Tygrysica i akrobata

"Czegoś się boję, ciągle tego samego. Nie śmierci, ale tego, że nie będę potrafił być sobą."

Baśniowa opowieść, która wnosi wiele ciepła i wrażliwości do spotkania z książką. Dotyka najważniejszych wartości w życiu człowieka, odnajdywania istoty życia, kształtowania własnej tożsamości, podążania za marzeniami, prawa do wolności i godności. Nie zawsze to, co wyniesione z pokoleniowej tradycji jest w pełni dobre, mądrość przeszłości może okazać się niewystarczająca, natomiast narzucony jedyny sposób na życie nie wnosi w nie spełnienia. Ograniczenia przy realizacji indywidualnych planów mogą okazać się krzywdzące i bolesne. Każdy na swój sposób poszukuje sensu istnienia, różnimy się sposobem postrzegania świata, a także inaczej definiujemy powodzenie, szczęście, sukces i zwycięstwo. I o ile nie przekraczamy barier moralnych i etycznych, powinniśmy być obdarzeni przywilejem wyboru i szacunku.

Zagłębiamy się w przybliżaną historię tygrysicy z zaciekawieniem i przyjemnością, narracja barwnie i płynnie prowadzi po kolejnych etapach jej podróży ku przeznaczeniu. Czujemy, że powieść wpływa na nas emocjonalnie, skłania do pogłębionych refleksji, spojrzenia na własne życie, poczynienia analogii. Od razu wyłapujemy wybrzmiewający indywidualizm, podważanie praw tradycji i chęć pójścia innym niż wytyczonym przez poprzedników szlakiem. I jeszcze tajemnica nietrwałości, z jednej strony wywołująca obawy, z drugiej mocno fascynująca. Czy środowisko, w którym się wychowaliśmy, naprawdę tak silnie kształtuje naszą osobowość, że nawet jeśli nie chcemy powtarzać scenariuszy, a zamiast tego decydujemy się na porzucenie cudzych oczekiwań, zboczenie z utartej drogi dla niepewnej przyszłości, doświadczenie samotności, zmierzenie się z zupełnie nowymi wyzwaniami, głodem poznania, to jednak pozostaje w nas trwały ślad dzieciństwa, narzucający normy i wzorce zachowań, nawet wywołujący wyrzuty sumienia, kiedy się od nich oddalamy?

A może to my sami, z wiekiem, nabranym doświadczeniem, pozyskaną odwagą, patrzymy na pewne sprawy z dystansem, nie chcemy wtapiać się tłum, poddawać ujednoliceniu postrzeganym jako spłaszczenie? Choć przekornie można dostrzec, że wielu z nas właśnie ta harmonia i integracja ze środowiskiem społecznym wydaje się atrakcyjnym celem. Ciekawe kwestie podnoszone są podczas zapoznawania się z lekturą, niby wszystko oczywiste, od wieków już przerabiane, określone, sprecyzowane, ale to jednak w każdym z nas odbywa się ta wewnętrzna rozmowa. I dopóki ją prowadzimy, dopóty będziemy się rozwijać, znajdywać zrozumienie i spokój, często ukojenie i wyciszenie. Autorka podaje jeszcze wiele tropów jako źródeł do zadumy, zwróciłam uwagę na te, które wydały mi się najbliższe, z pozycji człowieka, rodzica, dziecka.

[Adres usunięty]

Susanna Tamaro w swojej magicznej i niezwykle urzekająco pięknej baśni, bo tak powinno się mówić o Tyrysicy i Akrobacie, przenosi nas daleko na Wschód, w głąb surowej i mroźnej Syberii, gdzie pewnego dnia na świat przychodzą dwa urocze tygrysiątka. Jednym z nich jest tytułowa tygrysica, która od początku swojego istnienia patrzy na świat w zupełnie odmienny sposób niż jej brat i matka. Jej ponad przeciętna ciekawość świata oraz prawie znikomy zew natury sprawia, że na drodze małej, a potem dorosłej tygrysicy pojawiają się ludzie, przed którymi ostrzegała ją za młodu troskliwa rodzicielka. Każde spotkanie z człowiekiem nie tylko po trosze zaspokoi jej ciekawość, ale przede wszystkim wzbogaci ją o nowe doświadczenia. Z lektury Tygrysicy i Akrobaty dowiecie się nie tylko tego, jak wyglądały te kontakty, ale również znajdziecie odpowiedź na pytanie czy znajdzie ona to, czego szukała.

Historię, którą autorka daje nam do ręki to jedna z tych zmuszających człowieka do zatrzymania i zastanowienia się nad tym kim jesteśmy, co robimy oraz dokąd zmierzamy. […]

Susanna Tamaro w swojej powieści zwraca naszą uwagę również na… człowieka i jego destrukcyjne działania względem fauny i flory. Jak to jest, że jednocześnie jesteśmy zdolni do robienia pięknych oraz okrutnych czynów? Dlaczego nie potrafimy dbać o to, co dostaliśmy od życia w darze? Dlaczego tam, gdzie się pojawimy, siejemy głównie chaos i zniszczenie? […]

Tygrysica i Akrobata została napisana w sposób baśniowy, głównymi bohaterami są tu nie tylko zwierzęta, ale także bezimienni ludzie, którzy pokazują do jakich czynów zdolny jest człowiek by zdobyć to, czego pragnie. Susanna Tamaro nie owija w bawełnę, ale też nie nadużywa dosadnego słownictwa. Czytając tę piękną i bardzo mądrą historię przyszedł mi na myśl Mały Książę Antoine’a Saint-Exupéry’ego, ponieważ są one napisane w podobnej konwencji, chociaż prawią o czym innym. Łączy je baśniowy klimat, zawarta w nich dojrzałość, mądrość oraz prostota przekazania ich czytelnikowi. Tygrysicę i Akrobatę spokojnie można postawić obok ponadczasowego Małego Księcia, moim zdaniem jest tego godna i myślę, że wkrótce tak samo będzie się mówiło o tej klimatycznej powieści. Mam tylko nadzieję, że w natłoku nowości ona nie zniknie, bowiem jest to książka warta zauważenia przez czytelników, zapisania się w ich świadomości, a także przejścia do historii literatury jak Mały Książę.

Na uwagę zasługuje także subtelny humor, jaki pojawia się na początku powieści. Jest ON przeuroczy, taki prosty, logiczny i rozbrajający. Szkoda tylko, że szybko znika i zastępuje go smutna rzeczywistość…

[…]

Tygrysicę i Akrobatę Susanny Tamaro polecam z całego serca. Autorka nie tylko czaruje słowami, ale również próbuje nam w niej przekazać wiele dobrych myśli. Zwraca ona uwagę na to, co dzieje się złego ze światem oraz… z nami. Uświadamia i skłania nas do refleksji, do zmiany zachowania oraz większej empatii względem natury oraz drugiego człowieka. Poza tym przekonuje, że nie ma nic złego w poszukiwaniu własnej drogi oraz kluczeniu i błąkaniu się w trakcie jej odnajdywania. Ważne, by się nie poddawać i być wiernym swoim ideałom oraz żyć w zgodzie ze samym sobą. Tygrys i Akrobata to książka, która niepostrzeżenie zostawia po sobie ślad, tak wyraźny jak wspominany przeze mnie wielokrotnie Mały Książę. Jest przy tym bardzo współczesna i… ponadczasowa. Tak. Jest aktualna teraz i będzie taka sama za kilka lat. Mam tylko nadzieję, że nie zniknie ona z rynku wydawniczego niezauważona.

[[Adres usunięty]