Ulotny zapach czereśni

Kolejna powieść Magdaleny Witkiewicz, która skradła moje serce! ❤ Nie mogłam odłożyć książki dopóki jej nie skończyłam!

Marianna i Jacek wychowali się w ciepłym domu, z obojgiem rodziców oraz babcią. Według ich rodziców wyznacznikiem bycia ambitnym było zdanie matury i pójście na studia. W dodatku Jacek chciał pójść w ich ślady i zostać lekarzem.

Niestety Michał nie miał tyle szczęścia. Jego mama sprzedawała pieczywo, a tata był alkoholikiem.

Michał i Marianna poznali się przez przypadkowe spotkanie kiedy to dziewczyna spadła z roweru. Następnie spotkali się na wyjeździe ze znajomymi i zakochali się w sobie 🥰

Rodzice Marianny są przeciwni temu związkowi ze względu na sytuację z przeszłości. Mezalians występował w ich rodzinie. Elsa - prababcia Marianny zakochała się w mniej zamożnym mężczyźnie, natomiast jej rodzice na siłę chcieli ją wydać za mąż za bogatego mężczyznę mimo brak miłości.

Ta książka jest po prostu piękna i bardzo wartościowa! ❤ Ciepła, otulająca, gdy ma się gorszy nastrój. Jest o tym jak w życiu ważne jest przeznaczenie i mimo wszystko, co jest nam pisane to tak się stanie. Nieważne jakie przeszkody będą po drodze!

Książka porusza ważne tematy jak miłość, rodzina, przemoc, alkoholizm, stereotypy i narzucaniu swojego zdania przez rodziców.

Autorka znakomicie połączyła historię ze współczesnością. Pokazuje, że nieważne czy żyjemy teraz, czy nawet w poprzednim wieku to ludzie nadal mają takie same problemy oraz pragną w życiu tego samego, a przede wszystkim miłości.

W książce nie zabrakło także niespodziewanych zwrotów akcji! 🔥

Nie można też nie wspomnieć o pięknych ilustracjach w książce i cudownych brzegach! 🥰

„Ulotny zapach czereśni” to wspaniała powieść, w której część współczesna splata się z historyczną. Cudownie było odkrywać, że ludzie bez względu na czasy, w jakich im przyszło żyć, mieli podobne marzenia i cele, chcieli być po prostu szczęśliwi. Na uwagę zasługuje historia Elsy Zelmer, postaci, która istniała naprawdę. Pochodziła z zamożnej rodziny o niemieckich korzeniach i wbrew rodzinie wyszła za mąż za syna zubożałych polskich patriotów. Niezwykła miłość, która połączyła tych dwoje, pomimo że doczekała się spełnienia, skończyła się dla tej pary tragedią. Współcześnie natomiast Marianna próbuje poznać losy swojej prababki i odczarować przeszłość.

Marianna to dziewczyna z tzw. dobrego domu, córka lekarzy wychowywana w komfortowych warunkach na osobę, która ma być „kimś”, zakochuje się w Michale, chłopaku z „plebsu”, którego matka sprzedaje pieczywo na straganie, a ojciec jest alkoholikiem. Michał ma marzenia i plany, które są nie do przyjęcia przez „szanowaną” rodzinę. Dla matki Marianny ktoś, kto nawet nie planuje zdawania matury, jest człowiekiem bez żadnych ambicji. Mariannie wtedy też tak się wydawało, że bycie ambitnym to egzamin dojrzałości, dobre studia i praca za biurkiem. Po latach wie, że ambicja to po prostu silna wola i determinacja w dążeniu do osiągania swoich celów.

Michał był bardzo ambitny, Marianna nie znała drugiej tak zdyscyplinowanej osoby, lecz jej matka i babka nie rozumiały tych ambicji, nie chciały nawet słuchać o tym, by w ich pojęciu, wnuczka miała popełnić mezalians, powoływały się przy tym na zdarzenia w ich rodzinie. Dziewczyna nie przyjmowała do świadomości tych argumentów, wtedy nie interesowała jej zamierzchła przeszłość. Była młoda i wolała żyć chwilą, o tym, że postępowanie przodków w jakikolwiek sposób, mogłoby wpływać na jej życie, nie chciała słuchać, uważała to za kompletną bzdurę.

Marianna wyjeżdża na studia do Gdańska, które zaważą na jej całym późniejszym życiu. Dziewczyna zachłyśnie się studenckim życiem, wolnością i pozwoli oczarować się Marcinowi. Marcin był skrupulatny i precyzyjny, nie pozostawiał przestrzeni na spontaniczność, do jakiej Marianna była przyzwyczajona. Na początku jej to nie przeszkadzało, a później z każdym dniem coraz bardziej i z czasem zaczynało jej brakować trochę szaleństwa. Była rozdarta pomiędzy prawdziwym uczuciem a zauroczeniem. Niby była szczęśliwa, ale bardzo tęskniła za Michałem i gdy zdecydowała się wrócić do niego, los zdecydował inaczej.

Przepiękna historia o wyborach i ich konsekwencjach, różnicach w poglądach i pochodzeniu. O prawdziwej miłości, która nie wytrzyma próby czasu, ale nie zardzewieje. Takiej, o której nie da się zapomnieć latami. O wychowaniu i narzucaniu swoich priorytetów dzieciom. O manipulacji i decyzji podejmowanych pod wpływem zauroczenia mających konsekwencje na całe życie. O stereotypach, ocenianiu ludzi po wyglądzie, wykształceniu i pochodzeniu, a w tle tajemnicza historia prababki Luizy, kobiety charakternej, mającej odwagę walczyć o swoją miłość i przeciwstawić się rodzinie.

To również opowieść o tym, że pamięć jest ulotna, a może jednak nie. Przodkowie i ich decyzje mają na nas większy wpływ, niż nam się to wydaje. Serca nie da się oszukać. Prawdziwa miłość zdarza się tylko raz w życiu, a potem to są tylko substytuty uczucia. Czerpiemy świadomie bądź nie wzorce od swoich rodziców, przyrzekamy sobie, że na pewno tak nie postąpimy, a potem robimy dokładnie to samo. Uparcie brniemy w to, co tak doskonale znamy. Uświadomienie sobie tego zjawiska daje nam szansę na przerwania tego cyklu. Zanim dotarło to do Marianny, miała już męża i dwoje cudownych dzieci, piękne mieszkanie blisko morza i pracę, którą lubiła. Stabilne, spokojne życie bez większych problemów, ale czy była szczęśliwa? To pytanie, jak mantra powraca do niej po każdym telefonie od brata, który ją o to pyta.

„Ulotny zapach czereśni” to powieść, która wywołuje pozytywne emocje, chwyta za serce i zmusza do refleksji. A gdyby tak nagle się zatrzymać i zastanowić o czym zawsze marzyliśmy? Czy w ogóle mieliśmy jakieś marzenia? Czy ten wieczny pęd pozwolił nam marzyć?

Marianna zaczyna nowe życie. Jednak odnalezione zasuszone liście bluszczu przywołują stare uczucia i wspomnienia o chłopaku, którego kochała. Wraz z tymi emocjami przychodzą również wspomnienia o jej babci Elsy, która miała niemieckie pochodzenie. Wbrew wszystkim i wszystkiemu wyszła za Maksymiliana Brzozowskiego. Biednego polskiego chłopaka. W ich życiu jednak nie zawsze było kolorowo i kapryśny los zesłał na nich tragedię. Marianna poznaje historie swojej rodziny i chce odmienić swój los. Czy się jej to uda?

Obwieść zawarta w tej książce pełna jest rodzinnych tajemnic i sekretów. Marianna odkrywając życie swojej babci coraz bardziej widzi, że przeszłość ma wpływ na teraźniejszość.

Pani Magdalena Witkiewicz wspaniale wykreowała tutaj bohaterów. Od samego początku polubiłam Mariannę, ale również jej babcie.

Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych co uwielbiam. Nie każdemu taki zabieg udaje się, ale Pani Magdalenie wyszedł wyśmienicie. Są tutaj opisane lata 90 ubiegłego wieku jak również czasy przedwojenne. Są tutaj też rozdziały poświęcone teraźniejszości. A do tego akcja dzieje się zarówno w Łodzi jak i w Gdańsku. Ktoś może zapytać czy to nie za dużo. Dla mnie nie. Autorka świetnie żongluje miejscem i czasem akcji i na pewno nikt nie pogubi się o czym właściwie czyta.

Książka dostarcza wielu emocji. Potrafi wzruszyć, a czasami wywołać lekki uśmiech na twarzy. Lektura jest z gatunku tych co nie daje się odłożyć nawet na chwilkę. Jak już zacznie się ją czytać to nie można przestać. Jest idealną książką na letnie popołudnia.

„Ulotny zapach czereśni” jest kontynuacją „Czereśnie zawsze muszą być dwie”. Obie książki można czytać niezależnie od siebie i obie bardzo polecam.

Magdalena Witkiewicz jest jedną z tych wyjątkowych autorek, która maluje słowami najpiękniejsze obrazy. W jej przypadku nie są to opisy malowniczych widoków czy miejsc. Pani Magdalena maluje portrety, te wnikliwe, które ukazują to co niewidoczne na pierwszy rzut oka. Nadaje kształt uczuciom i emocjom, których większość czytelników łaknie.

„Ulotny zapach czereśni” to poruszająca historia o życiu, błędach przeszłości, podążaniu za marzeniami, a także o tym jaki wpływ traumy rodzinne naszych przodków mają na kolejne pokolenia.

Autorka wykreowała cudowne postaci, z którymi można się z łatwością utożsamić. Jej bohaterzy mają wady i zalety, popełniają błędy, podejmują złe decyzje. To taka opowieść, którą mogło napisać życie. Pani Magdalena przybrała tę historię swoją wrażliwą i czułą prozą czyniąc ją wyjątkową.

W tej powieść podążamy ścieżką wspomnień Marianny i jej pierwszej miłości: Michała. Dziewczyna pragnie zrozumieć, dlaczego jej życie potoczyło się tak, a nie inaczej. Zaciekle próbuje poznać historię swoich przodków i doszukać się odpowiedzi w tragicznej przeszłości swojej rodziny. Historię miłości Marianny i Michała poznajemy również z jego perspektywy, która idealnie wszystko scala.

Fabularnie nie chciałabym zdradzać zbyt dużo. Na tę przepiękną powieść składa się wiele wątków, zarówno z przeszłości jak i teraźniejszości obojga bohaterów, dlatego pozwolę Wam je odkryć osobiście.

Jeżeli lubisz literaturę obyczajową to ta pozycja na pewno spełni Twoje oczekiwania. Cudowna, ciepła, ciekawa, pełna empatii i zrozumienia. Myślę, że trafi prosto do serduszek wielu czytelniczek tak jak trafiła do mojego.

Pochodząca z dobrego domu i zamożnej rodziny Marianna, od zawsze najwięcej czasu poświęca na naukę i jest skupiona na jak najlepiej zdanej maturze. Dziewczyna zaczyna się spotykać z Michałem i to z nim po raz pierwszy zaznaje smaku młodzieńczej miłości. Chłopak pochodzi jednak z biedniejszej rodziny, a na domiar złego jego ojciec jest alkoholikiem. Rodzice Marianny nie widzą przyszłości dla tego związku, zwłaszcza iż Michał jest typem marzyciela i jego priorytetem nie jest matura. Gdy dziewczyna wyjeżdża na studia, ich związek zostaje poddany próbie.

„Ulotny zapach czereśni” to historia tocząca się dwutorowo, gdyż losy Marianny Autorka zgrabnie przeplata z losami jej prababki Elsy, przekazywanymi w formie wspomnień. Życie Elsy, z pochodzenia Niemki, nie było usłane różami, mimo iż ona również wywodziła się z majętnej rodziny. Bezgranicznie pokochała Maksymiliana, młodego mężczyznę pochodzącego ze zubożałej, wielodzietnej polskiej rodziny. Ich związek określano mezaliansem, uważano także, iż za dużo ich dzieli i taka relacja nie ma racji bytu.

To przepięknie spisane historie tworzące dopracowaną pod każdym calem powieść, zarówno pod względem treści jak i szaty graficznej. Uwielbiam książki, których autorzy przeplatają wydarzenia toczące się w czasach teraźniejszych, z tymi nawiązującymi do historii i tak właśnie było w tym przypadku. Autorka stworzyła rozczulającą powieść, w której dużą rolę odgrywają rodzinne sekrety z przeszłości oraz niespełniona, rozrywająca serce miłość. Jest to wartościowa, mądra i przepiękna, niemalże poetycka podróż do przeszłości w poszukiwaniu ukojenia, a także szczęścia oraz miłości, które bywają ulotne niczym zapach czereśni.

Cudownie było móc odbyć tę literacką podróż razem z bohaterami powieści, która dostarczyła mi wielu emocji, od wzruszeń do radości. To powieść skłaniająca do refleksji, ale i przynosząca odpowiedzi na kłębiące się w głowie pytania związane z naszym życiem codziennym. Pozwala także uwierzyć w sens spełniania marzeń oraz w samą istotę miłości i szczęścia. „Ulotny zapach czereśni” to bezsprzecznie historia ciężka to zapomnienia, taka, którą rozpamiętuje się jeszcze długo po przeczytaniu jej ostatniej strony. Cudowna! Polecam ogromnie!

"Pamięć jest jednak ulotna. Jak zapach czereśni. Wydaje się, że pewne wydarzenia i emocje pozostaną w twoich wspomnieniach na wieki, a tracisz je już po chwili."

🍒🍒🍒

Poruszająca emocjami, które wyzierają z każdej ze stron.

Wybrzmiewająca rodzinnymi tajemnicami, które po latach ujrzewają światło dzienne.

Są takie książki, które zapadają w pamięć, a jedno spojrzenie na okładkę wzbudza całą gamę emocji i bez zająknięcia można nakreślić cały zarys fabuły.

Do takich książek niewątpliwie należy "Ulotny zapach czereśni" Magdaleny Witkiewicz.

Jeśli znacie twórczość autorki to z pewnością wiecie, że ona wręcz czaruje piórem, czaruje stylem, czaruje opisami.

Od jej książek niesposób się oderwać.

Każda niesie jakieś przesłanie.

Każda zmusza do refleksji.

Każda sprawia, że w oczach błyszczą łzy.

Z każdą można się utożsamić.

Nie inaczej było także tym razem...

Historie skrywające się pod tą piękną okładką, rozgrywające się na kartach tak pięknego wydania, nie raz chwytają za serce. Nie raz wzbudzają zachwyt. Nie raz łamią serce. Nie raz napawają nadzieją.

Pani Magda w sposób subtelny, wręcz delikatny na kartach tej powieści kreśli piękne, choć tak bardzo bolesne i pokrętne losy bohaterów.

Dzieląc tę książkę na dwie strefy czasowe, jeszcze bardziej przybliżyła sylwetki każdej postaci, nadając całości jeszcze większej realności, jeszcze większego wydźwięku.

Historia romantycznej a zarazem zakazanej miłości Elsy i Maksymiliana, wzbudza wiele emocji. Związek Niemki i Polaka w obliczu wojny, w obliczu ówczesnym czasom z góry skazany był na niepowodzenie, był wręcz niemożliwy. A mimo wszystko tych dwoje młodych ludzi sprzeciwiło się rodzinom, sprzeciwiło się życiu pod dyktando i potajemnie wzięło ślub. Od teraz mieli żyć długo i szczęśliwie. Ich związek miał być trwały, miał być na zawsze. I żadne z nich nie było w stanie przewidzieć zbliżającej się tragedii...

Historia Marianny i Michała także miała mieć szczęśliwe zakończenie. Ale przeciez ona - córka znanych i cenionych lekarzy nie mogła być z "byle kim". Niestety Michał, według rodziców dziewczyny, właśnie za takowego uchodził. Wszak niczego sobą nie reprezentował. Nie dość, że pochodził z "nizin" to jeszcze nie miał w planach dalszego kształcenia się, co było wręcz absurdalne.

Dlatego drogi Marianny i Michała rozeszły się, kiedy dziewczyna wyjechała na studia do Gdańska. Tam poznała Marcina. Swojego przyszłego męża.

Dopiero po latach zrozumiała, jak wielki popełniła błąd. Jak bardzo skrzywdziła osoby, na których jej zależało...

Czy dane jej będzie odkupić winy?

"Ulotny zapach czereśni" to książka niezwykle piękna, niezwykle emocjonalna, niezwykle poruszająca. Bohaterowie są idealnie wykreowani. Mają swoje wady, ale mają też coś, co sprawia, że nie da się ich nie lubić.

Każdy z nas popełnia błędy.

Każdy z nas liczy na odkupienie win i przebaczenie.

Na to liczą bohaterowie tej powieści. Z mnóstwem wad i skaz. Z bagażem trudnych doświadczeń. Ale także z nadzieją tlącą się na dnach ich poranionych serc.

Czytaliście "Ulotny zapach czereśni"?

Jeśli nie to szybciutko musicie to nadrobić 🍒

Dzień dobry w tę słoneczną niedzielę.

Dzisiaj przychodzę z opinią na temat najnowszej książki Magdaleny Witkiewicz - Ulotny zapach czereśni.

Piękne wydanie z barwionymi brzegami zapowiada równie piękne wnętrze.

Chociaż okładki obu książek o czereśniach do siebie pasują to są to dwie zupełnie różne historie z kompletnie różnymi bohaterami.

I tym razem historia różnych kobiet na przestrzeni lat jest tak bardzo skomplikowana, że czasami sama się gubiłam już i nie wiedziałam co jest prawdą a co nie i kto z kim kiedy jak.

Najbardziej skołowana się czułam przy poznawaniu losów prababci Elsy i jej dzieci bo tam było kilka zwrotów akcji w tej sprawie, można się pogubić.

Wymaga to skupienia się na lekturze a i tak człowiek czasami czuje się jak na rollercoasterze emocji, zawiłości związków międzyludzkich albo w telenoweli.

Marianna natomiast szczerze mówiąc zalazła mi trochę za skórę, jako panna z dobrego domu w końcu uległa osobom o podobnym statusie społecznym odrzucając miłość życia.

Czy tego żałowała? Przeczytacie o tym w książce.

Michał natomiast od początku do końca skradł moje serce, to prosty ale inteligentny i szczery facet, który ma jasno sprecyzowany cel i marzenia.

Mimo, że życie go nie rozpieszczało to on się nie poddawał - tym bardziej go cenię jako człowieka.

Lubię różne osie czasowe, co miało miejsce tym razem także i jednocześnie poznawaliśmy losy Marianny i Michała oraz Elsy i Maksymiliana.

O ile pierwsza para żyje współcześnie i łatwo nam zrozumieć pewne zachowania i wczuć się w scenerię o tyle druga para żyła w czasach o wiele cięższych, gdzie wojna i głód zaglądały w niemalże każdy kąt.

Z fascynacją śledziłam losy rodzin jednakże przyznać muszę, że zdecydowanie bardziej do gustu mi przypadła historia Elsy, gdyż była zawiła, interesującą i tajemnicza.

Trochę pokręcona także.

Myślę, że Marianna była trochę za mało wyrazista by mnie intrygowała jej historia.

Zmieniała się stale i sama nie wiedziała, czego chce.

Poddała się, dała się zdominować i sprowadzić swoją rolę do bycia przykładną żoną i matką zapominając o sobie.

7/10