Bohaterzy są ciekawi, dość dobrze wykreowani.

Felicja jest kobietą, którą lubi zakupy, ma dużo pieniędzy i wie jak się bawić. Od śmierci ukochanego nie szuka związków, woli przelotne znajomości. To bohaterka, która boi się ponownej straty więc woli się nie angażować. Jest wybuchowa, często najpierw mówi, a dopiero później myśli, co niejednokrotnie wpędza ją w niemałe kłopoty.

Łucja wybrała życie rodzinne. Wyszła za mąż, ma dwójkę dzieci, można by pomyśleć, że spełniła swoje marzenia. Po części tak jednak nie wybierała samotności w związku, nie chciała czuć się, jakby o niej zapomniano, jakby się nie liczyła. To bohaterka, która wiele przeszła, która marzy o bliskości i zrozumieniu, o byciu zauważoną, ważną dla innych.

Obie bohaterki polubiłam, obu tak samo kibicowałam.

„W twoją stronę” to książka o dwóch siostrach i ich drodze w przeszłość, o niełatwej teraźniejszości i decyzjach, od których zależy przyszłość. Według mnie warto po nią sięgnąć i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Dzień dobry Kochani :) Mam dla Was dzisiaj recenzję książki Karoliny Winiarskiej "W Twoją stronę". Za mozliwość jej przeczytania i zrecenzowania dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

"W Twoją stronę" to pierwszy tom dylogii obyczajowej. To opowieść o życiu dwóch sióstr. Każda z nich ma swoją tajemnice i każda z nich jest inna. Los ich nie oszczędza a ich ścieżki życiowe są zapętlone.

Felicja to młodsza siostra Łucji. Bardzo przeżywa śmierć swojego narzeczonego Wojtka i całkowicie oddaje się pracy. Dzięki dobrze płatnej posadzie mogła szaleć w ekskluzywnych butikach aby zapomnieć o swoich problemach i rozterkach. Niestety w niedługim czasie traci pracę. Nieobecna matka, nadopiekuńcza siostra i stęskniona babcia dokładają jej zmartwień i trosk. Felicja otrzymuję pamiętnik po swoich przodkach i  w tym momencie niektóre sprawy nabierają innego znaczenia.

Łucja to starsza siostra Felicji. Matka dwójki dzieci i spełnionego zawodowo męża. Z pozoru szczęśliwa kobieta, niestety to tylko mylne wyobrażenia. Jest nieszczęśliwa w swoim małżeństwie. Brakuje jej bezpieczeństwa i czułości męża a przede wszystkim jego obecności. Ich uczucia się wypaliły i przeszły w rutynę. Łucja odnajduje pocieszenie w ramionach innego. Niestety ten wyskok może przekreślić całe jej życie.

Czy siostry, poharatane przez los, będą umiały zrozumieć rady babci Michaliny? Czy każda z nich ułoży własne życie w taki sposób, aby zobaczyć szczęście?

"W Twoją stronę" to historia o poszukiwaniu swojej drogi życiowej. Własnej wartości i szczęścia. To opowieść o uczuciach, pokonywaniu swoich słabości, pokochaniu siebie. Ta niepozorna książka ma w sobie bardzo wiele przesłań i mądrości życiowych.  Opowiada o akceptacji drugiego człowieka oraz o potrzebie bycia kochanym. Świetnie skonstruowana historia, realistyczni bohaterowie i akcja trzymająca w napięciu - to wszystko tworzy się w jedną spójną i logiczną całość. Autorka nie pozwala nam się nudzić. Z każdą stroną coś się dzieje i coraz bardziej wciąga czytelnika w swoją sieć. Książka jest idealna nie tylko na letnie wieczory, może też służyć jako przewodnik życiowy. Skradła moje serce i dała wiele do myślenia. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.  Polecam Wam ją z całego serca.

Z reguły podczas czytania mam zarys tego, co napiszę o książce, a tym razem było trochę inaczej. Nie wiedziałam co mam napisać, ale wiedziałam co poczułam po przeczytaniu: spokój i nadzieję. Własnie tak zadziałała na mnie ta książka, zaraziła pozytywną energią i upewniła w przekonaniu, że wszystko będzie dobrze.

" W twoją stronę" Karoliny Winiarskiej to barwna i niezwykle przejmująca opowieść o losach rodziny z malowniczego Podkarpacia.

Poznajemy siostry, Łucję i Felicję, które w młodym wieku zostały opuszczone przez matkę. Jako dorosłe kobiety żyją z piętnem krzywdy wyrządzonej przez rodzicielkę, która wybrała karierę zamiast dzieci. Poznajemy też historię babci sióstr, Michaliny. Autorka sprawnie przenosi czytelnika do Polski z lat 30. i 40. XX wieku pokazując zawiłe i skomplikowane losy Michaliny i jej rodziców, którym przyszło żyć w czasach okupacji i II wojny światowej.

Jest to zdecydowanie książka o trudnych wyborach, sile miłości i poszukiwaniu siebie. Przypomina czytelnikowi czym jest szczęście i gdzie go szukać. I może właśnie dlatego ma tak niezwykle pozytywny wpływ na czytelnika.

Jest w tej powieści trochę magii i tajemniczej aury. Mnie osobiście ta historia skłoniła do wspomnień i zaprowadziła do rodzinnego domu, w którym krzątała się zawsze uśmiechnięta babcia, pachniało obiadem, było beztrosko i spokojnie.

Książkę przeczytałam w jeden dzień, porwała mnie absolutnie. Zabrała mnie do pięknie wykreowanego świata bohaterów, którego nie chciałam opuścić, dopóki nie poznałam wszystkich ich tajemnic i nie upewniłam się, że wszystko będzie dobrze.

Myślę, że każdy w wielu warstwach tej powieści znajdzie coś dla siebie. Z pewnością lektura ta będzie lekiem na gorsze chwile i sposóbem na poukładanie myśli.

Polecam z całego serca.

„W twoją stronę” to poruszająca historia pełna tajemnic i mądrości. Czytając, poznajemy kilka pokoleń kobiet związanych więzami rodzinnymi. Każda z nich jest inna, każda zmaga się z własnymi demonami, ale wszystkie pragną tylko jednego: szczęścia.

Felicja jest singielką, próbuje radzić sobie ze złamanym sercem, żałobą, a przede wszystkim z samotnością. Łucja poświęciła się rodzinie, opiekuje się dziećmi, domem i zabiega o czas wiecznie zapracowanego męża. Czuje się jak w klatce, a szukając wolności trafia na innego mężczyznę. Obie siostry nie mają ze sobą najlepszej relacji. Między nimi jest wiele niedopowiedzeń i żalu skierowanego również w stronę matki, dla której kariera oraz sztuka zawsze stały na pierwszym miejscu. Obie są zagubione. I właśnie wtedy wzywa je do siebie babcia. Czy wspólna podróż pomoże im na powrót się do siebie zbliżyć? Czy znajdą rozwiązanie własnych problemów? O tym musicie przekonać się sami.

Ta powieść ujęła mnie przede wszystkim realnością. Karolina Winiarska pokazuje w niej, jak bardzo skomplikowana jest nasza psychika. Przypomina, że czasami potrzeba wiele czasu, by zrozumieć samych siebie. Bo zaglądanie do własnego wnętrza, stanięcie twarzą w twarz z własnym JA, bywa najtrudniejsze. Czy nie jest tak, że czasami nie rozumiemy własnych reakcji, nie potrafimy zidentyfikować źródła buzujących pod skórą emocji? Czy zrozumienie nie wymaga czasu? Czy nie przychodzi dopiero wtedy, gdy popełnimy kolejny błąd, taki który otwiera nam oczy?

Z „W twoją stronę” można wiele wyciągnąć. Choćby przypomnieć sobie, jak wpływa na nas przeszłość. Jak wielkie ma znaczenie w naszej teraźniejszości. Są pewne zdarzenia, które nas kształtują i każdy może zareagować na te same bodźce w inny sposób. Tutaj nasuwa się empatia, a może raczej jej ułuda. Zazwyczaj oceniamy innych pochopnie, ze swojej perspektywy. Tymczasem należy pamiętać, że nasz subiektywny osąd wcale nie musi być trafny. Bo to co widzimy z zewnątrz, przeważnie jest niewystarczające. Nigdy nie wiemy wszystkiego.

Karolina Winiarska przedstawia nam kilka różnych historii. Z kolejnymi kartami powieści odkrywamy nowe, rodzinne tajemnice, rozumiemy więcej. Każdy rozdział podsyca apetyt na zakończenie, a kiedy już do niego docieramy, chcemy dalszego ciągu.

Z „W twoją stronę” nie można się nudzić. Historia wciąga, a bohaterowie aż kipią realnością, co pozwala swobodnie się z nimi integrować, kibicować, głębiej przeżywać ich rozterki. Do tego wszystkiego dostajemy kilka pięknych sentencji,.

Polecam gorąco wszystkim wielbicielom literatury obyczajowej najwyższej jakości. Szczególnie tym, którzy pod płaszczykiem opowiadanej historii szukają czegoś głębszego.

Dzięki uprzejmości Wydawnictwo Jaguar trafiła w moje ręce najnowsza powieść Karoliny Winiarskiej. Zostawiam Wam recenzję i mam nadzieję, że skusicie się po nią sięgnąć.

RECENZJA

Czy dostajemy od życia to, na co zasługujemy? Wpływ na to ma wiele czynników. Jednak jedną z najważniejszych walorów jest poczucie własnej wartości i istnienie w zgodzie z własnymi uczuciami. Wszyscy w pewnym momencie naszego życia dochodzimy do ściany, przecieramy oczy i uświadamiamy sobie, że największy wpływ na nie mamy my sami. Nie geny, nie przeszłość naszych przodków, nie trudy, jakie przyszło nam pokonać, ale to jak sobie z nimi poradziliśmy. Popełnianie błędów ma nas uczyć, czego oczekujemy od siebie i życia, i musimy pamiętać, iż mamy je tylko jedno.

"W twoją stronę" to książka pełna emocji, wzruszeń, rodzinnych animozji rzutujących na życie bohaterek - sióstr Lucji i Felicji. Zupełnie różnych, prowadzących odmienny tryb życia, połączonych jedynie więzami krwi, ponieważ więź uczuciową została przerwana dawno temu i muszą ją odbudować na nowo. By to zrobić są zmuszone skonfrontować się ze sobą oraz przeszłością, sięgającą nawet czasów II wojny światowej, w otoczeniu podkarpackiej wsi.

Powieść porywa czytelnika niczym nurt rzeki, tak wartki, że nie wiadomo, kiedy dociera do wybrzeża.

Nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej lekturze, ponieważ to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale jestem bardzo miłe zaskoczona. Książka, a raczej jej przekaz daje nam poczucie, że wszyscy mamy możliwość dokonywania wolnych wyborów i to od nas zależy, czy weźniemy stery życia w swoje ręce, czy będziemy się chować pod pokładem bojąc się przyznać do własnych uczuć. Nie wiem, kiedy ostatnio zaznaczyłam w czytanej powieści aż tyle cytatów. Mówię Wam, lektura robi wrażenie.

„Są takie dni, które choć zaczynają się zwyczajnie, mają wyjątkowe znaczenie. Niespodziewanie, niemal niezauważalnie rozdzielają etapy naszego życia. Ni stąd, ni zowąd wywracają wszystko do góry nogami.”

Felicja i Łucja to siostry, które są całkowitym przeciwieństwem siebie. Felicja to typ kobiety wyzwolonej, która spełnia się w pracy w zawodzie, a do tego dość luźno podchodzi do relacji z mężczyznami. Co więcej, robi to, na co ma ochotę. Łucja to kobieta, która jest przykładem idealnej żony i matki oraz pani domu. Poświęciła się domowym obowiązkom i większość czasu spędza w swoich czterech ścianach. Są niczym ogień i woda, jednak każda niesie w sobie jakiś bagaż doświadczeń. Co się stanie, kiedy będą musiały stanąć naprzeciw zapomnianych spraw rodzinnych? Czy będą w stanie skonfrontować się z narastającymi problemami? I czy będą potrafiły podjąć decyzję co jest dla nich najważniejsze?

„Ty kontrolujesz swoje życie. Tylko ty masz na nie wpływ. Nie pozwól, by przeszłość lub inni ludzie decydowali o tobie. Nie pozwól przede wszystkim, by lęk determinował to, kim jesteś teraz.”

„W twoją stronę” to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i jeżeli mam być szczera to nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę. Lubię poznawać pióra i style autorów, których nie znam, chociaż wiem, że zazwyczaj kryje się za tym jakieś ryzyko. Książka to naprawdę dobra obyczajówka, która ma w sobie zawarty pełen wachlarz emocji. Co mi się tutaj podobało o fakt, że bohaterowie są różni, a każdy z nich patrzy na świat w odmienny sposób. Co więcej, jeżeli się spotkają w jednym miejscu wielokrotnie prowadzi to do napiętych relacji. Jest to idealnie zobrazowane w momentach, kiedy stają przed sobą siostry i matka, która jest zupełnie inna niż jej córki. Takie kontrasty i przeciwieństwa pokazują, że nawet rodzina może być od siebie zbyt daleko, aby spróbować rozumieć siebie nawzajem.

Autorka w tej historii kupiła mnie tym, że wykreowani przez nią bohaterowie i to, w jakie sytuacje zostali wplątani pokazywało tak duży wachlarz życiowych rozmyślań, który idealnie pasowałby do każdego z nas. Autorka porusza w książce wiele ważnych tematów, takich jak samotność, wartości rodzinne czy to, jak wyglądają relację z innymi osobami. Co więcej, mamy tutaj pokazane, jak względne jest pojęcie „szczęście” i to, że każdy rozumie je inaczej i dla każdego ma ono inny wygląd i wydźwięk. A cala historia kryje w sobie bardzo dużo.

Do czego mogę się przyczepić? Chyba ta narracja trzecio osobowa. Ja osobiście nie lubię czytać książek, które są napisane w tej osobie. Chociaż może nie tyle co nie lubię, ale nie przepadam za taką narracją. Jednak tutaj było tak, że im bardziej szłam w głąb historii tym bardziej się wciągnęłam, więc i to z czasem przestało mi przeszkadzać, a nie zawsze tak się dzieje.

„Ludzie kochają różne rzeczy i różne osoby, ale miłość chyba nie zawsze jest wieczna.”

Podsumowując. Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za bardzo udane. Autorka ma lekki styl i bardzo lekkie pióro, co działa na jej korzyść, bo książkę czyta się bardzo szybko. W tej historii jest wszystko co sprawia, że czytelnik się w niej zatraca. Niebanalna kreacja bohaterów, dość zagmatwane relacje rodzinne, a do tego tajemnica przeszłości. Czy polecam? Mi książka się podobała, a Wy możecie się z nią zapoznać i samemu się przekonać, czy ta historia Was kupi.

„Nie mamy wpływu na serce, kogo ono pokocha, ale mamy wpływ na to, co zrobimy z tą miłością.”

W twoją stronę to wielopokoleniowa historia, którą można się delektować i smakować, o brutalności życia i przewrotnym losie.

"Ludzie krzywdzą się sami, mając nierealne oczekiwania. Oczekujemy, że inna osoba nas uszczęśliwi. A przecież szczęście jest w nas albo go nie ma."

Łucja, Felicja, Elżbieta Michalina- siostry, matka i babcia.

Felicja singielka która kocha adrenalinę, każdy jej zarzuca że jest egoistką i myśli tylko o sobie.

Łucja ma swoją rodzinkę, dwójkę dzieci i zapracowanego męża, jednak jej rodzina staje się dla niej duszącą pułapką. Czuje się samotna, przez co wplątuje się w romans. Czy romans obudzi w niej emocję? Czy jej małżeństwo i rodzina da się jeszcze obudzić". Dwie siostry, dwa różne życie a jednak obydwie osoby łączy jedna emocja - samotność.

Elżbieta, choć tej osobie autorka poświęciła najmniej uwagi, to jednak odgrywa bardzo ważną rolę. Rolę, która ma wpływ na życie jej córek. Matka. która wybrała siebie a nie dziewczynki.

Michalina babcia, która nie jedno przeżyła w życiu, jest wojna, ciężkie czasy niezrozumiałe dla dziecka, jest życie na wsi. Jednak i ta osoba ukrywa przed światem utraconą miłość, tą miłość prawdziwą i jedyną.

Książka która poruszała niesamowite historie, która posiada prawdziwe emocje o różnych kolorach. Książka prowadzona jest pięknym, czasami magicznym językiem, nad którym w obecnych czasach zalewanym przekleństwami trzeba ukłonić się z szacunku.

Książkę nostalgiczna, sentymentalna, prawdziwa, pełna pułapek emocjonalnych.

Książka warta uwagi polecam.