Ulica Szpiegów. Slough House. Tom 4

Kolejna dobra książka cyklu. Autor potrafi ciekawie prowadzić akcję, stwarzać napięcie, mieszając zarówno cięty humor , jak i tragedię. Minus za pomysł, że MI5 ponownie rozwiązuje problemy, które samo stwarza. Czy to jakaś polityczna poprawność,że wszyscy są fajni i nikt nie zagraża bezpieczeństwu UK? Wniosek - zlikwidować MI5, a Zjednoczone Królestwo będzie bezpieczniejsze ?! Ale książka dobra, spokojnie polecam miłośnikom zarówno tej serii, jak i pierwszym czytelnikom.

Obawiałam się trochę, że Mick Herron w czwartym tomie cyklu szpiegowskiego "Slough House" osiądzie nieco na laurach, co w seriach często się zdarza. A on co? Poszybował w górę niczym orzeł! W moim odczuciu ten tom jest najciekawszy, najbardziej intrygujący i wysmakowany z dotychczas wydanych. Jednym słowem NAJ!

Tym razem podążając za przegrywami brytyjskiego wywiadu, zwanymi kulawymi końmi sięgniemy nie tylko odległej przeszłości związanej z niedawnym brutalnym zamachem terrorystycznym w centrum handlowym, nie tylko poznamy co kryje się za projektami Zimny trup i Kukułka, ale dowiemy się też jak wywiad podchodzi do emerytowanych szpiegów skrywających wiele tajemnic, których ujawnienie nadal mogłoby okazać się niebezpieczne.

Bo z tą emeryturą różnie bywa. Jeden będzie wędkował nie wadząc nikomu, drugi, jak legenda kontrwywiadu z czasów zimnej wojny i dziadek Rivera Cartwrighta zacznie popadać w manię prześladowczą i tracić pamięć. Przeszłość miesza mu się z teraźniejszością, zdaje się, że nadal w niej żyje wszędzie węsząc spisek. Czy Stary Drań może stać się zagrożeniem dla siebie, innych i co najbardziej boli MI5 dla bezpieczeństwa tajemnic zmagazynowanych w jego głowie?

Oczywiście nadal bohaterowie w postaci genialnie obrzydliwego, ale błyskotliwego i lojalnego wobec swojej trzódki Jacksona Lamba, czy Rivera Cartwrighta bawiącego się w agenta 007 są motorem napędowym tej powieści, jednak tym razem autor stworzył fabułę tak porywającą i poprowadził ją tak nieprzewidywalnie, że chapeau bas (francuski zwrot nieprzypadkowy 😉). Wywołał efekt wręcz piorunujący!

Jeśli dodać do tego znakomity brytyjski humor i atmosferę najlepszej szpiegowskiej intrygi otrzymujemy powieść idealną! A po tak wysoko postawionej poprzeczce jestem ogromnie ciekawa czym autor zaskoczy nas w kolejnej części cyklu „Slough House”.

Kulawe konie ze Slough House znów w akcji.

Co się dzieje ze szpiegami, którzy tracą rozum? Czy jest dla nich dom starości, aby nie rozpowiedzieli wszystkim o tajnych danych? Na takie pytania musi znaleźć odpowiedź River, wnuk Davida Cartwrighta, tajnego agenta z czasów zimnej wojny i szarej eminencji MI5. Jednak najpierw musi zająć się eksplozją do której doszło w zatłoczonym centrum handlowym.

O "Slough House" słyszałam wiele pozytywnych opinii jednak nie po drodze mi było, aby ją przeczytać. Na szczęście się to zmieniło i… wooooow! Już wiem o co chodzi z fenomenem tej serii! Każda z książek to teoretycznie inna historia, ale razem tworzą świetną całość, która zapada w pamięci. I o dziwo sądzę, że nawet będę do niej chętnie wracać co rzadko się zdarza.

„Ulica szpiegów” to naprawdę porywająca szpiegowska historia, która porywa czytelnika w wir przygód i sensacji na najwyższym poziomie. Dzieje się tutaj wiele, a prym wiodą dwa główne wątki, które zgrabnie się ze sobą splatają tworząc spójną całość. Nie zabrakło tutaj także iście brytyjskiego czarnego humoru, który może i jest specyficzny, ale przeze mnie tak uwielbiany. Bohaterowie są wykreowani na najwyższym poziomie. Nie brakuje w nich ludzkich cech osobowości, ogromu charyzmy i odwagi.

Nie ma co owijać w bawełnę. „Ulica szpiegów” to świetna książka i genialna kontynuacja serii. Jeżeli zdecydujecie się na jej przeczytanie to wątek Cartwrighta porwie Was w pasjonującą podróż. Mnie ta książka kupiła i cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Zabierajcie się za lekturę :)

Zapomniani przez świat i niechciani przez MI5 kulawe konie ze Slough House ponownie dają o sobie znać. Ekscentryczny Jackson Lamb oraz jego podwładni chcą zrobić wszystko, co w ich mocy, by odkryć kto stoi za zamachem terrorystycznym w jednym z centr handlowych. Jakby tego było mało River Cartwright boryka się z problemami osobistymi, które zdają się spędzać mu sen z powiek, co może mieć niemały wpływ na jego postępowanie. Tak oto przedstawia się w skrócie fabuła czwartej części serii szpiegowskiej Micka Herrona.

O ile z pierwszą częścią miałem sporo problemów z przyswajaniem jej, o tyle w tej dałem się porwać przez wyjątkowo charakterystyczny styl autora, pełnego angielskiego humoru oraz inteligentnej fabuły, której wielowątkowa narracja doskonale zdawała się współgrać z finezyjnym stylem. Akcja przepełniona jest wieloma jej zwrotami, co realnie przyczyniło się do tempa czytania książki, gwarantując przy tym ogrom emocji. Mick Herron bez dwóch zdań stworzył już kultową serię, której sympatyków przybywa z każdym dniem, bo agenci ze Slough House pomimo wielu swoich wad dają się lubić tworząc przy tym swoisty zlepek indywidualności w drużynie, której kibicowałem od samego początku.

„Ulica szpiegów” najbardziej trafi w gusta miłośników wszelkich książek szpiegowskich. Fani dobrego humoru i irracjonalnych dialogów w połączeniu z inteligentną fabułą także będą usatysfakcjonowani. Książka ta z pewnością jest gwarantem dobrze spędzonych godzin w towarzystwie wyjątkowo ciekawych bohaterów, obok których przejść obojętnie się po prostu nie da…

Współpraca z wydawnictwem Insignis.

Niedawno premierę miał kolejny, czwarty już tom serii ’Slough House’, pod którą to nazwą kryje się placówka dla zdyskredytowanych z różnych powodów tajnych agentów MI5. A mowa o „Ulicy szpiegów”, wyśmienitej i z całą pewnością najlepszej części cyklu.

Och, jak ja uwielbiam te powieści! Wiedzieliście, że doczekały się ekranizacji? Polecam Wam ogromnie serial „Kulawe konie” ze znakomitym Garym Oldmanem.

Wracając do najnowszej powieści serii.

„Ulica szpiegów” to porywająca szpiegowska historia, sensacja i przygoda na najwyższym poziomie. Jednak nie tylko sama, wyśmienita zresztą fabuła, jest największym atutem tej powieści. Jestem fanką specyficznego, czarnego, na wskroś angielskiego humoru, błyskotliwego i inteligentnego. „Inteligencja” to w zasadzie znak rozpoznawczy wspomnianego cyklu.

Ponownie mamy do czynienia ze skompromitowanymi agentami, którym wbrew pozorom nie brakuje charyzmy i odwagi. I oczywiście z ich zwierzchnikiem, moim ulubieńcem, opryskliwym i kpiącym ze wszystkiego Jacksonem Lambem.

Tym razem jednak fabuła oscyluje wokół jednego ze szpiegów, Rivera Cartwrighta, który wbrew Lambowi, decyduje się na niebezpieczną misję. Wątek Cartwrighta jest niebywale ciekawy i myślę, że w dużej mierze to właśnie on przyczynił się do faktu, że „Ulica szpiegów” stała się moim ulubionym tomem serii.

Cóż mogę powiedzieć? „Ulica szpiegów” to znakomita kontynuacja bestsellerowej serii szpiegowskiej, porywająca, inteligentna, a przede wszystkim niesamowicie pasjonująca. Jestem zachwycona. To była świetna przygoda i aż żal mi, że dobiegła końca.

Przygotujcie więc pyszne przekąski, gorącą, aromatyczną herbatę i zabierajcie się za lekturę :)